C_2019263PL.01002302.xml

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2018 r. w sprawie T-830/16, Monolith Frost GmbH/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 19 lutego 2019 r. przez Dovgan GmbH

(Sprawa C-142/19 P)

(2019/C 263/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Dovgan GmbH (pełnomocnik: C. Rohnke, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, Monolith Frost GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 13 grudnia 2018 r. (T-830/16);

—	a następnie: oddalenie skargi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi zarzuty dotyczące naruszenia prawa Unii oraz przeinaczenia dowodów.

Przeinaczenie dowodów

Wbrew temu, co przyjął Sąd w pkt 55 zaskarżonego wyroku, Amtsgericht Köln (sąd rejonowy w Kolonii) nie stwierdził, że znacząca część niemieckiej populacji mówi po rosyjsku.

Wbrew ustaleniu sądu zawartemu w pkt 64 zaskarżonego wyroku Izba Odwoławcza podważyła decyzję Wydziału Unieważnień EUIPO, zgodnie z którą „пломбир” [plombir] było wykorzystywane w dawnym ZSRR do opisywania rodzaju lodów śmietanowych.

Naruszenie art. 85 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem

Sąd naruszył art. 85 § 3 regulaminu postępowania, ponieważ niesłusznie nie uwzględnił przedstawionego przez interwenienta orzeczenia Bundesgerichtshof (federalnego sądu najwyższego) z dnia 6 lipca 2017 r. Przedstawienie tego orzeczenia dopiero na etapie rozprawy było uzasadnione datą jego wydania. Ponadto stanowiło ono dowód przeciwny, zgodnie z art. 92 § 7 regulaminu postępowania przed Sądem.

3.	Naruszenie art. 85 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem Sąd nieprawidłowo powołał się w pkt 69 zaskarżonego wyroku na załączniki skarżącej K 16 i K 17. Skarżąca przedstawiła je z opóźnieniem i zgodnie z art. 85 § 1 regulaminu postępowania powinny były one zostać pominięte.

Naruszenie obowiązku uzasadnienia

Zaskarżony wyrok nie zawiera wystarczającego uzasadnienia dla przyjęcia przez Sąd, że w państwach nadbałtyckich znacząca część obywateli rozumie znaczenie rosyjskiego słowa „пломбир”. W szczególności brakuje uzasadnienia dla stwierdzenia, że chodzi tu o słowo z podstawowego zasobu słownictwa, które będzie rozumiane także przez osoby, dla których rosyjski nie jest językiem ojczystym.

W wyroku (w szczególności w pkt 64 i 65) brakuje wystarczającego uzasadnienia dla tego, dlaczego słowo „пломбир” nie mogło stanowić w dawnym ZSRR określenia fantazyjnego lub znaku towarowego.

Wreszcie, w wyroku (w pkt 66) nie znalazło się uzasadnienie, dlaczego samo odwołanie się do nazwy w standardzie GOST powinno w sposób konieczny prowadzić do wniosku, że chodzi tu o „potoczny termin”, i dlaczego odbiorcy w Unii Europejskiej powinni znać ten standard.