2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/1

(1)

Dyrektywa Rady 72/462/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych i inspekcji weterynaryjnej przy przywozie z państw trzecich bydła, owiec i kóz, trzody chlewnej, świeżego mięsa lub produktów mięsnych (3) przewidywała sporządzenie wykazu krajów trzecich lub ich części, z których przywóz niektórych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa wymaga zezwolenia państw członkowskich.

(2)

W związku z tym przyjęto decyzję Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającą wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (4). W decyzji tej określono warunki sanitarne dotyczące przywozu do Unii żywych zwierząt, z wyłączeniem zwierząt z rodziny koniowatych, oraz dotyczące przywozu świeżego mięsa tych zwierząt, w tym mięsa koniowatych, lecz z wyłączeniem przetworów mięsnych. W załącznikach I i II do tej decyzji zawarto również wykazy krajów trzecich lub ich części, z których dozwolony jest przywóz do Unii niektórych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa, a także wzory świadectw weterynaryjnych.

(3)

Od dnia przyjęcia tej decyzji ustanowiono szereg nowych wymogów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w innych aktach wspólnotowych, w tym w dyrektywie Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającej przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (5), w dyrektywie Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych (6), w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (7), w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (8), w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (9) oraz w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (10).

(4)

Wyżej wymienione akty wspólnotowe tworzą nowe ramy prawne w tej dziedzinie, zaś dyrektywa 72/462/EWG została uchylona dyrektywą 2004/68/WE.

(5)

Artykuł 20 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że przepisy wykonawcze dotyczące przywozu żywych zwierząt, mięsa i produktów mięsnych ustanowione zgodnie z decyzjami przyjętymi na mocy dyrektywy 72/462/EWG, między innymi zgodnie z decyzją 79/542/EWG, pozostają w mocy do czasu ich zastąpienia środkami przyjętymi na mocy nowych ram prawnych.

(6)

Ponadto art. 4 ust. 3 dyrektywy 2004/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. uchylającej niektóre dyrektywy dotyczące higieny i warunków zdrowia przy produkcji i wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (11) stanowi, że do czasu przyjęcia koniecznych przepisów na mocy rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004, (WE) nr 854/2004 lub dyrektywy 2002/99/WE, przepisy wykonawcze przyjęte na mocy dyrektywy 72/462/EWG pozostają w mocy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiające wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (12) zawiera wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych i inne przepisy, które uwzględniają nowe ramy prawne i zastępują przepisy zawarte w decyzji 79/542/EWG. Z wejściem w życie tego rozporządzenia decyzja 79/542/EWG wygaśnie i przestanie obowiązywać.

(8)

W celu zapewnienia jasności i przejrzystości przepisów Unii należy uchylić decyzję 79/542/EWG ze skutkiem od tej daty,

2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/3

(1)

Dnia 8 września 2009 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu (zawiadomienie o wszczęciu postępowania) opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), Republiki Korei (Korea) i Tajwanu (kraje, których dotyczy postępowanie).

(2)

Postępowanie wszczęto na skutek skargi złożonej w dniu 27 lipca 2009 r. przez CIRFS – European Man-made Fibres Association (skarżący) w imieniu producentów przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 60 %, całkowitej produkcji unijnej przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping wymienionego produktu i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia dochodzenia.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania skarżących producentów unijnych, innych znanych producentów unijnych, producentów eksportujących, importerów, użytkowników, wszystkie inne znane zainteresowane strony, a także przedstawicieli ChRL, Korei i Tajwanu. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Skarżący, inni producenci unijni, producenci eksportujący w ChRL, Korei i na Tajwanie, importerzy oraz użytkownicy przedstawili swoje uwagi. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL i Korei oraz importerów, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a w razie stwierdzenia takiej konieczności – aby umożliwić dobór próby, zwrócono się do wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL i Korei oraz importerów unijnych o zgłoszenie się do Komisji oraz o dostarczenie, jak określono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji o ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.

(6)

Jak wyjaśniono poniżej w motywach 22–27, jedenastu producentów eksportujących w ChRL przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby. W odniesieniu do Korei czterech producentów eksportujących przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby.

(7)

Na podstawie informacji otrzymanych od współpracujących producentów eksportujących Komisja dobrała próbę trzech producentów w ChRL lub grup przedsiębiorstw powiązanych, mających największy wywóz do Unii. O wyrażenie opinii zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, a także do ich zrzeszenia oraz władz ChRL, i wszyscy zgodzili się na dobór próby.

(8)

W przypadku Korei jedynie czterech producentów eksportujących przedłożyło informacje wymagane do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej. Z uwagi na niewielką liczbę producentów eksportujących, którzy zgłosili gotowość do współpracy, uznano, że kontrola wyrywkowa nie będzie konieczna.

(9)

Aby umożliwić zainteresowanym producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych (MET) lub o traktowanie indywidualne (IT), Komisja przesłała formularze wniosków objętym próbą producentom eksportującym w ChRL i producentom eksportującym, którzy wystąpili z wnioskiem o przesłanie formularzy z zamiarem ubiegania się o indywidualne badanie, zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(10)

Komisja oficjalnie poinformowała producentów eksportujących w ChRL, których dotyczy postępowanie, władze ChRL oraz producentów skarżących o wynikach ustaleń w sprawie MET. Zainteresowanym stronom dano również możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(11)

Dwóch producentów eksportujących, którzy nie zostali włączeni do próby z powodu niespełnienia kryteriów ustanowionych w art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, złożyło wniosek o indywidualne ustalenie marginesu dumpingu zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Uznano jednak, że indywidualne badanie producentów eksportujących objętych postępowaniem mogłoby doprowadzić do dodatkowych wizyt na miejscu i szczegółowej analizy, co byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałoby zakończenie dochodzenia w odpowiednim czasie. Stwierdzono zatem tymczasowo, że wniosek wymienionych producentów eksportujących o indywidualne badanie nie może zostać przyjęty.

(12)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mianowicie do czterech producentów unijnych, dziesięciu importerów oraz 68 użytkowników.

(13)

Odpowiedzi otrzymano od skarżących producentów unijnych i dodatkowo jednego producenta unijnego popierającego niniejsze dochodzenie, dwóch niepowiązanych importerów i 33 użytkowników.

(14)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Dokonano wizyt weryfikacyjnych na terenie zakładów następujących przedsiębiorstw:

(15)

Dochodzenie w sprawie dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. (okres objęty dochodzeniem lub OD). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od stycznia 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem (okres badany).

(16)

Produktem objętym postępowaniem jest przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów (inna niż nici do szycia), niepakowana do sprzedaży detalicznej, włącznie z przędzą jednowłóknową (monofilamentem) o masie mniejszej niż 67 decyteksów, pochodząca z ChRL, Korei i Tajwanu (produkt objęty postępowaniem lub przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów), obecnie objęta kodem CN 5402 20 00.

(17)

Produkt objęty postępowaniem posiada bardzo dobre właściwości i ma wiele różnych zastosowań m.in. jako wzmocnienia opon, szerokie tkaniny, przenośniki taśmowe, taśmy pasów bezpieczeństwa, sieci i produkty geosyntetyczne.

(18)

W toku dochodzenia niektóre strony stwierdziły, że przędzę stosowaną do produkcji opon, tak zwaną przędzę typu wysoki moduł i niski skurcz (HMLS), należy wykluczyć z zakresu dochodzenia. Strony te stwierdziły, że przędza HMLS ma inne cechy i zastosowania w porównaniu z innymi przędzami o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów.

(19)

W toku postępowania wykazano jednak, że chociaż przędza HMLS w porównaniu z innymi przędzami o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, ma pewne szczególne właściwości (np. moduł, kurczenie, wytrzymałość na rozciąganie i wytrzymałość zmęczeniowa), to różne rodzaje produktu objętego postępowaniem posiadają te same podstawowe cechy fizyczne i chemiczne. Z powyższych przyczyn uznaje się, że stanowią one jeden produkt.

(20)

Stwierdzono, że produkt wywożony z ChRL, Korei i Tajwanu do Unii, produkt wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym w Korei i na Tajwanie oraz w ChRL przez chińskiego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, jak i również produkt wytwarzany i sprzedawany w Unii przez producentów unijnych ma te same podstawowe cechy fizyczne i chemiczne oraz te same zastosowania. Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę importerów, o których mowa w skardze, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, podano informację o możliwości kontroli wyrywkowej importerów. Po zbadaniu przedłożonych informacji, mając na uwadze niewielką liczbę importerów, którzy wykazali chęć współpracy, zdecydowano jednak, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(22)

Biorąc pod uwagę dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano możliwość kontroli wyrywkowej w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(23)

Aby Komisja mogła ustalić, czy potrzebne są kontrole wyrywkowe, i w razie potrzeby dokonać doboru próby, producentów eksportujących w ChRL wezwano do zgłoszenia się w ciągu 15 dni od wszczęcia dochodzenia oraz do podania podstawowych informacji dotyczących wielkości sprzedaży eksportowej i krajowej, dokładnego opisania ich działalności w zakresie wytwarzania produktu objętego postępowaniem oraz podania nazw i zakresu działalności wszystkich przedsiębiorstw z nimi powiązanych uczestniczących w produkcji lub sprzedaży produktu objętego postępowaniem.

(24)

O wyrażenie opinii w kwestii doboru reprezentatywnej próby zwrócono się do władz ChRL i zrzeszenia producentów, tj. chińskiej Izby Handlowej ds. Przywozu i Wywozu Tekstyliów.

(25)

W sumie jedenastu producentów eksportujących, w tym grupy przedsiębiorstw powiązanych w ChRL, zgłosiło się i przedstawiło wymagane informacje w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie one zgłosiły wywóz do Unii produktu objętego postępowaniem w OD i wyraziły chęć uczestniczenia w kontroli wyrywkowej. Tym samym wspomnianych jedenastu producentów eksportujących uznano za współpracujących w obecnym dochodzeniu (współpracujący producenci eksportujący).

(26)

Producenci eksportujący, którzy nie zgłosili się we wspomnianym terminie lub nie przedstawili wymaganych informacji we wskazanym terminie, zostali uznani za niewspółpracujących w dochodzeniu. Porównanie danych Eurostatu dotyczących przywozu oraz wielkości wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem zgłoszonych odnośnie do OD przez przedsiębiorstwa wspomniane w motywie 25 wskazuje, że poziom współpracy chińskich producentów eksportujących był bardzo wysoki, jak wspomniano poniżej w motywie 73.

(27)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, jaką to wielkość można było rozsądnie zbadać w dostępnym czasie. Dobrana próba składa się z trzech przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw powiązanych, reprezentujących ponad 65 % całkowitej wielkości wywozu towaru do Unii Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, o wyrażenie opinii zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, a także do ich zrzeszenia oraz władz ChRL, i wszyscy zgodzili się na dobór próby.

(28)

Dwóch producentów eksportujących, którzy nie zostali włączeni do próby z powodu niespełnienia kryteriów ustanowionych w art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, złożyło wniosek o indywidualne ustalenie marginesu dumpingu zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Jak wspomniano powyżej w motywie 27, próba została ograniczona do rozsądnej liczby przedsiębiorstw, które można było objąć dochodzeniem w dostępnym czasie. Przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem dla celów dochodzenia w sprawie dumpingu w krajach, których dotyczy postępowanie, wymienione są powyżej w motywie 14. W związku z liczbą wizyt weryfikacyjnych, które mają być przeprowadzone na terenie tych przedsiębiorstw, co w przypadku ChRL objęło weryfikację wniosków o przyznanie statusu MET oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu antydumpingowym, postanowiono, że badania indywidualne byłyby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiałyby zakończenie dochodzenia w odpowiednim czasie.

(30)

Postanowiono zatem tymczasowo, że dwa wnioski o indywidualne badanie nie mogą zostać przyjęte.

(31)

Ustaloną poniżej ogólną metodykę zastosowano wobec wszystkich producentów eksportujących w Korei i na Tajwanie, producenta eksportującego w ChRL, któremu przyznano MET oraz, biorąc pod uwagę koncept kraju analogicznego, również wobec dwóch pozostałych objętych próbą producentów eksportujących w ChRL, którym nie przyznano MET. Przedstawione poniżej ustalenia dotyczące dumpingu dla każdego z krajów objętych dochodzeniem opisują zatem jedynie elementy specyficzne dla każdego kraju wywozu.

(32)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw zbadała, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego niezależnym nabywcom przez producenta eksportującego była reprezentatywna, tj. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży była równa co najmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Unii.

(33)

Następnie Komisja ustaliła, które typy produktu sprzedawane na rynku krajowym przez przedsiębiorstwa odnotowujące reprezentatywną wielkość sprzedaży były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami sprzedawanymi na wywóz do Unii.

(34)

W odniesieniu do każdego typu produktu, sprzedawanego na rynku krajowym przez producentów eksportujących objętych postępowaniem i uznanego za bezpośrednio porównywalny z typem sprzedawanym na wywóz do Unii, ustalono, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego typu produktu uznawana była za wystarczająco reprezentatywną, jeśli wielkość sprzedaży tego typu produktu niezależnym nabywcom na rynku krajowym w OD wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży na wywóz do Unii porównywalnego typu produktu.

(35)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajowa każdego przedsiębiorstwa mogła być uznana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie dla każdego typu produktu proporcji sprzedaży dokonanej z zyskiem na rynku krajowym niezależnym nabywcom.

(36)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej obliczonym kosztom produkcji lub wyższej od nich, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży danego typu produktu, a średnia ważona cena sprzedaży była równa jednostkowym kosztom lub wyższa od nich, wartość normalną poszczególnych typów produktu obliczono jako średnią ważoną cen sprzedaży krajowej ogółem tego typu produktu.

(37)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju produktu lub gdy średnia ważona ceny tego rodzaju produktu była niższa niż koszty jednostkowe, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, którą obliczono jako średnią ważoną ceny w wyłącznie krajowej sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu.

(38)

Jeżeli te rodzaje produktu były sprzedawane ze stratą, uznawano, że nie były one sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym.

(39)

W odniesieniu do rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym, a także tych, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, Komisja zastosowała konstruowaną wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(40)

W celu skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, poniesione koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne (SG&A) oraz średni ważony zysk osiągnięty przez każdego z współpracujących producentów eksportujących objętych postępowaniem z krajowej sprzedaży produktu podobnego dokonanej w zwykłym obrocie handlowym w okresie dochodzenia dodano do średnich kosztów produkcji tych producentów eksportujących w okresie dochodzenia. W razie konieczności przedstawione koszty produkcji, koszty ogólne i administracyjne zostały odpowiednio dostosowane przed wykorzystaniem ich do badania zwykłego obrotu handlowego i konstruowania wartości normalnych.

(41)

W każdym przypadku, gdy produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych nabywców w Unii, cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, mianowicie na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych.

(42)

W przypadku sprzedaży dokonywanej poprzez powiązanych importerów, cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na podstawie ceny, po której przywożone produkty zostały po raz pierwszy odsprzedane niezależnemu nabywcy. W powyższych przypadkach dokonuje się dostosowania, uwzględniając wszystkie koszty poniesione między przywozem a odsprzedażą, łącznie z cłami i podatkami, a także uzasadnioną marżę na koszty ogólne i administracyjne oraz zyski. Uwzględniono własne koszty ogólne i administracyjne importera powiązanego i określono uzasadniony margines zysku na podstawie marginesu zysku ustalonego w toku dochodzenia jako osiągnięty przez niezależnego importera produktu objętego postępowaniem.

(43)

Porównanie wartości normalnej z ceną eksportową zostało dokonane na podstawie ceny ex-works.

(44)

Aby zapewnić obiektywne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono odpowiednie dostosowania we wszystkich przypadkach, w których uznano je za rozsądne, prawidłowe i poparte potwierdzonymi dowodami.

(45)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego ustalono margines dumpingu dla każdego współpracującego producenta eksportującego na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową.

(46)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość określa się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do tych producentów eksportujących, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(47)

Kryteria te przedstawiono poniżej w skróconej formie wyłącznie do celów informacyjnych:

(48)

Wszystkie objęte próbą przedsiębiorstwa wnioskowały o przyznanie MET i odpowiedziały w wyznaczonym terminie na pytania zawarte w formularzu wniosku o MET. Komisja zgromadziła i zweryfikowała informacje dostarczone w formularzach wniosków oraz wszystkie inne informacje uznane za niezbędne na terenie danych przedsiębiorstw.

(49)

Podczas weryfikacji ustalono, że dwóch objętych próbą producentów eksportujących w ChRL nie spełniało kryteriów przyznania MET ustanowionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(50)

W szczególności jeden objęty próbą producent eksportujący nie spełniał kryteriów 1–3. Po pierwsze, nie mógł wykazać, że podejmował decyzje w odpowiedzi na sygnały rynkowe i bez poważnej interwencji państwa, jako że wykazano istnienia ograniczeń w jego sprzedaży, takich jak zobowiązanie do sprzedaży na rynku krajowym określonej ilości produktu objętego postępowaniem. Po drugie, nie wykazał, że jego dokumentacja księgowa była kontrolowana zgodnie z MSR. W toku dochodzenia wykazano istnienie szeregu nieścisłości i braków w księgach rachunkowych wnioskodawcy oraz stwierdzono naruszenie niektórych zasad MSR. Ponadto zaobserwowano zniekształcenia przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej w postaci nieprawidłowej oceny praw użytkowania gruntów.

(51)

Drugi objęty próbą producent eksportujący nie mógł wykazać, że spełnia kryteria 1–3. Nie mógł wykazać, że podejmował decyzje w odpowiedzi na sygnały rynkowe i bez poważnej interwencji państwa, ponieważ wykazano istnienie ograniczeń w sprzedaży podobnych do tych podanych poniżej w motywie 50, a także stwierdzono, że mimo potwierdzenia przez państwo część jego kapitału nie została wniesiona. Zaobserwowano także zniekształcenia przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej w postaci nieprawidłowej oceny praw użytkowania gruntów.

(52)

Jeden objęty próbą producent eksportujący wykazał, że spełnia wszystkie kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i dlatego można mu przyznać MET.

(53)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalane jest ogólnokrajowe cło, z wyjątkiem przypadków przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria przyznania IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(54)

Kryteria te przedstawiono poniżej w skróconej formie wyłącznie do celów informacyjnych:

(55)

Objęci próbą producenci eksportujący, którzy nie spełnili kryteriów przyznania MET, wystąpili uprzednio także o przyznanie IT, w przypadku gdyby nie otrzymali MET.

(56)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono tymczasowo, że następujących dwóch producentów eksportujących w ChRL, którzy zostali objęci próbą, spełnia wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego:

(57)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w gospodarkach będących w okresie transformacji wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, ustala się na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju trzecim o gospodarce rynkowej (kraj analogiczny).

(58)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL wskazano jako kraj analogiczny Stany Zjednoczone Ameryki (USA). Komisja zwróciła się do wszystkich zainteresowanych stron o ustosunkowanie się do tej propozycji.

(59)

Wiele stron sprzeciwiło się tej propozycji i zaproponowało wybranie Tajwanu lub Korei, twierdząc, że kraje te są właściwsze. Wysunięto następujące istotne argumenty:

(60)

Komisja zbadała powyższe uwagi i uznała, że wszystkie są słuszne w odniesieniu do wyboru kraju analogicznego. Ponadto Komisja badała, czy Tajwan lub Korea kwalifikowałyby się jako odpowiedni kraj trzeci o gospodarce rynkowej w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL.

(61)

Dochodzenie wykazało w szczególności, że Tajwan pod względem produktu końcowego był w większym stopniu porównywalny z ChRL. Stwierdzono, że producenci eksportujący z Tajwanu są również obecni na rynku w ChRL poprzez producentów powiązanych i zasadniczo prowadzą działalność na podobnych warunkach w obydwu krajach.

(62)

Na podstawie tego uznano, że właściwsze jest wybranie Tajwanu jako kraju analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(63)

Po wyborze Tajwanu jako kraju analogicznego wartość normalną obliczono na podstawie danych zweryfikowanych na terenie tajwańskich producentów eksportujących, którzy w pełni współpracowali w dochodzeniu. Wartość normalna opierała się na cenach zapłaconych lub należnych za sprzedaż dokonaną na krajowym rynku na Tajwanie za porównywalne rodzaje produktów jeżeli stwierdzono, że odbywa się to w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Tak było w przypadku wielu rodzajów wywożonego produktu.

(64)

Stwierdzono, że większość sprzedaży krajowej objętego próbą producenta eksportującego, któremu przyznano MET, odbywa się w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalna tych rodzajów produktu opierała się na cenach faktycznie zapłaconych przez niezależnych nabywców lub cenach należnych podczas okresu dochodzenia na rynku krajowym w ChRL, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(65)

W odniesieniu do rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym, a także tych, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, konieczne było skonstruowanie wartości normalnej, jak określono to powyżej w motywie 40.

(66)

Tak jak wspomniano powyżej w motywach 57–63, wartość normalna dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, została ustalona w oparciu o cenę lub wartość skonstruowaną w warunkach gospodarki rynkowej kraju trzeciego, w tym wypadku Tajwanu.

(67)

Wartość normalną należy ustalić dla pozostałych rodzajów wywożonego produktu, które nie były sprzedawanie ani w zwykłym obrocie handlowym na Tajwanie, ani w ilościach reprezentatywnych przez tajwańskich producentów na ich rynku krajowym. Wartość normalna została ustalona w oparciu o zasady określone powyżej w motywie 40.

(68)

Trzech objętych próbą producentów eksportujących dokonało na rynku Unii całej sprzedaży produktu objętego postępowaniem bezpośrednio niezależnym nabywcom. W odniesieniu do tej sprzedaży cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych.

(69)

Aby zapewnić obiektywne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem, w odpowiednich i uzasadnionych przypadkach, przyznano dostosowania za różnice w kosztach transportu, przewozu drogą morską, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku, w kosztach dodatkowych, kosztach pakowania, kredytu, prowizji, a także różnice dotyczące bonifikat, rabatów i podatków pośrednich.

(70)

W przypadku objętych próbą przedsiębiorstw średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu porównano ze średnią ważoną ceną eksportową podobnego rodzaju produktu, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(71)

Na tej podstawie tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(72)

Średni ważony margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących niewłączonych do próby został obliczony zgodnie z przepisami art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten został ustalony na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących, pomijając margines dla producenta eksportującego objętego zerowym marginesem dumpingu. Na tej podstawie margines dumpingu obliczony dla przedsiębiorstw współpracujących niewłączonych do próby ustalono tymczasowo na 8,9 %.

(73)

W odniesieniu do wszystkich innych eksporterów w ChRL Komisja ustaliła najpierw poziom współpracy. Dokonano porównania między całkowitą ilością wywozu podaną w odpowiedziach na kontrolę wyrywkową otrzymanych od wszystkich współpracujących producentów eksportujących a łączną wielkością przywozu towarów z ChRL, obliczoną zgodnie ze statystykami przywozu Eurostatu. Odsetek współpracy wynosił 100 %. Na tej podstawie poziom współpracy uznano za wysoki i z tego względu uznano za stosowne ustalenie marginesu dumpingu dla przedsiębiorstw niewspółpracujących na najwyższym poziomie marginesu dumpingu ustalonego dla objętych próbą producentów eksportujących.

(74)

Na podstawie tego ogólnokrajowy poziom dumpingu ustalono tymczasowo na 9,3 %.

(75)

Stwierdzono, że większość sprzedaży krajowej rodzajów produktu sprzedawanych na wywóz do Unii przez wszystkie cztery przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem, odbywa się w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalna tych rodzajów produktu opierała się na cenach faktycznie zapłaconych przez niezależnych nabywców lub cenach należnych podczas okresu dochodzenia na rynku krajowym w Korei, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(76)

W odniesieniu do rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym, a także tych, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, konieczne było skonstruowanie wartości normalnej. Wszystkie cztery przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem dokonywały sprzedaży krajowej niektórych rodzajów produktu, która nie odbywała się w reprezentatywnych ilościach lub w zwykłym obrocie handlowym. W takich przypadkach wartość normalna została ustalona w oparciu o zasady określone powyżej w motywie 40.

(77)

Część sprzedaży eksportowej jednego producenta eksportującego sprzedano bezpośrednio powiązanemu importerowi w Unii. W związku z tym cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w oparciu o ceny, po których produkty zostały po raz pierwszy odsprzedane niezależnemu nabywcy oraz zgodnie z metodami opisanymi powyżej w motywie 42.

(78)

Pozostały przywóz produktu objętego postępowaniem dokonywany przez wymienionego producenta eksportującego i wszelka sprzedaż eksportowa dokonywana przez pozostałych producentów eksportujących były przeprowadzane bezpośrednio na rzecz niezależnych nabywców w Unii. W odniesieniu do tej sprzedaży cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych.

(79)

Aby zapewnić obiektywne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem, w odpowiednich i uzasadnionych przypadkach, przyznano dostosowania za różnice w kosztach transportu, przewozu drogą morską, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku, w kosztach dodatkowych, pakowania, kredytu i prowizji.

(80)

Wszystkie cztery przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem wnioskowały o dostosowanie zwrotu ceł na mocy art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, ponieważ produkt podobny rzekomo obciążony był przywozowymi należnościami celnymi, kiedy był przeznaczony do użytku w kraju wywozu, i należności te nie były zwracane lub uiszczane, kiedy produkt sprzedawano na wywóz do Unii.

(81)

Zarzut ten uznano za bezzasadny, ponieważ te cztery przedsiębiorstwa nie wykazały, że przywozowe należności celne zwrócone tym przedsiębiorstwom były związane z wywozem do Unii produktu objętego postępowaniem.

(82)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, dla każdego przedsiębiorstwa średnia ważona wartość normalna ustalona dla każdego rodzaju produktu została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową każdego odpowiadającego rodzaju produktu.

(83)

Z tego względu stwierdzono, że marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny importowej CIF na granicy Unii przed ocleniem dla wszystkich producentów eksportujących w Korei objętych postępowaniem znajdują się poniżej wynoszącego 2 % progu de minimis w rozumieniu art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(84)

Należy zauważyć, że w porównaniu z danymi Eurostatu czterech koreańskich producentów eksportujących reprezentuje całość przywozu towarów pochodzących z tego kraju. Tym samym stwierdza się tymczasowo, że przyjęcie środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu towarów pochodzących z Korei nie jest uzasadnione.

(85)

Jeżeli w dalszym toku dochodzenia ustalenia te zostaną potwierdzone, postępowanie wobec Korei zostanie zakończone.

(86)

Stwierdzono, że większość sprzedaży krajowej rodzajów produktu sprzedawanych na wywóz do Unii przez dwa przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem odbywa się w ilościach reprezentatywnych i w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalna tych rodzajów produktu opierała się na cenach faktycznie zapłaconych przez niezależnych nabywców lub cenach należnych podczas okresu dochodzenia na rynku krajowym Tajwanu, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(87)

W odniesieniu do rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w zwykłym obrocie handlowym, a także tych, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, konieczne było skonstruowanie wartości normalnej. Obydwa przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem dokonywały sprzedaży krajowej niektórych rodzajów produktu, która nie odbywała się w reprezentatywnych ilościach lub w zwykłym obrocie handlowym. W takich przypadkach wartość normalna została ustalona w oparciu o zasady określone powyżej w motywie 40.

(88)

Dwóch objętych próbą producentów eksportujących dokonało na rynku Unii całej sprzedaży produktu objętego postępowaniem bezpośrednio niezależnym nabywcom w Unii. W odniesieniu do tej sprzedaży cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych.

(89)

Aby zapewnić obiektywne porównanie wartości normalnej z ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem, w odpowiednich i uzasadnionych przypadkach, przyznano dostosowania za różnice w kosztach transportu, przewozu drogą morską, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku, w kosztach dodatkowych, pakowania, kredytu i prowizji, a także a także różnice dotyczące bonifikat i rabatów.

(90)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego dla każdego przedsiębiorstwa średnia ważona wartość normalna ustalona dla każdego rodzaju produktu została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową każdego odpowiadającego rodzaju produktu.

(91)

Na tej podstawie marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(92)

W odniesieniu do przywozu towarów pochodzących z Tajwanu należy zauważyć, że w porównaniu z danymi Eurostatu czterech tajwańskich producentów eksportujących dostarcza całości wywozu towarów pochodzących z tego kraju. Ustalono ogólnokrajowy margines dumpingu dla Tajwanu. Stwierdzono, że ogólnokrajowy margines dumpingu jest niższy od wynoszącego 2 % progu de minimis określonego w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Z tego względu stwierdza się tymczasowo, że przyjęcie środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu towarów pochodzących z Tajwanu nie jest uzasadnione.

(93)

Jeżeli w dalszym toku dochodzenia ustalenia te zostaną potwierdzone, postępowanie wobec Tajwanu zostanie zakończone.

(94)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące producentów unijnych, w tym informacje zawarte w skardze oraz dane zebrane od producentów unijnych przed rozpoczęciem dochodzenia oraz po jego rozpoczęciu.

(95)

Na tej podstawie całkowita produkcja unijna została oszacowana na około 121 000 ton w OD. Kwota ta obejmowała produkcję wszystkich producentów unijnych, którzy zgłosili się w toku postępowania, oraz szacowaną produkcję producentów, którzy się nie zgłosili (producenci milczący). Z braku innych informacji, zawarte w skardze dane dotyczące producentów milczących wykorzystano do ustalenia całkowitej produkcji i konsumpcji w Unii. Na producentów milczących przypadało około 22 % całkowitej produkcji unijnej podczas OD. Żaden ze znanych producentów unijnych nie pozostał neutralny ani nie sprzeciwiał się wszczęciu dochodzenia.

(96)

Wielkość produkcji producentów wspólnotowych, popierających skargę, wyniosła 94 000 ton w OD, co stanowi około 78 % szacowanej całkowitej produkcji unijnej.

(97)

Jak wspomniano powyżej w motywie 96, w toku dochodzenia wykazano, że producenci unijni, którzy poparli skargę i zgodzili się współpracować w dochodzeniu, stanowili około 78 % całkowitej produkcji unijnej w OD. Z tego względu uznaje się, że stanowią oni przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(98)

Konsumpcja została ustalona na podstawie uzyskanych od Eurostatu danych dotyczących całkowitego przywozu towarów, całkowitej sprzedaży na rynku unijnym przez przemysł unijny, w tym szacunków sprzedaży dokonanej przez producentów milczących.

(99)

Jak wspomniano powyżej w motywie 95, wobec braku innych informacji dotyczących produkcji i sprzedaży przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, dokonanej w badanym okresie przez producentów milczących, wykorzystano dane dotyczące tych producentów przedłożone w skardze.

Tabela 1

(100)

Ogólnie konsumpcja unijna zmniejszyła się w okresie badanym o 7 %. Stwierdzono, że najpierw konsumpcja wzrosła o 20 % między 2005 i 2007 r., a potem obniżyła się o 22 % między 2007 r. a OD. Do spadku konsumpcji w 2008 r. i w OD doszło z powodu niższego popytu, w szczególności w drugiej połowie 2008 r., na skutek kryzysu gospodarczego.

(101)

Komisja zbadała, czy przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z ChRL, Korei i Tajwanu powinien być oceniany łącznie zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(102)

Co się tyczy przywozu z Tajwanu i Korei, jak wspomniano powyżej, tymczasowo oceniono, że przywóz produktów tajwańskich i koreańskich w OD nie był dokonywany po cenach dumpingowych.

(103)

Z tego względu stwierdzono tymczasowo, że nie należy łączyć skutku przywozu z Korei i Tajwanu z przywozem towarów z ChRL po cenach dumpingowych.

(104)

Należy zauważyć, że wykazano, iż jeden włączony do próby producent eksportujący w ChRL nie stosował dumpingu przy sprzedaży swoich produktów na rynku unijnym. W związku z tym prowadzony przez niego wywóz należy wyłączyć z analizy dotyczącej kształtowania się przywozu po cenach dumpingowych z ChRL na rynek unijny.

(105)

Aby uniknąć wszelkiej możliwości ujawnienia poufnych danych odnoszących się do wymienionego producenta, w celu zachowania poufności uznano jednak, że nie należy wyłączyć danych dotyczących eksportera, który nie stosował dumpingu na rynku unijnym, z przedstawionych poniżej ogólnodostępnych danych, takich jak dane Eurostatu.

(106)

Pierwsza tabela poniżej zawiera zatem wszystkie dane dotyczące przywozu przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z ChRL, a druga pokazuje zindeksowane dane dotyczące przywozu po cenach dumpingowych na rynek unijny w badanym okresie.

Tabela 2a

(107)

Wielkość całkowitego przywozu towarów z ChRL wzrosła znacząco w okresie badanym, a mianowicie trzykrotnie, podczas gdy w tym samym okresie średnie ceny importowe uległy obniżeniu o 17 %. W rezultacie udział przywozu w rynku wzrósł znacznie z 7,3 % w 2005 r. do 23,6 % w OD. W toku dochodzenia wykazano, że nawet w okresie od 2007 r. do OD, kiedy to konsumpcja uległa obniżeniu o 22 %, wielkość przywozu towarów z ChRL wzrosła o 15 %, co doprowadziło do wzrostu udziału w rynku tego przywozu o 7,7 % punktów procentowych.

(108)

Wielkość przywozu towarów z ChRL po cenach dumpingowych znacząco wzrosła w badanym okresie, prowadząc do ponadsiedmiokrotnego wzrostu udziału w rynku tego przywozu. Ponadto w toku dochodzenia wykazano, że mimo malejącej konsumpcji w okresie od 2007 r. do OD, udział w rynku przywozu produktów po cenach dumpingowych znacznie wzrósł w OD.

(109)

W średnich cenach przywozu towarów z ChRL po cenach dumpingowych odnotowano w okresie badanym spadek o 39 %, co podcięło ceny przemysłu unijnego w OD, jak wyjaśniono poniżej w motywie 112.

(110)

W celu przeanalizowania podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży według typu produktu wytwarzanego przez przemysł unijny nabywcom niepowiązanym na rynku unijnym, dostosowane do poziomu ex-works, z odpowiadającymi średnimi ważonymi cenami przywozu z ChRL dla pierwszego niepowiązanego nabywcy, ustalonymi na podstawie CIF z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi obowiązujące cła i koszty ponoszone po przywozie.

(111)

Poziom współpracy chińskich eksporterów był wysoki i stanowił 69 % całkowitej wielkości przywozu towarów z ChRL do Unii w OD. Biorąc pod uwagę, że stwierdzono, iż jeden chiński producent nie stosował dumpingu przy sprzedaży swoich produktów na rynku unijnym, przywóz ten nie został uwzględniony do celów analizy podcięcia cenowego.

(112)

Porównanie wykazało, że podczas OD objęty postępowaniem produkt przywożony po cenach dumpingowych z ChRL i sprzedawany w Unii podciął ceny przemysłu unijnego o 24,2 %.

(113)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych potrzebnych do oceny stanu przemysłu unijnego od 2005 r. do końca OD.

(114)

Jak pokazuje powyższa tabela, produkcja przemysłu unijnego spadła w okresie badanym o 36 %. Należy zauważyć, że mimo wzrostu konsumpcji unijnej o 20 % od 2005 do 2007 r. produkcja przemysłu unijnego była stabilna w tym okresie, podczas gdy obniżyła się znacząco między 2007 r. a OD wraz ze spadkiem konsumpcji unijnej.

(115)

Przemysł unijny obniżył swoje moce produkcyjne do około 144 000 ton w OD. W obliczu stagnacji sprzedaży i spadku wielkości produkcji wykorzystanie dostępnych mocy produkcyjnych spadło jednak z 91 % w 2005 r. do 65 % w OD. Największy spadek zatrudnienia miał miejsce między 2007 r. a OD.

(116)

Dane dotyczące sprzedaży w tabeli poniżej odnoszą się do wielkości sprzedawanej pierwszemu niezależnemu nabywcy na rynku unijnym.

Tabela 4

(117)

Podczas gdy konsumpcja unijna wzrosła w okresie od 2005 do 2007 r. o 20 %, wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem niezależnym nabywcom na rynku unijnym przez przemysł unijny wzrosła jedynie o 4 %. Oznacza to, że przemysł unijny nie mógł skorzystać ze wzrostu konsumpcji w tym okresie. Ponadto w dalszej części okresu badanego konsumpcja unijna zmniejszyła się o 22 %, a wielkość sprzedaży przemysłu unijnego zmalała nawet bardziej, bo o 31 %. W wyniku tego wielkość sprzedaży przemysłu unijnego malała stale i w znacznym stopniu, a utrata udziału w rynku w badanym okresie była duża i wynosiła 11,9 punktów procentowych.

(118)

Średnie ceny sprzedaży ex-works przemysłu unijnego dla niepowiązanych nabywców na rynku unijnym zmalały w okresie badanym o 9 %. Największy spadek nastąpił między 2007 r. a OD, co zbiegło się z gwałtownym wzrostem przywozu towarów po niskich cenach dumpingowych z ChRL. W wyniku tego, mimo wzrostu cen surowców przemysł unijny musiał obniżyć swoje ceny sprzedaży, w szczególności w OD.

Tabela 5

(119)

Stwierdzono, że średnie koszty produkcji przemysłu unijnego wzrosły między 2005 r. a OD o 6 %. Nastąpiło to głównie z powodu wzrostu ceny wiórów PET, które są głównym surowcem stosowanym w produkcji przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów. Średnia cena wiórów PET wzrosła o 12 % między 2005 a 2008 r., a następnie spadła do poziomu z 2005 r. W tym samym okresie przemysł unijny musiał jednak utrzymać swoje ceny sprzedaży na niskim poziomie, aby móc konkurować z przywozem produktów po niskich cenach dumpingowych. W wyniku tego ceny sprzedaży przemysłu unijnego były znaczenie niższe od kosztów poniesionych w OD.

(120)

Zapasy stanowiły około 15 % wielkości produkcji w OD. Przemysł unijny zmniejszył swój poziom zapasów o 9 % w okresie badanym, w szczególności w okresie od 2007 r. do OD. Zmniejszenie zapasów należy jednak rozpatrywać w świetle niższego poziomu działalności po zmniejszeniu przemysłu unijnego.

Tabela 6

(121)

W wyniku działań zmniejszających przemysł unijny znacznie, tj. o 23 %, obniżył liczbę pracowników podczas okresu badanego. Spadek wydajności należy rozpatrywać w świetle ogólnego charakteru działań zmniejszających, kiedy zmniejszenie liczby pracowników następuje pewien czas po spadku produkcji. Co się tyczy kosztów pracy, to wzrosły one nieznacznie w okresie badanym, tj. o 6 %.

(122)

Rentowność przemysłu unijnego ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność przemysłu unijnego znacząco spadła z poziomu zysku wynoszącego 3 % w 2005 r. do poziomu strat wynoszącego 13,3 % w OD. Mimo faktu, że konsumpcja unijna wykazywała tendencję zwyżkową między 2005 a 2007 r., przemysł unijny nie mógł skorzystać z tej korzystnej zmiany z powodu niskich cen przywozu produktów po niskich cenach dumpingowych z ChRL.

(123)

Tendencja, którą wykazują przepływy pieniężne będące wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedla w dużej mierze zmiany rentowności. Co za tym idzie, odnotowuje się znaczny spadek przepływów pieniężnych w okresie badanym. To samo można powiedzieć o zwrocie z inwestycji, który wykazywał podobne negatywne tendencje odpowiadające niekorzystnym wynikom osiąganym przez przemysł unijny w okresie badanym.

(124)

W związku z powyższym zdolność przemysłu wspólnotowego do inwestycji została ograniczona wraz ze znacznym pogorszeniem się przepływów pieniężnych w okresie badanym. Na skutek tego inwestycje spadły w okresie badanym o 89 %.

(125)

Podczas gdy konsumpcja unijna wzrosła między 2005 a 2007 r. o 20 %, przemysłowi unijnemu udało się zwiększyć wielkość swojej sprzedaży na rynku unijnym o zaledwie 4 %; przemysł ten nie skorzystał więc ze wzrostu konsumpcji unijnej. Rozpatrując rozwój w badanym okresie, spadek wielkości sprzedaży przemysłu unijnego o 29 % był dużo bardziej widoczny niż spadek konsumpcji unijnej o 7 %. W rezultacie udział w rynku przemysłu unijnego również znaczenie spadł w tym samym okresie, tj. o 12 punkty procentowe.

(126)

Marginesy dumpingu dla ChRL, wyszczególnione powyżej w sekcji dotyczącej dumpingu, przewyższają próg de minimis. Biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu produktów po cenach dumpingowych, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu nie można uznać za nieznaczny.

(127)

W toku dochodzenia wykazano, że większość wskaźników szkody, takich jak produkcja (– 36 %), wykorzystanie mocy produkcyjnych (– 28 %), wielkość sprzedaży niepowiązanym nabywcom na rynku unijnym (– 29 %), udział w rynku (– 12 punktów procentowych) oraz wydajność (– 16 %), spadła w okresie badanym. Ponadto znacznie pogorszyły się wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu unijnego, takie jak przepływy pieniężne (– 241 %) i rentowność (– 16,3 punktów procentowych). Oznacza to, że zdolność przemysłu unijnego do pozyskania kapitału również znacznie się pogorszyła w OD.

(128)

Stwierdzono, że największe straty poniesiono w okresie między 2008 r. a OD, kiedy to mimo znacznego wzrostu konsumpcji unijnej przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL obecny był na rynku unijnym w dużych ilościach, podcinając ceny przemysłu wspólnotowego w OD o ponad 24 %.

(129)

W toku dochodzenia wykazano również, że koszty produkcji przemysłu unijnego osiągnęły najwyższy poziom w 2008 r., głównie z powodu znacznego wzrostu cen głównego surowca. Podczas OD przemysłowi unijnemu udało się zachować i kontrolować swoje koszty produkcji dzięki wysiłkom racjonalizatorskim oraz spadkowi cen PET, co miało miejsce głównie w drugiej połowie OD. W obliczu znacznego podcięcia cenowego stosowanego przez chińskich eksporterów w OD, przemysł unijny nie był jednak w stanie podnieść swoich cen sprzedaży do poziomu, który pokryłby jego koszty. Doprowadziło to do znacznego pogorszenia się jego sytuacji finansowej w OD.

(130)

W świetle powyższych faktów stwierdzono, iż przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust 5 rozporządzenia podstawowego.

(131)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL spowodował szkodę dla przemysłu unijnego w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu towarów po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano przywozowi towarów po cenach dumpingowych ewentualnej szkody spowodowanej tymi innymi czynnikami.

(132)

W toku dochodzenia wykazano, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL znacznie wzrósł w okresie badanym, co zwiększyło udział tych towarów na rynku unijnym ponad siedmiokrotnie między 2005 r. a OD. Stwierdzono także, że w okresie między 2008 r. a OD, kiedy konsumpcja unijna spadła o około 15 %, wielkość przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL utrzymywała się na wysokim poziomie, a nawet jego udział w rynku zwiększył się o 15 %.

(133)

W okresie badanym przemysł unijny musiał sprostać istotnemu spadkowi wielkości sprzedaży wynoszącemu 29 % i, w wyniku tego, spadkowi udziału w rynku z 51,1 % do 39,2 %, czyli o prawie 12 punktów procentowych. W okresie między 2008 r. a OD udział przemysłu unijnego w rynku spadł o dwa punkty procentowe, podczas gdy udział przywozu chińskich towarów po cenach dumpingowych wzrósł mimo malejącego popytu na rynku unijnym.

(134)

Co się tyczy cen przywozu chińskich towarów po cenach dumpingowych, spadły one o 39 % w okresie badanym i znacznie podcinały ceny stosowane przez przemysł unijny na rynku unijnym. W rezultacie przemysł unijny nie mógł podwyższyć swoich cen, aby pokryć wzrost cen surowca. W wyniku tego rentowność sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym spadła, jak wyjaśniono powyżej w motywie 122, z poziomu zysku wynoszącego 3 % w 2005 r. do poziomu strat wynoszącego 13,3 % w OD.

(135)

W toku dochodzenia ustalono, że rosnąca wielkość przywozu towarów po niskich cenach dumpingowych z ChRL wywarła negatywny wpływ na rynek ogółem, hamując ceny.

(136)

Uważa się zatem, że stała presja wywierana przez przywóz towarów po niskich cenach dumpingowych z ChRL na rynek unijny nie pozwoliła przemysłowi unijnemu dostosować swoich cen sprzedaży do wzrostu kosztów surowca, w szczególności w 2008 r., kiedy ceny PET osiągnęły najwyższy poziom. Wyjaśnia to utratę udziału w rynku i utratę rentowności przez przemysł unijny.

(137)

W świetle powyższego uznano tymczasowo, że gwałtowny wzrost przywozu po niskich cenach dumpingowych z ChRL miał znaczny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego w OD.

(138)

Jak wspomniano powyżej w motywie 100, konsumpcja unijna przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, najpierw wzrosła między 2005 i 2007 r., a następnie spadła między 2008 r. a OD. W okresie badanym przemysł unijny stracił znaczącą część udziału w rynku. Chociaż nie można wykluczyć, że negatywny rozwój konsumpcji unijnej między 2008 r. a OD mógł mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu unijnego, należy zauważyć, że chińskim eksporterom w tym samym czasie udało się zwiększyć ich udział w rynku. W związku z tym uważa się, że pogorszenia sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego nie można tłumaczyć spadkiem popytu, ponieważ spowodowane ono było głównie gwałtownym wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL i podcięciem cenowym stosowanym przez chińskich eksporterów.

(139)

Ceny surowców, głównie wiórów PET, znacznie wzrosły między 2005 a 2008 r., a następnie spadły w drugiej połowie OD i z końcem OD osiągnęły poziom z 2005 r.

(140)

W toku dochodzenia potwierdzono, że taka sama tendencja wystąpiła w przypadku kosztów produkcji przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, wytwarzanej przez przemysł unijny, co w rozwoju cen surowców, i że całkowity wzrost kosztów produkcji w okresie badanym wyniósł 6 %. Na rynku, na którym panują skuteczne warunki handlu, mianowicie brak dumpingu wyrządzającego szkodę, można jednak oczekiwać, że ceny będą się regularnie dostosowywać, aby odzwierciedlić rozwój różnych składników kosztów produkcji. W tym przypadku nie miało to miejsca. Przemysł unijny był istotnie zmuszony do utrzymania swoich cen na niskim poziomie, aby być konkurencyjnym w stosunku do przywozu towarów po niskich cenach dumpingowych z ChRL, co doprowadziło do znacznego obniżenia jego rentowności. W związku z tym uznano tymczasowo, że podcięcie cenowe stosowane przez chińskich eksporterów hamowało ceny na rynku unijnym i uniemożliwiało przemysłowi unijnemu podniesienie cen sprzedaży w celu pokrycia kosztów.

(141)

W toku dochodzenia wykazano, że tylko jeden producent unijny współpracujący w dochodzeniu był zintegrowany pionowo i że produkcję na potrzeby własne wykorzystywano do dalszego przetwarzania towarów na produkty o wartości dodanej w przemyśle przetwórczym. W dochodzeniu nie wykazano istnienia żadnych problemów produkcyjnych związanych z tymi przetworzonymi produktami. Użycie na potrzeby własne było istotnie stabilne w okresie badanym i stanowiło około 7 % wielkości produkcji.

(142)

Na tej podstawie uznano, że produkcja na potrzeby własne przemysłu unijnego nie przyczyniła się do pogorszenia jego sytuacji finansowej, w szczególności w OD.

(143)

Chociaż analiza szkody i związku przyczynowego koncentrowała się na sytuacji przemysłu unijnego na rynku unijnym, zbadano również wyniki eksportowe przemysłu jako możliwy czynnik mogący wyjaśnić powstałą szkodę. Analiza wykazała, że sprzedaż eksportowa podmiotom niepowiązanym dokonywana przez przemysł unijny w okresie badanym była niewielka (około 3 %). Spadek wielkości sprzedaży eksportowej z około 18 000 ton w 2005 r. do około 7 000 ton w OD można tłumaczyć spadkiem w produkcji w tym samym okresie. Cena eksportowa była jednak wyższa niż cena, którą przemysł unijny nakładał na swoich nabywców na rynku unijnym. Z tego względu uznano, że spadek wielkości wywozu nie może tłumaczyć poziomu szkody poniesionej przez przemysł unijny, w szczególności znacznego spadku rentowności w OD.

(144)

Tendencje w wielkości i cenach przywozu z pozostałych państw trzecich między 2005 r. a OD kształtowały się w sposób następujący:

Tabela 9

(145)

Główne pozostałe kraje państwa wywożące do Unii przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, to Szwajcaria, Białoruś, Japonia i Tajlandia. Jak przedstawiono w tabeli powyżej, łączna wielkość przywozu z tych krajów była stosunkowo niewielka w porównaniu z konsumpcją unijną i zmalała w okresie badanym o 45 %. Średnie ceny importowe były stabilne i stosunkowo wysokie podczas OD.

(146)

W związku z powyższym uznano tymczasowo, że przywóz towarów państw trzecich nie przyczynił się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(147)

Co się tyczy przywozu z Tajwanu i Korei, jak wspomniano powyżej, tymczasowo oceniono, że przywóz towarów tajwańskich i koreańskich w OD nie był dokonywany po cenach dumpingowych. Przywóz ten przedstawiono poniżej w tabeli 10 i 11:

Tabela 10

(148)

Jak można zauważyć w powyższej tabeli, wielkość przywozu towarów z Korei zmieniała się zasadniczo zgodnie z tendencją podobną do tendencją konsumpcji w okresie badanym. Wielkość przywozu wzrosła z 17 542 ton w 2005 r. do 24 580 ton w OD. Doprowadziło to do zwiększenia się udziału tego przywozu w rynku z 7,9 % w 2005 r. do 11,9 % w OD. Należy jednak zauważyć, że wielkość przywozu znacznie zmalała między 2007 r. a końcem OD.

(149)

Warto również zauważyć, że mimo iż średnie ceny importowe z Korei spadły w badanym okresie o 15 %, były one nadal wyższe niż średnie ceny importowe z ChRL w tym samym okresie.

Tabela 11

(150)

Przywóz towarów z Tajwanu zwiększył się z 7 343 ton w 2005 r. do 8 163 ton w OD, czyli o 11 %. Jednocześnie udział tego przywozu w rynku nieznacznie się zwiększył, z 3,3 % w 2005 r. do 4 % w OD. Podobnie jak w przypadku przywozu koreańskiego, wielkość przywozu z Tajwanu między 2007 r. a końcem OD znacznie się zmniejszyła.

(151)

Średnie ceny importowe z Tajwanu spadły w okresie badanym o 14 %, ale były nadal znacznie wyższe niż ceny importowe z ChRL w tym samym okresie.

(152)

W związku z powyższym nie można wykluczyć, że przywóz z Korei i Tajwanu mógł przyczynić się w pewnym stopniu do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Nie wydaje się jednak, by wielkość przywozu i ceny importowe w OD były na poziomie umożliwiającym zerwanie ustalonego związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(153)

Analiza danych dotyczących rynku unijnego sugeruje, że pozostali producenci unijni nie zwiększyli w okresie badanym udziału w rynku. Dochodzenie nie wskazało na żaden szczególny problem dotyczący konkurencji między producentami unijnymi ani na jakiekolwiek skutki zakłócające handel, które mogłyby wyjaśnić istotną szkodę poniesioną według ustaleń przez przemysł unijny.

(154)

W związku z powyższym uznano wstępnie, że producenci nieobjęci definicją przemysłu unijnego nie przyczynili się do szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(155)

Powyższa analiza wykazała wystąpienie w okresie badanym znacznego wzrostu wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych pochodzącego z ChRL. Stwierdzono ponadto że przywozu tego dokonywano po cenach dumpingowych, które były niższe od cen stosowanych przez przemysł unijny na rynku unijnym dla podobnych typów produktów.

(156)

Wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL zbiegł się w czasie z ogólnym wzrostem popytu w Unii w okresie między 2005 a 2007 r., lecz także z niekorzystnym kształtowaniem się udziału w rynku przemysłu unijnego w tym samym okresie. Ponadto między 2007 r. a OD, gdy spadał popyt na rynku unijnym, chińscy eksporterzy zdołali zwiększyć swój udział w rynku. Jednocześnie odnotowano dalszy niekorzystny rozwój sytuacji w odniesieniu do udziału w rynku przemysłu unijnego oraz pogorszenie się głównych wskaźników związanych z sytuacją gospodarczą tego przemysłu. Istotnie odnotowany w badanym okresie gwałtowny wzrost taniego przywozu z ChRL po cenach dumpingowych, które nieustannie podcinały ceny przemysłu unijnego, doprowadził do spadku rentowności przemysłu unijnego o ponad 16 punktów procentowych, co spowodowało poważne straty w OD.

(157)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, wykazała, że czynniki te najprawdopodobniej nie mogły zerwać ustalonego związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(158)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznano wstępnie, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(159)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia szkodliwego dumpingu istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analiza interesu Unii oparta została na ocenie wszystkich wchodzących w grę interesów, w tym interesu przemysłu unijnego, importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(160)

Przemysł unijny składa się z czterech producentów rozmieszczonych w różnych państwach członkowskich Unii, zatrudniających bezpośrednio ponad 1 300 osób związanych z produktem objętym postępowaniem.

(161)

Przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL. Przypomina się, że wszystkie wskaźniki szkody wykazały negatywne tendencje w badanym okresie. W szczególności wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu unijnego, takie jak przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji oraz rentowność, znacznie się pogorszyły. Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, dalsze pogarszanie się sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego jest bardzo prawdopodobne.

(162)

Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych przywróci efektywne warunki handlu na rynku unijnym, dzięki czemu przemysł unijny będzie mógł odpowiednio dostosować ceny przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, tak by odzwierciedlały koszty różnych składników i warunki rynkowe. Oczekuje się, że wprowadzenie tymczasowych środków umożliwi przemysłowi unijnemu odzyskanie przynajmniej części udziału w rynku utraconego w badanym okresie i będzie mieć dalszy pozytywny wpływ na jego sytuację gospodarczą i rentowność.

(163)

Stwierdzono zatem, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z ChRL, będzie w interesie przemysłu unijnego.

(164)

Do dziesięciu importerów w Unii wysłano kwestionariusze. W dochodzeniu współpracowało jedynie dwóch importerów, z siedzibą w Niemczech i w Hiszpanii, reprezentujących odpowiednio 15,4 % oraz 0,2 % całkowitego przywozu z ChRL. W przypadku pierwszego importera dochodzenie wykazało, że dokonywał on przywozu jedynie z ChRL i że jego obroty niemal w całości związane były z produktem objętym postępowaniem. W najgorszym przypadku cło antydumpingowe w wysokości 9 % doprowadziłoby do znacznego spadku rentowności tego importera, a jego przedsiębiorstwo mogłoby przynosić straty. Uznaje się jednak, biorąc pod uwagę silną pozycję rynkową tego importera wobec niektórych znaczących użytkowników, że mógłby on przenieść przynajmniej część zwiększonych kosztów na swoich nabywców. Ponadto mógłby, przynajmniej w dłuższym okresie, czerpać z innych źródeł zaopatrzenia. W przypadku drugiego importera produkt objęty postępowaniem stanowił jedynie ograniczoną część jego działalności (0–5 %), a zatem negatywny wpływ proponowanych środków prawdopodobnie będzie znikomy.

(165)

W oparciu o dostępne informacje stwierdzono, że mimo iż wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych wpłynęłoby negatywnie na jednego z wymienionych wyżej importerów, importer ten powinien być w stanie przenieść przynajmniej część zwiększonych kosztów na swoich nabywców lub zmienić źródło zaopatrzenia. W związku z tym wprowadzenie tymczasowych środków ogólnie nie powinno w znaczący sposób negatywnie oddziaływać na importerów.

(166)

Użytkownicy przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, wykazali w tym przypadku duże zainteresowanie. Skontaktowano się z 68 użytkownikami, z których 33 współpracowało w dochodzeniu. Współpracujący użytkownicy odpowiadali za 25 % całkowitego przywozu towarów z ChRL. Przedsiębiorstwa te mają siedziby w całej Unii i są obecne w różnych gałęziach przemysłu, takich jak branże związane z oponami i zastosowaniami motoryzacyjnymi, linami i zastosowaniami przemysłowymi.

(167)

Dla zachowania jasności i zważywszy, że wprowadzenie tymczasowych środków wpłynęłoby w różny sposób na poszczególnych użytkowników w zależności od sektora, przeanalizowano wpływ środków na użytkowników po podzieleniu ich według sektorów przemysłu, zgodnie z opisem poniżej.

(168)

W przypadku użytkowników z branży związanej z oponami, cztery odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od producentów opon. Zgodnie z danymi przedstawionymi przez producentów opon udział przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, w kosztach produkcji opony jest dość niewielki i wynosi średnio poniżej 1 %, natomiast średni zysk związany z produkcją opon wynosi około 2 %. Ustalono, że żaden ze współpracujących użytkowników nie dokonuje przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL. Uznaje się zatem, że gdyby nałożono tymczasowe cła antydumpingowe, użytkownicy ci nie odczuliby środków wprowadzonych względem przywozu z ChRL. Ponadto gdyby użytkownicy z tego sektora dokonywali przywozu z ChRL, mieliby do dyspozycji inne źródła zaopatrzenia.

(169)

Jeśli chodzi o użytkowników z sektora motoryzacyjnego (głównie produkujących pasy bezpieczeństwa i poduszki powietrzne), otrzymano sześć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Owe sześć przedsiębiorstw odpowiada za 5 % całkowitego przywozu przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, z ChRL w OD. Ustalono, że produkty, w których wykorzystywana jest przędza o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, stanowią średnio mniej niż 4 % całości obrotów tych przedsiębiorstw oraz że średni zysk osiągany w tej branży wynosi około 3 %. Ponadto ustalono, że wymienione sześć przedsiębiorstw kupowało przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, głównie od producentów unijnych, a jedynie 11 % zakupów było przywożone z ChRL. Jest zatem mało prawdopodobne, by wprowadzenie tymczasowych środków względem przywozu z ChRL w sposób znaczący wpływało ogólnie na sektor motoryzacyjny, jako że ustalono, iż przedsiębiorstwa te są rentowne i że ChRL nie jest ich głównym źródłem zaopatrzenia.

(170)

Od producentów lin otrzymano trzy odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, co stanowi mniej niż 1 % całości przywozu towarów z ChRL w OD. Udział działalności wykorzystującej przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, stanowił około 18 % całkowitej działalności tych przedsiębiorstw, a średnia marża zysku osiąganego w tej branży wynosiła w OD około 8 %. Na tej podstawie oszacowano, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych na przywóz z ChRL prawdopodobnie jedynie nieznacznie zmniejszy marżę zysku tych przedsiębiorstw. W dochodzeniu wykazano również, że większość przywozu (66 %) w OD pochodzi z ChRL, podczas gdy 20 % pochodzi z Korei. Jest zatem mało prawdopodobne, by wprowadzenie środków miało znaczący wpływ na ten sektor, jako że wpływ takich środków na marżę zysku jest niewielki i istnieją inne źródła zaopatrzenia.

(171)

Niektórzy producenci lin argumentowali, że skoro przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, wykorzystuje się głównie w innych sektorach, takich jak przemysłowy czy samochodowy, wprowadzenie środków antydumpingowych uniemożliwiłoby dostęp do rodzajów przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, wykorzystywanych przez producentów lin, ponieważ producenci unijni skupią się zapewne na dużych rynkach, zaopatrując pozostałe sektory jedynie w przypadku gdy pozostaną im wolne moce produkcyjne. Należy jednak zauważyć, że dostępne są również inne źródła zaopatrzenia, w tym przemysł unijny, Korea i Tajwan oraz inne kraje trzecie, które nie podlegają środkom. W związku z tym argumentacja ta została odrzucona.

(172)

Jeśli chodzi o użytkowników działających w sektorze zastosowań przemysłowych, takich jak pokrycia dachowe, pasy, mocowania i przemysłowe wyroby włókiennicze, otrzymano łącznie 19 odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Użytkownicy ci odpowiadali za 19 % całkowitego przywozu towarów z ChRL w OD. Zgodnie z dostępnymi informacjami dotyczącymi tego sektora udział działalności, w której wykorzystuje się przędzę o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, stanowi 64 % całej działalności, a średni zysk osiągany w związku z tą działalnością wynosi 13 %. Cła antydumpingowe prawdopodobnie jedynie w niewielkim stopniu wpłyną na zmniejszenie średniej marży zysku w tym sektorze. W dochodzeniu wykazano również, że użytkownicy ci kupują głównie od producentów unijnych oraz od ChRL. Wprowadzenie środków względem przywozu z ChRL nie powinno zatem w sposób znaczący negatywnie oddziaływać na ten sektor, biorąc od uwagę ograniczony wpływ na marżę zysku oraz istnienie innych źródeł zaopatrzenia.

(173)

Niektórzy użytkownicy argumentowali, że wprowadzenie środków antydumpingowych byłoby dla nich niekorzystne w dwojaki sposób. Stwierdzili, że nie tylko brak byłoby innych dostępnych źródeł zaopatrzenia, lecz również kraje, których dotyczy postępowanie, przestawiłyby się z wywozu produktu objętego postępowaniem na wywóz produktów na rynku niższego szczebla.

(174)

Jeśli chodzi o stwierdzenie dotyczące braku innych dostępnych źródeł zaopatrzenia po pierwsze należy zauważyć, że nie zostaną wprowadzone żadne tymczasowe środki względem przywozu z Korei i Tajwanu. Ponadto jak wspomniano w motywie 171, dostępne są inne źródła zaopatrzenia z krajów trzecich niepodlegających środkom. Po drugie, jeśli chodzi o zaopatrzenie przez przemysł unijny, w dochodzeniu wskazano na niedociągnięcia w zaopatrzeniu niektórych użytkowników przez niektórych producentów unijnych. Analiza nie udowodniła jednak, że niedociągnięcia owe występowałyby regularnie. W związku z powyższym i w szczególności ze względu na istnienie innych dostępnych źródeł zaopatrzenia argumentacja ta została odrzucona.

(175)

Jeśli chodzi o stwierdzenie dotyczące przestawienia się producentów przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, w krajach, których dotyczy postępowanie, na wywóz na rynku niższego szczebla, należy zauważyć, że tymczasowe środki nie zostaną wprowadzone względem przywozu z Korei i Tajwanu. W związku z tym nawet jeśli chińscy eksporterzy przestawią się częściowo na wywóz na rynku niższego szczebla, uznaje się, że użytkownicy przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, powinni pozostać konkurencyjni, ponieważ nadal mogliby pozyskiwać ten produkt od innych dostawców niepodlegających środkom. W związku z tym argumentacja ta została odrzucona.

(176)

Biorąc powyższe pod uwagę, nawet jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że niektórzy użytkownicy odczują niekorzystny wpływ przedmiotowych środków na przywóz z ChRL, ogólny wpływ na użytkowników w sektorach różnych gałęzi przemysłu wydaje się być niewielki. Stwierdzono zatem wstępnie, na podstawie dostępnych informacji, że wpływ środków antydumpingowych wprowadzonych względem przywozu przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z ChRL najprawdopodobniej nie będzie w sposób znaczący niekorzystny dla użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(177)

W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii, że nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków na przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów, pochodzącej z ChRL.

(178)

W świetle ustaleń mówiących, że ogólnokrajowe średnie ważone marginesy dumpingu dla przywozu pochodzącego z Korei i Tajwanu są na poziomie de minimis, nie nakłada się żadnych tymczasowych ceł w odniesieniu do przywozu z tych krajów.

(179)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe w celu zapobieżenia dalszym szkodom dla przemysłu unijnego wynikającym z przywozu po cenach dumpingowych.

(180)

W celu ustalenia poziomu takich środków wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do likwidacji szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(181)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Uznaje się, że zysk, który mógłby zostać osiągnięty w przypadku niewystąpienia przywozu po cenach dumpingowych, powinien opierać się na roku 2005, jedynym, w którym przemysł unijny osiągnął zysk i w którym przywóz z Chin był mniej obecny na rynku unijnym. Uważa się wobec tego, że za właściwe minimum zysku, którego przemysł unijny mógłby się spodziewać przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, uznać można marżę zysku w wysokości 3 % obrotów.

(182)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianego marginesu zysku wynoszącego 3 % do kosztów produkcji.

(183)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania, w podziale na typy produktów, średniej ważonej ceny importowej producentów eksportujących objętych próbą w ChRL, z niewyrządzającą szkody ceną typów produktów sprzedawanych przez przemysł unijny na rynku unijnym w OD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w postaci odsetka średniej wartości importowej CIF porównywanych typów.

(184)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe względem przywozu pochodzącego z ChRL na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, która wartość jest niższa, zgodnie z zasadą niższego cła.

(185)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację tych przedsiębiorstw ustaloną w niniejszym dochodzeniu. Wymienione stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła mającego zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają więc zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez wymienione przedsiębiorstwa, a zatem przez określone, konkretne podmioty prawne. Przywożone produkty wyprodukowane przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nazwa i adres nie są wymienione szczegółowo w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami wymienionymi szczegółowo, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(186)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy niezwłocznie kierować do Komisji (3) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i sprzedażą eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie będzie odpowiednio zmieniane poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(187)

Celem zapewnienia właściwego wprowadzenia ceł antydumpingowych poziom cła rezydualnego powinien stosować się nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie prowadzili żadnego wywozu do Unii w OD.

(188)

Margines dumpingu i szkody został ustalony następująco:

(189)

Powyższe tymczasowe ustalenia zostaną ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom, którym zapewniona zostanie możliwość przedstawienia swojego stanowiska na piśmie oraz możliwość złożenia wniosku o przesłuchanie. Ich uwagi zostaną przeanalizowane oraz, o ile będą uzasadnione, zostaną wzięte pod uwagę przed dokonaniem jakichkolwiek ostatecznych ustaleń. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy dokonywaniu wszelkich ostatecznych ustaleń,

2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/26

(1)

Artykuł 192 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje wymianę między państwami członkowskimi a Komisją wszelkich informacji niezbędnych do stosowania tego rozporządzenia. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 562/2005 (2) ustanawia zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 (3) w zakresie wymiany między państwami członkowskimi a Komisją informacji dotyczących sektora mleka i przetworów mlecznych.

(2)

Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 562/2005 zostało już zmienione a konieczne są kolejne zmiany, w szczególności w celu zaktualizowania odniesień do innych rozporządzeń, należy – dla jasności – uchylić rozporządzenie (WE) nr 562/2005 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(3)

Refundacje wywozowe oraz pomoc w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę można ustanowić jedynie na podstawie informacji o zmianach cen zarówno na rynku wewnętrznym, jak i w handlu międzynarodowym.

(4)

Należy zapewnić możliwość porównania notowań cen produktów, zwłaszcza w celu obliczenia kwot refundacji i pomocy. Ponadto należy podwyższyć poziom rzetelności tych notowań, stosując ważenie danych.

(5)

W celu uproszczenia zadań administracyjnych i zmniejszenia związanego z nimi obciążenia dla organów krajowych, informacje na temat cotygodniowych notowań cen należy ograniczyć do tych produktów, w których przypadku są one niezbędne dla dokładnego monitorowania rynku mleczarskiego. W przypadku pozostałych produktów należy przewidzieć przekazywanie informacji co miesiąc oraz całkowicie znieść obowiązek przekazywania informacji o produktach w sytuacji gdy informacje te są nieistotne.

(6)

W przypadku przekazywania informacji dotyczących cen produktów wytwarzanych przez mniej niż trzech producentów w danym państwie członkowskim, informacje takie powinny zostać opatrzone klauzulą poufności oraz być wykorzystywane jedynie przez Komisję i nieujawniane na zewnątrz.

(7)

W celu usprawnienia nadzoru nad rynkiem mleczarskim konieczne jest zbieranie informacji dotyczących przywozu produktów objętych pozwoleniem na przywóz. Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (4) od dnia 1 lipca 2008 r. pozwolenia na przywóz wymagane są jedynie w odniesieniu do przywozów preferencyjnych.

(8)

Artykuł 11 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiającego wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (5) przewiduje powiadamianie Komisji o ilościach objętych wydanymi pozwoleniami na przywóz oraz o ilościach objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami na przywóz w ramach systemu przywozowych kontyngentów taryfowych. Wymienione przepisy horyzontalne dotyczą tych samych informacji co informacje objęte dotychczas art. 7 ust. 1 i 6 rozporządzenia (WE) nr 562/2005. Obowiązku przekazywania tych informacji nie należy zatem uwzględniać w nowym rozporządzeniu.

(9)

Artykuł 1 ust. 2 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (6) przewiduje przypadki oraz produkty, w przypadku których wymaga się przedłożenia pozwolenia na przywóz. W części K załącznika II do wymienionego rozporządzenia zamieszczono wykaz produktów mlecznych, których przywóz odbywa się na preferencyjnych warunkach, innych niż kontyngenty taryfowe, oraz które objęte są pozwoleniami na przywóz. Komisji należy przesyłać informacje dotyczące tych produktów.

(10)

W rozdziale III tytułu 2 rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 przewidziano określone kontyngenty przywozowe zarządzane przy pomocy świadectw wydawanych w ramach mechanizmu monitorowania wewnętrznego IMA 1 przez organy państw trzecich. Państwa członkowskie informują Komisję o ilości produktów, dla których wydano pozwolenia na przywóz na podstawie świadectw IMA 1. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że takie powiadamianie nie zawsze jest wystarczające, aby przywóz był ściśle monitorowany na każdym etapie. Należy ustanowić przepis przewidujący dostarczanie dodatkowych informacji.

(11)

Dokładne i regularne monitorowanie obrotów handlowych w celu oceny skutków stosowania refundacji wymaga informacji dotyczących wywozu produktów, dla których ustalane są refundacje, w szczególności ilości przyznawanych w ramach procedur przetargowych.

(12)

Wprowadzanie w życie Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego w ramach wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej (zwanego dalej „porozumieniem w sprawie rolnictwa”), zatwierdzonego decyzją Rady 94/800/WE (7), wymaga przekazywania wielu szczegółowych informacji w sprawie przywozu i wywozu, w szczególności w odniesieniu do wniosków o wydanie pozwolenia oraz do sposobu wykorzystania pozwoleń, aby zapewnić przestrzeganie zobowiązań podjętych na mocy wymienionego Porozumienia. W celu maksymalnego wykorzystania tych zobowiązań potrzebne jest szybkie informowanie o tendencjach w wywozie.

(13)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1187/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. ustanawiające specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (8) ustanawia szczególne zasady wywozu niektórych przetworów mlecznych do Kanady, Stanów Zjednoczonych i Republiki Dominikany. Należy ustanowić przepis przewidujący przekazywanie stosownych informacji.

(14)

Rozporządzenie (WE) nr 1187/2009 wprowadza szczególne procedury przyznawania refundacji za pochodzące z Unii składniki przetworzonych serów wytwarzanych zgodnie z procedurami uszlachetniania czynnego. Należy ustanowić przepis przewidujący przekazywanie stosownych informacji.

(15)

Dotychczasowe doświadczenia w dziedzinie przetwarzania informacji otrzymywanych przez Komisję wskazują, że częstotliwość niektórych powiadomień można obniżyć, nie tracąc dostępu do kluczowych informacji.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

ilości mleka odtłuszczonego przeznaczone na produkcję mieszanek paszowych, objęte wnioskami o przyznanie pomocy złożonymi w ciągu danego miesiąca;

b)

ilości denaturowanego odtłuszczonego mleka w proszku, objęte wnioskami o przyznanie pomocy złożonymi w ciągu danego miesiąca;

c)

ilości odtłuszczonego mleka w proszku przeznaczone na produkcję mieszanek paszowych, objęte wnioskami o przyznanie pomocy złożonymi w ciągu danego miesiąca.

a)

ceny każdego z produktów, o których mowa w pkt 1–6, w przypadku gdy krajowa produkcja odpowiada 1 % lub większej części produkcji UE;

b)

ceny serów odpowiadających 4 % lub większej części całkowitej krajowej produkcji sera.

a)

ceny każdego z produktów innych niż sery, w przypadku gdy krajowa produkcja odpowiada 2 % lub większej części produkcji UE;

b)

ceny serów, wg rodzajów, innych niż sery, o których mowa w ust. 1 lit. b), odpowiadających 8 % lub większej części całkowitej krajowej produkcji sera.

a)

cenę mleka surowego, o rzeczywistej zawartości tłuszczu i białka, płaconą producentom mleka na ich terytorium, za dostawy z poprzedniego miesiąca;

b)

w miarę możliwości, szacunkową cenę za dostawy w bieżącym miesiącu.

a)

w przypadku gdy cena uwzględniona w przekazywanej informacji dotyczy produktu wytwarzanego w danym państwie członkowskim przez mniej niż trzech producentów, w kolumnie „uwagi” w załącznikach I.A i I.B wpisuje się słowo „poufne”. Informację taką uznaje się za poufną i wykorzystuje jedynie w ramach danych zagregowanych;

b)

w przypadku serów, informacje na temat reprezentatywnej jednostki opakowania, której dotyczy zgłaszana cena;

c)

w przypadku produktów innych niż sery oraz gdy cena odpowiada innym jednostkom opakowania produktu niż te, które zostały wymienione w kolumnie „reprezentatywna jednostka opakowania”, w kolumnie „uwagi” w załącznikach I.A i I.B wpisuje się faktyczną jednostkę opakowania produktu, którego cenę podano w informacji.

a)

ilość produktów objętych świadectwem i datę wydania pozwolenia na przywóz;

b)

ilość produktów, w których przypadku nastąpiło zwolnienie zabezpieczenia.

a)

ilości, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji wywozowych dla przetworów mlecznych i kodu miejsca przeznaczenia, objęte wnioskami o wydanie pozwoleń złożonymi w tym dniu:

b)

w stosownych przypadkach, informacje o tym, że danego dnia nie złożono żadnych wniosków, z wyjątkiem tych przypadków, w których dla dowolnego produktu, o którym mowa w części 9 załącznika I do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3846/87 (9), ustanowiona stawka refundacji wynosi zero lub refundacja nie jest w ogóle przewidziana;

c)

ilości, w podziale na wnioski i na pozycje według kodu nomenklatury refundacji wywozowych dla przetworów mlecznych i kodu miejsca przeznaczenia, objęte wnioskami o wydanie pozwoleń tymczasowych, o których mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009, złożonymi w tym dniu, ze wskazaniem:

d)

ilości, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji eksportowych dla produktów mlecznych i kodu miejsca przeznaczenia, na które ostatecznie wydano lub anulowano tego dnia tymczasowe zezwolenia, o których mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009, ze wskazaniem daty wydania tymczasowego zezwolenia i objętej nim ilości;

e)

w stosownych przypadkach, skorygowane ilości produktów objętych zaproszeniem do składania ofert, o których mowa w lit. c) niniejszego ustępu;

f)

ilości, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji eksportowych dla produktów mlecznych, objęte pozwoleniami z refundacją wydanymi zgodnie z art. 32 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009.

a)

ilości, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji eksportowych dla przetworów mlecznych, objęte wnioskami o pozwolenie anulowanymi na mocy art. 10 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1187/2009;

b)

niewykorzystane ilości przypadające na pozwolenia, które wygasły lub zostały zwrócone w poprzednim miesiącu, a które zostały wydane po dniu 1 lipca bieżącego roku GATT, w podziale wg kodu nomenklatury refundacji eksportowych dla przetworów mlecznych;

c)

ilości przetworów mlecznych, w podziale wg kodu CN i kodu kraju pochodzenia, które nie znajdują się w żadnej z sytuacji, o których mowa w art. 28 ust. 2 Traktatu i są przywożone w celu wykorzystania do produkcji produktów objętych kodem CN 0406 30, zgodnie z art. 12 ust. 5 lit. c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 (10), na które wystawiono upoważnienie, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009;

d)

ilości, w podziale wg kodu CN, na które wystawiono pozwolenia i w odniesieniu do których nie wnioskuje się o refundację, zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009.

2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/36

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja przeanalizowała wniosek Włoch w sprawie zatwierdzenia zmian elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Spressa delle Giudicarie”, zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 2400/96 (2) zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2275/2003 (3).

(2)

Ponieważ proponowane zmiany nie są nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosek o wprowadzenie zmian na mocy art. 6 ust. 2 akapit pierwszy wymienionego rozporządzenia (4). Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy zatwierdzić przedmiotowe zmiany,

2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/38

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1177/2003 ustanowiono wspólne ramy systematycznego tworzenia statystyk Wspólnoty w zakresie dochodów i warunków życia, zawierających porównywalne i aktualne dane przekrojowe oraz dane dotyczące zmian w czasie w zakresie dochodów oraz poziomu i zróżnicowania ubóstwa i wykluczenia społecznego na poziomie krajowym i poziomie Unii Europejskiej.

(2)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1177/2003 niezbędne jest wprowadzenie środków wykonawczych odnoszących się do wykazu obowiązkowych dodatkowych obszarów tematycznych i zmiennych, który ma być corocznie uwzględniany w części przekrojowej EU-SILC. Należy określić wykaz dodatkowych zmiennych obowiązkowych na rok 2011, który zostanie włączony do modułu dotyczącego międzypokoleniowego dziedziczenia niekorzystnych sytuacji życiowych. Wykaz taki powinien dodatkowo zawierać kody i definicje zmiennych.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

2.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 135/46