28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/3

(1)

Artykuł 39 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że w trakcie lat gospodarczych od 2001/2002 do 2005/2006 i w celu zapewnienia odpowiednich dostaw do wspólnotowych zakładów rafinacyjnych pobiera się zredukowaną stawkę należności celnych od przywozu surowego cukru trzcinowego pochodzącego z państw, z którymi Wspólnota zawarła preferencyjne umowy na dostawy. W chwili obecnej takie umowy zostały zawarte na mocy decyzji Rady 2001/870/WE (2) z Państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (kraje AKP), wskazanymi w protokole nr 3 w sprawie cukru z krajów AKP, załączonym do załącznika V do Umowy o Partnerstwie AKP–WE (3) i z Republiką Indii.

(2)

Umowy w postaci wymiany listów zawarte na mocy decyzji 2001/870/WE stanowią, że zainteresowane zakłady rafinacyjne muszą zapłacić minimalną cenę zakupu równą cenie gwarantowanej cukru surowego, pomniejszonej o pomoc dostosowawczą ustaloną dla rozpatrywanego roku gospodarczego. Należy zatem ustalić tę minimalną cenę, biorąc pod uwagę informacje mające zastosowanie do roku gospodarczego 2005/2006.

(3)

Ilości specjalnego cukru preferencyjnego przeznaczonego do przywozu są określone zgodnie z art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 na podstawie wspólnotowej prognozy rocznego bilansu dostaw.

(4)

Bilans wykazał konieczność przywozu cukru surowego i otwarcia na tym etapie w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 kontyngentów taryfowych ze zredukowaną stawką celną przewidzianą w wyżej wymienionych umowach, pozwalających pokryć potrzeby wspólnotowych zakładów rafinacyjnych w trakcie części tego roku.

(5)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 978/2005 (4) otwarto kontyngenty na okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 28 lutego 2006 r.

(6)

Należy otworzyć kontyngent dla drugiej części roku gospodarczego 2005/2006, biorąc pod uwagę dostępne prognozy dotyczące produkcji surowego cukru trzcinowego dla wymienionego roku gospodarczego.

(7)

Należy wskazać, iż rozporządzenie Komisji (WE) nr 1159/2003 z dnia 30 czerwca 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady przywozu cukru trzcinowego w latach gospodarczych 2003/2004, 2004/2005 i 2005/2006 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1464/95 i (WE) nr 779/96 (5) powinno mieć zastosowanie do nowego kontyngentu.

(8)

Aby umożliwić podmiotom gospodarczym wyczerpanie ilości specjalnego cukru preferencyjnego objętego dwoma kontyngentami otwartymi rozporządzeniem (WE) nr 978/2005 na okres od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 28 lutego 2006 r., należy przedłużyć ostateczną datę składania wniosków o wydanie pozwolenia na wspominane kontyngenty do dnia 30 czerwca 2006 r.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodnie z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/5

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacje wywozowe dla zbóż mające zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia, stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla produktów, o których mowa w art. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą wymóc konieczność zróżnicowania kwoty korygującej w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Kwota korygująca powinna być ustalona równocześnie z refundacją i według takiej samej procedury. Może ona podlegać zmianom w czasie pomiędzy dwoma ustaleniami.

(5)

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/7

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na światowym rynku produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Przy ustalaniu zwrotów należy wziąć pod uwagę elementy, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych, a także środków, jakie należy podjąć w przypadku zakłóceń w sektorze zbóż (2).

(3)

Refundacja stosowana do słodów powinna zostać wyliczona z uwzględnieniem ilości zbóż potrzebnej do wytworzenia danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na światowym rynku lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania wysokości refundacji dla niektórych produktów w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(6)

Zastosowanie tych zasad w aktualnej sytuacji na rynku zbóż, a w szczególności wobec notowań lub cen tych produktów we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w Załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/9

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacja wywozowa do zbóż mająca zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych oraz środków podejmowanych w przypadku zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla słodu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)

Z powyższych postanowień wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona w wysokości podanej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/11

(1)

Artykuł 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2681/74 z dnia 21 października 1974 r. w sprawie finansowania przez Wspólnotę wydatków poniesionych w odniesieniu do dostaw produktów rolnych jako pomocy żywnościowej (3) przewiduje, że część wydatków odpowiadająca refundacjom wywozowym ustalonym w tym zakresie zgodnie z regułami wspólnotowymi ponoszona jest przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.

(2)

W celu ułatwienia ustalenia budżetu na wspólnotowe akcje pomocy żywnościowej i zarządzania nim oraz w celu umożliwienia Państwom Członkowskim poznania poziomu wspólnotowego udziału w finansowaniu krajowych akcji pomocy żywnościowej należy określić poziom refundacji przyznanych na te akcje.

(3)

Zasady ogólne i warunki zastosowania przewidziane przez art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 i przez art. 13 rozporządzenia (WE) nr 3072/95 w odniesieniu do refundacji wywozowych stosuje się mutatis mutandis do wyżej wymienionych działań.

(4)

Szczególne kryteria, jakie należy wziąć pod uwagę przy wyliczaniu refundacji wywozowych do ryżu, są określone w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 3072/95.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/13

(1)

Protokół dodatkowy do Umowy w sprawie handlu, rozwoju i współpracy pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, w celu uwzględnienia przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Unii Europejskiej został podpisany w imieniu Wspólnoty i Państw Członkowskich w dniu 25 czerwca 2005 r. zgodnie z decyzją Rady 2005/206/WE (2).

(2)

Do czasu wejścia w życie wymieniony protokół dodatkowy stosuje się tymczasowo od dnia 1 maja 2004 r.

(3)

Należy zawrzeć powyższy protokół dodatkowy,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/15

(1)

Komisja prowadziła w imieniu Wspólnoty Europejskiej negocjacje z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii w sprawie podpisania protokołu do Umowy między Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii, dotyczącej kryteriów i mechanizmów określania państwa właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl złożonego w Państwie Członkowskim lub w Islandii lub Norwegii.

(2)

Protokół ten został podpisany w imieniu Wspólnoty Europejskiej w dniu 29 czerwca 2005 r., z zastrzeżeniem możliwości jego zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją z dnia 13 czerwca 2005 r.

(3)

Protokół ten powinien zostać zatwierdzony.

(4)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo i Irlandia uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(5)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana, ani nie podlega jej stosowaniu,

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/19

(1)

Dyrektywa 89/556/EWG ustanawia warunki zdrowotne zwierząt, regulujące handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich świeżych i mrożonych zarodków bydła domowego.

(2)

Dyrektywa 89/556/EWG stanowi między innymi, że zarodków bydlęcych nie należy przesyłać z jednego państwa członkowskiego do drugiego, chyba że zostały otrzymane w wyniku sztucznego zapłodnienia lub zapłodnienia in vitro nasieniem reproduktora dawcy, który w czasie pobrania nasienia znajdował się w centrum pobierania nasienia, zatwierdzonym przez właściwe władze do celów pobierania, poddawania obróbce i przechowywania nasienia, lub nasieniem przywiezionym zgodnie z dyrektywą Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiającą warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w przywozie głęboko zamrożonego nasienia bydła domowego (2).

(3)

Decyzja Komisji 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów pobierania zarodków, zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty zarodków bydlęcych (3) przewiduje, że państwa członkowskie mogą przywozić takie zarodki z państw trzecich, jedynie jeżeli zostały one pobrane, poddane obróbce, w tym także zapłodnieniu in vitro, i przechowywane przez zespoły pobierania zarodków wymienione w wykazie podanym w tej decyzji.

(4)

Wskutek problemów w handlu, związanych z nowymi, bardziej rygorystycznymi wymaganiami dotyczącymi nasienia bydła domowego, wykorzystywanego do zapłodnienia, wprowadzonymi decyzją Komisji 92/471/EWG (4), Komisja przyjęła decyzję 2005/217/WE z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie ustanowienia warunków zdrowotnych zwierząt i wymogów w zakresie świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty zarodków bydlęcych (5).

(5)

Decyzja 2005/217/WE zezwala na wprowadzenie okresu przejściowego, kończącego się w dniu 31 grudnia 2006 r., na przywóz zarodków bydlęcych pozyskanych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2006 r. z użyciem nasienia, które nie w pełni odpowiada wymogom dyrektywy 88/407/EWG, pod warunkiem że takie zarodki są wykorzystywane wyłącznie do celów implantacji u samic bydła, przebywających w państwie członkowskim będącym państwem przeznaczenia, wskazanym w świadectwie weterynaryjnym, i nie są przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego.

(6)

Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS) oceniło ryzyko przeniesienia na biorców lub potomstwo niektórych chorób zakaźnych za pośrednictwem zarodków jako nieznaczne, pod warunkiem właściwego obchodzenia się z zarodkami w okresie między pobraniem a transferem. Takie stanowisko podziela również Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) w zakresie dotyczącym zarodków otrzymywanych w drodze zapłodnienia in vivo. Niemniej jednak, w interesie zdrowia zwierząt, należy podjąć odpowiednie uprzednie środki bezpieczeństwa w odniesieniu do nasienia wykorzystywanego do zapłodnienia, w szczególności do zarodków otrzymywanych w drodze zapłodnienia in vitro.

(7)

Dlatego należy dostosować wymagania Wspólnoty w zakresie przywozu zarodków bydlęcych uzyskanych w drodze naturalnego zapłodnienia (in vivo) i wytworzonych w drodze zapłodnienia in vitro, w szczególności w odniesieniu do nasienia używanego do zapłodnienia.

(8)

W świetle oceny ryzyka, przeprowadzonej przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Transferu Embrionów (IETS) i zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), warunki regulujące przywóz zarodków bydła, uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo, powinny zostać uproszczone, natomiast należy zachować bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące zdrowia zwierząt w przywozie zarodków wytworzonych w drodze zapłodnienia in vitro, przy uwzględnieniu szczególnych ograniczeń w wypadku, gdy w procesie nastąpiło naruszenie ciągłości osłonki przejrzystej (zona pellucida).

(9)

W interesie przejrzystości prawodawstwa wspólnotowego należy zatem uchylić decyzję 2005/217/WE i zastąpić ją niniejszą decyzją.

(10)

Jednakże w celu stworzenia podmiotom gospodarczym możliwości dostosowania się do nowych wymogów ustanowionych w niniejszej decyzji za właściwe uznaje się wprowadzenie okresu przejściowego, w którym zarodki bydła domowego, pobrane lub wytworzone przed dniem 1 stycznia 2006 r., mogą, na pewnych warunkach, być przywożone do Wspólnoty po spełnieniu wymagań ustanowionych w załączniku V do niniejszej decyzji.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

są wyłączone z handlu wewnątrzwspólnotowego; i

b)

są wykorzystywane wyłącznie do celów implantacji u samic bydła domowego, przebywających w państwie członkowskim będącym państwem przeznaczenia wskazanym w świadectwie weterynaryjnym.

a)

wymagania zdrowotne określone we wzorze świadectwa weterynaryjnego znajdującym się w załączniku V; i

b)

następujące warunki:

28.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 57/35

(1)

Decyzja Komisji 93/52/EWG z dnia 21 grudnia 1992 r. stwierdzająca stosowanie się państw członkowskich lub regionów do wymagań odnoszących się do brucelozy (B. melitensis) i przyznająca im status państw członkowskich lub regionów oficjalnie wolnych od tej choroby (3) zawiera wykaz regionów państw członkowskich uznanych za oficjalnie wolne od brucelozy (B. melitensis) zgodnie z dyrektywą 91/68/EWG.

(2)

Polska przedłożyła Komisji dokumentację, w odniesieniu do całego terytorium, wskazującą na zgodność z warunkami przewidzianymi w załączniku A rozdziale 1 sekcji II pkt 1 ppkt b) do dyrektywy 91/68/EWG. Ponadto Polska zobowiązała się przestrzegać niektórych innych warunków określonych w dyrektywie 91/68/EWG, dotyczących przeprowadzania kontroli wyrywkowych po uznaniu Polski za wolną od brucelozy.

(3)

Polskę należy zatem uznać za oficjalnie wolną od brucelozy (B. melitensis) w odniesieniu do gospodarstw hodowli owiec lub kóz.

(4)

W regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Savona należącej do regionu Ligurii, w prowincji Isernia należącej do regionu Molise i w prowincji Pescara należącej do regionu Abruzji, przynajmniej 99,8 % gospodarstw hodowli owiec lub kóz posiada status gospodarstw oficjalnie wolnych od brucelozy. Ponadto wyżej wymienione prowincje i region zobowiązały się przestrzegać niektórych innych warunków określonych w dyrektywie 91/68/EWG dotyczących przeprowadzania kontroli wyrywkowych po uznaniu danych prowincji za wolne od brucelozy.

(5)

Region Friuli-Wenecja Julijska, prowincja Savona należąca do regionu Ligurii, prowincja Isernia należąca do regionu Molise i prowincja Pescara należąca do regionu Abruzji powinny być w związku z tym uznane za oficjalnie wolne od brucelozy (B. melitensis) w odniesieniu do gospodarstw hodowli owiec lub kóz.

(6)

Dyrektywa 64/432/EWG stanowi, że państwa członkowskie bądź ich części lub regiony mogą być uznane za oficjalnie wolne od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła, pod warunkiem że spełniają one niektóre warunki ustanowione w tej dyrektywie.

(7)

Wykazy regionów państw członkowskich uznanych za wolne od gruźlicy bydła, brucelozy bydła i enzootycznej białaczki bydła są wyszczególnione w decyzji Komisji 2003/467/WE z dnia 23 czerwca 2003 r. ustanawiającej status bydła oficjalnie wolnego od gruźlicy, brucelozy i enzootycznej białaczki bydła dla stad w niektórych państwach członkowskich i regionach państw członkowskich (4).

(8)

Włochy przedłożyły Komisji dokumentację wskazującą na zgodność z odpowiednimi warunkami przewidzianymi w dyrektywie 64/432/EWG w odniesieniu do prowincji Pescara należącej do regionu Abruzji w celu uznania tej prowincji za oficjalnie wolną od gruźlicy w odniesieniu do stad bydła.

(9)

Włochy przedłożyły Komisji dokumentację wskazującą na zgodność z odpowiednimi warunkami przewidzianymi w dyrektywie 64/432/EWG w odniesieniu do prowincji Pistoia i Siena należącej do regionu Toskanii, prowincji Rieti należącej do regionu Lazio, prowincji Milano należącej do regionu Lombardii, prowincji Imperia i Savona należących do regionu Ligurii, prowincji Pescara należącej do regionu Abruzji i w odniesieniu do regionu Friuli-Wenecja Julijska w celu uznania tych prowincji i regionu za oficjalnie wolne od brucelozy w odniesieniu do stad bydła.

(10)

Włochy przedłożyły Komisji dokumentację wskazującą na zgodność z odpowiednimi warunkami przewidzianymi w dyrektywie 64/432/EWG w odniesieniu do prowincji Pesaro, Ancona i Macerata należących do regionu Marche, prowincji Rieti i Frosinone należących do regionu Lazio, prowincji Imperia należącej do regionu Ligurii, prowincji Pescara należącej do regionu Abruzji i w odniesieniu do regionu Friuli-Wenecja Julijska w celu uznania tych prowincji i regionu za oficjalnie wolne od enzootycznej białaczki bydła w odniesieniu do stad bydła.

(11)

Po dokonaniu oceny dokumentacji przedłożonej przez Włochy, przedmiotowe prowincje i region powinny zostać uznane za oficjalnie wolne odpowiednio od gruźlicy bydła, brucelozy bydła i enzootycznej białaczki bydła.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzje 93/52/EWG i 2003/467/WE.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,