7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1242/2004

z dnia 28 czerwca 2004 r.

przyznające nowym Państwom Członkowskim odstępstwa od niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 dotyczącego poziomów odniesienia dla flot rybackich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat o Przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w szczególności jego art. 2 ust. 3,

uwzględniając Akt Przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w szczególności jego art. 57,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 12 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa (1) stanowi, że dla floty każdego Państwa Członkowskiego poziomy odniesienia mają być ustalone jako suma celów przypadających na segment wieloletniego programu wytycznych 1997–2000.

(2)	Państwa Członkowskie nie mają wyznaczonych celów, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

(3)

Poziomy odniesienia mogłyby być jedynie ustalone dla nowych Państw Członkowskich w odniesieniu do poziomu ich flot w momencie przystąpienia. Aczkolwiek w takim przypadku zobowiązania, o których mowa w art. 11 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, byłyby zbędne, gdyż zobowiązania te nakładałyby się na zobowiązania wynikające z systemu wprowadzania/wycofywania, o których mowa w art. 13 tego rozporządzenia.

(4)

W związku z tym niestosowne jest ustalenie poziomów odniesienia, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, dla nowych Państw Członkowskich ani też zastosowanie do nich art. 11 ust. 2 i 11 ust. 4 tego rozporządzenia, ponieważ nie będzie to miało wpływu na zarządzanie flotą przez nowe Państwa Członkowskie.

(5)	Z powodu krótkiego okresu czasu, podczas którego te nowe Państwa Członkowskie mogą udzielić pomocy na odnowę floty, niestosowne jest wymaganie, aby te floty zostały zredukowane, jak przewidziano w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

(6)	Zgodnie z powyższym powinno się przyznać nowym Państwom Członkowskim odstępstwa od odpowiednich przepisów rozporządzenia (WE) nr 2371/2002,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W drodze odstępstwa art. 11 ust 2, 11 ust. 4, 12 i 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 nie stosują się do Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 maja 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/3

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1243/2004

z dnia 6 lipca 2004 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 7 lipca 2004 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1947/2002 (Dz.U. L 299 z 1.11.2002, str. 17).

---

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/5

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1244/2004

z dnia 6 lipca 2004 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w sprawie przyznania pomocy wspólnotowej w odniesieniu do prywatnego składowania niektórych serów w roku składowania 2004/2005

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że pomoc w odniesieniu do prywatnego składowania może być przyznana dla serów, które mogą być długo przechowywane, i serów, które są wyprodukowane z mleka owczego i/lub koziego i wymagają przynajmniej sześciu miesięcy dojrzewania, jeśli na te sery rozwój cen i stan zapasów wskazują na poważną nierównowagę rynku, która może być zlikwidowana lub zredukowana przez składowanie sezonowe.

(2)

Sezonowość produkcji niektórych serów, które mogą być długo przechowywane i serów pecorino romano, kefalotyri i kasseri pogłębiona jest poprzez odwrotną sezonowość konsumpcji. Ponadto, rozdrobnienie produkcji tych serów zwiększa skutki tej sezonowości. Należy zatem odwołać się do składowania sezonowego do wysokości ilości wynikających z różnicy między produkcją z miesięcy letnich i miesięcy zimowych.

(3)

Należy określić, w tym dla nowych Państw Członkowskich, rodzaje serów kwalifikujących się do pomocy i ustalić maksymalne ilości, które mogą korzystać z pomocy, oraz czas trwania umów zależnie od rzeczywistych potrzeb rynku i możliwości przechowywania danych serów. Należy również określić sery kwalifikujące się do pomocy w Irlandii w celu określenia serów, które mogłyby doprowadzić do braku równowagi na rynku.

(4)	Sytuacja rynku sera pecorino romano, z nadwyżkami i znacznym spadkiem cen, uzasadnia ilość serów kwalifikujących się do objęcia większą pomocą niż w przeszłości.

(5)

Niezbędne jest określenie treści umowy na składowanie oraz istotnych środków pozwalających na zapewnienie identyfikacji i kontroli serów objętych umową. Kwota pomocy powinna być ustalona, uwzględniając koszty składowania i równowagi, którą należy przestrzegać między serami korzystającymi z tej pomocy i innymi serami wprowadzonymi na rynek. W związku z tym kwota kosztów stałych powinna być zredukowana, a kwota kosztów finansowych powinna zostać obliczona na podstawie stopy procentowej 2 %.

(6)	Należy określić szczegółowe przepisy w zakresie dokumentacji, zgodności oraz częstotliwości i zasad kontroli. W związku z tym należy ustanowić, aby Państwa Członkowskie mogły obciążyć w całości lub w części kosztami kontroli zawierającego umowę.

(7)	W celu zapewnienia kontroli stosowania systemu pomocy w odniesieniu do składowania, stosownym jest, aby informacje dotyczące ilości serów, stanowiących przedmiot tego składowania, były regularnie przekazywane Komisji.

(8)	Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez Przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustala zasady stosowania przyznania pomocy wspólnotowej w odniesieniu do prywatnego składowania niektórych serów (zwanej dalej „pomocą”), przewidzianej w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999, w roku składowania 2004/2005.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)	przez partię „składowania” rozumie się ilość serów o wielkości co najmniej 2 ton, tego samego rodzaju i wprowadzenia do składu tego samego dnia w tym samym magazynie;

b)	„dzień początku składowania umownego”: dzień następujący po dniu wprowadzenia do składu;

c)	„ostatni dzień składowania umownego”: dzień, który poprzedza dzień wyjścia ze składu.

d)	„rok składowania”: okres, podczas którego ser może być objęty systemem prywatnego składowania, taki który został określony w Załączniku dla każdego rodzaju sera.

Artykuł 3

Sery objęte pomocą

1.   Pomoc przyznawana jest dla niektórych serów, które mogą być długo przechowywane, serów pecorino romano i serów kefalotyri oraz kasseri w warunkach określonych w Załączniku.

2.   Sery powinny być wytworzone we Wspólnocie i powinny spełniać następujące warunki:

a)	nosić nieusuwalną nazwę przedsiębiorstwa, w którym zostały wytworzone, oraz dzień i miesiąc wytworzenia; oznaczenia te mogą przyjąć formę kodu;

b)	spełniać badania jakości ustanawiające, że oferują wystarczające gwarancje, które pozwalają na ustalenie ich klasyfikacji ich dojrzewania w kategoriach określonych w Załączniku.

Artykuł 4

Umowa na składowanie

1.   Umowy dotyczące prywatnego składowania serów zawarte między agencją interwencyjną Państwa Członkowskiego na terytorium, którego sery są składowane i osobami fizycznymi i prawnymi, zwanymi dalej „zawierającymi umowę”.

2.   Umowa na składowanie sporządzona jest na piśmie i na podstawie wniosku o sporządzenie umowy.

Wniosek ten powinien wpłynąć do agencji interwencyjnej w ostatecznym terminie 30 dni od chwili wprowadzenia do składu i może dotyczyć jedynie partie serów, dla których działania związane z wprowadzeniem do składu są zakończone. Agencja interwencyjna rejestruje dzień przyjęcia wniosku.

Jeżeli wniosek wpływa do agencji interwencyjnej w terminie nieprzekraczającym 10 dni roboczych po ostatecznym terminie, umowa na składowanie może być jeszcze zawarta, ale kwota pomocy zredukowana zostaje o 30 %.

3.   Umowa na składowanie sporządzona jest dla jednej lub kilku partii składowania i zawiera w szczególności przepisy dotyczące:

a)	ilości serów, do której umowa się stosuje;

b)	dat przypadających na wykonanie umowy;

c)	kwoty pomocy;

d)	identyfikacji magazynów.

4.   Umowa na składowanie zawarta jest w ostatecznym terminie 30 dni od chwili zarejestrowania wniosku o sporządzenie umowy.

5.   Środki kontroli i w szczególności środki określone w art. 7 stanowią przedmiot kosztorysu sporządzonego przez agencję interwencyjną. Umowa na składowanie odnosi się do tego kosztorysu.

Artykuł 5

Wprowadzenie do składu i zmniejszenie zapasów

1.   Okresy związane z działaniami dotyczącymi wprowadzenia do składu i wyprowadzenia ze składu wymienione zostają w Załączniku.

2.   Zapas składu ulega zmniejszeniu według partii całego składowania.

3.   Jeżeli pod koniec pierwszych 60 dni składowania umownego zmniejszenie jakości serów okazuje się większe od zmniejszenia, które wynika normalnie z przechowywania, zawierający umowę mogą być upoważnieni, jeden raz w odniesieniu do partii składowania, do zastąpienia, na ich koszt, ilości wadliwych.

Jeżeli stwierdzono ilości wadliwe w chwili kontroli w ciągu składowania lub w chwili wyprowadzenia ze składu, ilości te nie mogą otrzymać pomocy. Ponadto, ilość pozostająca w partii kwalifikującej się do pomocy nie może być mniejsza niż dwie tony.

Akapit drugi stosuje się w przypadku wyprowadzenia części partii przed początkiem okresu wyprowadzenia ze składu, określonego w ust. 1 lub przed wygaśnięciem najkrótszego terminu składowania określonego w art. 8 ust. 2.

4.   W przypadku określonym w ust. 3 akapit pierwszy, w celu obliczeniu pomocy w odniesieniu do ilości zastąpionych, pierwszy dzień składowania umownego jest dniem początku składowania umownego.

Artykuł 6

Warunki składowania

1.   Państwo Członkowskie upewnia się, czy wszystkie warunki dające prawo do wypłacenia pomocy są przestrzegane.

2.   Zawierający umowę lub na wniosek, lub z upoważnienia Państwa Członkowskiego kierownik magazynu zachowuje do dyspozycji właściwego organizmu odpowiedzialnego za kontrolę, całą dokumentację pozwalającą w szczególności upewnić się, w odniesieniu do produktów objętych prywatnym składowaniem, co do następujących elementów:

a)	własności w chwili wprowadzenia do składu;

b)	pochodzenia i daty wytworzenia serów;

c)	daty wprowadzenia do składu;

d)	obecności w magazynie i adresu magazynu;

e)	daty zmniejszenia zapasów.

3.   Zawierający umowę lub, w tym przypadku, kierownik magazynu zachowuje dla każdej umowy księgowość magazynową, dostępną w magazynie, zawierającą:

a)	identyfikację według numeru partii składowania produktów objętych prywatnym składowaniem;

b)	daty wprowadzenia do składu i zmniejszenia zapasów;

c)	liczby serów i ich wagi, wymienionych według partii składowania;

d)	zlokalizowania produktów w magazynie.

4.   Produkty składowane powinny być łatwe do zidentyfikowania, dostępne i wyszczególnione w umowie. Szczególny znak jest załączony do serów stanowiących przedmiot składowania.

Artykuł 7

Kontrole

1.   W chwili wprowadzenia do składu właściwy organizm dokonuje kontroli, w szczególności w celu zagwarantowania, że produkty składowane kwalifikują się do pomocy oraz zapewnienia możliwości zamiany produktów w ciągu składowania umownego.

2.   Właściwy organizm przystępuje do nieoczekiwanej kontroli poprzez badanie obecności produktów w magazynie. Zatrzymana próbka powinna być reprezentatywna i powinna odpowiadać minimum 10 % całkowitej ilości umownej kwoty pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania.

Kontrola ta zawiera, poza badaniem księgowości określonej w art. 6 ust. 3 fizyczną weryfikację wagi i charakteru produktów ich identyfikacji. Te fizyczne weryfikacje powinny dotyczyć co najmniej 5 % ilości objętej nieoczekiwaną kontrolą.

3.   Pod koniec okresu składowania umownego właściwy organizm przystępuje do kontroli obecności produktów. Jednakże jeżeli produkty pozostają w składzie po wygaśnięciu ostatecznego terminu składowania umownego, kontrola ta może być dokonana w chwili wyprowadzenia ze składu.

W celu kontroli określonej w akapicie pierwszym, zawierający umowę informuje właściwy organizm, wskazując dane partie składowania, pięć dni roboczych co najmniej przed wygaśnięciem terminu składowania umownego, lub początek działań wyprowadzenia ze składu, jeżeli mają one miejsce podczas lub po okresie składowania.

Państwo Członkowskie może przyjąć termin krótszy niż pięć dni roboczych, określonych w akapicie drugim.

4.   Kontrole dokonywane zgodnie z ust. 1, 2 i 3 powinny stanowić przedmiot sprawozdania określającego:

a)	datę kontroli,

b)	jej czas trwania,

c)	dokonanych działań.

Sprawozdanie z kontroli powinno być podpisane przez osobę odpowiedzialną wespół z zawierającym umowę lub, w tym przypadku, przez kierownika magazynu oraz powinno znajdować się w dokumentach dotyczących płatności.

5.   W przypadku nieprawidłowości wpływających na 5 % lub więcej ilości produktów objętych kontrolą, kontrola zostaje rozłożona na większą próbkę, do określenia przez właściwy organizm.

Państwa Członkowskie powiadamiają o tych przypadkach Komisję w ciągu czterech tygodni.

6.   Państwa Członkowskie mogą przewidzieć, że kosztami kontroli zostaje obciążony, w całości lub w części, zawierający umowę.

Artykuł 8

Pomoce w odniesieniu do składowania

1.   Kwoty pomocy ustalone zostają, jak następuje:

a)	10 EUR na tonę dla kosztów stałych;

b)	0,25 EUR na tonę i na dzień składowania umownego dla kosztów składowania;

c)	dla kosztów finansowych na dzień składowania umownego: i) 0,23 EUR na tonę dla serów, które mogą być długo przechowywane; ii) 0,28 EUR na tonę dla serów pecorino romano; iii) 0,39 EUR na tonę dla serów kefalotyri i kasseri.

2.   Nie zostaje przyznana żadna pomoc, jeżeli okres składowania umownego jest niższy niż sześćdziesiąt dni. Maksymalna kwota pomocy nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej okresowi składowania umownego 180 dni.

Jeżeli okres, określony w art. 7 ust. 3 akapit drugi lub, w tym przypadku, akapit trzeci, nie jest przestrzegany przez zawierającego umowę, pomoc zostaje zmniejszona o 15 % i zostaje wypłacona tylko dla okresu, dla którego zawierający umowę dostarczy dowód, zapewniając właściwy organ, że sery pozostają na składzie umownym.

3.   Pomoc wypłacona jest na wniosek zawierającego umowę, na zakończenie okresu składowania umownego w ciągu 120 dni od dnia przyjęcia wniosku, tak żeby kontrole określone w art. 7 ust. 3 zostały dokonane, i żeby warunki dające prawo do wypłacenia pomocy były przestrzegane.

Jednakże jeżeli badanie administracyjne dotyczące prawa do pomocy jest rozpoczęte, płatność ma miejsce po rozpoznaniu prawa do pomocy.

Artykuł 9

Powiadomienie

Państwa Członkowskie powiadamiają najpóźniej 10 dnia każdego miesiąca dla miesiąca poprzedzającego miesiąc powiadomienia o:

a)	następujących ilościach serów, które objęte są umową na początku miesiąca, o którym mowa: — sery, które mogą być długo przechowywane, — pecorino romano, — kefalotyri i kasseri;

b)	ilościach serów, dla których umowy na składowanie zostały zawarte w ciągu miesiąca, o którym mowa, podzielonych według kategorii określonych w lit. a);

c)	ilościach serów, dla których umowy na składowanie wygasły w ciągu miesiąca, o którym mowa, podzielonych według kategorii określonych w lit. a);

d)	ilościach serów objętych umową pod koniec miesiąca, o którym mowa, podzielonych według kategorii określonych w lit. a).

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999 r., str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 186/2004 (Dz.U. L 29 z 3.2.2004, str. 6).

---

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/10

---

DYREKTYWA RADY 2004/85/WE

z dnia 28 czerwca 2004 r.

zmieniająca dyrektywę 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do stosowania niektórych przepisów w Estonii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej („zwany dalej Traktatem o przystąpieniu”), w szczególności jego art. 2 ust. 3,

uwzględniając Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (zwany dalej „Aktem Przystąpienia”), w szczególności jego art. 57,

uwzględniając wniosek Estonii,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Podczas negocjacji w sprawie przystąpienia Estonia powołała się na szczególne cechy swojego sektora energii elektrycznej w celu wystąpienia z wnioskiem o przyznanie okresu przejściowego dla stosowania dyrektywy 96/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 grudnia 1996 r., dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (1).

(2)	W załączniku VI do Aktu Przystąpienia Estonii przyznano okres przejściowy do dnia 31 grudnia 2008 r. dla stosowania art. 19 ust. 2 dyrektywy 96/92/WE odnoszącego się do stopniowego otwierania rynku.

(3)	Ponadto w Deklaracji nr 8 załączonej do Traktatu o Przystąpieniu uznano, że szczególna sytuacja dotycząca restrukturyzacji sektora olejów łupkowych w Estonii wymaga szczególnych działań do końca 2012 r.

(4)	Dyrektywa 96/92/WE została zastąpiona dyrektywą 2003/54/WE, która powinna być wprowadzona w życie najpóźniej do dnia 1 lipca 2004 r. i której skutkiem jest przyspieszenie otwarcia rynku energii elektrycznej.

(5)

Pismem z dnia 17 września 2003 r., Estonia przekazała wniosek mający na celu niestosowanie art. 21 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2003/54/WE, w sprawie otwarcia rynku dla odbiorców niebędących gospodarstwami domowymi do dnia 31 grudnia 2012 r. W kolejnym piśmie z dnia 5 grudnia 2003 r., Estonia zwróciła uwagę na fakt, że planuje osiągnąć pełne otwarcie rynku przewidziane w art. 21 ust. 1 lit. c) tej dyrektywy do dnia 31 grudnia 2015 r.

(6)	Wniosek Estonii jest oparty na wiarygodnym planie restrukturyzacji sektora olejów łupkowych, obejmującym okres do 31 grudnia 2012 r.

(7)	Oleje łupkowe to jedyne istotne miejscowe źródło energii w Estonii, a produkcja krajowa stanowi prawie 84 % produkcji światowej. 90 % energii elektrycznej wytworzonej w Estonii pochodzi z tego paliwa stałego. Dlatego ma ono ogromne znaczenie strategiczne dla bezpieczeństwa dostaw w Estonii.

(8)	Przyznanie dalszego odstępstwa na okres 2009–2012 będzie gwarantowało bezpieczeństwo inwestycji w elektrownie i bezpieczeństwo dostaw w Estonii, pozwalając równocześnie na rozwiązanie poważnych problemów dotyczących środowiska spowodowanych przez te elektrownie.

(9)	Wniosek przedłożony przez Estonię powinien zostać rozpatrzony pozytywnie, a dyrektywa 2003/54/WE odpowiednio zmieniona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do art. 26 dyrektywy 2003/54/WE dodaje się następujący ustęp:

Artykuł 2

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, najpóźniej w dniu 1 lipca 2004 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 27 z 30.1.1997, str. 20. Dyrektywa uchylona dyrektywą 2003/54/WE (Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 37).

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/12

---

DYREKTYWA KOMISJI 2004/86/WE

z dnia 5 lipca 2004 r.

zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, dyrektywę Rady 93/93/EWG, w sprawie mas i wymiarów dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady 93/93/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie mas i wymiarów dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych (1), w szczególności jej art. 3,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych i uchylając dyrektywę Rady 92/61/EWG (2), w szczególności jej art. 17,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 93/93/EWG stanowi jedną z odrębnych dyrektyw w kontekście wspólnotowej procedury homologacji typu zgodnie z dyrektywą 2002/24/WE. Postanowienia dyrektywy 2002/24/WE dotyczące systemów, części i odrębnych jednostek technicznych stosują się w związku z tym do dyrektywy 93/93/EWG.

(2)	W celu umożliwienia właściwego funkcjonowania pełnego systemu homologacji typu konieczne jest wyjaśnienie i uzupełnienie określonych wymagań dyrektywy 93/93/EWG.

(3)	W związku z tym konieczne jest określenie, że masy wymienionych nadbudów dla pojazdów czterokołowych kategorii L6e i L7e, przeznaczonych do transportu towarów, muszą być traktowane jako część ładunku użytecznego, a nie ujmowane w masie nieobciążonego pojazdu.

(4)	Dlatego też konieczne jest wprowadzenie odpowiednich zmian do dyrektywy 93/93/EWG.

(5)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. dostosowania do postępu technicznego, utworzonego na mocy art. 13 dyrektywy Rady 70/156/EWG (3),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załącznik do dyrektywy 93/93/EWG zmienia się zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1.   Z mocą od 1 stycznia 2005 r., w przypadku dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych, których masy i wymiary spełniają wymagania dyrektywy 93/93/EWG zmienionej niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie, na podstawie mas i wymiarów:

a)	nie odmówią przyznania homologacji typu WE lub krajowej homologacji typu w stosunku do takiego pojazdu; lub

b)	nie zabronią rejestracji, sprzedaży lub wprowadzenia takiego pojazdu do eksploatacji.

2.   Z mocą od 1 lipca 2005 r., w przypadku niespełnienia wymagań dyrektywy 93/93/EWG zmienionej przez niniejszą dyrektywę w przypadku jakiegokolwiek nowego typu dwu- lub trzykołowego pojazdu silnikowego z powodu jego mas lub wymiarów, Państwa Członkowskie odmówią przyznania homologacji typu WE.

Artykuł 3

1.   Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie najpóźniej do 31 grudnia 2004 r. Następnie niezwłocznie powiadomią Komisję o treści tych przepisów i tabeli współzależności pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

W momencie przyjmowania tych przepisów przez Państwa Członkowskie przepisy te będą zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to będzie towarzyszyć ich oficjalnej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez Państwa Członkowskie.

2.   Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, które przyjmują w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł 4

Niniejsza Dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 311 z 14.12.1993, str. 76. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 2001/78/WE (Dz.U. L 285 z 29.10.2001, str. 1).

(2)  Dz.U. L 124 z 9.5.2002, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2003/77/WE (Dz.U. L 211 z 21.8.2003, str. 24).

(3)  Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/3/WE (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, str. 36).

---

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/15

---

DECYZJA RADY ZEBRANEJ W SKŁADZIE SZEFÓW PAŃSTW LUB RZĄDÓW

z dnia 29 czerwca 2004 r.

w sprawie wyznaczenia osoby, którą Rada zamierza mianować Przewodniczącym Komisji

(2004/536/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

zebrana w składzie szefów państw lub rządów,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 214 ust. 2 akapit pierwszy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pan José Manuel DURÃO BARROSO zostaje niniejszym wyznaczony jako osoba, którą Rada zamierza mianować Przewodniczącym Komisji na okres od dnia 1 listopada 2004 r. do dnia 31 października 2009 r.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję przekazuje się Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/16

---

DECYZJA RADY

z dnia 29 czerwca 2004 r.

w sprawie mianowania Sekretarza Generalnego, Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, Rady Unii Europejskiej

(2004/537/WE, Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 121 ust. 2,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pan Javier SOLANA MADARIAGA zostaje niniejszym mianowany Sekretarzem Generalnym, Wysokim Przedstawicielem ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, Rady Unii Europejskiej na okres pięciu lat z dniem 18 października 2004 r.

Artykuł 2

Pan Javier SOLANA MADARIAGA zostaje powiadomiony o niniejszej decyzji przez Przewodniczącego Rady.

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/17

---

DECYZJA RADY

z dnia 29 czerwca 2004 r.

w sprawie mianowania Zastępcy Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej

(2004/538/WE, Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 121 ust. 2,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Pan Pierre DE BOISSIEU jest niniejszym mianowany Zastępcą Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej na okres pięciu lat z dniem 18 października 2004 r.

Artykuł 2

Pan Pierre DE BOISSIEU zostaje powiadomiony o niniejszej decyzji przez Przewodniczącego Rady.

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

---

7.7.2004

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 236/18

---

Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1165/2004 z dnia 24 czerwca 2004 r. uzupełniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 2400/96 w sprawie wpisu niektórych nazw do Rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych (Anchois de Collioure, Melon du Quercy i Salame d’oca di Mortara)

( Dziennik Urzedowy Unii Europejskiej L 224 z dnia 25 czerwca 2004 r. )

Na okładce:

tekst w brzmieniu: