31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/1

(1)

Zgodnie z decyzją Rady 2013/2/UE (1) Umowa między Unią Europejską a Republiką Armenii o ułatwieniach w wydawaniu wiz („umowa”) została podpisana w dniu 17 grudnia 2012 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(2)

Umowa powinna zostać przyjęta.

(3)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (2); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(4)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(5)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/2

a)

„państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej, z wyjątkiem Królestwa Danii, Republiki Irlandii oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;

b)

„obywatel Unii” oznacza każdego obywatela państwa członkowskiego zgodnie z definicją zawartą w lit. a);

c)

„obywatel Armenii” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo Armenii zgodnie z prawodawstwem Republiki Armenii;

d)

„wiza” oznacza zezwolenie wydane przez państwo członkowskie na tranzyt przez terytorium państw członkowskich lub planowany pobyt na terytorium państw członkowskich nie dłuższy niż 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu;

e)

„osoba zamieszkująca legalnie” oznacza każdego obywatela Armenii, który został upoważniony lub uprawniony na podstawie prawa unijnego lub przepisów krajowych do pobytu na terytorium jednego z państw członkowskich przez okres dłuższy niż 90 dni.

a)

w przypadku bliskich krewnych – współmałżonków, dzieci (w tym przysposobionych), rodziców (w tym opiekunów), dziadków, wnuków – odwiedzających obywateli Armenii legalnie zamieszkujących na terytorium państw członkowskich lub obywateli Unii zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego, którego są obywatelami:

b)

w przypadku członków oficjalnych delegacji, w tym stałych członków takich delegacji, którzy na oficjalne zaproszenie skierowane do Armenii uczestniczą w spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w wydarzeniach organizowanych na terytorium jednego z państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe:

c)

w przypadku uczniów, studentów, słuchaczy studiów podyplomowych oraz towarzyszących im nauczycieli, którzy odbywają podróż w celu podjęcia nauki lub odbycia szkoleń, w tym w ramach programów wymiany oraz innych działań szkolnych:

d)

w przypadku osób podróżujących w celach medycznych i – w razie konieczności – osób im towarzyszących:

e)

w przypadku dziennikarzy i członków ekipy technicznej towarzyszących im w celach zawodowych:

f)

w przypadku uczestników międzynarodowych imprez sportowych i osób im towarzyszących w celach zawodowych:

g)

w przypadku przedsiębiorców i przedstawicieli organizacji branżowych:

h)

w przypadku przedstawicieli wolnych zawodów biorących udział w międzynarodowych wystawach, konferencjach, sympozjach, seminariach lub innych podobnych imprezach:

i)

w przypadku przedstawicieli organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz osób zaproszonych przez organizacje niekomercyjne wspólnoty ormiańskiej zarejestrowane w państwach członkowskich, którzy odbywają podróż w celu odbycia szkoleń, wzięcia udziału w seminariach i konferencjach, w tym w ramach programów wymiany lub programów wsparcia wspólnoty panormiańskiej i ormiańskiej:

j)

w przypadku osób biorących udział w działaniach naukowych, akademickich, kulturalnych lub artystycznych, w tym programach uniwersyteckich i innych programach wymiany:

k)

w przypadku kierowców przewożących ładunki w ruchu międzynarodowym i świadczących usługi transportu pasażerskiego, przemieszczających się na terytorium państw członkowskich pojazdami zarejestrowanymi w Armenii:

l)

w przypadku uczestników oficjalnych programów wymiany organizowanych przez miasta partnerskie i inne jednostki komunalne:

m)

w przypadku osób pragnących odwiedzić cmentarz wojskowy lub cywilny:

a)

w przypadku osoby zaproszonej: imię i nazwisko, datę urodzenia, płeć, obywatelstwo, numer paszportu, czas i cel podróży, liczbę poprzednich wjazdów oraz w stosownych przypadkach imiona i nazwiska małżonka i dzieci towarzyszących osobie zaproszonej;

b)

w przypadku osoby zapraszającej: imię, nazwisko i adres;

c)

w przypadku gdy strona zapraszająca jest osobą prawną, spółką lub organizacją: pełną nazwę i adres oraz

a)

współmałżonkom, dzieciom (w tym przysposobionym) poniżej 21. roku życia lub pozostającym na utrzymaniu rodziców, rodzicom (w tym opiekunom) – odwiedzającym obywateli Armenii legalnie zamieszkujących na terytorium państw członkowskich lub obywateli Unii zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego, którego są obywatelami;

b)

członkom rządów krajowych i regionalnych, Trybunałów Konstytucyjnych i Sądów Najwyższych wykonującym swoje obowiązki, w przypadku gdy nie są oni zwolnieni z obowiązku wizowego na mocy niniejszej umowy;

c)

stałym członkom oficjalnych delegacji, którzy na oficjalne zaproszenie wystosowane do Armenii uczestniczą regularnie w spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w imprezach organizowanych na terytorium państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe.

—

w przypadku osób wymienionych w lit. a) – okres ważności zezwolenia na legalny pobyt obywateli Armenii legalnie zamieszkujących w Unii,

—

w przypadku osób wymienionych w lit. b) – okres ich kadencji,

—

w przypadku osób wymienionych w lit. c) – okres pełnienia funkcji stałego członka oficjalnej delegacji

a)

członkom oficjalnych delegacji, którzy na oficjalne zaproszenie wystosowane do Armenii uczestniczą regularnie w spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w imprezach organizowanych na terytorium państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe;

b)

przedstawicielom organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz osobom zaproszonym przez organizacje niekomercyjne wspólnoty ormiańskiej zarejestrowane w państwach członkowskich, którzy odbywają podróże do państw członkowskich w celu odbycia szkoleń, wzięcia udziału w seminariach i konferencjach, w tym w ramach programów wymiany lub programów wsparcia wspólnoty panormiańskiej i ormiańskiej;

c)

przedstawicielom wolnych zawodów biorącym udział w międzynarodowych wystawach, konferencjach, sympozjach, seminariach lub innych podobnych imprezach, którzy odbywają regularne podróże do państw członkowskich;

d)

osobom biorącym udział w działaniach naukowych, kulturalnych lub artystycznych, w tym programach uniwersyteckich i innych programach wymiany, odbywającym regularne podróże do państw członkowskich;

e)

studentom oraz słuchaczom studiów podyplomowych, którzy odbywają regularne podróże w celu podjęcia nauki lub odbycia szkoleń, w tym w ramach programów wymiany;

f)

uczestnikom oficjalnych programów wymiany organizowanych przez miasta partnerskie i inne jednostki komunalne;

g)

osobom zmuszonym do odbywania regularnych podróży w celach medycznych i – w razie konieczności – osobom im towarzyszącym;

h)

dziennikarzom i członkom ekipy technicznej towarzyszącym im w celach zawodowych:

i)

przedsiębiorcom i przedstawicielom organizacji branżowych, którzy odbywają regularne podróże do państw członkowskich;

j)

uczestnikom międzynarodowych imprez sportowych i osobom towarzyszącym im w celach zawodowych;

k)

kierowcom przewożącym ładunki w ruchu międzynarodowym i świadczącym usługi transportu pasażerskiego, przemieszczającym się na terytorium państw członkowskich pojazdami zarejestrowanymi w Armenii.

a)

emeryci i renciści;

b)

dzieci poniżej 12. roku życia;

c)

członkowie rządów krajowych i regionalnych, Trybunałów Konstytucyjnych i Sądów Najwyższych, w przypadku gdy nie są oni zwolnieni z obowiązku wizowego na mocy niniejszej umowy;

d)

osoby niepełnosprawne i – w razie konieczności – ich opiekunowie;

e)

bliscy krewni – współmałżonkowie, dzieci (w tym przysposobione), rodzice (w tym opiekunowie), dziadkowie lub wnuki – obywateli Armenii legalnie zamieszkujących na terytorium państw członkowskich lub obywateli Unii zamieszkujących na terytorium państwa członkowskiego, którego są obywatelami;

f)

członkowie oficjalnych delegacji, w tym stali członkowie oficjalnych delegacji, którzy na oficjalne zaproszenie skierowane do Armenii uczestniczą w spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w wydarzeniach organizowanych na terytorium jednego z państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe:

g)

uczniowie, studenci, słuchacze studiów podyplomowych oraz towarzyszący im nauczyciele, którzy odbywają podróż w celu podjęcia nauki lub odbycia szkoleń, w tym w ramach programów wymiany oraz innych działań szkolnych;

h)

dziennikarze i członkowie ekipy technicznej towarzyszący im w celach zawodowych;

i)

uczestnicy międzynarodowych imprez sportowych i osoby towarzyszące im w celach zawodowych;

j)

przedstawiciele organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz osoby zaproszone przez organizacje niekomercyjne wspólnoty ormiańskiej zarejestrowane w państwach członkowskich, którzy odbywają podróż w celu odbycia szkoleń, wzięcia udziału w seminariach i konferencjach, w tym w ramach programów wymiany lub programów wsparcia wspólnoty panormiańskiej i ormiańskiej;

k)

osoby biorące udział w działaniach naukowych, akademickich, kulturalnych lub artystycznych, w tym programach uniwersyteckich i innych programach wymiany;

l)

osoby, które przedstawiły dowody potwierdzające konieczność wyjazdu z przyczyn humanitarnych, w tym w celu podjęcia pilnego leczenia, oraz osoby im towarzyszące, lub w celu wzięcia udziału w pogrzebie bliskiego krewnego albo odwiedzenia ciężko chorego bliskiego krewnego.

a)

monitorowanie wykonania niniejszej umowy;

b)

proponowanie zmian lub uzupełnień do niniejszej umowy;

c)

rozstrzyganie sporów dotyczących interpretacji bądź stosowania postanowień niniejszej umowy.

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/12

(1)

Zgodnie z decyzją Rady 2013/156/UE (1) Umowa między Unią Europejską a Republiką Armenii o readmisji osób przebywających nielegalnie („Umowa”) została podpisana w dniu 19 kwietnia 2013 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(2)

Umowa powinna zostać zatwierdzona.

(3)

Na mocy umowy ustanawia się Wspólny Komitet ds. Readmisji, który może przyjąć swój regulamin wewnętrzny. Właściwe jest wprowadzenie uproszczonej procedury ustalania stanowiska Unii w tym przypadku.

(4)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, te dwa państwa członkowskie nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji i nie są nią związane ani jej nie stosują.

(5)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/13

a)

„Umawiające się Strony” oznaczają Armenię i Unię;

b)

„obywatel Armenii” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo Armenii zgodnie z prawodawstwem Republiki Armenii;

c)

„obywatel państwa członkowskiego” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo państwa członkowskiego w rozumieniu definicji przyjętej na potrzeby Unii;

d)

„państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii Europejskiej związane niniejszą umową;

e)

„obywatel państwa trzeciego” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo inne niż Armenii czy jednego z państw członkowskich;

f)

„bezpaństwowiec” oznacza każdą osobę nieposiadającą obywatelstwa;

g)

„dokument pobytowy” oznacza wszelkiego rodzaju zezwolenie wydane przez Armenię lub jedno z państw członkowskich, uprawniające daną osobę do przebywania na ich terytorium. Pojęcie to nie obejmuje czasowych zezwoleń na pobyt na terytorium tych państw w związku z rozpatrywaniem wniosku o azyl lub dokument pobytowy;

h)

„wiza” oznacza zezwolenie wydane lub decyzję podjętą przez Armenię lub jedno z państw członkowskich, w przypadku gdy wydanie zezwolenia lub podjęcie decyzji jest wymagane w związku z wjazdem na terytorium Armenii lub jednego z państw członkowskich albo tranzytem przez to terytorium. Niniejsza definicja nie obejmuje lotniskowej wizy tranzytowej;

i)

„państwo składające wniosek” oznacza państwo (Armenię lub jedno z państw członkowskich), które składa wniosek o readmisję zgodnie z art. 8 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 15 niniejszej umowy;

j)

„państwo rozpatrujące wniosek” oznacza państwo (Armenię lub jedno z państw członkowskich), do którego skierowany jest wniosek o readmisję zgodnie z art. 8 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 15 niniejszej umowy;

k)

„właściwy organ” oznacza krajowy organ Armenii lub jednego z państw członkowskich, któremu powierzono zadanie wykonania niniejszej umowy zgodnie z jej art. 20 ust. 1 lit. a);

l)

„tranzyt” oznacza przejazd obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca przez terytorium państwa rozpatrującego wniosek podczas podróży z państwa składającego wniosek do państwa przeznaczenia;

m)

„rejon przygraniczny” oznacza obszar w zasięgu 15 kilometrów od terenu portów morskich wraz ze strefami celnymi i od terenu międzynarodowych portów lotniczych państw członkowskich i Armenii.

—

Powszechnej deklaracji praw człowieka z dnia 10 grudnia 1948 r.,

—

Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r.,

—

Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia1966 r.,

—

Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z dnia 10 grudnia1984 r.,

—

Konwencji z dnia 28 lipca 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców i protokołu z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącego statusu uchodźców.

—

niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia czy obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek lub posiadają ważny dokument pobytowy wydany przez inne państwo członkowskie,

—

legitymujących się innym obywatelstwem lub będących bezpaństwowcami współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium Armenii, chyba że mają oni niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek lub posiadają ważny dokument pobytowy wydany przez inne państwo członkowskie.

a)

posiadają w chwili składania wniosku o readmisję ważną wizę lub dokument pobytowy wydany przez Armenię; lub

b)

nielegalnie i bezpośrednio wjechały na terytorium danego państwa członkowskiego po pobycie na terytorium Armenii bądź po tranzycie przez jej terytorium.

—

niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia czy obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w Armenii,

—

legitymujących się innym obywatelstwem lub będących bezpaństwowcami współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek, chyba że mają oni niezależne prawo pobytu w Armenii.

a)

posiadają w chwili składania wniosku o readmisję ważną wizę lub dokument pobytowy wydany przez państwo rozpatrujące wniosek; lub

b)

bezprawnie i bezpośrednio wjechały na terytorium Armenii po pobycie na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek bądź po tranzycie przez jego terytorium.

a)

dane określające tożsamość osoby, która ma podlegać readmisji (np. imiona, nazwiska, datę i – o ile to możliwe – miejsce urodzenia oraz ostatnie miejsce pobytu), a w stosownych przypadkach także dane określające tożsamość nieletnich dzieci niebędących w związku małżeńskim lub małżonków;

b)

w przypadku własnych obywateli: wskazanie środków stanowiących dowód lub dowód prima facie potwierdzający obywatelstwo, zgodnie z, odpowiednio, załącznikami 1 i 2;

c)

w przypadku obywateli państw trzecich i bezpaństwowców: wskazanie środków stanowiących dowód lub dowód prima facie potwierdzający spełnienie warunków readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, zgodnie z, odpowiednio, załącznikami 3 i 4;

d)

zdjęcie osoby, która ma podlegać readmisji.

a)

oświadczenie stwierdzające, że osoba, która ma być przekazana, może potrzebować pomocy lub opieki, pod warunkiem że osoba ta wyraziła jednoznaczną zgodę na takie oświadczenie;

b)

wszelkie inne środki ochrony, bezpieczeństwa bądź informacje dotyczące stanu zdrowia danej osoby, jakie mogą być niezbędne w poszczególnych przypadkach przekazywania.

—

w ciągu dwóch dni roboczych, w przypadku gdy wniosek złożono w ramach procedury przyspieszonej (art. 7 ust. 3),

—

w ciągu dwunastu dni kalendarzowych w pozostałych przypadkach.

a)

jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec narażony jest w państwie będącym miejscem przeznaczenia lub w innym państwie tranzytu na realne ryzyko tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania czy ukarania, karę śmierci lub prześladowania ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub przekonania polityczne; lub

b)

jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec podlega sankcjom karnym w państwie rozpatrującym wniosek lub innym państwie tranzytu; lub

c)

ze względu na zdrowie publiczne, bezpieczeństwo wewnętrzne, porządek publiczny lub inne narodowe interesy państwa rozpatrującego wniosek.

a)

rodzaj tranzytu (powietrzny, morski lub lądowy), inne możliwe państwa tranzytu i przewidziany końcowy cel podróży;

b)

szczegółowe informacje o danej osobie (np. imię, nazwisko, nazwisko panieńskie, inne używane imiona/nazwiska lub imiona/nazwiska, pod jakimi dana osoba jest znana lub pseudonimy, datę urodzenia, płeć i – jeśli to możliwe – miejsce urodzenia, obywatelstwo, język ojczysty, rodzaj i numer dokumentu podróży);

c)

przewidywane miejsce wjazdu, termin przekazania osoby i ewentualną możliwość użycia eskorty;

d)

oświadczenie, że z punktu widzenia państwa składającego wniosek spełnione są warunki określone w art. 14 ust. 2 oraz że nie są znane żadne powody mogące uzasadniać odmowę zgodnie z art. 14 ust. 3.

a)

dane osobowe muszą być przetwarzane uczciwie i zgodnie z prawem;

b)

dane osobowe muszą być zbierane w określonym, jednoznacznym i prawnie dopuszczonym celu związanym z wykonaniem niniejszej umowy i nie mogą być dalej przetwarzane przez organ przekazujący ani organ, który je przyjmuje, w sposób niezgodny z tym celem;

c)

dane osobowe muszą być adekwatne do potrzeb i istotne dla danej sprawy oraz nie mogą wykraczać poza cel, w jakim są gromadzone lub przetwarzane; w szczególności przekazywane dane osobowe mogą dotyczyć wyłącznie:

d)

dane osobowe muszą być dokładne i w razie konieczności aktualizowane;

e)

dane osobowe należy przechowywać w formie umożliwiającej identyfikację osób, których dane te dotyczą, przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do realizacji celu, w jakim zostały zebrane lub w jakim są przetwarzane;

f)

zarówno organ, który przekazuje dane osobowe, jak i ten, który je przyjmuje, podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia, odpowiednio, sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych osobowych, w przypadku gdy ich przetwarzanie nie jest zgodne z przepisami niniejszego artykułu, zwłaszcza w przypadku gdy nie są one adekwatne do potrzeb, istotne dla danej sprawy lub wykraczają poza cel ich przetwarzania. Dotyczy to także zgłaszania drugiej Stronie wszelkich przypadków sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych;

g)

organ, który przyjmuje dane, powiadamia organ przekazujący dane na wniosek tego ostatniego o sposobie wykorzystania przekazanych danych i uzyskanych wynikach;

h)

dane osobowe mogą być przekazywane wyłącznie właściwym organom. Udostępnienie otrzymanych danych innym organom wymaga uprzedniej zgody organu przekazującego;

i)

właściwe organy przekazujące i otrzymujące dane osobowe są zobowiązane do prowadzenia pisemnego rejestru przekazywanych i otrzymanych danych.

—

konwencji międzynarodowych określających państwo odpowiedzialne za badanie złożonych wniosków o azyl,

—

konwencji międzynarodowych dotyczących ekstradycji i tranzytu,

—

wielostronnych międzynarodowych konwencji i umów o readmisji cudzoziemców.

a)

monitorowanie i wymianę informacji dotyczących stosowania niniejszej umowy, z wyłączeniem danych osobowych;

b)

zajmowanie się kwestiami wynikającymi z interpretacji lub stosowania postanowień niniejszej umowy;

c)

podejmowanie decyzji w sprawie zasad wykonawczych niezbędnych do jednolitego stosowania niniejszej umowy;

d)

prowadzenie regularnej wymiany informacji na temat protokołów wykonawczych sporządzanych przez poszczególne państwa członkowskie i Armenię zgodnie z art. 20;

e)

zalecanie wprowadzania zmian do niniejszej umowy i jej załączników.

a)

wyznaczania właściwych organów, przejść granicznych i wymiany punktów kontaktowych;

b)

warunków powrotu osób pod eskortą, w tym tranzytu eskortowanych obywateli państw trzecich i bezpaństwowców;

c)

środków i dokumentów uzupełniających te wymienione w załącznikach 1–4 do niniejszej umowy;

d)

zasad readmisji w przypadku procedury przyspieszonej;

e)

procedury przeprowadzania rozmów.

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/30

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. Artykuł 10 tego rozporządzenia przewiduje ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Komisji 70/524/EWG (2).

(2)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 492/2006 (3), zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG, udzielono zezwolenia bez ograniczeń czasowych na stosowanie preparatu Saccharomyces cerevisiae MUCL 39885 jako dodatku paszowego dla bydła opasowego. Preparat ten został następnie wpisany do rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 896/2009 (4) udzielono zezwolenia na dziesięć lat na stosowanie preparatu Saccharomyces cerevisiae MUCL 39885 u macior, rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1119/2010 (5) — u krów mlecznych i koni oraz rozporządzeniem Komisji (UE) nr 170/2011 (6) — u prosiąt odsadzonych od maciory.

(4)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z art. 7 tego rozporządzenia złożony został wniosek o ponowną ocenę tego preparatu jako dodatku paszowego dla bydła opasowego, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 13 marca 2013 r. (7), że preparat Saccharomyces cerevisiae MUCL 39885 w proponowanych warunkach stosowania nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a jego stosowanie może poprawić końcową masę ciała, przyrost masy ciała w stosunku do paszy oraz średni przyrost dzienny. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena preparatu Saccharomyces cerevisiae MUCL 39885 dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

W związku z udzieleniem nowego zezwolenia na mocy rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 przepisy dotyczące Saccharomyces cerevisiae MUCL 39885 zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 492/2006 powinny zostać skreślone. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 492/2006.

(8)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/33

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 tego rozporządzenia przewidziano ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na podstawie dyrektywy Rady 70/524/EWG (2).

(2)

Dyrektywą Komisji 82/822/EWG (3) udzielono bezterminowo zezwolenia na stosowanie bentonitu, należącego do grupy spoiw, środków przeciwzbrylających i koagulantów, jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt, zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG. Dodatek ten został następnie wpisany do rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z art. 7 tego rozporządzenia złożony został wniosek o ponowną ocenę bentonitu jako dodatku paszowego z grupy spoiw i środków przeciwzbrylających dla wszystkich gatunków zwierząt oraz, zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia, o udzielenie nowego zezwolenia na stosowanie jako substancji służącej do kontroli zanieczyszczenia radionuklidami dla wszystkich gatunków zwierząt. Ponadto zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o udzielenie nowego zezwolenia na stosowanie bentonitu jako substancji redukującej zanieczyszczenie paszy mikotoksynami dla wszystkich gatunków zwierząt. We wnioskach tych zwrócono się o zaklasyfikowanie tego dodatku w kategorii „dodatki technologiczne” i dołączono do nich dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swoich opiniach z dnia 2 lutego 2011 r. (4), 14 czerwca 2011 r. (5) i 14 czerwca 2012 r. (6), że w proponowanych warunkach stosowania bentonit nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt, zdrowie ludzi ani na środowisko naturalne oraz że może być skuteczny jako spoiwo, środek przeciwzbrylający oraz jako substancja służąca do kontroli zanieczyszczenia radionuklidami dla wszystkich gatunków zwierząt. Uznano także, że bentonit może być skuteczny jako spoiwo aflatoksyn dla krów mlecznych i że wniosek ten może zostać rozszerzony na wszystkie przeżuwacze. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ponieważ przedstawione badania in vitro spełniają warunki wykazania skuteczności dodatków technologicznych określone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 429/2008 (7), w szczególności w pkt 4 załącznika II i w pkt 1.4 załącznika III do tego rozporządzenia, oraz ponieważ uznano, że badania te wskazują wyraźne dowody na wiązanie aflatoksyny B1 (AfB), a ponadto zdolność wiązania, ograniczona do aflatoksyny B1, została określona jako cecha betonitu, wniosek o jego skuteczności jako substancji redukującej zanieczyszczenie paszy mikotoksynami można uznać za wystarczający do rozszerzenia jego zastosowania na drób i świnie.

(6)

Ocena betonitu dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tego dodatku, jak określono w załącznikach do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia na stosowanie betonitu jako spoiwa i środka przeciwzbrylającego, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/38

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 tego rozporządzenia przewidziano ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 70/524/EWG (2).

(2)

Zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG udzielono bezterminowego zezwolenia na stosowanie preparatu Enterococcus faecium NCIMB 10415 jako dodatku paszowego dla cieląt rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1288/2004 (3), dla macior rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1200/2005 (4), dla prosiąt rozporządzeniem Komisji (WE) nr 252/2006 (5), dla tuczników rozporządzeniem Komisji (WE) nr 943/2005 (6) oraz dla kotów i psów rozporządzeniem Komisji (WE) nr 102/2009 (7). Preparat ten został następnie wpisany do rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 361/2011 stosowanie tego preparatu zostało również dopuszczone w żywieniu kurcząt rzeźnych na okres dziesięciu lat (8).

(4)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z art. 7 tego rozporządzenia złożony został wniosek o ponowną ocenę preparatu Enterococcus faecium NCIMB 10415 jako dodatku paszowego dla cieląt, kotów i psów oraz, zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia, o nowe zastosowanie u koźląt celem sklasyfikowania dodatku w kategorii „dodatki zootechniczne”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opiniach z dnia 29 stycznia 2013 r. (9), że w proponowanych warunkach stosowania preparat Enterococcus faecium NCIMB 10415 nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, jego stosowanie zwiększa końcową masę ciała lub dzienny przyrost masy u cieląt przeznaczonych do dalszego chowu i u cieląt opasowych, a wniosek ten można rozszerzyć na koźlęta przeznaczone do dalszego chowu i na koźlęta rzeźne. Urząd uznał również, że preparat oddziałuje korzystnie w przypadku psów poprzez zwiększanie stężenia IgA w jelicie lub surowicy krwi. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Zaobserwowano niewielki, ale znaczący wpływ na jakość odchodów u kotów, co uznano za wystarczające, aby potwierdzić skuteczność w odniesieniu do tego gatunku.

(7)

Ocena preparatu Enterococcus faecium NCIMB 10415 dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tego dodatku, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(8)

W związku z udzieleniem nowego zezwolenia na mocy rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 102/2009 i odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1288/2004.

(9)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego zastosowania zmian w warunkach zezwolenia, należy przewidzieć okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymogów wynikających z zezwolenia.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/42

(1)

Europejska ocena techniczna jest niezbędna w celu umożliwienia producentowi wyrobu budowlanego sporządzania deklaracji właściwości użytkowych wyrobu budowlanego, który nie jest objęty lub w pełni objęty normą zharmonizowaną.

(2)

Artykuł 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 305/2011 ustanawia wymogi dotyczące treści europejskiej oceny technicznej. Ponieważ zasady zakładowej kontroli produkcji, która ma być stosowana, określa się w odpowiednim europejskim dokumencie oceny, europejska ocena techniczna powinna zawierać tylko takie szczegóły techniczne, które uznano za niezbędne w tych zasadach w ramach tego dokumentu i które zostaną zdefiniowane na tym poziomie w celu wdrożenia systemu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych.

(3)

Biorąc pod uwagę dużą różnorodność wyrobów budowlanych, format europejskiej oceny technicznej powinien w wystarczająco elastyczny sposób definiować formę opisu technicznego danego wyrobu.

(4)

Europejska ocena techniczna powinna również zapewnić wystarczającą elastyczność opisu właściwości użytkowych wyrobu w celu umożliwienia producentowi sprawnego złożenia dokładnej deklaracji właściwości użytkowych opierającej się na tej ocenie.

(5)

W celu ochrony poufnych informacji technicznych dotyczących wyrobu producent powinien mieć możliwość wskazania odpowiedzialnej jednostce ds. oceny technicznej, które części opisu wyrobu są poufne i nie mogą być ujawniane wraz z europejską oceną techniczną. Poufne informacje należy umieścić w oddzielnych załącznikach do europejskich ocen technicznych.

(6)

W celu zwiększenia efektywności rynku wewnętrznego i konkurencyjności europejskiego sektora budownictwa ogółem europejskie oceny techniczne powinny być wydawane jak najszybciej po złożeniu wniosku przez producenta,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/44

(1)

W załączniku 74 pkt 3 do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) zezwala się na stosowanie systemu ekwiwalencji między surowym cukrem trzcinowym (kod CN 1701 11 90) oraz surowym cukrem buraczanym (kod CN 1701 12 90), pod warunkiem że uzyskiwane są produkty kompensacyjne objęte kodem 1701 99 10 (cukier biały).

(2)

Nie można jednak prawidłowo zastosować załącznika 74 pkt 3 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, ponieważ nie istnieje w Unii rynek surowego cukru buraczanego.

(3)

Należy znaleźć rozwiązanie, które zapewni pewność prawną w związku ze stosowaniem towarów ekwiwalentnych w sektorze cukru.

(4)

Cukier biały zazwyczaj otrzymuje się z buraków cukrowych w procesie ciągłym. W procesie tym surowy cukier buraczany nie jest produkowany jako odrębny produkt i w związku z tym nie może być wprowadzany do obrotu. Z tego powodu należy zezwolić na używanie buraków cukrowych zamiast surowego cukru buraczanego jako towarów ekwiwalentnych.

(5)

Uzysk surowego cukru trzcinowego powinien być obliczany zgodnie z załącznikiem IV cz. B pkt III. 3 do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (3), ponieważ jest to szczególna metoda obliczeniowa w sektorze cukru.

(6)

Ze względu na zmiany w Nomenklaturze scalonej należy uaktualnić odniesienia do kodów Nomenklatury scalonej (CN) w załączniku 74 pkt 3 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik 74 pkt 3 do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/46

(1)

Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006 przewiduje, że ilościami zbóż, dla których przyznawana jest refundacja wywozowa, są ilości objęte kontrolą i poddane destylacji oraz ważone przy zastosowaniu współczynnika ustalanego corocznie w stosunku do każdego zainteresowanego państwa członkowskiego. Współczynnik ten wyraża stosunek między całkowitymi ilościami wywiezionymi i całkowitymi ilościami wprowadzonymi do obrotu danego napoju spirytusowego na podstawie tendencji odnotowanych w odniesieniu do tych ilości w okresie odpowiadającym przeciętnemu okresowi dojrzewania tego napoju spirytusowego.

(2)

W świetle informacji przedstawionych przez Zjednoczone Królestwo i dotyczących okresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2012 r. przeciętny okres dojrzewania w 2012 r. dla szkockiej whisky wynosił siedem lat.

(3)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 745/2012 (3) nie wywołuje już skutków, gdyż dotyczyło współczynników stosowanych w okresie 2012/2013. W związku z powyższym należy ustalić współczynniki na okres od dnia 1 października 2013 r. do dnia 30 września 2014 r.

(4)

Artykuł 10 protokołu 3 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym wyklucza przyznawanie refundacji przy wywozie do Liechtensteinu, Islandii i Norwegii. Ponadto Unia zawarła z niektórymi państwami trzecimi umowy znoszące refundacje wywozowe. W związku z tym oraz w zastosowaniu art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1670/2006 należy to uwzględnić przy obliczaniu współczynnika na okres 2013/2014,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/48

(1)

Republika Peru złożyła wniosek o rejestrację nazwy „Pisco” jako chronionego oznaczenia geograficznego w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 110/2008 zgodnie z procedurą określoną w art. 17 ust. 1 wzmiankowanego rozporządzenia. „Pisco” jest okowitą owocową tradycyjnie produkowaną w Peru za pomocą fermentacji i destylacji winogron.

(2)

Podstawowe specyfikacje dokumentacji technicznej dla „Pisco” zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) do celów procedury zgłaszania zastrzeżeń, zgodnie z art. 17 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 110/2008. Jako że do Komisji nie wpłynęły żadne zastrzeżenia zgodnie z art. 17 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 110/2008, nazwę należy włączyć do załącznika III do wzmiankowanego rozporządzenia.

(3)

Zgodnie z Układem ustanawiającym stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chile, z drugiej strony, zatwierdzonym decyzją 2002/979/WE (3), „Pisco” jest chronioną nazwą napojów spirytusowych pochodzących z Chile. Dlatego też należy wyjaśnić, że ochrona oznaczenia geograficznego „Pisco” w odniesieniu do produktów pochodzących z Peru nie stanowi przeszkody dla używania takiej nazwy w odniesieniu do produktów pochodzących z Chile.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 110/2008.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Napojów Spirytusowych,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/49

(1)

Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zabronione jest stosowanie oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, chyba że Komisja udzieliła zezwolenia na takie oświadczenia zgodnie z tym rozporządzeniem i zostały one włączone do wykazu dozwolonych oświadczeń.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 stanowi ponadto, że wnioski o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych mogą być składane przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Właściwy organ krajowy przekazuje prawidłowe wnioski Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), zwanemu dalej „Urzędem”, z prośbą o dokonanie oceny naukowej oraz Komisji i państwom członkowskim do wiadomości.

(3)

Urząd wydaje opinię na temat danego oświadczenia zdrowotnego.

(4)

Komisja decyduje o udzieleniu zezwolenia na stosowanie oświadczeń zdrowotnych, uwzględniając opinię wydaną przez Urząd.

(5)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Béres Pharmaceuticals Ltd. na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem glukozaminy na utrzymywanie stawów (pytanie nr EFSA-Q-2011-00907) (2). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Glukozamina przyczynia się do ochrony chrząstek stawowych narażonych na nadmierny ruch lub nadmierne obciążenie oraz zwiększa zasięg stawów”.

(6)

Dnia 5 grudnia 2011 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem glukozaminy a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(7)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Merck Consumer Healthcare na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem glukozaminy na utrzymywanie prawidłowych chrząstek stawowych (pytanie nr EFSA-Q-2011-01113) (3). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Glukozamina przyczynia się do utrzymywania prawidłowych chrząstek stawowych”.

(8)

Dnia 16 maja 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem glukozaminy a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(9)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Extraction Purification Innovation France na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego ze spożywaniem wyciągu z lipidów polarnych pszenicy na ochronę skóry przed odwodnieniem (pytanie nr EFSA-Q-2011-01122) (4). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Przyczynia się do polepszenia uwodnienia skóry”.

(10)

Dnia 5 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem wyciągu z lipidów polarnych pszenicy a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(11)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Lesaffre International/Lesaffre Human Care na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem Saccharomyces cerevisiae var. boulardii CNCM I-3799 na zmniejszenie dolegliwości żołądkowo-jelitowych (pytanie nr EFSA-Q-2012-00271) (5). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Saccharomyces cerevisiae var. boulardii CNCM I-3799 pomaga utrzymać komfort jelitowy”.

(12)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem Saccharomyces cerevisiae var. boulardii CNCM I-3799 a deklarowanym efektem nie było możliwe. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(13)

W następstwie dwóch wniosków złożonych przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem połączenia tiaminy, ryboflawiny, niacyny, kwasu pantotenowego, pirydoksyny, D-biotyny i oleju z pestek dyni (Cucurbita pepo L.) na utrzymanie zdrowych włosów (pytania nr EFSA-Q-2012-00334 oraz EFSA-Q-2012-00335) (6). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga zwiększyć ilość włosów”.

(14)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem połączenia tiaminy, ryboflawiny, niacyny, kwasu pantotenowego, pirydoksyny, D-biotyny i oleju z pestek dyni (Cucurbita pepo L.) a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(15)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem wyciągu z Rhodiola rosea L. na zmniejszenie zmęczenia psychicznego (pytanie nr EFSA-Q-2012-00336) (7). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga zmniejszyć zmęczenie w przypadku stresu”.

(16)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem wyciągu z Rhodiola rosea L. a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(17)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem połączenia oleju z nasion lnu i witaminy E na funkcjonowanie bariery przepuszczalności skóry (pytanie nr EFSA-Q-2012-00337) (8). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Przyczynia się do utrzymania funkcjonowania bariery przepuszczalności skóry”.

(18)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem połączenia oleju z nasion lnu i witaminy E a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(19)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Opti EFAX™ na utrzymanie prawidłowego stężenia cholesterolu LDL we krwi (pytanie nr EFSA-Q-2012-00339) (9). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Opti EFAX™ pomaga utrzymać korzystny dla zdrowia poziom cholesterolu LDL we krwi”.

(20)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Opti EFAX™ a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(21)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem Opti EFAX™ na utrzymanie prawidłowego stężenia cholesterolu HDL w krwi (pytanie nr EFSA-Q-2012-00340) (10). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Opti EFAX™ pomaga utrzymać korzystny dla zdrowia poziom cholesterolu HDL we krwi”.

(22)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Opti EFAX™ a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(23)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem spożywania preparatu KF2BL20, będącego połączeniem keratyny, miedzi, cynku, niacyny, kwasu pantotenowego, pirydoksyny i D-biotyny na utrzymanie zdrowych włosów (pytanie nr EFSA-Q-2012-00381) (11). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga utrzymać wytrzymałość włosów”.

(24)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem KF2BL20 a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(25)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem kwasu hialuronowego na ochronę skóry przed odwodnieniem (pytanie nr EFSA-Q-2012-00382) (12). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga utrzymać dobre uwodnienie skóry”.

(26)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem kwasu hialuronowego a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(27)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Opti EFAX™ na utrzymanie prawidłowego stężenia triglicerydów we krwi (pytanie nr EFSA-Q-2012-00383) (13). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Opti EFAX™ pomaga utrzymać korzystny dla zdrowia poziom triglicerydów we krwi”.

(28)

Dnia 17 lipca 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Opti EFAX™ a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(29)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Vivatech na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Transitech®, brzmiącego „polepsza tranzyt i go trwale reguluje” (pytanie nr EFSA-Q-2012-00296) (14). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Polepsza tranzyt i go trwale reguluje”.

(30)

Dnia 26 września 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Transitech® a deklarowanym efektem nie było możliwe. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(31)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Femilub® na utrzymanie wilgotności pochwy (pytanie nr EFSA-Q-2012-00571) (15). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga zmniejszyć suchość pochwy”.

(32)

Dnia 26 września 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Femilub® a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(33)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem połączenia likopenu, witaminy E, luteiny i selenu na ochronę skóry przez uszkodzeniem spowodowanym przez promieniowanie UV (pytanie nr EFSA-Q-2012-00592) (16). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Pomaga przygotować czułą skórę od wewnątrz w celu polepszenia tolerancji na promieniowanie słoneczne”.

(34)

Dnia 27 września 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że nie wykazano związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem połączenia likopenu, witaminy E, luteiny i selenu a deklarowanym efektem. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(35)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Glanbia Nutritionals plc na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Prolibra®, brzmiącego „pomaga zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej przy jednoczesnym zachowaniu chudej tkanki mięśniowej” (pytanie nr EFSA-Q-2012-00001) (17). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało następująco: „Pomaga zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej przy jednoczesnym zachowaniu chudej tkanki mięśniowej”.

(36)

Dnia 8 listopada 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy spożywaniem produktu Prolibra® a deklarowanym efektem nie było możliwe. W związku z powyższym, ponieważ oświadczenie nie spełnia wymogów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, nie należy udzielić zezwolenia na jego stosowanie.

(37)

W następstwie wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Nutrilinks Sarl na podstawie art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zwrócono się do Urzędu o wydanie opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem produktu Eff EXT™, brzmiącego „przyczynia się do wspomagania funkcjonowania stawów, utrzymując niski poziom białka C-reaktywnego w osoczu” (pytanie nr EFSA-Q-2012-00386) (18). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę brzmiało m.in. następująco: „Przyczynia się do wspomagania funkcjonowania stawów, utrzymując niski poziom białka C-reaktywnego w osoczu”.

(38)

Dnia 27 września 2012 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały od Urzędu opinię naukową, w której wskazano, że oświadczenie odnosi się do złagodzenia stanu zapalnego objawiającego się zmniejszonym stężeniem białka C-reaktywnego w osoczu, i w której na podstawie przedstawionych danych stwierdzono, że zmniejszenie stanu zapalnego w kontekście takich chorób jak zwyrodnienie stawów czy reumatoidalne zapalenie stawów jest celem terapeutycznym w ramach leczenia choroby.

(39)

Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 uzupełnia ogólne zasady zawarte w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (19). W art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2000/13/WE przewiduje się, że etykietowanie nie może przypisywać jakiemukolwiek środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub leczenia chorób ludzi bądź też odwoływać się do takich właściwości. W związku z powyższym, ponieważ przypisywanie właściwości leczniczych środkom spożywczym jest zabronione, nie należy udzielić zezwolenia na stosowanie oświadczenia związanego z wpływem Eff EXT™.

(40)

Oświadczenie zdrowotne związane z wpływem produktu Eff EXT™ o brzmieniu „przyczynia się do wspomagania funkcjonowania stawów, utrzymując niski poziom białka C-reaktywnego w osoczu” przypisuje właściwości lecznicze środkowi spożywczemu będącemu przedmiotem oświadczenia i jest z tego powodu zabronione dla środków spożywczych.

(41)

Oświadczenie zdrowotne dotyczące produktu Prolibra®, brzmiące „Pomaga zmniejszyć ilość tkanki tłuszczowej przy jednoczesnym zachowaniu chudej tkanki mięśniowej” należy do oświadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i które są objęte okresem przejściowym określonym w art. 28 ust. 6 tego rozporządzenia. Ponieważ jednak wniosku nie złożono przed dniem 19 stycznia 2008 r., wymóg ustanowiony w art. 28 ust. 6 lit. b) wspomnianego rozporządzenia nie został spełniony, w związku z czym do oświadczenia tego nie można zastosować okresu przejściowego przewidzianego w tym artykule.

(42)

Pozostałe oświadczenia zdrowotne będące przedmiotem niniejszego rozporządzenia należą do oświadczeń zdrowotnych, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i które są objęte okresem przejściowym określonym w art. 28 ust. 5 tego rozporządzenia do dnia przyjęcia wykazu dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych, o ile są zgodne z przepisami wspomnianego rozporządzenia.

(43)

Wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych ustanowiono rozporządzeniem Komisji (UE) nr 432/2012 (20) i jest on stosowany od dnia 14 grudnia 2012 r. W odniesieniu do oświadczeń, o których mowa w art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, w przypadku których Urząd nie zakończył procesu weryfikacji lub Komisja nie zakończyła procesu rozpatrywania do dnia 14 grudnia 2012 r. i które na mocy niniejszego rozporządzenia nie zostały włączone do wykazu dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych, należy ustanowić okres przejściowy, w trakcie którego oświadczenia te mogą być nadal stosowane, aby umożliwić podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze oraz właściwym organom krajowym dostosowanie się do zakazu stosowania takich oświadczeń.

(44)

Przy ustanawianiu środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu uwzględniono uwagi wnioskodawców oraz przedstawicieli opinii publicznej zgłoszone Komisji na podstawie art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(45)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/56

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalającym najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (2) określono najwyższe dopuszczalne poziomy dioksyn i polichlorowanych bifenyli (PCB) o właściwościach podobnych do dioksyn w szeregu środków spożywczych, włącznie z wątrobą zwierząt lądowych.

(2)

Na wniosek Komisji Europejskiej panel ds. środków trujących w łańcuchu żywnościowym Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął w dniu 5 lipca 2011 r. opinię w sprawie zagrożenia dla zdrowia publicznego związanego z obecnością wysokich poziomów dioksyn i dioksynopodobnych PCB w wątrobie owiec i jeleniowatych (3).

(3)

Komisja zażądała, by w opinii wskazano, czy zagrożenie dla zdrowia konsumentów może być większe dla podgrup populacji spożywających te produkty (np. konsumentów spożywających znaczne ilości tych produktów, osób stosujących specjalne diety itd.). W opinii należy także zbadać możliwe przyczyny stwierdzonych wysokich poziomów dioksyn i PCB w wątrobie owiec i jeleniowatych, a także przedstawić dane naukowe dotyczące stosowności ustanowienia w przyszłości regulacyjnych poziomów w wątrobie w przeliczeniu na produkt, a nie w przeliczeniu na tłuszcz.

(4)

Panel stwierdził, że regularne spożywanie wątroby owiec prowadzi do wzrostu narażenia na działanie dioksyn i dioksynopodobnych PCB średnio o 20 %. W indywidualnych przypadkach konsumpcja wątroby owiec może powodować wysokie pobranie przekraczające tolerowane tygodniowe pobranie (TWI) tych zanieczyszczeń. Panel uznał, że częste spożywanie wątroby owiec, w szczególności przez kobiety w wieku rozrodczym oraz dzieci, może stanowić potencjalne zagrożenie dla zdrowia.

(5)

Panel uznał ponadto, że gleba oraz osady naturalnie zawierają dioksyny i PCB. Przenoszenie dioksyn i PCB z gleby do roślin za pośrednictwem korzeni ma na ogół niewielkie znaczenie. W ostatnich latach w wielu próbkach wątroby owiec z różnych krajów europejskich wykryto wysokie stężenia dioksyn i PCB, chociaż nie powiązano ich z konkretnymi źródłami zanieczyszczenia. W przypadku owiec głównym czynnikiem narażenia jest wypas. Podczas wypasu może nastąpić pobranie gleby poprzez cząsteczki znajdujące się na warzywach lub bezpośrednio, w przypadku wyjadania traw pastwiskowych w pobliżu powierzchni podłoża. Pobranie gleby jest niezwykle zmienne i zdecydowanie sezonowe: odnotowano średnie pobranie gleby w wysokości około 8 % w suchej masie pobrania. Ogólnie rzecz biorąc, pobranie gleby może w znacznym stopniu przyczynić się do narażenia owiec na dioksyny i PCB. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące przenoszenia dioksyn lub PCB z paszy do wątroby owiec. W zależności od rozpatrywanych kongenerów: polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD), polichlorowanego dibenzofuranu (PCDF) lub PCB zgłaszane wskaźniki przenoszenia mieściły się w przedziale od 5 do 175 i były około 4 razy wyższe dla wątroby niż dla mięsa lub nerek.

(6)

EFSA stwierdził również, że wątroba owiec jest ważnym narządem magazynowania dioksyn i PCB. Stosunkowo wysokie magazynowanie dioksyn i związków pokrewnych w wątrobie owiec w porównaniu do wątroby bydła może częściowo tłumaczyć różnice w metabolizmie.

(7)

EFSA stwierdził, że nawet gdyby możliwa była sekwestracja w wątrobie, tzn. dioksyny i PCB nie byłyby całkowicie wiązane z frakcją tłuszczową wątroby, nie miałoby to wpływu na wynik wyrażony w przeliczeniu na tłuszcz ani na świeżą masę, ponieważ w trakcie procedury analitycznej ekstrahowane są wszystkie dioksyny i PCB, niezależnie od kompartmentu wątroby, w którym się znajdują.

(8)

Komisja wezwała laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. dioksyn i PCB w paszy i żywności do zbadania, w jaki sposób różne metody ekstrakcji wpływają na poziom dioksyn i PCB w wątrobie owiec w odniesieniu do podawania wyniku analitycznego w przeliczeniu na tłuszcz lub na świeżą masę. Laboratorium referencyjne UE stwierdziło, że zmiany stężeń dioksyn i PCB są znacznie wyższe w przeliczeniu na tłuszcz niż na świeżą masę. Stężenia dioksyn i PCB w przeliczeniu na tłuszcz w wątrobie owiec zależały od zastosowanej metody ekstrakcji lub rozpuszczalników, a w związku z tym od wynikającej z nich zawartości tłuszczu. Przy porównywaniu wyników w świeżej masie poziomy dioksyn i PCB były dość porównywalne.

(9)

Dlatego też, aby zapewnić porównywalność wyników i jednolite podejście w całej UE w odniesieniu do dioksyn i PCB w wątrobie zwierząt lądowych, należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy w przeliczeniu na świeżą masę, jak te już ustanowione dla wątroby rybiej i produktów z niej pochodzących.

(10)

Należy wprowadzić przepis, zgodnie z którym te najwyższe dopuszczalne poziomy nie mają zastosowania do środków spożywczych wprowadzonych zgodnie z prawem do obrotu przed datą rozpoczęcia stosowania.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/58

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony zgodnie z procedurą, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającym jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 unijny wykaz dodatków do żywności może być aktualizowany z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku.

(4)

W dniu 19 czerwca 2009 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie difosforanów (E 450), trifosforanów (E 451) oraz polifosforanów (E 452) w rybach solonych na mokro i udostępniono go państwom członkowskim.

(5)

Ryby można peklować i konserwować poprzez dodanie do surowca dużej ilości soli. Proces solenia rozwinięto z jednoetapowego do wieloetapowego procesu obejmującego etap solenia wstępnego, który umożliwia skrócenie okresu solenia i uzyskanie stosunkowo jednolitego stężenia soli w mięsie ryb. W tym celu ryby soli się wstępnie poprzez wstrzyknięcie lub zanurzenie w przygotowanej solance o kontrolowanym stężeniu soli. Następnie ryby soli się na sucho (rodzaj peklowania), aby uzyskać odpowiednie stężenie soli w produkcie końcowym.

(6)

W tym długim procesie konserwacji nadal może występować utlenianie, zwłaszcza w przypadku lipidów obecnych w mięsie ryb. Prowadzi to do zmiany koloru, smaku i zapachu. Utlenianie przyspiesza działanie jonów metali obecnych w mięsie ryb i stosowanej soli. Udowodniono, że difosforany (E 450), trifosforany E 451) i polifosforany (E 452), które tworzą związki chemiczne z jonami metali, są najbardziej skuteczne w ochronie ryb solonych przed utlenianiem. Większość dodanych fosforanów i soli usuwa się poprzez moczenie w wodzie przed spożyciem. Zawartość wody w ostatecznym produkcie solonym na mokro nie zwiększa się poprzez stosowanie fosforanów. Szczególnie duży popyt na ryby solone o zachowanym oryginalnym kolorze i smaku występuje na rynkach Hiszpanii, Włoch i Grecji.

(7)

Zgodnie z art. 3 w związku z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (3) stosowanie fosforanów w rybach solonych na mokro musi być oznakowane w wykazie składników. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą również oznaczać na swoich produktach, że nie stosowano polifosforanów.

(8)

Ponieważ większość dodanych fosforanów usuwa się podczas moczenia w wodzie, narażenie konsumenta na fosforany będzie minimalne i dlatego też nie mają one wpływu na zdrowie ludzi. Należy zatem zezwolić na stosowanie difosforanów (E 450), trifosforanów (E 451) oraz polifosforanów (E 452) do konserwacji ryb solonych na mokro.

(9)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie difosforanów (E 450), trifosforanów (E 451) oraz polifosforanów (E 452) do konserwacji ryb solonych na mokro stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie ludzkie, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(10)

Bacalhau, czyli dorsz portugalski, jest produkowany poprzez dalsze suszenie ryb solonych na mokro. Stosowanie polifosforanów może mieć wpływ na ten proces suszenia. Ponadto ich stosowanie mogłoby również utrudniać uzyskanie typowego koloru i smaku bacalhau. Ryby solone, w przypadku których stosowano fosforany, nie są w związku z tym pożądane przez producentów tradycyjnego bacalhau. W celu umożliwienia producentom tradycyjnego bacalhau dostosowania się do sytuacji, w której można wprowadzać do obrotu ryby poddane działaniu fosforanów, należy zaproponować okres przejściowy. W okresie tym producenci tradycyjnego bacalhau mogą zawierać umowy z dostawcami oraz zapoznawać się z metodami analitycznymi, które można stosować do kontroli obecności dodanych fosforanów w rybach.

(11)

Aby dokładniej ocenić wpływ na dostępność ryb solonych na mokro do produkcji bacalhau, Komisja, w ciągu trzech lat będzie monitorować stosowanie polifosforanów w głównych państwach produkujących dorsza solonego.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/61

(1)

W załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 ustanowiono unijny wykaz dodatków do żywności dopuszczonych do stosowania w żywności oraz warunki ich stosowania.

(2)

Wykaz ten może zostać zmieniony, z inicjatywy Komisji albo na podstawie wniosku, zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającego jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2).

(3)

W dniu 26 sierpnia 2010 r. złożono wniosek o zezwolenie na stosowanie fosforanów sodu (E 339) jako regulatora kwasowości w osłonkach naturalnych do kiełbas i udostępniono go państwom członkowskim.

(4)

Fosforany sodu (E 339) są włączone do unijnego wykazu dodatków do żywności i zezwolono na ich stosowanie w określonej żywności, która nie obejmuje osłonek naturalnych do kiełbas.

(5)

Istotną cechą mechaniczną osłonek naturalnych do kiełbas, zmniejszającą ich skuteczność i stwarzającą problemy wytwórcom kiełbas, jest pękanie osłonek podczas napełniania i zmniejszenie poślizgu (zwiększona lepkość) osłonek na nadziewarce do kiełbas.

(6)

Udowodniono, że fosforany sodu (E 339) stosowane jako regulator kwasowości są odpowiednie do poprawy poślizgu osłonek naturalnych, ułatwiając proces napełniania kiełbas i zmniejszając maksymalną siłę i naprężenie zrywające osłonki.

(7)

Najwyższe tolerowane dzienne pobranie fosforanów określone przez Komitet Naukowy ds. Żywności (3) wynosi 70 mg/kg masy ciała. Najwyższy dopuszczalny poziom proponowany przez wnioskodawcę wynosi 12 600 mg/kg osłonki, co prowadzi do maksymalnej zawartości fosforanów w produkcie końcowym (wynikającej z przeniesienia z osłonki) wynoszącej 250 mg/kg. Maksymalny odsetek fosforanów przeniesionych za pośrednictwem osłonek naturalnych, do których je zastosowano, wyniesie 2,1 % najwyższego tolerowanego dziennego pobrania. Należy zatem zezwolić na stosowanie fosforanów sodu jako regulatora kwasowości w celu poprawy właściwości mechanicznych osłonek do kiełbas.

(8)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008 Komisja powinna zasięgnąć opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu uaktualnienia unijnego wykazu dodatków do żywności określonego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, z wyjątkiem przypadków gdy dana aktualizacja nie ma wpływu na zdrowie człowieka. Ponieważ zezwolenie na stosowanie fosforanów sodu (E 339) do poprawy właściwości mechanicznych osłonek naturalnych do kiełbas stanowi aktualizację tego wykazu niemającą wpływu na zdrowie człowieka, zasięgnięcie opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności nie jest konieczne.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/63

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/65

(1)

Załącznik I do dyrektywy 98/8/WE zawiera wykaz substancji czynnych zatwierdzonych na szczeblu unijnym do stosowania w produktach biobójczych. Dyrektywą Komisji 2009/92/WE (2), dodano substancję czynną bromadiolon do stosowania w produktach typu 14, „rodentycydy”, zgodnie z definicją w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE.

(2)

Bromadiolon jest antykoagulującym rodentycydem, który stanowi zagrożenie związane z przypadkowymi zdarzeniami z udziałem dzieci, a także zagrożenie dla zwierząt innych niż docelowe i środowiska. Został on określony jako potencjalnie trwały, podatny na bioakumulację i toksyczny („PBT”) lub bardzo trwały i bardzo podatny na bioakumulację („vPvB”).

(3)

Ze względów zdrowia publicznego i higieny uznano jednak za zasadne włączenie bromadiolonu i innych antykoagulujących rodentycydów do załącznika I do dyrektywy 98/8/WE, umożliwiając państwom członkowskim udzielanie zezwoleń dla produktów opartych na bromadiolonie. Dyrektywa 2009/92/WE zobowiązuje jednak państwa członkowskie do zminimalizowania zagrożenia związanego z pierwotnym i wtórnym narażeniem ludzi, zwierząt innych niż docelowe i środowiska poprzez uwzględnienie i zastosowanie wszystkich stosownych i dostępnych środków ograniczających zagrożenie przy udzielaniu zezwolenia dla produktów zawierających bromadiolon. W związku z tym środki ograniczające zagrożenie, o których mowa w dyrektywie 2009/92/WE, obejmują, między innymi, ograniczenie wyłącznie do celów profesjonalnych.

(4)

Przedsiębiorstwo Lipha Tech S.A.S. („wnioskodawca”) przedłożyło w Niderlandach, zgodnie z art. 8 dyrektywy 98/8/WE, wniosek dotyczący zezwolenia dla jednego rodentycydu zawierającego bromadiolon („produkt”). Nazwa i numery referencyjne produktu w rejestrze produktów biobójczych wymieniono w załączniku do niniejszej decyzji.

(5)

Niderlandy wydały zezwolenie w dniu 2 listopada 2012 r. Zezwolenie dla produktu obejmowało ograniczenia, których celem było spełnienie warunków art. 5 dyrektywy 98/8/WE w Niderlandach. Ograniczenia te nie obejmowały ograniczenia polegającego na stosowaniu produktów wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników profesjonalnych lub użytkowników profesjonalnych posiadających licencję.

(6)

W dniu 20 grudnia 2012 r. wnioskodawca złożył w Niemczech kompletny wniosek dotyczący wzajemnego uznania pierwszego zezwolenia dla produktu.

(7)

W dniu 10 kwietnia 2013 r. Niemcy powiadomiły Komisję, pozostałe państwa członkowskie i wnioskodawcę o swoim wniosku dotyczącym ograniczenia pierwszego zezwolenia zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 98/8/WE. Niemcy zaproponowały nałożenie na produkt ograniczenia polegającego na stosowaniu go wyłącznie przez wyszkolonych użytkowników profesjonalnych lub użytkowników profesjonalnych posiadających licencję.

(8)

Komisja zwróciła się do pozostałych państw członkowskich i wnioskodawcy o przedłożenie pisemnych uwag dotyczących powiadomienia w terminie 90 dni zgodnie z art. 27 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE. Nie przedłożono żadnych uwag w tym terminie. Powiadomienie zostało również omówione przez przedstawicieli Komisji i właściwych organów państw członkowskich ds. produktów biobójczych podczas spotkania grupy ds. zatwierdzania i wzajemnego uznawania produktów w dniu 14 maja 2013 r.

(9)

Zgodnie z dyrektywą 2009/92/WE zezwolenia dla produktów biobójczych zawierających bromadiolon podlegają wszystkim stosownym i dostępnym środkom ograniczającym zagrożenie, w tym ograniczeniu stosowania produktu wyłącznie do celów profesjonalnych. W ocenie naukowej, zgodnie z którą przyjęto dyrektywę 2009/92/WE, stwierdzono, że jedynie od użytkowników profesjonalnych można oczekiwać stosowania się do instrukcji mających na celu ograniczenie zagrożenia wtórnego zatrucia zwierząt innych niż docelowe i stosowania produktów w sposób, który zapobiega wystąpieniu i rozprzestrzenianiu się odporności na te środki. Ograniczenie do użytkowników profesjonalnych należy zatem zasadniczo uznać za stosowny środek ograniczający zagrożenie, w szczególności w państwach członkowskich, w których występuje oporność na bromadiolon.

(10)

Przy braku przeciwwskazań ograniczenie do użytkowników profesjonalnych jest zatem stosownym i dostępnym środkiem ograniczającym zagrożenie w odniesieniu do udzielania zezwoleń na produkty zawierające bromadiolon w Niemczech. Wniosek ten potwierdzają argumenty przedstawione przez Niemcy, zgodnie z którymi stwierdzono odporność na bromadiolon u szczurów i uważa się, że rozwija się ona w tym kraju. Ponadto Niemcy mają dobrze funkcjonującą infrastrukturę wyszkolonych służb zwalczania szkodników, a także użytkowników profesjonalnych posiadających licencję, takich jak rolnicy, ogrodnicy i leśnicy, którzy przeszli szkolenie zawodowe, co oznacza, że proponowane ograniczenie nie będzie utrudniać zapobiegania zakażeniom.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/68

(1)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 391/2013 (2) ustanawia wspólny system opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej. Wspólny system opłat jest integralnym elementem realizacji celów systemu skuteczności działania ustanowionego na mocy art. 11 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 390/2013 (4).

(2)

Decyzja Komisji 2011/121/UE (5) ustanawia ogólnounijne docelowe parametry skuteczności działania, w tym cel w zakresie efektywności pod względem kosztów dla zapewniania służb żeglugi powietrznej na lata 2012–2014. Pismami z dnia 19 lipca 2012 r. i 17 grudnia 2012 r. Komisja poinformowała państwa członkowskie, że ich zrewidowane plany skuteczności działania i docelowe parametry są spójne z przyjętymi ogólnounijnymi docelowymi parametrami skuteczności działania oraz wnoszą odpowiedni wkład na rzecz ich realizacji. Docelowe parametry efektywności kosztowej wyrażane są w określonych stawkach jednostkowych.

(3)

Art. 17 ust. 1 lit. c) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013 przewiduje dokonanie przez Komisję oceny stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014, przedłożonych jej przez państwa członkowskie do dnia 1 czerwca 2013 r. zgodnie z wymogami art. 9 ust. 1 i 2 wspomnianego rozporządzenia. W ramach tej oceny sprawdzana jest zgodność stawek jednostkowych na rok 2014 z przepisami rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013.

(4)

Komisja przeprowadziła ocenę stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 przy wsparciu ze strony organu weryfikującego skuteczność działania (PRB) i Centralnego Biura Opłat Trasowych organizacji Eurocontrol oraz z wykorzystaniem danych i dodatkowych informacji dostarczonych przez państwa członkowskie do czerwca 2013 r. Przy ocenie uwzględniono również wyjaśnienia i korekty dokonane przed spotkaniem konsultacyjnym, które odbyło się w dniu 26 czerwca 2013 r., w zastosowaniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013, jak również późniejszą korespondencję między Komisją a Danią, Estonią, Irlandią, Hiszpanią, Francją, Włochami, Węgrami, Maltą, Niderlandami, Rumunią, Szwecją i Zjednoczonym Królestwem.

(5)

Dania, Francja, Włochy, Niderlandy i Rumunia zaproponowały częściowe lub pełne skompensowanie korekt przewidzianych zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 391/2013, czego skutkiem będzie obniżenie lub utrzymanie określonego poziomu stawki jednostkowej, co leży w interesie użytkowników przestrzeni powietrznej. W związku z tym przedmiotowe kwoty nie powinny być odzyskiwane w kolejnych latach.

(6)

Komisja odnotowuje, że Hiszpania zamierza zastosować przepis przejściowy zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1191/2010 (6). Komisja zweryfikowała informacje przedstawione w tym względzie przez Hiszpanię i zgadza się, że Hiszpania spełnia warunki określone w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1191/2010 i może podjąć decyzję o wyłączeniu ustalonych kosztów instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej spod art. 11a ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1794/2006 (7). W związku z tym mechanizm podziału ryzyka związanego z ruchem między instytucjami zapewniającymi służby żeglugi powietrznej i użytkownikami przestrzeni powietrznej w stosunku 30/70 odnośnie do zysków lub strat, które wynikają z różnicy między faktycznymi jednostkami usługowymi a prognozowanymi jednostkami usługowymi, należy stosować już od progu 0 % różnicy zamiast 2 % różnicy. Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1191/2010 oraz z uwzględnieniem redukcji stawki jednostkowej podjętej przez Hiszpanię dla roku 2012, przedmiotowe wyłączenie jest ograniczone do podziału ryzyka związanego z ruchem w odniesieniu do dochodów ze wspomnianego roku. Hiszpania zamierza rozłożyć wynikające z powyższego przeniesienie na kolejne lata, począwszy od roku 2015.

(7)

Artykuł 17 ust. 1 lit. d) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013 stanowi, że w przypadku gdy stawki jednostkowe są zgodne z przepisami rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013, Komisja powiadamia o tym zainteresowane państwa członkowskie.

(8)

Powiadomienie o zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat z przepisami rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013 powinno pozostawać bez uszczerbku dla art. 16 rozporządzenia (WE) nr 550/2004,

31.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 289/71

(1)

Zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 Komisja jest zobowiązana do corocznego potwierdzania średniego indywidualnego poziomu emisji CO2 oraz docelowego indywidualnego poziomu emisji dla każdego producenta samochodów osobowych w UE oraz dla każdej grupy producentów powstałej zgodnie z art. 7 ust. 1 powyższego rozporządzenia. Na podstawie powyższego potwierdzenia Komisja stwierdza, czy producenci i grupy producentów spełnili wymogi określone w art. 4 omawianego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 docelowe poziomy emisji są wiążące dla producentów i grup producentów ze skutkiem od roku 2012. Średnie indywidualne poziomy emisji producentów na 2012 r. są obliczane zgodnie z akapitem drugim wymienionego artykułu i uwzględniają 65 % nowych samochodów danego producenta zarejestrowanych w tym roku.

(3)

Szczegółowe dane, które mają zostać wykorzystane do obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych poziomów emisji, znajdują się w pkt 1 części A i w części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 443/2009; dane te są oparte na rejestracjach nowych samochodów osobowych w państwach członkowskich w poprzednim roku kalendarzowym. Dane pochodzą ze świadectw zgodności wydawanych przez producentów albo z dokumentów zawierających informacje równoważne zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1014/2010 (2).

(4)

Wszystkie państwa członkowskie przedłożyły Komisji dane za 2012 r. do dnia 28 lutego 2013 r., zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009. W przypadkach, w których weryfikacja przez Komisję wyraźnie wykazała brak pewnych danych lub rażące nieprawidłowości, Komisja kontaktowała się z odnośnymi państwami członkowskimi i, za zgodą tych państw członkowskich, odpowiednio korygowała lub uzupełniała dane. Jeżeli osiągnięcie porozumienia z państwem członkowskim nie było możliwe, wstępne dane z danego państwa członkowskiego nie były korygowane.

(5)

Dnia 30 kwietnia 2013 r. Komisja opublikowała, zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 443/2009, wstępne dane i powiadomiła 85 producentów o wynikach wstępnych obliczeń średnich indywidualnych poziomów emisji CO2 w 2012 r. oraz o docelowych poziomach emisji. Producentów poproszono o weryfikację danych oraz powiadomienie Komisji o ewentualnych błędach w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania powiadomienia zgodnie z art. 8 ust. 5 akapit pierwszy tego rozporządzenia i art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010. Ośmiu producentów przyjęło wstępne dane bez korekt, a 40 producentów złożyło powiadomienia o błędach w wyznaczonym terminie.

(6)

W przypadku pozostałych 37 producentów, którzy nie powiadomili o żadnych błędach w danych ani nie przedłożyli innej odpowiedzi, wstępne dane i wstępne obliczenia średnich indywidualnych poziomów emisji oraz docelowych indywidualnych poziomów emisji należy zatwierdzić bez wprowadzania poprawek.

(7)

Komisja zweryfikowała poprawki zgłoszone przez producentów i odpowiednie uzasadnienia wyrażone kodami błędów określonymi w art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010, a zbiory danych zostały odpowiednio dostosowane.

(8)

W przypadku zapisów, które zostały oznaczone przez producentów kodem błędu B, jak określono w art. 9 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1014/2010, należy wziąć pod uwagę fakt, że producenci nie mogą odpowiednio zweryfikować lub skorygować tych zapisów, ze względu na brakujące lub niepoprawne parametry identyfikacji. W związku z tym należy uwzględnić pewien margines błędu w odniesieniu do wartości emisji CO2 i masy w tych zapisach.

(9)

Margines błędu należy obliczyć jako różnicę pomiędzy odległościami do docelowego indywidualnego poziomu emisji wyrażoną jako średni poziom emisji odjęty od docelowego indywidualnego poziomu emisji obliczonego z uwzględnieniem i z wykluczeniem rejestracji, których producenci nie mogą zweryfikować. Margines błędu zawsze powinien poprawiać odległość do docelowego poziomu emisji producenta, niezależnie od tego, czy powyższa różnica jest wartością dodatnią, czy ujemną.

(10)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 należy uznać, że producent spełnia wymogi dotyczące docelowego indywidualnego poziomu emisji, o których mowa w art. 4 tego rozporządzenia, jeżeli średni poziom emisji podany w niniejszej decyzji jest niższy od docelowego indywidualnego poziomu emisji i wyraża się ujemną wartością odległości do poziomu docelowego. W przypadku gdy średni poziom emisji przekracza docelowy indywidualny poziom emisji, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 443/2009 należy nałożyć opłatę z tytułu przekroczenia poziomu emisji, chyba że dany producent korzysta ze zwolnienia z tego docelowego poziomu lub jest członkiem grupy producentów zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia, zaś grupa spełnia wymóg dotyczący docelowego indywidualnego poziomu emisji.

(11)

Należy w związku z tym potwierdzić średni indywidualny poziom emisji CO2 dla nowych samochodów osobowych zarejestrowanych w 2012 r., docelowe indywidualne poziomy emisji oraz różnicę pomiędzy dwoma powyższymi wartościami,

a)

docelowy indywidualny poziom emisji;

b)

średni indywidualny poziom emisji CO2, w odpowiednich przypadkach skorygowany o odpowiedni margines błędu;

c)

różnicę pomiędzy wartościami, o których mowa w lit. a) i b);

d)

średni indywidualny poziom emisji CO2 w przypadku wszystkich nowych samochodów osobowych w Unii;

e)

średnią masę w przypadku wszystkich nowych samochodów osobowych w Unii.