14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 (4), ustanowiło szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustaliło ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj, wynika że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen zgodnie z pochodzeniem. W konsekwencji ceny reprezentatywne powinny być opublikowane.

(3)

Niezbędnym jest jak najszybsze zastosowanie tej zmiany, uwzględniając sytuację na rynku.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/5

(1)

Wykaz okręgów w rozumieniu art. 2 lit. d) rozporządzenia nr 79/65/EWG jest ustanowiony w załączniku do tego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z tym załącznikiem terytorium Portugalii podzielono na pięć okręgów. Do celów rozporządzenia nr 79/65/EWG Portugalia wystąpiła z wnioskiem o zmniejszenie liczby okręgów poprzez połączenie okręgów „Entre Douro e Minho e Beira Litoral” i „Trás-os-montes e Beira Interior” w jeden okręg o nazwie „Norte e Centro”.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie nr 79/65/EWG.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Wspólnoty ds. Sieci Danych Rachunkowych Gospodarstw Rolnych,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/7

(1)

Załącznik I do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1859/82 (2) ustala liczbę gospodarstw rolnych przekazujących dane na okręg.

(2)

Biorąc pod uwagę zmiany, jakim uległy gospodarstwa rolne we Włoszech, oraz możliwość wykorzystania ulepszonych metod statystycznych służących określeniu liczby gospodarstw rolnych wybieranych pod kątem regionu, rodzaju gospodarstwa oraz wielkości ekonomicznej, należy dostosować liczbę gospodarstw przekazujących dane w poszczególnych okręgach we Włoszech, tak aby próba lepiej odzwierciedlała wszystkie typy gospodarstw będące przedmiotem zainteresowania.

(3)

Biorąc pod uwagę zmiany, jakim uległy gospodarstwa rolne w Polsce, oraz zwiększone zróżnicowanie gospodarki rolnej będące podstawą do stratyfikacji zakresu analizy, należy dostosować liczbę gospodarstw przekazujących dane w poszczególnych okręgach w Polsce, tak aby próba lepiej odzwierciedlała wszystkie typy gospodarstw będące przedmiotem zainteresowania.

(4)

W związku z połączeniem okręgów „Entre Douro e Minho e Beira Litoral” oraz „Trás-os-montes e Beira Interior” w jeden okręg o nazwie „Norte e Centro” na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1469/2007 z dnia 13 grudnia 2007 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia Rady nr 79/65/EWG w odniesieniu do wykazu okręgów (3), należy dostosować liczbę gospodarstw przekazujących dane w poszczególnych okręgach w Portugalii.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 1859/82.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Wspólnoty ds. Sieci Danych Rachunkowych Gospodarstw Rolnych,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/9

(1)

Wykaz terminów określonych w art. 28 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002 (2) należy uzupełnić odpowiednimi terminami stosowanymi w Danii.

(2)

Wykaz tradycyjnych terminów szczególnych, określonych w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 753/2002 oraz w załączniku III do tego rozporządzenia, należy zmienić tak, aby uwzględnić odpowiednie terminy stosowane w Niemczech, Słowenii i Słowacji.

(3)

Wziąwszy pod uwagę, że Niemcy wprowadziły zmiany w swoim ustawodawstwie z mocą od dnia 1 sierpnia 2007 r., zmiany dokonane w niniejszym rozporządzeniu, dotyczące wspomnianego państwa członkowskiego, muszą również być stosowane, począwszy od tej daty, w celu uniknięcia zakłóceń w wymianie handlowej na poziomie wspólnotowym.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 753/2002.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

1)

w art. 28 akapit pierwszy dodaje się tiret w brzmieniu:

2)

w art. 29 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w załączniku III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/12

(1)

Artykuł 27 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 stanowi, że każda osoba prawna i każda osoba fizyczna lub grupa osób, po wyprodukowaniu wina będzie zobowiązana dostarczyć do destylacji wszystkie produkty uboczne pochodzące z produkcji wina, której to dotyczy.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1623/2000 (2) ustanawia zasady wykonania wspomnianego obowiązku dostawy do destylacji oraz, w art. 49, pewne możliwości odstąpienia od niego, w szczególności, w odniesieniu do drobnych producentów produkujących mniej niż 80 hektolitrów rocznie, poprzez zastąpienie przedmiotowego obowiązku wycofaniem pod nadzorem produktów ubocznych produkcji wina.

(3)

W niektórych państwach członkowskich wydajność przyjmowania przedmiotowych produktów ubocznych jest niewystarczająca. W celu rozwiązania tego problemu należy zezwolić państwom członkowskim na wyłączenie innych kategorii producentów z obowiązku dostarczania do destylacji produktów ubocznych produkcji wina.

(4)

Aby zapewnić stosowanie tego odstępstwa w całym roku winiarskim, niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 sierpnia 2007 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/13

(1)

Zgodnie z art. 27 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (1) osoby fizyczne lub osoby prawne, lub grupy osób, po wyprodukowaniu wina są zobowiązane dostarczyć do destylacji wszystkie produkty uboczne pochodzące z produkcji wina, której to dotyczy. Po przystąpieniu Bułgarii do Wspólnoty w dniu 1 stycznia 2007 r. obowiązek ten dotyczy również producentów wina w tym państwie członkowskim, mimo iż destylacja nie jest praktyką tradycyjnie stosowaną w Bułgarii.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1623/2000 (2) ustanawia zasady wykonania wymienionego obowiązku dostarczenia do destylacji oraz, w art. 49, pewne możliwości odstąpienia od niego.

(3)

Pomimo środków powziętych w Bułgarii okazuje się, że wydajność destylarni w tym państwie członkowskim nie jest wystarczająca, aby destylować całość produktów ubocznych. Należy w związku z tym zezwolić Bułgarii na wyłączenie niektórych kategorii producentów z obowiązku dostarczania do destylacji produktów ubocznych produkcji wina.

(4)

Aby zapewnić stosowanie przyznanego Bułgarii odstępstwa w całym roku winiarskim, niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 sierpnia 2007 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/14

(1)

Załącznik VIII do rozporządzenia (EWG) nr 1538/91 (2) zawiera wykaz krajowych laboratoriów referencyjnych monitorujących zawartość wody w mięsie drobiowym. Władze Francji zgłosiły Komisji nazwę i adres nowego krajowego laboratorium referencyjnego we Francji.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 1538/91.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/15

(1)

W ramach wielostronnych negocjacji handlowych w Światowej Organizacji Handlu Wspólnota zobowiązała się do ustanowienia kontyngentu taryfowego ograniczonego do 21 milionów ton produktów objętych kodem CN 0714 10 pochodzących z Tajlandii na okres czterech lat, przy stawce celnej obniżonej do 6 %. Kontyngent ten musi zostać otwarty przez Komisję, która ma nim zarządzać.

(2)

Biorąc pod uwagę specyfikację produktu i cechy charakterystyczne rynku, właściwe wydaje się zastosowanie metody zarządzania opartej na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”. Aby uprościć procedury administracyjne, kontyngentem dotyczącym produktów z manioku, do których zastosowanie ma rozporządzenie Komisji (WE) nr 1342/2003 z dnia 28 lipca 2003 r. ustalające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz zbóż i ryżu (2), w odniesieniu do przywozu i wywozu produktów w sektorze zbóż i ryżu, należy zarządzać zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (3). Zarządzanie powinno odbywać się zgodnie z art. 308a, art. 308b i art. 308c ust. l rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (4).

(3)

Artykuł 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje możliwość odstąpienia od wymogu przedstawienia pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów niemających znaczącego wpływu na sytuację podaży na rynku zbóż. W ostatnich latach przywóz do Wspólnoty wynosi mniej niż 10 % ilości rocznej manioku objętego kodem CN 0714 10. Obejmuje on ograniczoną ilość bardzo specyficznych produktów i nie ma wpływu na sytuację podaży na rynku zbóż. Można zatem zastosować zwolnienie z wymogu przedstawienia pozwolenia na przywóz przewidziane w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003.

(4)

Konieczne jest utrzymanie systemu zarządzania, który zagwarantuje, że jedynie produkty pochodzące z Tajlandii będą mogły być przywożone z tytułu wymienionego kontyngentu. Należy wyjaśnić, jaki rodzaj dowodu potwierdzającego pochodzenie produktów należy przedstawić, aby skorzystać z kontyngentów taryfowych według zasady „kto pierwszy, ten lepszy”. Kwestię tę regulują art. 55–65 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93.

(5)

Zważywszy, że w ostatnich dwóch latach równoważne kontyngenty taryfowe zostały szybko wyczerpane, kontyngenty taryfowe w ramach niniejszego rozporządzenia nie powinny być początkowo uważane za bliskie wykorzystania w rozumieniu art. 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przy stosowaniu systemu zarządzania zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy”. Dlatego organy celne powinny odstąpić od wymagania zabezpieczenia w odniesieniu do towarów początkowo przywożonych w ramach niniejszych kontyngentów zgodnie z art. 308c ust. l i art. 248 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Z uwagi na specyfikę przechodzenia z jednego systemu zarządzania do drugiego nie należy stosować art. 308c ust. 2 i 3 tego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/17

(1)

Artykuł 39 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do zarządzania rynkiem wewnętrznym cukru oraz systemu kwot (2) stanowi, że agencje interwencyjne mogą sprzedawać cukier wyłącznie po przyjęciu przez Komisję decyzji w tej sprawie. Z uwagi na utrzymywanie się zapasów interwencyjnych cukru należy przewidzieć możliwość sprzedaży cukru do celów przemysłowych przez agencje interwencyjne.

(2)

Zgodnie z art. 42 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 952/2006 należy ustalić minimalną ilość przypadającą na oferenta lub na partię.

(3)

W celu uwzględnienia sytuacji panującej na rynku wspólnotowym, należy ustanowić przepis przewidujący ustalenie przez Komisję minimalnej ceny sprzedaży dla każdego przetargu częściowego.

(4)

Agencje interwencyjne w Belgii, Republice Czeskiej, Irlandii, Hiszpanii, we Włoszech, na Węgrzech, w Słowacji i Szwecji powinny powiadomić Komisję o złożonych ofertach. Oferenci powinni pozostać anonimowi.

(5)

W celu zapewnienia właściwego zarządzania cukrem znajdującym się w zapasach interwencyjnych należy ustanowić przepis przewidujący zgłaszanie Komisji przez państwa członkowskie ilości rzeczywiście sprzedanych.

(6)

Przepisy dotyczące rejestrów prowadzonych przez przetwórców, kontroli i kar, określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 967/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do pozakwotowej produkcji cukru (3), należy stosować do ilości przyznanych w ramach niniejszego rozporządzenia.

(7)

W celu zapewnienia, że ilości przyznane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem zostaną wykorzystane jako cukier przemysłowy, należy określić kary pieniężne dla oferentów w wysokości wystarczająco odstraszającej, aby uniknąć ryzyka, że ilości te zostaną wykorzystane do innych celów.

(8)

Artykuł 59 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 952/2006 stanowi, że rozporządzenie Komisji (WE) nr 1262/2001 (4) w dalszym ciągu stosuje się w odniesieniu do cukru przyjętego do skupu interwencyjnego przed dniem 10 lutego 2006 r. Jednakże w odniesieniu do odsprzedaży cukru pochodzącego ze skupu interwencyjnego rozróżnienie to jest zbędne, a jego wprowadzenie mogłoby spowodować utrudnienia administracyjne w państwach członkowskich. Należy zatem wykluczyć stosowanie rozporządzenia (WE) nr 1262/2001 w odniesieniu do odsprzedaży cukru pochodzącego ze skupu interwencyjnego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(9)

Ilości dostępne dla państwa członkowskiego, które mogą zostać przydzielone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny uwzględniać ilości przydzielone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1059/2007 z dnia 14 września 2007 r. otwierającego przetarg stały na odsprzedaż na rynku wspólnotowym cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Irlandii, Hiszpanii, we Włoszech, na Węgrzech, w Słowacji i Szwecji (5).

(10)

Ilości dostępne dla państwa członkowskiego, które mogą zostać przydzielone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny także uwzględniać ilości przydzielone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1060/2007 z dnia 14 września 2007 r. otwierającego przetarg stały na odsprzedaż na rynku wspólnotowym cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Irlandii, Hiszpanii, we Włoszech, na Węgrzech, w Słowacji i Szwecji (6). Należy zatem wprowadzić odpowiedni przepis do rozporządzenia (WE) nr 1060/2007.

(11)

Maksymalne ilości cukru interwencyjnego, znajdującego się w posiadaniu hiszpańskiej agencji interwencyjnej, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1059/2007 oraz załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1060/2007, nie uwzględniły 18 000 ton cukru przyjętego do skupu interwencyjnego w kwietniu 2006 r.

(12)

Należy zatem zmienić odpowiednio rozporządzenia (WE) nr 1059/2007 oraz (WE) nr 1060/2007.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

—

dnia 30 stycznia 2008 r.,

—

dnia 13 i 27 lutego 2008 r.,

—

dnia 12 i 26 marca 2008 r.,

—

dnia 9 i 23 kwietnia 2008 r.,

—

dnia 7 i 28 maja 2008 r.,

—

dnia 11 i 25 czerwca 2008 r.,

—

dnia 9 i 23 lipca 2008 r.,

—

dnia 6 i 27 sierpnia 2008 r.,

—

dnia 10 i 24 września 2008 r.

a)

proporcjonalnie do całkowitych ilości określonych w ich ofertach;

b)

poprzez podział w odniesieniu do maksymalnej wagi ustalonej dla każdego z oferentów; lub

c)

w drodze losowania.

a)

w artykule 4 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Ilość dostępną dla danej partii zmniejsza się o ilości przydzielone tego samego dnia dla tej partii na mocy rozporządzeń (WE) nr 1059/2007 oraz (WE) nr 1476/2007.”;

b)

w załączniku I wiersz dotyczący Hiszpanii otrzymuje brzmienie:

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/22

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 2320/2002 zadaniem Komisji jest przyjęcie, w razie konieczności, środków w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego we Wspólnocie. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 622/2003 z dnia 4 kwietnia 2003 r. ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych standardów dotyczących bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (2) było pierwszym aktem określającym takie środki.

(2)

Środki ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 622/2003 ograniczające przewóz płynów przez pasażerów przylatujących z krajów trzecich i przesiadających się w portach lotniczych Wspólnoty podlegają weryfikacji w świetle postępów technicznych skutków dla funkcjonowania portów lotniczych i wpływu na pasażerów.

(3)

Weryfikacja środków wykazała, że ograniczenia w zakresie przewozu płynów przez pasażerów przylatujących z krajów trzecich i przesiadających się w portach lotniczych Wspólnoty skutkują trudnościami w funkcjonowaniu tych portów lotniczych i powodują niedogodności dla pasażerów.

(4)

W szczególności Komisja poddała weryfikacji niektóre standardy dotyczące bezpieczeństwa na jednym z lotnisk w kraju trzecim i uznała je za zadowalające, a kraj ten ma dobre wyniki w zakresie współpracy ze Wspólnotą i jej państwami członkowskimi. Na tej podstawie Komisja zadecydowała o podjęciu kroków mających na celu zmniejszenie określonych powyżej problemów w przypadku pasażerów przewożących płyny pochodzące z tego lotniska.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 622/2003.

(6)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2320/2002 środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie zostały uznane za środki, które są tajne i nie są publikowane.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotnictwa Cywilnego,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/24

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/27

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 przewiduje, że różnica między cenami produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową w przypadku wywozu tych produktów jako towary wymienione w Załączniku do tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (2), określa produkty, w stosunku do których ustala się stawki refundacji, które stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary wymienione w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2771/75.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się na okres uwzględniony przy ustalaniu refundacji do tych produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 11 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego podczas Rundy Urugwajskiej stanowi, że refundacje wywozowe do produktów zaliczonych do towarów nie mogą przewyższać refundacji mających zastosowanie do produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/29

(1)

Artykuł 8 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku jaj, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2), rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3) oraz wymogi dotyczące oznaczeń określone w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1907/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (4).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/31

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidziani w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które posiadają znak identyfikacyjny zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/33

(1)

Załącznik IV do konwencji Marpol 73/78 dotyczący zapobiegania zanieczyszczaniu przez ścieki pochodzące ze statków wszedł w życie dnia 27 września 2003 r., a jego zmieniona wersja weszła w życie dnia 1 sierpnia 2005 r.

(2)

Artykuł 16 dyrektywy 2000/59/WE stanowi, że wykonanie dyrektywy w odniesieniu do ścieków zostanie zawieszone na okres 12 miesięcy po wejściu w życie załącznika IV do konwencji Marpol.

(3)

Kapitan statku zdążającego do portu na obszarze Wspólnoty ma obowiązek zgodnie z art. 6 dyrektywy 2000/59/WE wypełnić formularz zamieszczony w załączniku II do dyrektywy i przekazać informacje organom wyznaczonym w tym celu przez państwo członkowskie, w którym znajduje się port.

(4)

Załącznik II nie dotyczy ścieków, w związku z czym powinien zostać zmieniony w celu włączenia ścieków jako dodatkowego rodzaju odpadów i pozostałości ładunku, o jakim należy powiadomić przed wpłynięciem do portu. Przepisy dyrektywy w odniesieniu do ścieków należy rozpatrywać z uwzględnieniem przepisów załącznika IV do konwencji Marpol zezwalających pod pewnymi warunkami na zrzut ścieków do morza. Powinny one mieć zastosowanie bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych wymogów odprowadzania odpadów przez statki, przyjętych zgodnie z prawem międzynarodowym.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki powołanego na mocy rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (2),

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/37

(1)

Galega orientalis Lam. jest rośliną pastewną powszechnie uprawianą w niektórych państwach członkowskich i odgrywa istotną rolę dla poprawy jakości paszy przeznaczonej dla zwierząt hodowlanych.

(2)

Gatunek ten nie jest obecnie objęty jednolitymi przepisami dotyczącymi kwalifikacji materiału siewnego zgodnie z dyrektywą 66/401/EWG i tym samym odpowiedni materiał siewny nie może korzystać ze swobodnego obrotu.

(3)

Gatunek Galega orientalis Lam. należy zatem umieścić w wykazie w dyrektywie 66/401/EWG, ponieważ spełnia on wszystkie warunki wymagane do kwalifikacji.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

1)

w art. 2 ust. 1 część A lit. b) pomiędzy nagłówkiem „Leguminosae” a „Hedysarum coronarium L. Sulla” wprowadza się następującą pozycję:

„Galega orientalis Lam. rutwica wschodnia”;

2)

w art. 3 ust. 1 pomiędzy „Festuca rubra L. x Festulolium” a „Lolium multiflorum Lam.” wprowadza się następującą pozycję:

„Galega orientalis Lam. rutwicy wschodniej”;

3)

załączniki II i III zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

14.12.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/40

(1)

Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie operatora i osoby postronnej oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odpowiadają minimalnym ilościom pestycydów zużytym w celu zapewnienia skutecznej ochrony roślin, stosowanym w taki sposób, aby pozostałości były możliwie jak najmniejsze i mieściły się w granicach dopuszczalnych z toksykologicznego punktu widzenia, zwłaszcza pod względem szacunkowego pobrania z dietą.

(3)

Tymczasowy NDP dla atrazyny został ustalony w dyrektywie 86/362/EWG dyrektywą Komisji 2007/7/WE (4) do czasu przedłożenia danych przez wnioskodawcę. Po przeprowadzeniu dalszych badań, okazało się, że należy przyznać więcej czasu na uzyskanie danych dotyczących badań pozostałości. Należy zatem przedłużyć ważność tymczasowych NDP dla atrazyny.

(4)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla pestycydów objętych dyrektywą 90/642/EWG powinny być poddawane przeglądowi i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań zostały przekazane Komisji, co powinno doprowadzić do zmian w poziomach pozostałości acetamiprydu, deltametryny, indoksakarbu, pendimetaliny, pimetrozyny, piraklostrobiny, tiakloprydu oraz trifloksystrobiny.

(5)

Jedno z państw członkowskich powiadomiło Komisję o zamiarze dokonania przeglądu krajowych NDP zgodnie z art. 8 dyrektywy 90/642/EWG w świetle zagrożeń związanych z pobraniem przez konsumentów. Propozycje dokonania przeglądu wspólnotowych NDP zostały przedłożone Komisji.

(6)

Długoterminowe narażenie konsumentów na działanie pestycydów, o których mowa w niniejszej dyrektywie, za pośrednictwem produktów żywnościowych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (5). W oparciu o wspomniane oceny i oszacowania należy ustalić NDP tych pestycydów, aby zapobiec przekraczaniu dopuszczalnego dziennego pobrania.

(7)

Ustalono ostrą dawkę referencyjną dla acetamiprydu, deltametryny, imazalilu, indoksakarbu, pendimetaliny, piraklostrobiny i tiakloprydu. Krótkoterminowe narażenie konsumentów na działanie pestycydów, za pośrednictwem każdego z tych produktów żywnościowych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów, zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin (SCP), w szczególności jego opinie i zalecenia dotyczące ochrony zdrowia konsumentów produktów żywnościowych, wobec których stosowane są pestycydy (6). Na podstawie oceny dziennego spożycia, NDP tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena krótkoterminowa.

(8)

NDP są ustalane na granicy oznaczalności w przypadku, gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach żywnościowych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach żywnościowych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(9)

Ustalenie lub zmiana tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości acetamiprydu, indoksakarbu, piraklostrobiny, tiakloprydu i trifloksystrobiny, zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z jej załącznikiem VI. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Tymczasowe wspólnotowe NDP powinny następnie stać się poziomami ostatecznymi.

(10)

Konieczne są zatem zmiany NDP ustalonych w dyrektywach 86/362/EWG i 90/642/EWG, które zapewnią właściwy nadzór i kontrolę stosowania przedmiotowych środków ochrony roślin i posłużą ochronie konsumentów. Jeżeli NDP zostały już ustalone w załącznikach do powyższych dyrektyw, należy je odpowiednio zmienić. Natomiast NDP, których do tej pory nie określono, należy ustalić po raz pierwszy.

(11)

Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu zostały przeprowadzone konsultacje z partnerami handlowymi Wspólnoty na temat nowych NDP, a ich uwagi w tej sprawie zostały uwzględnione.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 90/642/EWG i 86/362/EWG.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,