—

stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2020/1193 z dnia 2 lipca 2020 r. w sprawie stosowania art. 34 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE do kolejowych przewozów pasażerskich w Szwecji (1) w zakresie, w jakim Komisja stwierdza w niej, że dyrektywa sektorowa ma nadal znajdować zastosowanie do zamówień publicznych mających na celu umożliwienie prowadzenia działalności związanej ze świadczeniem w celach zarobkowych usług kolejowych przewozów pasażerskich w Szwecji

—

ewentualnie, w zakresie, w jakim częściowe stwierdzenie nieważności jest zdaniem Sądu niedopuszczalne lub niemożliwe, stwierdzenie nieważności decyzji w całości; oraz

—

obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.

1.

Zarzut pierwszy, zgodnie z którym Komisja naruszyła prawo, nie stwierdzając, że dyrektywa sektorowa nie znajduje zastosowania do zamówień publicznych mających na celu umożliwienie świadczenia w celach zarobkowych usług kolejowych przewozów pasażerskich na trasie Göteborg – Malmö.

2.

Zarzut drugi, zgodnie z którym Komisja błędnie zinterpretowała i zastosowała kryteria braku zastosowania dyrektywy sektorowej.

3.

Zarzut trzeci, zgodnie z którym Komisja dopuściła się błędu w określeniu właściwego/ych rynku/ów.

4.

Zarzut czwarty, zgodnie z którym Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, że świadczenie usług kolejowych przewozów pasażerskich na trasie Sztokholm— Göteborg nie podlega bezpośrednio konkurencji.

5.

Zarzut piąty, zgodnie z którym Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, nie stwierdzając, że cały rynek szwedzki podlega konkurencji w rozumieniu art. 34 dyrektywy sektorowej.

6.

Zarzut szósty, zgodnie z którym Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne.