5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/1

(1)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 28/2012 (2) ustanowiono zasady odnoszące się do świadectw dotyczących przesyłek niektórych produktów złożonych wprowadzanych do Unii z państw trzecich, włącznie z produktami złożonymi zawierającymi przetworzone produkty jajeczne.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 28/2012 przesyłkom produktów złożonych wprowadzanych do Unii lub przewożonych tranzytem przez jej terytorium musi towarzyszyć świadectwo zdrowia zgodne ze wzorami zawartymi w załącznikach I i II do tego rozporządzenia, a także muszą być one zgodne z warunkami określonymi w tym świadectwie.

(3)

Obecnie wzory świadectw określone w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 28/2012 nie zawierają szczegółowych warunków w odniesieniu do przetworzonych produktów jajecznych zawartych w produktach złożonych wprowadzanych do Unii lub przewożonych tranzytem przez jej terytorium.

(4)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 798/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiającym wykaz państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do i tranzyt przez terytorium Wspólnoty drobiu i produktów drobiowych oraz wymogów dotyczących świadectw weterynaryjnych (3) określono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Unii i tranzytu przez jej terytorium niektórych towarów, w tym produktów jajecznych. W rozporządzeniu tym określono, że towary przywożone do Unii lub przewożone tranzytem przez jej terytorium muszą posiadać odpowiednie świadectwo weterynaryjne i spełniać określone w tym świadectwie warunki.

(5)

Przetworzone produkty jajeczne stanowią potencjalne ryzyko dla zdrowia zwierząt, także wtedy, gdy stosowane są do wyrobu niektórych produktów złożonych. W związku z powyższym właściwe jest, aby te same warunki, które produkty jajeczne, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 798/2008, muszą spełniać, gdy są one wprowadzane do Unii lub przewożone tranzytem przez jej terytorium, dotyczyły również przetworzonych produktów jajecznych użytych do wyrobu produktów złożonych.

(6)

Wzory świadectw określone w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 28/2012 zawierają warunek, że kraj pochodzenia produktów mięsnych lub mlecznych użytych do wyrobu produktów złożonych przywożonych do Unii lub przewożonych tranzytem przez jej terytorium musi, na podstawie odpowiednich przepisów unijnych, posiadać zezwolenie na wywóz produktów mięsnych lub mlecznych do Unii. Te wzory świadectw zawierają ponadto warunek, że kraj pochodzenia produktów mięsnych lub mlecznych musi być ten sam, co kraj wywozu produktów złożonych.

(7)

Powyższe dwa warunki zapewniają, że produkty mięsne i mleczne pochodzące z państw trzecich i użyte do wyrobu produktów złożonych spełniają warunki unijne w odniesieniu do zdrowia ludzi i zwierząt. Warunek, że kraj pochodzenia i kraj wywozu musi być ten sam, nie pozwala jednak na przywóz do Unii ani na przewóz tranzytem przez jej terytorium produktów złożonych wywożonych z państwa trzeciego, ale zawierających produkty mięsne i mleczne pochodzące z Unii.

(8)

Produkty mięsne i mleczne pochodzące z Unii spełniają warunki w odniesieniu do zdrowia ludzi i zwierząt określone w przepisach unijnych. W związku z powyższym wskazana jest zmiana warunków zawartych we wzorach świadectw określonych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 28/2012, aby umożliwić użycie produktów mięsnych i mlecznych pochodzących z Unii do wyrobu produktów złożonych w państwach trzecich posiadających zezwolenie na wywóz produktów złożonych do Unii.

(9)

Decyzja Komisji 2007/777/WE z dnia 29 listopada 2007 r. ustanawiająca warunki zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wzory świadectw na przywóz z krajów trzecich niektórych produktów mięsnych oraz przetworzonych żołądków, pęcherzy i jelit do spożycia przez ludzi (4) stanowi, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz do Unii niektórych produktów mięsnych, które spełniają warunki co do pochodzenia i obróbki określone w załączniku II do tej decyzji. W załączniku tym określone są zasady niespecyficznego procesu obróbki (obróbka A), któremu muszą być poddane przywożone produkty, jeśli pochodzą z państw trzecich, w których status zdrowia zwierząt nie stanowi ryzyka dla statusu zdrowia zwierząt w Unii. Jako że produkty te mogą być bezpośrednio przywożone do Unii, wskazana jest zmiana warunków zawartych we wzorach świadectw określonych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 28/2012, aby zezwolić na użycie produktów mięsnych do wyrobu produktów złożonych w państwach trzecich posiadających zezwolenie na wywóz produktów złożonych do Unii, pod warunkiem zapewnienia przez państwo trzecie, z którego wywozi się produkty złożone, że te produkty mięsne spełniają przewidziane w przepisach unijnych wymogi dotyczące zdrowia i ich pochodzenia oraz że państwo to samo posiada zezwolenie na wywóz tych samych produktów mięsnych na tych samych warunkach.

(10)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 605/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. ustanawiające warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wydawania świadectw weterynaryjnych przy wprowadzaniu do Unii Europejskiej mleka surowego i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (5) stanowi, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz surowego mleka i produktów mlecznych z państw trzecich lub części ich terytoriów wymienionych w kolumnie A załącznika I do tego rozporządzenia. Rozporządzenie (UE) nr 605/2010 stanowi również, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz przesyłek niektórych produktów mlecznych z państw trzecich lub części ich terytoriów wolnych od zagrożenia pryszczycą, wymienionych w kolumnie B załącznika I do tego rozporządzenia, pod warunkiem że takie produkty poddane zostały pasteryzacji lub wyprodukowane zostały z surowego mleka poddanego procesowi pasteryzacji obejmującej jedną obróbkę cieplną, jak określono w tym rozporządzeniu. Jako że te produkty mleczne mogą być bezpośrednio przywożone do Unii, wskazana jest zmiana warunków zawartych we wzorach świadectw określonych w załącznikach I i II do rozporządzenia (UE) nr 28/2012, aby zezwolić na użycie takich produktów mlecznych do wyrobu produktów złożonych w państwach trzecich posiadających zezwolenie na wywóz produktów złożonych do Unii, pod warunkiem zapewnienia przez państwo trzecie, z którego wywozi się produkty złożone, że te produkty mleczne spełniają przewidziane w przepisach unijnych wymogi dotyczące zdrowia i ich pochodzenia oraz że państwo to samo posiada zezwolenie na wywóz tych samych produktów mlecznych na tych samych warunkach.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 28/2012.

(12)

W celu uniknięcia zakłóceń w handlu należy dopuścić w okresie przejściowym użycie świadectw wydanych zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 28/2012 przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/15

(1)

Weryfikacja wykazała błąd w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 69/2012 (3) w odniesieniu do ilości dostępnych dla podokresu lipiec 2012 r. w ramach kontyngentu na ryż łamany objęty kodem CN 1006 40 00, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011, o numerze porządkowym 09.4149.

(2)

W związku z powyższym należy odpowiednio sprostować rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 69/2012.

(3)

W celu zapewnienia efektywnego zarządzania procedurą wydawania pozwoleń na przywóz niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie niezwłocznie po jego opublikowaniu,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/16

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

Złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie polidekstrozy (E 1200) jako stabilizatora w piwie i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Piwa o obniżonej wartości energetycznej i piwa o niskiej zawartości alkoholu są, ogólnie rzecz biorąc, słabo akceptowane z powodu braku wyrazistego smaku i zapachu. Dodanie polidekstrozy (E 1200) może podnieść wyrazistość smaku i zapachu, zapewniając jednocześnie niezbędną stabilność piany. Ponadto polidekstroza (E 1200) ma niską wartość kaloryczną, a jej dodanie w niewielkim stopniu wpłynie na całkowitą zawartość kalorii w piwie.

(6)

Polidekstroza (E 1200) należy do grupy dodatków, dla których nie określono dopuszczalnego dziennego spożycia (3). Oznacza to, że przy poziomach niezbędnych do osiągnięcia pożądanego efektu technologicznego nie wiąże się ona z zagrożeniem dla zdrowia. Właściwe jest zatem dopuszczenie stosowania polidekstrozy (E 1200) w piwach o obniżonej wartości energetycznej i piwach o niskiej zawartości alkoholu.

(7)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności zawartego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie polidekstrozy (E 1200) w piwach o obniżonej wartości energetycznej i piwach o niskiej zawartości alkoholu stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(8)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (4) załącznik II, w którym ustanawia się unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie polidekstrozy (E 1200) w piwie przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do przedmiotowego zastosowania tego dodatku do żywności.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/19

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

Złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie lizozymu (E 1105) jako substancji konserwującej w piwie i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Większość browarów stosuje sterylną filtrację lub pasteryzację piwa, aby zapobiec psuciu się piwa pod wpływem bakterii podczas przechowywania go przed spożyciem. W przypadku niektórych specjalnych piw, takich jak piwa górnej fermentacji, refermentujące w butelkach lub beczkach, obróbka taka nie jest możliwa, ponieważ obecne żywe mikroorganizmy stanowią element procesu produkcji tych piw. Udowodniono, że lizozym (E 1105) jest odpowiednim środkiem przeciwbakteryjnym do celów browarniczych, skutecznie powstrzymującym rozwój bakterii kwasu mlekowego po dodaniu do gotowego piwa.

(6)

Lizozym (E 1105) należy do grupy dodatków, dla których nie określono dopuszczalnego dziennego spożycia (3). Oznacza to, że przy poziomach niezbędnych do osiągnięcia pożądanego efektu technologicznego nie wiąże się on z zagrożeniem dla zdrowia. Właściwe jest zatem dopuszczenie stosowania lizozymu (E 1105) do konserwowania tych rodzajów piwa, które nie są poddawane pasteryzacji ani sterylnej filtracji.

(7)

Zgodnie z dyrektywą Komisji 2008/84/WE z dnia 27 sierpnia 2008 r. ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (4) lizozym (E 1105) uzyskuje się z białek jaj kurzych. Jaja i produkty pochodne są wymienione w załączniku IIIa do dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (5). Obecność tego enzymu w piwie musi być oznaczona na etykiecie zgodnie z wymogami wspomnianej dyrektywy.

(8)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności zawartego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie lizozymu (E 1105) jako substancji konserwującej w piwie stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(9)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (6) załącznik II, w którym ustanawia się unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie lizozymu (E 1105) w piwie przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do tego dodatku do żywności.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/22

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

Złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie estrów glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) jako emulgatora do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Obecnie dostępne preparaty barwników spożywczych stosowane do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej jakości druku tekstów, znaków graficznych i obrazów. Badania i rozwój wykazały, że stosowanie estrów glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) jako emulgatora w preparatach barwników spożywczych na bazie wodnej poprawia proces mieszania i integralność składników, czego skutkiem jest bardziej jednorodny preparat o dobrych właściwościach utrwalających i kryjących. Ułatwia to drukowanie wysokiej jakości tekstu i obrazów o wysokiej rozdzielczości na zindywidualizowanych lub reklamowych wyrobach cukierniczych z twardą powłoką przeznaczonych na uroczyste okazje.

(6)

W sprawozdaniu Komisji na temat spożycia dodatków do żywności z dietą w Unii Europejskiej (3) stwierdzono, że estry glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) nie wymagają dalszego badania, ponieważ teoretyczne spożycie w oparciu o ostrożne założenia dotyczące spożycia żywności i stosowania dodatków (poziom 1) nie przekracza dopuszczalnego dziennego spożycia. Wartość dopuszczalnego dziennego spożycia została ustalona w dniu 19 czerwca 1992 r. przez Komitet Naukowy ds. Żywności (4). Dodatkowe spożycie wynikające z nowego zastosowania do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką nie wpływa w istotny sposób na ogólne spożycie. Właściwe jest zatem zezwolenie na stosowanie estrów glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) jako emulgatora do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką.

(7)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie estrów glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) jako emulgatora do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(8)

Zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia Komisji (UE) nr 1129/2011 z dnia 11 listopada 2011 r. zmieniającego załącznik II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 poprzez ustanowienie unijnego wykazu dodatków do żywności (5) załącznik II, w którym ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania, stosuje się od dnia 1 czerwca 2013 r. Aby umożliwić stosowanie estrów glicerolu i żywicy roślinnej (E 445) do drukowania na wyrobach cukierniczych z twardą powłoką przed tą datą, konieczne jest określenie wcześniejszej daty rozpoczęcia stosowania w odniesieniu do takiego zastosowania tego dodatku do żywności.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/25

(1)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) spinetoramu (XDE-175) zostały określone w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(2)

Zgodnie z art. 53 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (2), Francja powiadomiła Komisję w dniu 11 maja 2012 r. o czasowym zezwoleniu na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancję czynną spinetoram (XDE-175) z powodu nieprzewidzianego wystąpienia Drosophila suzukii, którego to niebezpieczeństwa nie można było przewidzieć ani któremu nie można było zapobiec za pomocą innych rozsądnych działań. W rezultacie, zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005, Francja powiadomiła również pozostałe państwa członkowskie, Komisję oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, że zezwoliła na wprowadzanie do obrotu na swoim terytorium wiśni, malin i borówek amerykańskich zawierających pozostałości pestycydów przekraczające NDP. Obecnie te NDP zostały ustanowione na poziomie granicy oznaczalności w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(3)

Francja przedłożyła Komisji odpowiednią ocenę ryzyka dla konsumentów i na tej podstawie zaproponowała czasowe NDP.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”) dokonał oceny przedłożonych danych i wydał oświadczenie (3) w sprawie bezpieczeństwa proponowanych czasowych NDP.

(5)

Urząd stwierdził, że jest mało prawdopodobne, aby zastosowanie spinetoramu (XDE-175) w sytuacji nadzwyczajnej na wiśniach, malinach i borówkach amerykańskich doprowadziło do narażenia konsumentów przekraczającego toksykologiczną wartość referencyjną, w związku z czym nie oczekuje się, że będzie stanowiło zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(6)

Francja nie dostarczyła szczegółowych informacji dotyczących nadzorowanych doświadczeń polowych ani nie wypełniła oceny jakości dla tego rodzaju doświadczeń. Urząd musiał oprzeć swoje oświadczenie na założeniu, że nadzorowane doświadczenia polowe są właściwe i potwierdzają proponowane czasowe NDP. Aby móc zweryfikować poprawność tego założenia, Francja powinna jak najszybciej uaktualnić sprawozdanie z oceny.

(7)

Na podstawie oświadczenia Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(9)

Biorąc pod uwagę, że Francja dopuściła zastosowanie w sytuacji nadzwyczajnej środków ochrony roślin zawierających spinetoram oraz powstałą pilną potrzebę zagwarantowania wysokiego stopnia ochrony konsumentów, należy ustanowić NDP, stosując procedurę, o której mowa w art. 45 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/39

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/41

(1)

W dniu 26 lutego 2010 r. przedsiębiorstwo Wacker Chemie GmbH zwróciło się do właściwych organów Irlandii z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu γ-cyklodekstryny jako nowego składnika żywności. Gamma-cyklodekstryna jest strawnym węglowodanem, który ma być dodawany do żywności.

(2)

W dniu 9 lipca 2010 r. właściwy organ ds. oceny żywności w Irlandii wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że przedsiębiorstwo Wacker Chemie GmbH dostarczyło wystarczających informacji do zezwolenia na wprowadzenie do obrotu γ-cyklodekstryny jako nowego składnika żywności.

(3)

W dniu 19 lipca 2010 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny wszystkim państwom członkowskim.

(4)

Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97 zgłoszono uzasadniony sprzeciw zgodnie z przepisami wspomnianego artykułu. Sprzeciw dotyczył w szczególności absorpcji witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Zgodnie z przepisami art. 7 ust. 1 konieczne jest przyjęcie decyzji wykonawczej Komisji, uwzględniającej zgłoszony sprzeciw. Dodatkowe wyjaśnienia przedstawione przez wnioskodawcę zmniejszyły wskazane obawy w sposób zadowalający państwa członkowskie i Komisję.

(5)

Zamierzone dodanie γ-cyklodekstryny do żywności w celach technologicznych jest objęte zakresem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (2) oraz powinno zostać dopuszczone zgodnie z tym rozporządzeniem.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/43

(1)

W dniu 15 czerwca 2011 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę dotyczącą domniemanego dumpingu wyrządzającego szkodę w odniesieniu do przywozu kwasu winowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w zakresie ograniczonym do jednego chińskiego producenta eksportującego, Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co., Ltd. („przedsiębiorstwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Skarga została złożona przez następujących producentów („skarżący”): Distillerie Bonollo SpA, Industria Chimica Valenzana SpA, Distillerie Mazzari SpA, Caviro Distillerie S.r.l. oraz Comercial Quimica Sarasa s.l., reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 50 % całkowitej unijnej produkcji kwasu winowego.

(3)

Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na przywóz dumpingowy i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia postępowania antydumpingowego.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja wszczęła w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu kwasu winowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, w zakresie ograniczonym do jednego chińskiego producenta eksportującego, Hangzhou Bioking Biochemical Engineering Co., Ltd. („przedsiębiorstwo, którego dotyczy postępowanie”).

(5)

Komisja przesłała kwestionariusze do przemysłu unijnego, producenta eksportującego w Chińskiej Republice Ludowej, importerów oraz władz Chińskiej Republiki Ludowej. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(6)

Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(7)

W piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. skierowanym do Komisji skarżący oficjalnie wycofali skargę.

(8)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w przypadku wycofania skargi postępowanie może zostać zakończone, o ile nie jest to sprzeczne z interesem Unii.

(9)

Komisja uznała, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone, ponieważ dochodzenie nie ujawniło żadnych okoliczności lub powodów wskazujących, iż takie zakończenie nie leżałoby w interesie Unii.

(10)

Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie wpłynęły żadne uwagi wskazujące, że takie zakończenie nie leżałoby w interesie Unii.

(11)

Komisja stwierdza zatem, iż postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii kwasu winowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej powinno zostać zakończone bez wprowadzania środków,

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/44

1.

Programy partnerstwa handlowego UE i Stanów Zjednoczonych są wzajemnie uznawane za zgodne i uczestnicy każdego programu są traktowani w sposób zgodny z sekcją III.

2.

Organy celne, o których mowa w art. 1 lit. b) Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych (zwane dalej „organami celnymi”), są odpowiedzialne za wdrożenie niniejszej decyzji.

3.

Odpowiednimi programami partnerstwa handlowego są:

4.

Jeśli chodzi o zgodność, to niniejsza decyzja odzwierciedla aktualną strukturę i terytorialny zakres stosowania programu C-TPAT i programu AEO. Niniejsza decyzja nie uwzględnia przyszłych zmian żadnego z tych programów, ani poszerzenia terytorialnego zakresu ich stosowania. Organy celne są świadome tego, że każda zmiana programu lub poszerzenie terytorialnego zakresu stosowania może wymagać dokonania dodatkowych wspólnych zatwierdzeń w sposób zadowalający obie Strony.

a)

procedury ubiegania się przedsiębiorców o przyznanie statusu uczestnika programu;

b)

oceny wniosków; oraz

c)

przyznawania statusu uczestnika programu oraz monitorowania tego statusu.

1.

Każdy organ celny traktuje przedsiębiorców posiadających status uczestnika w ramach programu drugiego organu celnego w sposób porównywalny z tym, w jaki traktuje uczestników swojego programu partnerstwa handlowego, w możliwym zakresie i zgodnie z obowiązującym prawem i polityką. W celu prowadzenia inspekcji lub kontroli takie traktowanie obejmuje w szczególności uwzględnienie jako zalety, w ramach jego oceny ryzyka, statusu uczestnika przedsiębiorcy upoważnionego przez organ celny drugiej Strony, w celu ułatwienia wymiany handlowej UE-Stany Zjednoczone oraz zachęcania do przyjmowania skutecznych środków związanych z bezpieczeństwem.

2.

Każdy organ celny może zawiesić zgodne z ust. 1 traktowanie uczestników programu drugiego organu celnego na mocy niniejszej decyzji. W przypadku takiego zawieszenia przez organ celny jednej ze Stron niezwłocznie powiadamia on o tym organ celny drugiej Strony, podając, w stosownych przypadkach, wszelkie dodatkowe informacje dotyczące podstaw zawieszenia.

3.

W przypadku gdy organ celny stwierdzi jakiekolwiek nieprawidłowości popełnione przez uczestnika upoważnionego przez organ celny drugiej Strony, niezwłocznie informuje organ celny drugiej Strony, aby umożliwić mu podjęcie świadomej decyzji w sprawie możliwego cofnięcia lub zawieszenia statusu uczestnika posiadanego przez danego przedsiębiorcę.

1.

Organy celne usprawniają komunikację w celu skutecznego wdrożenia niniejszej decyzji. Wymieniają one informacje i wspierają komunikację na temat swoich programów partnerstwa handlowego, w szczególności poprzez:

2.

Informacje mają być wymieniane w formie elektronicznej i zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, w szczególności jej art. 17.

3.

Dane, które mają podlegać wymianie, dotyczące uczestników programów partnerstwa handlowego, gdy taka wymiana jest dopuszczalna na innych zasadach, obejmują:

4.

Oczekuje się, że wymiana danych rozpocznie się gdy organy celne wprowadzą w życie wzajemne uznawanie statusu uczestnika zgodnie z sekcją III ust. 1 niniejszej decyzji.

1.

Zgodnie z Umową o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, w szczególności z art. 17, dane uzyskane przez organ celny, który otrzymuje informacje w ramach niniejszej decyzji, mają być wykorzystywane i przetwarzane do celów wykonywania niniejszej decyzji.

2.

Organy celne dążą do zapewnienia, aby informacje, które podlegają wymianie, były dokładne i okresowo aktualizowane, i aby wprowadzono odpowiednie procedury ich usuwania. W przypadku gdy organ celny postanowi, że należy zmienić informacje dostarczane zgodnie z niniejszą decyzją, organ celny przekazujący te informacje musi niezwłocznie powiadomić o takich zmianach organ celny, który otrzymuje informacje. Po powiadomieniu o takich zmianach organ celny, który otrzymuje informacje, musi niezwłocznie je zarejestrować. Informacji nie można przetwarzać i przechowywać dłużej niż jest to konieczne do celów, dla których są one przekazywane.

3.

W przypadku wymiany informacji zawierających dane osobowe, zgodnie z sekcją IV ust. 3 lit. a)–g), organy celne podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia ochrony danych, ich bezpieczeństwa, poufności i integralności. Organy celne dopilnowują w szczególności, aby:

4.

W odniesieniu do wszelkich danych osobowych, które mogą być wymieniane zgodnie z sekcją IV ust. 3 lit. a)–g) uczestnik programu może wystąpić z wnioskiem o udostępnienie i/lub zmianę dotyczących go danych, które są przetwarzane przez organ celny. Każdy organ celny ma zalecać uczestnikom programu składanie wniosków o udostępnienie i/lub zmianę, w pierwszej kolejności z wykorzystaniem swojego programu partnerstwa handlowego. W stosownych przypadkach i zgodnie ze swoim prawodawstwem krajowym organ celny poprawia nieprawidłowe lub niekompletne dane. Każdy organ celny informuje również uczestników programu o możliwościach odwołania na drodze administracyjnej i/lub sądowej.

5.

Na wniosek organu celnego, który dostarcza informacje, organ celny, który je otrzymuje, musi aktualizować, poprawiać, blokować lub usuwać nieprawidłowe lub niekompletne informacje otrzymane na podstawie niniejszej decyzji lub jeżeli ich zbieranie lub dalsze przetwarzanie narusza niniejszą decyzję lub Umowę o współpracy celnej i wzajemnej pomocy w sprawach celnych. Jeżeli organ celny odkryje, że rzeczywiste informacje, które przekazał organowi celnemu drugiej Strony lub otrzymał od organu celnego drugiej Strony, są nieprawidłowe lub niewiarygodne albo budzą poważne wątpliwości, powiadamia o tym organ celny drugiej Strony. W przypadku gdy organ celny stwierdzi, że informacje, które otrzymał od organu celnego drugiej Strony na mocy niniejszej decyzji, są nieprawidłowe, podejmuje on wszelkie środki, jakie uzna za właściwe, w celu ochrony przed korzystaniem z tych błędnych informacji, w tym uzupełnianie, usuwanie lub poprawianie takich informacji.

(6)

Przestrzeganie postanowień niniejszej sekcji przez każdy organ celny podlega niezależnemu nadzorowi i przeglądowi prowadzonemu przez odpowiedni właściwy organ (w przypadku Stanów Zjednoczonych – Głównego Urzędnika ds. Prywatności w Departamencie Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Department of Homeland Security’s Chief Privacy Officer); w przypadku UE – przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz organy ochrony danych państw członkowskich UE. Organy te posiadają skuteczne uprawnienia do nadzoru, prowadzenia dochodzeń, interweniowania i przeglądu, oraz – w stosownych przypadkach – mają prawo do zgłaszania naruszenia prawa do prokuratury lub w celu podjęcia działań dyscyplinarnych. Dopilnowują one, by skargi dotyczące przypadków niedopełnienia warunków niniejszej były przyjmowane i badane, by udzielano na nie odpowiedzi oraz by skutkowały podjęciem działań naprawczych.

a)

wspólne zatwierdzenia mające na celu identyfikację pozytywnych elementów i niedociągnięć w stosowaniu niniejszej decyzji;

b)

wymianę poglądów na temat udostępnianych danych i traktowania przedsiębiorców, zgodnie z niniejszą decyzją; oraz

c)

wymianę poglądów na temat przepisów dotyczących bezpieczeństwa, takich jak procedury, które mają być stosowane w trakcie poważnych zdarzeń naruszających bezpieczeństwo lub po takich zdarzeniach, lub gdy okoliczności uzasadniają zawieszenie wzajemnego uznawania.

1.

Niniejsza decyzja ma na celu wdrożenie postanowień Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych i Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o intensyfikacji i rozszerzeniu Umowy o współpracy i wzajemnej pomocy w sprawach celnych, w celu włączenia współpracy w zakresie bezpieczeństwa kontenerów i kwestii powiązanych, z dnia 28 kwietnia 2004 r.

2.

Niniejsza decyzja ma być wdrażana zgodnie z odpowiednimi obowiązującymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i umowami międzynarodowymi, których stronami są UE lub Stany Zjednoczone.

3.

Niniejsza decyzja nie tworzy ani nie przyznaje żadnych praw, przywilejów czy korzyści żadnym stronom trzecim, osobom ani podmiotom prywatnym lub publicznym.

4.

Każdy organ celny jest odpowiedzialny za swoje koszty własne wynikające z wdrażania niniejszej decyzji.

1.

Współpraca w ramach niniejszej decyzji rozpoczyna się po jej podpisaniu przez przewodniczących Wspólnego Komitetu Współpracy Celnej.

2.

Realizacja wzajemnego uznawania między Stanami Zjednoczonymi a UE odbywa się zgodnie z sekcją III ust. 1. Każdy organ celny może w każdej chwili zawiesić lub przerwać współpracę w ramach niniejszej decyzji z zachowaniem co najmniej trzydziestodniowego (30 dni) terminu powiadomienia. Takie powiadomienie dostarczane jest odpowiednio do Biura Ceł i Ochrony Granic Stanów Zjednoczonych i Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej Komisji Europejskiej lub przez Biuro Ceł i Ochrony Granic Stanów Zjednoczonych i Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej Komisji Europejskiej.

5.6.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 144/48

1.

Strona 4, art. 1 pkt 2:

„2.

z wyjątkiem art. 66a ust. 1 słowa »Wspólnoty Europejskie« zastępuje się słowami »Unia Europejska«, z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej.

Z wyjątkiem odniesień do Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w art. 68 i 83 słowa »Wspólnota« i »Wspólnoty« zastępuje się słowami »Unia«, z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej.

Słowa »trzy Wspólnoty Europejskie« oraz »jedna z trzech Wspólnot Europejskich« zastępuje się słowami »Unia Europejska«, z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej;”,

„2.

z wyjątkiem art. 66a ust. 1 wszystkie formy gramatyczne wyrazów »Wspólnoty Europejskie« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów »Unia Europejska«.

Z wyjątkiem odniesień do Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej w art. 68 i 83 wszystkie formy gramatyczne wyrazów »Wspólnota« i »Wspólnoty« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu »Unia«.

Wszystkie formy gramatyczne wyrazów »trzy Wspólnoty Europejskie« oraz »jedna z trzech Wspólnot Europejskich« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów »Unia Europejska«.

Wszystkie formy gramatyczne przymiotnika »wspólnotowy« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu »Unii« lub przymiotnika »unijny«, w zależności od przypadku;”.

2.

Strona 4, art. 1 pkt 7:

„7.

art. 23 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

»Laissez-passer, przewidziane w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów, wydawane są kierownikom działów, urzędnikom grup zaszeregowania AD12 do AD16, urzędnikom pełniącym służbę poza terytorium Unii Europejskiej oraz innym urzędnikom w przypadkach, gdy wymaga tego interes służby.«;”,

„7.

art. 23 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

»Laissez-passer, przewidziane w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów, wydawane są kierownikom wydziałów, urzędnikom grup zaszeregowania AD 12 do AD 16, urzędnikom pełniącym służbę poza terytorium Unii Europejskiej oraz innym urzędnikom w przypadkach, gdy wymaga tego interes służby.«;”.

3.

Strona 6, art. 2 pkt 2:

„2.

z wyjątkiem art. 28a ust. 8, słowa »Wspólnoty Europejskie« zastępuje się słowami »Unia Europejska«, a słowa »Wspólnota« i »Wspólnoty« zastępuje się słowem »Unia« z zachowaniem odpowiedniej formy gramatycznej;”,

„2.

z wyjątkiem art. 28a ust. 8, wszystkie formy gramatyczne wyrazów »Wspólnoty Europejskie« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów »Unia Europejska«, a wszystkie formy gramatyczne wyrazów »Wspólnota« i »Wspólnoty« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu »Unia«.

Wszystkie formy gramatyczne przymiotnika »wspólnotowy« zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu »Unii« lub przymiotnika »unijny«, w zależności od przypadku;”.