Dziennik Urzędowy L 127/20 m

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 758/2005

z dnia 19 maja 2005 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 maja 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

J. M. SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi

(1) Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1947/2002 (Dz.U. L 299 z 1.11.2002, str. 17).

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 19 maja 2005 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	108,4
	204	65,2
	212	97,2
	999	90,3
0707 00 05	052	92,3
	204	51,2
	999	71,8
0709 90 70	052	84,4
	624	50,3
	999	67,4
0805 10 20	052	41,9
	204	39,9
	212	108,2
	220	45,2
	388	52,1
	400	44,6
	624	61,2
	999	56,2
0805 50 10	052	49,0
	388	63,6
	400	69,6
	528	43,4
	624	80,9
	999	61,3
0808 10 80	388	92,1
	400	112,5
	404	78,7
	508	62,3
	512	72,1
	524	57,3
	528	68,5
	720	64,4
	804	94,0
	999	78,0

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2081/2003 (Dz.U. L 313 z 28.11.2003, str. 11). Kod „999” odpowiada „innym pochodzeniom”.

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/4

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 760/2005

z dnia 19 maja 2005 r.

ustalające ilości surowca tytoniowego, które mogą być przeniesione do innej grupy odmian w ramach progu gwarantowanego dla zbiorów z roku 2005 w Niemczech, Grecji, Hiszpanii, Francji, Włoszech i Portugalii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2075/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego (1), w szczególności jego art. 9 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92 wprowadza system kontyngentów dla różnych grup odmian tytoniu. Indywidualne kontyngenty zostały rozdzielone wśród producentów w oparciu o progi gwarantowane dla zbiorów z roku 2005, ustalone w załączniku II rozporządzenia Rady (WE) nr 546/2002 z dnia 25 marca 2002 r. ustalającego wysokość premii i gwarantowane progi dla surowca tytoniowego według grup odmian tytoniu oraz Państw Członkowskich dla zbiorów z roku 2002, 2003 i 2004 oraz zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2075/92 (2). Artykuł 9 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92 daje Komisji możliwość upoważnienia Państw Członkowskich do przeniesienia ilości progu gwarantowanego pomiędzy grupami odmian, pod warunkiem że zamierzone przeniesienia pomiędzy grupami odmian nie będą wymagały dodatkowych wydatków z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) i nie doprowadzą do zwiększenia całkowitego progu gwarantowanego każdego Państwa Członkowskiego.

(2)	Kiedy ten warunek zostanie spełniony, będzie można upoważnić Państwa Członkowskie do przeniesienia, o które wystąpiły.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Tytoniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dla zbiorów z roku 2005 Państwa Członkowskie są upoważnione do przeniesienia, przed dniem 30 maja 2005 r., ilości jednej grupy odmiany do innej zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po dniu jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 70. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2319/2003 (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 17).

(2) Dz.U. L 84 z 28.3.2002, str. 4.. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 864/2004 (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 48).

ZAŁĄCZNIK

Ilości progu gwarantowanego, które każde Państwo Członkowskie może przenieść z jednej grupy odmian do innej grupy odmian

Państwo członkowskie	Grupa odmian, z której dokonuje się przeniesienia	Grupa odmian, do której dokonuje się przeniesienia
Niemcy	1 036,2 ton dark air-cured (grupa III)	528,6 ton flue cured (grupa I)
Niemcy	1 036,2 ton dark air-cured (grupa III)	367,2 ton light air cured (grupa II)
Grecja	1 694 tony light air cured (grupa II)	10 761 ton flue cured (grupa I)
	4 415 ton sun cured (grupa V)
	7 269 ton Kabak Koulak (grupa VIII)
	122 tony Katerini (grupa VII)
	5 267 ton Kabak Koulak (grupa VIII)	3 193 ton Basmas (grupa VI)
Hiszpania	1 999,8 ton dark air-cured (grupa III)	1 571,1 ton flue cured (grupa I)
Hiszpania	1 999,8 ton dark air-cured (grupa III)	35,6 ton light air cured (grupa II)
Francja	3 828,4 ton dark air-cured (grupa III)	1 717,2 ton flue cured (grupa I)
Francja	3 828,4 ton dark air-cured (grupa III)	1 444,5 ton light air cured (grupa II)
Włochy	850,0 ton sun cured (grupa V)	611,9 tonnes de flue cured (groupe I)
Włochy	120,0 ton sun cured (grupa V)	98,2 tonde fire cured (grupa IV)
Portugalia	50,0 ton light air-cured (grupa II)	39,9 ton flue cured (grupa I)

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/6

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 761/2005

z dnia 19 maja 2005 r.

otwierające destylację interwencyjną przewidzianą w art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do niektórych win we Francji

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (1), w szczególności jego art. 33 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje możliwość otwarcia destylacji interwencyjnej w przypadku powstania na rynku zakłóceń spowodowanych poważnymi nadwyżkami. Środek ten można ograniczyć do niektórych kategorii wina lub niektórych obszarów produkcji oraz można go stosować na wniosek Państwa Członkowskiego w odniesieniu do win jakościowych produkowanych w określonych regionach (vqprd).

(2)	W piśmie z dnia 18 lutego 2005 r. rząd francuski wystąpił z wnioskiem o otwarcie destylacji interwencyjnej w odniesieniu do niemusujących win jakościowych produkowanych w określonych regionach (vqprd). Dalsze informacje przesłano dnia 25 lutego i 25 marca 2005 r.

(3)

Stwierdzono poważne nadwyżki na rynku niemusujących win jakościowych produkowanych w określonych regionach we Francji, które znajdują wyraz w spadku cen i niepokojącym wzroście poziomu zapasów na koniec bieżącego roku gospodarczego. W celu odwrócenia tego niekorzystnego trendu i naprawienia w ten sposób trudnej sytuacji na rynku zapasy niemusujących vqprd powinny zostać zmniejszone do poziomu, jaki można uznać za normalny pod względem pokrycia zapotrzebowania rynkowego.

(4)	Ponieważ warunki określone w art. 30 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 zostały spełnione, należy przewidzieć otwarcie destylacji interwencyjnej niemusujących win jakościowych produkowanych w określonych regionach (vqprd) w ilości nieprzekraczającej 1,5 mln hektolitrów.

(5)

Destylacja interwencyjna otwarta na mocy niniejszego rozporządzenia powinna być zgodna z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (2), które odnoszą się do destylacji ustanowionej w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Ponadto stosuje się także inne przepisy rozporządzenia (WE) nr 1623/2000, w szczególności te, które dotyczą dostawy alkoholu do agencji interwencyjnej oraz wypłaty zaliczki.

(6)	Cena, jaką destylatorzy są zobowiązani zapłacić producentom, powinna być ustalona na poziomie pozwalającym na przezwyciężenie zakłóceń na rynku, poprzez umożliwienie producentom skorzystania z możliwości, jakie daje ten środek.

(7)

W celu uniknięcia zakłóceń na rynku alkoholu spożywczego, który otrzymywany jest przede wszystkim w wyniku destylacji przewidzianej w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, produktem destylacji interwencyjnej może być jedynie alkohol surowy lub neutralny, podlegający obowiązkowej dostawie do agencji interwencyjnej.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Destylacja interwencyjna przewidziana w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 zostaje niniejszym otwarta dla maksimum 1,5 mln hektolitrów niemusujących win jakościowych produkowanych w określonych regionach (vqprd) na terenie Francji, zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 odnoszącymi się do tego typu destylacji.

Artykuł 2

Każdy producent może zawrzeć umowę na dostawę określoną w art. 65 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 (dalej zwaną „umową”) począwszy od dnia 23 maja 2005 r. do dnia 15 lipca 2005 r.

Do umów dołącza się dowód wniesienia zabezpieczenia w wysokości 5 EUR za hektolitr.

Umowy nie podlegają cesji.

Artykuł 3

1. Państwo Członkowskie ustala stopę obniżki, jaką stosuje się do powyższych umów w przypadku, gdy całkowita ilość wina, objęta umowami przedstawionymi w agencji interwencyjnej, przekracza ilość ustaloną w art. 1.

2. Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne kroki administracyjne w celu zatwierdzenia powyższych umów najpóźniej do dnia 15 sierpnia. W zatwierdzeniu określa się stosowaną stopę obniżki oraz dopuszczalną ilość wina na umowę i zastrzega, że producent może odstąpić od umowy w przypadku zastosowania stopy obniżki.

Państwo Członkowskie do 1 września powiadamia Komisję o ilości wina objętej zatwierdzonymi umowami.

3. Państwo Członkowskie może ograniczyć liczbę umów, jakie poszczególni producenci mogą zawrzeć w ramach niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

1. Ilości wina stanowiące przedmiot zatwierdzonych umów muszą zostać dostarczone do destylarni najpóźniej do dnia 15 grudnia 2005 r. Zgodnie z art. 6 ust. 1 uzyskany alkohol musi zostać dostarczony do agencji interwencyjnej najpóźniej do dnia 15 marca 2006 r.

2. Zabezpieczenie zwraca się proporcjonalnie do dostarczonych ilości na podstawie przedstawionego przez producenta dowodu dostawy do destylarni.

Zabezpieczenie ulega przepadkowi, jeżeli dostawa nie nastąpiła w terminie ustalonym w ust. 1.

Artykuł 5

Minimalna cena skupu wina dostarczonego do destylacji na podstawie niniejszego rozporządzenia wynosi 3,35 EUR na % obj. na hektolitr.

Artykuł 6

1. Destylatorzy dostarczają do agencji interwencyjnej produkt uzyskany w wyniku destylacji. Produkt ten ma rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu co najmniej 92 %.

2. Cena, którą agencja interwencyjna jest zobowiązana zapłacić destylatorom za dostarczony alkohol surowy, wynosi 3,717 EUR na % obj. na hektolitr. Płatność dokonywana jest zgodnie z art. 62 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000. Jednak płatności można dokonywać dopiero od dnia 16 października 2005 r.

Destylatorzy mogą otrzymać zaliczkę na poczet tej kwoty w wysokości 2,558 EUR na % obj. na hektolitr. W takim przypadku zaliczkę odejmuje się od ceny faktycznie zapłaconej. Mają zastosowanie art. 66 i 67 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000. Jednak płatności można dokonywać dopiero od dnia 16 października 2005 r.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 23 maja 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.

(2) Dz.U. L 194 z 31.7.2000, str. 45. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 616/2005 (Dz.U. L 103 z 22.4.2005, str. 15).

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/8

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 762/2005

z dnia 19 maja 2005 r.

otwierające destylację interwencyjną przewidzianą w art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do win stołowych w Hiszpanii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (1), w szczególności jego art. 33 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

(2)	W piśmie z dnia 8 marca 2005 r. rząd Hiszpanii wystąpił z wnioskiem o otwarcie destylacji interwencyjnej w odniesieniu do win stołowych produkowanych na jej terytorium.

(3)

Stwierdzono poważne nadwyżki na rynku wina stołowego w Hiszpanii, które znajdują wyraz w spadku cen i niepokojącym wzroście poziomu zapasów na koniec bieżącego roku gospodarczego. W celu odwrócenia tego niekorzystnego trendu i naprawienia w ten sposób trudnej sytuacji na rynku zapasy wina stołowego powinny zostać zmniejszone do poziomu, jaki można uznać za normalny pod względem pokrycia zapotrzebowania rynkowego.

(4)	Ponieważ warunki ustanowione w art. 30 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 zostały spełnione, należy wprowadzić destylację interwencyjną wina stołowego w ilości nieprzekraczającej 4 mln hektolitrów.

(5)

(6)	Cena, jaką destylatorzy są zobowiązani zapłacić producentom, powinna być ustalona na poziomie pozwalającym na przezwyciężenie zakłóceń na rynku, poprzez umożliwienie producentom skorzystania z możliwości, jakie daje ten środek.

(7)

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIEN:

Artykuł 1

Destylacja interwencyjna przewidziana w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 zostaje niniejszym otwarta dla maksimum 4 mln hektolitrów wina stołowego w Hiszpanii, zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 odnoszącymi się do tego typu destylacji.

Artykuł 2

Każdy producent może zawrzeć umowę na dostawę określoną w art. 65 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000 (dalej zwaną „umową”) od dnia 23 maja 2005 r. do dnia 15 czerwca 2005 r.

Do umów dołącza się dowód wniesienia zabezpieczenia w wysokości 5 EUR za hektolitr.

Umowy nie podlegają cesji.

Artykuł 3

2. Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne kroki administracyjne dla zatwierdzenia powyższych umów dnia 18 lipca 2005 r. W zatwierdzeniu określa się stosowaną stopę obniżki oraz dopuszczalną ilość wina na umowę i zastrzega, że producent może odstąpić od umowy w przypadku zastosowania stopy obniżki.

Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o ilości wina objętej zatwierdzonymi umowami do dnia 1 sierpnia 2005 r.

3. Państwo Członkowskie może ograniczyć liczbę umów, jakie poszczególni producenci mogą zawrzeć w ramach niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

1. Ilości wina stanowiące przedmiot zatwierdzonych umów muszą zostać dostarczone do destylarni najpóźniej do dnia 15 października 2005 r. Zgodnie z art. 6 ust. 1 uzyskany alkohol musi zostać dostarczony do agencji interwencyjnej najpóźniej do dnia 15 marca 2006 r.

2. Zabezpieczenie zwraca się proporcjonalnie do dostarczonych ilości na podstawie przedstawionego przez producenta dowodu dostawy do destylarni.

Zabezpieczenie ulega przepadkowi, jeżeli dostawa nie nastąpiła w terminie ustalonym w ust. 1.

Artykuł 5

Minimalna cena skupu wina dostarczonego do destylacji na podstawie niniejszego rozporządzenia wynosi 1,914 EUR na % obj. na hektolitr.

Artykuł 6

1. Destylatorzy dostarczają do agencji interwencyjnej produkt uzyskany w wyniku destylacji. Produkt ten ma rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu co najmniej 92 %.

2. Cena, którą agencja interwencyjna jest zobowiązana zapłacić destylatorom za dostarczony alkohol surowy, wynosi 2,281 EUR na % obj. na hektolitr. Płatność dokonywana jest zgodnie z art. 62 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000. Jednak płatności można dokonywać dopiero od dnia 16 października 2005 r.

Destylatorzy mogą otrzymać zaliczkę na poczet tej kwoty w wysokości 1,122 EUR na % obj. na hektolitr. W takim przypadku zaliczkę odejmuje się od ceny faktycznie zapłaconej. Mają zastosowanie art. 66 i 67 rozporządzenia (WE) nr 1623/2000. Jednak płatności można dokonywać dopiero od dnia 16 października 2005 r.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 23 maja 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.

(2) Dz.U. L 194 z 31.7.2000, str. 45. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 616/2005 (Dz.U. L 103 z 22.4.2005, str. 15).

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/12

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 764/2005

z dnia 19 maja 2005 r.

ustalające refundacje wywozowe dla zbóż, pszennych i żytnich mąk, kasz oraz grysików

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)	Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)	W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)	Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)	Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)	Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Refundacje wywozowe dla produktów, o których mowa w art. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, z wyjątkiem słodu, wywiezionych w stanie naturalnym, ustala się w wysokości podanej w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 20 maja 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2) Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1431/2003 (Dz.U. L 203 z 12.8.2003, str. 16).

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 19 maja 2005 r. ustalającego refundacje wywozowe stosowane przy wywozie zbóż, pszennych i żytnich mąk, kasz oraz grysików

Kod produktu

Miejsce przeznaczenia

Jednostka miary

Wysokość refundacji

1001 10 00 9200

—

EUR/t

—

1001 10 00 9400

A00

EUR/t

1001 90 91 9000

—

EUR/t

—

1001 90 99 9000

A00

EUR/t

1002 00 00 9000

A00

EUR/t

1003 00 10 9000

—

EUR/t

—

1003 00 90 9000

A00

EUR/t

1004 00 00 9200

—

EUR/t

—

1004 00 00 9400

A00

EUR/t

1005 10 90 9000

—

EUR/t

—

1005 90 00 9000

A00

EUR/t

1007 00 90 9000

—

EUR/t

—

1008 20 00 9000

—

EUR/t

—

1101 00 11 9000

—

EUR/t

—

1101 00 15 9100

C01

EUR/t

8,91

1101 00 15 9130

C01

EUR/t

8,32

1101 00 15 9150

C01

EUR/t

7,67

1101 00 15 9170

C01

EUR/t

7,09

1101 00 15 9180

C01

EUR/t

6,63

1101 00 15 9190

—

EUR/t

—

1101 00 90 9000

—

EUR/t

—

1102 10 00 9500

A00

EUR/t

1102 10 00 9700

A00

EUR/t

1102 10 00 9900

—

EUR/t

—

1103 11 10 9200

A00

EUR/t

1103 11 10 9400

A00

EUR/t

1103 11 10 9900

—

EUR/t

—

1103 11 90 9200

A00

EUR/t

1103 11 90 9800

—

EUR/t

—

Uwaga: Kody produktów i kody miejsc przeznaczenia serii „A” zostały określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3846/87 (Dz.U. L 366 z 24.12.1987, str. 1), ze zmianami.

C01

Wszystkie państwa trzecie z wyjątkiem Albanii, Bułgarii, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Liechteinsteinu i Szwajcarii.

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/17

DECYZJA KOMISJI

z dnia 11 maja 2005 r.

w sprawie odnowienia mandatu Europejskiej Grupy do spraw Etyki w Nauce i Nowych Technologiach

(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)

(2005/383/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W listopadzie 1991 r. Komisja Europejska przyjęła decyzję o włączeniu etyki do procesu decyzyjnego w ramach działań Wspólnoty w zakresie badań i rozwoju technologicznego, powołując Grupę Doradców do spraw Etycznych Skutków stosowania Biotechnologii (GAEIB).

(2)	W dniu 16 grudnia 1997 r. Komisja podjęła decyzję o zastąpieniu GAEIB Europejską Grupą do spraw Etyki w Nauce i Nowych Technologiach (EGE), rozszerzając mandat Grupy na wszystkie obszary stosowania nauki i technologii.

(3)	Mandat Grupy EGE został odnowiony decyzją Komisji z dnia 26 marca 2001 r. na okres czterech lat, a jego zakres w niewielkim stopniu zmieniony w celu poprawy metod pracy Grupy.

(4)	Grupa EGE potrzebuje nowych metod pracy, aby odpowiednio reagować na coraz szybszy rozwój nauki i technologii, oraz nowych kompetencji, aby móc uwzględniać szerszy zakres naukowych i technologicznych zastosowań.

(5)

Komunikat Komisji w sprawie otrzymywania i stosowania przez Komisję porad specjalistycznych: zasady i wskazówki (COM(2002) 713), stanowi, że „otwarte zaproszenia mogą być szczególnie właściwe w przypadku delikatnych zagadnień oraz gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że grupy powoływane są na stosowny okres czasu”.

(6)	Obecny mandat Grupy EGE wygasa w dniu 25 marca 2005 r., zatem poniższa decyzja zastępuje mandat załączony do komunikatu Komisji z dnia 26 marca 2001 r. (C(2001) 691),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Komisja niniejszym przyjmuje decyzję o odnowieniu mandatu Europejskiej Grupy do spraw Etyki w Nauce i Nowych Technologiach (EGE) na okres czterech lat.

Artykuł 2

Zadania

Zadaniem Grupy EGE jest doradzanie Komisji w kwestiach etycznych odnoszących się do nauki i nowych technologii na wniosek Komisji lub z własnej inicjatywy. Parlament oraz Rada mogą zwrócić uwagę Komisji na zagadnienia, które uważają za szczególnie ważne w kontekście etyki. Komisja, zwracając się do Grupy EGE o wydanie opinii, ustanawia termin, w ciągu którego ma ona być dostarczona.

Artykuł 3

Skład – nominacja członków – mianowanie

1. Członkowie Grupy EGE są mianowani przez Przewodniczącego Komisji.

2. Zastosowanie będą miały poniższe zasady:

—	Członkowie mianowani są ad personam. Członkowie występują we własnym imieniu i proszeni są o doradzanie Komisji niezależnie od wpływów z zewnątrz. EGE jest grupą niezależną, pluralistyczną i wielodyscyplinarną.

—	W skład Grupy EGE wchodzi maksymalnie 15 członków.

—	Każdy członek Grupy EGE mianowany jest na okres czterech lat. Mandat ten jest odnawialny maksymalnie na kolejne dwie kadencje.

—	Członków, którzy nie są już w stanie wnosić wydajnego wkładu w prace grupy lub którzy podali się do dymisji, można zastąpić innym członkiem zgodnie z art. 3.1 na podstawie listy rezerwowej na okres pozostający do końca mandatu.

—	Wyznaczenie i wybór członków Grupy EGE nastąpi na podstawie otwartego zaproszenia do wyrażania zainteresowania. W procedurze wyboru pod uwagę bierze się również dodatkowe wnioski otrzymane z innych źródeł.

—	Lista członków Grupy EGE zostaje opublikowana przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Funkcjonowanie Grupy

1. Członkowie Grupy EGE wybierają spośród siebie przewodniczącego oraz jego zastępcę na okres jednej kadencji.

2. Program pracy Grupy EGE (w tym przeglądy dotyczące kwestii etycznych zaproponowane przez Grupę EGE w ramach jej prawa do własnej inicjatywy – patrz: art. 2) przyjmuje Przewodniczący Komisji. Biuro Doradców ds. Polityki Europejskiej (BEPA) Komisji, działając w ścisłej współpracy z przewodniczącym Grupy EGE, odpowiada za organizację pracy Grupy EGE oraz jej sekretariatu.

3. Spotkania robocze Grupy EGE nie są publiczne. Poza spotkaniami roboczymi Grupa EGE może prowadzić dyskusję na temat swojej pracy z zainteresowanymi departamentami Komisji oraz może zapraszać przedstawicieli organizacji pozarządowych lub przedstawicieli organizacji, jeśli jest to właściwe w kontekście wymiany poglądów. Porządek dnia spotkań Grupy EGE zostanie przekazany do odpowiednich służb Komisji.

4. Grupa EGE będzie się normalnie spotykać w siedzibie Komisji zgodnie z procedurą i kalendarzem ustalonym przez Komisję. Grupa EGE powinna spotkać się co najmniej 6 razy w ciągu 12 miesięcy, przeznaczając w sumie na te spotkania około dwunastu dni roboczych w ciągu jednego roku. Od członków oczekuje się obecności co najmniej na czterech spotkaniach rocznie.

5. W celu przygotowania swojej opinii oraz w granicach dostępnych na ten cel środków Grupa EGE:

—	może zapraszać, jeśli uzna to za pożyteczne i/lub konieczne, ekspertów posiadających specjalistyczną wiedzę w celu ukierunkowania i objaśnienia zagadnień będących przedmiotem prac Grupy EGE;

—	może zainicjować badania w celu zebrania niezbędnych naukowych i technicznych informacji;

—	może powołać grupy robocze w celu rozważenia specjalistycznych zagadnień;

—	zorganizuje publiczną debatę w celu wsparcia dialogu oraz poprawy przejrzystości każdej wydanej przez siebie opinii;

—	ustanowi bliskie kontakty z departamentami Komisji zaangażowanymi w prace nad zagadnieniami, którymi zajmuje się Grupa;

—	może ustanowić bliższe kontakty z przedstawicielami różnych grup etycznych w Unii Europejskiej oraz w krajach ubiegających się o członkostwo.

6. Każda opinia zostaje opublikowana natychmiast po jej przyjęciu. W przypadku gdy opinia nie została przyjęta jednomyślnie, zawiera ona wszelkie odmienne zdania. W przypadku kiedy istnieje operacyjna potrzeba wystawienia opinii na szczególny temat w przyspieszonym trybie, wydane zostaną krótkie oświadczenia, po których nastąpi w razie konieczności pełniejsza analiza. Zasada przejrzystości jest przestrzegana jak w przypadku każdej innej opinii. Opinie Grupy EGE zawsze odnoszą się do najbardziej aktualnego stanu technologii w czasie, kiedy opinia jest wydawana. Grupa EGE może podjąć decyzję o aktualizacji swojej opinii, jeśli uzna to za konieczne.

7. Grupa EGE przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

8. Przed upływem mandatu Grupa EGE sporządza sprawozdanie na temat swojej działalności, za co odpowiada przewodniczący. Sprawozdanie zostaje opublikowane.

Artykuł 5

Koszty związane z organizacją spotkań

Koszty podróży oraz diet związane z organizacją spotkań Grupy EGE pokrywa Komisja zgodnie z zasadami Komisji.

Artykuł 6

Wejście w życie

Niniejsza decyzja zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie w dniu wyznaczenia nowych członków Grupy EGE.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/20

DECYZJA KOMISJI

z dnia 12 maja 2005 r.

zmieniająca decyzje 2000/45/WE, 2001/405/WE, 2001/688/WE, 2002/255/WE i 2002/747/WE w celu przedłużenia okresu ważności kryteriów ekologicznych dla przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego niektórym produktom

(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1446)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2005/384/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1980/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. w sprawie zrewidowanego programu przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego (1), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit drugi,

po konsultacji z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Definicja grupy produktów i kryteria ekologiczne ustanowione w decyzji Komisji 2000/45/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiającej ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego pralkom bębnowym (2) tracą ważność dnia 30 listopada 2006 r.

(2)	Definicja grupy produktów i kryteria ekologiczne ustanowione w decyzji Komisji 2001/405/WE z dnia 4 maja 2001 r. ustanawiającej kryteria ekologiczne przyznawania wspólnotowych oznakowań ekologicznych dla produktów z bibuły (3) tracą ważność dnia 5 maja 2006 r.

(3)	Definicja grupy produktów i kryteria ekologiczne ustanowione w decyzji Komisji 2001/688/WE z dnia 28 sierpnia 2001 r. ustalającej ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego środkom ulepszania gleby i podłożom uprawowym (4) tracą ważność dnia 29 sierpnia 2006 r.

(4)	Decyzja Komisji 2002/255/WE z dnia 25 marca 2002 r. ustanawiająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego odbiornikom telewizyjnym (5) traci ważność dnia 31 marca 2006 r.

(5)	Decyzja Komisji 2002/747/WE z dnia 9 września 2002 r. ustanawiająca zrewidowane kryteria ekologiczne odnoszące się do wspólnotowego programu przyznawania oznakowań ekologicznych na żarówki i zmieniająca decyzję 1999/568/WE (6) traci ważność dnia 31 sierpnia 2006 r.

(6)	Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1980/2000 przeprowadzono we właściwym czasie przegląd kryteriów ekologicznych oraz wymogów oceny i weryfikacji, dotyczącej tych kryteriów, określonych w wymienionych dyrektywach.

(7)	W świetle przeglądu wymienionych kryteriów i wymogów, należy przedłużyć okres ważności ekologicznych kryteriów i wymogów na okres jednego roku.

(8)	Ponieważ zobowiązanie do przeglądu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000 dotyczy wyłącznie kryteriów ekologicznych oraz wymogów oceny i weryfikacji, decyzje 2002/255/WE i 2002/747/WE powinny pozostać w mocy.

(9)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzje 2000/45/WE, 2001/405/WE, 2001/688/WE, 2002/255/WE i 2002/747/WE.

(10)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1980/2000,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Artykuł 3 decyzji 2000/45/WE otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 3

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów pralki bębnowe, oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów, są ważne do dnia 30 listopada 2007 r.“.

Artykuł 2

Artykuł 3 decyzji 2001/405/WE otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 3

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów produkty z bibuły oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów, są ważne do dnia 4 maja 2007 r.“.

Artykuł 3

Artykuł 3 decyzji 2001/688/WE otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 3

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów środki ulepszania gleby i podłoża uprawowe oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów, są ważne do dnia 28 sierpnia 2007 r.“.

Artykuł 4

Artykuł 4 decyzji 2002/255/WE otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 4

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów odbiorniki telewizyjne oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów, są ważne do dnia 31 marca 2007 r.“.

Artykuł 5

Artykuł 5 decyzji 2002/747/WE otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 5

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów żarówki oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów, są ważne do dnia 31 sierpnia 2007 r.“.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Stavros DIMAS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, str. 1.

(2) Dz.U. L 16 z 21.1.2000, str. 74. Decyzja zmieniona decyzją 2003/240/WE (Dz.U. L 89 z 5.4.2003, str. 16).

(3) Dz.U. L 142 z 29.5.2001, str. 10.

(4) Dz.U. L 242 z 12.9.2001, str. 17.

(5) Dz.U. L 87 z 4.4.2002, str. 53.

(6) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 44.

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/22

DECYZJA KOMISJI

z dnia 13 maja 2005 r.

w sprawie rozliczenia rachunków Państw Członkowskich dotyczących wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) za rok budżetowy 2004

(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1443)

(2005/385/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3,

po konsultacji z Komitetem Funduszu,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999, Komisja, na podstawie rocznych sprawozdań finansowych przekazanych przez Państwa Członkowskie wraz z informacjami wymaganymi do rozliczenia oraz świadectwem kompletności, dokładności i prawdziwości przekazanych ksiąg oraz sprawozdaniami organów certyfikujących, rozlicza rachunki agencji płatniczych, o których mowa w art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 296/96 z dnia 16 lutego 1996 r. w sprawie danych przekazywanych przez Państwa Członkowskie oraz miesięcznego księgowania wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (2), w roku budżetowym 2004 uwzględnia się wydatki dokonane przez Państwa Członkowskie od dnia 16 października 2003 r. do dnia 15 października 2004 r.

(3)

Upłynęły terminy przyznane Państwom Członkowskim na przekazanie Komisji dokumentów, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) 1258/1999 oraz w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1663/95 z dnia 7 lipca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 w odniesieniu do procedury rozliczania rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR (3).

(4)	Komisja sprawdziła przekazane informacje oraz powiadomiła Państwa Członkowskie przed dniem 31 marca 2005 r. o wynikach tej weryfikacji oraz niezbędnych poprawkach.

(5)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1663/95, decyzja w sprawie rozliczenia rachunków, określona w art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 ustala, bez uszczerbku dla decyzji podjętych następnie zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia, kwotę wydatków poniesionych w każdym Państwie Członkowskim w ciągu danego roku budżetowego, która jest uznawana za podlegającą wpisaniu w ciężar Sekcji Gwarancji EFOGR na podstawie rocznych sprawozdań finansowych, określonych w art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 oraz redukcje i odroczenia zaliczek w danym roku budżetowym, łącznie z redukcjami, o których mowa w art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 296/96. Zgodnie z art. 154 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4), wynik decyzji w sprawie rozliczenia, czyli każda rozbieżność, która może pojawić się między sumą wydatków zaksięgowanych w księgach rachunkowych w roku budżetowym zgodnie z art. 151 ust. 1 i art. 152 oraz sumą wydatków uwzględnioną przez Komisję w niniejszej decyzji, jest księgowana w pojedynczym artykule jako dodatkowy wydatek lub jako redukcja wydatków.

(6)

W świetle dokonanych weryfikacji, roczne sprawozdania finansowe oraz dokumenty towarzyszące pozwalają Komisji podjąć decyzję dotyczącą kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych ksiąg rachunkowych w przypadku niektórych agencji płatniczych. Załącznik I wymienia rozliczone kwoty w rozbiciu na Państwa Członkowskie. Szczegóły dotyczące tych kwot zostały opisane w sprawozdaniu podsumowującym, które zostało przedstawione Komitetowi Funduszu łącznie z niniejszą decyzją.

(7)	W świetle dokonanych weryfikacji, informacje przekazane przez niektóre agencje płatnicze wymagają dodatkowego dochodzenia, a ich rachunki nie mogą zostać rozliczone niniejszą decyzją. W załączniku II wymienione są agencje płatnicze, których to dotyczy.

(8)

Artykuł 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 296/96, w połączeniu z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 2040/2000 z dnia 26 września 2000 r. w sprawie dyscypliny budżetowej (5) stanowi, że zaliczki na księgowanie są zmniejszane w przypadku wydatków dokonanych przez Państwa Członkowskie po przekroczeniu ustanowionych limitów lub upływie ustalonych terminów. Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 296/96, wszelkie przekroczenia terminów w sierpniu, wrześniu i październiku są brane pod uwagę przy zamknięciu sprawozdania finansowego, o ile nie zostaną zgłoszone przed ostatnią decyzją roku budżetowego odnoszącą się do zaliczek. Część wydatków zadeklarowanych przez niektóre Państwa Członkowskie we wspomnianym wyżej okresie i przeznaczonych na środki, dla których Komisja nie uznała żadnych okoliczności łagodzących, została dokonana po przekroczeniu ustanowionych limitów lub terminów. Niniejsza decyzja powinna zatem ustanowić odpowiednie redukcje. Zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999, decyzja ostatecznie ustalająca wydatki wykluczone z finansowania wspólnotowego, uwzględniająca te redukcje oraz wszystkie inne wydatki, które mogą zostać uznane za dokonane po przekroczeniu ustanowionych limitów lub terminów, zostanie podjęta w późniejszym terminie.

(9)

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 2040/2000 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 296/96, Komisja dokonała już redukcji lub odroczenia szeregu miesięcznych zaliczek na wydatki w roku budżetowym 2004 i w niniejszej decyzji dokonuje redukcji określonych w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 296/96. Wobec powyższego, w celu uniknięcia jakiegokolwiek przedwczesnego bądź jedynie chwilowego zwrotu rozpatrywanych kwot, nie powinny one zostać uznane w niniejszej decyzji, bez uszczerbku dla dalszego ich rozpatrzenia zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999.

(10)

Artykuł 7 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1663/95 stanowi, że kwoty, które zgodnie z decyzją w sprawie rozliczenia rachunków określoną w akapicie pierwszym, podlegają zwrotowi od każdego Państwa Członkowskiego, lub które są płatne na rzecz każdego Państwa Członkowskiego, ustala się poprzez potrącanie zaliczek wypłaconych w danym roku budżetowym, tj. w roku 2004, od wydatków uznanych w tym samym roku budżetowym zgodnie z akapitem 1. Kwoty te są potrącane od lub dodawane do zaliczek na wydatki począwszy od drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym została podjęta decyzja w sprawie rozliczenia rachunków.

(11)

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ostatni akapit rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1663/95, niniejsza decyzja, przyjęta na podstawie informacji księgowych, nie ma wpływu na podjęcie przez Komisję późniejszych decyzji wykluczających z finansowania wspólnotowego wydatki dokonane niezgodnie z przepisami Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zostają rozliczone rachunki agencji płatniczych Państw Członkowskich, za wyjątkiem agencji płatniczych określonych w art. 2, dotyczące wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji EFOGR w odniesieniu do roku budżetowego 2004. Kwoty, które na podstawie niniejszej decyzji podlegają zwrotowi od każdego Państwa Członkowskiego, lub które są płatne na rzecz każdego Państwa Członkowskiego, są określone w załączniku I.

Artykuł 2

W odniesieniu do roku budżetowego 2004, rachunki agencji płatniczych Państw Członkowskich dotyczące wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji EFOGR, określonych w załączniku II, są wyłączone z niniejszej decyzji i będą przedmiotem przyszłej decyzji w sprawie rozliczenia.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 maja 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

(2) Dz.U. L 39 z 17.2.1996, str. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1655/2004 (Dz.U. L 298 z 23.9.2004, str. 3).

(3) Dz.U. L 158 z 8.7.1995, str. 6. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 465/2005 (Dz.U. L 77 z 23.3.2005, str. 6).

(4) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1.

(5) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 27.

ZAŁĄCZNIK I

Rozliczenie rachunków agencji płatniczych – Rok budżetowy 2004

Kwoty podlegające zwrotowi od lub płatne na rzecz Państwa Członkowskiego

Państwo Członkowskie

2004 – Wydatki na rzecz agencji płatniczych, których rachunki są

Suma kolumn a i b

Redukcje i odroczenia w całym roku budżetowym

Suma z uwzględnieniem redukcji i odroczeń

Zaliczki wypłacone Państwom Członkowskim w roku budżetowym

Kwota podlegająca zwrotowi od (–) lub płatna na rzecz (+) Państwa Członkowskiego

rozliczone

wyłączone z rozliczenia

= wydatki zadeklarowane w deklaracji rocznej

= suma wydatków w miesięcznych deklaracjach

c = a + b

e = c + d

g = e – f

EUR

1 141 832 188,85

0,00

1 141 832 188,85

0,00

1 141 832 188,85

1 141 832 509,04

– 320,19

EUR

1 072 926 545,09

0,00

1 072 926 545,09

0,00

1 072 926 545,09

1 072 805 591,37

120 953,72

CZK

148 270 977,89

0,00

148 270 977,89

0,00

148 270 977,89

0,00

EUR

6 010 175 861,68

23 818 955,08

6 033 994 816,76

– 150 191,69

6 033 844 625,07

6 033 635 575,97

209 049,10

DKK

9 058 346 238,16

0,00

9 058 346 238,16

– 68 177,57

9 058 278 060,59

9 058 602 584,17

– 324 523,58

EEK

8 595 434,55

0,00

8 595 434,55

0,00

8 595 434,55

0,00

EUR

2 781 442 489,74

0,00

2 781 442 489,74

– 5 228 942,57

2 776 213 547,17

2 777 610 434,43

– 1 396 887,26

EUR

6 269 452 812,02

57 020 505,80

6 326 473 317,82

– 7 926 338,98

6 318 546 978,84

6 319 215 724,26

– 668 745,42

EUR

869 358 525,94

0,00

869 358 525,94

– 4 383,80

869 354 142,14

868 904 449,67

449 692,47

EUR

9 395 956 559,98

1 868 053,41

9 397 824 613,39

– 9 219 078,83

9 388 605 534,56

9 389 117 043,59

– 511 509,03

HUF

125 098 884,00

0,00

125 098 884,00

0,00

125 098 884,00

0,00

EUR

1 829 924 935,77

0,00

1 829 924 935,77

– 1 354 653,66

1 828 570 282,11

1 829 730 495,20

– 1 160 213,09

EUR

1 194 172 909,54

3 835 460 014,48

5 029 632 924,02

– 48 452 006,98

4 981 180 917,04

5 022 642 872,80

– 41 461 955,76

LTL

1 826 753,89

0,00

1 826 753,89

0,00

1 826 753,89

0,00

EUR

0,00

37 803 193,51

– 42 350,66

37 760 842,85

0,00

LVL

23 671,15

0,00

23 671,15

0,00

23 671,15

0,00

EUR

1 262 187 678,33

0,00

1 262 187 678,33

– 313 300,35

1 261 874 377,98

1 261 891 680,76

– 17 302,78

PLN

46 695 429,61

0,00

46 695 429,61

0,00

46 695 429,61

0,00

EUR

824 235 249,10

0,00

824 235 249,10

– 884 668,91

823 350 580,19

823 155 282,67

195 297,52

SEK

7 740 689 327,48

0,00

7 740 689 327,48

0,00

7 740 689 327,48

0,00

SIT

16 964 300,84

0,00

16 964 300,84

0,00

16 964 300,84

0,00

SKK

57 252 395,16

0,00

57 252 395,16

0,00

57 252 395,16

0,00

GBP

2 782 254 804,67

0,00

2 782 254 804,67

– 36 835 148,07

2 745 419 656,60

2 747 004 082,12

– 1 584 425,52

1)	Dla ustalenia kwoty podlegającej zwrotowi od lub płatnej na rzecz Państwa Członkowskiego bierze się pod uwagę kwotę będącą sumą rozliczonej rocznej deklaracji wydatków (kolumna a) lub będącą sumą miesięcznych deklaracji wydatków wyłączonych z rozliczenia (kolumna b).

2)	Redukcje i odroczenia oznaczają redukcje i odroczenia uwzględnione w systemie zaliczek, do których są dodane w szczególności korekty związane z przekroczeniem terminów płatności w sierpniu, wrześniu i październiku 2004 r.

ZAŁĄCZNIK II

Rozliczenie rachunków agencji płatniczych – Rok budżetowy 2004

Agencje płatnicze, których rachunki są wyłączone z rozliczenia, i które będą przedmiotem przyszłej decyzji w sprawie rozliczenia

Państwo Członkowskie	Agencja płatnicza
Niemcy	Bayern Umwelt
Hiszpania	Madrid
Francja	SDE
Włochy	AGEA
Luksemburg	Ministère de l'agriculture

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/27

DECYZJA RADY 2005/386/WPZiB

z dnia 14 marca 2005 r.

w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Nową Zelandią dotyczącej udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 24,

uwzględniając zalecenie Prezydencji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 12 lipca 2004 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2004/570/WPZiB w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (1).

(2)	Artykuł 11 ust. 3 tego wspólnego działania przewiduje, że szczegółowe ustalenia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umowy zgodnie z art. 24 Traktatu o Unii Europejskiej.

(3)

Po otrzymaniu upoważnienia od Rady w dniu 13 września 2004 r. Prezydencja, wspomagana przez Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela, wynegocjowała Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią w sprawie udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea).

(4)	Umowę należy zatwierdzić,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią dotyczącą udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea).

Tekst Umowy jest załączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby uprawnionej do podpisania Umowy, tak by stała się ona wiążąca dla Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 marca 2005 r.

W imieniu Rady

F. BODEN

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 252 z 28.7.2004, str. 10.

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Nową Zelandią dotycząca udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea)

UNIA EUROPEJSKA (UE),

z jednej strony, oraz

RZĄD NOWEJ ZELANDII (NOWA ZELANDIA),

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC:

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Udział w operacji

1. Nowa Zelandia włącza się do wspólnego działania 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie oraz do wszelkich wspólnych działań i decyzji, na mocy których Rada Unii Europejskiej postanawia rozszerzyć prowadzoną przez Unię Europejską wojskową operację zarządzania kryzysowego zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy i wszelkimi wymaganymi przepisami wykonawczymi.

2. Wkład Nowej Zelandii w prowadzoną przez Unię Europejską wojskową operację zarządzania kryzysowego nie narusza autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

3. Nowa Zelandia gwarantuje, że jej siły zbrojne i personel uczestniczący w prowadzonej przez UE operacji wojskowej zarządzania kryzysowego wykonują swoją misję zgodnie z:

—	wspólnym działaniem 2004/570/WPZiB i ewentualnymi późniejszymi jego zmianami,

—	planem operacji,

—	środkami wykonawczymi.

4. Siły zbrojne i personel oddelegowane do udziału w operacji przez Nową Zelandię wykonują swoje obowiązki i postępują, mając na uwadze wyłącznie interes wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

5. Nowa Zelandia informuje w odpowiednim czasie dowódcę prowadzonej przez UE operacji o wszelkich zmianach dotyczących jej udziału w operacji.

Artykuł 2

Status sił zbrojnych

1. Status sił zbrojnych i personelu oddelegowanych przez Nową Zelandię do wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE jest regulowany postanowieniami zawartymi w ustępie 12 rezolucji 1575 (2004) z dnia 22 listopada 2004 r. przyjętej przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Status sił zbrojnych i personelu oddelegowanych do kwatery głównej lub grup dowodzenia usytuowanych poza Bośnią i Hercegowiną podlega ustaleniom między kwaterą główną i odpowiednimi grupami dowodzenia a Nową Zelandią.

3. Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących statusu sił zbrojnych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, Nowa Zelandia sprawuje jurysdykcję nad swoimi siłami zbrojnymi i personelem uczestniczącym w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

4. Nowa Zelandia jest odpowiedzialna za reagowanie na wszelkie roszczenia związane z udziałem w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, dotyczące lub zgłoszone przez członków jej sił zbrojnych oraz personelu. Nowa Zelandia jest odpowiedzialna za podjęcie działań, w szczególności o charakterze prawnym lub dyscyplinarnym, przeciwko członkom swoich sił zbrojnych oraz personelu, zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

5. Nowa Zelandia zobowiązuje się do złożenia oświadczenia dotyczącego zrzeczenia się roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw uczestniczących w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE oraz do uczynienia tego przy podpisaniu niniejszej Umowy.

6. Unia Europejska zobowiązuje się do zobowiązania Państw Członkowskich do złożenia oświadczenia dotyczącego zrzeczenia się roszczeń w związku z udziałem Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez Unię Europejską oraz do uczynienia tego przy podpisaniu niniejszej Umowy.

Artykuł 3

Informacje niejawne

1. Nowa Zelandia podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia ochrony informacji niejawnych UE zgodnie z przepisami Rady Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w decyzji Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. (4) oraz zgodnie z dalszymi wytycznymi wydanymi przez właściwe organy, w tym dowódcę operacji UE.

2. W przypadku gdy UE i Nowa Zelandia zawarły umowę w sprawie procedur bezpieczeństwa w odniesieniu do wymiany informacji niejawnych, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

Artykuł 4

Układ podporządkowania

1. Wszyscy członkowie sił zbrojnych i personelu uczestniczący w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE podlegają w pełni swoim władzom krajowym.

2. Władze krajowe przekazują dowodzenie operacyjne i taktyczne oraz/lub kontrolę operacyjną i taktyczną nad swoimi siłami zbrojnymi i personelem dowódcy operacji UE. Dowódca operacji UE ma uprawnienia do delegowania swoich uprawnień.

3. Nowa Zelandia ma takie same prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją, jak uczestniczące Państwa Członkowskie Unii Europejskiej.

4. Dowódca operacji prowadzonej przez UE może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Nową Zelandią, wnioskować o wycofanie wkładu Nowej Zelandii.

5. W celu reprezentowania swojego krajowego kontyngentu w prowadzonej przez UE operacji wojskowej zarządzania kryzysowego Nowa Zelandia mianuje Starszego Przedstawiciela Wojskowego (SMR). SMR konsultuje się z dowódcą sił zbrojnych UE we wszystkich sprawach mających wpływ na operację oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

Artykuł 5

Aspekty finansowe

1. Nowa Zelandia przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane ze swoim udziałem w operacji, chyba że koszty te podlegają wspólnemu finansowaniu przewidzianemu w instrumentach prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszej Umowy, jak również w decyzji Rady 2004/197/WPZiB z dnia 23 lutego 2004 r. ustanawiającej mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe i obronne (5).

2. W przypadku śmierci, obrażeń ciała, strat lub szkód wyrządzonych osobom fizycznym lub prawnym z państwa/państw, w którym/których prowadzona jest operacja, Nowa Zelandia, w przypadku ustalenia jej odpowiedzialności, wypłaca odszkodowanie zgodnie z warunkami przewidzianymi w umowie w sprawie statusu misji jak określono w art. 2 ust. 1 niniejszej Umowy.

Artykuł 6

Przepisy wykonawcze do Umowy

Wszelkie niezbędne ustalenia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszej Umowy są dokonywane między Sekretarzem Generalnym Rady Unii Europejskiej/Wysokim Przedstawicielem ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, a odpowiednimi organami Nowej Zelandii.

Artykuł 7

Niewykonanie obowiązków

Jeżeli jedna ze Stron nie wykona swoich obowiązków wyszczególnionych w poprzednich artykułach, druga Strona ma prawo do rozwiązania niniejszej Umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł 8

Rozstrzyganie sporów

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej pomiędzy Stronami.

Artykuł 9

Wejście w życie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca po wzajemnej notyfikacji przez Strony zakończenia wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2. Niniejsza Umowa jest stosowana tymczasowo od dnia podpisania.

3. Niniejsza Umowa pozostaje w mocy przez okres, w jakim Nowa Zelandia wnosi wkład w operację.

Sporządzono w Brukseli, dnia , w czterech egzemplarzach w języku angielskim

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Nowej Zelandii

(1) Dz.U. L 252 z 28.7.2004, str. 10.

(2) Dz.U. L 324 z 27.10.2004, str. 20.

(3) Dz.U. L 325 z 28.10.2004, str. 64. Decyzja zmieniona decyzją BiH/5/2004 (Dz.U. L 357 z 2.12.2004, str. 39).

(4) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Decyzja zmieniona decyzją 2004/194/WE (Dz.U. L 63 z 28.2.2004, str. 48).

(5) Dz.U. L 63 z 28.2.2004, str. 68.

OŚWIADCZENIA

o których mowa w artykule 2 ustępy 5 i 6 Umowy

Oświadczenie Państw Członkowskich UE:

„Państwa Członkowskie UE przy wprowadzaniu w życie wspólnego działania UE 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie udziału w operacji wojskowej w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską dołożą starań, by w stopniu, w jakim zezwalają na to ich krajowe systemy prawne, na zasadzie wzajemności, zrzec się roszczeń wobec Nowej Zelandii powstałych w związku z obrażeniami ciała lub śmiercią członka personelu, uszkodzeniem lub utratą należącego do niego mienia używanego w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, jeżeli takie obrażenia ciała, śmierć, uszkodzenie lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel z Nowej Zelandii podczas wykonywania jego obowiązków związanych z operacją zarządzania kryzysowego UE, z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub winy umyślnej, lub

—

wynikły z użycia jakichkolwiek środków majątkowych posiadanych przez Nową Zelandię, pod warunkiem że środki te zostały użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub winy umyślnej personelu prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego pochodzącego z Nowej Zelandii i używającego tych środków.”.

Oświadczenie Nowej Zelandii:

„Nowa Zelandia przy wprowadzaniu w życie wspólnego działania UE 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie udziału w operacji wojskowej w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską dołoży starań, by w stopniu, w jakim zezwala na to jej krajowy system prawny, na zasadzie wzajemności, zrzec się roszczeń wobec któregokolwiek z pozostałych państw uczestniczących w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE powstałych w związku z obrażeniami ciała lub śmiercią członka personelu, uszkodzeniem lub utratą należącego do niego mienia używanego w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, jeżeli takie obrażenia ciała, śmierć, uszkodzenie lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania obowiązków związanych z operacją zarządzania kryzysowego prowadzoną przez UE, z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub działania umyślnego, lub

—

wynikły z użycia jakichkolwiek środków majątkowych posiadanych przez państwa uczestniczące w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, pod warunkiem że środki te zostały użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub winy umyślnej personelu prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysami, używającego tych środków.”.

20.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 127/32

DECYZJA RADY 2005/387/WSiSW

z dnia 10 maja 2005 r.

w sprawie wymiany informacji, oceny ryzyka i kontroli nowych substancji psychoaktywnych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29, 31 ust. 1 lit. e) i art. 34 ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Szczególne niebezpieczeństwa nieodłącznie związane z opracowywaniem substancji psychoaktywnych wymagają od Państw Członkowskich szybkiego działania.

(2)

Jeżeli nowe substancje psychoaktywne nie są objęte prawem karnym we wszystkich Państwach Członkowskich, mogą wystąpić problemy we współpracy organów sądowych z organami ścigania Państw Członkowskich ze względu na fakt, że dany czyn lub czyny przestępcze nie są karalne jednocześnie na mocy przepisów prawa państwa wnioskującego i państwa, do którego kierowany jest wniosek.

(3)

Plan działań Unii Europejskiej w sprawie narkotyków (2000–2004) określił, że Komisja zorganizuje odpowiednią ocenę wspólnego działania z dnia 16 czerwca 1997 r. dotyczącego wymiany informacji, oceny ryzyka oraz kontroli nowych leków syntetycznych (2) (zwanego dalej „wspólnym działaniem”), biorąc pod uwagę zewnętrzną ocenę systemu wczesnego ostrzegania, zleconą przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (zwane dalej „EMCDDA”). Ocena ta wykazała, że wspólne działanie spełniło oczekiwania. Niemniej jednak wyniki oceny wykazały w jasny sposób, że wspólne działanie wymagało wzmocnienia i zmiany orientacji. W szczególności należało ponownie określić jego główny cel, czytelność procedur i definicji, przejrzystość działań i znaczenie obszaru jego stosowania. Przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie komunikat Komisji w sprawie średniookresowej oceny planu działań Unii Europejskiej w sprawie narkotyków (2000–2004) wskazał, że zostaną wprowadzone zmiany w prawodawstwie, mające na celu zwiększenie skuteczności działań przeciwko lekom syntetycznym. Mechanizm stworzony w ramach wspólnego działania powinien w związku z tym zostać dostosowany.

(4)	Nowe substancje psychoaktywne mogą być szkodliwe dla zdrowia.

(5)

Nowe substancje psychoaktywne objęte niniejszą decyzją mogą obejmować produkty lecznicze określone dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (3) i dyrektywą 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (4).

(6)	Wymiana informacji w ramach systemu wczesnego ostrzegania, utworzonego zgodnie z wspólnym działaniem, okazała się być cenną pomocą dla Państw Członkowskich.

(7)

Niniejsza decyzja nie stanowi przeszkody dla Państw Członkowskich w prowadzeniu wymiany informacji w ramach Europejskiej Sieci Informacji o Narkotykach i Narkomanii (zwanej dalej „siecią Reitox”) na temat powstających tendencji w nowych zastosowaniach istniejących substancji psychoaktywnych, które mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla zdrowia publicznego, jak również informacji na temat możliwych środków związanych z ochroną zdrowia publicznego, zgodnie z mandatem i procedurami EMCDDA.

(8)

Nie będzie dopuszczalne żadne pogorszenie jakości opieki zdrowotnej albo weterynaryjnej w związku z niniejszą decyzją. Dlatego też substancje o stwierdzonej i uznanej wartości medycznej są wyłączone z zakresu stosowania środków kontroli opartych na niniejszej decyzji. Powinny zostać podjęte odpowiednie środki regulacyjne i środki związane z ochroną zdrowia publicznego w odniesieniu do niewłaściwego używania substancji o stwierdzonej i uznanej wartości medycznej.

(9)

Poza tym, co zostało przewidziane w ramach systemów nadzoru farmakologicznego określonych dyrektywą 2001/82/WE i dyrektywą 2001/83/WE, należy wzmocnić wymianę informacji o nadużywanych lub niewłaściwie używanych substancjach psychoaktywnych i zapewnienia właściwej współpracy z Europejską Agencją Leków (zwaną dalej „EMEA”). Rezolucja 46/7 Komisji Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków (zwanej dalej „CND”) „Środki ułatwiające wymianę informacji o nowych sposobach używania narkotyków i o używanych substancjach psychoaktywnych” stwarza użyteczne ramy działania dla Państw Członkowskich.

(10)	Wprowadzenie nieprzekraczalnych terminów na każdym etapie procedury ustanowionej niniejszą decyzją powinno zagwarantować, że dany instrument może reagować szybko oraz zwiększa jego możliwość dostarczenia szybkiego mechanizmu reagowania.

(11)

Komitet naukowy EMCDDA odgrywa centralną rolę w ocenie zagrożeń związanych z nowymi substancjami psychoaktywnymi, jego skład zostanie do celów niniejszej decyzji poszerzony o ekspertów z Komisji, Europolu i EMEA oraz ekspertów z dziedzin nauki nie reprezentowanych lub niewystarczająco reprezentowanych w komitecie naukowym EMCDDA.

(12)

Komitet naukowy w poszerzonym składzie, który ocenia zagrożenia związane z nowymi substancjami psychoaktywnymi, powinien pozostać ściśle technicznym zespołem ekspertów, zdolnym do prowadzenia skutecznej oceny wszystkich zagrożeń związanych z nową substancją psychoaktywną. Z tego względu powinno utrzymywać się rozsądny rozmiar komitetu naukowego w poszerzonym składzie.

(13)

W związku z tym, że cele proponowanego działania, a mianowicie dokonywanie wymiany informacji, ocena ryzyka przez komitet naukowy i procedura obejmowania kontrolą zgłaszanych substancji na poziomie Unii Europejskiej nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, i dlatego, z uwagi na skutki proponowanego działania, można je lepiej osiągnąć na poziomie Unii Europejskiej, Unia może podjąć środki zgodnie z zasadą subsydiarności ustanowioną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

(14)	Zgodnie z art. 34 ust. 2 lit. c) Traktatu środki oparte na niniejszej decyzji mogą być przyjmowane większością kwalifikowaną, ponieważ są one niezbędne do jej wykonania.

(15)	Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu i odzwierciedlonymi w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia mechanizm szybkiej wymiany informacji o nowych substancjach psychoaktywnych. Uwzględnia ona informacje o podejrzewanych niekorzystnych reakcjach, które mogą być zgłaszane w ramach systemu nadzoru farmakologicznego ustanowionego przez tytuł IX dyrektywy 2001/83/WE.

Niniejsza decyzja przewiduje również ocenę zagrożeń związanych z tymi nowymi substancjami psychoaktywnymi w celu dozwolenia zastosowania środków kontroli substancji o działaniu narkotycznym i psychotropowym, mających zastosowanie w Państwach Członkowskich, również do tych nowych substancji psychoaktywnych.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do substancji niewymienionych obecnie w żadnym z wykazów załączonych do:

a)	Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r., które mogą stanowić porównywalne zagrożenie dla zdrowia publicznego jak substancje wymienione w załączonych do Konwencji wykazach I, II lub IV, i

b)	Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., które mogą stanowić porównywalne zagrożenie dla zdrowia publicznego jak substancje wymienione w załączonych do Konwencji wykazach I, II, III lub IV.

Niniejsza decyzja dotyczy produktów końcowych, w odróżnieniu od prekursorów, w stosunku do których rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 z dnia 13 grudnia 1990 r. ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwienia wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (5) i rozporządzenie (WE) 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (6) przewidują system wspólnotowy.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej decyzji mają zastosowanie następujące definicje:

a)	„nowa substancja psychoaktywna” oznacza nowy środek odurzający lub nowy lek psychotropowy w postaci czystej lub w formie preparatu;

„nowy środek odurzający” oznacza substancję w postaci czystej lub w formie preparatu, która nie została zamieszczona w wykazach załączonych do Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r., a która może stanowić porównywalne zagrożenie dla zdrowia publicznego jak substancje wymienione w wykazach I, II lub IV;

„nowy lek psychotropowy” oznacza substancję w postaci czystej lub w formie preparatu, która nie została zamieszczona w wykazach załączonych do Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., a która może stanowić porównywalne zagrożenie dla zdrowia publicznego jak substancje wymienione w wykazach I, II, III lub IV;

„zezwolenie na wprowadzenie do obrotu” oznacza zezwolenie na wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu, wydane przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, zgodnie z wymogami tytułu III dyrektywy 2001/83/WE (w przypadku produktów leczniczych stosowanych u ludzi) lub tytułu III dyrektywy 2001/82/WE (w przypadku weterynaryjnych produktów leczniczych) lub zezwolenie na wprowadzenie do obrotu wydane przez Komisję Europejską zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (7);

„system Narodów Zjednoczonych” oznacza Światową Organizację Zdrowia (WHO), Komisję Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków (CND) i/lub Komitet Ekonomiczno-Społeczny, działające zgodnie z odpowiednim zakresem ich odpowiedzialności określonym w art. 3 Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r. lub w art. 2 Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r.;

f)	„preparat” oznacza mieszaninę zawierającą nową substancję psychoaktywną;

„formularz sprawozdawczy” oznacz formularz o określonej strukturze służący do zgłaszania nowej substancji psychoaktywnej lub preparatu zawierającego nową substancję psychoaktywną, uzgodniony przez EMCDDA/Europol i ich odpowiednie sieci krajowe w sieci Reitox Państw Członkowskich oraz jednostki krajowe Europolu.

Artykuł 4

Wymiana informacji

1. Każde Państwo Członkowskie zapewnia przekazywanie przez swoją jednostkę krajową Europolu i swojego przedstawiciela w sieci Reitox informacji do Europolu i EMCDDA o wytwarzaniu, obrocie i użyciu nowych substancji psychoaktywnych i preparatów zawierających nowe substancje psychoaktywne, w tym dodatkowych informacji o ich możliwych zastosowaniach medycznych, z uwzględnieniem odpowiednich mandatów tych dwóch organów.

Europol i EMCDDA gromadzą informacje otrzymywane na formularzach sprawozdawczych od Państw Członkowskich i niezwłocznie przekazują je sobie wzajemnie, jak również jednostkom krajowym Europolu i przedstawicielom sieci Reitox z Państw Członkowskich, Komisji i EMEA.

2. Jeżeli Europol i EMCDDA uznają, że informacje otrzymane od Państwa Członkowskiego na temat nowej substancji psychoaktywnej nie uzasadniają ich dalszego przekazania, o którym mowa w ust. 1, niezwłocznie informują o tym powiadamiające Państwo Członkowskie. Europol i EMCDDA przekazują Radzie uzasadnienie swojej decyzji w terminie sześciu tygodni.

Artykuł 5

Wspólne sprawozdanie

1. Jeżeli Europol i EMCDDA lub Rada stanowiąca większością głosów swoich członków, uznają, że informacje przekazane przez Państwo Członkowskie na temat nowej substancji psychoaktywnej uzasadniają dalsze gromadzenie informacji, Europol i EMCDDA zestawiają i przedstawiają te informacje w formie wspólnego sprawozdania (zwanego dalej „wspólnym sprawozdaniem”). Wspólne sprawozdanie jest przedstawiane Radzie, EMEA i Komisji.

2. Wspólne sprawozdanie zawiera:

a)	opis chemiczny i fizyczny nowej substancji psychoaktywnej, w tym nazwę, pod jaką jest znana, z podaniem jej nazwy naukowej (międzynarodowa niezastrzeżona nazwa preparatów farmaceutycznych), jeżeli jest ona dostępna;

b)	informacje o częstotliwości, okolicznościach lub ilościach, w jakich spotyka się nową substancję psychoaktywną, oraz informacje o sposobach i metodach jej wytwarzania;

c)	informacje o udziale przestępczości zorganizowanej w wytwarzaniu nowej substancji psychoaktywnej lub obrocie tą substancją;

d)	pierwsze wskazanie zagrożeń związanych z nową substancją psychoaktywną, w tym zagrożeń zdrowotnych i społecznych, oraz charakterystykę użytkowników;

e)	informacje o tym, czy nowa substancja jest obecnie poddawana lub została poddana ocenie w ramach systemu Narodów Zjednoczonych;

f)	datę zgłoszenia EMCDDA lub Europolowi nowej substancji psychoaktywnej na formularzu sprawozdawczym;

g)	informacje, czy nowa substancja psychoaktywna jest już objęta środkami kontroli na szczeblu krajowym w Państwie Członkowskim;

tak dalece, jak to możliwe, będą udostępniane informacje na temat:

i)	prekursorów chemicznych, o których wiadomo, że zostały użyte do wytworzenia danej substancji;

ii)	stwierdzonego lub przewidywanego sposobu i zakresu użycia nowej substancji;

iii)	wszelkich innych sposobów użycia nowej substancji psychoaktywnej i zakresu takiego użycia, zagrożeń związanych z użyciem nowej substancji psychoaktywnej, w tym zagrożeń zdrowotnych i społecznych.

3. EMEA przekazuje Europolowi i EMCDDA następujące informacje o tym, czy na terytorium Unii Europejskiej lub któregokolwiek Państwa Członkowskiego:

a)	nowa substancja psychoaktywna uzyskała zezwolenie na wprowadzenie do obrotu;

b)	został złożony wniosek o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu nowej substancji psychoaktywnej;

c)	wydane zezwolenie na wprowadzenie do obrotu nowej substancji psychoaktywnej zostało zawieszone.

W przypadku gdy powyższe informacje dotyczą zezwoleń na wprowadzenie do obrotu wydanych przez Państwa Członkowskie, te Państwa Członkowskie przekazują te informacje EMEA na jej żądanie.

4. Państwa Członkowskie przekazują szczegóły, o których mowa w ust. 2, w terminie sześciu tygodni od daty notyfikacji dokonanej na formularzu sprawozdawczym, w sposób określony w art. 4 ust. 1.

5. Wspólne sprawozdanie jest przedstawiane nie później niż w terminie czterech tygodni od daty otrzymania informacji od Państw Członkowskich oraz EMEA. Sprawozdanie jest przedstawiane przez Europol lub EMCDDA, odpowiednio, zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2.

Artykuł 6

Ocena zagrożeń

1. Rada, biorąc pod uwagę głos doradczy Europolu i EMCDDA oraz stanowiąc większością głosów swoich członków, może zażądać dokonania oceny zagrożeń, w tym zagrożeń zdrowotnych i społecznych, powodowanych przez użycie, wytwarzanie i obrót nową substancją psychoaktywną, udział przestępczości zorganizowanej i możliwe konsekwencje stosowania środków kontroli, zgodnie z procedurą określoną w ust. 2–4, pod warunkiem że co najmniej jedna czwarta część jej członków lub Komisja poinformowała Radę na piśmie, że opowiada się za dokonaniem takiej oceny. Państwa Członkowskie lub Komisja przekazują informację o tym Radzie tak szybko, jak to możliwe, w każdym przypadku jednak w terminie czterech tygodni od otrzymania wspólnego sprawozdania. Sekretariat Generalny Rady niezwłocznie przekazuje tą informację do EMCDDA.

2. W celu przeprowadzenia oceny, EMCDDA zwołuje specjalne spotkanie pod auspicjami swojego komitetu naukowego. Dodatkowo, na potrzeby tego spotkania skład komitetu naukowego może zostać poszerzony o nie więcej niż pięciu ekspertów, których wyznacza dyrektor EMCDDA, działając zgodnie z opinią przewodniczącego komitetu naukowego, wybranego spośród panelu ekspertów zgłaszanych przez Państwa Członkowskie i zatwierdzanych co trzy lata przez zarząd EMCDDA. Eksperci tacy reprezentują dziedziny nauki nie reprezentowane lub niewystarczająco reprezentowane w komitecie naukowym, których udział jest jednak konieczny dla zapewnienia wyważonej i adekwatnej oceny możliwych zagrożeń, w tym zagrożeń zdrowotnych i społecznych. Ponadto Komisja, Europol i EMEA zapraszane są do wydelegowania każde nie więcej niż dwóch ekspertów.

3. Ocenę zagrożeń przeprowadza się na podstawie informacji przekazanych komitetowi naukowemu przez Państwa Członkowskie, EMCDDA, Europol, EMEA, z uwzględnieniem wszystkich czynników, które zgodnie z Jednolitą konwencją ONZ o środkach odurzających z 1961 r. lub Konwencją ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. uzasadniałyby objęcie danej substancji kontrolą międzynarodową.

4. Po zakończeniu oceny zagrożeń komitet naukowy sporządza sprawozdanie (zwane dalej „sprawozdaniem na temat oceny zagrożeń”). Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń składa się z analizy dostępnych informacji naukowych i informacji organów ścigania i odzwierciedla wszystkie opinie członków komitetu. Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń jest przekazywane Komisji i Radzie w imieniu komitetu przez jego przewodniczącego, w terminie dwunastu tygodni od daty przekazania EMCDDA przez Sekretariat Generalny Rady informacji, o której mowa w ust. 1.

Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń obejmuje:

a)	opis chemiczny i fizyczny nowej substancji psychoaktywnej i mechanizmów jej działania, w tym jej wartości medycznej;

b)	zagrożenia dla zdrowia związane z nową substancją psychoaktywną;

c)	zagrożenia społeczne związane z nową substancją psychoaktywną;

d)	informacje o poziomie zaangażowania przestępczości zorganizowanej oraz informacje o dokonaniu konfiskaty lub przechwyceniu nowej substancji psychoaktywnej przez władze oraz o jej wytwarzaniu;

e)	informacje o wszelkich ocenach nowej substancji psychoaktywnej w ramach systemu Narodów Zjednoczonych;

f)	tam, gdzie to właściwe, opis środków kontroli, które mają zastosowanie do nowej substancji psychoaktywnej w Państwach Członkowskich;

g)	warianty przeprowadzenia kontroli i możliwe konsekwencje środków kontroli; oraz

h)	informacje o prekursorach chemicznych używanych do wytwarzania substancji.

Artykuł 7

Okoliczności, w których nie przeprowadza się oceny zagrożeń

1. Nie przeprowadza się żadnej oceny zagrożeń w przypadku, kiedy Europol i EMCDDA nie sporządziły wspólnego sprawozdania. Nie przeprowadza się oceny zagrożeń, jeżeli w ramach systemu Narodów Zjednoczonych jest prowadzona ocena nowej substancji psychoaktywnej i ocena ta osiągnęła zaawansowaną fazę, to znaczy po ogłoszeniu przez Komitet Ekspertów ds. Uzależnień od Środków Odurzających WHO krytycznego przeglądu wraz z pisemnym zaleceniem, z wyjątkiem przypadku, gdy istnieje istotna nowa informacja mająca znaczenie w zakresie niniejszej decyzji.

2. W przypadku gdy nowa substancja pychoaktywna została poddana ocenie w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, ale podjęto decyzję o nieumieszczaniu jej w wykazie załączonym do Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. lub Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r., ocenę zagrożeń przeprowadza się jedynie w sytuacji, gdy istnieją istotne nowe informacje mające znaczenie w zakresie niniejszej decyzji.

3. Nie przeprowadza się żadnej oceny zagrożeń nowej substancji psychoaktywnej, jeżeli:

a)	nowa substancja psychoaktywna jest używana do wytwarzania produktu leczniczego, w stosunku do którego wydano zezwolenie na wprowadzenie do obrotu; lub

b)	nowa substancja psychoaktywna jest używana do wytwarzania produktu leczniczego, w stosunku do którego złożono wniosek o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu; lub

nowa substancja psychoaktywna jest używana do wytwarzania produktu leczniczego, w stosunku do którego zezwolenie na wprowadzenie do obrotu zostało zawieszone przez właściwe władze.

W przypadku gdy nowa substancja psychoaktywna jest objęta jedną z kategorii wymienionych w punkcie pierwszym, Komisja, na podstawie danych zgromadzonych przez EMCDDA i Europol, ocenia wraz z EMEA potrzebę dalszego działania, w bliskiej współpracy z EMCDDA i zgodnie z mandatem i procedurami EMEA.

Komisja składa Radzie sprawozdanie z wyników tych prac.

Artykuł 8

Procedura obejmowania kontrolą określonych nowych substancji psychoaktywnych

1. W terminie sześciu tygodni od daty otrzymania sprawozdania na temat oceny zagrożeń Komisja występuje do Rady z inicjatywą poddania nowej substancji psychoaktywnej środkom kontroli. Jeżeli Komisja nie uważa za konieczne wystąpienia z inicjatywą poddania nowej substancji psychoaktywnej środkom kontroli, w terminie trzech tygodni od daty otrzymania sprawozdania na temat oceny zagrożeń przedstawia ona Radzie sprawozdanie wyjaśniające jej stanowisko.

2. Jeżeli Komisja nie uważa za konieczne wystąpienia z inicjatywą poddania nowej substancji psychoaktywnej środkom kontroli, z inicjatywą taką może wystąpić do Rady jedno lub kilka Państw Członkowskich, najlepiej nie później niż w terminie sześciu tygodni od daty przedstawienia przez Komisję sprawozdania Radzie.

3. Rada podejmuje decyzję, czy poddać nową substancję psychoaktywną środkom kontroli, stanowiąc większością kwalifikowaną i działając na podstawie artykułu 34 ust. 2 lit. c) Traktatu w oparciu o inicjatywę zgłoszoną zgodnie z postanowieniami ust. 1 lub 2.

Artykuł 9

Środki kontroli podejmowane przez Państwa Członkowskie

1. Jeżeli Rada podejmuje decyzję o poddaniu nowej substancji psychoaktywnej środkom kontroli, Państwa Członkowskie dokładają starań w celu podjęcia tak szybko jak to możliwe, jednak nie później niż w terminie jednego roku od daty tej decyzji, koniecznych środków zgodnie z ich prawem krajowym, w celu poddania:

a)	nowego leku psychotropowego środkom kontroli i sankcjom karnym przewidzianym przez ich ustawodawstwo krajowe na mocy ich zobowiązań wynikających z Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r.,

b)	nowego środka odurzającego środkom kontroli i sankcjom karnym przewidzianym przez ich ustawodawstwo krajowe na mocy ich zobowiązań wynikających z Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r.

2. Państwa Członkowskie składają zarówno Radzie, jak i Komisji sprawozdanie z podjętych środków, tak szybko jak to możliwie po podjęciu odpowiednich decyzji. Informacja ta przekazywana jest następnie EMCDDA, Europolowi, EMEA i Parlamentowi Europejskiemu.

3. Żadne postanowienie niniejszej decyzji nie stanowi przeszkody dla utrzymania lub wprowadzenia przez Państwo Członkowskie na swoim terytorium wszelkich krajowych środków kontroli, jakie uzna za stosowne, po zidentyfikowaniu przez Państwo Członkowskie nowej substancji psychoaktywnej.

Artykuł 10

Doroczne sprawozdanie

EMCDDA i Europol przedstawiają Radzie, Parlamentowi Europejskiemu i Komisji doroczne sprawozdanie z wykonania niniejszej decyzji. Sprawozdanie uwzględnia wszelkie aspekty potrzebne do oceny skuteczności i osiągnięć systemu ustanowionego na mocy niniejszej decyzji. Sprawozdanie obejmuje, w szczególności, doświadczenia dotyczące koordynacji pomiędzy systemem ustanowionym niniejszą decyzją a systemem nadzoru farmakologicznego.

Artykuł 11

System nadzoru farmakologicznego

Państwa Członkowskie i EMEA zapewniają właściwą wymianę informacji między mechanizmem ustanowionym w drodze niniejszej decyzji a systemami nadzoru farmakologicznego określonymi i ustanowionymi na podstawie tytułu VII dyrektywy 2001/82/WE14 i tytułu IX dyrektywy 2001/83/WE.

Artykuł 12

Uchylenie

Niniejszym uchyla się wspólne działanie z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie nowych leków syntetycznych. Decyzje podjęte przez Radę na mocy art. 5 powołanego wspólnego działania pozostają w mocy.

Artykuł 13

Publikacja i skuteczność

Niniejsza decyzja staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 maja 2005 r.

W imieniu Rady

J. KRECKÉ

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 13 stycznia 2004 r. (dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 167 z 25.6.1997, str. 1.

(3) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/28/WE (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 58).

(4) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, str. 67. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/27/WE (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 34).

(5) Dz.U. L 357 z 20.12.1990, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1232/2002 (Dz.U. L 180 z 10.7.2002, str. 5).

(6) Dz.U. L 47 z 18.2.2004, str. 1.

(7) Dz.U. L 136 z 30.4.2004, str. 1.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 127

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 48 20 maja 2005

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 758/2005 z dnia 19 maja 2005 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 759/2005 z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie stosowania współczynnika redukcji w odniesieniu do świadectw refundacji do produktów nieobjętych załącznikiem I Traktatu, zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 760/2005 z dnia 19 maja 2005 r. ustalające ilości surowca tytoniowego, które mogą być przeniesione do innej grupy odmian w ramach progu gwarantowanego dla zbiorów z roku 2005 w Niemczech, Grecji, Hiszpanii, Francji, Włoszech i Portugalii	4
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 761/2005 z dnia 19 maja 2005 r. otwierające destylację interwencyjną przewidzianą w art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do niektórych win we Francji	6
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 762/2005 z dnia 19 maja 2005 r. otwierające destylację interwencyjną przewidzianą w art. 30 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w odniesieniu do win stołowych w Hiszpanii	8
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 763/2005 z dnia 19 maja 2005 r. dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz ryżu pochodzącego z państw AKP oraz krajów i terytoriów zamorskich w odniesieniu do wniosków złożonych w czasie pierwszych pięciu dni roboczych maja 2005 r. w zastosowaniu rozporządzenia (WE) nr 638/2003	10
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 764/2005 z dnia 19 maja 2005 r. ustalające refundacje wywozowe dla zbóż, pszennych i żytnich mąk, kasz oraz grysików	12
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 765/2005 z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie przekazanych ofert na wywóz jęczmienia w ramach przetargu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1757/2004	14
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 766/2005 z dnia 19 maja 2005 r. w sprawie przekazanych ofert na wywóz owsa w ramach przetargu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1565/2004	15
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 767/2005 z dnia 19 maja 2005 r. ustalające maksymalną refundację wywozową dla pszenicy zwyczajnej w ramach przetargu, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 115/2005	16

	Akty przyjęte na mocy Tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej
*	Decyzja Rady 2005/386/WPZiB z dnia 14 marca 2005 r. w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Nową Zelandią dotyczącej udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea)	27
	Umowa między Unią Europejską a Nową Zelandią dotycząca udziału Nowej Zelandii w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja Althea)	28

	II Akty, których publikacja nie jest obowiązkowa
	Komisja
*	Decyzja Komisji z dnia 11 maja 2005 r. w sprawie odnowienia mandatu Europejskiej Grupy do spraw Etyki w Nauce i Nowych Technologiach	17
*	Decyzja Komisji z dnia 12 maja 2005 r. zmieniająca decyzje 2000/45/WE, 2001/405/WE, 2001/688/WE, 2002/255/WE i 2002/747/WE w celu przedłużenia okresu ważności kryteriów ekologicznych dla przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego niektórym produktom (notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1446) ( 1 )	20
*	Decyzja Komisji z dnia 13 maja 2005 r. w sprawie rozliczenia rachunków Państw Członkowskich dotyczących wydatków finansowanych przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) za rok budżetowy 2004 (notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1443)	22

		Akty przyjęte na mocy Tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej
	*	Decyzja Rady 2005/387/WSiSW z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie wymiany informacji, oceny ryzyka i kontroli nowych substancji psychoaktywnych	32