Dziennik Urzędowy C 94/12 m

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-395/16 Windfinder R & L Co. KG / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 21 września 2017 r. przez Windfinder R & L Co. KG

(Sprawa C-553/17 P)

(2018/C 094/02)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Windfinder R & L Co. KG (przedstawiciel: B. Schneider, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2018 r. Trybunał Unii Europejskiej (dziesiąta izba) postanowił w części odrzucić, a w pozostałym zakresie oddalić odwołanie oraz nakazał wnoszącej odwołanie pokrycie jej własnych kosztów.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/2

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-432/16, Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik / EUIPO, wniesione w dniu 25 września 2017 r. przez Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik GmbH

(Sprawa C-570/17 P)

(2018/C 094/03)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik GmbH (przedstawiciel: A. Lingenfelser, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dziesiąta izba) odrzucił odwołanie oraz nakazał wnoszącej odwołanie pokrycie własnych kosztów.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/3

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 7 września 2017 r. w sprawie T-374/15 VM Vermögens-Management / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 21 listopada 2017 r. przez VM Vermögens-Management GmbH

(Sprawa C-653/17 P)

(2018/C 094/04)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: VM Vermögens-Management GmbH (przedstawiciele: T. Dolde i P. Homann, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, DAT Vermögensmanagement GmbH

Żądania wnoszącego odwołanie

—	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie T-374/15;

—	przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Unii Europejskiej.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszym zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 (1) w związku z prawem do bycia wysłuchanym na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i prawem własności przewidzianym w art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Sąd nie uwzględnił wstecznego skutku zmiany wykazu usług oznaczanych unijnym znakiem towarowym „Vermögensmanufaktur”, dokonanej w drodze oświadczenia, o którym mowa w art. 28 ust. 8 rozporządzenia nr 207/2009, i stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji również w stosunku do usług, które zostały przy tej zmianie dodane, nie poddawszy analizie zdolności rejestrowej owego unijnego znaku towarowego w tym zakresie. Sąd nie mógł zatem odrzucić wysuwanych przez wnoszącą odwołanie żądań zmiany zaskarżonej decyzji jako niedopuszczalnych.

W drugim zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości, ponieważ Sąd odrzucił wysuwane przez wnoszącą odwołanie żądania zmiany zaskarżonej decyzji łącznie jako niedopuszczalne, nie zagłębiwszy się co do istoty w kwestię wstecznego skutku zmiany wykazu usług oznaczonych unijnym znakiem towarowym „Vermögensmanufaktur” w następstwie złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 28 ust. 8 rozporządzenia nr 207/2009.

W trzecim zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ ustalenia Sądu dotyczące opisowego charakteru są oparte na błędnych rozważaniach na temat postrzegania określenia „Vermögensmanufaktur” przez właściwy krąg odbiorców. Dodatkowo między unijnym znakiem towarowym a zakwestionowanymi jako opisowe usługami nie istnieje wystarczająco bezpośredni i konkretny związek, który pozwoliłby na postrzeganie unijnego znaku towarowego jako opisowego.

W czwartym zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Sąd uzasadnił stwierdzenie braku charakteru odróżniającego rozpatrywanego unijnego znaku towarowego jedynie tym, że „Vermögensmanufaktur” będzie postrzegane przez właściwy krąg odbiorców jako informacja o charakterze promocyjnym, nie wyjaśniając, dlaczego ten unijny znak towarowy nie może funkcjonować także jako posiadające charakter odróżniający wskazanie pochodzenia.

W piątym zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 75 zdanie drugie rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ Sąd oddalił zarzut dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym jedynie z takim uzasadnieniem, że w postępowaniu przed EUIPO dokumenty nieprzedstawione w odpowiednim terminie nie są brane pod uwagę przez Izbę Odwoławczą przy dokonywaniu przez nią oceny, mimo że z akt sprawy wynika, iż Izba Odwoławcza dosłownie przepisała swoją ocenę ze wspomnianych dowodów, a wnoszącej odwołanie w żadnym momencie nie umożliwiono zajęcia stanowiska co do tych dowodów.

W szóstym zarzucie odwołania podniesiono naruszenie art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ zaskarżona decyzja opiera się na materiale dowodowym, który w pierwszej instancji przed EUIPO nie został przedstawiony w odpowiednim terminie. Również Izba Odwoławcza powinna była uznać te dowody za nieprzedstawione w odpowiednim terminie. Sąd w zaskarżonym wyroku doszedł w tym zakresie do błędnego wniosku, że ów materiał dowodowy nie został uwzględniony przez Izbę Odwoławczą i że nie był on rozstrzygający dla przyjęcia zaskarżonej decyzji.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/4

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 września 2017 r. w sprawie T-671/14, Bayerische Motoren Werke AG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 listopada 2017 r. przez Bayerische Motoren Werke AG

(Sprawa C-654/17 P)

(2018/C 094/05)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Bayerische Motoren Werke AG (przedstawiciele: M. Rosenthal, G. Drauz i M. Schütte, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Freistaat Sachsen

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie zwraca się o

1.	uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (piąta izba) z dnia 12 września 2017 r. w sprawie T-671/14,

stwierdzenie nieważności, zgodnie z art. 263 ust. 4 TFUE, zaskarżonej w drodze skargi wydanej przez drugą stronę postępowania decyzji z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie SA.32009 (2011/C), w zakresie, w jakim uznano tam za niezgodną ze rynkiem wewnętrznym wykraczającą ponad kwotę 17 mln EUR kwotę 28 257 273 EUR zawnioskowanej kwoty pomocy w wysokości 45 257 273 EUR; w wypadku, gdyby Trybunał nie był w stanie wydać w tym zakresie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie wnosi się, posiłkowo, o zwrócenie sprawy do Sądu Unii Europejskiej,

pomocniczo: stwierdzenie nieważności, zgodnie z art. 263 ust. 4 TFUE, zaskarżonej decyzji drugiej strony postępowania z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie SA.32009 (2011/C), w zakresie, w jakim decyzja ta zakazuje przyznania, na podstawie art. 6 ust. 2 ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych w brzmieniu z dnia 6 sierpnia 2008 r., jakiejkolwiek zwolnionej z obowiązku zgłoszenia pomocy na przedsięwzięcie inwestycyjne wnoszącej odwołanie oraz stwierdza jej niezgodność z rynkiem wewnętrznym w zakresie wykraczającym ponad kwotę 17 mln EUR.

4.	obciążenie drugiej strony postępowania kosztami zgodnie z art. 138 § 1, art. 184 § § 1 i 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi w ramach odwołania następujące zarzuty:

Zarzut pierwszy: naruszenie art. 107 ust. 3 TFUE

Wyrok stanowi naruszenie art. 107 ust. 3 TFUE, ponieważ Sąd przy bezbłędnej pod względem prawnym ocenie zaskarżonej decyzji powinien był dojść do wniosku, że zaniechanie odrębnego zbadania, czy i w jakim zakresie przyznanie pomocy wywołałoby skutki w postaci zakłócenia konkurencji, stanowi naruszenie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

Zaskarżony wyrok dokonuje błędnej oceny, w myśl której druga strona odwołania nie mogła ograniczyć swojej oceny do samego ustalenia szacowanych ex ante kosztów projektu w lokalizacji w regionie znajdującym się w niekorzystnej sytuacji oraz „przyjęcia” zakłócenia konkurencji w odniesieniu do każdej pomocy wykraczającej ponadto – przy całkowitym pominięciu konkretnej pozycji rynkowej wnoszącej odwołanie.

Zarzut drugi: naruszenie art. 288 TFUE, art. 3, art. 13 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych oraz zakazu dyskryminacji

Wyrok stanowi naruszenie art. 288 TFUE oraz art. 3 i art. 13 ust. 1 ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych, ponieważ Sąd przy bezbłędnej pod względem prawnym ocenie nie mógł przyznać drugiej stronie odwołania jakiegokolwiek nowego uprawnienia w zakresie badania pomocy oraz stwierdzenia jej niezgodności z w drodze decyzji, o ile pomoc ta została uznana już za zgodną z rynkiem wewnętrznym do wysokości wartości progowej zgodnie z art. 6 ust. 2 ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych na podstawie znajdującego się wyżej w hierarchii norm wtórnego prawa Unii.

Konsekwencją zaskarżonego wyroku jest ponadto to, że wnosząca odwołanie poprzez zakaz otrzymania pomocy powyżej kwoty 17 mln EUR do wysokości progu określonego w ogólnym rozporządzeniu w sprawie wyłączeń blokowych jest dyskryminowana w porównaniu z innymi konkurentami. Każdy bowiem konkurent – nawet podmiot o pozycji dominującej – miałby w porównywalnej sytuacji możliwość otrzymania pomocy na inwestycje w porównywalnej wysokości na podstawie Investitionszulagengesetz (ustawy o dopłatach inwestycyjnych) do wysokości progowej.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep (Niderlandy) w dniu 4 grudnia 2017 r. – M. Çoban / Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen

(Sprawa C-677/17)

(2018/C 094/06)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Centrale Raad van Beroep

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca środek odwoławczy: Ç. Coban

Druga strona postępowania: Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen

Pytania prejudycjalne

Czy art. 6 ust. 1 decyzji 3/80 (1) z uwzględnieniem art. 59 Protokołu dodatkowego należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie regulacji ustawowej państwa członkowskiego, takiej jak art. 4a ustawy [Toeslagenwet], na podstawie której dochodzi do cofnięcia przyznanego świadczenia dodatkowego po przeprowadzeniu się przez beneficjenta do Turcji, także wówczas, gdy beneficjent ten opuszcza terytorium państwa członkowskiego ze swojej własnej inicjatywy? Czy w takiej sytuacji znaczenie ma to, że w chwili wyjazdu zainteresowany nie ma już prawa pobytu na podstawie układu stowarzyszeniowego, ale ma za to zezwolenie na pobyt dla rezydentów długoterminowych UE? Czy w takiej sytuacji znaczenie ma okoliczność, że zgodnie z ustawodawstwem krajowym zainteresowany ma możliwość powrotu w ciągu jednego roku od momentu wyjazdu w celu odzyskania świadczenia dodatkowego i że możliwość taka utrzymuje się, dopóki posiada on zezwolenie na pobyt dla rezydentów długoterminowych UE?

(1) Decyzja Rady Stowarzyszeniowej 3/80 z dnia 19 września 1980 r. o stosowaniu systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Wspólnot Europejskich do pracowników tureckich i członków ich rodzin (Dz.U. 1983, C 110, s. 60).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Antwerpen (Belgia) w dniu 4 grudnia 2017 r. – Vlaams Gewest reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra budżetu, finansów i energetyki oraz Vlaams Gewest reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra środowiska, przyrody i rolnictwa / Johannes Huijbrechts

(Sprawa C-679/17)

(2018/C 094/07)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Hof van beroep te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: Vlaams Gewest (region flamandzki) reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra budżetu, finansów i energetyki oraz Vlaams Gewest reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra środowiska, przyrody i rolnictwa

Druga strona postępowania: Johannes Huijbrechts

Pytania prejudycjalne

Czy naruszenie swobody przepływu kapitału ustanowionej w art. 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi sytuacja, w której spadkobierca dziedziczący zarządzany w zrównoważony sposób obszar leśny położony za granicą nie może skorzystać ze zwolnienia z podatku od spadku na podstawie art. 55quater VI.W.Succ. (obecnie art. 2.7.6.0.3 VI.C.Fisc.), podczas gdy spadkobierca dziedziczący zarządzany w zrównoważony sposób obszar leśny położony w granicach odnośnego państwa korzysta ze zwolnienia z podatku od spadku na podstawie tego art. 55quater VI.W.Succ. (obecnie art. 2.7.6.0.3 VI.C.Fisc.)?

Czy interes flamandzkich obszarów leśnych w rozumieniu art. 55quater VI.W.Succ. (obecnie art. 2.7.6.0.3 VI.C.Fisc.) stanowi nadrzędny wzgląd interesu ogólnego uzasadniający uregulowanie, zgodnie z którym zastosowanie zwolnienia z podatku od spadku jest ograniczone do zarządzanych w zrównoważony sposób obszarów leśnych położonych na terenie Flandrii?

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/7

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 28 września 2017 r. w sprawie T-138/15, Aanbestedingskalender BV i in./ Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2017 r. przez Aanbestedingskalender BV, Negometrix BV, CTM Solution BV, Stillpoint Applications BV, Huisinga Beheer BV

(Sprawa C-687/17 P)

(2018/C 094/08)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Aanbestedingskalender BV, Negometrix BV, CTM Solution BV, Stillpoint Applications BV, Huisinga Beheer BV (przedstawiciel: C. T. Dekker, L. Fiorilli, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Niderlandów, Republika Słowacji

Żądania wnoszącego odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w całości albo w części w zakresie, w jakim skarga wniesiona w sprawie T-138/15 została oddalona i, następnie:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej w całości albo w części; lub

—	tytułem ewentualnym, uchylenie zaskarżonego wyroku w całości albo w części w zakresie, w jakim skarga wniesiona w sprawie T-138/15 została oddalona i zwrócenie sprawy do Sądu w celu wydania orzeczenia w przedmiocie zasadności skargi przy uwzględnieniu wytycznych Trybunału;

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa, dokonał błędnej oceny stanu faktycznego i nie przedstawił właściwego oraz spójnego uzasadnienia poprzez wyrażenie opinii i stwierdzenie, że należy oddalić jedyny zarzut skarżącej i tym samym oddalić skargę w całości, ponieważ Komisja słusznie stwierdziła, iż czynności TenderNed nie miały charakteru gospodarczego i że środek będący przedmiotem niniejszej sprawy nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

Skarżące występują z żądaniem, aby gospodarczy albo niegospodarczy charakter działalności TenderNed, a w szczególności jego moduł służący do składania ofert nie mógł być postrzegany jako element jedynej działalności oraz aby postrzegać służący do składania ofert moduł TenderNed jako posiadający charakter gospodarczy i niezależny od kompetencji organów władzy. Skarżące podnoszą, że Sąd nie zastosował się do orzecznictwa Trybunału dotyczącego kwestii, czy działalność ma charakter gospodarczy.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/7

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I (Niemcy) w dniu 8 grudnia 2017 r. – Conti 11. Container Schiffahrts-GmbH & Co. KG MS „MSC Flaminia” / Land Niedersachsen

(Sprawa C-689/17)

(2018/C 094/09)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht München I

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Conti 11. Container Schiffahrts-GmbH & Co. KG MS „MSC Flaminia”

Strona pozwana: Land Niedersachsen

Pytanie prejudycjalne

Czy pozostałości w postaci złomu i wody gaśniczej wymieszanej z osadami oraz pozostałościami ładunku na pokładzie statku będące wynikiem awarii stanowią „odpady wytwarzane na pokładach pojazdów, pociągów, statków powietrznych i pływających” zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) 1013/2006 (1)?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, Dz.U. L 190, s. 1.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 11 grudnia 2017 r. – Paulo Nascimento Consulting – Mediação Imobiliária Lda / Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-692/17)

(2018/C 094/10)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Paulo Nascimento Consulting – Mediação Imobiliária Lda.

Strona pozwana: Autoridade Tributária e Aduaneira.

Pytania prejudycjalne

Czy dokonana odpłatnie przez podatnika VAT na rzecz osoby trzeciej cesja pozycji procesowej przysługującej mu w postępowaniu w sprawie egzekucji wierzytelności uznanej sądownie wynikającej z niewykonania umowy pośrednictwa w nieruchomościach, powiększonej o VAT według stawki obowiązującej w dacie zapłaty odsetek za zwłokę wymagalnych do dnia całkowitej zapłaty, jest objęta pojęciem „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami” dla celów zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT? (1)

(1) DyrektywA 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. z 2006 r. L 347, s. 1).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/8

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 18 grudnia 2017 r. – „Achema” AB; „Orlen Lietuva” AB; „Lifosa” AB / Valstybinė kainų ir energetikos kontrolės komisija (VKEKK)

(Sprawa C-706/17)

(2018/C 094/11)

Język postępowania: litewski

Sąd odsyłający

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca:„Achema” AB; „Orlen Lietuva” AB; „Lifosa” AB

Druga strona postępowania: Valstybinė kainų ir energetikos kontrolės komisija (VKEKK)

Pytania prejudycjalne

Czy prawne ramy świadczenia usług użyteczności publicznej w sektorze energii elektrycznej (zwanych dalej „PIS”) oraz ich finansowania (wypłaty rekompensaty z tytułu świadczenia tych usług) (zwane dalej „systemem PIS”) – ustanowione w litewskiej ustawie o energii elektrycznej, litewskiej ustawie o energii ze źródeł odnawialnych, litewskiej ustawie o integracji systemu elektroenergetycznego z europejskimi systemami elektroenergetycznymi, litewskiej ustawie wykonującej ustawę zmieniającą i uzupełniającą art. 2, 11, 13, 14, 16, 20 i 21 ustawy o energii ze źródeł odnawialnych oraz w aktach wykonawczych do tych ustaw, w tym w procedurze świadczenia usług użyteczności publicznej w sektorze energii elektrycznej, zatwierdzonej uchwałą nr 916 rządu Republiki Litewskiej z dnia 18 lipca 2012 r., w procedurze zarządzania środkami przeznaczonymi na finansowanie usług użyteczności publicznej w sektorze energii elektrycznej, zatwierdzonej uchwałą nr 1157 rządu Republiki Litewskiej z dnia 19 września 2012 r. i innych aktach – obowiązujących w roku 2014 – lub też część tych ram prawnych należy uznać za pomoc państwa (system pomocy państwa) w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając także następujące pytania:

—	w okolicznościach takich jak rozpatrywane w niniejszej sprawie, czy art. 107 ust. 1 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że środki przeznaczone na finansowanie PIS należy uznać za zasoby państwowe?

—

czy art. 107 ust. 1 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że nałożenie na operatorów sieci (przedsiębiorstwa) obowiązku zakupu energii elektrycznej od jej producentów po ustalonej cenie (stawce) lub bilansowania energii elektrycznej, przy rekompensowaniu strat poniesionych przez operatorów sieci w związku z tym obowiązkiem, środkami, które prawdopodobnie stanowią zasoby państwowe, nie powinno zostać uznane za pomoc przyznaną producentom energii elektrycznej z zasobów państwowych?

—

czy art. 107 ust. 1 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że w okolicznościach takich jak rozpatrywane w niniejszej sprawie za mające charakter selektywny lub mogące wywrzeć wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskimi należy uznać następujące wsparcie: wsparcie przyznane przedsiębiorstwu realizującemu projekt o znaczeniu strategicznym, taki jak „NordBalt”; wsparcie przyznane przedsiębiorstwom, którym powierzono zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej przez określony okres; wsparcie mające zrekompensować straty wynikające z warunków rynkowych i rzeczywiście poniesione przez osoby, takie jak producenci urządzeń fotowoltaicznych, których to dotyczy ze względu na odmowę wykonania przez państwo podjętych wcześniej zobowiązań (ze względu na zmiany regulacji krajowych); wsparcie przyznane przedsiębiorstwom (operatorom sieci) w celu zrekompensowania rzeczywistych strat poniesionych w związku z wykonywaniem obowiązku zakupu energii elektrycznej po ustalonej cenie od producentów energii elektrycznej świadczących PIS i bilansowania energii elektrycznej?

—

czy art. 107 ust. 1 TFUE w związku z art. 106 ust. 2 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w niniejszej sprawie przedmiotowy system PIS (lub jego część) powinien być uznany za spełniający kryteria wskazane w pkt 88–93 wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 24 lipca 2003 r., Altmark Trans ir Regierungspräsidium Magdeburg (C-280/00)?

—	czy art. 107 ust. 1 TFUE powinien być interpretowany w ten sposób, że w okolicznościach takich jak w niniejszej sprawie system PIS (lub jego część), powinien być uznany za zakłócający konkurencję lub grożący jej zakłóceniem?

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rajonen syd Swilengrad (Bułgaria) w dniu 19 grudnia 2017 r. – postępowanie karne przeciwko Danieli Pinzaru i Robertowi Andreiowi Cirstinoiu

(Sprawa C-707/17)

(2018/C 094/12)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Rajonen syd Swilengrad

Strona w postępowaniu głównym

Daniela Pinzaru i Robert Andrei Cirstinoiu

Pytania prejudycjalne

Czy art. 65 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1889/2005 (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszczają one krajowych uregulowań prawnych, które za naruszenie przewidzianego w art. 3 wspomnianego rozporządzenia obowiązku złożenia deklaracji przewidują kary o rodzaju i wysokości wskazanych w art. 251 Nakazatelen kodeks na Republika Byłgarija (kodeksu karnego Republiki Bułgarii), w którym w ust. 1 przewidziano jako alternatywne możliwości nałożenia kary „pozbawienie wolności” do sześciu lat z możliwością faktycznego skazania nawet przy pierwszym popełnieniu przestępstwa lub karę „grzywny” w podwójnej wysokości wartości przedmiotu przestępstwa, a łącznie z jedną z dwóch powyższych alternatywnie przewidzianych kar w art. 251 ust. 2 kumulatywnie przewidziano dodatkową karę w postaci przepadku na rzecz państwa niezadeklarowanych środków pieniężnych w pełnej wysokości, bez konieczności badania ich pochodzenia i przeznaczenia, mając na względzie że suma tych kar może przekraczać to, co jest niezbędne przy uwzględnieniu zamierzonych w tym rozporządzeniu celów – niezgodnie ze wskazaną w art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej zasadą proporcjonalności przestępstwa i kary – oraz stanowić ukryte ograniczenie swobodnego przepływu kapitału?

Czy wskazane przepisy prawa Unii – art. 65 ust. 3 TFUE, art. 9 ust. 1 i art. 3 rozporządzenia nr 1889/2005, a także art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – należy interpretować w ten sposób, że nie dopuszczają one krajowych uregulowań prawnych, w szczególności art. 251 ust. 2 Nakazatelen kodeks na Republika Byłgarija, które wraz z karami przewidzianymi za naruszenie określonego w art. 3 rozporządzenia nr 1889/2005 obowiązku złożenia deklaracji dodatkowo przewidują całkowity przepadek na rzecz państwa niezadeklarowanej kwoty, niezależnie od jej pochodzenia i przeznaczenia?

Czy art. 17 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że art. 251 ust. 2 Nakazatelen kodeks na Republika Byłgarija, w którym przewidziano przepadek mienia tytułem kary za zwykłe niewykonanie obowiązku złożenia deklaracji, nie zapewnia prawidłowej równowagi między interesem ogólnym a wskazanym w art. 17 karty wymogiem ochrony prawa własności?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty, Dz.U. 2005, L 309, s. 9.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/10

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rajonen syd Asenowgrad (Bułgaria) w dniu 19 grudnia 2017 r. – „EWN Byłgarija Topłofikacija” EAD / Nikolina Stefanowa Dimitrowa

(Sprawa C-708/17)

(2018/C 094/13)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Rajonen syd Asenowgrad

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa:„EWN Byłgarija Topłofikacija” EAD

Strona pozwana: Nikolina Stefanowa Dimitrowa

Pytania prejudycjalne

Czy art. 13 [ust.] 2 dyrektywy 2006/32/WЕ (1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. [w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylającej dyrektywę Rady 93/76/EWG] dopuszcza, aby przedsiębiorstwo dostarczające energię cieplną dochodziło wartości zużytej energii cieplnej – emitowanej z sieci do objętych odrębną własnością lokali – proporcjonalnie do ocieplanej powierzchni nieruchomości określonych w projekcie, bez względu na faktycznie przesłaną do lokalu ilość energii cieplnej?

Czy art. 27 dyrektywy [Parlamentu Europejskiego i Rady] 2011/83/UЕ (2) [z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającej dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady] dopuszcza krajowe uregulowania prawne, które zobowiązują odbiorców – będących właścicielami mieszkań w budynkach objętych reżimem odrębnej własności lokali, którzy zaprzestali korzystania z energii cieplnej, usuwając urządzenia grzewcze ze swych mieszkań lub wzywając pracowników przedsiębiorstwa ciepłowniczego do zablokowania technicznej możliwości emitowania energii przez urządzenie cieplne – do opłacenia wartości niezamówionej, lecz dostarczonej, energii cieplnej emitowanej z sieci w budynku?

Czy takie krajowe uregulowania prawne skutkują ustanowieniem nieuczciwej praktyki handlowej w rozumieniu dyrektywy 2005/29/WE (3) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącej nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającej dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady?

(1) Dyrektywa 2006/32/WЕ Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/76/EWG (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. 2006, L 114, s. 64.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UЕ z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. 2011, L 304, s. 64.

(3) Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniająca dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady („Dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych”) (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. 2005, L 149, s. 22.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/11

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 27 grudnia 2017 r. – „Topłofikacija Sofia” EAD / Mitko Simeonow Dimitrow

(Sprawa C-725/17)

(2018/C 094/14)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofijski rajonen syd

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa:„Topłofikacija Sofia” EAD

Strona pozwana: Mitko Simeonow Dimitrow

Pytania prejudycjalne

Dyrektywa (1) [Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady] wyłącza zastosowanie uregulowań tradycyjnego prawa umów odnoszących się do zawierania umów, lecz czy wyłącza uregulowania dotyczące tej przewidzianej ustawowo skrajnie nietypowej struktury powstania stosunku umownego?

2.	Jeśli dyrektywa nie wyłącza zastosowania uregulowań krajowych w tej sytuacji, czy jest to umowa w rozumieniu art. 5 dyrektywy czy też innego rodzaju stosunek prawny? Jeśli jest lub nie jest to umowa, czy dyrektywa ma zastosowanie w niniejszym wypadku?

Czy taki rodzaj faktycznych umów jest regulowany dyrektywą niezależnie od chwili ich zawarcia, czy też ma ona zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do nowоnabytych mieszkań lub ściślej – nowowybudowanych mieszkań (przez co należy rozumieć przyłączenia na podstawie żądań połączenia z siecią ciepłowniczą)?

4.	Jeśli dyrektywa ma zastosowanie, to czy uregulowania krajowe naruszają art. 5 ust. 1 lit. е) w związku z art. 5 ust. 2 [tej dyrektywy] regulujące prawo (zasadniczą możliwość) rozwiązania stosunku prawnego?

W konsekwencji jeśli nastąpi zawarcie umowy, czy powinna ona mieć określoną formę, oraz jaki powinien być zakres informacji, które należy przedstawić odbiorcy (rozumianemu jako indywidualny właściciel mieszkania, a nie jako wspólnota odrębnych właścicieli lokali)? Czy brak informacji przedstawionej we właściwym czasie i w dostępny sposób wywiera wpływ na powstanie stosunku prawnego?

6.	Czy niezbędne jest wyraźne żądanie – wyrażona formalnie wola odbiorcy, by stał się on stroną takiego stosunku prawnego?

Jeśli zawarto umowę, nieformalną lub formalną, to czy ogrzewanie wspólnych części budynku (w tym klatki schodowej) stanowi część przedmiotu transakcji, oraz czy odbiorca zamówił usługę w tej części, gdy nie ma jego wyraźnego żądania w tym względzie lub nawet żądania całej wspólnoty odrębnych właścicieli lokali (na przykład w wypadku zdemontowanych grzejników, co jest częstą sytuacją – a biegli nie wskazują na istnienie urządzeń grzewczych we wspólnych częściach budynku)?

8.	W świetle powyższych wskazań, czy znaczenie ma (wywiera odmienne skutki) okoliczność, że dostarczanie ciepła wstrzymano w osobistym mieszkaniu w odniesieniu do właściciela jako odbiorcy, który zażądał ogrzewania wspólnych części budynku?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Tekst mający znaczenie dla EOG), Dz.U. 2011, L 304, s. 64.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/12

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 8 listopada 2017 r. w sprawie T-245/15, Kłymenko / Rada, wniesione w dniu 5 stycznia 2018 r. przez Ołeksandra Wiktorowicza Kłymenkę

(Sprawa C-11/18 P)

(2018/C 094/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Ołeksandr Wiktorowicz Kłymenko (przedstawiciel: adwokat M. Phelippeau)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

W ocenie wnoszącego odwołanie Trybunał powinien uchylić wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 8 listopada 2017 r. w sprawie T-245/15.

Żądania wnoszącego odwołanie są takie same, jak zgłoszone przed Sądem, mianowicie:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. (1) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. (2);

—	stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. (3) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. (4);

—	stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2017/381 z dnia 3 marca 2017 r. (5) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/374 z dnia 3 marca 2017 r. (6),

w zakresie, w jakim powyższe akty dotyczą wnoszącego odwołanie; jak również obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami odwołania oraz dostosowanej skargi.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie przedstawił trzy zarzuty.

Po pierwsze, wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił błąd, uznając, że Rada Unii Europejskiej wskazała rzeczywiste i konkretne powody uzasadniające objęcie go środkami ograniczającymi oraz że Sąd błędnie uznał Urząd Ukraińskiego Prokuratora Generalnego za „wysokiej rangi organ sądowy”.

Po drugie, podnosi, że Sąd błędnie uznał, że określone w rozpatrywanych aktach kryteria umieszczenia w wykazie są zgodne z celami WPZiB.

Po trzecie, utrzymuje, że Sąd naruszył prawo, stwierdzając, iż zastosowanie środka ograniczającego nie było równoznaczne z naruszeniem prawa własności.

(1) Decyzja Rady (WPZiB) 2015/364 z dnia 5 marca 2015 r. zmieniająca decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 25).

(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/357 z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2015, L 62, s. 1).

(3) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/318 z dnia 4 marca 2016 r. zmieniająca decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 76).

(4) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2016/311 z dnia 4 marca 2016 r. wykonujące rozporządzenie (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2016, L 60, s. 1).

(5) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/381 z dnia 3 marca 2017 r. zmieniająca decyzję 2014/119/WPZiB w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2017, L 58, s. 34).

(6) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2017/374 z dnia 3 marca 2017 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 208/2014 w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją na Ukrainie (Dz.U. 2017, L 58, s. 1).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/13

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Svea hovrätt (Szwecja) w dniu 11 stycznia 2018 r. – Textilis Ltd, Ozgur Keskin / Svenskt Tenn Aktiebolag

(Sprawa C-21/18)

(2018/C 094/16)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Svea hovrätt

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Textilis Ltd, Ozgur Keskin

Druga strona postępowania: Svenskt Tenn Aktiebolag

Pytania prejudycjalne

Czy art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 (1) z dnia 16 grudnia 2015 r. zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego [i rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz uchylającego rozporządzenie Komisji (WE) nr 2869/95 w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)] należy interpretować w ten sposób, że art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (iii) [rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego] w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do oceny nieważności dokonanej przez sąd [zgodnie z art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie znaków towarowych] po wejściu w życie tej zmiany, a mianowicie po dniu 23 marca 2016 r., nawet jeśli skarga dotyczy unieważnienia, w sytuacji gdy skargę wniesiono przed tą datą, a więc dotyczy ona znaku towarowego zarejestrowanego przed tą datą?

Czy art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (iii) rozporządzenia w sprawie znaków towarowych, w brzmieniu mającym zastosowanie, należy interpretować w ten sposób, że jego zakres stosowania obejmuje oznaczenie składające się z dwuwymiarowego przedstawienia dwuwymiarowego produktu, np. tkaniny ozdobionej rozpatrywanym oznaczeniem?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie, zgodnie z jakimi zasadami należy interpretować sformułowanie „oznaczenia, które składają się wyłącznie z kształtu lub innej właściwości, zwiększających znacznie wartość towarów” zawarte w art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (iii) rozporządzenia w sprawie znaków towarowych w sytuacji, gdy rejestracja obejmuje kilka klas towarów i dotyczy wielu towarów a oznaczenie może być umieszczane na towarach w różny sposób? Czy ocenę należy przeprowadzić na podstawie bardziej obiektywnych czy ogólnych kryteriów, na przykład poprzez przyjęcie za punkt wyjścia określenia sposobu występowania znaku towarowego i możliwości jego umieszczania na różnych towarach, tj. bez względu na sposób, w jaki właściciel znaku towarowego mógł de facto umieścić lub zamierza umieścić oznaczenie na różnych towarach?

(1) Dz.U. 2015, L 341, s. 21.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/14

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Grecka

(Sprawa C-36/18)

(2018/C 094/17)

Język postępowania: grecki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou, M. Morales Puerta i G. von Rintelen)

Strona pozwana: Republika Grecka

Żądania strony skarżącej

—

Stwierdzenie, że nie przyjmując przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych niezbędnych do wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/89/UE z dnia 23 lipca 2014 r. ustanawiającej ramy planowania przestrzennego obszarów morskich (1) bądź w każdym razie nie powiadamiając Komisji o tych przepisach, Republika Grecka uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na podstawie art. 15 tej dyrektywy;

—	nałożenie na Republikę Grecką okresowej kary pieniężnej w wysokości 31 416 EUR za dzień opóźnienia, licząc od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału;

—	obciążenie Republiki Greckiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 15 dyrektywy państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy najpóźniej do dnia 18 września 2016 r. i powiadamiają o tym Komisję. Komisja nie otrzymała jednak odpowiedzi na wezwanie do usunięcia uchybienia ani na uzasadnioną opinię, które to dokumenty skierowała do Republiki Greckiej, w związku z czym wnosi ona na podstawie art. 258 TFUE o stwierdzenie uchybienia z powodu niedokonania transpozycji dyrektywy.

W celu ustanowienia procesu, za pomocą którego organy poszczególnych państw członkowskich oceniają i organizują działalność ludzką na obszarach morskich podlegających ich jurysdykcji, aby osiągnąć cele ekologiczne, gospodarcze i społeczne, Komisja wnosi jednocześnie zgodnie z jej komunikatem dotyczącym stosowania art. 260 ust. 3 TFUE (2) o nałożenie okresowej kary pieniężnej w wysokości 31 416 EUR za dzień, mając w szczególności na uwadze wagę naruszenia (czyli cele dyrektywy w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa, transport morski, zachowanie i ochronę środowiska naturalnego oraz energię, ale także wpływ na zainteresowane podmioty gospodarcze).

(1) Dz.U. 2014, L 257, s. 135.

(2) Dz.U. 2011, C 12, s. 1.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/15

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2018 r. – Republika Włoska / Rada Unii Europejskiej

(Sprawa C-59/18)

(2018/C 094/18)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, S. Fiorentino i C. Colelli, avvocati dello Stato)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wnosi się o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji podjętej podczas zebrania w dniu 20 listopada 2017 r. - 14559/17 Rady Unii Europejskiej w składzie do spraw ogólnych opublikowanej w komunikacie prasowym zawierającym sprawozdanie z niego [Outcome of the Council meeting (3579th Council meeting)] w części w której postanowiono, że nowa siedziba Europejskiej Agencji Leków zostanie umieszczona w Amsterdamie i w konsekwencji wyznaczenie Mediolanu jako miejsca jej siedziby.

Zarzuty i główne argumenty

Rząd włoski zaskarżył do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej decyzję podjętą podczas zebrania w dniu 20 listopada 2017 r. - 14559/17 Rady Unii Europejskiej w składzie do spraw ogólnych opublikowanej w komunikacie prasowym zawierającym sprawozdanie z niego [Outcome of the Council meeting (3579th Council meeting)] w części, w której postanowiono, że nowa siedziba Europejskiej Agencji Leków zostanie umieszczona w Amsterdamie. Na poparcie swej skargi rząd włoski podniósł jeden zarzut dotyczący nadużycia władzy wskutek nieprzeprowadzenia dochodzenia i przeinaczenia okoliczności faktycznych, wobec faktu, iż rzeczywisty stan siedziby w Amsterdamie nie odpowiada informacjom przedstawionym w ofercie.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/16

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – BSCA/Komisja

(Sprawa T-818/14) (1)

((Pomoc państwa - Pomoc przyznana przez Belgię na rzecz BSCA - Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym - Akt prawnie wiążący - Termin przedawnienia - Charakter gospodarczy ILS - Proporcja, w jakiej instalacje są używane w celach gospodarczych - Błędne dane liczbowe - Wniosek o dostosowanie - Ustalenie zaktualizowanych wartości - Obowiązek uzasadnienia - Zakłócenie konkurencji - Uzasadnione oczekiwania))

(2018/C 094/19)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Brussels South Charleroi Airport (BSCA) (Charleroi, Belgia) (przedstawiciele: P. Frühling, S. Golinvaux, H. Tacheny i J. Delarue, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Noë, R. Sauer i B. Stromsky, pełnomocnicy)

Interwenient popierający żądania strony skarżącej: Société Wallonne des Aéroports SA (Sowaer) (przedstawiciele: A. Lepièce i H. Baeyens, adwokaci)

Interwenienci popierający żądania strony pozwanej: Brussels Airport Company SA (przedstawiciele: T. Janssens, F. Hoseinian i T. Oeyen, adwokaci) i Brussels Airlines SA/NV (przedstawiciele: początkowo J. Derenne, J. Blockx, D. Vallindas i D. Dauchez, następnie J. Derenne i D. Vallindas, adwokaci)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności art. 3–6 decyzji Komisji C(2014) 6849 final z dnia 1 października 2014 r. w sprawie pomocy państwa SA.14093 (C76/2002) wdrożonej przez Belgię na rzecz BSCA i Ryanair.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez Brussels South Charleroi Airport (BSCA).

3)	Société wallonne des aéroports SA (Sowaer), Brussels Airport Company SA i Brussels Airlines SA/NV pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/17

Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Gyarmathy/FRA

(Sprawa T-196/15 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Personel tymczasowy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o naborze - Odrzucenie kandydatury - Przebieg postepowania w sprawie naboru - Przeinaczenie dowodów - Obowiązek uzasadnienia - Zasada zgodności skargi z zażaleniem - Bezstronność Sądu do spraw Służby Publicznej))

(2018/C 094/20)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Valéria Anna Gyarmathy (Györ, Węgry) (przedstawiciel: A. Cech)

Druga strona postępowania: Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) (przedstawiciele: C. Manolopoulos, pełnomocnik, wspierany przez adwokata B. Wägenbaura)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 5 marca 2015 r., Gyarmathy/FRA (F-97/13, EU:F:2015:7).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Valéria Anna Gyarmathy zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 86 z 20.3.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/17

Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Novartis / EUIPO – SK Chemicals (Przedstawienie plastra transdermalnego)

(Sprawa T-44/16) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy przedstawiający plaster transdermalny - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Oznaczenie tworzone wyłącznie przez kształt towaru niezbędny do uzyskania efektu technicznego - Artykuł 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001])

(2018/C 094/21)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciele: początkowo M.R. Douglas, następnie A. Nordemann-Schiffel, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: H. Kunz, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: SK Chemicals GmbH (Eschborn, Niemcy) (przedstawiciele: R. Dissmann, J. Bogatz i C. Lindenthal, adwokaci)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 listopada 2015 r. (sprawa R 2342/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między SK Chemicals a Novartis.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novartis AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 111 z 29.3.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/18

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Włochy / Komisja

(Sprawa T-91/16) (1)

([EFS - Program operacyjny objęty celem nr 1 dla regionu Sycylii - Zmniejszenie pierwotnie przyznanej pomocy finansowej - Metoda obliczania przez ekstrapolację - Proporcjonalność - Artykuł 39 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 - Obowiązek uzasadnienia])

(2018/C 094/22)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, wspierany przez de P. Gentiliego, avvocato dello Stato)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Arenas i F. Tomat, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2015) 9413 z dnia 17 grudnia 2015 r. dotyczącej zmniejszenia wkładu Europejskiego Funduszu Społecznego (FSE) w program operacyjny dla regionu Sycylii, który wpisuje się we wspólnotowe ramy wsparcia na pomoc strukturalną dla włoskich regionów, których dotyczy cel nr 1 rozporządzenia nr 1260/1999 (CCI 1999IT 161PO011).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 136 z 18.4.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/18

Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Arctic Cat / EUIPO – Slazengers (Przedstawienie skaczącego zwierzęcia z rodziny kotowatych, skierowanego w prawo)

(Sprawa T-113/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Graficzny znak towarowy przedstawiający skaczące zwierzę z rodziny kotowatych, skierowane w prawo - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający skaczące zwierzę z rodziny kotowatych, skierowane w lego - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 094/23)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Arctic Cat, Inc. (Thief River Falls, Minnesota, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Hartmann i S. Fröhlich)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Slazengers Ltd (Burnham, Zjednoczone Królestwo)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 stycznia 2016 r. (sprawa R 2953/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Slazengers a Arctic Cat.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w pozostałym zakresie oddalona.

2)	Arctic Cat, Inc. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1) Dz.U. C 175 z 17.5.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/19

Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2018 r. – Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni / Komisja

(Sprawa T-172/16) (1)

((Pomoc państwa - Obniżenie podatków i składek odprowadzanych przez przedsiębiorstwa zlokalizowane na obszarach Włoch, na których wystąpiły klęski żywiołowe - Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Ewentualny beneficjent pomocy, któremu przysługuje prawo nabyte - Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie - Dopuszczalność - Równe traktowanie - Uzasadnione oczekiwania))

(2018/C 094/24)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni Srl (Katania, Włochy) (przedstawiciel: adwokat E. Castorina)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Stancanelli i V. Bottka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Tytułem żądania głównego, dokonanie „kompromisowej wykładni” decyzji Komisji (UE) 2016/195 z dnia 14 sierpnia 2015 r. w sprawie środków pomocy państwa SA.33083 (12/C) (ex 12/NN) wdrożonych przez Włochy obejmujących obniżenie podatków i składek związanych z klęskami żywiołowymi (wszystkie sektory z wyjątkiem rolnictwa) oraz SA.35083 (12/C) (ex 12/NN) wdrożonych przez Włochy obejmujących obniżenie podatków i składek związanych z trzęsieniem ziemi w 2009 r. w Abruzji (wszystkie sektory z wyjątkiem rolnictwa) (Dz.U. 2016, L 43, s. 1), a tytułem żądania ewentualnego, wniesione na podstawie art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności tej decyzji.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni Srl zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 211 z 13.6.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/20

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Brunner / EUIPO – CBM (H HOLY HAFERL HAFERL SHOE COUTURE)

(Sprawa T-367/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego H HOLY HAFERL HAFERL SHOE COUTURE - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy HOLY - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/11]})

(2018/C 094/25)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Gerd Brunner (Moosthenning, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci N. Maenz i D. Oerter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Schifko, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: CBM Creative Brands Marken GmbH (Zurych, Szwajcaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 maja 2016 r. (sprawa R 2943/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między CBM a G. Brunnerem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Gerd Brunner zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 305 z 22.8.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/20

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Galocha / Entreprise commune Fusion for Energy

(Sprawa T-561/16) (1)

((Służba publiczna - Personel kontraktowy - Postępowanie w sprawie naboru prowadzone przez wspólne przedsiębiorstwo Fusion for Energy - Listy rezerwy kadrowej - Nieprawidłowość postępowania w sprawie naboru - Dalsze akty dotyczące osób trzecich - Interes osób trzecich - Interes służby))

(2018/C 094/26)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Yosu Galocha (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci A. Asmaryan Degtyareva i R.B. Dan)

Strona pozwana: Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej (przedstawiciele: R. Hanak, G. Poszler i S. Bernal Blanco, działający w charakterze pełnomocników, wspierani przez adwokatów D. Waelbroecka i A. Duron)

Przedmiot

Żądanie oparte na art. 270 TFUE i dotyczące w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji komisji do spraw naboru, przesłanej pocztą elektroniczną przez kierownika wydziału zasobów ludzkich Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej w dniu 4 czerwca 2015 r., w sprawie nieumieszczenia nazwiska skarżącego na listach rezerwy kadrowej postępowania w sprawie naboru F4E/CA/ST/FGIV/2015/001, stwierdzenia nieważności wspomnianych list rezerwy kadrowej i stwierdzenia nieważności zawartych w tych listach decyzji w sprawie zatrudnienia laureatów.

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji komisji do spraw naboru, przesłanej pocztą elektroniczną przez kierownika wydziału zasobów ludzkich Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej w dniu 4 czerwca 2015 r., w sprawie nieumieszczenia nazwiska Yosu Galochy na listach rezerwy kadrowej postępowania w sprawie naboru F4E/CA/ST/FGIV/2015/001.

2)	Stwierdza się nieważność list rezerwy kadrowej postępowania w sprawie naboru F4E/CA/ST/FGIV/2015/001.

3)	Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej w sprawie zatrudnienia laureatów wskazanych na listach rezerwy kadrowej postępowania w sprawie naboru F4E/CA/ST/FGIV/2015/001.

4)	W pozostałym zakresie skarga zostaje odrzucona.

5)	Europejskie Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Realizacji Programu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej zostaje obciążone kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w ramach postępowania w przedmiocie środków tymczasowych.

(1) Dz.U. C 328 z 5.10.2015 r. (sprawa początkowo zarejestrowana przed Sądem do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej pod sygnaturą F-117/15 i przekazana do Sądu Unii Europejskiej w dniu 1.9.2016 r.).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/21

Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej/ECHA

(Sprawa T-625/16) (1)

((REACH - Opłata należna za rejestrację substancji - Ulga przyznana MŚP - Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa - Decyzja nakładająca opłatę administracyjną - Zaprzestanie produkcji substancji - Kryteria obliczania kwoty opłaty administracyjnej - Zalecenie 2003/361/WE - Pewność prawa - Uzasadnione oczekiwania - Proporcjonalność - Równość traktowania))

(2018/C 094/27)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej sp. z o.o. (Grajewo, Polska) (przedstawiciel: adwokat T. Dobrzyński)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: początkowo E. Maurage, J.P. Trnka i M. Heikkilä, a następnie J.P. Trnka i M. Heikkilä, pełnomocnicy)

Przedmiot

Żądanie stwierdzenia, na podstawie art. 263 TFUE, nieważności, po pierwsze, decyzji ECHA SME(2016) 2851 z dnia 23 czerwca 2016 r. stwierdzającej, że strona skarżąca nie spełniała warunków skorzystania z ulgi przewidzianej dla średnich przedsiębiorstw i nakładającej na nią opłatę administracyjną, po drugie, wydanych przez ECHA faktur nr 10058238 i nr 10058239 oraz załączników do decyzji SME(2016) 2851 i, po trzecie, decyzji zarządu ECHA MB/43/2014 z dnia 4 czerwca 2015 r. zmieniającej decyzję MB/D/29/2010 zmienioną decyzją MB/21/2012 w sprawie klasyfikacji usług, za które będą pobierane opłaty.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej sp. z o.o. zostaje obciążone kosztami postępowania, w tym kosztami związanymi z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

(1) Dz.U. C 402 z 31.10.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/22

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Grupo Ganaderos de Fuerteventura / EUIPO (EL TOFIO El sabor de CANARIAS)

(Sprawa T-765/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego EL TOFIO El sabor de CANARIAS - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 094/28)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Grupo Ganaderos de Fuerteventura, SL (Puerto del Rosario, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Manresa Medina

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Crespo Carrillo i J. García Murillo, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 lipca 2016 r. (sprawa R 1404/2015-5), dotyczącą zgłoszenia do rejestracji oznaczenia graficznego EL TOFIO El sabor de CANARIAS jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 28 lipca 2016 r. (sprawa R 1404/2015-5).

2)	W pozostałej części skarga zostaje odrzucona.

3)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Grupo Ganaderos de Fuerteventura, SL.

(1) Dz.U. C 6 z 9.1.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/22

Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Jean Patou Worldwide / EUIPO – Emboga (HISPANITAS JOY IS A CHOICE)

(Sprawa T-808/16) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego HISPANITAS JOY IS A CHOICE - Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy JOY - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001])

(2018/C 094/29)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jean Patou Worldwide Ltd (Watford, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: S. Baran, barrister)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: T. Frydendahl A. Folliard-Monguiral i D. Walicka, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Emboga, SA (Petrel, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 23 czerwca 2016 r. (sprawa R 235/2016-1), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Jeanem Patou Worldwidem a Embogą.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Jean Patou Worldwide Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 14 z 16.1.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/23

Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – SilverTours / EUIPO (billiger-mietwagen.de)

(Sprawa T-866/16) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego billiger-mietwagen.de - Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 094/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: SilverTours GmbH (Fryburg Bryzgowijski, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat P. Neuwald)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 3 listopada 2016 r. (sprawa R 206/2016-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego billiger-mietwagen.de jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	SilverTours GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 53 z 20.2.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/24

Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Weber-Stephen Products / EUIPO (iGrill)

(Sprawa T-35/17) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy iGrill - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001])

(2018/C 094/31)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Weber-Stephen Products LLC (Palatine, Illinois, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci R. Niebel i A. Jauch)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: M. Rajh, pełnomocnik)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 4 listopada 2016 r. (sprawa R 538/2016-2) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską słownego znaku towarowego iGrill.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Weber-Stephen Products LLC zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 70 z 6.3.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/24

Wyrok Sądu z dnia 24 stycznia 2018 r. – Constantin Film Produktion / EUIPO (Fack Ju Göhte)

(Sprawa T-69/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Fack Ju Göhte - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym lub z dobrymi obyczajami - Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2017/1001]})

(2018/C 094/32)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Constantin Film Produktion GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci E. Saarmann i P. Baronikians)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. Fischer i D. Walicka, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 grudnia 2016 r. (sprawa R 2205/2015-5) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego Fack Ju Göhte jako unijnego znaku towarowego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Constantin Film Produktion GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 104 z 3.4.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/25

Postanowienie Sądu z dnia 16 stycznia 2018 r. – Pebagua / Komisja

(Sprawa T-715/16) (1)

([Skarga o stwierdzenie nieważności - Środowisko naturalne - Ochrona przed inwazyjnymi gatunkami obcymi - Działania zapobiegawcze i zaradcze w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych - Rozporządzenie (UE) nr 1143/2014 - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1141 - Przyjęcie wykazu inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii - Umieszczenie gatunku Procambarus clarkii w wykazie - Brak indywidualnego oddziaływania - Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych - Oczywista niedopuszczalność])

(2018/C 094/33)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Asociación de la pesca y acuicultura del entorno de Doñana y del Bajo Guadalquívir (Pebagua) (Isla Mayor, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Uceda Sosa)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes i E. Sanfrutos Cano, pełnomocnicy)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1141 z dnia 13 lipca 2016 r. przyjmującego wykaz inwazyjnych gatunków obcych uznanych za stwarzające zagrożenie dla Unii zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 (Dz.U. 2016, L 189, s. 4).

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona.

2)	Asociación de la pesca y acuicultura del entorno de Doñana y del Bajo Guadalquívir (Pebagua) zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 441 z 28.11.2016.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/26

Postanowienie Sądu z dnia 15 stycznia 2018 r. – ArcelorMittal Belval & Differdange i ThyssenKrupp Steel Europe / ECHA

(Sprawa T-762/16) (1)

([Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty znajdujące się w posiadaniu ECHA - Wniosek dotyczący dokumentów i tożsamości pierwotnego wnioskującego o dostęp do informacji rejestrującego substancje na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 - Częściowa odmowa dostępu - Cofnięcie decyzji o odmowie udzielenia dostępu - Umorzenie postępowania])

(2018/C 094/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ArcelorMittal Belval & Differdange SA (Esch-sur-Alzette, Luksemburg) i ThyssenKrupp Steel Europe AG (Duisburg, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci H. Scheidmann i M. Kottmann)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: początkowo M. Heikkilä, C. Buchanan i E. Maurage, następnie M. Heikkilä, C. Buchanan i M. Broere, pełnomocnicy, wspierani przez G. Gilmore’a, barrister)

Przedmiot

Oparte na art. 263 TFUE żądanie stwierdzenia nieważności decyzji ECHA ATD/52/2016 z dnia 26 września 2016, doręczonej skarżącym w dniu 28 września 2016 r., w której przyznano częściowy dostęp do żądanych dokumentów dotyczących poprzedniego wniosku do ECHA o dostęp do dokumentu.

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Postępowanie w przedmiocie wniosku Europejskiej Agencji Leków (EMA) o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje umorzone.

3)	Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez ArcelorMittal Belval & Differdange SA i ThyssenKrupp Steel Europe AG.

4)	EMA pokrywa własne koszty związane z wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

(1) Dz.U. C 14 z 16.1.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/26

Postanowienie Sądu z dnia 22 stycznia 2018 r. – Cristalfarma / EUIPO – Novartis (ILLUMINA)

(Sprawa T-157/17) (1)

((Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego ILLUMINA - Cofnięcie zaskarżonej decyzji - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania))

(2018/C 094/35)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Cristalfarma Srl (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: adwokat R. Almaraz Palmero)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: M. King i D. Gája, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria)

Przedmiot

Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 11 stycznia 2017 r. (sprawa R 1187/2016-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Novartis a Cristalfarma

Sentencja

1)	Przedstawiony przez Cristalfarma Srl wniosek o zawieszenie postępowania zostaje oddalony.

2)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

3)	Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Cristalfarma.

4)	Novartis AG pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 129 z 24.4.2017.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/27

Postanowienie Sądu z dnia 18 stycznia 2018 r. – W&O medical esthetics / EUIPO – Fidia farmaceutici (HYALSTYLE)

(Sprawa T-178/17) (1)

({Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy HYALSTYLE - Zła wiara - Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] - Wniosek o przesłuchanie świadków - Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art.94 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001) - Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna})

(2018/C 094/36)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: W&O medical esthetics GmbH (Oberursel, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat: A. Finkentey)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: A. Söder, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Fidia farmaceutici SpA (Abano Terme, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci R. Kunz-Hallstein i H. Kunz-Hallstein)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 17 stycznia 2017 r. (sprawa R 872/2016-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między W&O medical esthetics a Fidia farmaceutici.

Sentencja

1)	Skarga zostaje w części odrzucona, a w części oddalona.

2)	W&O medical esthetics GmbH pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i przez Fidia farmaceutici SpA.

(1) Dz.U. C 144 z 8.5.17.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/28

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 18 stycznia 2018 r. – Strabag Belgium / Parlament

(Sprawa T-784/17 R)

((Środki tymczasowe - Zamówienia publiczne na roboty budowlane - Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych - Okres zawieszenia - Oferta rażąco niska - Fumus boni juris - Pilny charakter - Wyważenie interesów))

(2018/C 094/37)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Strabag Belgium (Antwerpia, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci M. Schoups, K. Lemmens i M. Lahbib)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: Z. Nagy i B. Simon, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek na podstawie art. 278 TFUE i 279 TFUE zmierzający, po pierwsze, do uzyskania zawieszenia wykonania decyzji Parlamentu z dnia 24 listopada 2017 r. o odrzuceniu oferty skarżącej i udzieleniu zamówienia pięciu oferentom w postępowaniu o zawarcie umowy ramowej na roboty budowlane w budynkach Parlamentu w Brukseli (Belgia) (ogłoszenie o zamówieniu 06/D 20/2017/M036) oraz, po drugie, nakazania Parlamentowi przedstawienia różnych dokumentów.

Sentencja

Zawiesza się wykonanie decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 listopada 2017 r. o odrzuceniu oferty Strabag Belgium i udzieleniu zamówienia pięciu oferentom w postępowaniu o zawarcie umowy ramowej na roboty budowlane w budynkach Parlamentu w Brukseli (Belgia) (ogłoszenie o zamówieniu 06/D 20/2017/M036).

2)	W pozostałym zakresie wniosek zostaje oddalony.

3)	Postanowienie z dnia 6 grudnia 2017 r., Strabag Belgium/Parlament (T-784/17 R) zostaje uchylone.

4)	Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postepowanie w sprawie.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/28

Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2017 r. – Frinsa del Noroeste / EUIPO – Alimentos Friorizados (Alfrisa)

(Sprawa T-820/17)

(2018/C 094/38)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Frinsa del Noroeste, SA (Santa Eugenia de Ribeira, Hiszpania) (przedstawiciel: J. Botella Reyna, abogado)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Alimentos Friorizados, SA (Barberá del Vallés, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszająca: Alimentos Friorizados, SA

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „Alfrisa” – zgłoszenie nr 14 899 223

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 27 września 2017 r. w sprawie R 956/2017-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji EUIPO, w których oddalono sprzeciw i odwołanie skarżącej dotyczące wspólnotowego znaku towarowego nr 14 899 223 „Alfrisa” w odniesieniu do towarów i usług należących do klas 29 i 35;

—	obciążenie zgłaszającej sporny znak towarowy kosztami postępowania, zgodnie z art. 85 RMUE i zasadą 94 RMC.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/29

Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2018 r. – easyJet Airline / Komisja

(Sprawa T-8/18)

(2018/C 094/39)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: easyJet Airline Co. Ltd (Luton, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Willis, Solicitor i adwokat E. Bourtzalas)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2017/1861 (1) w całości, a w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona przyznanej skarżącej domniemanej bezprawnej pomocy państwa oraz

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, iż operatorzy portów lotniczych działali jedynie w charakterze „pośredników” władz regionalnych Sardynii, a zatem, że środki finansowe przekazane przez nich skarżącej obejmowały zasoby państwowe i można przypisać je państwu.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, że środki finansowe przekazane skarżącej przez operatorów portów lotniczych przysporzyły skarżącej nienależnej korzyści, a w szczególności, iż Komisja błędnie zastosowała zasadę prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, iż finansowanie zainteresowanych przedsiębiorstw lotniczych zakłóca konkurencję lub grozi jej zakłóceniem i wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Zarzut czwarty, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa w odniesieniu do stwierdzenia, zgodnie z którym domniemana pomoc, którą Komisja uznała przyznaną skarżącej, nie mogła być zatwierdzona jako zgodna z rynkiem wewnętrznym na podstawie jednego z odstępstw określonych w art. 107 ust. 3 TFUE.

Zarzut piąty, dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest dotknięta oczywistym błędem w ocenie co do faktów i co do prawa ze względu na naruszenie przez Komisję zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ skarżąca mogła w sposób uzasadniony oczekiwać, iż jej umowy z operatorami portów lotniczych nie obejmowały pomocy państwa.

Zarzut szósty, oparty na niewystarczającym uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w odniesieniu do: a) stwierdzenia, że operatorzy portów lotniczych działali jedynie w charakterze „pośredników” władz regionalnych Sardynii i że zatem środki finansowe przekazane przez nich skarżącej obejmowały zasoby państwowe i można przypisać je państwu oraz b) zastosowania zasady prywatnego inwestora działającego w warunkach gospodarki rynkowej w celu wykazania, że skarżąca uzyskała nienależną korzyść.

(1) Decyzja Komisji (UE) 2017/1861 z dnia 29 lipca 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA.33983 (2013/C) (ex 2012/NN) (ex 2011/N) – wdrożonej przez Włochy – Rekompensata dla portów lotniczych na Sardynii z tytułu obowiązków świadczenia usługi publicznej (UOIG) (Dz.U. 2017, L 268, s. 1).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/30

Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2018 r. – Crédit mutuel Arkéa / EUIPO – Confédération nationale du Crédit mutuel (Crédit Mutuel)

(Sprawa T-13/18)

(2018/C 094/40)

Język skargi: feancuski

Strony

Strona skarżąca: Crédit mutuel Arkéa (Le Relecq Kerhuon, Framcja) (przedstawiciele: adwokaci A. Casalonga, F. Codevelle i C. Bercial Arias)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Confédération nationale du Crédit mutuel (Paryż, Francja)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Confédération nationale du Crédit mutuel

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „Crédit Mutuel” –unijny znak towarowy nr 9 943 135

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 8 listopada 2017 r. w sprawie R 1724/2016-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim uznano w niej, że znak towarowy Unii Europejskiej nr 9 943 135 „Crédit Mutuel” miał charakter odróżniający w następstwie używania dla niektórych towarów z klas 9, 35 i 36;

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim uznano w niej charakter odróżniający znaku towarowego Unii Europejskiej nr 9 943 135 „Crédit Mutuel” dla niektórych towarów z klas 9, 16, 36, 38, 42 i 45;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie 52 ust. 1 lit. a) w związku z art. 7 ust. 1 lit. b) i c) oraz ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/31

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2018 r. – Lillelam / EUIPO – Pfaff (LITTLE LAMB)

(Sprawa T-18/18)

(2018/C 094/41)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Lillelam A/S (Oslo, Norwegia) (przedstawiciel: N. Köster)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Nick Pfaff (Ammanford, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Nick Pfaff

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „LITTLE LAMB” – unijny znak towarowy nr 8 121 675

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 listopada 2017 r. w sprawie R 536/2017-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	unieważnienie praw właściciela do unijnego znaku towarowego nr 8 121 675 „LITTLE LAMB” przynajmniej w odniesieniu do „odzieży” i „akcesoriów do odzieży”;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesiony zarzut

—	Naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) i art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 2017/1001.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/31

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Nova Brands / EUIPO – Natamil (Natamil)

(Sprawa T-23/18)

(2018/C 094/42)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nova Brands SA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: V. Wellens, lawyer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Natamil GmbH (Monachium, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Natamil GmbH

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską słownego znaku towarowego „natamil” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 235 069

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 października 2017 r. w sprawie R 1910/2016-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009 i art. 296 TFUE dotyczącego obowiązku przedstawienia uzasadnienia.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/32

Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2018 r. – adidas International Trading i in. / Komisja

(Sprawa T-24/18)

(2018/C 094/43)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: adidas International Trading BV (Amsterdam, Niderlandy), Gabor Footwear GmbH (Rosenheim, Niemcy), Gabor Shoes AG (Rosenheim), HR Online GmbH (Osnabrück, Niemcy), Nike European Operations Netherlands BV (Hilversum, Niderlandy), Timberland Europe BV (Almelo, Niderlandy), Wolverine Europe BV (Amsterdam), Wolverine Europe Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: E. Vermulst i J. Cornelis, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1982 z dnia 31 października 2017 r. nakładające ponownie ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Wietnamu i wyprodukowanych przez Dongguan Luzhou Shoes Co. Ltd, Dongguan Shingtak Shoes Co. Ltd, Guangzhou Dragon Shoes Co. Ltd, Guangzhou Evervan Footwear Co. Ltd, Guangzhou Guangda Shoes Co. Ltd, Long Son Joint Stock Company i Zhaoqing Li Da Shoes Co., Ltd, wykonującego wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-659/13 i C-34/14 (Dz. U. 2017 L 285, s. 14);

—	obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, iż Komisja Europejska nie miała kompetencji by wydać zaskarżone rozporządzenie.

Zarzut drugi dotyczący tego, że ponowne otwarcie zakończonego postępowania dotyczącego obuwia i nałożenie z mocą wsteczną wygasłego cła antydumpingowego w zaskarżonym rozporządzeniu:

i)	nie ma podstaw prawnych, opiera się na oczywistym błędzie w stosowaniu art. 266 TFUE i rozporządzenia podstawowego (1) oraz narusza art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego;

ii)	jest niezgodne z zasadami ochrony uzasadnionych oczekiwań, pewności prawa i niedziałania prawa wstecz w zakresie dotyczącym skarżących; oraz

iii)	opiera się na błędnym zastosowaniu art. 266 TFUE i nieprawidłowym wykorzystaniu uprawnień Komisji Europejskiej oraz narusza art. 5 ust. 4 TFUE.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że nałożenie z mocą wsteczną ceł antydumpingowych na dostawców skarżących uniemożliwiające spłatę skarżących narusza zasadę niedyskryminacji.

4.	Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja Europejska niewłaściwie użyła swych uprawnień w ramach oceny żądań dostawców skarżących dotyczących gospodarki rynkowej i indywidualnego traktowania w celu nałożenia z mocą wsteczną ceł antydumpingowych i naruszyła zasadę niedyskryminacji; oraz

5.	Zarzut piąty dotyczący tego, iż Komisja Europejska nie uczyniła zadość obowiązkowi przewidzianemu w art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego oraz obowiązkowi uzasadnienia ustanowionemu w art. 296 TFUE.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016 L 176, s. 21).

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/33

Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2018 r. – Marriott Worldwide / EUIPO – AC Milan (AC MILAN)

(Sprawa T-28/18)

(2018/C 094/44)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Marriott Worldwide Corp. (Bethesda, Maryland, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: A. Reid, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: AC Milan SpA (Mediolan, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: AC Milan SpA

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego elementy słowne „AC MILAN” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr1 182 615

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie R 356/2017-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i odrzucenie zgłoszenia w odniesieniu do spornych usług; oraz

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 2017/1001.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/34

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2018 r. – Yado / EUIPO – Dvectis CZ (Poduszka do siedzenia)

(Sprawa T-30/18)

(2018/C 094/45)

Język skargi: słowacki

Strony

Strona skarżąca: Yado s.r.o. (Handlová, Słowacja) (przedstawiciel: adwokat D. Futej)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Dvectis CZ s.r.o. (Brno, Republika Czeska)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 2 371 591-0001

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie R 1017/2017-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w przedmiocie niedopuszczalności odwołania;

—	zobowiązanie pozwanego do rozpatrzenia odwołania i do wydania rozstrzygnięcia;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie prawa w rozumieniu art. 57 rozporządzenia nr 6/2002 i art. 65 rozporządzenia nr 2245/2002;

—	Naruszenie prawa podstawowego do bycia wysłuchanym

—	Naruszenie art. 7 rozporządzenia nr 6/2002.

12.3.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 94/35

Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2018 r. – Comune di Milano / Rada

(Sprawa T-46/18)

(2018/C 094/46)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Comune di Milano (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: F. Sciaudone i M. Condinanzi, avvocati)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności na podstawie art. 263, decyzji Rady podjętej podczas 3579 zebrania Rady w składzie do spraw ogólnych w dniu 20 listopada 2017 r. - 14559/17 i dotyczącej wyboru nowej siedziby Europejskiej Agencji Leków (EMA), opublikowanej w komunikacie prasowym zawierającym sprawozdanie z niego [Outcome of the Council meeting (3579th Council meeting), Presse 65, provisional version], w części w której postanowiono, że nowa siedziba Europejskiej Agencji Leków zostanie umieszczona w Amsterdamie.

—	Obciążenie Rady kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący nadużycia władzy.

—

W tym względzie podniesiono, że celem realizowanym przez Radę w ramach procedury selekcji było wyłonienie najlepszej oferty, aby przenieść siedzibę EMA w świetle zawczasu ustalonych kryteriów wyboru. Natomiast ustalenie nowej siedziby EMA w drodze losowania bez przeprowadzenia jakiegokolwiek dochodzenia jest sprzeczne z deklarowanym przy określaniu zasad procedury celem wyboru najlepszej oferty w drodze przejrzystego procesu decyzyjnego na podstawie ocen technicznych i zawczasu ustalonych szczególnych kryteriów, albowiem taki tryb nie pozwala sprawdzić braku równoważności kandydatur Mediolanu i Amsterdamu.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasad dobrej administracji i przejrzystości.

—	W tym względzie podniesiono, że zaskarżona decyzja jest bezprawna albowiem jest wynikiem procesu decyzyjnego charakteryzującego się: i) brakiem form i trybów służących zagwarantowaniu koniecznej przejrzystości; ii) brakiem odpowiedniego uwzględnienia okoliczności istotnych dla rozważanej oceny.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia decyzji Rady z dnia 1 listopada 2009 r. dotyczącej przyjęcia jej regulaminu wewnętrznego oraz zasad proceduralnych z dnia 31 października 2017 r.

—	W tym zakresie podniesiono, że tryb głosowania nad decyzją z dnia 20 listopada 2017 r. i jego wynik stanowią dodatkowe powody bezprawności decyzji z dnia 20 listopada 2017 r. z uwagi na naruszenie szczególnych przepisów, których Rada powinna była przestrzegać.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 94

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 61 12 marca 2018

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2018/C 94/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2018/C 94/02	Sprawa C-553/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 20 lipca 2017 r. w sprawie T-395/16 Windfinder R & L Co. KG / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, wniesione w dniu 21 września 2017 r. przez Windfinder R & L Co. KG	2
2018/C 94/03	Sprawa C-570/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-432/16, Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik / EUIPO, wniesione w dniu 25 września 2017 r. przez Lackmann Fleisch- und Feinkostfabrik GmbH	2
2018/C 94/04	Sprawa C-653/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 7 września 2017 r. w sprawie T-374/15 VM Vermögens-Management / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 21 listopada 2017 r. przez VM Vermögens-Management GmbH	3
2018/C 94/05	Sprawa C-654/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 września 2017 r. w sprawie T-671/14, Bayerische Motoren Werke AG/Komisja Europejska, wniesione w dniu 22 listopada 2017 r. przez Bayerische Motoren Werke AG	4
2018/C 94/06	Sprawa C-677/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep (Niderlandy) w dniu 4 grudnia 2017 r. – M. Çoban / Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen	5
2018/C 94/07	Sprawa C-679/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van beroep te Antwerpen (Belgia) w dniu 4 grudnia 2017 r. – Vlaams Gewest reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra budżetu, finansów i energetyki oraz Vlaams Gewest reprezentowany przez rząd flamandzki w osobie flamandzkiego ministra środowiska, przyrody i rolnictwa / Johannes Huijbrechts	6
2018/C 94/08	Sprawa C-687/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 28 września 2017 r. w sprawie T-138/15, Aanbestedingskalender BV i in./ Komisja Europejska, wniesione w dniu 7 grudnia 2017 r. przez Aanbestedingskalender BV, Negometrix BV, CTM Solution BV, Stillpoint Applications BV, Huisinga Beheer BV	7
2018/C 94/09	Sprawa C-689/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht München I (Niemcy) w dniu 8 grudnia 2017 r. – Conti 11. Container Schiffahrts-GmbH & Co. KG MS MSC Flaminia / Land Niedersachsen	7
2018/C 94/10	Sprawa C-692/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 11 grudnia 2017 r. – Paulo Nascimento Consulting – Mediação Imobiliária Lda / Autoridade Tributária e Aduaneira	8
2018/C 94/11	Sprawa C-706/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Litwa) w dniu 18 grudnia 2017 r. – Achema AB; Orlen Lietuva AB; Lifosa AB / Valstybinė kainų ir energetikos kontrolės komisija (VKEKK)	8
2018/C 94/12	Sprawa C-707/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rajonen syd Swilengrad (Bułgaria) w dniu 19 grudnia 2017 r. – postępowanie karne przeciwko Danieli Pinzaru i Robertowi Andreiowi Cirstinoiu	10
2018/C 94/13	Sprawa C-708/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rajonen syd Asenowgrad (Bułgaria) w dniu 19 grudnia 2017 r. – EWN Byłgarija Topłofikacija EAD / Nikolina Stefanowa Dimitrowa	10
2018/C 94/14	Sprawa C-725/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofijski rajonen syd (Bułgaria) w dniu 27 grudnia 2017 r. – Topłofikacija Sofia EAD / Mitko Simeonow Dimitrow	11
2018/C 94/15	Sprawa C-11/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 8 listopada 2017 r. w sprawie T-245/15, Kłymenko / Rada, wniesione w dniu 5 stycznia 2018 r. przez Ołeksandra Wiktorowicza Kłymenkę	12
2018/C 94/16	Sprawa C-21/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Svea hovrätt (Szwecja) w dniu 11 stycznia 2018 r. – Textilis Ltd, Ozgur Keskin / Svenskt Tenn Aktiebolag	13
2018/C 94/17	Sprawa C-36/18: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2018 r. – Komisja Europejska / Republika Grecka	14
2018/C 94/18	Sprawa C-59/18: Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2018 r. – Republika Włoska / Rada Unii Europejskiej	15
	Sąd
2018/C 94/19	Sprawa T-818/14: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – BSCA/Komisja (Pomoc państwa — Pomoc przyznana przez Belgię na rzecz BSCA — Decyzja uznająca pomoc za częściowo zgodną i za częściowo niezgodną z rynkiem wewnętrznym — Akt prawnie wiążący — Termin przedawnienia — Charakter gospodarczy ILS — Proporcja, w jakiej instalacje są używane w celach gospodarczych — Błędne dane liczbowe — Wniosek o dostosowanie — Ustalenie zaktualizowanych wartości — Obowiązek uzasadnienia — Zakłócenie konkurencji — Uzasadnione oczekiwania)	16
2018/C 94/20	Sprawa T-196/15 P: Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Gyarmathy/FRA (Odwołanie — Służba publiczna — Personel tymczasowy — Zatrudnienie — Ogłoszenie o naborze — Odrzucenie kandydatury — Przebieg postepowania w sprawie naboru — Przeinaczenie dowodów — Obowiązek uzasadnienia — Zasada zgodności skargi z zażaleniem — Bezstronność Sądu do spraw Służby Publicznej)	17
2018/C 94/21	Sprawa T-44/16: Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Novartis / EUIPO – SK Chemicals (Przedstawienie plastra transdermalnego) Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Graficzny unijny znak towarowy przedstawiający plaster transdermalny — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Oznaczenie tworzone wyłącznie przez kształt towaru niezbędny do uzyskania efektu technicznego — Artykuł 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001]	17
2018/C 94/22	Sprawa T-91/16: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Włochy / Komisja [EFS — Program operacyjny objęty celem nr 1 dla regionu Sycylii — Zmniejszenie pierwotnie przyznanej pomocy finansowej — Metoda obliczania przez ekstrapolację — Proporcjonalność — Artykuł 39 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 — Obowiązek uzasadnienia]	18
2018/C 94/23	Sprawa T-113/16: Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Arctic Cat / EUIPO – Slazengers (Przedstawienie skaczącego zwierzęcia z rodziny kotowatych, skierowanego w prawo) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Graficzny znak towarowy przedstawiający skaczące zwierzę z rodziny kotowatych, skierowane w prawo — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy przedstawiający skaczące zwierzę z rodziny kotowatych, skierowane w lego — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	18
2018/C 94/24	Sprawa T-172/16: Wyrok Sądu z dnia 26 stycznia 2018 r. – Centro Clinico e Diagnostico G.B. Morgagni / Komisja (Pomoc państwa — Obniżenie podatków i składek odprowadzanych przez przedsiębiorstwa zlokalizowane na obszarach Włoch, na których wystąpiły klęski żywiołowe — Decyzja uznająca pomoc za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i nakazująca jej odzyskanie — Skarga o stwierdzenie nieważności — Ewentualny beneficjent pomocy, któremu przysługuje prawo nabyte — Bezpośrednie i indywidualne oddziaływanie — Dopuszczalność — Równe traktowanie — Uzasadnione oczekiwania)	19
2018/C 94/25	Sprawa T-367/16: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Brunner / EUIPO – CBM (H HOLY HAFERL HAFERL SHOE COUTURE) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego H HOLY HAFERL HAFERL SHOE COUTURE — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy HOLY — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/11]}	20
2018/C 94/26	Sprawa T-561/16: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Galocha / Entreprise commune Fusion for Energy (Służba publiczna — Personel kontraktowy — Postępowanie w sprawie naboru prowadzone przez wspólne przedsiębiorstwo Fusion for Energy — Listy rezerwy kadrowej — Nieprawidłowość postępowania w sprawie naboru — Dalsze akty dotyczące osób trzecich — Interes osób trzecich — Interes służby)	20
2018/C 94/27	Sprawa T-625/16: Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej/ECHA (REACH — Opłata należna za rejestrację substancji — Ulga przyznana MŚP — Błąd w oświadczeniu dotyczącym rozmiaru przedsiębiorstwa — Decyzja nakładająca opłatę administracyjną — Zaprzestanie produkcji substancji — Kryteria obliczania kwoty opłaty administracyjnej — Zalecenie 2003/361/WE — Pewność prawa — Uzasadnione oczekiwania — Proporcjonalność — Równość traktowania)	21
2018/C 94/28	Sprawa T-765/16: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – Grupo Ganaderos de Fuerteventura / EUIPO (EL TOFIO El sabor de CANARIAS) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego EL TOFIO El sabor de CANARIAS — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	22
2018/C 94/29	Sprawa T-808/16: Wyrok Sądu z dnia 30 stycznia 2018 r. – Jean Patou Worldwide / EUIPO – Emboga (HISPANITAS JOY IS A CHOICE) Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego HISPANITAS JOY IS A CHOICE — Wcześniejszy słowny unijny znak towarowy JOY — Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego — Względna podstawa odmowy rejestracji — Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd — Podobieństwo oznaczeń — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001]	22
2018/C 94/30	Sprawa T-866/16: Wyrok Sądu z dnia 25 stycznia 2018 r. – SilverTours / EUIPO (billiger-mietwagen.de) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego billiger-mietwagen.de — Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Brak charakteru odróżniającego — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	23
2018/C 94/31	Sprawa T-35/17: Wyrok Sądu z dnia 31 stycznia 2018 r. – Weber-Stephen Products / EUIPO (iGrill) Znak towarowy Unii Europejskiej — Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską — Słowny znak towarowy iGrill — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Charakter opisowy — Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 2017/1001]	24
2018/C 94/32	Sprawa T-69/17: Wyrok Sądu z dnia 24 stycznia 2018 r. – Constantin Film Produktion / EUIPO (Fack Ju Göhte) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego Fack Ju Göhte — Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji — Znak towarowy sprzeczny z porządkiem publicznym lub z dobrymi obyczajami — Artykuł 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) 2017/1001]}	24
2018/C 94/33	Sprawa T-715/16: Postanowienie Sądu z dnia 16 stycznia 2018 r. – Pebagua / Komisja [Skarga o stwierdzenie nieważności — Środowisko naturalne — Ochrona przed inwazyjnymi gatunkami obcymi — Działania zapobiegawcze i zaradcze w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych — Rozporządzenie (UE) nr 1143/2014 — Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/1141 — Przyjęcie wykazu inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii — Umieszczenie gatunku Procambarus clarkii w wykazie — Brak indywidualnego oddziaływania — Akt regulacyjny wymagający przyjęcia środków wykonawczych — Oczywista niedopuszczalność]	25
2018/C 94/34	Sprawa T-762/16: Postanowienie Sądu z dnia 15 stycznia 2018 r. – ArcelorMittal Belval & Differdange i ThyssenKrupp Steel Europe / ECHA [Dostęp do dokumentów — Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 — Dokumenty znajdujące się w posiadaniu ECHA — Wniosek dotyczący dokumentów i tożsamości pierwotnego wnioskującego o dostęp do informacji rejestrującego substancje na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 — Częściowa odmowa dostępu — Cofnięcie decyzji o odmowie udzielenia dostępu — Umorzenie postępowania]	26
2018/C 94/35	Sprawa T-157/17: Postanowienie Sądu z dnia 22 stycznia 2018 r. – Cristalfarma / EUIPO – Novartis (ILLUMINA) (Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego ILLUMINA — Cofnięcie zaskarżonej decyzji — Następcza bezprzedmiotowość sporu — Umorzenie postępowania)	26
2018/C 94/36	Sprawa T-178/17: Postanowienie Sądu z dnia 18 stycznia 2018 r. – W&O medical esthetics / EUIPO – Fidia farmaceutici (HYALSTYLE) {Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy HYALSTYLE — Zła wiara — Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 59 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] — Wniosek o przesłuchanie świadków — Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art.94 ust. 1 rozporządzenia 2017/1001) — Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części prawnie oczywiście bezzasadna}	27
2018/C 94/37	Sprawa T-784/17 R: Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 18 stycznia 2018 r. – Strabag Belgium / Parlament (Środki tymczasowe — Zamówienia publiczne na roboty budowlane — Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych — Okres zawieszenia — Oferta rażąco niska — Fumus boni juris — Pilny charakter — Wyważenie interesów)	28
2018/C 94/38	Sprawa T-820/17: Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2017 r. – Frinsa del Noroeste / EUIPO – Alimentos Friorizados (Alfrisa)	28
2018/C 94/39	Sprawa T-8/18: Skarga wniesiona w dniu 11 stycznia 2018 r. – easyJet Airline / Komisja	29
2018/C 94/40	Sprawa T-13/18: Skarga wniesiona w dniu 15 stycznia 2018 r. – Crédit mutuel Arkéa / EUIPO – Confédération nationale du Crédit mutuel (Crédit Mutuel)	30
2018/C 94/41	Sprawa T-18/18: Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2018 r. – Lillelam / EUIPO – Pfaff (LITTLE LAMB)	31
2018/C 94/42	Sprawa T-23/18: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2018 r. – Nova Brands / EUIPO – Natamil (Natamil)	31
2018/C 94/43	Sprawa T-24/18: Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2018 r. – adidas International Trading i in. / Komisja	32
2018/C 94/44	Sprawa T-28/18: Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2018 r. – Marriott Worldwide / EUIPO – AC Milan (AC MILAN)	33
2018/C 94/45	Sprawa T-30/18: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2018 r. – Yado / EUIPO – Dvectis CZ (Poduszka do siedzenia)	34
2018/C 94/46	Sprawa T-46/18: Skarga wniesiona w dniu 30 stycznia 2018 r. – Comune di Milano / Rada	35
2018/C 94/47	Sprawa T-610/16: Postanowienie Sądu z dnia 16 stycznia 2018 r. – PC / EASO	36
2018/C 94/48	Sprawa T-642/16: Postanowienie Sądu z dnia 18 stycznia 2018 r. – Iame / EUIPO – Industrie Aeronautiche Reggiane (Parilla)	36
2018/C 94/49	Sprawa T-181/17: Postanowienie Sądu z dnia 16 stycznia 2018 r. – PC / EASO	36
2018/C 94/50	Sprawa T-281/17: Postanowienie Sądu z dnia 16 stycznia 2018 r. – European Dynamics Luxembourg i Evropaïki Dynamiki / Komisja	36