1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/1

(1)

Na podstawie doświadczeń z monitorowaniem emisji CO2 z nowych samochodów osobowych w 2010 i 2011 r., wprowadzono zmiany do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009, aby uprościć gromadzenie odpowiednich danych i zapewnić producentom środki umożliwiające skuteczną weryfikację tych danych.

(2)

Aby zapewnić spójne podejście do monitorowania emisji CO2, należy dostosować rozporządzenie Komisji (UE) nr 1014/2010 z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych samochodów osobowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 (2) do zmian wprowadzonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1014/2010.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1)

art. 3 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   Jeżeli pojazd jest wyposażony w rozstawy kół osi o różnych szerokościach, państwo członkowskie zgłasza największą szerokość rozstawu osi w ramach parametrów »Rozstaw kół oś kierowana« lub »Rozstaw kół druga oś« w danych szczegółowych dotyczących monitorowania.”;

2)

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Opracowanie danych przez państwa członkowskie

Uzupełniając dane szczegółowe dotyczące monitorowania, państwa członkowskie uwzględniają:

Dane szczegółowe dotyczące monitorowania zgłasza się z dokładnością określoną w tabeli w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.”;

3)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Pojazdy nieobjęte homologacją typu WE

1.   Jeżeli samochody osobowe podlegają krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach zgodnie z art. 23 dyrektywy 2007/46/WE lub dopuszczeniu indywidualnemu zgodnie z art. 24 tej dyrektywy, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o odpowiednich liczbach takich samochodów zarejestrowanych na swoim terytorium, jak określono w pierwszej tabeli w części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009.

2.   Państwa członkowskie mogą uzupełnić dane szczegółowe dotyczące monitorowania odnośnie do pojazdów, o których mowa w ust. 1, i w takim przypadku zamiast nazwy producenta stosują następujące określenia:

4)

załączniki I i II do rozporządzenia (UE) nr 1014/2010 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/4

(1)

Z doświadczeń z monitorowaniem emisji CO2 z nowych samochodów osobowych w 2010 i 2011 r. wynika, że dokładne obliczenie średnich indywidualnych poziomów emisji i docelowych indywidualnych poziomów emisji jest możliwe jedynie na podstawie szczegółowych danych, o których mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 443/2009. Należy zatem odpowiednio dostosować dane w formie zagregowanej określone w pierwszej tabeli w części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009, by zawierały jedynie te dane, które są absolutnie niezbędne do wykonania tego rozporządzenia.

(2)

Aby poprawić jakość i dokładność monitorowania emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych, konieczne jest jednak dokładniejsze określenie niektórych wymaganych parametrów danych i dodanie innych parametrów, które były dotychczas monitorowane na zasadzie dobrowolności.

(3)

Włączenie numeru homologacji typu jako jednego z parametrów danych, które należy objąć monitorowaniem i sprawozdawczością, może poprawić środki, jakimi dysponują producenci w celu sprawdzenia swoich wstępnych obliczeń średniego indywidualnego poziomu emisji i indywidualnego docelowego poziomu emisji oraz, w konsekwencji, zapewnić większą dokładność ostatecznego zbioru danych.

(4)

Samochody osobowe objęte krajową homologacją typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach zgodnie z art. 23 dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywa ramowa) (2) lub samochody objęte dopuszczeniem indywidualnym zgodnie z art. 24 tej dyrektywy nie są brane pod uwagę przy obliczaniu średnich indywidualnych poziomów emisji producenta. Ważne jest jednak monitorowanie liczby tych pojazdów w sposób spójny, aby ocenić ewentualny wpływ na proces monitorowania oraz osiąganie średniego docelowego poziomu emisji CO2 w Unii. Łączna liczba tych rejestracji powinna zatem być podawana w ujęciu rocznym.

(5)

Należy również dopilnować, aby monitorowanie emisji CO2 z samochodów osobowych zostało dostosowane do monitorowania emisji CO2 z nowych lekkich samochodów dostawczych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 z dnia 11 maja 2011 r. określającego normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (3), poprzez dodanie, oprócz numeru homologacji typu, również pojemności silnika i zużycia energii elektrycznej jako parametrów, których monitorowanie jest obowiązkowe. Ponadto, w przypadku gdy świadectwo zgodności nie jest wykorzystywane jako główne źródło danych, a dane są pobierane między innymi z dokumentów homologacji typu, należy wyjaśnić, iż dane w tych przypadkach powinny być spójne z danymi zawartymi w świadectwach zgodności.

(6)

W celu zapewnienia uwzględnienia tych zmian przy monitorowaniu danych w 2013 r. należy zapewnić wejście w życie nie później niż siódmego dnia po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 443/2009.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/9

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 883/2006 (2) ustanowiono pewne szczegółowe wymogi i zasady dotyczące m.in. prowadzenia kont, deklaracji wydatków i dochodów przez agencje płatnicze oraz zwrotu wydatków przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1290/2005.

(2)

W artykule 26 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 określono, że Komisja dokonuje płatności pośredniej w terminie nieprzekraczającym 45 dni od daty rejestracji deklaracji wydatków spełniającej warunki określone w ust. 3 tego artykułu.

(3)

Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 883/2006 Komisja może zawiesić termin płatności ustanowiony w art. 26 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, w odniesieniu do całości lub części kwoty, dla której wystąpiono o przyznanie płatności, do chwili złożenia deklaracji wydatków dla następnego okresu, jeżeli Komisja zażąda dodatkowych informacji od państwa członkowskiego, w szczególności w związku z rozbieżnościami, różnicami w interpretacji lub niespójnościami dotyczącymi deklaracji wydatków.

(4)

Aby zapewnić wykorzystywanie środków finansowych Unii zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami, w art. 59 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (3) określono, że Komisja może wstrzymać bieg terminów płatności lub zawiesić płatności zgodnie z przepisami sektorowymi.

(5)

Zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Komisja kontroluje, czy systemy zarządzania i kontroli w państwach członkowskich funkcjonują właściwie, oraz redukuje lub zawiesza płatności pośrednie, w szczególności w przypadku niewydolności tych systemów. Ponadto, zgodnie z art. 27 i 27a powyższego rozporządzenia, w razie niedostarczenia przez państwo członkowskie wyczerpujących informacji żądanych przez Komisję, może ona zredukować lub zawiesić płatności pośrednie.

(6)

Aby chronić interesy finansowe Unii w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, należy zwiększyć liczbę przypadków określonych w art. 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 883/2006, w których można wstrzymać bieg terminów płatności pośrednich, uwzględniając także sytuacje, gdy informacje przekazane Komisji wskazują na nieprawidłowości związane z wnioskiem o płatność lub niewłaściwe funkcjonowanie systemów zarządzania i kontroli w danym państwie członkowskim.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 883/2006.

(8)

Komitet ds. Funduszy Rolniczych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez swojego przewodniczącego,

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/11

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/13

(1)

Artykuł 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 przewiduje, że należności celne przywozowe na produkty objęte kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 et 1007 90 00, są równe cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do takich produktów przy przywozie, powiększonej o 55 % i zmniejszonej o cenę przywozową CIF stosowaną wobec danej przesyłki. Należności te nie mogą jednak przekroczyć stawki określonej we wspólnej taryfie celnej.

(2)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że do celów obliczenia należności celnych przywozowych, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, reprezentatywne ceny przywozowe CIF ustanawiane są regularnie dla przedmiotowych produktów.

(3)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 642/2010, ceną do obliczania należności celnych przywozowych produktów objętych kodami CN 1001 19 00, 1001 11 00, ex 1001 91 20 (pszenica zwyczajna, do siewu), ex 1001 99 00 (pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu), 1002 10 00, 1002 90 00, 1005 10 90, 1005 90 00, 1007 10 90 i 1007 90 00 jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF ustalona w sposób określony w art. 5 wymienionego rozporządzenia.

(4)

Należy ustalić należności celne przywozowe na okres od dnia 1 maja 2013 r., mające zastosowanie do czasu wejścia w życie nowych ustaleń.

(5)

Ze względu na konieczność zapewnienia możliwie jak najszybszego stosowania tego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania,

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/16

(1)

Decyzja Komisji 2010/221/UE z dnia 15 kwietnia 2010 r. zatwierdzająca krajowe środki w zakresie ograniczania wpływu niektórych chorób zwierząt akwakultury i dzikich zwierząt wodnych zgodnie z art. 43 dyrektywy Rady 2006/88/WE (2) zezwala niektórym państwom członkowskim na stosowanie ograniczeń dotyczących przesyłek zwierząt wodnych, które są wprowadzane do obrotu lub objęte przywozem, w celu zapobiegania wprowadzaniu niektórych chorób na ich terytorium.

(2)

Państwa członkowskie mogą stosować takie ograniczenia pod warunkiem wykazania, że ich terytorium lub niektóre wyznaczone obszary ich terytorium są wolne od takich chorób, bądź wykazania, że ustanowiły program zwalczania w celu uwolnienia się od tych chorób.

(3)

Ograniczenia dotyczące herpeswirusa 1 μνar u ostryg (OsHV-1 μνar) przewidziane w decyzji 2010/221/UE mają obowiązywać tylko do dnia 30 kwietnia 2013 r. OsHV-1 μνar to nowa choroba z wieloma niewiadomymi i programy nadzoru zatwierdzone tą decyzją nie zostały jeszcze w pełni ocenione. W związku z tym okres, w którym państwa członkowskie mogą wprowadzić określone ograniczenia związane z tą chorobą, należy przedłużyć o kolejny rok.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2010/221/UE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1.5.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 120/s3