31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/3

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)

W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) 1501/95.

(4)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/5

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacje wywozowe dla zbóż mające zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia, stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1766/92. Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą wymóc konieczność zróżnicowania kwoty korygującej w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Kwota korygująca powinna być ustalona równocześnie z refundacją i według takiej samej procedury. Może ona podlegać zmianom w czasie pomiędzy dwoma ustaleniami.

(5)

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/7

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na światowym rynku produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Przy ustalaniu zwrotów należy wziąć pod uwagę elementy, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych, a także środków, jakie należy podjąć w przypadku zakłóceń w sektorze zbóż (2).

(3)

Refundacja stosowana do słodów powinna zostać wyliczona z uwzględnieniem ilości zbóż potrzebnej do wytworzenia danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na światowym rynku lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania wysokości refundacji dla niektórych produktów w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(6)

Zastosowanie tych zasad w aktualnej sytuacji na rynku zbóż, a w szczególności wobec notowań lub cen tych produktów we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/9

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacja wywozowa do zbóż mająca zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych oraz środków podejmowanych w przypadku zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla słodu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1766/92. Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)

Z powyższych postanowień wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona w wysokości podanej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/11

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 (3) ustala warunki przyznawania refundacji produkcyjnych dla skrobi i niektórych jej produktów pochodnych, uzyskiwanych w szczególności z ryżu i ryżu łamanego. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. dotyczące wspólnej organizacji rynku ryżu (4) nie przewiduje już możliwości przyznania tej refundacji. Należy więc wycofać przepisy preferencyjne dla tej kategorii skrobi z rozporządzenia (WE) nr 1722/93, i to od dnia 1 września 2004 r., daty rozpoczęcia obowiązywania rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(2)

Ważność zaświadczeń o refundacji dla skrobi otrzymanej z ryżu lub ryżu łamanego musi w związku z tym zostać ograniczona do dnia 31 sierpnia 2004 r.

(3)

Metoda obliczania refundacji produkcyjnej jest określana w szczególności, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1722/93, w oparciu o cenę rynkową kukurydzy, z uwzględnieniem poziomu odnotowanych cen zbóż. Dla kukurydzy należy uczynić ten przepis bardziej precyzyjnym, zarówno odnośnie pochodzenia geograficznego kukurydzy, jak i pewnych ograniczeń do zastosowania w stosunku do cen, w przypadku ich znaczącego wzrostu. Ponieważ branie pod uwagę cen zbóż nie miało w przeszłości praktycznego wpływu na obliczanie kwoty refundacji, zalecane jest usunięcie tego odniesienia.

(4)

Przepisy szczególne dotyczące skrobi estryfikowanej i eteryfikowanej okazały się nieproporcjonalne, gdy kwota refundacji jest stosunkowo niska. Zalecane jest ustanowienie kwoty maksymalnej, poniżej której te warunki nie muszą być spełnione.

(5)

W konsekwencji należy wprowadzić zmiany do rozporządzenia (WE) nr 1722/93.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

1)

tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:

„Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 dotyczące refundacji produkcyjnych w sektorze zbóż”;

2)

w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Refundacja produkcyjna (zwana dalej »refundacją«) może zostać przyznana każdej osobie fizycznej lub prawnej stosującej skrobię otrzymaną ze zboża, kukurydzy, skrobię ziemniaczaną lub niektóre produkty uzyskane ze skrobi, do wytwarzania towarów wymienionych w wykazie zamieszczonym w załączniku I.”;

3)

w art. 3, ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Dopłatę, w przeliczeniu na tonę skrobi kukurydzianej, pszenicznej, jęczmiennej lub owsianej, oblicza się w szczególności w oparciu o różnicę, między pomnożoną przez współczynnik o wartości 1,60:

W celu obliczenia różnicy, o której mowa w akapicie pierwszym, stosowane są następujące zasady:

Dla skrobi ziemniaczanej może być ustalona odmienna kwota refundacji, uwzględniająca poziom ceny minimalnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92. W tym przypadku obliczenie dokonywane jest w oparciu o cenę rynkową kukurydzy we Francji, o której mowa w lit. a) akapitu pierwszego, z ograniczeniem ustalonym na 115 % ceny interwencyjnej.

W lipcu, sierpniu i wrześniu cena kukurydzy, o której mowa w lit. a) akapitu pierwszego, zostaje obniżona o różnicę między ceną interwencyjną zbóż obowiązującą w czerwcu a ich ceną interwencyjną obowiązującą w lipcu, poza przypadkiem gdy cena kukurydzy, o której mowa w lit. a) akapitu pierwszego, odpowiada już cenie obowiązującej dla nowych zbiorów.”;

4)

w art. 9 ust. 2 akapit pierwszy dodaje się następujący tekst:

„Jednakże gdy kwota refundacji produkcyjnej jest niższa od 16 EUR dla tony skrobi, zabezpieczenie to nie jest konieczne oraz nie są stosowane środki nadzoru i kontroli przewidziane w art. 10 niniejszego rozporządzenia.”;

5)

w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/13

(1)

Decyzja 2004/619/WE zmienia system przywozu ryżu łuskanego i ryżu całkowicie bielonego we Wspólnocie. Decyzje 2004/617/WE i 2004/618/WE przewidują warunki przywozu ryżu Basmati. Zmiana systemu wymaga zmiany rozporządzenia (WE) nr 1785/2003. W celu umożliwienia wdrożenia wymienionych decyzji do 1 września 2004 r., jak przewidują umowy przyjęte na mocy wspomnianych decyzji, należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 1785/2003 na okres przejściowy, który wygasa w dniu wejścia w życie zmienionego rozporządzenia, najpóźniej 30 czerwca 2005 r.

(2)

Decyzje 2004/617/WE i 2004/618/WE przewidują natomiast ustanowienie tymczasowego systemu przywozu ryżu Basmati zanim ustanowiony zostanie ostateczny system przywozu tego ryżu. Należy ustalić przejściowe szczegółowe zasady.

(3)

Żeby zastosować zerową stawkę celną, ryż Basmati musi należeć do odmiany wymienionej w umowach. W celu upewnienia się, że ryż Basmati, do którego przywiezienia zastosowano zerową stawkę celną odpowiada tym cechom, należy to poświadczyć za pomocą certyfikatu autentyczności wydanego przez odpowiednie władze.

(4)

W celu uniknięcia nadużyć należy przewidzieć mechanizmy weryfikacji zadeklarowanej odmiany ryżu Basmati.

(5)

W przypadku zakłóceń rynku tymczasowy system przywozu ryżu Basmati przewiduje procedurę konsultacji z krajem eksportującym oraz ewentualne zastosowanie pełnej stawki, w przypadku nieznalezienia podczas konsultacji satysfakcjonującego rozwiązania. Należy określić, co rozumie się przez zakłócenia rynku.

(6)

Wskutek ustanowienia systemu tymczasowego, należy uchylić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1503/96 z dnia 29 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 3072/95 w odniesieniu do należności przywozowych w sektorze ryżu (5).

(7)

Należności przywozowe dotyczące ryżu łuskanego oraz ryżu całkowicie bielonego przewidziane w art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią podstawę obliczeń zmniejszonych należności przywozowych przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 638/2003 z dnia 9 kwietnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2286/2002 i decyzji Rady 2001/822/WE w odniesieniu do uzgodnień mających zastosowanie do przywozu ryżu pochodzącego z Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (Państw AKP) oraz z krajów i terytoriów zamorskich (KTZ) (6), w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 862/91 z dnia 8 kwietnia 1991 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3491/90 w sprawie przywozu ryżu pochodzącego z Bangladeszu (7) oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2184/96 z dnia 28 października 1996 r. dotyczącym przywozu do Wspólnoty ryżu pochodzącego i sprowadzanego z Egiptu (8). Ustalone w niniejszym rozporządzeniu kwoty należności przywozowych muszą czasowo stanowić podstawę obliczeń zmniejszonych należności w odniesieniu do wymienionych produktów.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

a)

w rubryce 8 – wskazanie kraju pochodzenia i zapis „tak” zanaczony krzyżykiem;

b)

w rubryce 20 – jeden z zapisów znajdujących się w załączniku II.

a)

dowód, że wnioskodawca jest osobą fizyczną lub prawną prowadzącą od co najmniej dwunastu lat działalność gospodarczą w sektorze ryżu i zarejestrowaną w Państwie Członkowskim, w którym złożył wniosek;

b)

certyfikat autentyczności produktu wydany przez właściwy organ kraju eksportującego wskazany w załączniku III.

a)

w rubryce 8 – wskazanie kraju pochodzenia i zapis „tak” zaznaczony krzyżykiem;

b)

w rubryce 20 – jeden z zapisów znajdujących się w załączniku V.

a)

najpóźniej w ciągu dwóch dni roboczych po odmowie wydania pozwolenia na przywóz ryżu Basmati, należy podać ilości, o które wystąpiono we wnioskach, z zaznaczeniem daty i powodu odmowy, kodu CN, kraju pochodzenia, organu wydającego pozwolenia i numeru certyfikatu autentyczności, a także nazwiska i adresu wnioskodawcy;

b)

najpóźniej w ciągu dwóch dni roboczych po wydaniu pozwoleń na przywóz ryżu Basmati, należy podać ilości, o które wystąpiono we wnioskach, z zaznaczeniem daty, kodu CN, kraju pochodzenia, organu wydającego pozwolenia i numeru certyfikatu autentyczności, a także nazwiska i adresu wnioskodawcy;

c)

w przypadku unieważnienia pozwolenia najpóźniej w ciągu dwóch dni roboczych po unieważnieniu należy podać ilości, dla których pozwolenia unieważniono, jak również nazwiska i adresy wnioskodawców unieważnionych pozwoleń;

d)

ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca po upływie miesiąca, w którym nastąpiło dopuszczenie do swobodnego obrotu, należy podać ilości rzeczywiście dopuszczone do swobodnego obrotu z zaznaczeniem kodu CN, kraju pochodzenia, organu wydającego pozwolenia i numeru certyfikatu autentyczności.

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/23

(1)

Artykuł 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 przewiduje możliwość podjęcia decyzji o przyznaniu refundacji produkcyjnych do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) i f) wymienionego rozporządzenia, do syropów, o których mowa w lit. d) wyminionego ustępu, i do chemicznie czystej fruktozy (lewulozy) określonej kodem CN 1702 50 00 jako produktu pośredniego, wykorzystywanych do wytwarzania niektórych produktów przemysłu chemicznego, o ile podlegają one jednej z sytuacji określonych w art. 23 ust. 2 Traktatu.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1265/2001 z dnia 27 czerwca 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 w odniesieniu do przyznawania refundacji produkcyjnych do niektórych produktów cukrowych stosowanych w przemyśle chemicznym (2) przewiduje określenie tych refundacji w oparciu o refundacje ustalone do cukru białego.

(3)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1265/2001 przewiduje, że refundacja produkcyjna do cukru białego ustalana jest comiesięcznie dla okresów rozpoczynających się pierwszego dnia każdego miesiąca.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/24

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/26

(1)

Decyzja Komisji 2003/804/WE z dnia 14 listopada 2003 r. ustanawiająca warunki zdrowotne dla zwierząt oraz wymagania certyfikacyjne dla przywozu mięczaków, ich jaj i gamet w celu ich dalszego wzrostu, tuczenia, przenoszenia lub konsumpcji (2) określa szczególne warunki zdrowotne dotyczące zwierząt, obowiązujące w przywozie żywych mięczaków z państw trzecich do Wspólnoty.

(2)

Należy wziąć pod uwagę, że przywóz małych ilości mięczaków, często będących produktami o dużej wartości, z przeznaczeniem bezpośrednio do sprzedaży w supermarketach lub restauracjach, może stanowić niewielkie zagrożenie dla zdrowia zwierząt, ponieważ zwierzęta z tych przesyłek nie są przeznaczone do dalszego wzrostu, tuczenia ani przenoszenia w wodach Wspólnoty.

(3)

Wymagania ustanowione w dyrektywie Rady 91/492/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu żywych małży (3) i dyrektywie Rady 91/493/EWG z dnia 22 lipca 1991 r. ustanawiającej warunki zdrowotne dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa (4), zapewniają wystarczający poziom ochrony w odniesieniu do żywych małży pakowanych w opakowania o wielkości odpowiednio przystosowanej do sprzedaży detalicznej restauracjom lub bezpośrednim konsumentom, pod warunkiem jednak, że małże nie mają kontaktu z wodami Wspólnoty. Dodatkowe świadectwo zdrowia dla zwierząt z takich przesyłek nie powinno być potrzebne.

(4)

Należy również wziąć pod uwagę ewentualność, że żywe mięczaki pochodzące z przywozu, które nie będą w pełni odpowiadać wymaganiom ustanowionym w art. 3 decyzji 2003/804/WE, a mają być przeznaczone do dalszego przetworzenia, mogą być kierowane do centrów przywozu zatwierdzonych zgodnie z art. 8 decyzji 2003/804/WE, i pakowane w opakowania o wielkości odpowiednio przystosowanej do sprzedaży detalicznej restauracjom lub bezpośrednim konsumentom. W takich sytuacjach przywożone mięczaki nie będą miały bezpośredniego kontaktu z naturalnymi wodami we Wspólnocie.

(5)

Żywe małże powinny być traktowane jako żywe zwierzęta wodne, jeżeli są przeznaczone do dalszej hodowli i produkcji, mogą jednak być uważane za produkty, jeśli są przeznaczone do bezpośredniego spożycia przez ludzi, za wyjątkiem wypadków, gdy są przewożone w stanie żywym w celu zachowania świeżości. Niemniej jednak, jeśli chodzi o kontrolę weterynaryjną, wszystkie żywe małże powinny być badane w zatwierdzonych obiektach zajmujących się produktami pochodzenia zwierzęcego, które są bardziej odpowiednie do obchodzenia się z takimi przesyłkami.

(6)

W związku z tym żywe małże przywożone z państw trzecich powinny być poddawane kontroli weterynaryjnej zgodnie z dyrektywą Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (5).

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 282/2004 z dnia 18 lutego 2004 r. wprowadzające dokument zgłoszenia i kontroli weterynaryjnej, dotyczący zwierząt wwożonych do Wspólnoty, pochodzących z krajów trzecich (6), zastąpiło decyzję 92/527/WE (7). Jeżeli żywe małże są przeznaczone do hodowli lub produkcji, należy stosować procedury kontroli przewidziane w art. 8 dyrektywy 97/78/WE i wspólnotowe świadectwo weterynaryjne dla wwozu i przewozu (CVED) określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 282/2004, odpowiednio wypełnione przez urzędowego lekarza weterynarii.

(8)

W wypadku przywozu żywych małży z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, należy stosować wspólnotowe świadectwo weterynaryjne dla wwozu i przewozu (CVED) określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 136/2004 z dnia 22 stycznia 2004 r. ustanawiającym procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej, dotyczącą produktów przywożonych z państw trzecich (8), odpowiednio wypełnione przez urzędowego lekarza weterynarii.

(9)

By bez potrzeby nie wstrzymywać przywozu i biorąc pod uwagę, że takie przesyłki stwarzają niewielkie zagrożenie dla zdrowia zwierząt, należy odpowiednio zmienić procedury kontroli ustanowione w art. 6 decyzji 2003/804/WE i skreślić załącznik IV.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Warunki związane z przywozem żywych mięczaków przeznaczonych do spożycia przez ludzi

1.   Państwa Członkowskie zatwierdzają przywóz na ich terytorium żywych mięczaków przeznaczonych do dalszego przetwarzania przed ich bezpośrednią konsumpcją przez ludzi jedynie wtedy, gdy przesyłka:

2.   Państwa Członkowskie zatwierdzają przywóz na ich terytorium żywych mięczaków przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi wyłącznie w przypadku, jeżeli mięczaki pochodzą z państw trzecich i zakładów zatwierdzonych na mocy art. 9 dyrektywy 91/492/EWG i art. 11 dyrektywy 91/493/EWG oraz spełniają wymagania niezbędne dla uzyskania świadectwa zdrowia publicznego, ustanowione w tych dyrektywach, oraz

2)

Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Procedury kontroli

1.   Żywe mięczaki przywożone z państw trzecich są poddawane kontroli weterynaryjnej w punktach kontroli granicznej w Państwie Członkowskim, do którego są wprowadzane, zgodnie z art. 8 dyrektywy 97/78/WE.

2.   W wypadku żywych mięczaków, ich jaj i gamet, przywożonych do Wspólnoty w celu dalszego wzrostu, tuczenia lub przenoszenia, należy odpowiednio wypełnić wspólnotowe świadectwo weterynaryjne dla wwozu i przewozu (CVED), przewidziane w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 282/2004.

3.   W wypadku żywych mięczaków przywożonych do Wspólnoty z przeznaczeniem do bezpośredniego spożycia przez ludzi lub w celu dalszego ich przetworzenia przed spożyciem, należy odpowiednio wypełnić wspólnotowe świadectwo weterynaryjne dla wwozu i przewozu (CVED), przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 136/2004.”

3)

Załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

4)

Załącznik IV skreśla się.

5)

Tekst w pkt A.2 załącznika V zastępuje się następującym tekstem:

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/34

(1)

Dnia 7 grudnia 1999 r. Komisja przyjęła decyzję 1999/815/WE (2) w oparciu o art. 9 dyrektywy Rady 92/59/EWG (3) zobowiązującą Państwa Członkowskie do zakazu wprowadzania do obrotu zabawek i artykułów pielęgnacyjnych przeznaczonych do brania do ust przez dzieci do lat trzech, wytworzonych z miękkiego PVC zawierającego jedną lub więcej następujących substancji: ftalan di-izononylu (DINP), ftalan di(2-etyloheksylu) (DEHP), ftalan dibutylu (DBP), ftalan di-izodecylu (DIDP), ftalan di-n-oktylu (DNOP) oraz ftalan butylobenzylu (BBP).

(2)

Czas obowiązywania decyzji 1999/815/WE został ograniczony do trzech miesięcy zgodnie z zapisem art. 11 ust. 2 dyrektywy 92/59/EWG. W związku z tym czas obowiązywania decyzji miał wygasnąć 8 marca 2000 r.

(3)

Przyjmując decyzję 1999/815/WE, zakładano przedłużenie czasu jej obowiązywania, jeśli zachodzić będzie taka potrzeba. Czas obowiązywania środków przyjętych na mocy decyzji 1999/815/WE był przedłużany na mocy kilku decyzji każdorazowo o dodatkowe trzy miesiące, a ostatnio dodatkowo o sześć miesięcy, przez co termin wygaśnięcia upływa obecnie 20 sierpnia 2004 r.

(4)

Nastąpił istotny postęp w dziedzinie zatwierdzania metod badania migracji ftalanów, oceny bezpieczeństwa substancji zastępczych oraz całościowej oceny ryzyka związanego z tymi ftalanami na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyka istniejących substancji (4). Parlament i Rada rozważają wprowadzenie stałych środków zapobiegających ryzyku stwarzanemu przez omawiane produkty; potrzeba jednak więcej czasu, aby zakończyć obrady na ten temat, szczególnie po to, by uwzględnić wszelkie nowe odkrycia naukowe.

(5)

Do czasu przyjęcia przez Parlament i Radę stałych środków oraz aby zagwarantować realizację celów decyzji 1999/815/WE, której czas obowiązywania kilkakrotnie przedłużano, konieczne jest utrzymanie zakazu wprowadzania na rynek omawianych produktów.

(6)

Niektóre Państwa Członkowskie wprowadziły w życie decyzję 1999/815/WE za pomocą środków mających zastosowanie do 20 sierpnia 2004 r., dlatego też konieczne jest zapewnienie przedłużenia czasu obowiązywania tych środków.

(7)

Konieczne jest zatem przedłużenie czasu obowiązywania decyzji 1999/815/WE po to, by wszystkie Państwa Członkowskie mogły utrzymać zakaz przewidziany w tej decyzji.

(8)

Artykuł 13 ust. 2 dyrektywy 2001/95/WE, uchylający i zastępujący dyrektywę 92/59/WE z dnia 15 stycznia 2004 r., stanowi, że decyzje Komisji zobowiązujące Państwa Członkowskie do zastosowania środków zapobiegających poważnemu ryzyku stwarzanemu przez niektóre produkty utrzymują moc prawną na okres nie przekraczający jednego roku i mogą być zatwierdzone na okresy dodatkowe, z których każdy nie przekracza jednego roku. Uzasadnione jest przedłużenie czasu obowiązywania decyzji 1999/815/WE na okres trzech miesięcy, po to by zapewnić czas wystarczający do dopracowania środków stałych, o których mowa w akapicie 4, a jednocześnie umożliwić w odpowiednim terminie ponowne zbadanie kwestii długości obowiązywania decyzji.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 dyrektywy 2001/95/WE,

31.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/36

(1)

W odpowiedzi na klasyczny pomór świń w niektórych Państwach Członkowskich Komisja przyjęła między innymi decyzję 2003/526/WE z dnia 18 lipca 2003 r. dotyczącą środków ochronnych odnoszących się do klasycznego pomoru świń w niektórych Państwach Członkowskich (2), która ustanowiła niektóre dodatkowe środki zwalczania tej choroby.

(2)

Sytuacja w zakresie klasycznego pomoru świń w Saarland, Niemcy, znacznie się poprawiła i środki przyjęte w decyzji 2003/526/WE w odniesieniu do Saarland nie powinny być już stosowane.

(3)

W Słowacji wykryto ostatnio przypadek zachorowania na klasyczny pomór świń u dzików w okręgu Lučenec, w którym dotychczas nie odnotowano tej choroby.

(4)

Dlatego dyrektywa 2003/526/WE powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

a)

w części I pkt 1 „Niemcy”, skreśla się akapit C. Saarland;

b)

część II otrzymuje brzmienie:

„Obszary Słowacji, o których mowa w art. 2, 3, 5, 7 i 8:

Okręgowa Administracja ds. Weterynaryjnych i Żywności (DVFA) Trnava (obejmująca okręgi Piešťany, Hlohovec i Trnava; Levice (obejmująca okręg Levice); Nitra (obejmująca okręgi Nitra i Zlaté Moravce); Topoľčany (obejmująca okręg Topoľčany); Nové Mesto nad Váhom (obejmująca okręg Nové Mesto nad Váhom); Trenčín (obejmująca okręgi Trenčín i Bánovce nad Bebravou) Prievidza (obejmująca okręgi Prievidza i Partizánske); Púchov (obejmująca okręgi Púchov i Ilava); Žiar nad Hronom (obejmująca okręgi Žiar nad Hronom, Žarnovica i Banská Štiavnica); Zvolen (obejmująca okręgi Zvolen i Detva); Banská Bystrica (obejmująca okręgi Banská Bystrica i Brezno); Lučenec (obejmująca okręgi Lučenec i Poltár).”