—

stwierdzenie nieważności decyzji o zawieszeniu jej w pełnieniu obowiązków;

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, naruszenia prawa do obrony i zasady dobrej administracji, ponieważ nie została ona wysłuchana przez administrację, zanim wydała decyzję, mimo że wysłuchanie było możliwe bez szkody dla interesu dochodzenia ani służby.

2.

Zarzut drugi, naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ zarzut poważnego przewinienia służbowego, na którym oparto zaskarżoną decyzję, jest lakoniczny, mętny, nie jest uzasadniony ani poparty precyzyjnymi informacjami ukazującymi istnienie wystarczających podejrzeń, mogących prowadzić do wniosku, że skarżąca dopuściła się uchybień obowiązków wynikających z regulaminu pracowniczego..

3.

Zarzut trzeci, naruszenia zasady proporcjonalności, ponieważ administracja mogła podjąć mniej dotkliwe środki, spełniające jednocześnie wymogi dochodzenia.

4.

Zarzut czwarty, naruszenia obowiązku staranności, ponieważ, po pierwsze, administracja nie zestawiła wagi interesów skarżącej z interesem służby, a w szczególności tego, że skarżąca pracuje dla Parlamentu od piętnastu lat, ma znakomite stosunki z przełożonymi i daje podstawy do bardzo dobrych sprawozdań z oceny, a po drugie, że ta decyzja, która została szybko nagłośniona w mediach, uderza w jej osobowość i dobre imię.