15.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 315/1

(1)

Rada Europejska podczas posiedzenia w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. włączyła do ogólnej strategii unijnej jako jej nieodzowną część promowanie zatrudnienia i integracji społecznej, aby zrealizować cel strategiczny na następną dekadę polegający na osiągnięciu pozycji najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej w świecie gospodarki opartej na wiedzy, zdolnej do zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zwiększania liczby i poprawy jakości miejsc pracy oraz umacniania spójności społecznej. Rada Europejska postawiła przed Unią ambitne cele i zadania, ukierunkowane na powrót do stanu pełnego zatrudnienia, poprawę jakości i wydajności pracy, promowanie spójności społecznej oraz zintegrowanego społecznie rynku pracy. Następnie cele tej strategii zostały na jeszcze raz określone przez Radę Europejską w Brukseli w dniach 22 i 23 marca 2005 r.

(2)

Zgodnie z wyrażonym przez Komisję wyraźnym zamiarem konsolidacji i racjonalizacji wspólnotowych instrumentów finansowania niniejsza decyzja powinna ustanowić jednolity, uproszczony program zapewniający kontynuację i rozwój działań podjętych na mocy decyzji Rady 2000/750/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej wspólnotowy program działań w zakresie zwalczania dyskryminacji (2001–2006) (4), decyzji Rady 2001/51/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiającej program odnoszący się do wspólnotowej strategii ramowej w sprawie równości płci (2001–2005) (5) oraz decyzji nr 50/2002/WE (6) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 grudnia 2001 r. ustanawiającej program działań Wspólnoty wspierający współpracę między państwami członkowskimi w celu zwalczania wyłączenia społecznego, nr 1145/2002/WE (7) z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnotowych zachęt w dziedzinie zatrudnienia oraz nr 848/2004/WE (8) z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającej program działań Wspólnoty w celu promowania organizacji działających na szczeblu europejskim w dziedzinie równości między mężczyznami i kobietami, jak również działań podjętych na szczeblu wspólnotowym w odniesieniu do warunków pracy.

(3)

Nadzwyczajne posiedzenie Rady Europejskiej na temat zatrudnienia, które odbyło się w Luksemburgu w dniach 20 i 21 listopada 1997 r., dało początek europejskiej strategii zatrudnienia w celu koordynacji polityk zatrudnienia państw członkowskich na mocy wspólnie uzgodnionych wytycznych i zaleceń dotyczących zatrudnienia. Europejska strategia zatrudnienia jest obecnie najważniejszym na szczeblu europejskim instrumentem wdrażania celów strategii lizbońskiej w dziedzinie zatrudnienia i rynku pracy.

(4)

Rada Europejska podczas posiedzenia w Lizbonie w dniach 23 i 24 marca 2000 r. uznała, że liczba mieszkańców Unii żyjących poniżej progu ubóstwa i dotkniętych wykluczeniem społecznym jest nie do przyjęcia i dlatego uznała za niezbędne podjęcie działań w celu dokonania zdecydowanego postępu w eliminowaniu ubóstwa poprzez stawianie odpowiednich celów. Takie cele zostały uzgodnione przez Radę Europejską podczas posiedzenia w Nicei w dniach 7–9 grudnia 2000 r. Uzgodniono także, że polityka zwalczania wykluczenia społecznego powinna opierać się na otwartej metodzie koordynacji łączącej krajowe plany działania i inicjatywę Komisji na rzecz współpracy.

(5)

Zmiany demograficzne stanowią poważne długookresowe wyzwanie dla systemów zabezpieczenia społecznego w kontekście ich zdolności zapewnienia odpowiednich świadczeń emerytalno-rentowych oraz ochrony zdrowia i opieki długoterminowej o wysokiej jakości, które są dostępne dla wszystkich i mogą być finansowane w długiej perspektywie czasowej. Ważne jest promowanie polityk, które pozwolą osiągnąć zarówno odpowiedni poziom ochrony socjalnej, jak i trwałość systemów zabezpieczenia społecznego. Rada Europejska w Lizbonie postanowiła, że współpraca w tej dziedzinie powinna opierać się na otwartej metodzie koordynacji.

(6)

W tym kontekście należy zwrócić uwagę na szczególną sytuację osób migrujących, a także na znaczenie podejmowania działań w celu przekształcenia pracy nierejestrowanej w oficjalne zatrudnienie.

(7)

Zapewnienie minimalnych standardów oraz ciągłej poprawy warunków pracy w Unii jest zasadniczym elementem europejskiej polityki społecznej i istotnym ogólnym celem Unii Europejskiej. Wspólnota ma do odegrania istotną rolę w zakresie wspierania i uzupełniania działań państw członkowskich w obszarach bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników, warunków pracy, w tym konieczności godzenia pracy z życiem rodzinnym, ochrony pracowników po rozwiązaniu umowy o pracę, informowania, uczestniczenia i przeprowadzania konsultacji z pracownikami oraz reprezentowania i zbiorowej obrony interesów pracowników i pracodawców.

(8)

Jedną z podstawowych zasad Unii Europejskiej jest niedyskryminacja. Artykuł 13 Traktatu przewiduje działania zwalczające dyskryminację ze względu na płeć, pochodzenie rasowe i etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Zasadę niedyskryminacji wyraża również art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Należy brać pod uwagę konkretne przejawy różnorodnych form dyskryminacji, jak również należy podejmować równolegle właściwe działania mające na celu zapobieganie i zwalczanie dyskryminacji z jednego lub wielu względów. Dlatego też, rozważając dostępność i wyniki programu, należy uwzględnić szczególne potrzeby osób dotkniętych niepełnosprawnością dotyczące zapewnienia im pełnego i równego dostępu do działań finansowanych w ramach programu Progress i ich wyników oraz oceny takich działań, w tym rekompensatę dodatkowych kosztów ponoszonych przez te osoby z racji ich niepełnosprawności. Zdobyte w ciągu wielu lat doświadczenie w zwalczaniu niektórych form dyskryminacji, w tym dyskryminacji ze względu na płeć, może okazać się użyteczne w walce z innymi formami dyskryminacji.

(9)

Na mocy artykułu 13 Traktatu Rada przyjęła następujące dyrektywy: dyrektywę 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (9), która zakazuje dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, między innymi w odniesieniu do zatrudnienia, szkolenia zawodowego, edukacji, dóbr i usług oraz ochrony socjalnej; dyrektywę 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (10), która zakazuje dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i pracy ze względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, oraz dyrektywę 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług (11).

(10)

Zgodnie z art. 2 i 3 Traktatu równe traktowanie mężczyzn i kobiet jest podstawową zasadą prawa wspólnotowego. Dyrektywy i inne akty przyjęte na mocy tej zasady odgrywają istotną rolę w poprawie sytuacji kobiet w Unii. Doświadczenia z działań na szczeblu wspólnotowym pokazują, że promowanie równości płci w politykach Wspólnoty i zwalczanie dyskryminacji w praktyce wymaga łączenia wzajemnie uzupełniających się instrumentów, w tym instrumentów prawnych, narzędzi finansowych oraz działań włączających tę problematykę do wszystkich dziedzin polityki. Zgodnie z zasadą równości mężczyzn i kobiet należy promować włączanie problematyki równouprawnienia płci do wszystkich dziedzin polityki w ramach wszystkich sekcji niniejszego programu i działań podejmowanych w jego ramach.

(11)

Wiele organizacji pozarządowych działających na różnych szczeblach może wnieść istotny wkład na szczeblu europejskim poprzez kluczowe sieci sprzyjające zmianom orientacji politycznej w odniesieniu do ogólnych celów programu.

(12)

W związku z tym, że cele niniejszej decyzji nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte na poziomie państw członkowskich ze względu na potrzebę wymiany informacji na poziomie europejskim i upowszechniania dobrych praktyk na całym obszarze Wspólnoty, a mogą, ze względu na wielostronny charakteru działań i środków, zostać lepiej osiągnięte na na szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia tych celów.

(13)

Niniejsza decyzja ustanawia kopertę finansową dla całego okresu trwania programu, która będzie zasadniczym punktem odniesienia dla organu budżetowego w ciągu rocznej procedury budżetowej w rozumieniu pkt 37 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (12).

(14)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (13).

(15)

Ponieważ niniejszy program dzieli się na pięć sekcji, państwa członkowskie mogą zastosować rotację swych przedstawicieli krajowych, zgodnie z tematyką podejmowaną przez komitet wspomagający Komisję,

a)

poprawa znajomości i zrozumienia sytuacji w państwach członkowskich (i innych uczestniczących państwach) poprzez analizy, oceny i ścisłe monitorowanie polityki;

b)

wspieranie rozwoju narzędzi i metod statystycznych oraz wspólnych wskaźników, w miarę możliwości z podziałem na płeć i grupy wiekowe, w obszarach objętych programem;

c)

wspieranie i monitorowanie stosowania prawa wspólnotowego, tam gdzie ma to zastosowanie, i celów polityki Wspólnoty w państwach członkowskich oraz ocena ich skuteczności i wpływu;

d)

promocja współpracy sieciowej, wzajemnego uczenia się, określania i upowszechniania dobrych praktyk oraz nowatorskich sposobów podejścia na szczeblu europejskim;

e)

zwiększanie świadomości zainteresowanych podmiotów oraz ogółu obywateli w zakresie polityk wspólnotowych oraz celów realizowanych w ramach każdej z pięciu sekcji;

f)

rozwinięcie zdolności kluczowych sieci na szczeblu europejskim do promowania, wspierania i dalszego rozwijania polityk oraz celów wspólnotowych, tam, gdzie ma to zastosowanie.

1)

zatrudnienie;

2)

ochrona socjalna i integracja społeczna;

3)

warunki pracy;

4)

walka z dyskryminacją i różnorodność;

5)

równość płci.

a)

poprawę zrozumienia sytuacji i perspektyw w dziedzinie zatrudnienia, w szczególności poprzez analizy i studia oraz opracowywanie danych statystycznych i wspólnych wskaźników w ramach ESZ;

b)

monitorowanie i ocenę wdrażania europejskich wytycznych i zaleceń w dziedzinie zatrudnienia oraz ich wpływu, zwłaszcza poprzez wspólny raport o zatrudnieniu, oraz analizę wzajemnego oddziaływania pomiędzy ESZ, ogólnymi politykami gospodarczymi i społecznymi oraz innymi obszarami polityki;

c)

organizowanie wymiany poglądów na temat polityk, dobrych praktyk i innowacyjnych sposobów podejścia oraz promowanie wzajemnego uczenia się w kontekście ESZ;

d)

podnoszenie świadomości, upowszechnianie informacji i promowanie dyskusji na temat wyzwań w dziedzinie zatrudnienia i polityki zatrudnienia oraz wdrażania krajowych programów reform, także wśród partnerów społecznych, podmiotów regionalnych i lokalnych oraz innych zainteresowanych stron.

a)

poprawę zrozumienia kwestii wykluczenia społecznego i ubóstwa, polityki ochrony socjalnej j i integracji społecznej, w szczególności poprzez analizy i studia oraz opracowywanie danych statystycznych i wspólnych wskaźników w ramach OMK w obszarze ochrony socjalnej i integracji społecznej;

b)

monitorowanie i ocenę wdrażania OMK w obszarze ochrony socjalnej i integracji społecznej oraz jej wpływu na szczeblu krajowym i wspólnotowym, a także analizę wzajemnego oddziaływania pomiędzy OMK i innymi obszarami polityki;

c)

organizowanie wymiany poglądów na temat polityk, dobrych praktyk i innowacyjnych sposobów podejścia oraz promocję wzajemnego uczenia się w kontekście strategii ochrony socjalnej i integracji społecznej;

d)

podnoszenie świadomości, upowszechnianie informacji i promowanie dyskusji na temat głównych wyzwań i kwestii politycznych powstających w kontekście koordynacji działań na szczeblu Wspólnoty w dziedzinie ochrony socjalnej i integracji społecznej, także wśród partnerów społecznych, podmiotów regionalnych i lokalnych, organizacji pozarządowych oraz innych zainteresowanych stron;

e)

rozwijanie zdolności kluczowych sieci na szczeblu europejskim do promowania i dalszego rozwijania celów polityki Wspólnoty i strategii w zakresie ochrony socjalnej i integracji społecznej.

a)

poprawę zrozumienia sytuacji związanej z warunkami pracy, w szczególności poprzez analizy i studia oraz, w odpowiednich przypadkach, opracowywanie danych statystycznych i wskaźników, jak również ocenę skuteczności i wpływu istniejących przepisów, polityk i praktyk;

b)

wspieranie wdrażania wspólnotowego prawa pracy poprzez efektywne monitorowanie, organizację specjalistycznych szkoleń dla osób pracujących w tej dziedzinie, opracowywanie przewodników i współpracę sieciową w ramach wyspecjalizowanych organów, w tym partnerów społecznych;

c)

inicjowanie akcji zapobiegawczych i krzewienie kultury prewencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;

d)

podnoszenie świadomości, upowszechnianie informacji i promocję dyskusji na temat głównych wyzwań i kwestii politycznych mających związek z warunkami pracy, także wśród partnerów społecznych i innych zainteresowanych stron.

a)

poprawę zrozumienia sytuacji związanej z dyskryminacją, w szczególności poprzez analizy i studia oraz, w odpowiednich przypadkach, opracowywanie danych statystycznych i wskaźników, jak również ocenę skuteczności i wpływu istniejących przepisów, polityk i praktyk;

b)

wspieranie wdrażania wspólnotowych przepisów antydyskryminacyjnych poprzez efektywne monitorowanie, organizację specjalistycznych szkoleń dla osób pracujących w tej dziedzinie i współpracę sieciową wyspecjalizowanych organów zajmujących się zwalczaniem dyskryminacji;

c)

podnoszenie świadomości, upowszechnianie informacji i promocję dyskusji na temat głównych wyzwań i kwestii politycznych mających związek z dyskryminacją oraz włączenie walki z dyskryminacją do wszystkich dziedzin polityk wspólnotowych, także wśród partnerów społecznych, organizacji pozarządowych oraz innych zainteresowanych stron;

d)

rozwijanie zdolności kluczowych sieci na szczeblu europejskim do wspierania i dalszego rozwijania celów polityk wspólnotowych oraz strategii w dziedzinie zwalczania dyskryminacji.

a)

poprawę zrozumienia sytuacji związanej z kwestiami równouprawnienia i włączanie problematyki równouprawnienia płci do wszystkich dziedzin polityki, w szczególności poprzez analizy i studia oraz opracowywanie danych statystycznych i, w odpowiednich przypadkach, wskaźników, jak również ocenę skuteczności i wpływu istniejących przepisów, polityk i praktyk;

b)

wspieranie wdrażania przepisów wspólnotowych dotyczących równości płci poprzez efektywne monitorowanie, organizację specjalistycznych szkoleń dla osób pracujących w tej dziedzinie i współpracę sieciową wyspecjalizowanych organów zajmujących się równouprawnieniem;

c)

podnoszenie świadomości, upowszechnianie informacji i promowanie dyskusji na temat głównych wyzwań i kwestii politycznych związanych z równością płci oraz włączenie problematyki równouprawnienia płci do wszystkich dziedzin polityki, także wśród partnerów społecznych, organizacji pozarządowych oraz innych grup interesów;

d)

rozwijanie zdolności kluczowych sieci na szczeblu europejskim do wspierania i dalszego rozwijania celów polityk wspólnotowych oraz strategii w dziedzinie równouprawnienia płci.

a)

działania analityczne:

b)

działania związane z wzajemnym uczeniem się, świadomością i upowszechnianiem:

c)

wspieranie głównych podmiotów:

a)

państw członkowskich;

b)

publicznych służb zatrudnienia i prowadzonych przez nie biur zatrudnienia;

c)

władz lokalnych i regionalnych;

d)

wyspecjalizowanych organów przewidzianych w przepisach wspólnotowych;

e)

partnerów społecznych;

f)

organizacji pozarządowych, w szczególności zorganizowanych na szczeblu europejskim;

g)

wyższych uczelni i placówek badawczych;

h)

specjalistów ds. oceny;

i)

krajowych urzędów statystycznych;

j)

środków masowego przekazu.

a)

umowę o świadczenie usług zawartą w następstwie przetargu, w której to sytuacji procedury Eurostatu stosuje się do współpracy z krajowymi urzędami statystycznymi;

b)

częściowe dofinansowanie następujące po wezwaniu do składania wniosków, w którym to przypadku kwota współfinansowania przez Wspólnotę nie może z zasady przekroczyć 80 % całkowitych wydatków poniesionych przez odbiorcę. Wszelkie dotacje przekraczające ten poziom mogą zostać przyznane wyłącznie w wyjątkowych wypadkach i po dokładnym zbadaniu sprawy.

a)

ogólne wytyczne dotyczące wdrożenia programu;

b)

roczny program pracy dotyczący wdrożenia programu, podzielony na poszczególne sekcje;

c)

wsparcie finansowe zapewniane przez Wspólnotę;

d)

budżet roczny, z zastrzeżeniem art. 17;

e)

procedury wyboru działań objętych wsparciem Wspólnoty i przedstawiony przez Komisję projekt wykazu działań, które mają otrzymać takie wsparcie;

f)

kryteria oceny programu, w tym związane z efektywnym wykorzystaniem nakładów i rozwiązaniami w dziedzinie upowszechniania i przekazywania wyników.

—

państw EFTA/EOG na warunkach ustanowionych w Porozumieniu EOG,

—

krajów przystępujących i kandydujących stowarzyszonych z Unią Europejską, jak również państw z obszaru zachodnich Bałkanów, włączonych w proces stabilizacji i stowarzyszenia.

15.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 315/9

(1)

Normalizacja europejska jest działalnością dobrowolną, realizowaną przez i w imieniu stron zainteresowanych ustanowieniem norm i innych produktów normalizacji, w odpowiedzi na ich potrzeby. Produkty normalizacyjne opracowywane są przez Europejski Komitet Normalizacyjny, Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki i Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych, organy wyszczególnione w załączniku I do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług w ramach społeczeństwa informatycznego (3) (zwane dalej „europejskimi organami normalizacyjnymi”).

(2)

Dyrektywa 98/34/WE umożliwia Komisji wystąpienie, po konsultacji z Komitetem ustanowionym tą dyrektywą, z wnioskiem w sprawie normalizacji do europejskich organów normalizacyjnych. Ogólne wytyczne dotyczące współpracy pomiędzy CEN, CENELEC oraz ETSI a Komisją Europejską i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu z dnia 28 marca 2003 r. (4) określają partnerskie stosunki między europejskimi organami normalizacyjnymi a Komisją i Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu, które również wspiera normalizację europejską.

(3)

Zważywszy na użyteczność normalizacji europejskiej dla wspierania polityki i prawodawstwa wspólnotowego, niezbędny jest udział Wspólnoty w jej finansowaniu. Z jednej strony, normalizacja europejska wspomaga funkcjonowanie i wzmocnienie rynku wewnętrznego, zwłaszcza dzięki dyrektywom „nowego podejścia” w dziedzinie ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska i ochrony konsumentów, przyczynia się ona również do zapewniania interoperacyjności w dziedzinach takich jak transport. Z drugiej strony, normalizacja europejska wspomaga poprawę konkurencyjności przedsiębiorstw, przede wszystkim ułatwiając swobodny przepływ towarów i usług, interoperacyjność sieci, środki komunikacji, rozwój technologiczny i innowacyjność w dziedzinach takich jak technologie informatyczne. W związku z powyższym właściwe jest zawarcie w niniejszej decyzji przepisów dotyczących finansowania działań w zakresie normalizacji europejskiej w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji, które podlega w szczególności decyzji Rady 87/95/EWG z dnia 22 grudnia 1986 w sprawie normalizacji w dziedzinie technologii informatycznych i telekomunikacji (5).

(4)

Niniejsza decyzja powinna stanowić jasną, pełną i precyzyjną podstawę prawną dla finansowania przez Wspólnotę wszelkich działań normalizacji europejskiej niezbędnych do wdrażania polityki i prawodawstwa wspólnotowego.

(5)

Konieczne jest zapewnienie, aby małe i średnie przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa małe, mikroprzedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa rzemieślnicze, były zdolne do stosowania norm europejskich. W związku z tym normy te powinny być opracowywane i dostosowywane tak, aby uwzględnić charakterystykę i warunki funkcjonowania tych przedsiębiorstw.

(6)

Finansowanie wspólnotowe powinno mieć na celu ustanowienie norm lub innych produktów normalizacyjnych, ułatwianie ich stosowania przez przedsiębiorstwa poprzez ich tłumaczenie na poszczególne języki urzędowe Wspólnoty, wzmocnienie spójności europejskiego systemu normalizacji oraz zapewnienie równego i przejrzystego dostępu do norm europejskich wszystkim podmiotom działającym na rynku w całej Unii Europejskiej. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy zastosowanie norm umożliwia spełnienie wymogów prawa wspólnotowego.

(7)

Środki przyznawane na działania związane z normalizacją europejską powinny być określane każdego roku przez władzę budżetową w granicach orientacyjnej koperty finansowej na okres obowiązywania odpowiednich ram finansowych i powinny być przedmiotem corocznej decyzji Komisji określającej ich wysokość oraz, w razie potrzeby, maksymalną stawkę współfinansowania w zależności od rodzaju działalności.

(8)

Zważywszy na bardzo szeroki zakres normalizacji europejskiej wspierającej polityki i prawodawstwo wspólnotowe oraz różnorodne rodzaje działań związanych z normalizacją, powinny istnieć zróżnicowane formy finansowania. Dotyczy to głównie dotacji udzielanych, bez zaproszenia do składania ofert, europejskim organom normalizacyjnym, zgodnie z przepisami art. 110 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) i art. 168 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002 (7).

(9)

Ponadto te same warunki powinny mieć zastosowanie do podmiotów, których nie uznano za europejskie organy normalizacyjne zgodnie z załącznikiem I do dyrektywy 98/34/WE, ale zostały one wymienione w akcie podstawowym jako uprawnione do wykonywania, we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, wstępnych prac służących wspieraniu normalizacji europejskiej.

(10)

Zachęca się państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego krajowego finansowania zadań normalizacyjnych.

(11)

Ponadto w zakresie, w jakim europejskie organy normalizacyjne w sposób ciągły wspierają działania Wspólnoty, powinny one posiadać skuteczne i sprawnie działające sekretariaty centralne. W związku z powyższym Komisja powinna mieć możliwość przyznawania podmiotom działającym na rzecz ogólnego interesu europejskiego dotacji, nie stosując w przypadku dotacji operacyjnych, zasady corocznego zmniejszania ich wysokości określonego w art. 113 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Skuteczne funkcjonowanie europejskich organów normalizacyjnych wymaga ponadto, aby krajowi członkowie tych organów wywiązywali się z obowiązku wnoszenia wkładu finansowego na rzecz europejskiego systemu normalizacji.

(12)

Finansowanie działalności normalizacyjnej powinno również móc objąć działania przygotowawcze i pomocnicze związane z ustanowieniem norm lub innych produktów normalizacyjnych. Dotyczy to głównie prac badawczych, opracowywania wstępnych dokumentów legislacyjnych, prowadzenia międzylaboratoryjnych badań porównawczych oraz walidacji i oceniania norm. Ponadto promowanie normalizacji na poziomie europejskim i międzynarodowym powinno obejmować realizację programów pomocy technicznej i współpracy z krajami trzecimi. W celu poprawy dostępu do rynków oraz wzmocnienia konkurencyjności przedsiębiorstw z Unii Europejskiej powinny istnieć przepisy dotyczące przyznawania dotacji innym jednostkom w drodze zaproszenia do składania ofert lub, w razie potrzeby, zawierania umów.

(13)

Między Komisją a europejskimi organami normalizacyjnymi podpisywane są regularnie umowy o partnerstwie, mające na celu ustalenie zasad administracyjnych i finansowych dotyczących finansowania działalności normalizacyjnej, zgodnie z postanowieniami rozporządzenia finansowego. Parlament Europejski i Rada powinny być powiadamiane o treści tych umów.

(14)

Zważywszy na specyfikę prac normalizacyjnych, a w szczególności na zaangażowanie w procesie normalizacji poszczególnych zainteresowanych stron, należy uznać, że współfinansowanie tworzenia norm europejskich i innych produktów normalizacyjnych objętych dotacją wspólnotową może mieć formę wkładu rzeczowego, na przykład poprzez zapewnienie pomocy ekspertów.

(15)

W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia niniejszej decyzji, powinna istnieć możliwość skorzystania z niezbędnej wiedzy fachowej, w szczególności z zakresu audytu i zarządzania finansowego, jak również z zasobów wsparcia administracyjnego, pozwalających na ułatwienie wdrożenia oraz regularną ocenę zasadności działań będących przedmiotem finansowania wspólnotowego w celu zapewnienia ich użyteczności i wpływu.

(16)

Powinny zostać również podjęte odpowiednie działania w celu uniknięcia nadużyć finansowych i nieprawidłowości oraz odzyskiwania środków bezpodstawnie wypłaconych, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (8) oraz (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (9) oraz z rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (10),

a)

tworzenie i nowelizację norm europejskich oraz wszystkich innych produktów normalizacyjnych niezbędnych i odpowiednich do celów wdrażania polityk i prawodawstwa Wspólnoty;

b)

realizację prac przygotowawczych i pomocniczych związanych z normalizacją europejską, takich jak badania, programy, oceny, analizy porównawcze, prace badawcze, analizy laboratoryjne, międzylaboratoryjne badania porównawcze oraz prace związane z ocenianiem zgodności;

c)

działalność centralnych sekretariatów europejskich organów normalizacyjnych, taką jak rozwijanie polityki, koordynacja działalności normalizacyjnej, prowadzenie prac technicznych oraz udzielanie informacji zainteresowanym stronom;

d)

weryfikację jakości oraz zgodności norm europejskich lub innych produktów normalizacyjnych z odpowiednimi politykami i przepisami wspólnotowymi;

e)

tłumaczenie, w razie potrzeby, norm europejskich lub innych europejskich produktów normalizacyjnych stosowanych w celu wspierania polityki i prawodawstwa Wspólnoty, na urzędowe języki wspólnotowe inne niż języki robocze europejskich organów normalizacyjnych; opracowywanie dokumentów służących wyjaśnieniu, interpretacji i uproszczeniu normy, a także przewodników dla użytkowników oraz zbiorów najlepszych praktyk;

f)

działalność służącą realizacji programów pomocy technicznej, współpracy z krajami trzecimi oraz promowania i zwiększenia znaczenia europejskiego systemu normalizacji oraz norm europejskich wśród zainteresowanych stron we Wspólnocie oraz na poziomie międzynarodowym.

a)

w formie dotacji przyznawanych, bez zaproszenia do składania ofert, europejskim organom normalizacyjnym na realizację działalności określonej w art. 3 oraz podmiotom uprawnionym na mocy aktu podstawowego zgodnie z art. 49 rozporządzenia finansowego do realizacji, we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, prac, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b) niniejszej decyzji;

b)

w formie dotacji przyznawanych innym podmiotom w drodze zaproszenia do składania ofert lub zamówienia publicznego na realizację we współpracy z europejskimi organami normalizacyjnymi, prac normalizacyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. b), lub programów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. f).