Dziennik Urzędowy C 129/24 k

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/2

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 1 lutego 2017 r. – Ante Šumelj i in./Komisja Europejska

(Sprawa C-239/16 P) (1)

((Odwołanie - Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Skarga o odszkodowanie - Akt przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej - Zobowiązania związane ze strategią dotyczącą reformy sądownictwa - Utworzenie a następnie likwidacja funkcji komornika publicznego - Szkoda poniesiona przez osoby mianowane komornikami publicznymi - Prawidłowe monitorowanie zobowiązań Republiki Chorwacji przez Komisję Europejską - Oddalenie skargi - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne))

(2017/C 129/02)

Język postępowania: chorwacki

Strony

Wnoszący odwołanie: Ante Šumelj, Dubravka Bašljan, Đurđica Crnčević, Miroslav Lovreković, Drago Burazer, Nikolina Nežić, Blaženka Bošnjak, Bosiljka Grbašić, Tea Tončić, Milica Bjelić, Marijana Kruhoberec, Davor Škugor, Ivan Gerometa, Kristina Samardžić, Sandra Cindrić, Sunčica Gložinić, Tomislav Polić, Vlatka Pižeta (przedstawiciel: M. Krmek, odvjetnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Ječmenica i G. Wils, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone.

Ante Šumelj, Dubravka Bašljan, Đurđica Crnčević, Miroslav Lovreković, Drago Burazer, Nikolina Nežić, Blaženka Bošnjak, Bosiljka Grbašić, Tea Tončić, Milica Bjelić, Marijana Kruhoberec, Davor Škugor, Ivan Gerometa, Kristina Samardžić, Sandra Cindrić, Sunčica Gložinić, Tomislav Polić i Vlatka Pižeta zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/3

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 1 lutego 2017 r. – Vedran Vidmar i in./Komisja Europejska

(Sprawa C-240/16 P) (1)

(2017/C 129/03)

Język postępowania: chorwacki

Strony

Wnoszący odwołanie: Vedran Vidmar, Saša Čaldarević, Irena Glogovšek, Gordana Grancarić, Martina Grgec, Ines Grubišić, Sunčica Horvat Peris, Zlatko Ilak, Mirjana Jelavić, Romuald Kantoci, Svjetlana Klobučar, Ivan Kobaš, Tihana Kušeta Šerić, Damir Lemaić, Željko Ljubičić, Gordana Mahovac, Martina Majcen, Višnja Merdžo, Tomislav Perić, Darko Radić, Damjan Saridžić (przedstawiciel: D. Graf, odvjetnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Ječmenica i G. Wils, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje odrzucone.

Vedran Vidmar, Saša Čaldarević, Irena Glogovšek, Gordana Grancarić, Martina Grgec, Ines Grubišić, Sunčica Horvat Peris, Zlatko Ilak, Mirjana Jelavić, Romuald Kantoci, Svjetlana Klobučar, Ivan Kobaš, Tihana Kušeta Šerić, Damir Lemaić, Željko Ljubičić, Gordana Mahovac, Martina Majcen, Višnja Merdžo, Tomislav Perić, Darko Radić i Damjan Saridžić zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 251 z 11.7.2016.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/4

Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 lutego 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 8 de Madrid – Hiszpania) – Francisco Rodrigo Sanz/Universidad Politécnica de Madrid

(Sprawa C-443/16) (1)

((Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC - Klauzula 4 - Kolejne umowy o pracę na czas określony zawierane w sektorze publicznym - Zmiana struktury organizacyjnej uniwersytetu - Przepisy krajowe - Włączenie nauczycieli akademickich szkół wyższych w skład korpusu nauczycieli akademickich uniwersytetów - Warunek - Uzyskanie tytułu doktora - Przekształcenie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy - Zastosowanie wyłącznie do nauczycieli akademickich zatrudnionych w charakterze członków personelu tymczasowego - Zasada niedyskryminacji))

(2017/C 129/05)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 8 de Madrid

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Francisco Rodrigo Sanz

Strona pozwana: Universidad Politécnica de Madrid

Sentencja

Klauzulę 4 pkt 1 Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC, należy interpretować w ten sposób, że sprzeczny z nią jest przepis krajowy taki jak przepis rozpatrywany w postępowaniu głównym, który w kontekście środków zmieniających strukturę organizacyjną uniwersytetów pozwala właściwym organom administracji zainteresowanego państwa członkowskiego na skrócenie o połowę wymiaru czasu pracy nauczycieli akademickich szkół wyższych zatrudnionych w charakterze członków personelu tymczasowego ze względu na nieposiadanie przez nich tytułu doktora, w sytuacji gdy środkiem tym nie są objęci nieposiadający tytułu doktora nauczyciele akademiccy szkół wyższych mający status urzędników mianowanych.

(1) Dz.U. C 410 z 7.11.2016.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça (Portugalia) w dniu 9 lutego 2017 r. – David Vicente Fernandes/Gabinete Português de Carta Verde

(Sprawa C-71/17)

(2017/C 129/07)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal de Justiça

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: David Vicente Fernandes

Strona pozwana: Gabinete Português de Carta Verde

Pytania prejudycjalne

1)	Czy ubezpieczenie zawarte w Luksemburgu wywiera skutki prawne w Portugalii w taki sam sposób, jak gdyby polisa ubezpieczeniowa była wystawiona w Portugalii?

Czy Gabinete Português de Carta Verde jest organem odszkodowawczym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 dyrektywy 2009/103/WE (1) oraz czy, jako podmiot odpowiedzialny za wypłatę odszkodowania na rzecz poszkodowanych w sytuacjach, o których mowa w art. 20 ust. 1 dyrektywy, odpowiada w taki sam sposób, w jaki odpowiadałoby luksemburskie towarzystwo ubezpieczeniowe?

Czy w niniejszej sprawie wystarczające jest pozwanie organu odszkodowawczego, czy konieczne jest również pozwanie towarzystwa ubezpieczeniowego? W tym ostatnim przypadku – czy rzeczone towarzystwo ubezpieczeniowe może zostać pozwane w miejscu swojej siedziby w Luksemburgu, czy należy pozwać jego przedstawiciela w Portugalii?

4)	W sytuacji gdy towarzystwo ubezpieczeniowe nie posiada przedstawiciela w Portugalii, kogo należy pozwać w celu uzyskania pełnego zaspokojenia roszczenia odszkodowawczego w przypadku, gdy istnieje nieograniczona polisa na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności (Dz.U.2009, L 263, s. 11)

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/6

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-177/13, TestBioTech eV, European Network of Scientists for Social and Environmental Responsibility eV, Sambucus eV/Komisja, wniesione w dniu 14 lutego 2017 r. przez TestBioTech eV, European Network of Scientists for Social and Environmental Responsibility eV, Sambucus eV

(Sprawa C-82/17 P)

(2017/C 129/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszące odwołanie: TestBioTech eV, European Network of Scientists for Social and Environmental Responsibility eV, Sambucus eV (przedstawiciele: K. Smith, QC i J. Stevenson, Barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, Monsanto Europe, Monsanto Company

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

—	uchylenie pkt 1 i 2 sentencji wyroku Sądu;

—	wydanie ponownego wyroku stwierdzającego nieważność decyzji Komisji zgodnie z żądaniem wyniesionym w pierwszej instancji lub tytułem żądania ewentualnego przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia co do istoty przez Sąd, stosownie do uwzględnionych zarzutów odwołania;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez wnoszące odwołanie;

—	podjęcie innych koniecznych środków prawnych.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o uchylenie wyroku wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r., TestBioTech i in./Komisja (T 177/13, EU:T:2016:736) (zwanego dalej „wyrokiem”), doręczonego im w dniu 19 grudnia 2016 r. W wyroku tym Sąd oddalił skargę wnoszących odwołanie zmierzającą do stwierdzenia nieważności trzech – co od zasady identycznych – decyzji Komisji, których wnoszące odwołanie były adresatami. Zgodnie z tymi decyzjami (zwanymi dalej „decyzjami Komisji”), skargi wnoszących odwołanie na decyzję 2012/347 (1), zezwalającą Monsanto Europe SA na wprowadzanie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 (2) Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (zwanego dalej „rozporządzeniem GMO”) soi MON 87701 × MON 89788, były bezzasadne.

Reasumując, oddalając zarzuty, jakie wnoszące odwołanie formułowały względem decyzji Komisji, Sąd naruszył prawo poprzez:

uznanie za niedopuszczalne niektórych części skarg o stwierdzenie nieważności, na tej podstawie, że wnioski o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej złożone na podstawie art. 10 rozporządzenia Arrhus (3) nie zawierały ogółu szczegółowych informacji oraz argumentów powołanych przed Sądem dla uzasadnienia zarzutów lub z tego względu, że nie spełniały innych wymogów proceduralnych.

b)	obciążenie organizacji pozarządowych („NGO”), które wnoszą skargi na mocy art. 10 i 12 rozporządzenia Aarhus w imieniu środowiska – nieprawidłowym i niemożliwym do przeprowadzenia ciężarem dowodu.

c)	brak uznania, że wytyczne opublikowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z jego obowiązkami rodzą uzasadnione oczekiwania, iż będą przestrzegane.

orzeczenie, że przeprowadzenie dwuetapowej oceny bezpieczeństwa przewidzianej rozporządzeniem GMO (oraz wytycznymi EFSA-y) nie było konieczne oraz stwierdzenie, że pierwszy etap oceny tj. porównanie upraw genetycznie zmodyfikowanych z ich niezmodyfikowanymi odpowiednikami może (jak stało się w niniejszej sprawie) być wystarczające, aby spełnić wymogi przewidziane rozporządzeniem GMO.

e)	odwołanie się do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (4) (zwanego „rozporządzeniem w sprawie pestycydów”) w celu oddalenia niektórych zarzutów wnoszących odwołanie i zaniechanie tym samym przeprowadzenia odpowiedniej kontroli toksyczności soi oraz monitorowania odziaływania soi po wydaniu zezwolenia.

(1) Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 28 czerwca 2012 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87701 × MON 89788 (MON-877Ø1-2 × MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. 2012, L 171, s. 13).

(2) Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U. 2003, L 268, s. 1).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. 2006, L 264, s. 13).

(4) Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. 2005, L 70, s. 1).

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London (Zjednoczone Królestwo) w dniu 20 lutego 2017 r. – Secretary of State for the Home Department/Rozanne Banger

(Sprawa C-89/17)

(2017/C 129/09)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Secretary of State for the Home Department

Druga strona postępowania: Rozanne Banger

Pytania prejudycjalne

Czy zasady wynikające z wyroku z dnia 7 lipca 1992 r., Singh (C-370/90, EU:C:1992:296) wymagają, aby państwo członkowskie wydało lub ułatwiło uzyskanie dokumentu pobytowego konkubentowi obywatela Unii, który po skorzystaniu z zagwarantowanej traktatem swobody przepływu pracowników do innego państwa członkowskiego, wraca wraz z tym partnerem do państwa członkowskiego swojego obywatelstwa?

Ewentualnie, czy istnieje wymóg wydania lub ułatwienia uzyskania takiego dokumentu pobytowego wynikający z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich („dyrektywy o obywatelstwie”)?

Czy w przypadku, gdy decyzja odmawiająca wydania dokumentu pobytowego nie jest oparta na szczegółowej analizie osobistych okoliczności dotyczących wnioskodawcy i nie jest uzasadniona odpowiednimi i wystarczającymi powodami, jest ona sprzeczna z prawem jako niezgodna z art. 3 ust. 2 dyrektywy o obywatelstwie?

4)	Czy przepis prawa krajowego wykluczający możliwość wniesienia środka odwoławczego do sądu od decyzji odmawiającej wydania karty pobytowej osobie powołującej się na swoje prawa jako członka rodziny rozszerzonej, jest zgodny z dyrektywą o obywatelstwie?

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/8

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawach połączonych T-37/15 i T-38/15, Abertis Telecom Terrestre S.A. i Telecom Castilla-La Mancha S.A./Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 lutego 2017 r. przez Cellnex Telecom SA, dawniej Abertis Telecom S.A.

(Sprawa C-91/17 P)

(2017/C 129/10)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Cellnex Telecom S.A., dawniej Abertis Telecom S.A. (przedstawiciele: J. Buendía Sierra y A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska i SES Astra

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	wydanie definitywnego rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji;

—	obciążenie Komisji Europejskiej i SES Astra kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W zaskarżonym wyroku Sąd potwierdził decyzję Komisji w sprawie pomocy państwa dotyczącej określonych środków podjętych przez władze hiszpańskiej wspólnoty autonomicznej Kastylia-La Mancha w celu zapewnienia, aby sygnał naziemnej telewizji cyfrowej (DVB-T) docierał do odległych i mniej zurbanizowanych obszarów terytorium państwa, na których mieszka jedynie 2,5 % populacji. W decyzji tej Komisja uznała, że z materialnego punktu widzenia usługa taka nie byłaby oferowana na rynku, gdyby nie interwencja publiczna. Niemniej jednak instytucja ta zakwestionowała okoliczność, że w ustawodawstwie hiszpańskim działalność ta została uznana za usługę świadczoną w ogólnym interesie gospodarczym, podnosząc, że z formalnego punktu widzenia usługa ta nie została „jasno” zdefiniowana ani powierzona przez władze. W decyzji wskazano także, że przy organizacji usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym władze nie były upoważnione do wyboru określonej technologii.

W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty, dotyczące naruszeń prawa, których dopuszczono się w zaskarżonym wyroku, a które dotyczą wykładni art. 14, art. 106 ust. 2 i art. 107 ust. 1 TFUE, a także załączonego do TFUE protokołu 26 dotyczącego usług świadczonych w interesie ogólnym.

Wnoszący odwołanie podnosi w szczególności, że w zaskarżonym wyroku Sąd naruszył prawo:

—	przekraczając granicę oczywistego błędu przy analizie różnych aktów dotyczących definiowania i powierzania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym;

—

nienależycie ograniczając „szeroki zakres uznania” państw członkowskich, jaki przysługuje im zarówno przy definiowaniu usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, jak i przy ich „organizacji”, i który obejmuje określanie szczegółowych warunków świadczenia takich usług oraz wybór konkretnej technologii, bez względu na to czy decyzje te są zawarte w akcie definiującym usługę czy w odrębnym akcie;

—	analizując obowiązujące prawo hiszpańskie, a przy tym przeinaczając treść badanych przepisów i orzecznictwa zawierającego ich wykładnię, interpretując je w sposób oczywiście sprzeczny z ich treścią i nadając określonym danym znaczenie, jakiego nie mają one w świetle innych danych;

—	nie biorąc pod uwagę okoliczności, że zdefiniowanie usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym oraz „powierzenie” jej świadczenia jednemu lub kilku przedsiębiorstwom może nastąpić w jednym akcie bądź w kilku aktach;

—	nie biorąc pod uwagę okoliczności, że zdefiniowanie usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym oraz „powierzenie” jej świadczenia nie wymaga posłużenia się konkretnym sformułowaniem czy wyrażeniem, ale przeprowadzenia analizy materialnej i funkcjonalnej; oraz

—	uznając, że uzyskana rzekomo korzyść odpowiada łącznej wartości umów zawartych przez władze, bez uwzględnienia okoliczności, że wartość ta nie stanowi bezzwrotnej dotacji, ale wynagrodzenie za towary i usługi, jakie dane przedsiębiorstwo dostarcza państwu.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/9

(Sprawa C-92/17 P)

(2017/C 129/11)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Telecom Castilla-La Mancha S.A. (przedstawiciele: J. Buendía Sierra y A. Lamadrid de Pablo, abogados)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska i SES Astra

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	wydanie definitywnego rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji;

—	obciążenie Komisji Europejskiej i SES Astra kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi w szczególności, że w zaskarżonym wyroku Sąd naruszył prawo:

—	przekraczając granicę oczywistego błędu przy analizie różnych aktów dotyczących definiowania i powierzania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym;

—

—	analizując obowiązujące prawo hiszpańskie, a przy tym przeinaczając treść badanych przepisów i orzecznictwa zawierającego ich wykładnię, interpretując je w sposób oczywiście sprzeczny z ich treścią i nadając określonym danym znaczenie, jakiego nie mają one w świetle innych danych;

—	nie biorąc pod uwagę okoliczności, że zdefiniowanie usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym oraz „powierzenie” jej świadczenia jednemu lub kilku przedsiębiorstwom może nastąpić w jednym akcie bądź w kilku aktach;

—	nie biorąc pod uwagę okoliczności, że zdefiniowanie usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym oraz „powierzenie” jej świadczenia nie wymaga posłużenia się konkretnym sformułowaniem czy wyrażeniem, ale przeprowadzenia analizy materialnej i funkcjonalnej; oraz

—	uznając, że uzyskana rzekomo korzyść odpowiada łącznej wartości umów zawartych przez władze, bez uwzględnienia okoliczności, że wartość ta nie stanowi bezzwrotnej dotacji, ale wynagrodzenie za towary i usługi, jakie dane przedsiębiorstwo dostarcza państwu.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/10

Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka

(Sprawa C-93/17)

(2017/C 129/12)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Bouchagiar i B. Stromsky)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—	Stwierdzenie, że nie podejmując środków w celu wykonania wyroku Trybunału z dnia 28 czerwca 2012 r., Komisja/Grecja, C-485/10, EU:C:2012:395, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie tego wyroku i art. 260 ust. 1 TFUE;

—

zasądzenie od Republiki Greckiej zapłaty na rzecz Komisji na rachunek „Zasoby własne Unii Europejskiej” okresowej kary pieniężnej w wysokości 34 974 EUR za każdy dzień opóźnienia w wykonaniu wyroku Trybunału z dnia 28 czerwca 2012 r., Komisja/Grecja, C-485/10, EU:C:2012:395, począwszy od dnia ogłoszenia wyroku, który zapadnie w niniejszej sprawie, do dnia wykonania wyroku z dnia 28 czerwca 2012 r.;

—

nakazanie Republice Greckiej zapłaty na rzecz Komisji na rachunek „Zasoby własne Unii Europejskiej” ryczałtu uzyskanego poprzez pomnożenie dziennej kwoty w wysokości 3 828 EUR przez liczbę dni, które upłyną od dnia ogłoszenia wyroku z dnia 28 czerwca 2012 r. do dnia zakończenia naruszenia lub, w braku położenia kresu naruszeniu, do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W dniu 2 lipca 2008 r. Komisja wydała decyzję 2009/610/WE dotyczącą pomocy C 16/04 (ex NN 29/04, CP 71/02 i CP 133/05) przyznanej przez Grecję przedsiębiorstwu Hellenic Shipyards SA. W decyzji tej Komisja uznała za niezgodne ze wspólnym rynkiem niektóre rodzaje pomocy przyznanej Hellenic Shipyards i nakazała odzyskanie tej pomocy wraz z odsetkami liczonymi do dnia całkowitego odzyskania pomocy państwa.

W dniu 8 października 2010 r. Komisja wniosła do Trybunału skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego na podstawie art. 108 ust. 2 TFUE (sprawa C-485/10). W dniu 28 czerwca 2012 r. Trybunał orzekł, że nie przyjmując w wyznaczonym terminie wszelkich środków koniecznych do wykonania decyzji Komisji 2009/610/WE z dnia 2 lipca 2008 r. dotyczącej pomocy C 16/04 (ex NN 29/04, CP 71/02 i CP 133/05) przyznanej przez Grecję przedsiębiorstwu Hellenic Shipyards SA oraz nie przedstawiając Komisji Europejskiej w wyznaczonym terminie informacji wymienionych w art. 19 tej decyzji, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 2, 3, 5, 6, 8, 9 i 11–19 owej decyzji.

W zakresie, w jakim Republika Grecka nie podjęła środków w celu wykonania wyroku Trybunału z dnia 28 czerwca 2012 r., uchybiła ona zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie tego wyroku i art. 260 ust. 1 TFUE.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/11

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-808/14, Hiszpania/Komisja, wniesione w dniu 3 marca 2017 r. przez Królestwo Hiszpanii

(Sprawa C-114/17 P)

(2017/C 129/13)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. J. García-Valdecasas Dorrego, pełnomocnik)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-808/14, Królestwo Hiszpanii/Komisja Europejska;

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 1 października 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA. 27408 [(C 24/2010) (ex NN 37/2010, ex CP 19/2009)] przyznanej przez Królestwo Hiszpanii na wdrożenie naziemnej telewizji cyfrowej na odległych i mniej zurbanizowanych obszarach Kastylii-La Manchy;

—	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1.	Naruszenie prawa w odniesieniu do wykładni art. 1 spornej decyzji, sprzed jego zmiany, oraz zasad dobrej administracji i pewności prawa poprzez uznanie, że przepis ten dotyczy również dostawy sprzętu i że nie kreuje on żadnego nowego obowiązku po stronie Królestwa Hiszpanii.

Naruszenie prawa w odniesieniu do kontroli definiowania i stosowania przez państwa członkowskie instytucji usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym, zarówno w świetle pierwszego, jak i czwartego z kryteriów określonych w wyroku z dnia 24 lipca 2003 r., Altmark Trans i Regirungspräsidum Magdebrug (C-280/00, EU:C:2003:415).

3.	Naruszenie prawa w odniesieniu do kontroli sądowej zgodności pomocy z rynkiem wewnętrznym w świetle art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE poprzez uznanie, że sporny środek jest niezgodny z rynkiem wewnętrznym ze względu na brak poszanowania zasady neutralności technologicznej.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/15

Wyrok Sądu z dnia 7 marca 2017 r. – Lauritzen Holding/EUIPO – DK Company (IWEAR)

(Sprawa T-622/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego IWEAR - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy INWEAR - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 129/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Lauritzen Holding AS (Drøbak, Norwegia) (przedstawiciele: P. Walsh i S. Dunstan, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo P. Bullock, następnie D. Hanf, pełnomocnicy)

Interwenient przed Sądem: DK Company A/S (Ikast, Dania), dopuszczona do wstąpienia do postępowania w miejsce drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO (przedstawiciele: początkowo adwokaci M. Nielsen i E. Skovbo, następnie adwokat E. Skovbo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 czerwca 2014 r. (sprawa R 1935/2013-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między IC Companys A/S a Lauritzen Holding.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Lauritzen Holding AS zostaje obciążona kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez IC Companys A/S w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1) Dz.U. C 351 z 6.10.2014.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/15

Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Hersill/EUIPO – KCI Licensing (VACUP)

(Sprawa T-741/14) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego VACUP - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe MINIVAC i V.A.C. - Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego - Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 129/25)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Hersill, SL (Móstoles, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Aznar Alonso i P. Koch Moreno)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Crespo Carrillo, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: KCI Licensing, Inc (San Antonio, Teksas, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: S. Malynicz, QC)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 sierpnia 2014 r. (sprawa R 1520/2013-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy KCI Licensing a Hersill.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 14 sierpnia 2014 r. (sprawa 1520/2013–2).

2)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Hersill, SL.

3)	KCI Licensing, Inc. pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 448 z 15.12.2014.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/16

Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Edison/EUIPO – Eolus Vind (e)

(Sprawa T-276/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 129/26)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Edison SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci D. Martucci, F. Boscariol de Roberto i I. Gatto)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciele: D. Hanf i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Eolus Vind AB (publ) (Hässleholm, Szwecja)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 24 lutego 2015 r. (sprawa R 2358/2013-1) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Edison a Eolus Vind.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Edison SpA zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 236 z 20.7.2015.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/17

Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2017 r. – ESDZ/KL

(Sprawa T-278/15 P) (1)

((Odwołanie - Służba Publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu (2013) - Nieumieszczenie na liście urzędników awansowanych - Brak naruszenia prawa))

(2017/C 129/27)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (przedstawiciele: początkowo S. Marquardt i M. Silva, następnie S. Marquardt, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: KL (przedstawiciele: adwokaci N. de Montigny i J.-N. Louis)

Interwenient popierający wnoszącego odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Berscheid i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej [poufne] (2).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez KL w niniejszej instancji.

3)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty związane z postępowaniem w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 294 z 7.9.2015.

(2) Dane poufne zostały pominięte.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/17

Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Bank Tejarat/Rada

(Sprawa T-346/15) (1)

((Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie środków finansowych - Ponowne umieszczenie nazwy skarżącego w wykazach - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie - Powaga rzeczy osądzonej - Nadużycie władzy - Prawa podstawowe))

(2017/C 129/28)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bank Tejarat (Teheran, Iran) (przedstawiciele: S. Zaiwalla, P. Reddy i A. Meskarian, solicitors, M. Brindle, QC, i R. Blakeley, barrister)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop et A. Vitro, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie wniesione na podstawie art. 263 TFUE, zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/556 z dnia 7 kwietnia 2015 r. zmieniającej decyzję Rady 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2015, L 92, s. 101) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/549 z dnia 7 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2015, L 92, s. 12) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Bank Tejarat zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 302 z 14.9.2015.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/18

Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2017 r. – Rafhaelo Gutti/EUIPO – Transformados del Sur (CAMISERIA LA ESPAÑOLA)

(Sprawa T-504/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego CAMISERIA LA ESPAÑOLA - Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy przedstawiający dwie skrzyżowane flagi - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 129/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Rafhaelo Gutti, SL (Loja, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat I. Sempere Massa)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: B. Uriarte Valiente i A. Schifko, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Transformados del Sur, SA (Sewilla, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat M. Salas Martin)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 lipca 2015 r. (sprawa R 2424/2014-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Transformados del Sur a Rafhaelo Gutti

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Rafhaelo Gutti, SL zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 354 z 26.10.2015.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/18

Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2017 r. – Biernacka-Hoba/EUIPO – Formata Bogusław Hoba (Formata)

(Sprawa T-23/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy Formata - Bezwzględna podstawa unieważnienia - Brak złej wiary - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Względna podstawa unieważnienia - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 53 ust. 1 lit. a) oraz art. 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 129/30)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Ilona Biernacka-Hoba (Aleksandrów Łódzki, Polska) (przedstawiciel: R. Rumpel, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: A. Folliard-Monguiral i K. Zajfert, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO był również, interwenient przed Sądem: Formata Bogusław Hoba (Aleksandrów Łódzki)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 listopada 2015 r. (sprawa R 102/2015 2), dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między I. Biernacką-Hobą a FORMATA Bogusław Hoba.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 4 listopada 2015 r. (sprawa R 102/2015 2) w zakresie dotyczącym odrzucenia wniosku o unieważnienie prawa do znaku opartego na względnej podstawie unieważnienia.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez Ilonę Biernacką-Hobę.

4)	Ilona Biernacka-Hoba pokrywa połowę własnych kosztów.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/19

Wyrok Sądu z dnia 9 marca 2017 r. – Puma/EUIPO (FOREVER FASTER)

(Sprawa T-104/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy FOREVER FASTER - Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Równość traktowania - Zasada dobrej administracji])

(2017/C 129/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Puma SE (Herzogenaurach, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat M. Schunke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: H. O’Neill i K. Sidat Humphreys, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 stycznia 2016 r. (sprawa R 770/2015-1) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską słownego znaku towarowego FOREVER FASTER.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Puma SE zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 165 z 10.5.2016.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/21

Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2017 r. – RT/Parlament

(Sprawa T-98/17)

(2017/C 129/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: RT (przedstawiciel: adwokat C. Bernard-Glanz)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Uznanie skargi za dopuszczalną;

—	Stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego z dnia 30 czerwca 2016 r. odrzucającej zaświadczenie lekarskie; jednocześnie o stwierdzenie nieważności, w razie potrzeby, decyzji organu powołującego z dnia 13 stycznia 2017 r. oddalającej zażalenie skarżącego; oraz

—	Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 59 regulaminu pracowniczego oraz art. 2 przepisów wewnętrznych.

2.	Zarzut drugi dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia art. 59 regulaminu pracowniczego i art. 2 przepisów wewnętrznych.

3.	Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 59 regulaminu pracowniczego i art. 2 przepisów wewnętrznych, braku uzasadnienia i naruszenia zasady pewności prawa.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/21

Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2017 r. – BTB Holding Investments i Duferco Participations Holding/Komisja

(Sprawa T-100/17)

(2017/C 129/35)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: BTB Holding Investments SA (Luksemburg, Luksemburg), Duferco Participations Holding SA (Luksemburg) (przedstawiciele: J.F. Bellis, R. Luff i M. Favart, avocats)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—	stwierdzenie nieważności art. 1 lit. a), b) i d) oraz art. 2 decyzji Komisji z dnia 20 stycznia 2016 r. dotyczącej pomocy państwa SA.33926 2013/C (ex 2013/NN, 2011/CP) wdrożonej przez Belgię na rzecz Duferco;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą trzy zarzuty, które dotyczą pierwszego środka, a mianowicie zbycia przez Foreign Strategic Investment Holding (FSIH) udziału odpowiadającego 49,9 % kapitału Duferco US na rzecz Duferco Industrial Investment.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszeń prawa i błędów w ocenie dotyczących kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej i wskazanej w art. 107 ust. 1 TFUE przesłanki istnienia korzyści oraz naruszenia obowiązku uzasadnienia. Zarzut ten dzieli się na dwie części.

—	część pierwsza dotycząca naruszeń prawa oraz naruszenia zasady podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej oraz reguł dotyczących ciężaru dowodu, gdyż Komisja pomyliła możność stosowania kryterium podmiotu prywatnego ze stosowaniem tego kryterium;

—

część druga dotycząca braku uzasadnienia, niedochowania staranności oraz naruszenia zasady dobrej administracji, zasady podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej oraz art. 107 ust. 1 TFUE, gdyż Komisja nie dokonała całościowej oceny kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej w celu wykazania istnienia korzyści.

Zarzut drugi dotyczący naruszeń prawa i błędów w ocenie, jakich dopuściła się Komisja, gdyż nie uwzględniła wszystkich istotnych informacji, nie uznała racjonalności ekonomicznej transakcji oraz nie uwzględniła zasadniczych argumentów odnoszących się do rentowności transakcji przy ocenie kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, przez co naruszyła zasadę podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE oraz przesłanki określone w art. 107 ust. 1 TFUE. Zarzut ten dzieli się na trzy części:

—	część pierwsza dotycząca braku uwzględnienia wszystkich istotnych informacji;

—	część druga dotycząca braku uwzględnienia racjonalności ekonomicznej transakcji;

—	część trzecia dotycząca braku uzasadnienia, naruszenia zasady dobrej administracji oraz naruszenia kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, gdyż Komisja nie uwzględniła rentowności inwestycji dokonanej przez FSIH.

Zarzut trzeci dotyczący oczywistych naruszeń prawa i oczywistych błędów w ocenie, naruszenia zasad staranności oraz dobrej administracji, naruszenia kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, przesłanek dotyczących istnienia korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE oraz obowiązku uzasadnienia, gdyż Komisja nie ustaliła prawidłowo wartości udziału FSIH w Duferco US przy ustalaniu wysokości potencjalnego elementu pomocy. Zarzut ten dzieli się na pięć części.

—	część pierwsza dotycząca nieodpowiedniego odniesienia do funduszy własnych Duferco US;

—	część druga dotycząca błędnego uwzględnienia wartości przedsiębiorstwa bez odjęcia długów spółki;

—	część trzecia dotycząca uwzględnienia wyników jedynie za rok obrotowy 2006;

—	część czwarta dotycząca stosowania arbitralnego, zbyt wysokiego ilorazu;

—	część piąta dotycząca arbitralnego odrzucenia prawie w całości sprawozdania KPMG z dnia 28 maja 2014 r.

Jedynie skarżąca BTB Holding Investments SA podnosi następnie trzy zarzuty, które dotyczą drugiego środka, a mianowicie sprzedaży przez FSIH udziału odpowiadającego 25 % kapitału Duferco Participations Holding Limited na rzecz Bolmat Holding Limited.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistych naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie oraz naruszenia zasady podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, reguł dotyczących ciężaru dowodu, wskazanej w art. 107 ust. 1 TFUE przesłanki istnienia korzyści, a także obowiązku uzasadnienia ustanowionego w art. 296 TFUE, gdyż Komisja błędnie zastosowała kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej;

Zarzut drugi dotyczący oczywistych naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie, gdyż Komisja nie uwzględniła zasadniczych informacji przedstawionych przez strony, przez co naruszyła zasadę podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, określone w art. 107 ust. 1 TFUE przesłanki, obowiązek staranności oraz obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE;

3.	Zarzut trzeci dotyczący oczywistych naruszeń prawa oraz oczywistych błędów w ocenie przy ilościowym określeniu potencjalnego elementu pomocy z naruszeniem zasady dobrej administracji, zasady inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej oraz art. 107 ust. 1 TFUE i art. 296 TFUE.

Jedynie skarżąca BTB Holding Investments SA podnosi następnie dwa zarzuty, które dotyczą czwartego środka, a mianowicie pożyczki na rzecz Ultima Partners Limited.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych oraz naruszeń prawa, gdyż Komisja odrzuciła podejście porównawcze, przez co naruszyła zasadę podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej, art. 107 ust. 1. TFUE, jeśli chodzi o istnienie korzyści, obowiązek uzasadnienia oraz ogólne zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz dobrej administracji.

Zarzut drugi dotyczący oczywistych błędów w ocenie okoliczności faktycznych oraz naruszeń prawa przy ustalaniu stóp referencyjnych, w wyniku czego błędnie zastosowano kryterium podmiotu prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej oraz naruszono przesłankę istnienia korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Zarzut ten dzieli się na dwie części.

—	część pierwsza dotycząca tego, że Komisja błędnie przypisała Ultima Partners Limited rating BB, przez co naruszyła ogólną zasadę dobrej administracji oraz obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE;

—	część druga dotycząca oczywistych błędów w ocenie przy sklasyfikowaniu udzielonych na rzecz FSIH zabezpieczeń, przez co naruszono ogólne zasady dobrej administracji i ochrony uzasadnionych oczekiwań oraz obowiązek uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/23

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2017 r. – Apple/EUIPO – Apo International (apo)

(Sprawa T-104/17)

(2017/C 129/36)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Apple Inc. (Cupertino, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: J. Olsen i P. Andreottola, solicitors, G. Tritton, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Apo International Co. Ltd (Tajpej, Tajwan)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Apo International Co. Ltd

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „apo” – zgłoszenie nr 11 293 628

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie R 698/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	uwzględnienie wniesionej przez stronę skarżącą skargi na zaskarżoną decyzję w całości;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Zaskarżona decyzja narusza zasadę reformatio in peius;

—	Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła, że powództwo oparte na bezprawnym używaniu nazwy, wniesione na podstawie art. 8 ust. 4, nie zostało wykazane.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/24

Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2017 r. – Steinhoff i in./EBC

(Sprawa T-107/17)

(2017/C 129/37)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Frank Steinhoff (Hamburg, Niemcy), Ewald Filbry (Dortmund, Niemcy), Vereinigte Raiffeisenbanken Gräfenberg-Forchheim-Eschenau-Heroldsberg eG (Gräfenberg, Niemcy), Werner Bäcker (Rodgau, Niemcy), EMB Consulting SE (Mühltal, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat O. Hoepner)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o zasądzenie od strony pozwanej zapłaty następujących kwot wraz z odsetkami wynoszącymi 5 punktów procentowych powyżej każdorazowej podstawowej stopy procentowej od momentu zawisłości sporu:

—	dla pozwanego pod nr 1: 314 000 EUR;

—	dla pozwanego pod nr 2: 54 950 EUR;

—	dla pozwanego pod nr 3: 2 355 000 EUR;

—	dla pozwanego pod nr 4: 303 795 EUR;

—	dla pozwanego pod nr 5: 750 460 EUR:

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze odszkodowawczej skarżący zarzucają pozwanej naruszenie obowiązków poprzez niezamieszczenie w jej stanowisku z dnia 17 lutego 2012 r. w sprawie papierów wartościowych wyemitowanych i gwarantowanych przez rząd grecki (CON/2012/12) informacji o niezgodności z prawem planowanej restrukturyzacji greckich długów państwowych poprzez przymusową wymianę na mocy ustawy 4050/2012.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący braku informacji o niedopuszczalności przymusowej restrukturyzacji w świetle zasady pacta sunt servanda, gdyż klauzule modyfikujące nie mogą być skutecznie wprowadzane następczo do istniejących obligacji państwowych.

Zarzut drugi dotyczący braku stwierdzenia wywłaszczającego skutku zaplanowanego przez Grecję działania ustawowego, przewidującego przymusową wymianę, chociaż w samej ustawie nie ustalono odpowiedniego odszkodowania, jako naruszenia art. 17 ust. 1 zdanie drugie Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3.	Zarzut trzeci dotyczący braku informacji o naruszeniu art. 63 TFUE.

4.	Zarzut czwarty dotyczący braku informacji o naruszeniu art. 124 TFUE.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/25

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2017 r. – Pelikan/EUIPO – NBA Properties (NEW ORLEANS PELICANS)

(Sprawa T-112/17)

(2017/C 129/38)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Pelikan Vertriebsgesellschaft mbH & Co. KG (Hanower, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat U. Hildebrandt)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: NBA Properties, Inc. (Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: NBA Properties, Inc.

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy w kolorach czarnym i białym zawierający elementy słowne „NEW ORLEANS PELICANS” – zgłoszenie nr 11 518 487

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie R 408/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) oraz art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/26

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2017 r. – Alba Aguilera i in./ESDZ

(Sprawa T-119/17)

(2017/C 129/39)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ruben Alba Aguilera (Addis-Abeba, Etiopia) i 28 pozostałych skarżących (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi i T. Martin)

Strona pozwana: Europejska Służba Działań Zewnętrznych

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim ograniczono w niej od 1 stycznia 2016 r. kwotę dodatku ze względu na warunki życia dla personelu w Etiopii, z 30 % do 25 %;

—	zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżących kwoty ryczałtowej, której wysokość zostanie określona ex aequo et bono przez Sąd, tytułem zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę;

—	obciążenie ESDZ kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejszy spór dotyczy zgodności z prawem decyzji ESDZ w sprawie ograniczenia dodatku ze względu na warunki życia przyznawanego pracownikom Unii Europejskiej delegowanym do Etiopii, z 30 % do 25 %.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku przyjęcia ogólnych przepisów wykonawczych do załącznika X do regulaminu.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 10 załącznika X do regulaminu w zakresie, w jakim metoda, jaką posłużył się ESDZ w celu określenia kwoty dodatku ze względu na warunki życia w miejscu zatrudnienia, uwzględnia zasadę „spójności regionalnej”.

3.	Zarzut trzeci dotyczący licznych oczywistych błędów w ocenie, które skutkują zatem niezgodnością z prawem zaskarżonej decyzji.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/26

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2017 r. – Exaa Abwicklungsstelle für Energieprodukte/ACER

(Sprawa T-123/17)

(2017/C 129/40)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Exaa Abwicklungsstelle für Energieprodukte AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: B. Rajal, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności wydanej w sprawie z odwołania A-001-2017 (consolidated) decyzji komisji odwoławczej pozwanej z dnia 17 lutego 2017 r. dotyczącej oddalenia wniosku skarżącej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 11 regulaminu postępowania przed komisją odwoławczą pozwanej oraz naruszenie art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ komisja odwoławcza niesłusznie zaprzeczyła istnieniu uzasadnionego interesu skarżącej w wyniku postępowania odwoławczego.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 296 ust. 2 TFUE (poważne uchybienie w zakresie uzasadnienia)

3.	Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ komisja odwoławcza nie doręczyła skarżącej stanowiska pozwanej w przedmiocie wniosku skarżącej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/27

Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2017 r. – Torné/Komisja

(Sprawa T-128/17)

(2017/C 129/41)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Isabel Torné (Algés, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, T. Martin)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji odmownej z dnia 16 kwietnia 2016 r. w sprawie jej wniosku o ustalenie stopy wzrostu jej uprawnień emerytalnych i wieku emerytalnego;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca kwestionuje w niniejszej sprawie decyzję zawierającą dorozumiane rozstrzygnięcie odmowne w sprawie jej wniosku o wydanie wcześniejszej decyzji dotyczącej niektórych stałych i niezmiennych czynników przy obliczaniu jej uprawnień emerytalnych. Skarżąca twierdzi, że dorozumiane odrzucenie jej wniosku stanowi wstrzymanie się od podjęcia działań przewidzianych w regulaminie pracowniczym, a zatem jest aktem niekorzystnym w rozumieniu art. 90 regulaminu pracowniczego.

Jeśli chodzi o czynniki służące do obliczenia jej emerytury, skarżąca kwestionuje również praktykę Komisji polegającą na przyjęciu, że przeniesienie z urzędu członka personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 pkt f) warunków zatrudnienia innych pracowników do innej agencji Unii Europejskiej wiąże się z zawarciem nowej umowy, odrębnej od poprzedniej, co świadczy o braku ciągłości kariery tego pracownika, a więc powoduje konieczność zastosowania nowych przepisów regulaminu pracowniczego dotyczących emerytury.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/28

Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2017 r. – Argus Security Projects/Komisja i ESDZ

(Sprawa T-131/17)

(2017/C 129/42)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Argus Security Projects Ltd (Limassol, Cypr) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck i A. Guillerme)

Strona pozwana: Komisja Europejska, Europejska Służba Działań Zewnętrznych

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności wydanej przez Komisję decyzji w sprawie kompensowania kwoty 52 600 EUR, zawartej w piśmie z dnia 13 lutego 2017 r.;

—	stwierdzenie nieważności wydanej przez Komisję, działającej na rachunek księgowego ESDZ, decyzji w sprawie kompensowania kwoty 41 522 EUR, zawartej w piśmie z dnia 15 lutego 2017 r.;

—	stwierdzenie nieważności wydanej przez Komisję, działającej na rachunek księgowego ESDZ, decyzji w sprawie kompensowania kwoty 6 324 EUR zawartej w piśmie z dnia 28 lutego 2017 r.;

—	obciążenie Komisji Europejskiej i ESDZ kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”). Zdaniem strony skarżącej przyjęcie jednostronnych decyzji w sprawie kompensowania, jakimi są zaskarżone decyzje, w kontekście umownym i gdy druga strona umowy wniosła powództwo o ustalenie odpowiedzialności umownej przed właściwym sądem wskazanym w umowie, należy uznać za bezprawne i niezgodne z art. 47 karty.

Zarzut drugi dotyczący braku właściwości Komisji Europejskiej i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby przyjąć decyzje w sprawie kompensowania w ramach umownych. Strony pozwane przekroczyły swoje uprawnienia, korzystając jednostronnie z uprawnień w celu zakończenia sporu o charakterze umownym, a zatem należy stwierdzić nieważność zaskarżonych decyzji ze względu na brak właściwości podmiotu, który je wydał.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 80 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”). Strona skarżąca jest zdania, że ze względu na to, iż postępowanie przed belgijskim sądem nadal się toczy, księgowy Komisji nie mógł zgodnie z prawem stwierdzić, że sporna wierzytelność jest pewna, o określonej wartości i wymagalna. Ta ostatnia nie spełnia zatem przesłanek określonych w art. 80 rozporządzenia finansowego i w konsekwencji nie może być kompensowana.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/29

Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2017 r. – Cotecnica/EUIPO – Mignini & Petrini (cotecnica MAXIMA)

(Sprawa T-136/17)

(2017/C 129/43)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cotecnica, SCCL (Bellpuig, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Erdozain López, J. Galán López i J. Devaureix)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mignini & Petrini SpA (Petrignano di Assisi, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „cotecnica MAXIMA” – zgłoszenie nr 13 292 495

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie R 853/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/29

Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2017 r. – Prim/EUIPO – Primed Halberstadt Medizintechnik (PRIMED)

(Sprawa T-138/17)

(2017/C 129/44)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Prim, SA (Móstoles, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat L. Broschat García)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Primed Halberstadt Medizintechnik GmbH (Halberstadt, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Primed Halberstadt Medizintechnik GmbH

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „PRIMED” – zgłoszenie nr 5 154 182

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 19 grudnia 2016 r. w sprawach połączonych R 2494/2015-4 i R 163/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) w związku z art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/30

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kibelisa/Rada

(Sprawa T-139/17)

(2017/C 129/45)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Roger Kibelisa (Kinszasa, Demokratyczna Republika Kongo) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia (UE) 2016/2230 wprowadzającego w życie decyzję Rady (WPZiB) 2016/2231 z dnia 12 grudnia 2016 r. wprowadzającą niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga i zmieniającą decyzję 2010/788/WPZiB, w zakresie, w jakim rozporządzenie to dotyczy Rogera Kibelisy;

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez Radę istotnych wymogów proceduralnych, a zwłaszcza naruszenia prawa do obrony strony skarżącej, naruszenia spoczywającego na Radzie obowiązku uzasadnienia, a także naruszenia prawa do skutecznego środka prawnego.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia ogólnych zasad prawa Unii Europejskiej z tego względu, że Rada naruszyła prawo własności strony skarżącej.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/31

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kampete/Rada

(Sprawa T-140/17)

(2017/C 129/46)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ilunga Kampete (Kinszasa, Demokratyczna Republika Kongo) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/31

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Amisi Kumba/Rada

(Sprawa T-141/17)

(2017/C 129/47)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Gabriel Amisi Kumba (Kasa-Vubu, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada, lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/32

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kaimbi/Rada

(Sprawa T-142/17)

(2017/C 129/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Delphin Kaimbi (Kinszasa, Demokratyczna Republika Kongo) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/32

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Ilunga Luyoyo/Rada

(Sprawa T-143/17)

(2017/C 129/49)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Ferdinand Ilunga Luyoyo (Kasa-Vubu, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/33

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Numbi/Rada

(Sprawa T-144/17)

(2017/C 129/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: John Numbi (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada, lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/33

Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kanyama/Rada

(Sprawa T-145/17)

(2017/C 129/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Célestin Kanyama (La Gombe, Demokratyczna Repulika Konga) (przedstawiciel: O. Okito, avocat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

—	obciążenie Rady, poza jej własnymi kosztami, kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą oraz wszystkich interwenientów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty, które są co do zasady identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-139/17, Kibelisa/Rada lub do nich podobne.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/34

Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2017 r. – Mondi/ACER

(Sprawa T-146/17)

(2017/C 129/52)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Mondi AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: B. Rajal, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności wydanej w sprawie z odwołania A-001-2017 (consolidated) decyzji komisji odwoławczej pozwanej z dnia 17 lutego 2017 r. dotyczącej oddalenia wniosku skarżącej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta oraz

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 11 regulaminu postępowania przed komisją odwoławczej pozwanej oraz naruszenie art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ komisja odwoławcza niesłusznie zaprzeczyła istnieniu uzasadnionego interesu skarżącej w wyniku postępowania odwoławczego

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ komisja odwoławcza nie doręczyła skarżącej stanowiska pozwanej w przedmiocie wniosku skarżącej o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/34

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2017 r. – Asolo/EUIPO – Red Bull (FLÜGEL)

(Sprawa T-150/17)

(2017/C 129/53)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Asolo LTD (Limassol, Cypr) (przedstawiciel: W. Pors, lawyer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Red Bull GmbH (Fuschl am See, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „FLÜGEL” – unijny znak towarowy nr 637 686

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie R 282/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

—	oddalenie wniosku o unieważnienie prawa do znaku;

—	obciążenie EUIPO i spółki Red Bull kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 54 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z jego art. 8 ust. 1 lit. b).

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/35

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2017 r. – Marriott Worldwide/EUIPO – Graf (Przedstawienie uskrzydlonego byka)

(Sprawa T-151/17)

(2017/C 129/54)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marriott Worldwide Corp. (Bethesda, Maryland, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: A. Reid, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Johann Graf (Gumpoldskirchen, Austria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Johann Graf

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie uskrzydlonego byka) – unijny znak towarowy nr 10 511 723

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 stycznia 2017 r. w sprawie R 165/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 53 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/36

Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2017 r. – Deichmann/Komisja

(Sprawa T-154/17)

(2017/C 129/55)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Deichmann SE (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci A. Willems, S. De Knop i M. Meulenbelt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/2257 z dnia 14 grudnia 2016 r. nakładającego ponownie ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz wyprodukowanych przez Chengdu Sunshine Shoes Co. Ltd., Foshan Nanhai Shyang Yuu Footwear Ltd. i Fujian Sunshine Footwear Co. Ltd. i wykonującego wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-659/13 i C-34/14 oraz

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia art. 5 ust. 1 i 2 TUE z powodu braku podstawy prawnej dla przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia. Pomocniczo strona skarżąca odnosi, że Komisja nie była kompetentna do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia.

2.	Zarzut drugi dotyczy naruszenia art. 266 TFUE z powodu zaniechania przyjęcia środków koniecznych dla wykonania wyroku Trybunału z dnia 4 lutego 2016 r. C & J Clark International (C-659/13 i C-34/14, EU:C:2016:74).

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia art. 1 ust. 1 i art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 2016/1036 (1) oraz zasady pewności prawa na skutek wprowadzenia cel antydumpingowych na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami w okresie obowiązywania rozporządzeń 1472/2006 (2) i 1294/2009 (3).

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia art. 21 rozporządzenia (UE) nr 2016/1036 z powodu wprowadzenia cel antydumpingowych bez ponownego dokonania oceny interesów Unii. Zdaniem strony skarżącej podjęcie decyzji o tym, że wprowadzenie ceł antydumpingowych leży w interesie Unii, było w każdym razie oczywiście błędne.

5.	Zarzut piąty dotyczy naruszenia art. 5 ust. 1 i 4 TUE z powodu wydania aktu prawnego wykraczającego poza to, co jest konieczne do osiągnięcia realizowanego przezeń celu.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, Dz.U. L 176, s. 21.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1472/2006 z dnia 5 października 2006 r. nakładające ostateczne cła antydumpingowe oraz stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Wietnamu, Dz.U. L 275, s. 1.

(3) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1294/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z Wietnamu i pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, rozszerzone na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami wysyłanego ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzące ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, w następstwie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96, Dz.U. L 352, s. 1.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/37

Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2017 r. – Van Haren Schoenen/Komisja

(Sprawa T-155/17)

(2017/C 129/56)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Van Haren Schoenen BV (Waalwijk, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci A. Willems, S. De Knop i M. Meulenbelt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie dopuszczalności skargi;

—

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów o treści identycznej z zarzutami podniesionymi w sprawie T-154/17 Deichmann/Komisja.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/37

Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2017 r. – Cristalfarma/EUIPO – Novartis (ILLUMINA)

(Sprawa T-157/17)

(2017/C 129/57)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cristalfarma Srl (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: adwokat R. Almaraz Palmero)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „ILLUMINA” – zgłoszenie nr 11 934 239

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 stycznia 2017 r. w sprawie R 1187/2016-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz drugiej strony postępowania przed Izbą Odwoławczą, jeżeli wstąpi do sprawy w charakterze interwenienta, kosztami postępowania, w tym kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 75, art. 42 ust. 2 oraz art. 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/38

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2017 r. – Consorzio di Garanzia dell’Olio Extra Vergine di Oliva di Qualità/Komisja

(Sprawa T-163/17)

(2017/C 129/58)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Consorzio di Garanzia dell’Olio Extra Vergine di Oliva di Qualità (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Fratini i G. Pandolfi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie niniejszej skargi a tym samym uznanie odpowiedzialności pozaumownej Komisji w rozumieniu art. 268 i 340 akapit drugi TFUE;

—	zasądzenie odszkodowania za poniesioną szkodę materialną (szkodę rzeczywistą i utratę spodziewanych korzyści) oraz zadośćuczynienia za odniesioną przez skarżącą krzywdę moralną;

—	zasądzenie odsetek wyrównawczych oraz odsetek za zwłokę;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca w niniejszej sprawie dochodzi naprawienia szkody poniesionej, z jednej strony – w wyniku nieskoordynowanego zarządzania przez Komisję programami UE promocji oliwy z oliwek w państwach trzecich, a z drugiej strony – skutkiem braku wyeliminowania przez Komisję szkodliwych oraz zakłócających konkurencję skutków nieskoordynowanego nakładania się na siebie dwóch programów.

W uzasadnieniu skargi skarżąca formułuje trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa przez Komisję, odnosi się do naruszenia przez nią zasady niedyskryminacji przewidzianej w art. 18 TFUE i art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ Komisja nie zapewniła spójnej koordynacji programów UE promocji oliwy z oliwek w zainteresowanych państwach trzecich. Zarzut ten dotyczy również naruszenia zasady dobrej administracji i prawa do dobrej administracji przewidzianego w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ Komisja, zdaniem skarżącej nie podjęła koniecznych środków po uzyskaniu informacji o antykonkurencyjnych skutkach braku koordynacji dwóch kampanii promocyjnych.

Zarzut drugi, dotyczący poniesienia przez skarżącą rzeczywistej i pewnej szkody, odnosi się do faktu nieprzestrzegania przez Komisję ciążących na niej obowiązków, skutkiem czego Komisja spowodowała powstanie po stronie skarżącej poważnej szkody (szkoda rzeczywista, utrata spodziewanych korzyści i krzywda moralna).

Zarzut trzeci, dotyczący istnienia związku przyczynowego odnosi się do faktu, że poniesiona szkoda stanowiąc wystarczająco bezpośredni i natychmiastowy skutek złego zarządzania programami promocji oliwy z oliwek w państwach trzecich, uzasadnia istnienie bezpośredniego związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem Komisji a poniesioną szkodą, którą należy naprawić zgodnie z art. 340 akapit drugi TFUE.

24.4.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/39

Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2017 r. – Emcur/EUIPO – Emcure Pharmaceuticals (EMCURE)

(Sprawa T-165/17)

(2017/C 129/59)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Emcur Gesundheitsmittel aus Bad Ems GmbH (Bad Ems, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat K. Bröcker)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Emcure Pharmaceuticals Ltd (Bhosari, Indie)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Emcure Pharmaceuticals Ltd

Przedmiotowy sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „EMCURE” – zgłoszenie nr 12 269 049

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 grudnia 2016 w sprawie R 790/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 129

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 24 kwietnia 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2017/C 129/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2017/C 129/02	Sprawa C-239/16 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 1 lutego 2017 r. – Ante Šumelj i in./Komisja Europejska (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Skarga o odszkodowanie — Akt przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej — Zobowiązania związane ze strategią dotyczącą reformy sądownictwa — Utworzenie a następnie likwidacja funkcji komornika publicznego — Szkoda poniesiona przez osoby mianowane komornikami publicznymi — Prawidłowe monitorowanie zobowiązań Republiki Chorwacji przez Komisję Europejską — Oddalenie skargi — Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne)	2
2017/C 129/03	Sprawa C-240/16 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 1 lutego 2017 r. – Vedran Vidmar i in./Komisja Europejska (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Skarga o odszkodowanie — Akt przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej — Zobowiązania związane ze strategią dotyczącą reformy sądownictwa — Utworzenie a następnie likwidacja funkcji komornika publicznego — Szkoda poniesiona przez osoby mianowane komornikami publicznymi — Prawidłowe monitorowanie zobowiązań Republiki Chorwacji przez Komisję Europejską — Oddalenie skargi — Odwołanie oczywiście niedopuszczalne)	3
2017/C 129/04	Sprawa C-241/16 P: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 1 lutego 2017 r. – Darko Graf/Komisja Europejska (Odwołanie — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Skarga o odszkodowanie — Akt przystąpienia Republiki Chorwacji do Unii Europejskiej — Zobowiązania związane ze strategią dotyczącą reformy sądownictwa — Utworzenie a następnie likwidacja funkcji komornika publicznego — Szkoda poniesiona przez osoby mianowane komornikami publicznymi — Prawidłowe monitorowanie zobowiązań Republiki Chorwacji przez Komisję Europejską — Oddalenie skargi — Odwołanie oczywiście niedopuszczalne)	3
2017/C 129/05	Sprawa C-443/16: Postanowienie Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 lutego 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Contencioso-Administrativo no 8 de Madrid – Hiszpania) – Francisco Rodrigo Sanz/Universidad Politécnica de Madrid (Odesłanie prejudycjalne — Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Dyrektywa 1999/70/WE — Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony zawarte przez UNICE, CEEP oraz ETUC — Klauzula 4 — Kolejne umowy o pracę na czas określony zawierane w sektorze publicznym — Zmiana struktury organizacyjnej uniwersytetu — Przepisy krajowe — Włączenie nauczycieli akademickich szkół wyższych w skład korpusu nauczycieli akademickich uniwersytetów — Warunek — Uzyskanie tytułu doktora — Przekształcenie zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy — Zastosowanie wyłącznie do nauczycieli akademickich zatrudnionych w charakterze członków personelu tymczasowego — Zasada niedyskryminacji)	4
2017/C 129/06	Sprawa C-446/16 P: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 7 lutego 2017 r. – Kohrener Landmolkerei GmbH, DHG Deutsche Heumilchgesellschaft mbH/Komisja Europejska [Odwołanie — Rozporządzenie (UE) nr 1151/2012 — Systemy jakości produktów rolnych i środków spożywczych — Gwarantowanych tradycyjne specjalności — Zgłoszenie sprzeciwu przez właściwe władze krajowe po upływie terminu — Artykuł 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem — Odwołanie oczywiście bezzasadne]	5
2017/C 129/07	Sprawa C-71/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça (Portugalia) w dniu 9 lutego 2017 r. – David Vicente Fernandes/Gabinete Português de Carta Verde	5
2017/C 129/08	Sprawa C-82/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-177/13, TestBioTech eV, European Network of Scientists for Social and Environmental Responsibility eV, Sambucus eV/Komisja, wniesione w dniu 14 lutego 2017 r. przez TestBioTech eV, European Network of Scientists for Social and Environmental Responsibility eV, Sambucus eV	6
2017/C 129/09	Sprawa C-89/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Upper Tribunal (Immigration and Asylum Chamber) London (Zjednoczone Królestwo) w dniu 20 lutego 2017 r. – Secretary of State for the Home Department/Rozanne Banger	7
2017/C 129/10	Sprawa C-91/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawach połączonych T-37/15 i T-38/15, Abertis Telecom Terrestre S.A. i Telecom Castilla-La Mancha S.A./Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 lutego 2017 r. przez Cellnex Telecom SA, dawniej Abertis Telecom S.A.	8
2017/C 129/11	Sprawa C-92/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawach połączonych T-37/15 i T-38/15, Abertis Telecom Terrestre S.A. i Telecom Castilla-La Mancha S.A./Komisja Europejska, wniesione w dniu 20 lutego 2017 r. przez Telecom Castilla-La Mancha S.A.	9
2017/C 129/12	Sprawa C-93/17: Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Grecka	10
2017/C 129/13	Sprawa C-114/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 15 grudnia 2016 r. w sprawie T-808/14, Hiszpania/Komisja, wniesione w dniu 3 marca 2017 r. przez Królestwo Hiszpanii	11
2017/C 129/14	Sprawa C-431/15: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 24 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Cantabria – Hiszpania) – Liberbank, SA/Rafael Piris del Campo	12
2017/C 129/15	Sprawa C-525/15: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 9 lutego 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Álava – Hiszpania) – Laboral Kutxa/Esmeralda Martínez Quesada	12
2017/C 129/16	Sprawa C-554/15: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 26 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cantabria – Hiszpania) – Luca Jerónimo García Almodóvar, Catalina Molina Moreno/Banco de Caja España de Inversiones, Salamanca y Soria, SAU	12
2017/C 129/17	Sprawa C-1/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 15 lutego 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de A Coruña – Hiszpania) – Abanca Corporación Bancaria SA/María Isabel Vázquez Rosende	13
2017/C 129/18	Sprawa C-42/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 10 stycznia 2017 r. – Komisja Europejska/Republika Finlandii	13
2017/C 129/19	Sprawa C-238/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 18 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Münster – Niemcy) – X/Finanzamt I	13
2017/C 129/20	Sprawa C-242/16: Postanowienie prezesa drugiej izby Trybunału z dnia 14 lutego 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça – Portugalia) – José Rui Garrett Pontes Pedroso/Netjets Management Limited	13
2017/C 129/21	Sprawa C-309/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 18 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverwaltungsgericht – Austria) – Kärntner Ausgleichszahlungs-Fonds/Österreichische Finanzmarktaufsichtsbehörde (FMA)	14
2017/C 129/22	Sprawa C-520/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 15 grudnia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover – Niemcy) – Andrea Witzel, Jannis Witzel, Jazz Witzel/Germanwings GmbH	14
2017/C 129/23	Sprawa C-521/16: Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 19 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Hannover – Niemcy) – Ralf-Achim Vetter, Susanne Glang-Vetter, Anna Louisa Vetter, Carolin Marie Vetter/Germanwings GmbH	14
	Sąd
2017/C 129/24	Sprawa T-622/14: Wyrok Sądu z dnia 7 marca 2017 r. – Lauritzen Holding/EUIPO – DK Company (IWEAR) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego IWEAR — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy INWEAR — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	15
2017/C 129/25	Sprawa T-741/14: Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Hersill/EUIPO – KCI Licensing (VACUP) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego VACUP — Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe MINIVAC i V.A.C. — Brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego — Artykuł 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	15
2017/C 129/26	Sprawa T-276/15: Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Edison/EUIPO – Eolus Vind (e) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	16
2017/C 129/27	Sprawa T-278/15 P: Wyrok Sądu z dnia 1 marca 2017 r. – ESDZ/KL (Odwołanie — Służba Publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu (2013) — Nieumieszczenie na liście urzędników awansowanych — Brak naruszenia prawa)	17
2017/C 129/28	Sprawa T-346/15: Wyrok Sądu z dnia 14 marca 2017 r. – Bank Tejarat/Rada (Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa — Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej — Zamrożenie środków finansowych — Ponowne umieszczenie nazwy skarżącego w wykazach — Obowiązek uzasadnienia — Oczywisty błąd w ocenie — Powaga rzeczy osądzonej — Nadużycie władzy — Prawa podstawowe)	17
2017/C 129/29	Sprawa T-504/15: Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2017 r. – Rafhaelo Gutti/EUIPO – Transformados del Sur (CAMISERIA LA ESPAÑOLA) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego CAMISERIA LA ESPAÑOLA — Wcześniejszy graficzny krajowy znak towarowy przedstawiający dwie skrzyżowane flagi — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	18
2017/C 129/30	Sprawa T-23/16: Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2017 r. – Biernacka-Hoba/EUIPO – Formata Bogusław Hoba (Formata) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy Formata — Bezwzględna podstawa unieważnienia — Brak złej wiary — Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Względna podstawa unieważnienia — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 53 ust. 1 lit. a) oraz art. 8 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	18
2017/C 129/31	Sprawa T-104/16: Wyrok Sądu z dnia 9 marca 2017 r. – Puma/EUIPO (FOREVER FASTER) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Słowny znak towarowy FOREVER FASTER — Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Równość traktowania — Zasada dobrej administracji]	19
2017/C 129/32	Sprawa T-308/16: Wyrok Sądu z dnia 9 marca 2017 r. – Marsh/EUIPO (ClaimsExcellence) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego ClaimsExcellence — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	20
2017/C 129/33	Sprawa T-400/16: Wyrok Sądu z dnia 7 marca 2017 r. – Maximum Play/EUIPO (MAXPLAY) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego MAXPLAY — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	20
2017/C 129/34	Sprawa T-98/17: Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2017 r. – RT/Parlament	21
2017/C 129/35	Sprawa T-100/17: Skarga wniesiona w dniu 14 lutego 2017 r. – BTB Holding Investments i Duferco Participations Holding/Komisja	21
2017/C 129/36	Sprawa T-104/17: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2017 r. – Apple/EUIPO – Apo International (apo)	23
2017/C 129/37	Sprawa T-107/17: Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2017 r. – Steinhoff i in./EBC	24
2017/C 129/38	Sprawa T-112/17: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2017 r. – Pelikan/EUIPO – NBA Properties (NEW ORLEANS PELICANS)	25
2017/C 129/39	Sprawa T-119/17: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2017 r. – Alba Aguilera i in./ESDZ	26
2017/C 129/40	Sprawa T-123/17: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2017 r. – Exaa Abwicklungsstelle für Energieprodukte/ACER	26
2017/C 129/41	Sprawa T-128/17: Skarga wniesiona w dniu 27 lutego 2017 r. – Torné/Komisja	27
2017/C 129/42	Sprawa T-131/17: Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2017 r. – Argus Security Projects/Komisja i ESDZ	28
2017/C 129/43	Sprawa T-136/17: Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2017 r. – Cotecnica/EUIPO – Mignini & Petrini (cotecnica MAXIMA)	29
2017/C 129/44	Sprawa T-138/17: Skarga wniesiona w dniu 28 lutego 2017 r. – Prim/EUIPO – Primed Halberstadt Medizintechnik (PRIMED)	29
2017/C 129/45	Sprawa T-139/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kibelisa/Rada	30
2017/C 129/46	Sprawa T-140/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kampete/Rada	31
2017/C 129/47	Sprawa T-141/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Amisi Kumba/Rada	31
2017/C 129/48	Sprawa T-142/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kaimbi/Rada	32
2017/C 129/49	Sprawa T-143/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Ilunga Luyoyo/Rada	32
2017/C 129/50	Sprawa T-144/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Numbi/Rada	33
2017/C 129/51	Sprawa T-145/17: Skarga wniesiona w dniu 6 marca 2017 r. – Kanyama/Rada	33
2017/C 129/52	Sprawa T-146/17: Skarga wniesiona w dniu 7 marca 2017 r. – Mondi/ACER	34
2017/C 129/53	Sprawa T-150/17: Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2017 r. – Asolo/EUIPO – Red Bull (FLÜGEL)	34
2017/C 129/54	Sprawa T-151/17: Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2017 r. – Marriott Worldwide/EUIPO – Graf (Przedstawienie uskrzydlonego byka)	35
2017/C 129/55	Sprawa T-154/17: Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2017 r. – Deichmann/Komisja	36
2017/C 129/56	Sprawa T-155/17: Skarga wniesiona w dniu 9 marca 2017 r. – Van Haren Schoenen/Komisja	37
2017/C 129/57	Sprawa T-157/17: Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2017 r. – Cristalfarma/EUIPO – Novartis (ILLUMINA)	37
2017/C 129/58	Sprawa T-163/17: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2017 r. – Consorzio di Garanzia dell’Olio Extra Vergine di Oliva di Qualità/Komisja	38
2017/C 129/59	Sprawa T-165/17: Skarga wniesiona w dniu 10 marca 2017 r. – Emcur/EUIPO – Emcure Pharmaceuticals (EMCURE)	39