26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/1

(1)

Wspólnota i Republika Gabońska wynegocjowały i parafowały Umowę o partnerstwie w sprawie połowów przyznającą rybakom ze Wspólnoty wielkości dopuszczalnych połowów na wodach należących do Republiki Gabońskiej.

(2)

W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie wspomnianej umowy.

(3)

Należy określić metodę rozdziału wielkości dopuszczalnych połowów pomiędzy państwa członkowskie,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/8

(1)

W następstwie dochodzenia („pierwotne dochodzenie”) Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1174/2005 (2), nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Z posiadanych przez Komisję informacji wynikało, że po niektórych zmianach wprowadzonych w następstwie pierwotnego dochodzenia w strukturze przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi Joint Stock Co., Ltd. (dalej „Ningbo Ruyi”) – chińskego producenta eksportującego, któremu w pierwotnym dochodzeniu nie przyznano traktowania na zasadach rynkowych (MET) – w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa przeważały warunki gospodarki rynkowej. Istniały wystarczające dowody prima facie sugerujące, że Ningbo Ruyi spełnia kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W tym kontekście uznano, że zmieniły się okoliczności, na podstawie których ustanowiono obowiązujące środki, i że zmiany te mają trwały charakter.

(3)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i ustaleniu, że istniały wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, Komisja opublikowała zawiadomienie („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) (3) i rozpoczęła dochodzenie z własnej inicjatywy, którego zakres ogranicza się do ustalenia, czy Ningbo Ruyi prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, a jeżeli tak, do ustalenia, czy indywidualny margines dumpingu i stawka celna powinny opierać się na własnych kosztach/cenach krajowych tego przedsiębiorstwa.

(4)

Komisja oficjalnie powiadomiła Ningbo Ruyi i powiązanego z nim importera, Jungheinrich AG, przedstawicieli kraju wywozu oraz przemysł wspólnotowy o wszczęciu przeglądu. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie.

(5)

Komisja przesłała również do Ningbo Ruyi formularz wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych (dalej „MET”) oraz kwestionariusz i otrzymała odpowiedzi w wyznaczonych w tym celu terminach. Komisja zgromadziła wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla celów ustalenia MET i dumpingu, przeanalizowała dostarczone informacje oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach przedsiębiorstw powiązanych:

(6)

Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 kwietnia 2005 r. do dnia 31 marca 2006 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(7)

Definicja produktu objętego postępowaniem odpowiada definicji, którą zastosowano w pierwotnym dochodzeniu, wspomnianej w motywie 1 powyżej. Produktem objętym postępowaniem są ręczne wózki paletowe, bez napędu własnego, używane do przenoszenia materiałów normalnie umieszczanych na paletach, oraz ich zasadnicze części, tzn. podwozie i mechanizmy hydrauliczne, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami CN ex 8427 90 00 oraz ex 8431 20 00 (kody TARIC 8427900010 oraz 8431200010).

(8)

Obecny przegląd wykazał, że ręczne wózki paletowe wyprodukowane w ChRL przez Ningbo Ruyi i sprzedawane na chińskim rynku mają takie same podstawowe cechy fizyczne i to samo zastosowanie, co produkty wywożone do Wspólnoty. Produkty te uznaje się zatem za produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla producentów spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach, gdy zostanie wykazane, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego przeważały warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

(10)

Ningbo Ruyi wystąpił o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Stałą praktyką Wspólnoty jest sprawdzanie, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw zaangażowanych w produkcję i/lub sprzedaż produktu objętego postępowaniem spełnia jako całość warunki uzyskania MET. Zgodnie z informacjami udzielonymi przez Ningbo Ruyi w ChRL było tylko jedno takie przedsiębiorstwo powiązane – Jungheinrich Shanghai. Ningbo Ruyi przedłożył wypełniony formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie.

(11)

W toku dochodzenia przemysł wspólnotowy twierdził, że Ningbo Ruyi był prawdopodobnie powiązany z licznymi przedsiębiorstwami, które jednak nie zostały należycie ujawnione przez to przedsiębiorstwo w informacjach przedłożonych Komisji ani w kontrolowanych sprawozdaniach finansowych. Według przemysłu wspólnotowego nieujawnienie informacji o powiązanych przedsiębiorstwach w sprawozdaniach finansowych narusza zasady MSR 24 (Ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych) i przemysł wspólnotowy zwrócił się do Komisji o zweryfikowanie tej kwestii.

(12)

Podczas wizyt weryfikacyjnych stwierdzono, że Ningbo Ruyi było powiązane z przedsiębiorstwami, które nie zostały ujawnione w kontrolowanych sprawozdaniach finansowych (naruszenie zasad MSR 24) ani w odpowiedziach zawartych w wypełnionym formularzu wniosku o MET, ani w odpowiedziach na kwestionariusz. Należy zauważyć, że zarówno w formularzu wniosku o MET, jak i w kwestionariuszu zwrócono się do Ningbo Ruyi o opisanie struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa i jego filii na całym świecie, łącznie ze spółkami dominującymi, spółkami zależnymi oraz innymi powiązanymi przedsiębiorstwami, niezależnie od ich zaangażowania w produkcję i/lub sprzedaż produktu objętego postępowaniem. Ponadto od Ningbo Ruyi zażądano przedłożenia formularza wniosku o MET przeznaczonego dla każdej filii lub powiązanego przedsiębiorstwa w ChRL, które było producentem i/lub eksporterem ręcznych wózków paletowych, oraz dostarczenia szczegółowych danych na temat wszystkich innych powiązanych przedsiębiorstw.

(13)

Zarówno w Sprawozdaniu z audytu i sprawozdaniach finansowych za rok upływający dnia 31 grudnia 2005 r. (Auditor’s Report and Financial Statements for the year ended 31 December 2005) („Sprawozdanie za 2005 r.”), jak i w odpowiedziach zawartych w wypełnionym formularzu MET i w kwestionariusz, Ningbo Ruyi było powiązane w ODP tylko z trzema przedsiębiorstwami: Jungheinrich AG, Jungheinrich Shanghai i Ruyi Hongkong. Dochodzenie jednak wykazało, że chińscy akcjonariusze przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi mają również udziały większościowe w przedsiębiorstwach Ningbo CFA Co., Ltd. („Ningbo CFA”) i Ningbo Free Trade Zone Ruyi International Trading Co., Ltd. („NFTZ”).

(14)

Poza tym członkowie rodziny chińskich akcjonariuszy przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi posiadają: CFA Tools Co., Ltd. („CFA Tools”), przedsiębiorstwo zarejestrowane w Hongkongu, oraz Zhejiang Tianyou Import & Export Co., Ltd. („Tianyou”).

(15)

Wszystkie wyżej wymienione przedsiębiorstwa, których Ningbo Ruyi nie ujawniło, są zatem powiązane z Ningbo Ruyi do celów obecnego przeglądu. Trzy z nich handlowały w ODP ręcznymi wózkami paletowymi, a wszystkie miały zezwoleniu na prowadzenie działalności pozwalające na handel tym produktem. Wygląda na to, że głównie dokonywały wywozu do krajów spoza Wspólnoty. Co najmniej trzy czwarte podanej przez Ningbo Ruyi wielkości sprzedaży krajowej faktycznie było dokonywane przez nieujawnionych powiązanych i niepowiązanych odbiorców krajowych.

(16)

Wreszcie, charakter transakcji między Ningbo Ruyi a przedsiębiorstwem Ningbo Jinmao Import & Export Co., Ltd. („Ningbo Jinmao”), które w pierwotnym dochodzeniu zgłoszono jako przedsiębiorstwo powiązane (Ningbo Ruyi sprzedało swoje udziały w listopadzie 2003 r.), wskazuje na ścisłą współpracę obu przedsiębiorstw w zakresie handlu przedmiotowym towarem. Ningbo Jinmao zakupiło ponad połowę ręcznych wózków paletowych podanych przez Ningbo Ruyi jako sprzedaż krajowa w ODP, a następnie odsprzedało ich znaczną ilość przedsiębiorstwu NFTZ, które dokonywało wywozu tego produktu. NFTZ nie zakupiło żadnych ręcznych wózków paletowych bezpośrednio od Ningbo Ruyi. Fakt, że Ningbo Jinmao jest jednym z głównych odbiorców Ningbo Ruyi i odsprzedaje dużą ilość swoich zakupów przedsiębiorstwu NFTZ dowodzi, że Ningbo Ruyi wiedziało lub powinno wiedzieć, iż większość sprzedaży przedsiębiorstwu Ningbo Jinmao nie mogła dotyczyć sprzedaży krajowej, ponieważ NFTZ – przedsiębiorstwo powiązane dokonywało wywozu produktów zakupionych od Ningbo Jinmao.

(17)

Pewien czas po przeprowadzeniu wizyty weryfikacyjnej na miejscu, Ningbo Ruyi przedłożyło nowe informacje na temat statusu MET kilku z tych nieujawnionych przedsiębiorstw powiązanych i twierdziło, że nadal można określić MET w odniesieniu do całej grupy. W uzasadnieniu podano, że nieujawnienie przedsiębiorstw powiązanych nie było umyślne, a udział tych powiązanych stron w sprzedaży produktu objętego dochodzeniem był nieznaczny. Z tych samych powodów partner Ningbo Ruyi, przedsiębiorstwo Jungheinrich AG, również twierdziło, że należy uwzględnić te nowe informacje i przyznać status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych.

(18)

Niezależnie od tego, czy nieujawnienie w terminie przedsiębiorstw powiązanych miało na celu utrudnienie dochodzenia, faktem jest, że odpowiedzi udzielone na kwestionariusz były zasadniczo niekompletne do tego stopnia, że podczas wizyt weryfikacyjnych przeprowadzonych w ChRL nie można było sprawdzić, czy grupa Ningbo Ruyi prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej. Ponieważ nie można było przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych na terenie nieujawnionych stron powiązanych, zakres zaangażowania grupy Ningbo Ruyi w handel ręcznymi wózkami paletowymi może być wyłącznie przedmiotem domysłu.

(19)

W każdym razie, nieujawnienie przez Ningbo Ruyi w swoich sprawozdaniach finansowych wszystkich powiązanych stron narusza zasady MSR 24. Celem MSR 24 jest, aby sprawozdania finansowe przedsiębiorstw zawierały wszelkie informacje konieczne do zwrócenia uwagi na to, jak istnienie powiązanych stron oraz transakcji i zaległych sald z takimi stronami może wpływać na sytuację finansową przedsiębiorstwa, a także na jego zyski i straty. W ramach dochodzenia antydumpingowego takie ujawnienie informacji jest niezbędne, aby instytucje mogły zbadać, czy grupa przedsiębiorstw powiązanych spełnia jako całość warunki uzyskania MET.

(20)

Naruszenie zasad MSR 24 wykazuje, że kontrola sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi nie została przeprowadzona zgodnie z MSR i wiarygodność ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Ningbo Ruyi wzbudza wątpliwości. Tym samym Ningbo Ruyi nie spełniłoby drugiego kryterium ustanowionego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(21)

Chociaż przepisy art. 18 rozporządzenia podstawowego dotyczące braku współpracy można by zastosować w niniejszym przeglądzie, zwraca się uwagę, że Komisja wszczęła niniejszy przegląd z własnej inicjatywy, gdyż miała dowody prima facie na to, iż w odniesieniu do przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi przeważały warunki gospodarki rynkowej, czego jednak przedsiębiorstwo to nie zdołało udowodnić. W związku z powyższym, uważa się, że nie ma potrzeby odwołania się do art. 18 rozporządzenia podstawowego. Wystarczy, jeżeli przegląd zostanie zakończony i utrzymane zostaną obowiązujące środki.

(22)

W świetle wyników dochodzenia przegląd powinien zostać zakończony bez zmiany wysokości cła obowiązującego dla Ningbo Ruyi, które powinno zostać utrzymane na poziomie ostatecznej, ogólnokrajowej stawki celnej, ustalonej w pierwotnym postępowaniu, tj. 28,5 %.

(23)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach, stanowiących podstawę zamiaru zakończenia obecnego przeglądu oraz utrzymania obowiązującego cła antydumpingowego na przywóz ręcznych wózków paletowych produkowanych przez przedsiębiorstwo Ningbo Ruyi. Wszystkie strony miały możliwość przedstawienia uwag. Otrzymane uwagi nie dały podstaw Komisji do zmiany wniosków.

(24)

Po ujawnieniu danych, przemysł wspólnotowy twierdził, że powinien zostać zastosowany art. 18 rozporządzenia podstawowego zawierający przepisy o braku współpracy, a Ningbo Ruyi powinno zostać ukarane stawką cła rezydualnego w wysokości 46,7 % jako niewspółpracujący producent eksportujący.

(25)

Jungheinrich AG oraz Ningbo Ruyi uważały, że fakt nieujawnienia przez Ningbo Ruyi wszystkich swoich przedsiębiorstw powiązanych był niewielkim i niezamierzonym zaniedbaniem, które nie miało żadnego wpływu na sytuację finansową Ningbo Ruyi. W związku z tym, przedsiębiorstwu Ningbo Ruyi powinno zostać przyznane MET lub przynajmniej niższa indywidualna stawka celna.

(26)

Nieujawnienie wszystkich przedsiębiorstw powiązanych, zwłaszcza że trzy z czterech nieujawnionych przedsiębiorstw powiązanych były zaangażowane w handel ręcznymi wózkami paletowymi, a czwarte ma zezwolenie na prowadzenie działalności pozwalające na handel tym produktem, nie można uznać za niewielkie zaniedbanie, ponieważ z tego powodu niemożliwe było ustalenie, czy wszystkie przedsiębiorstwa spełniają wszystkie kryteria MET (a nie tylko drugie kryterium dotyczące rachunkowości), w zgodzie ze stałą praktyką Wspólnoty. Ponadto nie jest ważne, czy nieujawnienie wszystkich przedsiębiorstw powiązanych było umyślne. Niekwestionowany jest jednak fakt, że te przedsiębiorstwa powiązane również nie zostały ujawnione w sprawozdaniach finansowych Ningbo Ruyi i już sam ten fakt pokazuje, że przynajmniej drugie kryterium art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie zostało spełnione. Dlatego nie można zaakceptować twierdzenia, że nieujawnienie tych powiązanych przedsiębiorstw było niewielkim, niezamierzonym zaniedbaniem i nie miało żadnego skutku.

(27)

Jak wspomniano w motywie 3 powyżej, zakres niniejszego przeglądu ogranicza się do ustalenia, czy Ningbo Ruyi prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, a nowy margines dumpingu zostałby obliczony tylko wtedy, jeżeli Ningbo Ruyi zostałoby przyznane MET. Ponieważ MET nie zostaje przyznane, nie można w ramach niniejszego przeglądu ustalić nowego marginesu dumpingu, wyższego lub niższego od marginesu obecnie obowiązującego dla przedsiębiorstwa Ningbo Ruyi.

(28)

Dlatego też niniejszy przegląd powinien zostać zakończony bez wprowadzania zmian do rozporządzenia (WE) nr 1174/2005,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/12

(1)

W dniu 30 października 2006 r., rozporządzeniem (WE) nr 1620/2006 (2) („rozporządzenie tymczasowe”), Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty desek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Ukrainy („kraje, których dotyczy postępowanie”). Rozporządzenie to weszło w życie dnia 1 listopada 2006 r.

(2)

Należy przypomnieć, że dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem” albo „OD”). Badanie trendów istotnych dla przeprowadzenia analizy szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca OD („okres badany”).

(3)

Po nałożeniu cła antydumpingowego na przywóz desek do prasowania z krajów, których dotyczy postępowanie, wszystkie strony zostały powiadomione o istotnych faktach i wnioskach, na których oparte było rozporządzenie tymczasowe („informacja o tymczasowych ustaleniach”). Wszystkim stronom przyznano okres, w którym mogły przedstawić, pisemnie lub ustnie, uwagi związane z przedstawieniem tych informacji.

(4)

Niektóre zainteresowane strony przedłożyły uwagi na piśmie. Stronom, które o to wystąpiły, umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej. Komisja prowadziła dalsze poszukiwania i weryfikację informacji, które uznawała za niezbędne dla ostatecznych ustaleń.

(5)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego i ostateczny pobór kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego („informacje o ostatecznych ustaleniach”). Ustalono również okres, w którym zainteresowane strony mogły przedstawić uwagi związane z przedstawieniem tych informacji. Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(6)

Należy przypomnieć, że, jak określono w motywie 12 rozporządzenia tymczasowego, produktem objętym niniejszym postępowaniem są deski do prasowania, wolno stojące lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawniki, a także podstawowe części tych desek, tj. nogi, blaty i podstawy do żelazka, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej i Ukrainy („produkt objęty postępowaniem”).

(7)

Jedna ze stron utrzymywała, że deski do prasowania z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch powinny zostać wyłączone z zakresu środków, ponieważ modele takie w sprzedaży detalicznej mają cenę minimum 200 EUR, podczas gdy średnia cena detaliczna deski do prasowania wynosi 35 EUR. Wysuwano również argument, że wspomniane modele są często sprzedawane konsumentom w pakietach łącznie z żelazkami parowymi; średnia cena detaliczna takiego zestawu wynosi około 500 EUR. W odniesieniu do ceny należy pamiętać, że ceny same w sobie, a w szczególności ceny detaliczne, nie są czynnikiem branym pod uwagę przy ocenianiu, czy dane typy (modele) produktów powinny być uważane w kontekście postępowania antydumpingowego za jeden produkt. Istotne są w tym kontekście podstawowe cechy fizyczne i zastosowania; w tym rozumieniu takie typy produktów są uznawane za podobne do modeli z blatem niewyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie. Co się tyczy detalicznej sprzedaży desek do prasowania wraz z żelazkami lub żelazkami parowymi, w toku dochodzenia ustalono, że taka metoda sprzedaży detalicznej bywa stosowana w odniesieniu do wszystkich typów desek do prasowania, a w każdym razie różnica cen różnych kombinacji nie może być podstawą wyłączenia któregokolwiek typu desek do prasowania z zakresu produktów objętych niniejszym postępowaniem.

(8)

Ta sama strona twierdziła ponadto, że podstawowe części desek do prasowania nie powinny być objęte zakresem środków, ponieważ rzekomo we Wspólnocie nie istnieje rynek na te części, a w Chińskiej Republice Ludowej („ChRL”) ani na Ukrainie nie ma podmiotów produkujących je. Argument ten, który sam w sobie nie jest decydujący w kontekście definicji produktu, w żadnym razie nie został potwierdzony w toku dochodzenia. Stwierdzono w istocie, że istnieje rynek podstawowych części desek do prasowania, a także, że co najmniej dwóch znanych chińskich producentów desek do prasowania prowadzi wywóz ich podstawowych części do Wspólnoty.

(9)

W świetle powyższego stwierdza się, że wszystkie rodzaje desek do prasowania oraz ich podstawowe części, o których mowa w motywie 6 powyżej, mają te same podstawowe cechy fizyczne i techniczne i tych samych użytkowników końcowych oraz że konkurują one między sobą na rynku wspólnotowym. Na tej podstawie motywy 12 i 13 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(10)

Wobec braku uwag, motyw 14 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzony.

(11)

W świetle powyższego stwierdza się ostatecznie, że, zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, produkt objęty dochodzeniem oraz deski do prasowania, wolno stojące lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawniki, a także podstawowe części tych desek, produkowane i sprzedawane w kraju analogicznym – Turcji, a także te, które są produkowane przez przemysł wspólnotowy i sprzedawane na rynku wspólnotowym, są produktami podobnymi.

(12)

Po nałożeniu środków tymczasowych jeden ze współpracujących producentów eksportujących z ChRL twierdził, że powinien być mu przyznany status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”). Przedsiębiorstwo to utrzymywało, że stosowane praktyki w zakresie księgowości, o których mowa w motywie 25 rozporządzenia tymczasowego, które były podstawą do odrzucenia wniosków pięciu chińskich producentów eksportujących o przyznanie MET (w przypadku trzech wniosków była to jedyna przyczyna ich odrzucenia), nie były na tyle znaczące, aby wpłynąć na rzetelność prowadzonych rachunków, które były w istocie kompletne, a także nie miały wpływu na ustalenie marginesów dumpingu.

(13)

W związku z tym należy zauważyć, że po przeprowadzeniu wizyty weryfikacyjnej na miejscu ustalono, że wyżej wymienione praktyki w zakresie księgowości stosowane przez to przedsiębiorstwo wyraźnie naruszają Międzynarodowe Standardy Rachunkowości („MSR”), mianowicie MSR nr 1, i nie mogą być uznane za nieistotne. Nie przedłożono żadnych dowodów, które mogłyby wpłynąć na zmianę ustaleń wskazanych w motywie 25 rozporządzenia tymczasowego.

(14)

Wobec braku innych istotnych i uzasadnionych uwag, motywy od 15 do 28 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(15)

Wobec braku jakichkolwiek uwag, motywy od 29 do 34 rozporządzenia tymczasowego dotyczące traktowania indywidualnego zostają niniejszym potwierdzone.

(16)

Wobec braku uwag dotyczących wyboru Turcji jako kraju analogicznego, motywy od 35 do 40 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(17)

Należy przypomnieć, że ustalenie wartości normalnej dla jednego chińskiego i jedynego ukraińskiego producenta eksportującego, którym przyznano MET, opierało się na przedłożonych przez te przedsiębiorstwa danych dotyczących sprzedaży krajowej i kosztów produkcji. Dane te zostały zweryfikowane na terenie przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(18)

Należy ponadto przypomnieć, że chiński producent eksportujący oraz ukraiński producent eksportujący, którym przyznano MET, nie prowadzili wystarczająco reprezentatywnej sprzedaży krajowej, przez co wartość normalna została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, tzn. została skonstruowana poprzez dodanie do kosztów produkcji zasadnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) oraz zasadnej marży zysku.

(19)

W odniesieniu do motywu 44 rozporządzenia tymczasowego Komisja przeprowadziła dalszą analizę kosztów produkcji, a w szczególności cen zakupu niektórych surowców wykonanych ze stali, zgłoszonych przez chińskiego producenta, któremu początkowo przyznano MET. W tym kontekście rozpatrzono również i sprawdzono doniesienia i dodatkowe dowody otrzymane od niektórych stron po przedstawieniu informacji o tymczasowych ustaleniach. Nie potwierdzono żadnych rozbieżności pomiędzy cenami stali przedstawionymi przez przedsiębiorstwo, o którym mowa, a odpowiadającymi im cenami na rynkach światowych. W związku z tym koszt produkcji przedstawiony przez przedsiębiorstwo, o którym mowa, zostaje ostatecznie przyjęty.

(20)

Wobec braku innych uwag dotyczących wartości normalnej dla chińskiego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, ustalenia zawarte w motywach od 43 do 46 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(21)

Po nałożeniu środków tymczasowych władze Ukrainy zwróciły się do Komisji o ponowne obliczenie wartości normalnej dla jedynego ukraińskiego eksportera na podstawie sprzedaży na rynku ukraińskim. Należy przypomnieć, że w przypadku tego jedynego ukraińskiego producenta eksportującego łączna sprzedaż produktu objętego postępowaniem na rynku krajowym w OD nie odbywała się w ilościach reprezentatywnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, a zatem wartość normalna musiała zostać skonstruowana zgodnie z motywem 18 powyżej oraz zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w motywie 47 rozporządzenia tymczasowego.

(22)

Wobec braku innych uwag dotyczących wartości normalnej w odniesieniu do jedynego ukraińskiego producenta eksportującego, ustalenia zawarte w motywach od 47 do 49 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(23)

Jeden z importerów twierdził, że informacje uzyskane od zaledwie jednego producenta w Turcji, kraju analogicznym, nie są wystarczające do określenia wartości normalnej i że wobec tak niedostatecznych podstaw nie należy nakładać ceł antydumpingowych. W tym względzie zwraca się uwagę, że rozporządzenie podstawowe, a w szczególności jego art. 2 ust. 7, nie wyklucza nałożenia środków w przypadku niskiej współpracy lub braku współpracy ze strony producentów w krajach analogicznych. Należy jednak dodać, że dla zapewnienia jak największej dokładności ustaleń Komisja mimo to porównała informacje pozyskane od jedynego współpracującego producenta w kraju analogicznym z informacjami uzyskanymi od innego tureckiego producenta oraz od jednego producenta w Stanach Zjednoczonych, który nie współpracował w pełni w toku dochodzenia, ale zgodził się przedstawić pewne informacje o cenach, kosztach i wielkości sprzedaży, a także od przemysłu wspólnotowego. Porównanie to potwierdziło, że dane pochodzące od współpracującego producenta tureckiego stanowią odpowiednią i zasadną podstawę do określenia wartości normalnej. W związku z tym przedstawiony argument zostaje odrzucony. Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 50 do 52 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone.

(24)

Po nałożeniu środków tymczasowych jeden z producentów eksportujących z ChRL, o którym mowa w motywie 57 rozporządzenia tymczasowego, utrzymywał, że przy ustalaniu ceny eksportowej nie należy pomijać sprzedaży eksportowej prowadzonej przez niego za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych. Jednak przedsiębiorstwo to nie przedstawiło żadnych dodatkowych sprawdzalnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, a w szczególności nie udokumentowało ostatecznego miejsca przeznaczenia sprzedaży dokonywanej przez niepowiązanych pośredników. Wobec tego przedstawione zastrzeżenie zostaje odrzucone.

(25)

Inny producent eksportujący z ChRL twierdził, że jego sprzedaż do WE dokonywana poprzez powiązane z nim przedsiębiorstwo handlowe mające siedzibę w Hongkongu nie powinna zostać pominięta. Przedsiębiorstwo to ponowiło swoje wcześniejsze żądanie, aby tej sprzedaży nie wykluczać z obliczeń cen eksportowych, ale nie było w stanie przedstawić żadnych nowych sprawdzalnych informacji ani wyjaśnień. Nie było ono w stanie wykazać, że zgłoszone przez niego ceny eksportowe stosowane wobec niezależnych klientów we Wspólnocie zostały rzeczywiście zapłacone. Ponadto zakupy dokonywane przez wspomniane przedsiębiorstwo handlowe z Hongkongu nie były zgodne z jego zbadanymi księgami rachunkowymi. Wobec tego przedstawione zastrzeżenie zostaje odrzucone.

(26)

Ten sam podmiot twierdził, że przy obliczaniu cen eksportowych Komisja powinna była zastosować własne kursy wymiany walut. W tym względzie zwraca się uwagę, że przedsiębiorstwo to zgłosiło wszystkie swoje transakcje z poszczególnych miesięcy z zastosowaniem kursu wymiany z pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca. Zastrzeżenie zostaje odrzucone, ponieważ miesięczny średni kurs wymiany, zastosowany przez Komisję w jej obliczeniach, trafniej oddaje rzeczywistą sytuację, eliminując efekt zastosowania stałego kursu z jednego dnia do przeliczania wartości transakcji, które miały miejsce w ciągu całego miesiąca.

(27)

Przemysł wspólnotowy twierdził, że ceny eksportowe zgłoszone przez współpracujących producentów eksportujących, szczególnie przez przedsiębiorstwo, o którym mowa w motywie 69 rozporządzenia tymczasowego, są błędne. Jednak dowody przedstawione w tym względzie były albo nieadekwatne, albo niesprawdzalne, albo też nie wykazywały żadnych rozbieżności. Zarzuty te uznaje się zatem za bezzasadne.

(28)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 53 do 58 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(29)

Po nałożeniu środków tymczasowych władze Ukrainy oraz jedyny ukraiński producent eksportujący twierdziły, że przy określaniu ceny eksportowej nie należy odliczać kosztów SG&A i zysku przedsiębiorstwa powiązanego, ponieważ w tym przypadku art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania. Argumentowano, że art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego ma zastosowanie jedynie do importerów powiązanych zlokalizowanych we Wspólnocie, ponieważ dokonano w nim jasnego rozróżnienia pomiędzy „przywozem a odsprzedażą”. Jedyny ukraiński producent eksportujący poinformował, że jego przedsiębiorstwo powiązane pełni funkcję działu eksportu, a obie zainteresowane strony utrzymywały, że cena eksportowa powinna być ustalana na podstawie art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Twierdziły one ponadto, że jeśli to przedsiębiorstwo powiązane nie może być uznane za dział eksportu producenta eksportującego, to powinno być uznane za agenta sprzedaży.

(30)

W odpowiedzi na powyższe należy zauważyć, że w przypadku sprzedaży produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty jedyny ukraiński producent eksportujący wysyłał produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do Wspólnoty, przedstawiał faktury za każdą wysyłkę swojemu przedsiębiorstwu powiązanemu w Szwajcarii i otrzymywał odpowiednią zapłatę. Producent eksportujący pełnił zatem wszystkie funkcje eksportera. Przedsiębiorstwo powiązane w Szwajcarii negocjowało umowy sprzedaży oraz przedstawiało faktury pierwszemu niezależnemu nabywcy we Wspólnocie. Przedsiębiorstwo powiązane pełniło również wszelkie istotne funkcje w zakresie przywozu w odniesieniu do towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu we Wspólnocie, tzn. dokonywało odprawy celnej towarów wprowadzanych do Wspólnoty i ponosiło wszelkie koszty ich transportu do niezależnego nabywcy we Wspólnocie, a także, w odpowiednich przypadkach, ich magazynowania we Wspólnocie. W tym kontekście to przedsiębiorstwo powiązane, choć formalnie ma siedzibę poza Wspólnotą, ma numer VAT EU i prowadzi działalność m.in. poprzez swoje biura sprzedaży i kilka obiektów magazynowych we Wspólnocie. Powinno ono zatem być uznawane za podmiot pełniący funkcje powiązanego importera, jak to stwierdzono w motywie 59 rozporządzenia tymczasowego, nie zaś eksportera lub agenta sprzedaży. W związku z tym należy odrzucić to zastrzeżenie i potwierdzić wstępne ustalenia.

(31)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motyw 59 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzony.

(32)

Po nałożeniu środków tymczasowych jeden z chińskich producentów eksportujących utrzymywał, że przy porównywaniu wartości normalnej z cenami eksportowymi różnych typów produktu pominięto pewne istotne różnice wpływające na cenę (np. rzeczywistą wagę deski do prasowania). W tym względzie należy zauważyć, że różne typy produktu były łączone w grupy w celu, z jednej strony, odzwierciedlenia głównych cech fizycznych oraz czynników wpływających na koszt i cenę, zaś z drugiej strony w celu umożliwienia wystarczająco reprezentatywnego dopasowania wywożonych typów produktu z typami sprzedawanymi przez współpracującego producenta tureckiego na jego rynku krajowym. W porównaniu uwzględniano następujące główne cechy: typ, wielkość, budowę blatu i materiał, z którego został wykonany, materiał, z którego wykonano nogi, obecność i rodzaj podstawy na żelazko, obecność akcesoriów, takich jak rękawnik, wieszaki na bieliznę, gniazdko elektryczne. Waga i inne kryteria przytaczane przez wspomnianego producenta eksportującego zostały pośrednio uwzględnione w ramach pewnych kryteriów wziętych pod uwagę w porównaniu (np. waga jest związana z wielkością blatu deski oraz z materiałem, z którego jest on wykonany). Wobec tego to zastrzeżenie nie może być przyjęte.

(33)

Po nałożeniu środków tymczasowych kilka stron zwracało się o bliższe informacje dotyczące dostosowań do wartości normalnej, zastosowanych w odniesieniu do producentów eksportujących, którym nie przyznano MET. W tym względzie należy zauważyć, że szczegółowe dokumenty informacyjne przedstawione poszczególnym współpracującym stronom zawierały wyczerpującą listę udzielonych dostosowań oraz że, podobnie jak we wszystkich przypadkach, dostosowania zostały dokonane wówczas, kiedy dowiedziono, że jest to uzasadnione. W szczególności wartość normalną ustaloną na podstawie kraju analogicznego dostosowano przez obniżenie w celu wyeliminowania wpływu: a) różnic cech fizycznych, opisanych w motywie 62 rozporządzenia tymczasowego; b) różnic w poziomie handlu, również opisanych w motywie 62 rozporządzenia tymczasowego; oraz c) różnic kosztów kredytu przyznanego w odniesieniu do rozpatrywanej sprzedaży krajowej. Nie stwierdzono innych różnic, a w związku z tym nie dokonano innych dostosowań.

(34)

Jedyny ukraiński producent eksportujący utrzymywał, że przy określaniu dostosowań do ceny eksportowej na potrzeby porównania Komisja dokonała pewnych nieuzasadnionych odliczeń w odniesieniu do niektórych elementów dotyczących kosztów transportu i kredytu. Komisja przyjęła to zastrzeżenie i dokonała odpowiednich zmian tych dostosowań.

(35)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 60 do 62 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(36)

W świetle powyższego, ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, są następujące:

(37)

Ostateczne skorygowane marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(38)

Wobec braku uwag w tym zakresie, motywy 72 i 73 rozporządzenia w tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(39)

Wobec braku uwag w tym zakresie, motywy od 74 do 76 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(40)

Wobec braku uwag w tym zakresie, motywy 77 i 78 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(41)

Po nałożeniu środków tymczasowych jedna ze stron, o której mowa w motywie 83 rozporządzenia tymczasowego, ponowiła swoje żądanie, by analiza wpływu dumpingowego przywozu z Ukrainy została przeprowadzona osobno od analizy dumpingowego przywozu z ChRL, utrzymując, że istnieją zasadnicze różnice w zakresie zmian poziomu cen i wielkości przywozu. Nie przedstawiono jednak żadnego nowego uzasadnienia tego żądania. W odniesieniu do cen należy przypomnieć, że bezwzględna różnica poziomu cen pomiędzy dwoma krajami nie jest czynnikiem decydującym w kontekście oceny łącznej, ponieważ może na nią wpływać wiele czynników, w tym różny udział poszczególnych produktów w przywozie z poszczególnych krajów; niemniej jednak trendy cenowe były zbliżone (patrz: motyw 84 rozporządzenia tymczasowego). Z kolei wielkość przywozu z obu krajów w OD była znacząca, a w okresie badanym wykazywała tendencję wzrostową. Fakt, że producent ukraiński rozpoczął produkcję dopiero w 2003 r., nie ma znaczenia dla ustalania szkody w OD. W związku z tym żądanie to należy ponownie odrzucić oraz potwierdzić łączną ocenę skutków dumpingowego przywozu, o której mowa w motywach od 79 do 86 rozporządzenia tymczasowego.

(42)

Jeden z importerów twierdził, że ceny importowe współpracujących producentów eksportujących z ChRL, ustalone przez Komisję do celów obliczenia podcięcia cenowego (patrz: motyw 92 rozporządzenia tymczasowego), nie odzwierciedlają pewnych nieuniknionych kosztów ponoszonych przy przywozie z ChRL, takich jak koszty paletowania, magazynowania, wysyłki i transportu z magazynu pośredniego do magazynu importera. Jeśli chodzi o koszty paletowania, w toku dochodzenia potwierdzono, że takie koszty są rzeczywiście ponoszone we Wspólnocie, ponieważ deski do prasowania są z reguły przywożone z ChRL luzem w kontenerach. Zastrzeżenie zostało zatem uznane za uzasadnione, a ceny przywozu stosowane przez współpracujących producentów eksportujących z ChRL odpowiednio skorygowano. W przypadku wszystkich pozostałych dodatkowych kosztów wspomnianych powyżej zastrzeżenie to nie mogło być przyjęte, ponieważ takie koszty dotyczą raczej konkretnych importerów i niekoniecznie są ponoszone przez pozostałych. Co więcej, koszty takie mogą być ponoszone również przez producentów wspólnotowych. Zgodnie z powyższym marginesy podcięcia cenowego w odniesieniu do dumpingowego przywozu z ChRL zostały odpowiednio skorygowane w następujący sposób:

(43)

Nie otrzymano żadnych uwag w odniesieniu do podcięcia cenowego dla Ukrainy, ustalonego na poziomie 6,6 %; poziom ten zostaje niniejszym potwierdzony. Z uwagi na brak jakichkolwiek innych uwag dotyczących przywozu dumpingowego z krajów, których dotyczy postępowanie, motywy 87 do 92 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(44)

Po nałożeniu środków tymczasowych skarżący argumentowali, że ich marża zysku w OD nie powinna obejmować nadzwyczajnych i tymczasowych obniżek wynagrodzeń kadry kierowniczej niektórych producentów wspólnotowych w OD (patrz: motyw 100 rozporządzenia tymczasowego). W celu konsekwentnego odzwierciedlenia sytuacji przemysłu wspólnotowego w okresie badanym oraz ze względu na fakt, że w tym obszarze istniały sprawdzalne dowody, żądanie to zostało przyjęte. Dane liczbowe i wstępne wnioski na temat rentowności przemysłu wspólnotowego zostały odpowiednio skorygowane w następujący sposób:

(45)

Z powyższego wynika, że w okresie badanym rentowność przemysłu wspólnotowego uległa pogorszeniu. Marża zysku w OD była o 69 % niższa niż w 2002 r.

(46)

W związku z tym dokonano korekty zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych przemysłu wspólnotowego w celu uwzględnienia opisanych powyżej korekt dotyczących wynagrodzeń i zysków w OD. Skorygowane dane w poniższej tabeli wskazują na gorszą sytuację w zakresie zmian tych dwóch wskaźników szkody w OD, niż to przedstawiono w motywach 102 i 103 rozporządzenia tymczasowego:

(47)

Wobec braku innych uwag dotyczących sytuacji przemysłu wspólnotowego, motywy od 94 do 107 rozporządzenia tymczasowego, zmienione w sposób opisany w motywach 44 i 46 powyżej, zostają niniejszym potwierdzone.

(48)

Powyżej opisane korekty poszczególnych czynników, mianowicie podcięcia cenowego, rentowności, zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych przemysłu wspólnotowego w OD, nie spowodowały zmiany wniosków dotyczących wszystkich czynników szkody przedstawionych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, które potwierdzały, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym, wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 108 do 110 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(49)

Po nałożeniu środków tymczasowych niektóre strony, o których mowa w motywie 134 rozporządzenia tymczasowego, ponowiły swoje twierdzenie, że przyczyny szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy leżały po jego stronie. Nie przedstawiono jednak żadnych nowych dowodów ani nowych argumentów na poparcie tego twierdzenia, dlatego też zostało ono odrzucone.

(50)

W świetle powyższego i wobec braku nowych uwag w zakresie związku przyczynowego, motywy od 111 do 141 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(51)

Wobec braku uwag w tym zakresie, motywy od 142 do 146 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(52)

Po przedstawieniu informacji o tymczasowych ustaleniach jeden z importerów nie zgodził się z niektórymi ocenami przytoczonymi w motywie 148 rozporządzenia tymczasowego. W szczególności importer ten zakwestionował założenie mówiące, że: i) ciężar środków antydumpingowych byłby równo rozłożony pomiędzy importerów, sprzedawców detalicznych i konsumentów; oraz ii) łączny narzut ceny detalicznej w stosunku do ceny importowej wynosi około 500 %. Argumentowano, że ciężar środków zostałby w całości przerzucony na konsumentów, ponieważ marża importerów już teraz jest niska, a sprzedawcy detaliczni nie byliby skłonni obniżyć własnej marży, chociaż jest ona znaczna. Jeśli chodzi o narzut, utrzymywano, że deska do prasowania przywożona po cenie 6,53 EUR (tyle wynosi średnia dumpingowa cena importowa na granicy Wspólnoty) najprawdopodobniej będzie sprzedawana konsumentowi po cenie niższej niż 35 EUR, która jest średnią ceną detaliczną deski do prasowania we Wspólnocie, a zatem analiza oparta na średnich cenach detalicznych i importowych jest myląca i wykazuje nierealistyczne poziomy marż. Zwrócono również uwagę, że w obliczeniu nie został uwzględniony podatek od wartości dodanej. Zdaniem tego importera łączny narzut wynosiłby raczej najwyżej 300 %.

(53)

Jeśli chodzi o wpływ na konsumentów, należy zauważyć, że ani przed publikacją, ani po publikacji rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie otrzymano żadnych oświadczeń ze strony organizacji konsumentów. Co się tyczy uwag importera przytoczonych w motywie 52 powyżej, należy zwrócić uwagę na następujące kwestie. Po pierwsze, importer przyznał, że jakiekolwiek skutki środków antydumpingowych dla konsumentów byłyby nieznaczne, biorąc pod uwagę okres użytkowania deski do prasowania. W istocie nawet jeśli ciężar środków zostałby w całości przeniesiony na konsumentów, oznaczałoby to dla nich konieczność zapłacenia za wyrób trwały o co najmniej pięcioletnim okresie użytkowania ceny wyższej o ok. 1,5 EUR (według szacunków opartych na udziale w rynku i cenach z 2005 r. oraz na ostatecznych stawkach cła). Po drugie, zważywszy na ożywioną konkurencję w tym sektorze rynku, jest bardzo mało prawdopodobne, aby którykolwiek z podmiotów uczestniczących w przywozie i sprzedaży produktu objętego postępowaniem zaabsorbował ewentualnie nałożone cła antydumpingowe. Dlatego też scenariusz przewidujący równomierne rozłożenie obciążenia wydaje się bardziej realistyczny. Należy również zauważyć, że żadna inna strona uczestnicząca w postępowaniu nie kwestionowała takiej oceny. W związku z powyższym można potwierdzić wniosek zawarty w motywie 149 rozporządzenia tymczasowego.

(54)

W kwestii narzutów stosowanych przez podmioty gospodarcze należy przypomnieć, że w dochodzeniu nie uczestniczył żaden sprzedawca detaliczny, a zatem na tym etapie nie były dostępne żadne szczegółowe i sprawdzalne dowody w zakresie cen detalicznych i stosowanych marż. Ocena mogła zatem opierać się jedynie na porównaniu ceny dumpingowego przywozu, znanej z odpowiedzi na kwestionariusz, ze średnią ceną detaliczną, oszacowaną na podstawie informacji uzyskanych od importerów i od przemysłu wspólnotowego. Według tych informacji średnia cena detaliczna odnosi się do wszelkiej sprzedaży detalicznej we Wspólnocie i obejmuje m.in. podatek od wartości dodanej. Ustalona w ten sposób suma narzutów stosowanych przez importerów, sprzedawców detalicznych i wszelkich innych podmiotów uczestniczących w dystrybucji towarów pochodzących z dumpingowego przywozu do konsumentów wynosi około 450 %. Na koniec należy przypomnieć i potwierdzić, że narzuty poszczególnych podmiotów mogą się znacznie różnić między sobą, ale w ujęciu średnim są one znaczne, szczególnie na etapie sprzedaży detalicznej.

(55)

Jeden z chińskich producentów eksportujących wysuwał argument, że konsumentom we Wspólnocie nie powinno się odbierać możliwości nabycia wysokiej jakości chińskich produktów, które sprzedawane są po najbardziej rozsądnych cenach. W tym względzie zwraca się uwagę na treść motywu 53 powyżej i motywu 59 poniżej oraz stwierdza się, że rynek wspólnotowy nie będzie pozbawiony tych produktów.

(56)

Wobec braku innych uwag w tym zakresie, motywy od 147 do 150 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(57)

Wobec braku uwag w tym zakresie, zwraca się uwagę na motywy od 52 do 54 powyżej oraz potwierdza się niniejszym motyw 151 rozporządzenia tymczasowego.

(58)

Po przedstawieniu informacji o tymczasowych ustaleniach dwóch importerów, o których mowa w motywie 152 rozporządzenia tymczasowego, zgłosiło uwagi dotyczące ich interesów. Żadnych innych uwag w tym względzie nie otrzymano.

(59)

Jeden ze wspomnianych importerów nie zgodził się z oceną dotyczącą rozłożenia ciężaru środków antydumpingowych oraz poziomu narzutów stosowanych na różnych etapach sprzedaży (patrz: motywy od 52 do 54 powyżej). Oświadczył on, że nie będzie w stanie zaabsorbować dodatkowych kosztów i w związku z tym będzie musiał w pełni przerzucić je na sprzedawców detalicznych. W wyniku tego może być narażony na spadek swojej sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku wspólnotowym, co rzekomo może nawet doprowadzić w jego przypadku do konieczności zwolnień pracowników. Jednak biorąc pod uwagę niewielki udział produktu objętego postępowaniem w całkowitych obrotach tego importera (poniżej 5 %), wielkość przedsiębiorstwa oraz jego pozycję na rynku wspólnotowym i rynkach eksportowych, jak również różnorodność źródeł dostaw produktu objętego postępowaniem, ewentualne niekorzystne skutki środków dla jego działalności z pewnością byłyby nieznaczne.

(60)

Importer, o którym mowa w motywie 154 rozporządzenia tymczasowego, ponownie stwierdził, że wpływ środków na działalność jego przedsiębiorstwa może być znaczny, mimo że łączna sprzedaż desek do prasowania nie przekracza 10 % jego całkowitych obrotów. Importer ten argumentował, że wszelkie straty udziałów w rynku desek do prasowania pociągałyby za sobą jeszcze większe straty udziałów w rynku pokryć na deski, których produkcją zajmuje się to przedsiębiorstwo. Importer wyjaśniał, że deski do prasowania i ich pokrycia są produktami ściśle powiązanymi, nawet jeśli nie są sprzedawane łącznie, ponieważ większość sprzedawców detalicznych woli zaopatrywać się w oba te produkty u tych samych dostawców. W związku z tym wszelkie straty w zakresie sprzedaży importowanych desek do prasowania z pokryciami produkowanymi przez tego importera spowodowałyby straty w zakresie sprzedaży produkowanych zapasowych pokryć. W tym względzie uznaje się, że wpływ środków na część sprzedaży dokonywanej przez tego importera na rynku wspólnotowym może być znaczny. Jednak ich skutki na całkowity obrót tego importera będą mimo to ograniczone, ponieważ deski do prasowania i zapasowe pokrycia na nie stanowią łącznie około 30 % jego całkowitego obrotu. Ponadto skutki te będą częściowo uzależnione od wyników tego importera w zakresie wywozu, ponieważ prowadzony przez niego powrotny wywóz produktu objętego postępowaniem nie jest bez znaczenia i nałożenie środków nie powinno mieć na niego wpływu.

(61)

W tym kontekście, z uwzględnieniem motywów od 152 do 156 rozporządzenia tymczasowego oraz motywów od 52 do 54 powyżej, w odniesieniu do wpływu środków antydumpingowych na sytuację niepowiązanych importerów desek do prasowania we Wspólnocie stwierdza się ostatecznie, co następuje: i) importerzy byliby prawdopodobnie narażeni na nieco większe obciążenia niż sprzedawcy detaliczni; ii) sytuacja niektórych importerów mogłaby w konsekwencji ulec istotniejszym zmianom; niemniej jednak iii) negatywny wpływ środków z reguły nie byłby decydujący dla ich działalności, a jego skala nie byłaby nieproporcjonalnie duża w stosunku do spodziewanych korzyści dla przemysłu wspólnotowego.

(62)

Przedstawiona powyżej dodatkowa analiza dotycząca interesu konsumentów i niepowiązanych importerów we Wspólnocie nie spowodowała zmiany tymczasowych wniosków w tym względzie. Nawet jeśli w niektórych przypadkach cały ciężar środków zostałby przerzucony na konsumentów, to negatywne skutki finansowe w ich przypadku byłyby w każdym razie nieznaczne. Potwierdzono również, że niekorzystny wpływ środków na niektórych importerów nie miałby decydującego znaczenia dla ich działalności. Na tej podstawie uznaje się, że wnioski w zakresie interesu Wspólnoty, zawarte w motywach od 157 do 162 rozporządzenia tymczasowego, nie ulegają zmianie. Wobec braku innych uwag, zostają one niniejszym ostatecznie potwierdzone.

(63)

Skarżący twierdzili, że tymczasowo ustalony poziom eliminujący szkodę nie jest wystarczający do rzeczywistego usunięcia szkody wobec przemysłu wspólnotowego. W szczególności twierdzono, że: a) marża zysku przed opodatkowaniem, zastosowana w obliczeniach, jest niższa niż poziom marży, którego można zasadnie oczekiwać w warunkach normalnej konkurencji; oraz b) koszt produkcji obliczony przez Komisję w celu ustalenia poziomu usuwającego szkodę nie odzwierciedla rzeczywistego kosztu produkcji różnych rodzajów produktu. Jeśli chodzi o marżę zysku, jakiej można by zasadnie oczekiwać w sytuacji braku dumpingu wyrządzającego szkodę, należy przypomnieć, że marżę w wysokości 7 % przyjęto na podstawie rentowności przemysłu wspólnotowego przed napływem towarów przywożonych po cenach dumpingowych (patrz: motyw 44 powyżej). Marża taka jest zatem uznawana za rozsądną, a przemysł wspólnotowy nie przedstawił żadnych dowodów, które by temu przeczyły. W związku z powyższym zarzut ten zostaje odrzucony. Jeśli chodzi o koszty produkcji, należy zauważyć, że przemysł wspólnotowy nie przedstawił żadnych dokładnych i sprawdzalnych szczegółowych danych dotyczących rzeczywistego kosztu produkcji w OD w zależności od typu produktu. Dlatego też koszt produkcji w podziale na typy produktów można ustalić jedynie na podstawie rzeczywistych cen stosowanych przez poszczególnych producentów ze Wspólnoty, skorygowanych o rzeczywisty ogólny zysk zrealizowany przez tych producentów na sprzedaży produktu podobnego w OD. Zważywszy że marża zysku przemysłu wspólnotowego została skorygowana, jak to wyjaśniono w motywie 44 powyżej, poziom usuwający szkodę został odpowiednio zmieniony.

(64)

Należy przypomnieć, że ceny importowe chińskich współpracujących producentów eksportujących zostały skorygowane w sposób przedstawiony w motywie 42 powyżej. W związku z tym zmianie uległ również poziom usuwający szkodę w odniesieniu do tych eksporterów.

(65)

Wobec braku innych uwag dotyczących poziomu usuwającego szkodę, motywy od 164 do 166 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(66)

W świetle powyższego oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe w wysokości ustalonych marginesów dumpingu, ponieważ ustalono, że w przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych postępowaniem poziom usuwający szkodę jest wyższy od marginesów dumpingu.

(67)

Na podstawie powyższych ustaleń, stawki ostatecznych ceł dla ChRL i Ukrainy są następujące:

(68)

Po ujawnieniu zasadniczych faktów i ustaleń, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych środków antydumpingowych, jedyny producent eksportujący z Ukrainy oraz czterech chińskich producentów eksportujących, którym nie przyznano MET (jednemu z nich nie przyznano również indywidualnego traktowania), zaproponowało zobowiązania cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Należy jednak zwrócić uwagę, że w przypadku produktu objętego postępowaniem istnieje znaczna liczba jego typów, które ulegają częstym zmianom w zależności od zamówień ze strony klientów i istotnie różnią się cenami. Ponadto producenci eksportujący, o których mowa, sprzedają wraz z produktem objętym postępowaniem inne produkty tym samym klientom, co powoduje znaczne ryzyko wyrównywania różnic cen na innych produktach. Charakter produktu i złożony charakter jego sprzedaży powodują, że praktycznie niemożliwe jest ustalenie sensownych minimalnych cen importowych dla każdego typu produktu, które mogłyby być odpowiednio monitorowane przez Komisję w sposób wykluczający poważne ryzyko obchodzenia środków. Z uwagi na to stwierdzono, że takie zobowiązania są niepraktyczne i w związku z tym nie mogą zostać przyjęte. Zainteresowane podmioty zostały poinformowane i dano im możliwość przedstawienia uwag. W wyniku tych uwag powyższy wniosek nie uległ jednak zmianie.

(69)

Wymienione w niniejszym rozporządzeniu stawki ceł antydumpingowych dla poszczególnych przedsiębiorstw zostały określone na podstawie ustaleń bieżącego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację stwierdzoną w trakcie tego dochodzenia w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Co za tym idzie, wymienione stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowych stawek stosowanych wobec „wszystkich innych przedsiębiorstw”) są stosowane wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, oraz wyprodukowanych przez wymienione przedsiębiorstwa, a więc przez konkretne podmioty prawne. Przywożone produkty wyprodukowane przez inne przedsiębiorstwa niewymienione konkretnie z nazwy i adresu w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z podmiotami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(70)

Wszelkie wnioski dotyczące zastosowania tych indywidualnych stawek ceł antydumpingowych (np. wynikające ze zmiany nazwy podmiotu lub ustanowienia nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być niezwłocznie kierowane do Komisji (3), wraz ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmiany działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej i eksportowej, związanej np. ze wspomnianą zmianą nazwy lub zmianą podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(71)

W związku z zakresem stwierdzonych marginesów dumpingu oraz w świetle poziomu szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za niezbędne, by kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego rozporządzeniem tymczasowym, tj. rozporządzeniem (WE) nr 1620/2006, zostały ostatecznie pobrane w wysokości odpowiadającej stawce cła nałożonego ostatecznie niniejszym rozporządzeniem. W przypadkach gdy cło ostateczne jest niższe od cła tymczasowego, cło zostanie ponownie obliczone, a zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczną stawkę cła powinny zostać zwolnione,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/22

(1)

Powinno się uwzględnić zmiany kosztów utrzymania w krajach spoza Wspólnoty i odpowiednio ustalić współczynniki korygujące, stosowane od dnia 1 lipca 2006 r. do wynagrodzeń wypłacanych w walucie kraju oddelegowania urzędnikom, pracownikom zatrudnionym na czas określony i pracownikom kontraktowym Wspólnot Europejskich pełniącym służbę w krajach trzecich.

(2)

Współczynniki korygujące zastosowane do wypłat na podstawie rozporządzenia (WE, Euratom) nr 351/2006 (2) mogą powodować korekty wynagrodzeń in plus lub in minus ze skutkiem wstecznym.

(3)

W przypadku wzrostu wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących powinno się przewidzieć wyrównania.

(4)

W przypadku obniżki wynagrodzeń wskutek zastosowania nowych współczynników korygujących powinno się przewidzieć potrącenie nadpłaty za okres między dniem 1 lipca 2006 r. a datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(5)

Powinno się także ustalić, że ewentualne potrącenie nadpłaty będzie mogło dotyczyć co najwyżej sześciomiesięcznego okresu poprzedzającego wejście w życie niniejszego rozporządzenia oraz że jego skutki mogą być rozłożone na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy, począwszy od tej daty, analogicznie do zasad przewidzianych dla współczynników korygujących stosowanych na terytorium Wspólnoty do wynagrodzeń i świadczeń emerytalnych dla urzędników i pozostałych pracowników Wspólnot Europejskich,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/28

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/30

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej, załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów, określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 ustaliło Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która jest ustanowiona przez specyficzne postanowienia wspólnotowe w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej Ogólnych reguł towary, opisane w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku, powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Właściwe jest zapewnienie, że wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/32

—

0,653853 do wniosków złożonych dla części kwoty określonej w art. 30 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1282/2006,

—

0,384549 do wniosków złożonych dla części kwoty określonej w art. 30 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1282/2006.

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/33

(1)

Decyzja Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską („decyzja o stowarzyszeniu zamorskim”) (1) ustanawia ramy prawne dla promowania gospodarczego i społecznego rozwoju krajów i terytoriów zamorskich („KTZ”) oraz zacieśnienia stosunków gospodarczych między nimi a Wspólnotą. Decyzja o stowarzyszeniu zamorskim stosuje się do dnia 31 grudnia 2011 r. W celu osiągnięcia zbieżności decyzji o stowarzyszeniu zamorskim z czasem trwania 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (2008–2013) („10. EFR”) oraz czasu obowiązywania wieloletnich ram finansowych 2007–2013, czas jej obowiązywania powinien zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2013 r.

(2)

W załączniku II A do decyzji o stowarzyszeniu zamorskim określono sposób rozdzielenia środków finansowych w latach 2000–2007. W związku z niedawnym ustanowieniem 10. EFR powinna zostać rozdzielona kwota na lata 2008–2013.

(3)

Należy ustanowić przepisy określające zasady przenoszenia środków z 9. EFR do 10. EFR w odniesieniu do KTZ. Zasady te powinny zostać ustalone zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi przyznawania funduszy z 9. EFR oraz wcześniejszych EFR po dniu 31 grudnia 2007 r., określonymi w art. 1 decyzji 2005/446/WE przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 30 maja 2005 r. ustalającej datę, po upływie której nie będą przyznawane środki z dziewiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) (2) oraz w art. 1 ust. 3 i 4 Umowy wewnętrznej między przedstawicielami rządów państw członkowskich, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy wspólnotowej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2008–2013 zgodnie z umową o partnerstwie AKP-WE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu WE (3) („umowa wewnętrzna ustanawiająca 10. EFR”).

(4)

W umowie wewnętrznej ustanawiającej 10. EFR ogólna kwota, która ma zostać przyznana KTZ, została ustalona na 286 mln EUR. Należy określić zasady podziału tej kwoty między różne instrumenty współpracy finansowej na rzecz rozwoju związanej z EFR, jak również kryteria i elementy określające początkowe indykatywne dotacje dla KTZ korzystających z funduszu.

(5)

W odniesieniu do podziału środków między różne instrumenty służące współpracy finansowej na rzecz rozwoju związanej z EFR należy w szczególności zapewnić koordynację wsparcia dla współpracy i integracji regionalnej oraz wsparcia na poziomie terytorialnym w celu zwiększenia gotowości KTZ do stawiania czoła wyzwaniom, którym muszą sprostać niezależnie od swoich wskaźników PNB na mieszkańca i innych elementów wykorzystywanych do określania wysokości dotacji terytorialnych.

(6)

Pomoc finansowa dla KTZ powinna być przyznawana na podstawie standardowych, obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Kryteria takie powinny obejmować w szczególności poziom PNB danego KTZ, liczbę ludności oraz ciągłość w stosunku do poprzednich europejskich funduszy rozwoju. Należy zapewnić szczególne traktowanie „najsłabiej rozwiniętych KTZ”, o których mowa w załączniku I B decyzji o stowarzyszeniu zamorskim, jak również KTZ, które z powodu izolacji geograficznej oraz innych ograniczeń mają większe trudności z zaangażowaniem się we współpracę i integrację regionalną.

(7)

Przy składaniu państwom członkowskim i komitetowi pomocy rozwojowej Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) sprawozdania z wydatków w ramach EFR Komisja powinna dokonać rozróżnienia między oficjalną pomocą rozwojową (OPR) i działaniami poza OPR.

(8)

Szczególną uwagę należy zwrócić na rozwijanie zdolności instytucjonalnych KTZ oraz na dobre zarządzanie, szczególnie w dziedzinie finansów, podatków oraz w wymiarze sprawiedliwości.

(9)

Szczególną uwagę należy zwrócić również na zacieśnienie współpracy między KTZ, krajami AKP i regionami najbardziej oddalonymi, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu, lub innymi podmiotami w regionach, w których znajdują się KTZ.

(10)

Zasady i warunki finansowania w odniesieniu do operacji instrumentu KTZ, o którym mowa w załączniku II C do decyzji o stowarzyszeniu zamorskim, powinny zostać dostosowane do zmian w odpowiednich artykułach załącznika II do Umowy o partnerstwie między członkami grupy krajów AKP, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. (4) („umowa o partnerstwie AKP-WE”).

(11)

Ważne jest zapewnienie ciągłości w zakresie kwalifikowania się KTZ do finansowania z ogólnych tematycznych linii budżetowych budżetu ogólnego Unii Europejskiej, poza EFR. Rozporządzenia tematyczne, o których mowa w załączniku II E do decyzji o stowarzyszeniu zamorskim, zostały zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (5) od dnia 1 stycznia 2007 r. Załącznik II E powinien zatem zostać zmieniony w celu zastąpienia odesłań do tych rozporządzeń odesłaniami do nowego instrumentu finansowania. W celu zapewnienia ciągłości zmiany te powinny stosować się od dnia 1 stycznia 2007 r.

(12)

Biorąc pod uwagę szczególne stosunki między KTZ a państwami członkowskimi, z którymi są one związane, możliwość udziału KTZ w horyzontalnych programach Wspólnoty powinna stać się powszechna, tak, aby KTZ mogły uczestniczyć w programach dostępnych dla państw członkowskich, z którymi są związane, z zastrzeżeniem spełniania zasad i założeń tych programów oraz przestrzegania ustaleń obowiązujących państwa członkowskie, z którymi dane KTZ są związane. W celu umożliwienia KTZ udziału w programach od początku nowego okresu programowania zmiana taka powinna stosować się od dnia 1 stycznia 2007 r.

(13)

Przegląd dotyczący wszystkich aspektów wydatków i środków Unii Europejskiej, w tym finansowania KTZ, powinien zostać przeprowadzony w latach 2008–2009 na podstawie sprawozdania Komisji.

(14)

Obecne zmiany techniczne pozostają bez uszczerbku dla późniejszych zmian decyzji o stowarzyszeniu zamorskim, w szczególności zgodnie z jej art. 62,

1)

w art. 23 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

„Procedury finansowe i księgowe stosowane w ramach współpracy finansowej na rzecz rozwoju dla KTZ na mocy 9. EFR są procedurami ustalonymi w rozporządzeniu finansowym 9. EFR. Procedury finansowe i księgowe stosowane w ramach współpracy finansowej na rzecz rozwoju dla KTZ na mocy 10. EFR są procedurami ustalonymi w rozporządzeniu finansowym 10. EFR.”;

2)

w art. 24 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:

„9.   Przy realizacji 10. EFR stosuje się odpowiednie przepisy umowy wewnętrznej ustanawiającej 10. EFR.”;

3)

w art. 25 ust. 1 wyrazy „w latach 2000–2007” zastępuje się wyrazami „w latach 2000–2007 i 2008–2013”;

4)

artykuł 31 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 31

Pomoc techniczna

1.   Środki w ramach badań lub pomocy technicznej mogą być finansowane z inicjatywy lub w imieniu Komisji w celu zapewnienia przygotowań, monitorowania, oceny i nadzoru niezbędnych do wykonania niniejszej decyzji oraz jej całościowej oceny, o której mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) załącznika II A.

Tego rodzaju środki w ramach badań lub pomocy technicznej są finansowane z całkowitego przydziału dotacji.

2.   Środki w ramach badań lub pomocy technicznej mogą być finansowane z inicjatywy KTZ w odniesieniu do realizacji działań ujętych w jednolitym dokumencie programowym, z zastrzeżeniem opinii Komisji.

W ramach 9. EFR tego rodzaju środki w ramach badań lub pomocy technicznej mogą być finansowane z dotacji dla danego KTZ. W ramach 10. EFR są one finansowane z całkowitego przydziału dotacji.”;

5)

dodaje się art. 33a w brzmieniu:

„Artykuł 33a

1.   Po dniu 31 grudnia 2007 r. lub po wejściu w życie umowy wewnętrznej ustanawiającej 10. EFR, jeśli ta data będzie późniejsza, nie przyznaje się sald z 9. EFR lub z wcześniejszych funduszy, z wyjątkiem sald i funduszy uruchomionych po tej dacie wejścia w życie, wynikających z systemu gwarantującego stabilizację zysków eksportowych z podstawowych produktów rolnych (STABEX) w ramach EFR wcześniejszych niż 9. EFR oraz pozostałych sald i zwrotów funduszy przyznanych w ramach 9. EFR na finansowanie zasobów instrumentu określonego w załączniku II C, z wyłączeniem powiązanych dotacji na spłatę oprocentowania.

2.   Po dniu 31 grudnia 2007 r. nie przyznaje się funduszy uruchomionych z projektów w ramach 9. EFR lub z wcześniejszych EFR, chyba że Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, zadecyduje inaczej, z wyjątkiem funduszy STABEX uruchomionych po tej dacie wejścia w życie, które automatycznie przenosi się do odpowiednich terytorialnych programów indykatywnych finansowanych zgodnie z art. 3 ust. 1 załącznika II Aa oraz z wyjątkiem funduszy przyznanych w ramach 9. EFR na finansowanie zasobów instrumentu określonego w załączniku II C, z wyłączeniem powiązanych dotacji na spłatę oprocentowania.”;

6)

artykuł 58 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 58

Programy dostępne dla KTZ

Z programów Wspólnoty mogą korzystać osoby fizyczne z KTZ oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednie podmioty i instytucje publiczne lub prywatne w KTZ, z zastrzeżeniem zasad i celów programów oraz ustaleń stosowanych wobec państw członkowskich, z którymi KTZ są związane. Programy stosuje się do obywateli KTZ w ramach kwot dla państwa członkowskiego, z którymi związany jest dany kraj zamorski lub dane terytorium zamorskie, jeśli dany program posługuje się takimi kwotami.

Główne programy dostępne dla KTZ to programy wymienione w załączniku II F, jak również programy będące ich kontynuacją.”;

7)

w art. 63 rok „2011” zastępuje się rokiem „2013”;

8)

w art. 1 ust. 1 lit. c) załącznika II A wyrazy „dwa lata” zastępuje się wyrazami „cztery lata”;

9)

po załączniku II A dodaje się nowy załącznik II Aa w brzmieniu określonym w załączniku I do niniejszej decyzji;

10)

w załączniku II B wprowadza się następujące zmiany:

11)

załącznik II C otrzymuje brzmienie określone w załączniku II do niniejszej decyzji;

12)

załącznik II E otrzymuje brzmienie określone w załączniku III do niniejszej decyzji;

13)

załącznik II F otrzymuje brzmienie określone w załączniku IV do niniejszej decyzji.

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/42

(1)

W piśmie, które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 10 lutego 2006 r., Zjednoczone Królestwo wystąpiło z wnioskiem o upoważnienie do wprowadzenia specjalnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 21 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (2).

(2)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 dyrektywy 77/388/EWG w dniu 18 lipca 2006 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Pismem z dnia 19 lipca 2006 r. Komisja zawiadomiła Zjednoczone Królestwo, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.

(3)

Dyrektywa 77/388/EWG została przekształcona i uchylona przez dyrektywę 2006/112/WE. Odesłania do przepisów dyrektywy 77/388/EWG uznaje się za odesłania do dyrektywy 2006/112/WE.

(4)

Zgodnie z art. 193 dyrektywy 2006/112/WE osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) jest podatnik dokonujący dostawy towarów. Celem odstępstwa, które pragnie wprowadzić Zjednoczone Królestwo, jest przeniesienie tego obowiązku na podatnika, któremu dostarczono towary, jednakże wyłącznie pod pewnymi warunkami i jedynie w przypadku telefonów komórkowych i komputerowych układów scalonych/mikroprocesorów.

(5)

W sektorze tym znaczna liczba podmiotów gospodarczych uchyla się od podatku, nie płacąc VAT organom podatkowym po dokonaniu sprzedaży wyrobów. Jednak ich klienci, którzy otrzymują ważną fakturę, są uprawnieni do odliczenia podatku. W najbardziej agresywnej formie tego oszustwa podatkowego, tzw. „oszustwie karuzelowym”, te same towary są dostarczane wielokrotnie bez zapłaty VAT organom podatkowym. W drodze odstępstwa obowiązek zapłaty VAT spoczywałby na osobie, której dostarczono towary, co zlikwidowałoby możliwość uchylania się w ten sposób od podatku. Kwota należnego VAT nie uległaby natomiast zmianie.

(6)

Celem zagwarantowania skuteczności odstępstwa oraz zapobieżenia tego rodzaju uchylaniu się od podatku w odniesieniu do innych towarów lub na poziomie handlu detalicznego, Zjednoczone Królestwo powinno wprowadzić właściwe obowiązki w zakresie kontroli i sprawozdawczości. Komisja powinna zostać poinformowana o zastosowanych środkach szczególnych oraz o monitorowaniu i ogólnej ocenie funkcjonowania odstępstwa.

(7)

Środek ten jest proporcjonalny w stosunku do zamierzonego celu, ponieważ nie ma być stosowany powszechnie, lecz jedynie w stosunku do określonego, obarczonego szczególnym ryzykiem sektora gospodarki i w odniesieniu do określonych, starannie zdefiniowanych wyrobów, w przypadku których skala uchylania się od podatku prowadzi do istotnego zmniejszenia wpływów z podatków. Ponieważ odstępstwo dotyczy niewielkiego sektora gospodarki, nie można go traktować jako równoważnego ze środkiem ogólnym.

(8)

Upoważnienie powinno obowiązywać jedynie przez krótki okres, ponieważ nie jest możliwe stwierdzenie bez wątpliwości, czy cele zastosowanego środka zostaną osiągnięte, ani też z góry ocenić wpływu tego środka na funkcjonowanie systemu VAT w Zjednoczonym Królestwie i w innych państwach członkowskich; ponadto konieczne będzie przeprowadzenie właściwej oceny wpływu środka oraz jego zastosowania na funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(9)

Odstępstwo nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Wspólnoty z tytułu VAT,

1)

telefony komórkowe, tj. urządzenia wyprodukowane lub przystosowane do użytku w połączeniu z licencjonowaną siecią, wykorzystujące określone częstotliwości, niezależnie od tego, czy mogą one być wykorzystywane do innych zastosowań;

2)

układy scalone, takie jak mikroprocesory i jednostki centralne, przed ich zainstalowaniem w wyrobach przeznaczonych dla użytkownika końcowego.

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/44

1)

Wytyczne w sprawie pomocy państwa zmienia się poprzez wprowadzenie nowego rozdziału 18C: Pomoc państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych. Nowy rozdział stanowi załącznik I do niniejszej decyzji. Proponuje się stosowne środki zawarte w załączniku I do niniejszej decyzji.

2)

Państwa EFTA zostają poinformowane pismem zawierającym egzemplarz niniejszej decyzji wraz z wyżej wymienionym załącznikiem. Państwa EFTA prosi się o wyrażenie zgody na proponowane odpowiednie środki w ciągu jednego miesiąca od daty otrzymania niniejszego wniosku.

3)

Komisja Europejska zostaje poinformowana, zgodnie z lit. d) Protokołu 27 do Porozumienia EOG, poprzez przekazanie jej egzemplarza niniejszej decyzji wraz z załącznikiem I.

4)

Niniejsza decyzja, wraz z załącznikiem I, zostaje opublikowana w sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

5)

W przypadku przyjęcia przez państwa EFTA propozycji dotyczącej odpowiednich środków zostaje opublikowane obwieszczenie skrócone w sekcji EOG Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej oraz w jego Suplemencie EOG (zawarte w załączniku II do niniejszej decyzji).

6)

Decyzja w języku angielskim jest autentyczna.

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/51

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/51

26.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 109/52