a)

w odniesieniu do poddziałania 1a w całości (kwota 13 184 846,61 EUR dotycząca lat budżetowych 2015 i 2016);

b)

w odniesieniu do poddziałań 3a, 5a, 3b i 4b w całości (kwota 45 532 000,96 EUR dotycząca lat budżetowych 2014, 2015 i 2016) i, tytułem żądania ewentualnego, w części za okres przed dniem 19 września 2015 r. (kwota 21 315 857,50 EUR);

lub

(i)

Sąd nie dokonał właściwej prawnej oceny pełnego i prawidłowego charakteru notyfikowania i błędnie uznał notyfikowanie przez Komisję za czynność powodującą rozpoczęcie biegu terminu przewidzianego w art. 263 TFUE. Takie podejście Sądu jest sprzeczne z zasadą pewności prawa.

Rumunia uważa, że występowanie jakiegokolwiek błędu w odniesieniu do zasadniczych elementów decyzji takiej jak decyzja 2018/873 podważa jej notyfikowanie i stawia poważne problemy w świetle zasady pewności prawa. W rezultacie występowanie błędów takich jak te stwierdzone przez Sąd wystarcza, aby notyfikowanie dokonane przez Komisję nie mogło powodować rozpoczęcia biegu terminu, o którym mowa w art. 263 TFUE.

Sąd uznał za niewielkie różnice występujące między tekstem decyzji 2018/873 opublikowanym a tekstem notyfikowanym w oparciu o to, że nie mogły one przeszkodzić w zrozumieniu treści decyzji, gdyż wyraz „sumă” (kwota) mógł odpowiadać jedynie rodzajowi korekty „sumă estimată” (szacunek według kwot). Ponieważ tego rodzaju korekta nie istnieje, Rumunia uważa, że rozumowanie Sądu jest obarczone błędem, i można uznać, że zrozumienie tekstu decyzji zostało utrudnione, a jej notyfikowanie podważone.

(ii)

Sąd dokonał błędnej interpretacji art. 263 TFUE w związku z art. 297 TFUE, rozważając skutki opublikowania decyzji 2018/873 w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w świetle wymogu skutecznej informacji oraz zasady pewności prawa.

Zgodnie z art. 263 akapit szósty TFUE tym, co jest istotne w ramach wykonywania prawa do wniesienia skargi, jest treść zaskarżonego aktu Unii, a nie chwila wejścia tego aktu w życie lub chwila, od której wywołuje on skutki prawne.

Bieg dwumiesięcznego terminu na wniesienie skargi o stwierdzenie nieważności aktu takiego jak decyzja 2018/873, który ma być notyfikowany i który zgodnie z utrwaloną praktyką instytucji wydającej ten akt jest również publikowany w Dzienniku Urzędowym, powinien rozpoczynać się od dnia publikacji i być przedłużony o czternaście dni przewidzianych w art. 59 regulaminu postępowania przed Sądem.

Narzuca się to tym bardziej w szczególnych okolicznościach, w jakich decyzja 2018/873 została notyfikowana władzom rumuńskim i opublikowana, wskazujących na występowanie różnic między tekstem notyfikowanym a tekstem opublikowanym w odniesieniu do zasadniczych elementów decyzji.

(iii)

Sąd naruszył zasadę pewności prawa, uznając, że jedna z różnic wskazanych przez Rumunię [dotycząca rodzaju korekty „sumă estimată” (szacunek według kwot) zamiast „rată forfetară” (zryczałtowana)] stanowiła niewielki błąd redakcyjny, popełniony w tekście notyfikowanym i opublikowanym, ale który nie został popełniony w toku postępowania administracyjnego ani w sprawozdaniu zbiorczym i który nie pozostawia wątpliwości co do charakteru korekty.

(iv)

Sąd naruszył art. 263 TFUE, uznając za pozbawione znaczenia i nieskuteczne różnice między tekstem notyfikowanym a tekstem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym dotyczące przepisów decyzji 2018/873, skierowanych do innych państw członkowskich Unii, w świetle statusu państwa członkowskiego jako uprzywilejowanego skarżącego.