17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/1

(1)

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie C-40/10 Trybunał Sprawiedliwości stwierdził nieważność przepisów art. 2 i art. 4–18 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1296/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r. (2). Zgodnie z art. 266 Traktatu Rada jest zobowiązana do podjęcia niezbędnych środków, które zapewnią wykonanie tego wyroku.

(2)

W celu zagwarantowania, aby siła nabywcza uposażeń urzędników i innych pracowników Unii zmieniała się równolegle z siłą nabywczą uposażeń urzędników krajowych w państwach członkowskich, należy dokonać dostosowania wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej w ramach corocznego przeglądu 2009 zaproponowanego przez Komisję.

(3)

Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1296/2009 powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. tabelę miesięcznych uposażeń podstawowych zawartą w art. 66 regulaminu pracowniczego, mającą zastosowanie do obliczania wynagrodzeń i emerytur, zastępuje się poniższą tabelą:

2)

art. 4–17 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 4

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. kwotę dodatku z tytułu urlopu wychowawczego, o którym mowa w art. 42a akapit drugi i trzeci regulaminu pracowniczego, ustala się na 910,82 EUR, a w przypadku rodziców samotnie wychowujących dziecko – na 1 214,42 EUR.

Artykuł 5

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. podstawową kwotę dodatku na gospodarstwo domowe, o którym mowa w art. 1 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ustala się na 170,35 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. kwotę dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ustala się na 372,24 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. kwotę dodatku edukacyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ustala się na 252,56 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. kwotę dodatku edukacyjnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ustala się na 90,93 EUR.

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. minimalną kwotę dodatku zagranicznego, o którym mowa w art. 69 regulaminu pracowniczego i w art. 4 ust. 1 akapit drugi załącznika VII do wspomnianego regulaminu, ustala się na 504,89 EUR.

Ze skutkiem od dnia 14 lipca 2009 r. kwotę dodatku zagranicznego, o którym mowa w art. 134 warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na 362,95 EUR.

Artykuł 6

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2010 r. dodatek za przebyte kilometry, o którym mowa w art. 8 ust. 2 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, dostosowuje się w następujący sposób:

Do dodatku za przebyte kilometry dodaje się niżej podaną dodatkową zryczałtowaną kwotę:

Artykuł 7

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. kwotę dziennej diety, o której mowa w art. 10 ust. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, ustala się na:

Artykuł 8

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. dolną granicę dodatku na zagospodarowanie, o którym mowa w art. 24 ust. 3 warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na:

Artykuł 9

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. dolną granicę zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 28a ust. 3 akapit drugi warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na 1 335,85 EUR, górną granicę na 2 671,72 EUR, a standardową kwotę zasiłku na 1 214,42 EUR.

Artykuł 10

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. tabelę miesięcznych uposażeń podstawowych, o której mowa w art. 93 warunków zatrudnienia innych pracowników, zastępuje się poniższą tabelą:

Artykuł 11

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. dolną granicę dodatku na zagospodarowanie, o którym mowa w art. 94 warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na:

Artykuł 12

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. dolną granicę zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 96 ust. 3 akapit drugi warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na 1 001,90 EUR, górną granicę na 2 003,78 EUR, a standardową kwotę zasiłku na 910,82 EUR.

Ze skutkiem od dnia 14 lipca 2009 r. dolną granicę zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 136 warunków zatrudnienia innych pracowników, ustala się na 881,45 EUR, a górną granicę na 2 074,00 EUR.

Artykuł 13

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. dodatki za pracę zmianową, przewidziane w art. 1 ust. 1 pierwszy akapit rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 (3), ustala się odpowiednio na 381,79 EUR, 576,26 EUR, 630,06 EUR i 858,98 EUR.

Artykuł 14

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. w odniesieniu do kwot wymienionych w art. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 (4) stosuje się współczynnik równy 5,511255.

Artykuł 15

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. tabelę zamieszczoną w art. 8 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego zastępuje się poniższą tabelą:

Artykuł 16

Ze skutkiem od dnia 1 lipca 2009 r. na potrzeby stosowania art. 18 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego kwotę stałego dodatku, o którym mowa w byłym art. 4a załącznika VII do regulaminu pracowniczego obowiązującego przed dniem 1 maja 2004 r., ustala się na:

Artykuł 17

Ze skutkiem od dnia 14 lipca 2009 r. tabelę miesięcznych uposażeń podstawowych, o której mowa w art. 133 warunków zatrudnienia innych pracowników, zastępuje się poniższą tabelą:

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/6

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1794/2006 (3) określa środki niezbędne do opracowania schematu opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej spójnego z systemem opłat trasowych Eurocontrol. Opracowanie wspólnego schematu opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej we wszystkich fazach lotu ma zasadnicze znaczenie dla wdrożenia jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej. Schemat ten powinien doprowadzić do większej przejrzystości w ustalaniu, nakładaniu i egzekwowaniu opłat z punktu widzenia użytkowników przestrzeni powietrznej oraz większej efektywności kosztowej w zakresie zapewniania służb żeglugi powietrznej. Powinien także zwiększyć efektywność lotów, przy utrzymaniu optymalnego poziomu bezpieczeństwa, a także zachęcać do zintegrowanego zapewniania służb.

(2)

Aby zapewnić skuteczność ogólnego celu poprawy efektywności kosztowej służb żeglugi powietrznej schemat opłat powinien sprzyjać poprawie efektywności kosztowej i wydajności operacyjnej zgodnie z centralnym planem zarządzania ruchem lotniczym w Europie i wspierając ten plan.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1794/2006 należy uaktualnić w celu odzwierciedlenia w schemacie opłat skutków finansowych systemu skuteczności działania, szczególnie w odniesieniu do mechanizmów ryzyka związanego z ruchem i ryzyka związanego z kosztami, a także systemów zachęt opisanych w rozporządzeniu (UE) nr 691/2010 ustanawiającym system skuteczności działania dla służb żeglugi powietrznej i funkcji sieciowych oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 2096/2005 ustanawiające wspólne wymogi dotyczące zapewniania służb żeglugi powietrznej (4). Rozporządzenie (WE) nr 1794/2006 należy zatem odpowiednio zmienić.

(4)

Należy ustanowić odpowiednie przepisy zapewniające płynne przejście do uaktualnionego schematu opłat.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 2 dodaje się litery w brzmieniu:

3)

art. 3 ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„1.   Schemat opłat podlega zasadom określonym w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 550/2004.

2.   Ustalone koszty trasowych służb żeglugi powietrznej są finansowane z opłat trasowych nakładanych na użytkowników służb żeglugi powietrznej zgodnie z przepisami rozdziału III lub z innych przychodów.

3.   Ustalone koszty terminalowych służb żeglugi powietrznej są finansowane z opłat terminalowych nakładanych na użytkowników służb żeglugi powietrznej zgodnie z przepisami rozdziału III lub z innych przychodów. Te ostatnie mogą obejmować subsydia krzyżowe przyznawane zgodnie z prawem Unii.”;

4)

art. 4 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3.   Strefa pobierania opłat trasowych rozciąga się od powierzchni ziemi do górnej przestrzeni powietrznej włącznie. Państwa członkowskie mogą ustanowić specjalną strefę w złożonych strukturach przestrzeni terminalowej wewnątrz strefy pobierania opłat.

4.   W przypadku gdy strefy pobierania opłat obejmują przestrzeń powietrzną więcej niż jednego państwa członkowskiego, co może być skutkiem utworzenia wspólnej strefy pobierania opłat w funkcjonalnym bloku przestrzeni powietrznej, zainteresowane państwa członkowskie zapewniają w maksymalnym możliwym zakresie spójne i jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia w danej przestrzeni powietrznej.

Jeżeli jednolite stosowanie niniejszego rozporządzenia do danej przestrzeni powietrznej nie jest możliwe, państwa członkowskie informują użytkowników o takich różnicach w stosowaniu niniejszego rozporządzenia w przejrzysty sposób i powiadamiają o nich Komisję i Eurocontrol.”;

5)

art. 5 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2.   Państwa członkowskie mogą określić następujące koszty jako ustalone koszty, zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 550/2004, jeśli są one ponoszone wskutek zapewniania służb żeglugi powietrznej:

3.   Zgodnie z art. 15a ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 i bez uszczerbku dla innych źródeł finansowania oraz zgodnie z prawem Unii część przychodów pochodzących z opłat może być wykorzystana na sfinansowanie wspólnych projektów w zakresie funkcji związanych z siecią, mających szczególne znaczenie dla poprawy ogólnej skuteczności zarządzania ruchem lotniczym i służb żeglugi powietrznej w Europie. W takich przypadkach państwa członkowskie zapewniają wdrożenie kompleksowych i przejrzystych praktyk rachunkowych, aby użytkownicy przestrzeni powietrznej nie byli podwójnie obciążani kosztami. Te ustalone koszy, które służą finansowaniu wspólnego projektu, są wyraźnie określone zgodnie z załącznikiem II.”;

6)

w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

7)

w art. 7 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Do celów akapitu pierwszego lit. b) przed rozpoczęciem każdego okresu odniesienia państwa członkowskie określają dla każdego portu lotniczego kryteria podziału kosztów pomiędzy służby terminalowe a służby trasowe oraz informują o nich Komisję;”;

8)

art. 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Przejrzystość kosztów i mechanizmu pobierania opłat

1.   Najpóźniej sześć miesięcy przed rozpoczęciem każdego okresu odniesienia państwa członkowskie proponują przedstawicielom użytkowników przestrzeni powietrznej przeprowadzenie konsultacji na temat ustalonych kosztów, planowanych inwestycji, prognoz jednostek usługowych, polityki pobierania opłat i wynikających z niej stawek jednostkowych, w czym wspomagają je ich instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej. Państwa członkowskie udostępniają w przejrzysty sposób swoje koszty krajowe lub koszty funkcjonalnych bloków przestrzeni powietrznej, określone zgodnie z art. 5, oraz swoje stawki jednostkowe przedstawicielom użytkowników przestrzeni powietrznej, Komisji oraz, w stosownych przypadkach, Eurocontrol.

W trakcie okresu odniesienia państwa członkowskie proponują co roku przedstawicielom użytkowników przestrzeni powietrznej przeprowadzenie konsultacji na temat wszelkich odchyleń od prognoz, w szczególności w odniesieniu do:

Konsultacje mogą być organizowane na poziomie regionalnym. Przedstawiciele użytkowników przestrzeni powietrznej zachowują prawo wystąpienia o dodatkowe konsultacje. Konsultacje z użytkownikami są również regularnie organizowane w przypadku uruchomienia mechanizmu ostrzegawczego skutkującego zmianą stawki jednostkowej.

2.   Informacje, o których mowa w ust. 1, opierają się o tabele sprawozdawcze i szczegółowe zasady określone w załącznikach II i VI, lub jeśli państwo członkowskie podjęło na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej decyzję o nieobliczaniu ustalonych kosztów lub opłat terminalowych lub o nieustalaniu terminalowych stawek jednostkowych zgodnie z art. 1 ust. 6, informacje, o których mowa w ust. 1, opierają się o tabele sprawozdawcze i szczegółowe zasady określone w załączniku III. Odpowiednią dokumentację udostępnia się przedstawicielom użytkowników przestrzeni powietrznej, Komisji, Eurocontrol i krajowym organom nadzorującym na trzy tygodnie przed spotkaniem konsultacyjnym. W odniesieniu do konsultacji corocznych, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, odpowiednią dokumentację udostępnia się przedstawicielom użytkowników przestrzeni powietrznej, Komisji, Eurocontrol i krajowym organom nadzorującym każdego roku nie później niż do dnia 1 listopada.”;

9)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

10)

art. 10 i 11 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 10

Obliczanie wysokości opłat trasowych

1.   Bez uszczerbku dla przewidzianej w art. 3 ust. 2 możliwości finansowania trasowych służb żeglugi powietrznej z innych przychodów, opłata trasowa za dany lot w określonej strefie pobierania opłat trasowych równa jest iloczynowi stawki jednostkowej ustalonej dla tej strefy pobierania opłat trasowych i trasowych jednostek usługowych dla tego lotu.

2.   Stawka jednostkowa oraz trasowe jednostki usługowe obliczane są zgodnie z załącznikiem IV.

Artykuł 11

Obliczanie wysokości opłat terminalowych

1.   Bez uszczerbku dla przewidzianej w art. 3 ust. 3 możliwości finansowania terminalowych służb żeglugi powietrznej z innych przychodów, opłata terminalowa za dany lot w określonej strefie pobierania opłat terminalowych równa jest iloczynowi stawki jednostkowej ustalonej dla tej strefy pobierania opłat terminalowych i terminalowych jednostek usługowych dla tego lotu. Do celów pobierania opłat przylot i odlot traktuje się jak jeden lot. Jednostką obliczeniową jest lot przylatujący lub lot odlatujący.

2.   Stawka jednostkowa oraz terminalowe jednostki usługowe obliczane są zgodnie z załącznikiem V.”;

11)

dodaje się artykuł 11a w brzmieniu:

„Artykuł 11a

Podział ryzyka

1.   Niniejszy artykuł ustanawia mechanizmy podziału ryzyka związanego z ruchem i ryzyka związanego z kosztami. Stosuje się go zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (EU) nr 691/2010.

2.   Wymienione poniżej koszty nie są poddane podziałowi ryzyka związanego z ryzykiem i są odzyskiwane niezależnie od rozwoju ruchu:

Ponadto państwa członkowskie mogą wyłączyć z podziału ryzyka związanego z ruchem ustalone koszty instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej, które otrzymały zezwolenie na zapewnianie tych służb bez certyfikacji, zgodnie z art. 7 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 550/2004.

3.   Jeśli w danym roku faktyczna liczba jednostek usługowych nie przekracza lub znajduje się poniżej prognozy ustalonej na początku okresu odniesienia o ponad 2 %, dodatkowe przychody lub utracone przychody instytucji zapewniającej służby żeglugi powietrznej w odniesieniu do ustalonych kosztów nie są przenoszone.

4.   Jeśli w danym roku n faktyczna liczba jednostek usługowych przekracza prognozę ustaloną na początku okresu odniesienia o ponad 2 %, co najmniej 70 % dodatkowych przychodów uzyskanych przez daną(-e) instytucję(-e) zapewniającą(-e) służby żeglugi powietrznej ponad 2 % różnicy między faktycznymi jednostkami usługowymi a prognozą w odniesieniu do ustalonych kosztów jest przekazywane użytkownikom przestrzeni powietrznej nie później niż w roku n+2.

Jeśli w danym roku n faktyczna liczba jednostek usługowych znajduje się o ponad 2 % poniżej prognozy ustalonej na początku okresu odniesienia, maksymalnie 70 % przychodów utraconych przez daną(-e) instytucję(-e) zapewniającą(-e) służby żeglugi powietrznej ponad 2 % różnicy między faktycznymi jednostkami usługowymi a prognozą w odniesieniu do ustalonych kosztów jest pokrywane przez użytkowników przestrzeni powietrznej zasadniczo nie później niż w roku n+2. Państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o rozłożeniu przeniesienia takiej straty na kilka lat w celu utrzymania stawki jednostkowej na stabilnym poziomie.

5.   Podział ryzyka związanego z ruchem, o którym mowa w ust. 4, ustala się w planie skuteczności działania na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej na cały okres odniesienia po przeprowadzeniu konsultacji, o których mowa w art. 8.

6.   Jeśli w danym roku n faktyczne jednostki usługowe są niższe niż 90 % prognozy ustalonej na początku okresu odniesienia, pełna kwota przychodów utraconych przez daną(-e) instytucję(-e) zapewniającą(-e) służby żeglugi powietrznej ponad 10 % różnicy między faktycznymi jednostkami usługowymi a prognozą w odniesieniu do ustalonych kosztów jest pokrywana przez użytkowników przestrzeni powietrznej, zasadniczo nie później niż w roku n+2. Państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o rozłożeniu przeniesienia takiej straty na kilka lat w celu zachowania stabilności stawki jednostkowej.

Jeśli w danym roku n faktyczne jednostki usługowe przekraczają 110 % prognozy ustalonej na początku okresu odniesienia, dodatkowe przychody uzyskane przez daną(-e) instytucję(-e) zapewniającą(-e) służby żeglugi powietrznej ponad 10 % różnicy między faktycznymi jednostkami usługowymi a prognozą w odniesieniu do ustalonych kosztów są przekazywane użytkownikom przestrzeni powietrznej w roku n+2.

7.   Instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej bez kapitału własnego lub z kapitałem własnym nieprzekraczającym 5 % ogółu zobowiązań na dzień 31 grudnia 2011 r. mogą zostać wyłączone z podziału ryzyka związanego z ruchem w trakcie pierwszego okresu odniesienia, aby umożliwić uzyskanie niższego udziału finansowania długiem. Takie instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej wyłączone z podziału ryzyka związanego z ruchem określa się w planie skuteczności działania podlegającym weryfikacji przez Komisję oraz w informacjach dodatkowych przekazywanych zgodnie z załącznikiem II. Państwa członkowskie opisują i uzasadniają planowane środki służące uzyskaniu niższego udziału finansowania długiem oraz ich harmonogram.

8.   Do ryzyka związanego z kosztami zastosowanie mają zastępujące zasady:

Bez uszczerbku dla art. 6 ust. 1 akapit trzeci krajowy organ nadzorujący ustala wykaz niekontrolowanych czynników kosztowych na podstawie wykazu podanego w akapicie pierwszym ppkt (i)-(v) i wykaz ten stanowi część planu skuteczności działania.

Jeśli w całym okresie odniesienia faktyczne koszty są niższe od ustalonych kosztów określonych na początku okresu odniesienia, różnicę zwraca się użytkownikom przestrzeni powietrznej poprzez przeniesienie jej na kolejny okres odniesienia.

Jeśli w całym okresie odniesienia faktyczne koszty przekraczają ustalone koszty określone na początku okresu odniesienia, różnicę przenosi się na użytkowników przestrzeni powietrznej poprzez przeniesienie jej na kolejny okres odniesienia. Zainteresowany krajowy organ nadzorujący wydaje jednoznaczną zgodę na przeniesienie na kolejny okres odniesienia po stwierdzeniu, czy:

Przenoszona na kolejny okres kwota jest określona czynnikami i opisana w informacjach dodatkowych przekazywanych zgodnie z załącznikiem VI.”;

12)

art. 12 ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„1.   Państwa członkowskie, na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej, mogą, w sposób niedyskryminujący i przejrzysty, ustanawiać lub zatwierdzać systemy zachęt w celu wspierania ulepszeń w zakresie zapewniania służb żeglugi powietrznej lub ograniczania wpływu lotnictwa na środowisko, prowadzących do zmian w kalkulacji opłat na podstawie ust. 2 i 3. Zachęty te można stosować do instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej lub użytkowników przestrzeni powietrznej.

2.   Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 691/2010 państwa członkowskie, na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej, mogą przyjmować zachęty finansowe do realizacji przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej celów w zakresie skuteczności działania. Stawka jednostkowa może być dostosowana tak, aby stanowić premię lub karę w zależności od faktycznego poziomu skuteczności działania instytucji zapewniającej służby żeglugi powietrznej w odniesieniu do założonego celu. Takie premie lub kary są naliczane jedynie w przypadku, gdy zmiany w zakresie skuteczności działania mają istotny wpływ na użytkowników. Stosowany poziom premii i kar jest proporcjonalny do celów, które mają być osiągnięte, oraz do uzyskanej skuteczności działania. Poziomy zmian w zakresie skuteczności działania oraz stosowany poziom premii i kar określa się po przedstawieniu propozycji przeprowadzeniu konsultacji, o której mowa w art. 8, i ustala się je w planie skuteczności działania na poziomie krajowym lub na poziomie funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej.

3.   Jeśli państwo członkowskie zdecyduje o stosowaniu systemu zachęt w odniesieniu do użytkowników przestrzeni powietrznej, różnicuje ono, po przedstawieniu propozycji przeprowadzeniu konsultacji, o której mowa w art. 8, opłaty ponoszone przez użytkowników, aby odzwierciedlić czynione przez nich starania, w szczególności mające na celu:

13)

w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

14)

art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Państwa członkowskie mogą pobierać opłaty w formie jednej opłaty za lot. Jeśli opłaty są fakturowane i pobierane na poziomie regionalnym, walutą rozrachunkową może być EUR i do danej stawki jednostkowej można doliczyć administracyjną stawkę jednostkową odzwierciedlającą koszty fakturowania i pobierania opłat.”;

15)

skreśla się art. 15;

16)

art. 17 akapit pierwszy część wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„Instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej ułatwiają przeprowadzanie inspekcji i kontroli przez krajowy organ nadzorujący lub uprawnione podmioty działające w jego imieniu, w tym również wizyty na miejscu. Upoważnione osoby mają prawo:”;

17)

dodaje się artykuł 17a w brzmieniu:

„Artykuł 17a

Weryfikacja

Weryfikacja przez Komisję systemu skuteczności działania, o którym mowa w art. 24 rozporządzenia (UE) nr 691/2010, obejmuje mechanizm podziału ryzyka określony w art. 11a niniejszego rozporządzenia, systemy zachęt ustanowione na podstawie art. 12 niniejszego rozporządzenia oraz ich wpływ na skuteczność w realizacji celów w zakresie skuteczności działania.”;

18)

w załącznikach I–VI wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/21

(1)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 Komisja przeanalizowała wniosek Włoch w sprawie zatwierdzenia zmian elementów specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Ricotta Romana”, zarejestrowanej na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 2400/96 (2) zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 737/2005 (3).

(2)

Jako że proponowane zmiany nie są nieznaczne w rozumieniu art. 9 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) wniosek o wprowadzenie zmian na mocy art. 6 ust. 2 akapit pierwszy wymienionego rozporządzenia. Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy zatwierdzić przedmiotowe zmiany,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/23

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy i na mocy art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Francji o rejestrację nazwy „Maine-Anjou” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Włochy zgłosiły sprzeciw wobec przedmiotowej rejestracji zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 510/2006. Sprzeciw uznano za dopuszczalny zgodnie z art. 7 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia.

(3)

Sprzeciw dotyczył nieprzestrzegania warunków określonych w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, w szczególności w zakresie związku między obszarem geograficznym a jakością produktu. W sprzeciwie podkreślono również, że rejestracja przedmiotowej nazwy byłaby niezgodna z przepisami art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, w szczególności biorąc pod uwagę konflikt między nazwą przeznaczoną do rejestracji a nazwą rasy zwierząt, czyli Maine-Anjou.

(4)

Sprzeciw dotyczył również przepisów art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, w szczególności odnośnie do zarejestrowanej, częściowo homonimicznej nazwy „Bœuf du Maine”.

(5)

W piśmie z dnia 9 lipca 2009 r. Komisja zachęciła Francję i Włochy do osiągnięcia porozumienia zgodnie z wewnętrznymi procedurami tych państw.

(6)

W wyniku konsultacji Francja poinformowała Komisję pismem z dnia 5 lutego 2010 r., że doszło do porozumienia między stronami. Ponadto informacje opublikowane zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 nie uległy zmianom.

(7)

W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 510/2006, należy przyjąć wniosek Francji o rejestrację nazwy „Maine-Anjou”,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/25

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010. Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(2)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/27

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/29

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (2) określono kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/31

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/33

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/35

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/37

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/39

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (2) określono kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/41

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/43

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/45

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2)

Dnia 7 grudnia 2010 r. Komitet Sankcji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych podjął decyzję o umieszczeniu jednej osoby fizycznej w wykazie osób, grup i podmiotów, w odniesieniu do których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych i dnia 30 listopada podjął decyzję o zmianie dwóch wpisów w tym wykazie.

(3)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002.

(4)

W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/47

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/49

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów określonych w części XV załącznika I do wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i ich cenami w Unii może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku wołowiny i cielęciny, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167, 168 i 169 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Unii i które posiadają znak jakości zdrowotnej zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te powinny również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (4).

(5)

Artykuł 7 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (WE) nr 1359/2007 z dnia 21 listopada 2007 r. ustanawiającego warunki udzielania specjalnych refundacji wywozowych do niektórych elementów odkostnionego mięsa wołowego (5) przewiduje zmniejszenie specjalnej refundacji, jeśli ilości wywożone stanowią mniej niż 95 %, ale nie mniej niż 85 % łącznej wagi kawałków mięsa wyprodukowanych przez odkostnienie.

(6)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 840/2010 (6). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/53

(1)

Artykuł 162 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że różnica pomiędzy cenami produktów, o których mowa w części XX załącznika I do wymienionego rozporządzenia, na rynku światowym i ich cenami w Unii może zostać pokryta refundacjami wywozowymi.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny zostać ustanowione zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 162, 163, 164, 167 i 169 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3)

Artykuł 164 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że refundacje mogą zostać zróżnicowane w zależności od miejsca przeznaczenia, zwłaszcza jeżeli jest to konieczne ze względu na sytuację na rynku światowym, szczególne wymogi niektórych rynków lub zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(4)

Refundacje należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Unii i które posiadają znak identyfikacyjny zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Obecnie stosowane refundacje zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 841/2010 (4). W związku z koniecznością ustalenia nowych refundacji, należy uchylić wspomniane rozporządzenie.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/55

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1484/95 (3) ustanowiono szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustalono ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj wynika, że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen w zależności od pochodzenia tych produktów. Należy zatem opublikować ceny reprezentatywne.

(3)

Ze względu na sytuację na rynku zmianę tę należy jak najszybciej zastosować.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/57

(1)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 447/2010 (2) uruchomiono sprzedaż odtłuszczonego mleka w proszku w drodze procedury przetargowej zgodnie z warunkami przewidzianymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (3).

(2)

Zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 na podstawie ofert otrzymanych w ramach indywidualnych zaproszeń do składania ofert przetargowych Komisja powinna ustalić minimalną cenę sprzedaży lub podjąć decyzję o nieustalaniu minimalnej ceny sprzedaży.

(3)

Na podstawie ofert otrzymanych w ramach dwunastego indywidualnego zaproszenia do składania ofert należy ustalić minimalną cenę sprzedaży.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/58

(1)

Decyzją 2000/365/WE (1) Rada upoważniła Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej do stosowania niektórych przepisów dorobku Schengen zgodnie z warunkami określonymi w tej decyzji.

(2)

Dnia 24 czerwca 2009 r. Komisja Europejska przedstawiła wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego europejską agencję ds. zarządzania operacyjnego wielkoskalowymi systemami informatycznymi w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (zwanego dalej „proponowanym rozporządzeniem”).

(3)

Zgodnie z postulowanym rozporządzeniem europejskiej agencji ds. zarządzania operacyjnego wielkoskalowymi systemami informatycznymi w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości (zwanej dalej „agencją”) ma zostać powierzona odpowiedzialność za zarządzanie operacyjne systemem informacyjnym Schengen drugiej generacji (SIS II), wizowym systemem informacyjnym (VIS) i systemem Eurodac, a także może ona być odpowiedzialna za przygotowywanie i rozwijanie innych wielkoskalowych systemów informatycznych w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz za zarządzanie operacyjne tymi systemami, na podstawie stosownych instrumentów ustawodawczych, w oparciu o tytuł V trzeciej części Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(4)

SIS II stanowi część dorobku Schengen. Utworzenie i funkcjonowanie SIS II reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1987/2006 (2) oraz decyzja Rady 2007/533/WSiSW (3). Zjednoczone Królestwo uczestniczyło jednak tylko w przyjęciu decyzji 2007/533/WSiSW, która rozwija przepisy dorobku Schengen, o których mowa w art. 1 lit. a) ppkt (ii) decyzji 2000/365/WE.

(5)

System VIS jest również częścią dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczyło w przyjęciu decyzji 2004/512/WE (4), rozporządzenia (WE) nr 767/2008 (5) oraz decyzji 2008/633/WSiSW (6) regulujących ustanowienie, funkcjonowanie lub użytkowanie systemu VIS, ani nie jest związane tymi aktami.

(6)

Eurodac nie stanowi części dorobku Schengen. Zjednoczone Królestwo uczestniczyło w przyjęciu rozporządzenia (WE) nr 2725/2000 (7) regulującego ustanowienie, funkcjonowanie i użytkowanie systemu Eurodac i jest związane tym rozporządzeniem.

(7)

Zważywszy na udział w systemie Eurodac oraz częściowy udział w systemie SIS II, Zjednoczone Królestwo ma prawo uczestniczyć w działalności agencji w takim zakresie, w jakim agencja będzie odpowiedzialna za zarządzanie operacyjne – zgodnie z decyzją 2007/533/WSiSW – systemem SIS II oraz systemem Eurodac.

(8)

Proponowana agencja powinna być pojedynczą osobą prawną oraz posiadać jednolitą strukturę organizacyjną i finansową. W tym celu agencja powinna zostać powołana na podstawie pojedynczego aktu prawnego, którego przyjęcie wymaga głosowania Rady w pełnym składzie. Ponadto gdy proponowane rozporządzenie zostanie przyjęte, powinno ono mieć zastosowanie w całości w państwach członkowskich nim związanych. Wyklucza to możliwość częściowego stosowania tego aktu w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa.

(9)

Aby zapewnić zgodność z Traktatami i mającymi zastosowanie protokołami, a jednocześnie zadbać o jednolitość i spójność proponowanego rozporządzenia, Zjednoczone Królestwo złożyło wniosek o objęcie go przepisami proponowanego rozporządzenia na mocy art. 4 Protokołu Schengen, w zakresie w jakim agencja będzie odpowiedzialna za zarządzanie operacyjne systemem SIS II, zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1987/2006, oraz systemem VIS.

(10)

Rada uznaje prawo Zjednoczonego Królestwa do złożenia – zgodnie z art. 4 protokołu Schengen – wniosku o objęcie go przepisami proponowanego rozporządzenia w zakresie, w jakim Zjednoczone Królestwo nie zostanie objęte przepisami proponowanego rozporządzenia z innych powodów.

(11)

Uczestnictwo Zjednoczonego Królestwa w proponowanym rozporządzeniu pozostałoby bez uszczerbku dla faktu, że aktualnie Zjednoczone Królestwo nie jest i nie może być objęte przepisami dorobku Schengen odnoszącymi się do swobodnego przemieszczania się obywateli państw trzecich, polityki wizowej i przekraczania przez osoby zewnętrznych granic państw członkowskich. Sytuacja ta uzasadniałaby włączenie do proponowanego rozporządzenia przepisów szczególnych odzwierciedlających tę szczególną sytuację Zjednoczonego Królestwa, w szczególności w odniesieniu do ograniczonych praw głosu w zarządzie agencji.

(12)

Komitet Mieszany, ustanowiony na podstawie art. 3 Umowy zawartej między Radą Unii Europejskiej i Republiką Islandii oraz Królestwem Norwegii w sprawie włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), został poinformowany o przygotowaniu niniejszej decyzji, zgodnie z art. 5 tej umowy.

(13)

Komitet Mieszany, ustanowiony na podstawie art. 3 Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), został poinformowany o przygotowaniu niniejszej decyzji, zgodnie z art. 5 tej umowy,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/60

(1)

W decyzji Komisji 2003/322/WE z dnia 12 maja 2003 r. wykonującej rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do karmienia niektórych ptaków padlinożernych określonym materiałem kategorii 1 (2) określono warunki zezwalające niektórym państwom członkowskim na karmienie niektórych zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków padlinożernych.

(2)

W decyzji tej wymieniono państwa członkowskie upoważnione do skorzystania z takiej możliwości, gatunki ptaków padlinożernych, które można karmić materiałem kategorii 1, oraz przepisy wykonawcze, na mocy których może odbywać się karmienie.

(3)

Grecja i Włochy złożyły wnioski w sprawie rozszerzenia wykazu gatunków, które można karmić materiałem kategorii 1 na swoich terytoriach. Oba państwa przedłożyły również zadowalające informacje dotyczące występowania tych gatunków na swoich terytoriach.

(4)

Karmienie wymienionych gatunków padliną zwierząt może być nadal prowadzone zgodnie z przepisami wykonawczymi ustanowionymi w decyzji 2003/322/WE. Przepisy te zostały przyjęte w uznaniu specjalnego planu karmienia niektórych zagrożonych lub chronionych gatunków w ich naturalnym środowisku, w interesie bioróżnorodności. Karmienie padliną zgodnie z tymi przepisami nie stanowi jednak alternatywnego środka usuwania w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/322/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

lit. a) otrzymuje brzmienie:

2)

lit. d) otrzymuje brzmienie:

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/61

(1)

Komisja jest zobowiązana na mocy art. 16 ust. 1 dyrektywy 92/34/EWG do zadecydowania, czy materiał rozmnożeniowy roślin owocowych oraz rośliny owocowe wytwarzane w państwie trzecim oraz spełniające te same wymogi odnoszące się do obowiązków dostawcy, tożsamości, cech, zdrowia roślin, podłoża uprawowego, pakowania, uzgodnień w zakresie kontroli, oznaczania i plombowania są z punktu widzenia wszystkich wyżej wymienionych wymogów odpowiednikami materiału rozmnożeniowego roślin owocowych oraz roślin owocowych wytwarzanych w Unii i spełniających wymogi wymienionej dyrektywy.

(2)

Dostępne obecnie informacje dotyczące warunków stosowanych w państwach trzecich wciąż jednak są niewystarczające, aby na tym etapie umożliwić Komisji podjęcie takiej decyzji wobec któregoś z państw trzecich.

(3)

W celu uniknięcia zakłóceń mechanizmów handlowych powinno zezwolić się państwom członkowskim przywożącym z państw trzecich materiał rozmnożeniowy roślin owocowych oraz rośliny owocowe na dalsze stosowanie wobec tych produktów wymogów odpowiadających wymogom stosowanym do produktów wyprodukowanych w Unii zgodnie z art. 16 ust. 2 dyrektywy 92/34/EWG.

(4)

Okres stosowania odstępstwa ustanowionego dyrektywą 92/34/EWG w odniesieniu do takiego przywozu należy w związku z tym przedłużyć do dnia 29 września 2012 r.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 92/34/EWG.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Materiału Rozmnożeniowego oraz Roślin Rodzajów i Gatunków Owocowych,

17.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 333/62

(1)

Dnia 17 sierpnia 2010 r. Kenia wystąpiła, zgodnie z art. 36 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007, o odstępstwo na okres jednego roku od reguł pochodzenia określonych w tym załączniku. Dnia 26 sierpnia 2010 r. Kenia przedstawiła dodatkowe informacje związane z tym wnioskiem. Wniosek dotyczy całkowitej ilości wynoszącej 2 000 ton filetów z tuńczyka objętych pozycją HS 1604. Wniosek złożono ze względu na zmniejszenie połowów i podaży pochodzącego surowego tuńczyka.

(2)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Kenię połowy pochodzącego z danego regionu surowego tuńczyka były niezwykle niskie, nawet uwzględniając normalne wahania sezonowe, i doprowadziły do obniżenia produkcji filetów z tuńczyka. Taka nietypowa sytuacja przez pewien czas uniemożliwia Kenii przestrzeganie reguł pochodzenia określonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007.

(3)

W celu zapewnienia ciągłości przywozu z krajów AKP do Unii Europejskiej oraz sprawnego przejścia ze stosowania umowy o partnerstwie AKP-WE do umowy ustanawiającej ramy dla Umowy przejściowej o partnerstwie gospodarczym (umowa przejściowa o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE), należy przyznać nowe odstępstwo z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2010 r.

(4)

Biorąc pod uwagę przedmiotowy przywóz tymczasowe odstępstwo od reguł pochodzenia określonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 nie spowoduje poważnego zagrożenia dla istniejącego przemysłu wspólnotowego, pod warunkiem przestrzegania określonych warunków dotyczących ilości, nadzoru i czasu trwania.

(5)

Dlatego też uzasadnione jest przyznanie tymczasowego odstępstwa na mocy art. 36 ust. 1 lit. a) załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007.

(6)

Na mocy art. 41 ust. 8 protokołu w sprawie reguł pochodzenia załączonego do umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE, Kenia będzie mogła korzystać z automatycznego odstępstwa od reguł pochodzenia dotyczących filetów z tuńczyka objętych pozycją HS 1604, w chwili gdy umowa ta wejdzie w życie lub gdy będzie tymczasowo stosowana.

(7)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 reguły pochodzenia określone w załączniku II do tego rozporządzenia oraz odstępstwa od nich mają zostać zastąpione regułami ustanowionymi w umowie przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE, której wejście w życie lub początek tymczasowego stosowania przewiduje się na 2011 r. Odstępstwo powinno zatem mieć zastosowanie do dnia 31 grudnia 2010 r.

(8)

Zgodnie z art. 41 ust. 8 protokołu w sprawie reguł pochodzenia załączonego do umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE automatyczne odstępstwo od reguł pochodzenia podlega ograniczeniu do rocznej ilości wynoszącej 2 000 ton filetów z tuńczyka dla państw przystępujących do umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE (Kenia, Uganda, Tanzania, Rwanda, Burundi). Kenia jest jedynym krajem w tym regionie, który obecnie dokonuje wywozu filetów z tuńczyka do Unii. Należy zatem przyznać Kenii odstępstwo na mocy art. 36 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 w odniesieniu do 2 000 ton filetów z tuńczyka stanowiących ilość, która nie przekracza całkowitej rocznej ilości przyznanej dla regionu Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej na mocy umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Wschodnioafrykańską a UE.

(9)

Należy zatem przyznać Kenii odstępstwo w odniesieniu do 2000 ton filetów z tuńczyka na okres jednego roku.

(10)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2) określa zasady dotyczące zarządzania kontyngentami taryfowymi. W celu zapewnienia skutecznego zarządzania odbywającego się w bliskiej współpracy między władzami Kenii, organami celnymi państw członkowskich i Komisją wspomniane zasady powinny obowiązywać, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, w odniesieniu do ilości przywiezionych na mocy odstępstwa przyznanego niniejszą decyzją.

(11)

Aby pozwolić na skuteczne monitorowanie funkcjonowania odstępstwa, władze Kenii powinny regularnie powiadamiać Komisję o szczegółach wydawanych świadectw przewozowych EUR.1.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,