9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/3

(1)

Załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 ustala krajowe i regionalne kwoty na produkcję cukru, izoglukozy i syropu inulinowego. W odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 przedmiotowe kwoty powinny być skorygowane najpóźniej do końca lutego 2007 r.

(2)

Skorygowanie kwot wynika w szczególności z zastosowania art. 8 i 9 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, które przewidują przydzielenie dodatkowych kwot cukru, jak również dodatkowych i uzupełniających kwot izoglukozy. Przedmiotowe skorygowanie kwot powinno uwzględniać informacje przekazane przez państwa członkowskie zgodnie z art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do zarządzania rynkiem wewnętrznym cukru oraz systemu kwot (2). Informacje te zostały przekazane Komisji przed dniem 31 stycznia 2007 r. i dotyczą w szczególności kwot dodatkowych i kwot uzupełniających już przyznanych przed dniem sporządzenia informacji.

(3)

Do dnia 30 września 2007 r. przedsiębiorstwa mogą ubiegać się o przyznanie dodatkowych kwot cukru. Uzupełniające kwoty izoglukozy są przydzielane w zależności od warunków określonych przez państwa członkowskie. Kwoty dodatkowe i kwoty uzupełniające, które zostaną przydzielone na rok gospodarczy 2007/2008, ale które nie są umieszczone w informacjach przekazanych przed dniem 31 stycznia 2007 r., będą uwzględnione przy kolejnym skorygowaniu kwot określonych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przed końcem lutego 2008 r.

(4)

Skorygowanie kwot określonych w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wynika również z zastosowania art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (3), w którym przewiduje się pomoc restrukturyzacyjną dla przedsiębiorstw, które zrzekają się kwot. Należy zatem uwzględnić zrzeczenia się kwot zrealizowane w odniesieniu do roku gospodarczego 2007/2008 w ramach systemu restrukturyzacji.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/5

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1268/1999 wprowadza wspólnotowe środki pomocowe na rzecz działań przedakcesyjnych w dziedzinie rolnictwa oraz rozwoju obszarów wiejskich w państwach Europy Środkowej i Wschodniej ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w okresie przedakcesyjnym („program Sapard”), uwzględniając w szczególności Bułgarię i Rumunię.

(2)

Artykuł 29 Aktu przystąpienia Bułgarii i Rumunii stanowi, że w przypadku gdy okres wieloletnich zobowiązań w ramach programu Sapard związanych z określonymi środkami wykracza poza ostateczny dopuszczalny termin płatności w ramach programu Sapard, nieuregulowane zobowiązania zostaną pokryte w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007–2013.

(3)

Program Sapard zawiera szereg środków, które po przystąpieniu mają zostać objęte wsparciem w ramach rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (2).

(4)

Aby ułatwić przejście między tymi dwoma rodzajami wsparcia, należy określić okres, w jakim można realizować zobowiązania wobec beneficjentów w ramach programu Sapard.

(5)

Należy określić warunki, na jakich projekty zatwierdzone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1268/1999, które nie mogą już być finansowane na mocy tego rozporządzenia, mogą zostać przeniesione do programowania rozwoju obszarów wiejskich.

(6)

Niniejsze rozporządzenie nie stanowi uszczerbku dla rozporządzenia Komisji (WE) nr 1432/2006 z dnia 26 września 2006 r. ustanawiającego mechanizm odpowiednich środków w zakresie wydatków na rolnictwo w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii (3).

(7)

Zgodnie z przepisami art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2759/1999 z dnia 22 grudnia 1999 r. ustalającego zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1268/1999 (4) należy przeprowadzić ocenę ex post programu Sapard. Należy zapewnić, że oceny te w dalszym ciągu mogą być przeprowadzane i finansowane po roku 2006, po upływie okresu kwalifikowalności wydatków w ramach Sapard zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1268/1999.

(8)

Wieloletnie umowy finansowe (MAFA) i roczne umowy finansowe (AFA) zostały zawarte między Komisją Europejską reprezentującą Wspólnotę Europejską, z jednej strony, a Bułgarią i Rumunią, z drugiej strony.

(9)

Od momentu przystąpienia Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej dnia 1 stycznia 2007 r., kiedy państwa te przystępują do UE, związek między tymi państwami a Wspólnotą w dziedzinach objętych zakresem Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską reguluje prawo wspólnotowe. Zasadniczo umowy dwustronne niewymagające szczególnych aktów prawnych są nadal stosowane w zakresie, w jakim nie są one sprzeczne z obowiązującym prawem wspólnotowym. W określonych dziedzinach MAFA i AFA ustanawiają zasady odmienne od prawa wspólnotowego, które nie są jednakże sprzeczne z żadnymi wiążącymi przepisami. Niemniej jednak należałoby przewidzieć, że w odniesieniu do programu Sapard nowe państwa członkowskie powinny, w możliwie najszerszym zakresie, stosować te same zasady, które stosują się do innych obszarów prawa wspólnotowego.

(10)

W związku z tym wskazane jest zapewnienie kontynuacji stosowania MAFA i AFA, z zastrzeżeniem określonych odstępstw i zmian. Jednocześnie określone przepisy przestają być potrzebne z uwagi na fakt, że Wspólnota nie ma do czynienia z krajami trzecimi, tylko z państwami członkowskimi, a nowe państwa członkowskie będą bezpośrednio podlegać przepisom prawa wspólnotowego. Dlatego też takie przepisy MAFA nie powinny być dłużej stosowane. W celu zapewnienia ciągłości w stosowaniu MAFA i AFA zmiany powinny obowiązywać od dnia 1 stycznia 2007 r.

(11)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1266/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie koordynacji pomocy dla państw ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w ramach strategii przedakcesyjnej i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 3906/89 (5) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 2222/2000 z dnia 7 czerwca 2000 r. ustanawiające zasady finansowe dla stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1268/1999 w sprawie wspólnotowych środków pomocowych na rzecz działań przedakcesyjnych w dziedzinie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich w państwach Europy Środkowej i Wschodniej ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w okresie przedakcesyjnym (6) stanowiły podstawę prawną indywidualnego przekazania przez Komisję zarządzania pomocą w ramach programu Sapard agencjom wdrażającym w krajach kandydujących. MAFA zostały zawarte w oparciu o taką możliwość. Jednakże w stosunku do państw członkowskich prawo wspólnotowe nie wymaga procedury przekazania zarządzania, tylko procedurę akredytacji na poziomie krajowym dla agencji płatniczych, o których mowa w art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7). MAFA ustanawiają zasadniczo identyczną procedurę akredytacji w ich art. 4 rozdziału A załącznika. Dlatego też w odniesieniu do państw członkowskich nie istnieje dalsza potrzeba przekazania zarządzania pomocą. Należy zatem ustanowić odstępstwo od tych przepisów.

(12)

Wieloletnie umowy finansowe (MAFA) i roczne umowy finansowe (AFA) zostały zawarte także między Komisją Europejską reprezentującą Wspólnotę Europejską, z jednej strony, a Republiką Czeską, Estonią, Węgrami, Łotwą, Litwą, Polską, Słowacją i Słowenią (państwa członkowskie, które przystąpiły w 2004 r.), z drugiej strony.

(13)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1419/2004 z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie kontynuacji stosowania wieloletnich umów finansowych i rocznych umów finansowych zawartych pomiędzy Komisją Europejską reprezentującą Wspólnotę Europejską, z jednej strony, a Republiką Czeską, Estonią, Litwą, Łotwą, Polską, Słowacją, Słowenią i Węgrami, z drugiej strony, ustanawiającym określone odstępstwa od wieloletnich umów finansowych i od rozporządzenia Rady (WE) nr 1266/1999 oraz rozporządzenia (WE) nr 2222/2000 (8) przyjęto przepisy dotyczące MAFA i AFA w stosunku do państw członkowskich, które przystąpiły w 2004 r., podobne do przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii. Środki te zostały przyjęte w celu ułatwienia przejścia z programu Sapard do programu rozwoju obszarów wiejskich i w związku z tym tracą ważność w dniu 30 kwietnia 2007 r.

(14)

W świetle zdobytego doświadczenia stwierdzono, że środki te nie dotyczą wyłącznie przejścia z programu Sapard do programu rozwoju obszarów wiejskich, ale przede wszystkim zakończenia programów rozpoczętych w ramach programu Sapard w państwach członkowskich, które przystąpiły w 2004 r. W art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1268/1999 stwierdza się, że w takim przypadku środki te mają nadal zastosowanie.

(15)

Dlatego w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć przyjęcie środków identycznych ze środkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1419/2004 w celu zapewnienia ukończenia programów rozpoczętych w ramach programu Sapard w przypadku państw członkowskich, które przystąpiły w 2004 r., jako że programy te nie zostały jeszcze zakończone. Środki te powinny mieć zastosowanie po upływie terminu stosowania środków określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1419/2004, czyli od dnia 1 maja 2007 r.

(16)

Zgodnie z art. 12 ust. 7 rozdziału A załącznika do MAFA kwota podlegająca zwrotowi zgodnie z decyzją dotyczącą zgodności rozliczenia zostanie odliczona od następnego wniosku o płatność skierowanego do Komisji. Artykuł 12 ust. 8 stanowi, że kwota do odzyskania zgodnie z decyzją dotyczącą zgodności rozliczenia nie zostanie ponownie wykorzystana przez program. Zastosowanie obu przepisów spowodowałoby podwójne odliczenie kwoty z funduszy przyznanych krajowi beneficjenta w ramach programu Sapard. Dlatego należy skreślić zapis stanowiący, że kwota ta zostanie odliczona od następnego wniosku o płatność skierowanego do Komisji.

(17)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Struktury Agrarnej i Rozwoju Wsi oraz Komitetu ds. Funduszy Rolniczych,

a)

artykuły 1 i 3 rozdziału A; jednakże wszelkie odniesienia do tych artykułów w MAFA i AFA są rozumiane jako odnoszące się do krajowej decyzji akredytacyjnej zgodnie z art. 4 rozdziału A;

b)

artykuł 14 pkt 2.6 i 2.7 rozdziału A;

c)

artykuły 2, 3, 4, 5, 6 i 8 rozdziału C; oraz

d)

rozdział G.

a)

artykuły 1 i 3 rozdziału A; jednakże wszelkie odniesienia do tych artykułów w MAFA i AFA są rozumiane jako odnoszące się do krajowej decyzji akredytacyjnej zgodnie z art. 4 rozdziału A;

b)

artykuł 14 pkt 2.6 i 2.7 rozdziału A;

c)

artykuły 2, 3, 4, 5, 6 i 8 rozdziału C;

d)

punkt 8 rozdziału F; oraz

e)

rozdział G.

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/16

(1)

Kontyngent taryfowy z grupy numer 1 przewidziany w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1431/94 (3), o numerze porządkowym 09.4410 i objęty kodami CN 0207 14 10, 0207 14 50 i 0207 14 70 (zamrożone kawałki kurczaka), zostaje specjalnie przyznany Brazylii.

(2)

Porozumienie w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Brazylią, zawarte w ramach negocjacji na mocy art. XXIV:6 i art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r., przyjęte decyzją Rady 2006/963/WE (4), przewiduje roczny kontyngent taryfowy na przywóz mięsa drobiowego, w wysokości 2 332 ton w odniesieniu do niektórych mrożonych kawałków kurczaka (kody CN 0207 14 10, 0207 14 50 i 0207 14 70), po stawce zerowej.

(3)

Należy dodać tę ilość do kontyngentu z grupy numer 1.

(4)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 1431/94.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/18

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/20

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 8 marca 2007 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/21

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Refundacje wywozowe mogą zostać ustalone w celu zmniejszenia luki konkurencyjnej między wywozem Wspólnoty a wywozem państw trzecich. Wywóz wspólnotowy do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, przyznający produktom wspólnotowym preferencyjne traktowanie w przywozie, ma obecnie korzystną pozycję konkurencyjną. Refundacje wywozowe do tych miejsc przeznaczenia powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/23

(1)

Stawki refundacji stosowane od dnia 23 lutego 2007 r. do produktów wymienionych w Załączniku, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 181/2007 (2).

(2)

Z zastosowania reguł i kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 181/2007 do informacji posiadanych przez Komisję wynika, iż obecnie stosowane stawki refundacji wywozowych powinny zostać zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/25

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 38/2007 z dnia 17 stycznia 2007 r. otwierające przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Hiszpanii, Irlandii, Włoszech, na Węgrzech, w Polsce, Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 38/2007 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 7 marca 2007 r., właściwe będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/26

(1)

Przetarg na refundację wywozową do pszenicy zwyczajnej na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 936/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji,

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/27

(1)

Dyrektywa 2004/109/WE ustanawia ogólne zasady harmonizacji wymogów w zakresie przejrzystości dotyczących posiadania praw głosu lub instrumentów finansowych uprawniających do nabycia istniejących akcji z prawem głosu. Jej celem jest zapewnienie trwałego zaufania inwestorów poprzez ujawnienie rzetelnych, wyczerpujących i aktualnych informacji o emitentach papierów wartościowych. Jednocześnie dąży ona do zapewnienia emitentom możliwości stałego informowania opinii publicznej poprzez postawienie wymogu informowania ich o zmianach w znaczących pakietach akcji w spółkach.

(2)

Zasady wdrożenia przepisów dotyczących wymogów w zakresie przejrzystości informacji powinny również zapewniać wysoki poziom ochrony inwestorów oraz prowadzić do zwiększenia efektywności funkcjonowania rynku i jednolitego stosowania tych przepisów.

(3)

W odniesieniu do wymogów proceduralnych, zgodnie z którymi inwestorzy mają być informowani o wyborze przez emitenta macierzystego państwa członkowskiego, informacje takie należy ujawniać zgodnie z procedurą przekazywania informacji regulowanych na podstawie dyrektywy 2004/109/WE.

(4)

Minimalna treść skróconego zestawu półrocznych sprawozdań finansowych, jeżeli zestaw ten nie jest przygotowywany zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości, nie powinna przedstawiać błędnego obrazu aktywów, pasywów, sytuacji finansowej oraz zysków lub strat emitenta. Treść sprawozdań półrocznych powinna zapewniać odpowiednią przejrzystość informacji dla inwestorów poprzez regularny przepływ informacji o wynikach osiąganych przez emitenta; informacje te należy prezentować w taki sposób, aby można było je łatwo porównać z informacjami przedstawionymi w sprawozdaniu rocznym za poprzedni rok.

(5)

Emitenci akcji sporządzający sprawozdania skonsolidowane zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR) i międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (MSSF) powinni w sprawozdaniach rocznych i półrocznych sporządzanych zgodnie z dyrektywą 2004/109/WE stosować tę samą definicję transakcji z podmiotem powiązanym. Emitenci akcji niesporządzający sprawozdań skonsolidowanych i niezobowiązani do stosowania MSR i MSSF powinni stosować w sprawozdaniach półrocznych sporządzanych na podstawie dyrektywy 2004/109/WE definicję transakcji z podmiotem powiązanym podaną w dyrektywie Rady 78/660/EWG z dnia 25 lipca 1978 r. na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek (3).

(6)

W celu skorzystania ze zwolnienia z obowiązku informowania o znaczących pakietach akcji na podstawie dyrektywy 2004/109/WE, w przypadku akcji nabytych wyłącznie w celach rozrachunkowo-rozliczeniowych maksymalna długość „krótkiego cyklu rozliczeniowego” powinna być jak najkrótsza.

(7)

Aby odpowiedni organ właściwy mógł monitorować zgodność w zakresie zwolnienia animatorów rynku z wymogu powiadamiania o znaczących pakietach akcji, animator rynku pragnący skorzystać z tego zwolnienia powinien zawiadomić, że działa lub ma zamiar działać jako animator rynku, wskazując akcje lub instrumenty finansowe, których to dotyczy.

(8)

Zachowanie pełnej przejrzystości jest szczególnie ważne w przypadku działalności w zakresie animacji rynku. W związku z tym animator rynku powinien, na wniosek właściwego organu, być w stanie określić przeprowadzone działania na rzecz danego emitenta, w szczególności akcje lub instrumenty finansowe posiadane na potrzeby działalności w zakresie animacji rynku.

(9)

W odniesieniu do kalendarza dni sesyjnych, dla ułatwienia operacji terminy należy obliczać w odniesieniu do dni sesyjnych w państwie członkowskim emitenta. Jednak w celu zwiększenia przejrzystości należy zobowiązać każdy właściwy organ do informowania inwestorów i uczestników rynku o kalendarzu dni sesyjnych poszczególnych rynków regulowanych mieszczących się lub działających na podlegającym mu terytorium.

(10)

W odniesieniu do okoliczności, w których należy poinformować o znaczących pakietach akcji, należy określić, kiedy obowiązek taki powstaje – indywidualnie lub zbiorowo – i jak powinien być realizowany w przypadku pełnomocników.

(11)

Zasadne jest założenie, że osoby fizyczne lub prawne wykazują znaczną staranność przy nabywaniu lub zbywaniu znaczących pakietów akcji. W związku z tym osoby te bardzo szybko dowiadują się o takich transakcjach nabycia lub zbycia, lub o możliwości wykonywania prawa głosu; dlatego właściwe jest wskazanie tylko bardzo krótkiego okresu po dokonaniu transakcji, po upływie którego przyjmuje się, że dany fakt jest im wiadomy.

(12)

Możliwość zwolnienia z obowiązku konsolidowania posiadanych znaczących pakietów akcji powinna być dostępna tylko dla tych podmiotów dominujących, które mogą wykazać, że zależne od nich spółki zarządzające lub firmy inwestycyjne spełniają odpowiednie kryteria niezależności. Dla zapewnienia pełnej przejrzystości należy wcześniej przekazać właściwemu organowi odpowiednie oświadczenie. W związku z tym ważne jest, aby w takim powiadomieniu wskazać właściwy organ nadzorujący działalność spółek zarządzających na warunkach określonych zgodnie z dyrektywą Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (4), niezależnie od tego, czy są one dopuszczone na podstawie tej dyrektywy, czy też nie, o ile w tym ostatnim wypadku są one nadzorowane zgodnie z przepisami prawa krajowego.

(13)

Dla celów dyrektywy 2004/109/WE instrumenty finansowe należy uwzględniać w związku z powiadamianiem o znaczących pakietach akcji w zakresie, w jakim instrumenty te dają posiadaczowi bezwarunkowe prawo do nabycia akcji, których dotyczą, lub prawo wyboru nabycia akcji albo przyjęcia gotówki z upływem terminu zapadalności. W związku z tym do instrumentów finansowych nie należy zaliczać instrumentów uprawniających posiadacza do objęcia akcji zależnie od osiągnięcia przez daną akcję określonej ceny w określonym czasie. Do instrumentów takich nie należy zaliczać także instrumentów pozwalających emitentowi instrumentu lub osobie trzeciej na przekazanie posiadaczowi instrumentu akcji lub gotówki po upływie terminu zapadalności.

(14)

Instrumentów finansowych, o których mowa w sekcji C załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5), a które nie zostały wymienione w art. 11 ust. 1 niniejszej dyrektywy Komisji, nie uznaje się za instrumenty finansowe w rozumieniu art. 13 ust. 1 dyrektywy 2004/109/WE.

(15)

Dyrektywa 2004/109/WE określa wysokie wymagania w zakresie rozpowszechniania informacji regulowanych. W rozumieniu tej dyrektywy nie wystarczy zatem sama dostępność tych informacji, oznaczająca, że inwestorzy muszą ich aktywnie poszukiwać. W związku z tym rozpowszechnianie informacji powinno obejmować aktywne przekazywanie informacji przez emitentów w środkach przekazu w celu dotarcia do inwestorów.

(16)

W celu zapewnienia inwestorom – nawet mającym siedzibę w państwie członkowskim innym niż państwo emitenta – równego dostępu do informacji regulowanych niezbędne są minimalne standardy jakości w zakresie przekazywania takich informacji. Emitenci powinni zapewnić realizację takich minimalnych standardów, samodzielnie przekazując informacje regulowane lub powierzając to osobom trzecim. W tym ostatnim przypadku osoba trzecia powinna być zdolna do rozpowszechniania informacji w odpowiednich warunkach i dysponować odpowiednimi mechanizmami zapewniającymi, że otrzymywane przez nią informacje regulowane pochodzą od właściwego emitenta i że nie ma istotnego ryzyka zniekształcenia danych lub dostępu osób nieupoważnionych do niepublikowanych informacji poufnych. W przypadku gdy taka osoba trzecia świadczy inne usługi lub wykonuje inne funkcje (np. w przypadku środków przekazu, właściwych organów, giełd papierów wartościowych lub podmiotu odpowiedzialnego za oficjalnie wskazany mechanizm depozytowy), takie usługi lub funkcje należy jednoznacznie oddzielić od usług i funkcji związanych z przekazywaniem informacji regulowanych. Przekazując informacje środkom przekazu, emitenci lub osoby trzecie powinni stosować przede wszystkim środki elektroniczne i standardowe formularze branżowe w celu ułatwienia i przyspieszenia przetwarzania takich informacji.

(17)

Ponadto w ramach minimalnych standardów informacje regulowane należy rozpowszechniać w sposób zapewniający ich dostępność dla jak największej liczby osób, a w miarę możności również jednoczesne dotarcie do odbiorców w macierzystym państwie członkowskim emitenta i poza nim. Powyższe nie narusza prawa państw członkowskich do nałożenia na emitentów obowiązku publikacji w prasie codziennej części lub całości informacji regulowanych ani prawa emitentów do udostępniania informacji regulowanych na własnych lub obcych witrynach internetowych dostępnych dla inwestorów.

(18)

Powinna istnieć możliwość stwierdzenia równoważności, jeżeli obowiązujące w krajach trzecich ogólne zasady ujawniania informacji zapewniają użytkownikom zrozumiałą i w znacznej mierze równoważną ocenę sytuacji emitentów, umożliwiającą im podejmowanie podobnych decyzji, jak w przypadku otrzymania informacji zgodnie z wymogami dyrektywy 2004/109/WE, nawet jeżeli wymogi te nie są identyczne. Równoważność powinna jednak być ograniczona do merytorycznej zawartości odpowiednich informacji; nie należy akceptować żadnych odstępstw dotyczących terminów określonych przez dyrektywę 2004/109/WE.

(19)

W celu ustalenia, czy emitent z kraju trzeciego spełnia wymogi równoważne z określonymi w art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/109/WE, należy sprawdzić, czy jest zachowana zgodność z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonującym dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (6), w szczególności pozycji dotyczących historycznych informacji finansowych uwzględnianych w prospekcie emisyjnym.

(20)

W odniesieniu do równoważności wymogów dotyczących niezależności, podmiot dominujący zarejestrowanej w kraju trzecim spółki zarządzającej lub firmy inwestycyjnej powinien mieć możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 12 ust. 4 lub 5 dyrektywy 2004/109/WE niezależnie od tego, czy prawo danego kraju trzeciego wymaga zezwolenia na prowadzenie działalności zarządczej lub zarządzania portfelem przez kontrolowaną spółkę zarządzającą lub firmę inwestycyjną, o ile spełnione są określone warunki dotyczące niezależności.

(21)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,

a)

bilans na koniec pierwszego półrocza bieżącego roku obrotowego oraz bilans porównawczy na koniec bezpośrednio go poprzedzającego roku obrotowego;

b)

po upływie dwóch lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy – rachunek zysków i strat za pierwsze półrocze bieżącego roku obrotowego z informacjami porównawczymi za porównywalny okres poprzedniego roku obrotowego.

a)

dostateczne informacje zapewniające porównywalność skróconych półrocznych sprawozdań finansowych z rocznymi sprawozdaniami finansowymi;

b)

dostateczne informacje i wyjaśnienia zapewniające właściwe zrozumienie wszelkich istotnych zmian wysokości kwot oraz innych zmian, które miały miejsce w danym okresie półrocznym, odzwieciedlonych w bilansie oraz w rachunku zysków i strat.

a)

transakcje z podmiotami powiązanymi mające miejsce w ciągu pierwszego półrocza bieżącego roku obrotowego, które w sposób istotny wpłynęły na sytuację finansową lub wyniki przedsiębiorstwa w tym okresie;

b)

wszelkie zmiany transakcji z podmiotami powiązanymi, opisanych w ostatnim sprawozdaniu rocznym, które mogą mieć istotny wpływ na sytuację finansową lub wyniki przedsiębiorstwa w ciągu pierwszego półrocza bieżącego roku obrotowego.

a)

nie może interweniować poprzez udzielanie bezpośrednich lub pośrednich instrukcji bądź w jakikolwiek innych sposób w wykonywanie praw głosu posiadanych przez tę spółkę zarządzającą lub firmę inwestycyjną;

b)

spółka zarządzająca lub firma inwestycyjna musi mieć swobodę wykonywania praw głosu związanych z zarządzanymi przez nią aktywami niezależnie od podmiotu dominującego.

a)

lista nazw tych spółek zarządzających i firm inwestycyjnych, ze wskazaniem właściwych organów, które je nadzorują, lub z adnotacją, że nie podlegają one nadzorowi żadnych właściwych organów, ale bez podawania odpowiednich emitentów;

b)

oświadczenie o spełnianiu przez podmiot dominujący warunków określonych w ust. 1 w stosunku do każdej spółki zarządzającej lub firmy inwestycyjnej.

a)

struktury organizacyjne podmiotu dominującego oraz spółki zarządzającej lub firmy inwestycyjnej zapewniają wykonywanie prawa głosu niezależnie od podmiotu dominującego;

b)

osoby decydujące o sposobie wykonywania prawa głosu działają niezależnie;

c)

jeżeli podmiot dominujący jest klientem swojej spółki zarządzającej lub firmy inwestycyjnej albo posiada udział w aktywach zarządzanych przez taką spółkę zarządzającą lub firmę inwestycyjną, istnieje wyraźny zapis o zachowaniu niezależności w relacjach między podmiotem dominującym a spółką zarządzającą lub firmą inwestycyjną.

a)

wynikłą sytuację w zakresie praw głosu;

b)

w odpowiednich przypadkach łańcuch kontrolowanych podmiotów, za pośrednictwem którego instrumenty finansowe są faktycznie posiadane;

c)

datę osiągnięcia lub przekroczenia progu;

d)

w przypadku instrumentów z okresem wykonania – informację o dacie lub okresie, kiedy akcje zostaną lub mogą zostać nabyte (jeżeli ma to zastosowanie);

e)

datę zapadalności lub wygaśnięcia instrumentu;

f)

tożsamość posiadacza;

g)

nazwę emitenta.

a)

nazwisko osoby, która podała informacje środkom przekazu;

b)

szczegóły dotyczące weryfikacji zabezpieczeń;

c)

godzinę i datę przekazania informacji środkom przekazu;

d)

środek przekazu, w którym zamieszczono informacje;

e)

szczegóły ewentualnego embarga nałożonego przez emitenta na informacje regulowane.

a)

rzetelny przegląd rozwoju i wyników działalności emitenta oraz jego sytuacji, wraz z opisem najważniejszych zagrożeń i wątpliwości, przedstawiający zrównoważoną, wszechstronną analizę rozwoju i wyników działalności emitenta oraz jego sytuacji, odpowiadającą skali i złożoności tej działalności;

b)

informacje o wszelkich istotnych zdarzeniach, które miały miejsce po zakończeniu roku obrotowego;

c)

informacje o prawdopodobnej przyszłości emitenta.

a)

przegląd objętego nim okresu;

b)

informacje o prawdopodobnej przyszłości emitenta w ciągu pozostałego półrocza roku obrotowego;

c)

najważniejsze transakcje z podmiotami powiązanymi w przypadku emitentów akcji, jeżeli nie są one ujawniane na bieżąco.

a)

zgodność sprawozdań finansowych z odpowiednimi przepisami prawa lub standardami rachunkowości;

b)

rzetelność przeglądu zarządzania włączonego do sprawozdania zarządu.

a)

w przypadku emitentów akcji: sposób naliczania dywidendy i zdolność do jej wypłaty;

b)

w przypadku wszystkich emitentów: minimalne wymogi kapitałowe i wymogi dotyczące kapitału własnego oraz płynność.

a)

emitent uprawniony do posiadania nie więcej niż 5 % akcji własnych z prawem głosu jest zobowiązany do zawiadomienia o każdym osiągnięciu lub przekroczeniu tego progu;

b)

emitent uprawniony do posiadania nie mniej niż 5 % i nie więcej niż 10 % akcji własnych z prawem głosu jest zobowiązany do zawiadomienia o każdym osiągnięciu lub przekroczeniu progu 5 % lub progu maksymalnego;

c)

emitent uprawniony do posiadania ponad 10 % akcji własnych z prawem głosu jest zobowiązany do zawiadomienia o każdym osiągnięciu lub przekroczeniu progu 5 % lub progu 10 %.

a)

spółka zarządzająca lub firma inwestycyjna musi mieć w każdej sytuacji swobodę wykonywania praw głosu związanych z zarządzanymi przez nią aktywami niezależnie od podmiotu dominującego;

b)

w przypadku konfliktu interesów spółka zarządzająca lub firma inwestycyjna nie może brać pod uwagę interesów podmiotu dominującego ani innego kontrolowanego przezeń podmiotu.

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/37

(1)

Projekt regulaminu Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczący homologacji pojazdów silnikowych w odniesieniu do przedniego pola widzenia kierowcy pojazdu (2) zapewnia zniesienie w powyższym zakresie przeszkód natury technicznej w handlu pojazdami silnikowymi pomiędzy Umawiającymi się Stronami, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa.

(2)

Właściwym jest określenie stanowiska Wspólnoty w odniesieniu do projektu regulaminu i tym samym umożliwienie Wspólnocie, reprezentowanej przez Komisję, poparcia projektu w głosowaniu.

(3)

Projekt regulaminu powinien stać się częścią wspólnotowego systemu homologacji typu pojazdów silnikowych, ponieważ zakres stosowania dyrektywy Rady 77/649/EWG z dnia 27 września 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do pola widzenia kierowców pojazdów silnikowych (3), jest podobny do zakresu stosowania tego projektu regulaminu,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/39

(1)

Projekt regulaminu Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (zwany dalej „projektem regulaminu EKG ONZ”) dotyczącego homologacji przegród zabezpieczających pasażerów przed przemieszczeniem się bagażu, dostarczanych jako nieoryginalne wyposażenie pojazdów (2) znosi przeszkody natury technicznej w handlu pojazdami silnikowymi pomiędzy Umawiającymi się Stronami w odniesieniu do powyższego wyposażenia, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony środowiska naturalnego.

(2)

Właściwym jest określenie stanowiska Wspólnoty w odniesieniu do projektu regulaminu EKG ONZ i tym samym umożliwienie Wspólnocie, reprezentowanej przez Komisję, poparcia projektu w głosowaniu.

(3)

Ponieważ projekt regulaminu EKG ONZ dotyczy dostaw nieoryginalnego wyposażenia pojazdów, nie powinien on stać się częścią systemu wspólnotowego w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych,

9.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 69/40

(1)

W dniu 24 stycznia 2006 r. Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo INEOS Group Limited („Ineos”) przejmuje kontrolę nad przedsiębiorstwem BP Ethylene Oxide/Ethylene Glycol Business („BP Dormagen Business”), kontrolowanym przez British Petroleum Group („BP”) w drodze zakupu akcji.

(2)

Ineos jest brytyjską spółką akcyjną, która sprawuje całkowitą kontrolę nad szeregiem spółek zależnych, działających na całym świecie w sektorach produkcji, dystrybucji, sprzedaży i wprowadzania do obrotu surowców chemicznych i chemikaliów specjalistycznych. Dnia 16 grudnia 2006 r. spółka Ineos nabyła Innovene – przedsiębiorstwo należące uprzednio do BP działające w sektorze olefin, substancji pochodnych i rafinacji (za wyjątkiem BP Dormagen Business, którego nabycie stanowi przedmiot niniejszej decyzji), produkujące szereg produktów petrochemicznych, w tym olefin i ich pochodnych oraz szereg produktów rafineryjnych (2). Komisja zatwierdziła powyższą operację dnia 9 grudnia 2005 r. (sprawa nr COMP/M.4005 – Ineos/Innovene, dalej zwana „transakcją główną”).

(3)

Nad przedsiębiorstwem BP Dormagen Business, w którego skład wchodzi jedynie zakład w Kolonii/Dormagen w Niemczech, obecnie kontrolę sprawuje BP; przedsiębiorstwo to działa w sektorze produkcji tlenku etylenu („TE”) i glikoli etylenowych („GE lub glikoli”).

(4)

Komitet Doradczy ds. Koncentracji podczas 143. posiedzenia, które odbyło się dnia 28 lipca 2006 r., wydał pozytywną opinię w sprawie przedstawionego mu przez Komisję projektu decyzji zatwierdzającej koncentrację (3).

(5)

Urzędnik przeprowadzający spotkanie wyjaśniające w sprawozdaniu z dnia 26 lipca 2006 r. stwierdził, że prawo stron do złożenia wyjaśnień zostało zachowane (3).

(6)

Komisja, analizując transakcję główną, oceniła rynki tlenku etylenu („TE”) oraz szeregu jego pochodnych („PTE”), a zwłaszcza alkoholi oksyetylenowanych, eterów glikolowych („EG”) i etanoloamin („EOA”). Komisja uznała, że transakcja główna nie budziła poważnych wątpliwości co do jej zgodności ze wspólnym rynkiem na poziomo i pionowo powiązanych rynkach.

(7)

BP Dormagen Business produkuje i sprzedaje wyłącznie TE i GE. Ineos wytwarza szeroką gamę chemikaliów – w tym TE i pochodne TE (łącznie z GE). Tak więc jedyny przypadek poziomego nakładania się rynku, wynikający z proponowanego nabycia BP Dormagen Business przez Inos, dotyczy TE i GE. Ponadto pionowe relacje istnieją w części łańcucha dostaw usytuowanej powyżej produkcji TE (jeżeli chodzi o etylen) oraz poniżej produkcji TE (jeżeli chodzi o pochodne TE).

(8)

TE jest bezbarwnym gazem, wytwarzanym w procesie częściowego utleniania etylenu. TE zawiera 82 % etylenu i jest produktem niebezpiecznym, ponieważ jest wysoce palny i wybuchowy. Jest to substancja toksyczna i rakotwórcza. TE można stosować w stanie nieczyszczonym do produkcji GE lub poddać dalszemu oczyszczaniu.

(9)

GE są surowcami chemicznymi wytwarzanymi głównie w procesie niekatalitycznego uwodnienia TE. 37,5 % całkowitego zużycia TE w EOG przypada na GE – substancje te są wytwarzane jedynie w zintegrowanych procedurach TE.

(10)

Alternatywna metoda przetwarzania TE wiąże się z dalszym oczyszczaniem: oczyszczony TE można następnie stosować do produkcji różnych innych surowców chemicznych. Większość oczyszczonego TE zużywana jest na własny użytek przez zintegrowanych producentów TE, w operacjach dolnej części łańcucha dostaw, do produkcji pochodnych TE, a niezużyta część sprzedawana jest stronom trzecim, które konkurują z producentami TE na rynkach różnych pochodnych TE.

(11)

Komisja przeprowadziła analizę tlenku etylenu w rozpatrywanych uprzednio sprawach (4). Określiła ona odrębny rynek produktowy w przypadku TE, ponieważ charakteryzuje się on niską możliwością zastąpienia, zwłaszcza jeżeli TE stosowany jest jako bezpośredni surowiec w reakcjach chemicznych. Badanie rynku w przedmiotowej sprawie potwierdziło tę definicję rynku produktowego.

(12)

Ponieważ stronom trzecim sprzedawany jest jedynie oczyszczony TE analiza konkurencji w niniejszej sprawie skupiła się na rynku oczyszczonego TE. Na późnym etapie postępowania Ineos oświadczyło, że oczyszczony TE można podzielić w zależności od zawartości zanieczyszczeń (głównie aldehydów) na: TE wysokiej klasy („TE WK”) i TE niskiej klasy („TE NK”). Jednak badanie rynku potwierdziło, że dalszy podział odnośnego rynku produktowego zgodnie z klasą czystości oczyszczonego TE nie jest konieczny, ponieważ stronom trzecim sprzedaje się jedynie TE WK.

(13)

Komisja zbadała również, czy konieczne jest wprowadzenie rozróżnienia między długoterminowymi umowami w zakresie dostaw TE na rzecz klientów, których zakłady mieszczą się na terenie zakładu producenta lub przylegają do niego i są połączone rurociągiem (dostawami „wewnątrzzakładowymi”), oraz dostawami na rzecz innych klientów („pozazakładowymi”), które odbywają się za pomocą innych środków transportu – takich jak transport samochodowy lub kolejowy. Komisja uznała, że między powyższymi dwoma metodami dostaw istnieją pewne różnice w zakresie poziomu cen, okresu obowiązywania umów oraz ilości nabywanych substancji. Jednak Komisja nie musiała podejmować decyzji w tej sprawie, ponieważ transakcja nie zakłóci w znaczący sposób skutecznej konkurencji, niezależnie od tego, czy uzna się dostawy zakładowe i pozazakładowe za jeden czy dwa odrębne rynki.

(14)

Ineos twierdzi, że rynek glikoli stanowi odrębny rynek produktów, co wynika z wcześniejszej decyzji Komisji (5). Jednak w kolejnej decyzji (6) Komisja uznała, że ze względu na przyczyny związane z popytem konieczne może być wprowadzenie rozróżnienia między różnymi typami GE. Należą do nich: monoetylenoglikol („MEG”), dwuetylenoglikol („DEG”) oraz trójetylenoglikol („TEG”). Zdecydowana większość produkcji dotyczy wytwarzania MEG (około 90 %), a pozostała jej część dzieli się między DEG (około 9 %) i TEG (około 1 %).

(15)

W niniejszym przypadku większość uczestników rynku zaznaczyło, że należy podzielić glikole na trzy odrębne rynki – MEG, DEG i TEG, ponieważ glikole te mają zupełnie różne zastosowania i w żadnym zakresie nie stanowią swoich zamienników. Jednak z perspektywy podaży MEG, DEG i TEG są zawsze produkowane w skojarzeniu i w bardzo podobnych proporcjach. Nie sprecyzowano dokładnej definicji rynku, ponieważ transakcja nie zakłóci w znaczący sposób skutecznej konkurencji w zakresie glikoli w oparciu o żadną z alternatywnych definicji rynku produktowego.

(16)

W uprzednich decyzjach (7) Komisja uznała, że geograficzny zakres rynku TE prawdopodobnie obejmuje Europę Zachodnią (obejmującą EOG i Szwajcarię), choć nie sprecyzowano dokładnej definicji rynku. W niniejszym przypadku właściwe zakłady produkcyjne mieszczą się w Antwerpii, w Belgii, w miejscowościach Lavera we Francji i Dormagen w Niemczech. Ineos twierdzi, że rynek obejmuje cały EOG, ponieważ TE z tych zakładów jest transportowany na duże odległości (zgodnie z danymi przedstawionymi przez Ineos niekiedy na ponad 1 000 km, choć większość dostaw realizowana jest w promieniu 600 km). Jednak znaczna większość klientów oraz co najmniej połowa konkurentów uważa, że rynek geograficzny ma charakter regionalny. Dostawy odbywają się na odległość od 0 do 800 km, a znaczna ich większość w mieści się w przedziale od 0 do 600 km, ze względu na wysokie koszty transportu oraz niebezpieczny charakter produktu.

(17)

Z uwagi na ograniczenia dotyczące odległości, na które transportowane są towary, Komisja za możliwe regionalne rynki TE uznała: i) Zjednoczone Królestwo i Irlandię, ii) kraje nordyckie (Norwegię, Szwecję i Finlandię), iii) kontynentalną Europę Północno-Zachodnią (Niderlandy, Danię, Belgię, Luksemburg, Niemcy, Austrię, środkową i północną Francję), iv) basen Morza Śródziemnego (Włochy, Portugalię, południową Francję oraz Hiszpanię), jak również v) Europę Środkową i Wschodnią. Ponadto Komisja uznała, że regionalne różnice w cenach oraz ograniczone przepływy handlowe potwierdzają geograficzną segmentację rynku. Jednak nie było potrzeby określania dokładnej definicji rynku geograficznego TE, ponieważ Komisja uznała, że transakcja nie zakłóci znacząco skutecznej konkurencji na żadnym z ewentualnych rynków geograficznych (rynku obejmującego cały EOG ani kontynentalnej Europy Północno-Zachodniej, czyli jedynego rynku regionalnego, na którym działały obydwie strony).

(18)

Ineos twierdzi, iż zgodnie z argumentacją zawartą w uprzednich decyzjach (8) właściwym rynkiem geograficznym glikoli jest co najmniej Europa Zachodnia lub nawet cały świat. Świadczy o tym fakt, że glikole nie są produktem niebezpiecznym i tym samym ich transport nie nastręcza trudności. Ceny są porównywalne na całym świecie, a przywóz do EOG, prowadzony głównie z Bliskiego Wschodu i Rosji, stanowi około 13 % całkowitego zużycia glikoli w EOG.

(19)

Zdecydowana większość respondentów uczestniczących w badaniu rynku potwierdziła, że rynek geograficzny obejmuje co najmniej cały EOG. Jednak do celów niniejszej decyzji nie sprecyzowano dokładnej definicji rynku, ponieważ transakcja nie zakłóci w znaczący sposób skutecznej konkurencji na wspólnym rynku, ani na znacznej jego części w oparciu o żadną z alternatywnych definicji rynku geograficznego.

(20)

Całkowity rynek TE w EOG, łącznie z produkcją na własny użytek, wynosi około 3 000 ktpa (kiloton rocznie). Rynek sprzedaży obejmuje około 18 % całkowitej produkcji lub około 560 ktpa, z czego około 33 % wartości stanowią klienci wewnątrzzakładowi, a 67 % klienci pozazakładowi.

(21)

W odniesieniu do struktury rynku transakcja polega na połączeniu dwóch spośród trzech największych dostawców TE i doprowadzi do powstania łącznego udziału w rynku przewyższającego 45 %, w oparciu o którąkolwiek zasadną definicję właściwego rynku produktowego i geograficznego TE. Udział w rynku firmy Shell – największego konkurenta połączonych podmiotów – stanowi 15–25 % ogółu rynku sprzedaży zarówno dostaw wewnątrzzakładowych, jak i pozazakładowych. Wszyscy pozostali konkurenci posiadają udziały w rynku nieprzekraczające 10 % (wielu poniżej 5 %) zarówno w przypadku sprzedaży wewnątrzzakładowej, jak i pozazakładowej.

(22)

Jednak zważywszy, że rynek sprzedaży stanowi dość niewielką cześć całkowitej produkcji, stosunkowo małe zmiany w całkowitej produkcji mogą wywrzeć istotny wpływ na ten rynek. Tak więc w swojej ocenie Komisja skupiła się na znaczeniu stosowania TE przez zintegrowanych producentów na własny użytek oraz jego wpływu na sprzedaż stronom trzecim. Komisja oceniła warunki dotyczące podaży TE, a zwłaszcza czynniki które mogą wpłynąć na zachowanie połączonego podmiotu na rynku sprzedaży TE.

(23)

W ramach oceny Komisja określiła główne aspekty, od których zależy dostępność TE na rynku sprzedaży: – zdolność produkcyjną TE, – moce przerobowe w zakresie oczyszczania, – zastosowania TE w dolnej części łańcucha dostaw, a zwłaszcza podział na glikole i inne zastosowania, – zachęty do wewnętrznego wykorzystywania dodatkowego TE i/lub zbytu na rynku sprzedaży.

(24)

Po pierwsze, Komisja oceniła, czy obecnie konkurenci stron posiadają wystarczające zapasowe zdolności produkcyjne TE, umożliwiające zaopatrywanie rynku sprzedaży. W tym względzie największe znaczenie mają moce przerobowe w zakresie oczyszczania, ponieważ na rynku sprzedaży handluje się wyłącznie oczyszczonym TE. Badanie wykazało, że chociaż zakłady stron stanowią istotną część zapasowych mocy przerobowych w zakresie oczyszczania, to zapasowe moce ich konkurentów mogłyby zapobiec antykonkurencyjnemu zachowaniu stron, ponieważ mają one znaczną wydajność w porównaniu ze stosunkowo niewielką skalą rynku sprzedaży.

(25)

Kolejny ważny element oceny Komisji dotyczył związku między produkcją oczyszczonego TE i glikoli. Ograniczenie produkcji glikoli może umożliwić połączonym producentom (którzy wytwarzają zarówno TE, jak i GE) podwyższenie produkcji oczyszczonego TE. Związek ten polega na tym, że obydwa produkty wytwarza się przy wykorzystaniu tego samego surowca (nieczyszczonego TE) i tym samym w następstwie ograniczenia produkcji GE dojdzie do udostępnienia nieczyszczonego TE, który mógłby zostać wykorzystany do produkcji dodatkowych ilości oczyszczonego TE – z zastrzeżeniem ograniczeń mocy przerobowych w zakresie oczyszczania.

(26)

Ineos twierdzi, że MEG stosowany jest jako produkt zamienny, który umożliwia producentom TE dostosowywanie produkcji w zależności od podaży TE lub innych jego pochodnych, która to podaż zależy od warunków rynkowych. Na dowód powyższej tezy Ineos przedstawił dwie analizy ekonometryczne, które wykazują, że w przeszłości konkurenci stron w reakcji na niedobór surowców w zakładach Ineos oraz BP Dormagen Business podnosili produkcję oczyszczonego TE kosztem produkcji glikoli. Uznano, że ograniczenia sprzedaży TE wprowadzone przez dotknięte niedoborem zakłady zostały do pewnego stopnia zrównoważone poprzez zwiększoną sprzedaż TE prowadzoną przez konkurentów.

(27)

Komisja uznała, że mimo iż powyższe analizy mają pewne wady, wykazują one potencjał konkurentów w zakresie przeciwdziałania antykonkurencyjnemu zachowaniu połączonego podmiotu.

(28)

Komisja oceniła następnie wielkość ewentualnego przestawienia się z produkcji glikoli na oczyszczony TE, przy uwzględnieniu wszystkich ograniczeń mocy przerobowych w zakresie oczyszczania. Komisja uznała, że w przypadku największego przewidywalnego ograniczenia produkcji glikoli, potencjalne przestawienie produkcji z glikoli na oczyszczony TE mogłoby, w przypadku jednostronnej podwyżki cen wprowadzonej przez połączony podmiot, wprowadzić na rynek sprzedaży TE istotne ilości produktu – z uwagi na bieżącą niewielką skalę tego rynku.

(29)

Komisja uwzględniła również wpływ nowych zdolności produkcyjnych glikoli, które powstają na Bliskim Wchodzie i w Azji, na europejską sytuację rynkową. Komisja uznała, że nowe zdolności produkcyjne TE prawdopodobnie spowodują wzrost przywozu GE do EOG, który doprowadzi do spadku produkcji glikoli na tym obszarze. To z kolei może spowodować wzrost dostępności TE na terenie EOG do sprzedaży na rzecz stron trzecich oraz umożliwić wewnątrzzakładową produkcję innych pochodnych TE.

(30)

Tak więc Komisja uznała, że należy ocenić wpływ operacji w odniesieniu do przyszłego rozwoju sytuacji, tzn. w kontekście prognoz i spodziewanych wydarzeń.

(31)

Badanie Komisji wykazało, że całkowita zapasowa zdolność produkcyjna TE w EOG w najbliższych latach wzrośnie, podczas gdy stopień jej wykorzystania obniży się. Choć w najbliższej przyszłości oczekuje się spadku zapasowych mocy przerobowych w zakresie oczyszczania, skoro rynek sprzedaży jest stosunkowo niewielki i nie ma w najbliższej przyszłości znacznie wzrosnąć, pozostałe zapasowe moce przerobowe w zakresie oczyszczania mogą stanowić ograniczenie ewentualnych jednostronnych podwyżek cen wprowadzanych przez połączony podmiot.

(32)

Ponadto, aby ocenić wpływ spodziewanego wzrostu przywozu glikoli z Bliskiego Wschodu na europejski rynek sprzedaży TE, uwzględniono przyszłe zachęty gospodarcze mające skłonić producentów TE do zaopatrywania rynku sprzedaży. Aby zrównoważyć prognozowany spadek zużycia TE do produkcji glikoli oraz aby utrzymać jak najwyższy poziom wykorzystania produkcji TE, producenci TE będą musieli znaleźć inne możliwości zbytu wytwarzanego przez siebie TE. Ponieważ wszystkie inne pochodne TE (za wyjątkiem glikoli) oraz rynek sprzedaży wymagają oczyszczonego TE powinno to skłonić europejskich producentów TE do zwiększenia mocy przerobowych w zakresie oczyszczania.

(33)

Komisja uznała, że rozszerzenie części produkcji TE związanej z oczyszczaniem jest mniej kosztowne i często nie wymaga dokonywania innych inwestycji w pozostałych częściach zakładu. Zakładając, że konkurenci będą mogli zwiększyć swoje moce przerobowe w zakresie oczyszczania, aby wykorzystać spodziewany spadek produkcji glikoli, zakres tego wzrostu zależy od stopnia, w jakim producenci TE będą wykorzystywać TE do PTE na użytek własny, ich możliwości zwiększenia zdolności produkcyjnych PTE oraz zachęt do wykorzystywania TE na własny użytek bądź zbycia na rynku sprzedaży.

(34)

Badanie Komisji ujawniło, że w niedalekiej przyszłości dojdzie do częściowego ograniczenia zdolności produkcyjnej PTE zintegrowanych producentów ze względu na zwiększony popyt na PTE. Zwiększenie zdolności produkcyjnej PTE jest bardziej kosztowne i bardziej czasochłonne niż zwiększenie mocy przerobowych w zakresie oczyszczania TE. Tak więc nie cały oczyszczony TE, udostępniony w wyniku spadku produkcji glikoli na terenie EOG, zostanie wykorzystany do zwiększonej produkcji PTE przez zintegrowanych producentów. Będzie on więc dostępny na rynku sprzedaży.

(35)

Tak więc można wykluczyć istotne zakłócenie skutecznej konkurencji na rynku sprzedaży TE. Nabywcy TE będą mieli możliwość wyboru dostawców, który wystarczy by wpłynąć na zachowanie połączonego podmiotu.

(36)

Światowa produkcja i światowe zużycie GE szacuje się na około 17 000 ktpa, z czego produkcja w EOG wynosi około 1 700 ktpa, a popyt około 1 950 ktpa. W ostatnich latach światowy popyt był stosunkowo stabilny, zwłaszcza ze względu na popyt na MEG w Chinach, na Dalekim Wchodzie, który wykorzystywany jest do produkcji tkanin z poliestru. To z kolei pobudza inwestycje w znaczące nowe zdolności produkcyjne GE w Azji i na Bliskim Wschodzie, których eksploatacja ma rozpocząć się w ciągu kilku najbliższych lat.

(37)

Badanie Komisji wykazało, że udział połączonego podmiotu na światowym rynku sprzedaży nie przekroczy 5 % w oparciu o którąkolwiek z możliwych definicji rynku produktowego. Na rynku sprzedaży obejmującym cały EOG udział połączonego podmiotu nie przekroczył 20 % w przypadku żadnego z właściwych rynków produktowych. Ponadto połączony podmiot będzie narażony na konkurencję ze strony różnych silnych konkurentów, takich jak BASF, MEGlobal, Sabic, Shell, Clariant oraz ze strony importowanych towarów.

(38)

Ze względu na ograniczony udział w rynku połączonego podmiotu obecność istotnych konkurentów, posiadających porównywalny lub większy udział w rynku, oraz przewidywany spadek produkcji glikoli w Europie (w wyniku zwyżki przywozu) Komisja uznała, że proponowana transakcja nie stanowi zagrożenia dla skutecznej konkurencji na rynku glikoli.

(39)

W świetle powyższego Komisja uznała, że proponowana koncentracja nie zakłóca w sposób znaczący skutecznej konkurencji na wspólnym rynku ani istotnej jego części, zwłaszcza przez stworzenie lub wzmocnienie pozycji dominującej. W związku z powyższym koncentrację uznaje się za zgodną ze wspólnym rynkiem na mocy art. 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i art. 57 Porozumienia EOG.