5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/1

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Węgier o rejestrację nazwy „Makói petrezselyemgyökér” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy zatem zarejestrować nazwę „Makói petrezselyemgyökér”,

5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/2

(1)

Kilka państw członkowskich poinformowało niedawno o problemach w zakresie bezpieczeństwa związanych ze stosowaniem w produktach kosmetycznych oleju arachidowego, jego ekstraktów i jego pochodnych. Zgłoszono obawy, że narażenie skóry na kontakt z olejem arachidowym poprzez stosowanie produktów kosmetycznych może prowadzić do działania uczulającego orzeszków arachidowych.

(2)

Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów („SCCS”) uznał te obawy w swojej zmienionej opinii z dnia 23 września 2014 r. (2). W opinii tej SCCS stwierdził, że brak jest wystarczających danych do określenia bezpiecznego poziomu narażenia skóry w odniesieniu do populacji niepodatnej na działanie uczulające. Dodał jednak, że w świetle udokumentowanych bezpiecznych poziomów spożycia białek orzeszków arachidowych przez osoby, na które działają one uczulająco, oraz ze względu na to, że przedsiębiorstwa w sektorze dysponują możliwością rafinowania oleju arachidowego, tak by obniżyć w nim zawartość białka do poziomu 0,5 ppm lub niższego, wartość tę można przyjąć jako maksymalne dopuszczalne stężenie w (rafinowanym) oleju arachidowym, jego ekstraktach i jego pochodnych, stosowanych w produktach kosmetycznych.

(3)

Kilka państw członkowskich poinformowało również o problemach w zakresie bezpieczeństwa związanych z produktami kosmetycznymi zawierającymi hydrolizowane białka pszenicy. Zgłoszono kilka przypadków pokrzywki kontaktowej wywołanej takimi produktami kosmetycznymi, a następnie wstrząsu anafilaktycznego po spożyciu żywności zawierającej białka pszenicy.

(4)

W swojej zmienionej opinii z dnia 22 października 2014 r. (3) SCCS uznał stosowanie hydrolizowanych białek pszenicy w produktach kosmetycznych za bezpieczne dla konsumentów, pod warunkiem że maksymalna średnia masa cząsteczkowa peptydów w hydrolizatach wynosi 3,5 kDa.

(5)

W świetle opinii przedłożonych przez SCCS stosowanie produktów kosmetycznych zawierających olej arachidowy, jego wyciągi i jego pochodne, jak również stosowanie produktów kosmetycznych zawierających hydrolizowane białka pszenicy stanowi potencjalne ryzyko dla zdrowia ludzi. W celu zapewnienia bezpieczeństwa tych produktów kosmetycznych dla zdrowia ludzi maksymalne stężenie białek orzeszków arachidowych w oleju arachidowym, jego ekstraktach i jego pochodnych, stosowanych w produktach kosmetycznych należy określić na poziomie 0,5 ppm, należy także ograniczyć średnią masę cząsteczkową peptydów w hydrolizowanych białkach pszenicy stosowanych w produktach kosmetycznych do maksymalnie 3,5 kDa.

(6)

Należy przyznać sektorowi rozsądny czas na dostosowanie się do nowych wymogów poprzez dokonanie niezbędnych dostosowań w składach produktów w celu zapewnienia, by tylko produkty spełniające te wymogi były wprowadzane do obrotu. Sektorowi należy również przyznać rozsądny czas na wycofanie z obrotu produktów, które nie spełniają nowych wymogów.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia (WE) nr 1223/2009.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych,

5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/6

(1)

Dyrektywa 2002/32/WE stanowi, że zakazane jest stosowanie produktów przeznaczonych na paszę, w których zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalne zawartości określone w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) przyjął opinię naukową w sprawie bezpieczeństwa i skuteczności tlenku miedzi(I) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków (2). W opinii stwierdzono, że w niektórych przypadkach zawartość ołowiu w tlenku miedzi(I) przekracza obowiązujące w UE maksymalne zawartości tego pierwiastka, jednak wykryte ilości nie budzą obaw co do bezpieczeństwa, gdyż narażenie zwierząt na ołów w wyniku stosowania tego dodatku byłoby mniejsze niż narażenie w wyniku stosowania innych związków miedzi zgodnych z przepisami unijnymi. Z przekazanych informacji wynika, że w przypadku tlenku miedzi(I) konsekwentne utrzymywanie maksymalnej zawartości ołowiu w dodatkach paszowych należących do grupy funkcjonalnej związków pierwiastków śladowych przy zastosowaniu dobrych praktyk wytwarzania jest niemożliwe. Należy dostosować maksymalną zawartość ołowiu w tlenku miedzi(I).

(3)

Wiele produktów równoległych i ubocznych przemysłu spożywczego przeznaczonych na karmę dla zwierząt domowych zawiera głównie tuńczyka. Maksymalne zawartości rtęci obowiązujące obecnie dla tych produktów są niższe niż maksymalna zawartość rtęci w przypadku tuńczyka przeznaczonego do spożycia przez ludzi, co prowadzi do niewystarczającej podaży takich produktów równoległych i ubocznych zgodnych z przepisami dotyczącymi maksymalnej zawartości rtęci do zastosowania w karmie dla zwierząt domowych. Należy zatem dostosować maksymalną zawartość rtęci w rybach, innych zwierzętach wodnych i produktach pochodnych przeznaczonych do produkcji mieszanek paszowych dla psów, kotów, ryb ozdobnych i zwierząt futerkowych; jednocześnie należy utrzymać wysoki poziom ochrony zdrowia zwierząt.

(4)

Urząd przyjął opinię naukową w sprawie bezpieczeństwa i skuteczności kwasu guanidynooctowego w odniesieniu do kurcząt rzeźnych, kur hodowlanych, kogutów i świń (3). Określono, że dodatek w postaci kwasu guanidynooctowego może zawierać melaminę jako zanieczyszczenie w ilości do 20 mg/kg. Urząd stwierdził, że dodatkowa zawartość melaminy w paszy wynikająca z zastosowania kwasu guanidynooctowego nie budzi obaw. Maksymalna zawartość melaminy w paszy została określona w dyrektywie 2002/32/WE. Nie określono jeszcze maksymalnej zawartości melaminy w kwasie guanidynooctowym. Należy zatem określić maksymalną zawartość melaminy w kwasie guanidynooctowym.

(5)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 291/2014 (4) skrócono okres karencji dla dekokwinatu z trzech do zera dni. Należy zatem skreślić przepis dotyczący nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego dekokwinatem w paszy na końcowy okres tuczu przeznaczonej dla kurcząt rzeźnych.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/32/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/10

(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”) Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1631/2005 (2), nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz kwasu trichloroizocyjanurowego („TCCA”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”). Środki wobec ChRL nałożono w formie cła ad valorem na poziomie od 7,3 % do 40,5 %, ze stawką cła rezydualnego w wysokości 42,6 %.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 855/2010 (3) Rada obniżyła indywidualną stawkę celną stosowaną do jednego przedsiębiorstwa z 14,1 % do 3,2 %.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia środków („pierwszy przegląd wygaśnięcia”), który dotyczył jedynie przywozu TCCA pochodzącego z ChRL, Rada przedłużyła cło antydumpingowe w odniesieniu do TCCA pochodzącego z Chin na kolejne 5 lat rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1389/2011 (4).

(4)

Odpowiednio w dniach 28 sierpnia 2013 r. i 1 lipca 2014 r. Komisja wszczęła dwa przeglądy pod kątem nowego eksportera. Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 569/2014 (5) Komisja nałożyła indywidualną stawkę celną w wysokości 32,8 % na TCCA produkowane przez jednego nowego chińskiego producenta eksportującego (6). Drugi chiński producent eksportujący (7) oficjalnie wycofał swój wniosek i w związku z tym Komisja zakończyła dochodzenie rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/392 (8).

(5)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (9) obowiązujących środków antydumpingowych Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (10).

(6)

Wniosek został złożony przez dwóch producentów unijnych: Ercros S.A. i Inquide S.A. („wnioskodawcy”), reprezentujących ponad 50 % łącznej szacowanej produkcji unijnej TCCA w 2015 r.

(7)

W uzasadnieniu wniosku podano, że wygaśnięcie obowiązujących środków najprawdopodobniej spowoduje kontynuację dumpingu i szkody dla przemysłu Unii.

(8)

Po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, w dniu 20 grudnia 2016 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (11) („zawiadomienie o wszczęciu”) Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („badany okres”).

(10)

Komisja zawiadomiła wnioskodawców, innego znanego producenta unijnego, znanych producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników, zainteresowane stowarzyszenia, jak również przedstawicieli ChRL, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia.

(11)

Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Na etapie wszczęcia dochodzenia żadna ze stron nie zgłosiła się ani nie wystąpiła z wnioskiem o przesłuchanie.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że w przypadku dużej liczby producentów eksportujących i importerów niepowiązanych zamierza dokonać doboru próby tych podmiotów zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Poza tym zwróciła się do stałego przedstawicielstwa ChRL przy UE z wnioskiem o zidentyfikowanie pozostałych chińskich producentów eksportujących, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi, jeżeli tacy producenci istnieją.

(14)

Po wszczęciu przeglądu wygaśnięcia skontaktowano się z dwudziestoma siedmioma znanymi chińskimi producentami eksportującymi. Żaden producent eksportujący w ChRL nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczącym kontroli wyrywkowej ani nie zdecydował się na podjęcie współpracy w przeglądzie wygaśnięcia. W związku z tym w ramach tej procedury nie było konieczności kontroli wyrywkowej chińskich producentów eksportujących.

(15)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, wszystkich znanych (ogółem czternastu) importerów/dystrybutorów wezwano do wypełnienia kwestionariusza dotyczącego kontroli wyrywkowej załączonego do zawiadomienia o wszczęciu.

(16)

Tylko pięciu importerów odpowiedziało na kwestionariusz dotyczący kontroli wyrywkowej, uznano więc, że dobór próby nie jest konieczny.

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii.

(18)

Komisja przesłała kwestionariusze do dwóch znanych producentów w państwie analogicznym (Japonia), trzech znanych producentów unijnych, dwóch importerów niepowiązanych oraz trzydziestu dziewięciu znanych użytkowników w Unii.

(19)

Pełne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od dwóch producentów z państwa analogicznego, dwóch producentów unijnych (12) i jednego importera niepowiązanego.

(20)

Komisja przeprowadziła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(21)

Produktem objętym przeglądem jest kwas trichloroizocyjanurowy i jego preparaty („TCCA”), znany także pod międzynarodową niezastrzeżoną prawnie nazwą (INN) „symclosene”, objęty obecnie kodami CN ex 2933 69 80 i ex 3808 94 20 (kody TARIC 2933698070 i 3808942020) i pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej.

(22)

TCCA jest produktem chemicznym, który służy jako środek odkażający i wybielający o szerokim zastosowaniu na bazie chloru organicznego, w szczególności do dezynfekcji wody w basenach i uzdrowiskach. Inne zastosowania obejmują uzdatnianie wody w zbiornikach septycznych lub w chłodniach kominowych oraz czyszczenie urządzeń kuchennych. TCCA sprzedawany jest w formie proszku, granulatu, tabletek lub płatków. Wszystkie formy TCCA i jego preparaty mają takie same podstawowe właściwości (odkażające), dlatego uznaje się je za jeden produkt.

(23)

Stwierdzono, że produkt objęty postępowaniem i produkt podobny produkowany i sprzedawany na rynku krajowym w państwie analogicznym (Japonii), a także produkt podobny produkowany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii mają te same podstawowe cechy fizyczne, chemiczne i techniczne oraz zastosowania.

(24)

Komisja uznała zatem, że produkty te są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(25)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy jest prawdopodobne, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu z ChRL.

(26)

Wszystkich znanych chińskich producentów eksportujących po wszczęciu dochodzenia przeglądowego zachęcono do wzięcia udziału w postępowaniu i przedłożenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczącym kontroli wyrywkowej załączonym do zawiadomienia o wszczęciu. Żadne chińskie przedsiębiorstwo nie odniosło się jednak do kwestii wszczęcia dochodzenia przeglądowego ani nie zdecydowało się na podjęcie współpracy na dalszych etapach procedury.

(27)

Misja Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej została poinformowana notą werbalną, że w tych okolicznościach Komisja zamierza oprzeć swoje ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Nie otrzymano żadnych uwag.

(28)

W związku z tym podstawą ustaleń w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu były informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu, dane statystyczne Eurostatu, baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6 oraz chińska baza danych dotyczących wywozu i szacunki rynkowe dotyczące współpracujących producentów z państwa analogicznego.

(29)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego normalną wartość określono w oparciu o ceny płacone lub należne na rynku krajowym lub wartość skonstruowaną w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”).

(30)

Zarówno w pierwotnym dochodzeniu, jak i w pierwszym przeglądzie wygaśnięcia, Komisja wybrała Japonię jako państwo analogiczne do celów ustalenia wartości normalnej. W następstwie wniosku o dokonanie przeglądu Komisja w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania poinformowała zainteresowane strony, że ponownie zamierza uznać Japonię za państwo analogiczne. Ponadto w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wspomniano, że inni producenci działający na zasadach gospodarki rynkowej mogą znajdować się m.in. w Stanach Zjednoczonych. Nie otrzymano żadnych uwag.

(31)

Komisja zwróciła się do wszystkich znanych producentów eksportujących, mianowicie do dwóch w Japonii i trzech w Stanach Zjednoczonych. Żadne z przedsiębiorstw z USA nie zgodziło się współpracować w dochodzeniu. Oba japońskie przedsiębiorstwa, Nissan Chemical Industries Ltd. i Shikoku Chemicals Corporation, zgodziły się na współpracę w ramach dochodzenia i udzieliły odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, które zostały następnie zweryfikowane na miejscu.

(32)

Japonia posiada pokaźny rynek krajowy TCCA (14), na którym panuje wystarczająco wysoki poziom konkurencji. W Japonii działają co najmniej trzej konkurujący producenci krajowi (15), a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 15 % rynku było zaspokajane przez przywóz (16). Dostęp do rynku w tym państwie nie jest chroniony wysokimi cłami (17). Ponadto w Japonii nie obowiązują żadne środki ochrony handlu w odniesieniu do przywozu TCCA.

(33)

W świetle powyższego Komisja stwierdziła, że Japonia jest odpowiednim państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(34)

Ze względu na brak współpracy ze strony ChRL obliczenia dotyczące dumpingu przeprowadzono bez rozróżnienia rodzajów produktu.

(35)

Wartość normalna dla producentów eksportujących, którym nie przyznano statusu MET, została ustalona na podstawie danych zweryfikowanych w siedzibie dwóch współpracujących producentów w Japonii.

(36)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom, dokonywana przez współpracujących producentów z państwa analogicznego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była reprezentatywna. W tym celu ich łączną wielkość sprzedaży krajowej porównano z łączną wielkością wywozu, w tym samym okresie, produktu objętego postępowaniem przez chińskich producentów eksportujących do Unii, którym nie przyznano statusu MET. Na tej podstawie Komisja uznała, że produkt podobny był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach na japońskim rynku krajowym.

(37)

Komisja zbadała następnie w odniesieniu do producentów z państwa analogicznego, czy sprzedaż krajową tego produktu można uznać za sprzedaż dokonaną w zwykłym obrocie handlowym w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Test zwykłego obrotu handlowego wykazał, że wielkość sprzedaży po cenie netto równej obliczonym kosztom produkcji (koszty produkcji powiększone o koszty SG&A) lub od nich wyższej stanowiła mniej niż 80 % całkowitej wielkości sprzedaży krajowej, zatem wartość normalna została ustalona jedynie na podstawie cen z rentownych transakcji krajowych.

(39)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich eksporterów cena eksportowa dla okresu objętego dochodzeniem przeglądowym została ustalona w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6.

(40)

Wartość normalną i średnie chińskie ceny eksportowe określone powyżej porównywano na podstawie ceny ex-works.

(41)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W tym celu wartość normalną skorygowano poprzez uwzględnienie kosztów transportu lądowego i przeładunku (w przedziale 8–13 %). Cenę eksportową skorygowano, uwzględniając koszty frachtu morskiego i transportu lądowego na podstawie szacunków zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu (w przedziale 3–8 %).

(42)

Ustalony w ten sposób margines dumpingu dla chińskich producentów eksportujących, którym nie przyznano statusu MET, wyniósł 80,2 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(43)

Wartość normalna dla producentów eksportujących, którym przyznano MET, została ustalona na podstawie kosztów produkcji w ChRL, zgodnie z szacunkami zawartymi we wniosku o dokonanie przeglądu.

(44)

Cena eksportowa została ustalona na podstawie cen eksportowych do Unii trzech przedsiębiorstw, którym przyznano status MET, zarejestrowanych w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6.

(45)

Wartość normalną i średnie chińskie ceny eksportowe określone powyżej porównywano na podstawie ceny ex-works.

(46)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W tym celu, na podstawie szacunków zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, cenę eksportową skorygowano uwzględniając koszty frachtu morskiego i transportu lądowego (w przedziale 3–8 %).

(47)

Ustalono, że marginesy dumpingu wynoszą 49,4 % dla Hebei Jiheng Chemical Co. Limited, 49,2 % dla Heze Huayi Chemical Co. Limited i 37,4 % dla Puyang Cleanway Chemicals Limited.

(48)

Komisja ustaliła, że chińscy producenci eksportujący kontynuowali wywóz TCCA do Unii po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(49)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. W tym celu przeanalizowała chińskie wolne moce produkcyjne, atrakcyjność rynku unijnego oraz zachowania chińskich eksporterów na rynkach państw trzecich.

(50)

W pierwszym przeglądzie wygaśnięcia wolne moce produkcyjne w odniesieniu do TCCA w ChRL oszacowano na poziomie 180 000 ton rocznie (18). Zgodnie z wnioskiem o dokonanie przeglądu całkowite chińskie moce produkcyjne oszacowano na poziomie 278 000 ton w 2015 r. (19). Chińską produkcję w ODP oszacowano na około 145 000 ton, co obejmowało 125 000 ton wywozu (20) oraz szacowane 20 000 ton konsumpcji krajowej (21). Daje to roczne wolne moce produkcyjne wynoszące około 130 000 ton, co stanowi niemal trzykrotność konsumpcji w Unii określonej w tabeli 1 poniżej. Jeden z japońskich producentów z państwa analogicznego, w oparciu o swoje badania rynkowe, przedstawił bardziej umiarkowane oszacowanie wolnych mocy produkcyjnych w ChRL, mianowicie około 50 000 ton rocznie. Nie było jednak możliwości weryfikacji tych danych. W każdym razie na podstawie dostępnych danych nie ulega wątpliwości, że chińskie wolne moce produkcyjne w odniesieniu do TCCA są znaczne i z łatwością przekraczają łączną konsumpcję unijną (od około 41 000 do 48 000 ton między 2013 r. a ODP).

(51)

Atrakcyjność rynku unijnego odzwierciedla fakt, że pomimo obowiązujących środków antydumpingowych wielkość wywozu z Chin do Unii w dalszym ciągu wzrastała. ChRL wyeksportowała 28 000 ton TCCA do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z 21 500 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(52)

Rynek unijny jest drugim po USA największym na świecie rynkiem TCCA, co oznacza, że jest atrakcyjny pod względem swojej wielkości (stwarzanych możliwości w zakresie wielkości sprzedaży).

(53)

Na podstawie chińskiej bazy danych dotyczących wywozu Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym około 23 % wywozu z Chin było przeznaczonych do Unii. Porównując średnie ceny eksportowe (FOB w Chinach), Komisja stwierdziła, że około 47 % chińskiej wielkości sprzedaży do reszty świata dokonano po średnich cenach, które były niższe niż średnia cena eksportowa do Unii (22). Ta wielkość wywozu odpowiada poziomowi 46 100 ton, tj. wielkości zbliżonej do całej konsumpcji w Unii. Ponadto na podstawie chińskiej bazy danych dotyczących wywozu Komisja ustaliła także, że większości tej sprzedaży (około 85 %, czyli 40 000 ton) dokonali chińscy producenci eksportujący, którym nie przyznano statusu MET (tj. przedsiębiorstwa objęte obecnie najwyższymi cłami antydumpingowymi na rynku unijnym). W związku z tym jest jeszcze bardziej prawdopodobne, że te wielkości sprzedaży zostaną przekierowane na rynek unijny w przypadku wygaśnięcia środków, ponieważ w przypadku tych przedsiębiorstw zniesienie stosunkowo wysokich ceł stanowi jeszcze większą zachętę.

(54)

W oparciu o powyższe ustalenia Komisja doszła do wniosku, że rynek unijny stanowi atrakcyjny rynek dla chińskich producentów eksportujących TCCA, zarówno pod względem cen, jak i jego wielkości, oraz że co najmniej 40 000 ton chińskiego TCCA sprzedawanego po cenach dumpingowych zostałoby najprawdopodobniej przekierowanych na rynek unijny wkrótce po zniesieniu obowiązujących środków antydumpingowych.

(55)

W wyniku dochodzenia ustalono, że chińscy producenci eksportujący nadal dokonywali sprzedaży TCCA po cenach dumpingowych na rynku Unii. Komisja ustaliła również, że ChRL posiada znaczące wolne moce produkcyjne w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Ponadto rynek unijny nadal pozostaje atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących, biorąc pod uwagę jego znaczną wielkość i stosunkowo wysokie ceny.

(56)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez trzech producentów unijnych (23).

(57)

W trakcie dochodzenia Komisja ustaliła, że jednego z tych producentów, Inquide S.A.U., nie należy uznawać za część „przemysłu Unii” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, biorąc pod uwagę fakt, że producent ten sam był importerem netto produktu, którego dotyczy zarzut dumpingu. Z danych przedstawionych przez to przedsiębiorstwo w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu wynikało, że dokonywało ono przywozu produktu objętego postępowaniem, że wielkość przywozu przekraczała wielkość produkcji w Unii i że przywóz ten nie miał charakteru tymczasowego.

(58)

W związku z powyższym Komisja postanowiła nie uznawać tego przedsiębiorstwa za część przemysłu Unii. W praktyce decyzja ta oznacza, że dane dotyczące tego przedsiębiorstwa nie zostały uwzględnione przy ustalaniu wskaźników szkody dotyczących sytuacji przemysłu Unii. Wielkość sprzedaży Inquide S.A.U. została jednak uwzględniona przy ustalaniu łącznej konsumpcji unijnej.

(59)

Z uwagi na wyłączenie Inquide S.A.U. oraz w celu ochrony poufnych informacji handlowych informacje dotyczące odnośnych dwóch producentów unijnych przedstawiono w formie zindeksowanej lub w formie przedziałów liczbowych.

(60)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie zweryfikowanych wielkości sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, zweryfikowanych wielkości sprzedaży Inquide S.A.U. oraz wielkości przywozu (poziom TARIC) na rynek unijny wykazanych przez Eurostat.

(61)

Konsumpcja w Unii w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii

(62)

Konsumpcja w Unii zwiększała się systematycznie i wzrosła ogółem o 18 % w okresie od 2013 r. do ODP. Fakt ten miał poważny wpływ na niektóre wskaźniki szkody, co przedstawiono szczegółowo poniżej.

(63)

Przywóz do Unii z ChRL kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość i udział w rynku przywozu z ChRL

(64)

W okresie badanym przywóz TCCA z ChRL wzrósł ogólnie w wartościach bezwzględnych i pod względem udziału w rynku. Jedynym drobnym wyjątkiem był 2015 r., kiedy wielkość przywozu spadła nieznacznie w porównaniu z poprzednim rokiem, co odzwierciedlało stagnację konsumpcji na rynku unijnym w tym roku (zob. tabela 1). Po tym spadku przywozu nastąpił z kolei znaczny ponowny wzrost przywozu w ODP (o ponad 24 % w porównaniu z 2015 r.). W ujęciu całościowym ten dynamiczny wzrost konsumpcji, który widać w tabeli 1, został niemal całkowicie wchłonięty przez wzrost przywozu z ChRL.

(65)

Równocześnie przywóz z ChRL znacznie zwiększył swój udział w rynku od 2013 r., utrwalając znaczny wzrost o ponad 16 pkt proc. między 2013 r. a ODP.

(66)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 3

Średnie ceny przywozu z ChRL

(67)

Średnie ceny importowe z ChRL wahały się nieznacznie w okresie badanym, wzrastając łącznie o 4 %. Tendencja ta może w pewnej mierze odzwierciedlać zmiany z roku na rok w asortymencie produktu (24).

(68)

Dane z chińskiej bazy danych dotyczących wywozu (25) wykazały jednak odmienną strukturę cen. W istocie w okresie odniesienia średnia cena eksportowa TCCA przeznaczonego do Unii wyrażona USD spadła o 9 %. Wynika z tego, że podwyżka cen była konsekwencją wahań kursów wymiany walut, a nie odzwierciedleniem polityki cenowej chińskich producentów eksportujących na rynku unijnym, jak początkowo wynikało z danych zebranych przez Eurostat.

(69)

Ceny przywozu z ChRL były niższe od cen przemysłu Unii w całym okresie badanym, z wyjątkiem 2015 r. Przy ustalaniu skali podcięcia cenowego Komisja oparła swoje obliczenia na średnich cenach eksportowych CIF dla wywozu z ChRL uzyskanych z Eurostatu, z uwzględnieniem odpowiednich korekt w górę w celu uwzględnienia ceł i kosztów ponoszonych po przywozie (26). Ceny produktu objętego postępowaniem porównano ze średnią ważoną ceną przemysłu Unii dostosowaną do poziomu ex-works.

(70)

Porównanie wykazało, że w ODP przywóz z ChRL powodował podcięcie cen przemysłu Unii o 2–4 %, bez uwzględnienia obowiązującego cła antydumpingowego.

(71)

W poniższej tabeli przedstawiono, jak kształtował się przywóz do Unii z państw trzecich innych niż ChRL w okresie badanym pod względem wielkości i udziału w rynku:

Tabela 4

Przywóz z innych państw trzecich

(72)

Zarówno w ujęciu ilościowym, jak i udziału w rynku przywóz do Unii z państw innych niż ChRL był niewielki w latach 2013–2015 i zwiększył się w umiarkowanym stopniu w punktach procentowych w ODP. Jeśli chodzi o poziom cen tego przywozu, obserwowane tendencje mogą w pewnym stopniu uwzględnić wahania z roku na rok w asortymencie produktu. Należy jednak podkreślić, że średnia cena przywozu z innych państw trzecich nigdy nie była tak niska jak chińskie ceny.

(73)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(74)

W celu określenia szkody Komisja nie stosowała rozróżnienia między wskaźnikami szkody makro- i mikroekonomicznymi, ponieważ przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego reprezentowało jedynie dwóch producentów. Komisja oceniła wskaźniki ekonomiczne na podstawie danych odnoszących się do tych dwóch producentów, z wyjątkiem inwestycji i zwrotu z inwestycji, które ze względu na brak danych dotyczą tylko jednego z tych dwóch przedsiębiorstw.

(75)

Tymi wskaźnikami makroekonomicznymi są: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, koszty pracy, wielkość marginesu dumpingu, poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, jednostkowe ceny sprzedaży, koszty jednostkowe, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału. Zostały one objęte poniższą analizą.

(76)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(77)

Od 2013 r. producenci unijni stopniowo zwiększali swoją wielkość produkcji i zainstalowane moce produkcyjne, odpowiednio reagując na rosnący popyt, co pokazano w tabeli 1 powyżej. Od 2015 r. przemysł Unii wykorzystywał raczej pełne moce produkcyjne. Takie optymalne wykorzystanie mocy produkcyjnych znalazło pozytywne odzwierciedlenie w niższych kosztach produkcji, a tym samym w rentowności przemysłu Unii, co wskazano w dalszej części.

(78)

Wielkość sprzedaży przez przemysł Unii niezależnym klientom i jej udział w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(79)

Ogólnie rzecz ujmując, sprzedaż przemysłu Unii obniżyła się o 5 % między 2013 r. a ODP, mimo że konsumpcja wzrosła w tym samym okresie o 18 %. W rezultacie udział przemysłu Unii w rynku zmniejszał się znacznie z roku na rok. I odwrotnie, w tych samych ramach czasowych chińscy producenci eksportujący zdołali znacznie zwiększyć swój udział w rynku i wielkości ich przywozu, jak wskazano w tabeli 2.

(80)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(81)

Zatrudnienie w przemyśle Unii wzrosło o 12 % między 2013 r. a ODP. Wydajność wyrażona wielkością produkcji na pracownika zwiększyła się o 19 % w okresie badanym.

(82)

Średnie koszty pracy przemysłu Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(83)

Średnie koszty pracy na pracownika zmniejszyły się o 4 % w latach 2013–2014, a następnie pozostały stosunkowo stabilne aż do ODP.

(84)

Średnie ceny naliczane przez przemysł Unii przy sprzedaży klientom niepowiązanym w Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży oraz koszt towarów sprzedawanych przez przemysł Unii

(85)

Ceny jednostkowe TCCA w UE były w ujęciu średnim stosunkowo stabilne do 2015 r. i nieznacznie wzrosły, o 4 %, w ODP. Wzrost ten odzwierciedla do pewnego stopnia wspomniany wpływ asortymentu produktów (zob. przypis 24 powyżej).

(86)

Z uwagi na wzrastające wielkości produkcji i zmiany cen surowców jednostkowy koszt sprzedawanych towarów spadł o 5 % w okresie badanym.

(87)

Poziom zapasów obniżył się o 40 % między 2013 r. a 2014 r. i utrzymał się na tym samym poziomie w 2015 r. Wyższy stan zapasów na końcu ODP odzwierciedla spadek sprzedaży w tym samym okresie.

(88)

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje oraz zwrot z inwestycji producenta unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(89)

Komisja określiła rentowność przemysłu Unii, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność przemysłu Unii poprawiała się stopniowo i w ODP okazała się dodatnia. Rentowność ta jest jednak znacznie niższa niż zysk docelowy ustalony w dochodzeniu pierwotnym, który został ustalony na poziomie zysku osiągniętego przez przemysł Unii w przypadku braku dumpingu wyrządzającego szkodę.

(90)

Lata 2013–2015 charakteryzował brak rentowności i ujemne stopy zwrotu z inwestycji. Najnowsze dane wskazują na powrót do skromnych dodatnich stóp zwrotu. Znacząca presja wywierana na przemysł Unii przez zwiększający się przywóz z ChRL w 2013 r. i w ODP uniemożliwiła przemysłowi Unii odniesienie pełnych korzyści z dynamicznego wzrostu konsumpcji w Unii. Jak wskazano w motywie 64, wzrost ten został niemal całkowicie wchłonięty przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL.

(91)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych netto wzrosły kilkukrotnie w okresie badanym. Znaczący wzrost przepływów pieniężnych wynika głównie ze zmian w kapitale obrotowym.

(92)

Poziomy odnotowane w okresie od 2014 r. do ODP odzwierciedlają nie tylko standardowe wskaźniki inwestycji obejmujące ciągłą konserwację i konieczne wymiany części maszyn, lecz również nakłady na poprawę wydajności i procesów produkcyjnych.

(93)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto aktywów stałych. Podobnie jak pozostałe wskaźniki finansowe zwrot z inwestycji związany z produkcją i sprzedażą produktu podobnego także kształtował się pozytywnie, pozostaje jednak znacznie poniżej rozsądnych wartości docelowych.

(94)

Ustalone marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis i obecny poziom środków (zob. motywy 2, 4 i 47 powyżej). Ponadto uwzględniając wolne moce produkcyjne i ceny przywozu z ChRL (zob. motywy 50 i 66), wpływu rzeczywistych marginesów dumpingu na przemysł Unii nie można uznać za nieistotny.

(95)

Pierwotne środki zostały wprowadzone w październiku 2005 r. Jak wskazano w motywie 89 powyżej, w ODP przemysł Unii osiągnął zysk znacznie niższy od zysku docelowego wynoszącego 10 %, który ustalono w pierwotnym dochodzeniu (27). Biorąc pod uwagę ogólną sytuację przemysłu Unii, a także tendencje w zakresie przywozu z ChRL w ostatnich latach, można stwierdzić, że przemysł Unii nie przezwyciężył jeszcze w pełni tych skutków, mimo obowiązywania ceł antydumpingowych.

(96)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W okresie badanym poprawiło się wiele wskaźników, w szczególności wskaźników finansowych.

(97)

Jednakże wspomnianych wskaźników nie można rozpatrywać w oderwaniu od siebie. W rzeczywistości utrata udziału w rynku, spadek wielkości sprzedaży i niedostateczny poziom rentowności, analizowane w korelacji ze stosunkowo korzystną sytuacją w zakresie konsumpcji, potwierdzają, że można było racjonalnie oczekiwać, iż przemysł Unii osiągnie marżę bardziej zbliżoną do marży w wysokości 10 % obrotów, którą uznaje się za rozsądną dla tego sektora w normalnych warunkach handlu przy braku przywozu po cenach dumpingowych. Ponadto zaobserwowaną pozytywną tendencję w zakresie produkcji, mocy produkcyjnych i rentowności należy również powiązać z podjętymi przez przemysł Unii decyzjami dotyczącymi inwestycji w dodatkowe urządzenia produkcyjne i bardziej racjonalnego wykorzystania istniejących maszyn. Wyjaśnieniem tego optymalnego wykorzystania mocy produkcyjnych jest również wzrost poziomu wywozu na rynki krajów trzecich.

(98)

Zmiany te, w połączeniu ze znacznym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z Chin, prowadzą do wniosku, że mimo pozytywnych tendencji w odniesieniu do niektórych czynników szkody, w ujęciu ogólnym, mimo że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w ODP, jest on nadal w niepewnej sytuacji, w której nie byłby w stanie poradzić sobie z nowym gwałtownym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z ChRL.

(99)

Jak stwierdzono w motywach od 96 do 98, przemysł Unii nie doznał istotnej szkody podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, ale jego sytuacja jest nadal niepewna.

(100)

W celu ustalenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody, w przypadku gdyby środki wobec ChRL zostały zniesione, przeanalizowano następujące elementy: a) dostępność wolnych mocy produkcyjnych u producentów eksportujących z ChRL; b) atrakcyjność rynku unijnego oraz politykę eksportową chińskich producentów eksportujących na rynkach innych państw trzecich i c) prawdopodobny wpływ przywozu TCCA z ChRL.

(101)

ChRL jest największym producentem TCCA na świecie i do końca 2015 r. posiadała około 57 % całkowitych mocy produkcyjnych na świecie. Analiza dokonana w motywie 50 wykazała, że według szacunków dostępne wolne moce produkcyjne w Chinach w znacznym stopniu przekraczają łączną konsumpcję unijną w ODP. W tym względzie należy zauważyć, że, w oparciu o informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu i potwierdzone również przez współpracujących producentów eksportujących z Japonii, rynek unijny jest drugim co do wielkości na świecie po Stanach Zjednoczonych.

(102)

W świetle powyższych faktów istnieje duże prawdopodobieństwo, iż w przypadku zniesienia środków chińscy producenci eksportujący skierowaliby swoją produkcję na rynek unijny.

(103)

Atrakcyjność rynku unijnego odzwierciedla fakt, że pomimo obowiązujących środków antydumpingowych wielkość wywozu z Chin na rynek unijny wzrastała w szybkim tempie w okresie badanym. ChRL wyeksportowała 28 000 ton TCCA do Unii w ODP, w porównaniu z 17 000 ton w 2013 r.

(104)

Komisja ustaliła również, że w ODP około 23 % wywozu z Chin było przeznaczone na rynek unijny. Z drugiej strony, zebrane dowody pozwoliły ustalić, że około 47 % chińskiej wielkości sprzedaży eksportowej do „reszty świata” dokonano po średnich cenach, które były niższe niż średnia cena eksportowa na rynek unijny. Ta wielkość wywozu odpowiada poziomowi w przybliżeniu równemu całej konsumpcji unijnej.

(105)

W przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków, jak wspomniano w motywie 53, jest jeszcze bardziej prawdopodobne, że wielkości wywozu przez chińskich producentów eksportujących, którym nie przyznano statusu MET, zostaną przekierowane na rynek unijny, mając na uwadze, że w ich przypadku zniesienie stosunkowo wysokich ceł stanowi silniejszą zachętę.

(106)

Z przyczyn przedstawionych powyżej, Komisja stwierdziła, że rynek unijny jest atrakcyjnym rynkiem zbytu dla chińskich producentów eksportujących, zarówno ze względu na ceny, jak i z punktu widzenia wielkości tego rynku.

(107)

Oceniając prawdopodobny wpływ chińskiego przywozu po cenach dumpingowych na przemysł Unii, Komisja przeprowadziła symulację w celu oceny potencjalnego wpływu tego chińskiego przywozu na przemysł Unii. Zakładając stosunkowo umiarkowany spadek wielkości sprzedaży i produkcji o 5 000 ton w wyniku wzrostu chińskiego przywozu TCCA, jednostkowy koszt produkcji wzrósłby o 7,1 %, powodując pogorszenie sytuacji producentów unijnych i ponoszenie przez nich strat.

(108)

Ponadto nie można wykluczyć, że dalszy przywóz z Chin mogłoby również doprowadzić do zwiększenia presji cenowej na rynku unijnym. Jak wspomniano w motywie 70, ceny importowe chińskich producentów eksportujących na rynek unijny już obecnie powodują podcięcie cen sprzedaży przemysłu Unii o 2–4 %. W prawdopodobnym przypadku napływu wspomnianego dodatkowego przywozu po tej samej cenie, negatywny wpływ na przemysł Unii zostałby dodatkowo wzmocniony.

(109)

Mimo że rentowność rozwija się pozytywnie, jest nadal zbyt niska, by zapewnić stabilność finansową w perspektywie długoterminowej. Ponadto wspomniane stopy zwrotu faktycznie miały miejsce w kontekście wzrostu wielkości produkcji, który nie znalazł odzwierciedlenia w wysokości udziału w rynku. W związku z tym należałoby racjonalnie oczekiwać, że przemysł Unii w dalszym stopniu zamortyzuje swoje koszty stałe na większych wielkościach produkcji.

(110)

Należy zauważyć, że nie było przywozu TCCA do UE z innych krajów w ilości wystarczającej, by uznać ją za istotny czynnik wpływający na obecną sytuację przemysłu Unii.

(111)

W świetle powyższego i wobec braku innych uwag Komisja stwierdza, że uchylenie środków spowodowałoby ponowne wystąpienie szkody w odniesieniu do przemysłu Unii.

(112)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków wobec ChRL nie zaszkodziłoby interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów zainteresowanych stron, w tym interesu przemysłu Unii, interesu importerów oraz interesu użytkowników.

(113)

W świetle wniosków dotyczących sytuacji przemysłu Unii przedstawionych w motywach od 96 do 98 powyżej, a także zgodnie z argumentami uzasadniającymi prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody przedstawionymi w motywie 111, Komisja stwierdziła, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadziłoby do pogorszenia się niepewnej sytuacji gospodarczej unijnego przemysłu TCCA, który zmaga się ze wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z ChRL i którego sytuacja jest daleka od sprawiedliwej w porównaniu z producentami eksportującymi z ChRL.

(114)

Dlatego utrzymanie środków działałoby na korzyść przemysłu unijnego, który w takim przypadku byłby w stanie nadal przezwyciężać skutki ciągłego dumpingu. Zaprzestanie stosowania środków wstrzymałoby natomiast proces poprawy sytuacji przemysłu unijnego, co poważnie zagroziłoby jego rentowności i istnieniu, a co za tym idzie ograniczyłoby podaż i konkurencję na rynku.

(115)

Na etapie wszczęcia dochodzenia skontaktowano się z czternastoma znanymi importerami/dystrybutorami, jedenastoma europejskimi federacjami krajowymi i dwoma europejskimi stowarzyszeniami. Jeden importer z Hiszpanii przedstawił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(116)

To przedsiębiorstwo handlowe kupowało w dużych ilościach TCCA z ChRL (6 % przywozu ogółem) w ODP. Kupowało ono również ograniczone ilości TCCA od unijnych dostawców. Działalność dotycząca TCCA jest częścią szerszego rodzaju działalności tego przedsiębiorstwa, który w 2015 r. stanowił 35 % jego łącznych obrotów. Przedsiębiorstwo wykazało zysk w odniesieniu do produktu objętego przeglądem w ODP, lecz ostatecznie nie przedstawiło wystarczających wyjaśnień co do sposobu ustalenia tego zysku. Przedsiębiorstwo sprzeciwia się dalszemu obowiązywaniu środków, jednakże nie przedstawiło przekonujących argumentów na poparcie swojego stanowiska.

(117)

Jak wskazano w motywie 57, w toku dochodzenia Komisja postanowiła nie uznawać jednego z wnioskodawców, Inquide S.A.U., za część przemysłu Unii, ponieważ producent ten sam był importerem netto produktu, którego dotyczy zarzut dumpingu. Przedsiębiorstwo Inquide S.A.U. zostało powiadomione o tej decyzji i nie zakwestionowało jej. Inquide S.A.U. podkreśliło jednak, że niezależnie od decyzji Komisji, nie zmienia się jego stanowisko w kwestii poparcia dla kontynuowania środków nałożonych na przywóz TCCA z ChRL.

(118)

Wobec braku innych informacji dochodzenie nie wykazało, że utrzymanie środków miałoby jakikolwiek znaczący negatywny wpływ na tego importera lub na importerów w ogólności.

(119)

W związku z tym, na podstawie dostępnych informacji oraz wobec braku jakichkolwiek informacji lub dowodów zaprzeczających powyższym ustaleniom Komisja doszła do wniosku, że utrzymanie środków nie ma istotnego negatywnego wpływu na importerów w Unii.

(120)

Na etapie wszczęcia dochodzenia wysłano kwestionariusze do 39 znanych użytkowników. Żaden z użytkowników nie przesłał odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Wobec braku odpowiedzi nie można było wyciągnąć żadnych wniosków na temat interesu użytkowników. Wobec braku nowych informacji wsparcie użytkowników dla tych środków, jak określono w motywie 91 rozporządzenia w sprawie pierwszego przeglądu wygaśnięcia, tj. że utrzymanie środków nie miałoby negatywnego wpływu na konkurencję na rynku unijnym oraz zapewniłoby przemysłowi wykorzystującemu produkt objęty postępowaniem większą liczbę dostawców konkurujących ze sobą po cenach rynkowych, można zatem uznać za wciąż aktualne.

(121)

Uwzględniając wszystkie powyższe czynniki, Komisja stwierdziła, że nie ma żadnych istotnych powodów przemawiających przeciwko utrzymaniu środków w odniesieniu do przywozu TCCA z ChRL.

(122)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których Komisja zamierzała utrzymać obowiązujące środki wobec ChRL. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła uwag w odniesieniu do ujawnionych ostatecznych ustaleń.

(123)

Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe mające zastosowanie względem przywozu TCCA pochodzącego z ChRL, wprowadzone na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1389/2011, powinny zostać utrzymane.

(124)

Komitet ustanowiony na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii,

5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/28

(1)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 przedsiębiorstwo Kaesler Nutrition GmbH złożyło wniosek, w którym zaproponowało zmianę nazwy posiadacza zezwolenia zawartej w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2016/329 (2).

(2)

Przedsiębiorstwo Lohmann Animal Nutrition GmbH, posiadacz zezwolenia na dodatek paszowy 6-fitaza, zmieniło swoją nazwę na Kaesler Nutrition GmbH ze skutkiem od dnia 3 lipca 2017 r. Wnioskodawca przekazał odpowiednie dane na poparcie swojego wniosku.

(3)

Proponowana zmiana posiadacza zezwolenia ma charakter wyłącznie administracyjny i nie wymaga przeprowadzenia ponownej oceny dodatku. O wniosku powiadomiony został Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności.

(4)

Aby umożliwić przedsiębiorstwu Kaesler Nutrition GmbH korzystanie z praw do obrotu, niezbędna jest zmiana nazwy posiadacza zezwolenia. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/329.

(5)

Ponieważ względy bezpieczeństwa nie wymagają natychmiastowego stosowania zmian przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, należy ustanowić okres przejściowy, w trakcie którego dodatek paszowy 6-fitaza, a także premiksy i mieszanki paszowe zawierające ten dodatek paszowy, które są zgodne z przepisami obowiązującymi przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, będą mogły nadal być wprowadzane do obrotu i stosowane aż do wyczerpania istniejących zapasów.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w tytule słowa „posiadacz zezwolenia Lohmann Animal Nutrition GmbH” zastępuje się słowami „posiadacz zezwolenia Kaesler Nutrition GmbH”;

2)

w załączniku w drugiej kolumnie tabeli zatytułowanej „Nazwa posiadacza zezwolenia” słowa „Lohmann Animal Nutrition GmbH” zastępuje się słowami „Kaesler Nutrition GmbH”.

5.12.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 319/30

(1)

W dniu 23 marca 2006 r. Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 553/2006 nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami („obuwie”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) i Wietnamu („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) (2).

(2)

Rozporządzeniem (WE) nr 1472/2006 (3) Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami, pochodzących z Wietnamu i ChRL, wynoszące 9,7–16,5 %, na okres dwóch lat („rozporządzenie (WE) nr 1472/2006” lub „sporne rozporządzenie”).

(3)

Rozporządzeniem (WE) nr 388/2008 (4) Rada rozszerzyła ostateczne środki antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzącego z ChRL na przywóz ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzące ze Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau.

(4)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia rozpoczętego w dniu 3 października 2008 r. (5) Rada rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1294/2009 (6) przedłużyła okres obowiązywania środków antydumpingowych o 15 miesięcy, tj. do dnia 31 marca 2011 r., kiedy to nastąpiło wygaśnięcie środków („rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1294/2009”).

(5)

Brosmann Footwear (HK) Ltd, Seasonable Footwear (Zhongshan) Ltd, Lung Pao Footwear (Guangzhou) Ltd i Risen Footwear (HK) Co Ltd, a także Zhejiang Aokang Shoes Co. Ltd („wnioskodawcy”) zaskarżyli sporne rozporządzenie do Sądu Pierwszej Instancji (obecnie: Sąd). Wyrokami z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie T-401/06 Brosmann Footwear (HK) i in. przeciwko Radzie oraz z dnia 4 marca 2010 r. w sprawach połączonych T-407/06 i T-408/06 Zhejiang Aokang Shoes i Wenzhou Taima Shoes przeciwko Radzie Sąd odrzucił te zaskarżenia.

(6)

Wnioskodawcy odwołali się od tych wyroków. Wyrokami z dnia 2 lutego 2012 r. w sprawie C-249/10 P Brosmann Footwear (HK) i in. przeciwko Radzie oraz z dnia 15 listopada 2012 r. w sprawie C-247/10 P Zhejiang Aokang Shoes przeciwko Radzie („wyroki w sprawach Brosmann i Aokang”) Trybunał Sprawiedliwości unieważnił te wyroki. Trybunał uznał, że Sąd naruszył prawo w zakresie, w jakim twierdził, że Komisja nie maobowiązku rozpatrywać wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia podstawowego złożonych przez przedsiębiorców nieujętych w próbie (pkt 36 wyroku w sprawie C-249/10 P oraz pkt 29 i 32 wyroku w sprawie C-247/10 P).

(7)

Trybunał Sprawiedliwości wydał następnie swój wyrok w tej sprawie. Trybunał uznał, że Komisja powinna była zbadać przedstawione jej uzasadnione wnioski złożone przez strony wnoszące odwołanie na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) i c) rozporządzenia podstawowego celem uzyskania MET w ramach postępowania antydumpingowego, [o którym] mowa w spornym rozporządzeniu. Następnie należy stwierdzić, iż nie jest wykluczone, że takie badanie doprowadziłoby do nałożenia na nie ostatecznego cła antydumpingowego w stawce innej niż mająca do nich zastosowanie na mocy art. 1 ust. 3 spornego rozporządzenia, która wynosi 16,5 %. Z tego ostatniego przepisu wynika bowiem, że na jedynego przedsiębiorcę chińskiego ujętego w próbie, który uzyskał MET, zostało nałożone ostateczne cło antydumpingowe w stawce 9,7 %. Tymczasem zgodnie z pkt 38 niniejszego wyroku, gdyby Komisja stwierdziła, że warunki gospodarki rynkowej przeważały także w odniesieniu do wnoszących odwołanie, należałoby ich również objąć – w przypadku niemożności obliczenia indywidualnego marginesu dumpingu – tą samą stawką (pkt 42 wyroku w sprawie C-249/10 P i pkt 36 wyroku w sprawie C-247/10 P).

(8)

W związku z tym Trybunał stwierdził nieważność spornego rozporządzenia w zakresie, w jakim odnosi się ono do wnioskodawców.

(9)

W październiku 2013 r. Komisja w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (7) ogłosiła, iż postanowiła wznowić postępowanie antydumpingowe na tym etapie, na którym wystąpiła niezgodność z prawem, oraz zbadać, czy w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r. w odniesieniu do wnioskodawców panowały warunki gospodarki rynkowej. W zawiadomieniu tym zwrócono się do zainteresowanych stron o przedstawienie swoich uwag.

(10)

W marcu 2014 r. Rada, decyzją wykonawczą Rady 2014/149/UE (8), odrzuciła wniosek Komisji w sprawie przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Rady nakładającego ponownie ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez Brosmann Footwear (HK) Ltd, Seasonable Footwear (Zhongshan) Ltd, Lung Pao Footwear (Guangzhou) Ltd, Risen Footwear (HK) Co Ltd i Zhejiang Aokang Shoes Co. Ltd i zakończyła postępowania odnoszące się do tych producentów. Rada uznała, że importerzy, którzy nabyli obuwie od wspomnianych producentów eksportujących i którym odnośne cła zostały zwrócone przez właściwe organy krajowe na podstawie art. 236 rozporządzenia (EWG) nr 2913/1992 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (9) („Wspólnotowy kodeks celny”), posiadali uzasadnione oczekiwania na podstawie art. 1 ust. 4 spornego rozporządzenia, na mocy którego przepisy Wspólnotowego kodeksu celnego, a w szczególności jego art. 221, miały zastosowanie do poboru ceł.

(11)

Trzech importerów produktu objętego postępowaniem, C&J Clark International Ltd. („Clark”), Puma SE („Puma”) i Timberland Europe B.V. („Timberland”) („importerzy objęci postępowaniem”) zakwestionowało środki antydumpingowe względem przywozu niektórych rodzajów obuwia z Chin i Wietnamu, powołując się na orzecznictwo przywołane w motywach 5 – 7 przed właściwymi sądami krajowymi, które skierowały sprawy do Trybunału Sprawiedliwości z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym.

(12)

W dniu 4 lutego 2016 r. w sprawach połączonych C-659/13 C & J Clark International Limited oraz C-34/14 Puma SE (10) Trybunał Sprawiedliwości uznał rozporządzenie (WE) nr 1472/2006 i rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1294/2009 za nieważne w zakresie, w jakim Komisja Europejska nie zbadała wniosków dotyczących MET i indywidualnego traktowania („IT”) przedłożonych przez producentów eksportujących w ChRL i Wietnamie, którzy nie zostali objęci próbą („wyroki”), wbrew wymogom ustanowionym w art. 2 ust. 7 lit. b) oraz art. 9 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 (11).

(13)

Odnośnie do sprawy C-571/14, Timberland Europe, Trybunał Sprawiedliwości w dniu 11 kwietnia 2016 r. podjął decyzję o wykreśleniu sprawy z rejestru na wniosek sądu krajowego.

(14)

Art. 266 TFUE zobowiązuje instytucje do podjęcia niezbędnych działań zapewniających zgodność z wyrokami Trybunału. W przypadku stwierdzenia nieważności aktu przyjętego przez instytucje w kontekście procedury administracyjnej, takiej jak antydumping, zgodność z wyrokiem Trybunału oznacza zastąpienie unieważnionego aktu nowym aktem, w którym wyeliminowana zostanie niezgodność z prawem wskazana przez Trybunał (12).

(15)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału procedura zastąpienia unieważnionego aktu może zostać wznowiona dokładnie od etapu, na którym pojawiła się niezgodność z prawem (13). Oznacza to w szczególności, że w sytuacji, w której stwierdza się nieważność aktu kończącego procedurę administracyjną, unieważnienie to niekoniecznie wpływa na akty przygotowawcze, takie jak wszczęcie postępowania antydumpingowego. W sytuacji, w której stwierdza się nieważność rozporządzenia nakładającego ostateczne środki antydumpingowe, oznacza to, że w następstwie unieważnienia postępowanie antydumpingowe jest nadal otwarte, ponieważ akt kończący postępowanie antydumpingowe został usunięty z unijnego porządku prawnego (14), z wyjątkiem sytuacji, w której niezgodność z prawem pojawiła się na etapie wszczęcia postępowania.

(16)

Pomijając fakt, że instytucje nie zbadały wniosków o MET lub IT przedłożonych przez producentów eksportujących w ChRL i Wietnamie, którzy nie zostali objęci próbą, wszystkie pozostałe ustalenia zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 1472/2006 i rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1294/2009 zachowują ważność.

(17)

W omawianym przypadku niezgodność z prawem pojawiła się po wszczęciu postępowania. Komisja postanowiła zatem wznowić obecne postępowanie antydumpingowe, które nadal było otwarte po wydaniu wyroków dokładnie na etapie pojawienia się niezgodności z prawem, i zbadać, czy w odniesieniu do producentów eksportujących objętych postępowaniem w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r., tj. w trakcie okresu objętego dochodzeniem („okres objęty dochodzeniem”), panowały warunki gospodarki rynkowej. Komisja zbadała również, czy w danym przypadku producenci eksportujący objęci postępowaniem kwalifikowali się do objęcia IT zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (15) („rozporządzenie podstawowe przed wprowadzeniem do niego zmian”) (16).

(18)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/1395 (17) Komisja ponownie nałożyła ostateczne cła antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na realizowany przez przedsiębiorstwa Clark i Puma przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez trzynastu chińskich producentów eksportujących, którzy złożyli wnioski o MET lub IT, ale nie zostali objęci próbą.

(19)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/1647 (18) Komisja ponownie nałożyła ostateczne cła antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na realizowany przez przedsiębiorstwa Clark, Puma i Timberland przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Wietnamu i wyprodukowanych przez niektórych wietnamskich producentów eksportujących, którzy złożyli wnioski o MET i IT, ale nie zostali objęci próbą.

(20)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/1731 (19) Komisja ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na realizowany przez przedsiębiorstwa Puma i Timberland przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez jednego wietnamskiego producenta eksportującego oraz dwóch chińskich producentów eksportujących, którzy złożyli wnioski o MET i IT, ale nie zostali objęci próbą.

(21)

Ważność rozporządzenia (UE) 2016/1395, rozporządzenia (UE) 2016/1647 i rozporządzenia (UE) 2016/1731 została zakwestionowana przez przedsiębiorstwa Puma i Timberland przed Sądem w sprawach T-781/16 Puma i in. przeciwko Komisji i T-782/16 Timberland Europe przeciwko Komisji. Ponadto ważność rozporządzenia (UE) 2016/1395 została również zakwestionowana w Sądzie przez przedsiębiorstwo Clark w sprawach T-790/16 C & J Clark International przeciwko Komisji i T-861/16 C & J Clark International przeciwko Komisji.

(22)

W związku z wykonaniem wyroku w sprawach połączonych C-659/13 C & J Clark International Limited oraz C-34/14 Puma SE, wspomnianego w motywie 12, Komisja przyjęła w dniu 17 lutego 2016 r. rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/223 ustanawiające procedurę oceny niektórych wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych i o indywidualne traktowanie składanych przez producentów eksportujących z Chin i Wietnamu i wykonujące wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych C-659/13 i C-34/14 (20). W art. 1 tego rozporządzenia Komisja zwróciła się do krajowych organów celnych o przekazanie wszystkich wniosków o zwrot zapłaconych ostatecznych ceł antydumpingowych za przywóz obuwia pochodzącego z Chin i Wietnamu złożonych przez importerów na podstawie art. 236 Wspólnotowego kodeksu celnego i w oparciu o fakt, że producenci eksportujący nieobjęci próbą złożyli wnioski o MET lub IT podczas dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia ostatecznych środków rozporządzeniem (WE) nr 1472/2006 („dochodzenie pierwotne”). Komisja oceni odnośne wnioski o MET lub IT oraz ponownie nałoży odpowiednie stawki cła. Na tej podstawie krajowe organy celne powinny podjąć decyzję w sprawie wniosku o zwrot lub umorzenie ceł antydumpingowych.

(23)

Po otrzymaniu informacji od francuskich organów celnych zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/223 Komisja ustaliła, którzy dwaj chińscy producenci eksportujący złożyli wnioski o MET lub IT w pierwotnym dochodzeniu, lecz nie zostali objęci próbą. Kolejny zidentyfikowany producent eksportujący to dostawca przedsiębiorstwa Deichmann, niemieckiego importera, który zakwestionował zapłatę ceł. W związku z tym Komisja przeanalizowała formularze wniosków o MET i IT tych trzech chińskich producentów eksportujących.

(24)

W wyniku powyższych działań Komisja ponownie nałożyła, rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/2257 (21), ostateczne cła antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez trzech producentów eksportujących, którzy złożyli wnioski o MET i IT, ale nie zostali objęci próbą.

(25)

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/223 organy celne Zjednoczonego Królestwa (UK), Belgii (BE) i Szwecji (SE) powiadomiły Komisję o wnioskach o zwrot przedłożonych przez importerów odpowiednio w dniach 12 lipca 2016 r. (UK), 13 lipca 2016 r. (BE) i 26 lipca 2016 r. (SE). W wyniku tych powiadomień Komisja zbadała wnioski o MET i IT od dziewiętnastu producentów eksportujących i, rozporządzeniem (UE) 2017/423 (22), ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z ChRL i Wietnamu i wyprodukowanego przez tych dziewiętnastu producentów eksportujących.

(26)

W trakcie przedmiotowego dochodzenia, dzięki uwagom przedstawionym przez kilka zainteresowanych stron w następstwie ujawnienia ustaleń, pięć kolejnych przedsiębiorstw/grup przedsiębiorstw zidentyfikowano jako przedsiębiorstwa, które same lub za pośrednictwem powiązanych chińskich lub wietnamskich producentów eksportujących złożyły formularz wniosku o MET i IT w pierwotnym dochodzeniu, ale nie zostały objęte próbą i nie zostały poddane ocenie w ramach poprzedniego postępowania wykonawczego. Przedsiębiorstwa te zostały wymienione w załączniku VI do rozporządzenia (UE) 2017/423 i były częścią czterech grup przedsiębiorstw.

(27)

Na tej podstawie Komisja zidentyfikowała cztery grupy przedsiębiorstw obejmujące wspólnie siedem przedsiębiorstw indywidualnych, które są chińskimi lub wietnamskimi producentami eksportującymi, które nie zostały objęte próbą w pierwotnym dochodzeniu i dokonała oceny wniosków o MET i IT, które przedsiębiorstwa te złożyły w trakcie pierwotnego dochodzenia. W związku z tym Komisja ponownie nałożyła, rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1982 (23), ostateczne cła antydumpingowe oraz dokonała ostatecznego pobrania cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez tych producentów eksportujących, którzy złożyli wnioski o MET i IT, ale nie zostali objęci próbą.

(28)

Ponadto w art. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/423, Komisja tymczasowo zawiesiła ocenę sytuacji przedsiębiorstw wymienionych w załączniku III do czasu dostarczenia Komisji przez importera wnioskującego o zwrot kosztów przez krajowe organy celne nazw i adresów producentów eksportujących, od których odpowiedni przedsiębiorcy nabyli obuwie. Komisja uważa, że ciężar dowodu w zakresie ustalenia odpowiednich producentów eksportujących w Chinach lub Wietnamie spoczywa na importerach wnioskujących o zwrot zapłaconych ceł antydumpingowych, jednak przyznaje także, że nie wszyscy importerzy, którzy nabywali obuwie od przedsiębiorstw handlowych mogli mieć świadomość konieczności powiadamiania Komisji o nazwie producentów eksportujących, od których przedsiębiorstwa te nabywały obuwie. W związku z tym Komisja bezpośrednio zwróciła się do wszystkich importerów, których dotyczyły powiadomienia Zjednoczonego Królestwa, Belgii, Szwecji, z prośbą o dostarczenie w określonym terminie niezbędnych informacji, tj. nazw i adresów producentów eksportujących w ChRL i w Wietnamie.

(29)

W związku z powyższym trzech importerów, tj. Pentland Brands Ltd., Puma UK Ltd. i Deichmann Shoes UK Ltd. dostarczyło nazwy i adresy swoich dostawców w Chinach lub Wietnamie, odpowiednio w dniu 18 kwietnia 2017 r. (Puma UK Ltd.), w dniu 27 kwietnia 2017 r. (Pentland Brands Ltd.) i w dniu 15 maja 2017 r. (Deichmann Shoes UK Ltd.).

(30)

W dniu 7 kwietnia 2017 r., zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/223, organy celne Niemiec powiadomiły Komisję o wnioskach o zwrot przedłożonych przez importerów w Unii oraz przekazały dokumenty potwierdzające. W dniu 20 czerwca 2017 r. organy celne Niemiec przesłały dodatek do pierwotnego powiadomienia i powiadomiły Komisję o dodatkowych wnioskach importerów.

(31)

W dniu 23 maja 2017 r., zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/223, organy celne Niderlandów powiadomiły Komisję o wnioskach o zwrot przedłożonych przez importerów w Unii oraz przekazały dokumenty potwierdzające. W dniu 21 lipca 2017 r. organy celne Niderlandów przesłały dodatek do pierwotnego powiadomienia i powiadomiły Komisję o dodatkowych wnioskach importerów.

(32)

W rezultacie Komisja otrzymała nazwy i adresy łącznie 600 przedsiębiorstw, które zgłoszono jako dostawców obuwia w ChRL i Wietnamie.

(33)

W przypadku 431 z tych przedsiębiorstw (wymienionych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia) Komisja nie posiada dowodów na to, że złożyły one wnioski o MET lub IT podczas dochodzenia pierwotnego. Przedsiębiorstwa te również nie były w stanie wykazać, że są powiązane z jakimś chińskim lub wietnamskim producentem eksportującym, który złożył wniosek o MET lub IT w dochodzeniu pierwotnym.

(34)

Z pozostałych przedsiębiorstw, 19 producentów eksportujących zostało już ocenionych indywidualnie lub jako część grupy przedsiębiorstw wytypowanych do próby chińskich lub wietnamskich producentów eksportujących w dochodzeniu pierwotnym (wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia). Ponieważ żadnemu z tych przedsiębiorstw nie przyznano indywidualnej stawki cła, cło w wysokości 16,5 % w przypadku ChRL lub 10 % w przypadku Wietnamu jest odpowiednio stosowane względem przywozu obuwia pochodzącego z tych przedsiębiorstw. Orzeczenie, o którym mowa w motywie 12, nie miało wpływu na powyższe stawki.

(35)

Spośród pozostałych przedsiębiorstw 72 producentów eksportujących (wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia) zostało już ocenionych indywidualnie lub jako część grupy przedsiębiorstw w kontekście wykonania wyroku, o którym mowa w motywie 12: a mianowicie odpowiednio w decyzji wykonawczej 2014/149/UE lub w rozporządzeniach wykonawczych (UE) 2016/1395, (UE) 2016/1647, (UE) 2016/1731, (UE) 2016/2257 i (UE) 2017/1982.

(36)

Przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw ocenione w decyzji wykonawczej 2014/149/UE nie były objęte jakimkolwiek ponownym nałożeniem cła antydumpingowego, jak wspomniano w motywie 10, ze względu na to, że miał już miejsce zwrot należności celnych tym przedsiębiorstwom, co usprawiedliwiało ich uzasadnione oczekiwania, że ponowne nałożenie nie będzie miało miejsca. Z drugiej strony nie należy przyznać zwrotu należności celnych importerom unijnym powiązanym z przedsiębiorstwami lub grupami przedsiębiorstw ocenionymi odpowiednio w rozporządzeniach wykonawczych (UE) 2016/1395, (UE) 2016/1647, (UE) 2016/1731, (UE) 2016/2257 i (UE) 2017/1982. Powodem tego jest fakt, że importerzy ci znajdują się w innej sytuacji prawnej niż ci, którzy zostali poddani ocenie w decyzji wykonawczej 2014/149/UE, nie mogli więc mieć uzasadnionych oczekiwań.

(37)

Pozostałe 70 przedsiębiorstw (wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia) było chińskimi lub wietnamskimi producentami eksportującymi, którzy nie zostali objęci próbą w pierwotnym dochodzeniu i przedłożyli formularz wniosku o MET lub IT. Komisja oceniła zatem wnioski o MET lub IT złożone przez te przedsiębiorstwa.

(38)

Podsumowując, w niniejszym rozporządzeniu, Komisja dokonała oceny wniosków o MET lub IT następujących podmiotów: Aiminer Leather Products Co., Ltd, Best Health Ltd., Best Run Worldwide Co. Ltd, Bright Ease Shoe Factory, Cambinh Shoes Company, Dong Anh Footwear Joint Stock Company, Dong Guan Bor Jiann Footwear Co., Ltd, Dongguan Hongguo Shoes Co. Ltd., Freetrend Industrial Ltd, Freeview Company Ltd, Dongguan Hopecome Footwear Co Ltd, Dongguan Houjie Baihou Hua Jian Footwear Factory, Dongguan Qun Yao Shoe Co., Ltd, Dongyi Shoes Co., Ltd, Doozer (Fujian) Shoes Co., Ltd, Emperor (VN) Co., Ltd, Everlasting Industry Co., Ltd, Fu Jian Ching Luh Shoes Co., Ltd, Fu Jian Lion Score Sport Products Co., Ltd, Fujian Footwear & Headgear Import & Export (Holdings) Co., Ltd, Fujian Jinjiang Guohui Footwear & Garment Co., Ltd, Gan Zhou Hua Jian International Footwear Co., Ltd, Golden Springs Shoe Co., Ltd, Haiduong Shoes Stock Company, Hangzhou Forever Shoes Factory, Hua Jian Industrial Holding Co., Ltd, Huu Nghi Danang Company, Hwa Seung Vina Co., Ltd, Jason Rubber Works Ltd, Jinjiang Hengdali Footwear Co., Ltd, Jinjiang Xiangcheng Footwear and Plastics Co., Ltd, JinJiang Zhenxing Shoes & Plastic Co., Ltd, Juyi Group Co., Ltd, K Star Footwear Co., Ltd, Kangnai Group Wenzhou Lucky Shoes and Leather Co., Ltd, Khai Hoan Footwear Co., Ltd, Lian Jiang Ching Luh Shoes Co., Ltd, Li-Kai Shoes Manufacturing Co., Ltd, New Star Shoes Factory, Ngoc Ha Shoe Company, Nhi Hiep Transportation Construction Company Limited, Ophelia Shoe Co., Ltd, Ormazed Shoes (Zhao Qing City) Ltd, Ormazed Shoes Ltd (Dong Guan) Ltd, Pacific Joint - Venture Company, Phuc Yen Shoes Factory, Phuha Footwear Enterprise, Phuhai Footwear Enterprise, Phulam Footwear Joint Stock Company, Putian Dajili Footwear Co., Ltd, Right Rich Development VN Co., Ltd, Saigon Jim Brother Corporation, Shenzhen Harson Shoes Ltd, Shunde Sunrise (II) Footwear Co., Ltd, Splendour Enterprise Co., Ltd, Stellar Footwear Co., Ltd, Sung Hyun Vina Co., Ltd, Synco Footwear Ltd, Thai Binh Shoes Joint Stock Company, Thang Long Shoes Company, Thanh Hung Co, Ltd, Thuy Khue Shoes Company Ltd, Truong Loi Shoes Company Limited, Wenzhou Chali Shoes Co, Ltd, Wenzhou Dibang Shoes Co., Ltd, Wenzhou Gold Emperor Shoes Co., Ltd, Xiamen Sunchoose Import & Export Co., Ltd, Xingtaiy Footwear Industry & Commerce Co., Ltd, Zhuhai Shi Tai Footwear Company Limited i Zhuhai Shun Tai Footwear Company Limited.

(39)

Komisja ma możliwość skorygowania tych aspektów spornego rozporządzenia, które doprowadziły do jego unieważnienia, pozostawiając niezmienionymi te części oceny, na które wyrok nie ma wpływu (24).

(40)

Niniejsze rozporządzenie ma na celu skorygowanie aspektów spornego rozporządzenia, co do których stwierdzono niezgodność z rozporządzeniem podstawowym i które w konsekwencji doprowadziły do stwierdzenia nieważności w odniesieniu do producentów eksportujących wymienionych w motywie 30.

(41)

Wszelkie pozostałe ustalenia poczynione w spornym rozporządzeniu oraz w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1294/2009, które nie zostały unieważnione przez Trybunał, zachowują ważność i zostają niniejszym włączone do niniejszego rozporządzenia.

(42)

W związku z powyższym treść kolejnych motywów zostaje ograniczona do zakresu nowej oceny niezbędnej w celu zapewnienia zgodności z wyrokami Trybunału.

(43)

Komisja zbadała, czy MET lub IT miały zastosowanie w odniesieniu do producentów eksportujących, o których mowa w motywie 38, którzy przedłożyli wniosek o MET lub IT na okres objęty dochodzeniem. Celem tego badania jest ustalenie, w jakim stopniu importerzy objęci postępowaniem są uprawnieni do otrzymania zwrotu uiszczonego cła antydumpingowego w związku z cłami antydumpingowymi uiszczonymi w odniesieniu do wywozu pochodzącego od tych dostawców.

(44)

Jeżeli badanie wykaże, że producentom eksportującym, których wywóz objęty był cłem antydumpingowym uiszczonym przez importerów objętych postępowaniem, należało przyznać MET, takiemu producentowi eksportującemu należałoby przyznać indywidualną stawkę celną, a zwrot cła byłby ograniczony do kwoty odpowiadającej różnicy między zapłaconą stawką celną a indywidualną stawką celną, tj. w przypadku przywozu z Chin, różnicą między stawką wynoszącą 16,5 %, a stawką cła nałożoną na jedyne przedsiębiorstwo eksportujące objęte próbą, któremu przyznano MET, tj. 9,7 %; w przypadku przywozu z Wietnamu, byłaby to różnica między stawką wynoszącą 10 % oraz indywidualną stawką celną obliczoną dla producenta eksportującego, jeżeli taki istnieje.

(45)

Jeżeli badanie wykaże, że producentowi eksportującemu, któremu odmówiono MET, należało przyznać IT, takiemu producentowi eksportującemu należałoby przyznać indywidualną stawkę celną, a zwrot cła byłby ograniczony do kwoty odpowiadającej różnicy między zapłaconą stawką celną, tj. 16,5 % w przypadku przywozu z Chin i 10 % w przypadku przywozu z Wietnamu, a ewentualnym indywidualnym cłem obliczonym dla danego producenta eksportującego.

(46)

I odwrotnie, jeżeli analiza takich wniosków o MET i IT wykaże, że należy je odrzucić, przyznanie prawa do zwrotu ceł antydumpingowych nie będzie możliwe.

(47)

Jak wyjaśniono w motywie 12, Trybunał Sprawiedliwości unieważnił sporne rozporządzenie oraz rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1294/2009 w odniesieniu do wywozu niektórych rodzajów obuwia wyprodukowanych przez niektórych chińskich i wietnamskich producentów eksportujących w zakresie, w jakim Komisja nie zbadała wniosków o MET i IT przedłożonych przez tych producentów eksportujących.

(48)

Z tego względu Komisja zbadała wnioski o MET i IT złożone przez producentów eksportujących objętych postępowaniem w celu ustalenia stawki celnej mającej zastosowanie do ich wywozu. W badaniu wykazano, że przedstawione informacje nie wykazały, że producenci eksportujący objęci postępowaniem działali w warunkach gospodarki rynkowej lub że kwalifikowali się oni do objęcia indywidualnym traktowaniem (zob. motywy 49 i następne w celu zapoznania się ze szczegółowymi wyjaśnieniami).

(49)

Koniecznie należy zauważyć, że ciężar dowodu leży po stronie producenta składającego wniosek o MET na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W tym celu w art. 2 ust. 7 lit. c) akapit pierwszy przewidziano, że wniosek złożony przez takiego producenta musi zawierać wystarczające dowody, jak określono w tym przepisie, że producent działa w warunkach gospodarki rynkowej. Instytucje UE nie są tym samym obarczone obowiązkiem udowadniania, że producent nie spełnia przesłanek przewidzianych dla korzystania z tego statusu. Wręcz przeciwnie zadaniem instytucji UE jest natomiast dokonanie oceny, czy dowody dostarczone przez producenta objętego postępowaniem są wystarczające do wykazania, że spełniono kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego konieczne do przyznania producentowi MET, a zadaniem sądownictwa UE jest kontrola, czy ocena ta nie jest obarczona oczywistym błędem (pkt 32 wyroku w sprawie C-249/10 P i pkt 24 wyroku w sprawie C-247/10 P).

(50)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, aby producent eksportujący mógł uzyskać MET, musi on spełnić wszystkie pięć kryteriów wymienionych w przedmiotowym artykule. Zatem Komisja uznała, że brak spełnienia nawet jednego z kryteriów jest podstawą odrzucenia wniosku o MET.

(51)

Żaden z producentów eksportujących objętych postępowaniem nie był w stanie wykazać, że spełnia kryterium 1 (decyzje gospodarcze). Dokładniej rzecz ujmując, Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwa 34, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 53, 54, 58, 65, 66, 67, 69, 72, 77, 79, 80, 82, 84, 85, 88, 89, 92, 93, 94, 96, 97, 98,99, 100, 101 i 102 (25) nie mogły w sposób swobodny ustalać wielkości sprzedaży na rynkach krajowych i eksportowych. W tym względzie Komisja ustaliła, że istniały ograniczenia w zakresie produkcji lub ograniczenia wielkości sprzedaży na poszczególnych rynkach (krajowych i eksportowych). Niektóre przedsiębiorstwa (33, 35, 39, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 77, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 96, 97, 101 i 102) nie przedstawiły wystarczających informacji na temat ich struktury własności, akcjonariuszy, członków zarządu lub wyboru członków zarządu, aby wykazać, że ich decyzje gospodarcze były podejmowane zgodnie z sygnałami płynącymi z rynku, bez istotnej ingerencji państwa. Co więcej, niektórym przedsiębiorstwom nie udało się przedstawić zezwolenia na prowadzenie działalności lub jego tłumaczenia na język angielski (przedsiębiorstwa 33, 35, 59, 60, 62, 81 i 87) albo statutu spółki lub jego tłumaczenia na język angielski (przedsiębiorstwa 34, 40, 41, 51, 59, 63, 64, 95, 101 i 102). Ponadto niektóre przedsiębiorstwa nie przekazały wystarczających informacji na temat swoich dostawców (przedsiębiorstwa 42, 43, 44, 46, 49, 51, 57, 60, 64, 65, 69, 74, 76 i 95) lub nie były w stanie wykazać, że wybór pracowników był w wystarczającym stopniu niezależny od władz lokalnych (przedsiębiorstwa 38, 39, 42, 45 i 46) i w związku z tym nie dostarczyły wystarczających dowodów potwierdzających, że decyzje biznesowe były podejmowane bez istotnej ingerencji państwa.

(52)

Ponadto przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 40, 41, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 57, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 79, 80, 81, 82, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 100, 101 i 102 nie były w stanie wykazać, że spełniają kryterium 2 (rachunkowość). Dokładniej rzecz ujmując, przedsiębiorstwa 33, 43, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 73, 74, 75, 76, 79, 80, 81, 82, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 93, 94, 96, 97, 101 i 102 nie wykazały, że posiadają jeden pełny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości. W szczególności ocena wniosków o MET wykazała, iż przedsiębiorstwa te nie przedstawiły Komisji sprawozdania/opinii niezależnego biegłego rewidenta lub ich sprawozdania finansowe nie zostały poddane audytowi lub nie posiadały not wyjaśniających w odniesieniu do szeregu pozycji w bilansie oraz w rachunku zysków i strat. Inne przedsiębiorstwa nie przedstawiły tłumaczenia tych dokumentów na język angielski (przedsiębiorstwa 34, 35, 40, 41, 51, 57, 69, 70, 95 i 100). Ponadto w poddanych audytowi sprawozdaniach finansowych niektórych przedsiębiorstw (43, 44, 45, 57, 65 i 72) odnotowano znaczne niespójności, między innymi rozbieżności w danych zgłaszanych w poszczególnych latach, różnice między oryginałem a tłumaczeniem na język angielski, wątpliwości co do prawidłowości metody amortyzacji, inwentaryzacji i spisu kontrolnego lub problemy odnotowane w sprawozdaniu audytorów, które nie zostały skorygowane w terminie późniejszym. W związku z tym przedsiębiorstwa te nie spełniają kryterium 2.

(53)

Co się tyczy kryterium 3 (aktywa i „przeniesienia”), szereg przedsiębiorstw nie wykazało, iż nie występują zniekształcenia przeniesione z systemu gospodarki nierynkowej. W szczególności, przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 47, 48, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 70, 72, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 91, 94, 95, 96, 97, 101 i 102 nie dostarczyły istotnych i pełnych informacji na temat warunków i wartości praw do użytkowania gruntów. Ponadto przedsiębiorstwa 34, 35, 37, 38, 39, 42, 43, 45, 46, 52, 53, 54, 57, 60, 63, 65, 66, 72, 77, 79, 84, 85, 87, 93, 94, 95 i 98 nie przedstawiły informacji na temat odchyleń od standardowej stawki opodatkowania lub historii płatności przedmiotowego podatku, podczas gdy przedsiębiorstwa 37, 42, 43, 44, 57, 84, 87 i 94 nie przedstawiły informacji na temat dostaw energii elektrycznej oraz ich ceny. Przedsiębiorstwa 40 i 41 nie przedstawiły angielskiego tłumaczenia podstawowych informacji dotyczących ich aktywów.

(54)

W odniesieniu do kryterium 4 (środowisko prawne), przedsiębiorstwa 76, 101 i 102 nie wykazały, że działają zgodnie z przepisami prawa upadłościowego i prawa rzeczowego, które gwarantują pewność i stabilność prawa.

(55)

Przedsiębiorstwo 70 nie wykazało, że spełnia kryterium 5 („wymiana walut”), ponieważ, jak wynika z uwag do rachunków, stosowało ono sztywny kurs walutowy przy transakcjach przeprowadzanych w walucie obcej, co nie jest zgodne z kryterium 5, które stanowi, że przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(56)

Ponadto przedsiębiorstwa 56, 71, 78 i 90 nie przedstawiły dowodów dotyczących produkcji produktu objętego postępowaniem, właściciela głównych surowców, właściciela produktu objętego postępowaniem oraz swobodnego ustalania cen. Ich wnioski o przyznanie MET nie były zatem przedmiotem szczegółowej analizy.

(57)

Komisja poinformowała producentów eksportujących objętych postępowaniem, że żaden z nich nie powinien otrzymać MET i zwróciła się do nich o przedstawienie uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(58)

Żaden z siedemdziesięciu producentów eksportujących objętych postępowaniem nie spełnił więc warunków określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i w związku z tym odmówiono przyznania MET wszystkim tym producentom.

(59)

Art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian stanowi, że w przypadkach, gdy mają zastosowanie przepisy art. 2 ust. 7 lit. a) tego rozporządzenia, należy jednak ustalić indywidualne stawki celne dla eksporterów, którzy są w stanie wykazać spełnienie wszystkich kryteriów określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian.

(60)

Jak wspomniano w motywie 49, należy zauważyć, że ciężar dowodu leży po stronie producenta składającego wniosek o IT na podstawie art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian. W tym celu w art. 9 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian przewidziano, że złożony wniosek musi zostać odpowiednio uzasadniony. Instytucje UE nie są tym samym obarczone obowiązkiem udowadniania, że producent nie spełnia przesłanek przewidzianych dla korzystania z tego statusu. Wręcz przeciwnie, zadaniem instytucji UE jest ocenienie, czy dowody dostarczone przez producenta objętego postępowaniem są wystarczające do wykazania, że kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian są spełnione, by móc przyznać temu producentowi IT.

(61)

Zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian, by otrzymać IT, eksporterzy powinni wykazać, na podstawie właściwie uzasadnionego wniosku, że spełnili wszystkie pięć kryteriów wymienionych w tym artykule. Zatem Komisja uznała, że brak spełnienia nawet jednego z kryteriów jest podstawą odrzucenia wniosku o IT.

(62)

Te pięć kryteriów stanowi, co następuje:

(63)

Wszystkich siedemdziesięciu producentów eksportujących objętych postępowaniem, którzy złożyli wniosek o MET, złożyło również wniosek o IT na wypadek gdyby nie przyznano im MET. Poza odrzuceniem ich wniosków o MET, zgodnie z opisem w motywach 49–57, Komisja oceniła zatem również, czy wspomnianym producentom eksportującym należy przyznać IT.

(64)

W odniesieniu do kryterium 1 (repatriacja kapitału i zysków), przedsiębiorstwa 69, 77, 86 i 95 nie udowodniły, że dysponowały one swobodą repatriacji kapitału i zysków, a zatem nie wykazały, że kryterium to zostało spełnione.

(65)

W odniesieniu do kryterium 2 (sprzedaż na eksport i ustalane swobodnie ceny), przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 36, 37, 40, 41, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 52, 53, 54, 58, 59, 60, 62, 64, 66, 67, 69, 72, 74, 75, 79, 80, 82, 84, 85, 88, 89, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99 i 100 nie udowodniły, że decyzje gospodarcze, takie jak ceny eksportowe oraz ilości towarów na wywóz, jak również warunki sprzedaży, są określane swobodnie w odpowiedzi na sygnały pochodzące z rynku, ponieważ zbadane dowody, takie jak statut spółki lub zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej, wskazywały na ograniczenie produkcji lub sprzedaży ilości obuwia na niektórych rynkach.

(66)

W odniesieniu do kryterium 3 (przedsiębiorstwo – kluczowe stanowiska kierownicze i udziały – jest wystarczająco niezależne od ingerencji państwa), przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 101 i 102 nie wykazały, że decyzje biznesowe były podejmowane bez istotnej ingerencji państwa. W szczególności brakowało informacji lub przekazano niewystarczające informacje co do struktury własności przedsiębiorstwa oraz sposobu podejmowania decyzji. Ponadto przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 42, 43, 44, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 70, 72, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 94, 95, 96, 97, 101 i 102 nie dostarczyły wystarczających informacji natemat tego, w jaki sposób prawo do użytkowania gruntów przeniesiono na te przedsiębiorstwa i na jakich warunkach. Przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 40, 41, 51, 59, 62, 81 i 95 nie przedstawiły angielskiego tłumaczenia odpowiednich dokumentów.

(67)

Ponadto przedsiębiorstwo 70 nie wykazało, że przeliczanie walut odbywało się po kursie rynkowym. Nie spełniło ono zatem wymogów kryterium 4 (rynkowy kurs walutowy).

(68)

Ponadto przedsiębiorstwa 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 91, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 101 i 102 również nie wykazały, że spełniają wymogi kryterium 5 (obejście) ze względu na to, że nie przedstawiono żadnej informacji co do tego, w jaki sposób decyzje były podejmowane w ramach przedsiębiorstwa oraz, czy państwo wywierało znaczący wpływ na ten proces.

(69)

Ponadto przedsiębiorstwa 56, 71, 78 i 90 nie przedstawiły dowodów dotyczących produkcji produktu objętego postępowaniem, właściciela głównych surowców, właściciela produktu objętego postępowaniem oraz swobodnego ustalania cen. Ich wnioski o przyznanie IT nie były zatem przedmiotem szczegółowej analizy.

(70)

W związku z powyższym żaden z siedemdziesięciu producentów eksportujących objętych postępowaniem nie spełnił warunków określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przed wprowadzeniem do niego zmian i w związku z tym odmówiono przyznania IT wszystkim tym producentom. Komisja poinformowała producentów eksportujących objętych postępowaniem i zwróciła się do nich o przedstawienie uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(71)

Rezydualne cło antydumpingowe mające zastosowanie do Chin i Wietnamu, wynoszące odpowiednio 16,5 % i 10 %, powinno zatem zostać nałożone na wywóz dokonany przez siedemdziesięciu producentów eksportujących objętych postępowaniem na okres stosowania rozporządzenia (WE) nr 1472/2006. Wspomniane rozporządzenie obowiązywało początkowo w okresie od dnia 7 października 2006 r. do dnia 7 października 2008 r. W następstwie wszczęcia przeglądu wygaśnięcia przedłużono ten okres od dnia 30 grudnia 2009 r. do dnia 31 marca 2011 r. Niezgodność z prawem wskazana w wyrokach polega na braku określenia przez instytucje UE, czy produkty wyprodukowane przez producentów eksportujących objętych postępowaniem powinny być objęte cłem rezydualnym czy indywidualną stawką celną. W oparciu o niezgodność z prawem wskazaną przez Trybunał nie istnieje żadna podstawa prawna do całkowitego zwolnienia produktów produkowanych przez producentów eksportujących objętych postępowaniem z jakiegokolwiek cła antydumpingowego. W ramach nowego aktu eliminującego niezgodność z prawem wskazaną przez Trybunał należy zatem dokonać ponownej oceny wyłącznie stosowanej stawki cła antydumpingowego, a nie samych środków.

(72)

Ponieważ Komisja uznała, że w stosunku do producentów eksportujących objętych postępowaniem cło rezydualne mające zastosowanie odpowiednio do Chin i Wietnamu należy nałożyć ponownie w stawce o tej samej wysokości, w jakiej pierwotnie nałożono je na mocy spornego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1294/2009, wprowadzenie zmian w rozporządzeniu (WE) nr 388/2008 nie jest konieczne. To ostatnie rozporządzenie nadal obowiązuje.

(73)

Po ujawnieniu ustaleń Komisja otrzymała uwagi przedłożone w imieniu (i) Federacji Europejskiej Branży Sprzętu Sportowego („FESI”) i Koalicji na rzecz Markowego Obuwia („EBFC”) (26) reprezentującej importerów obuwia w Unii; (ii) C&J Clark International, Cortina, Deichmann i Wortmann („Clarks et al”), importerów obuwia w Unii, (iii) Sino Pro Trading, i (iv) Schuhhaus SIEMES Einkaufs & Beteiligungs GmBH („SIEMES”), importerów obuwia z Chin i Wietnamu.

(74)

FESI i EBFC stwierdziły, że zgodnie z aktami Komisji udostępnionymi do wglądu przedsiębiorstwo Fortune Footwear Co. Ltd złożyło wniosek o MET lub IT dotyczący okresu objętego dochodzeniem i dlatego nie powinno znajdować się w wykazie w załączniku III do niniejszego rozporządzenia. Jednak nie odnotowano żadnych wniosków o MET lub IT złożonych przez to przedsiębiorstwo, a FESI i EBFC nie dostarczyły żadnych dowodów na to, że przedsiębiorstwo rzeczywiście złożyło takie wnioski. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(75)

FESI i EBFC stwierdziły również, że przedsiębiorstwo Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear zostało błędnie wymienione w załączniku III, ponieważ przedsiębiorstwo to rzekomo złożyło wniosek o MET lub IT. W załączniku III lub jakimkolwiek innym załączniku do niniejszego rozporządzenia nie wymieniono jednak przedsiębiorstwa Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear. Przedsiębiorstwo o podobnej nazwie (Nanhai Shyang Ho Footwear Co. Ltd) jest wymienione w załączniku III, ale FESI i EBFC nie dostarczyły żadnych dowodów na to, że jest ono tożsame z Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear. W związku z tym argument ten zostałodrzucony. Dla pełnego obrazu sytuacji należy zauważyć, że przedsiębiorstwo o podobnej nazwie – Foshan Nanhai Shyang Yuu Footwear Ltd – zostało poddane ocenie w rozporządzeniu (UE) 2016/2257. Brak jest jednak dowodów na to, że jest to przedsiębiorstwo tożsame z Foshan Nanhai Shyang Yuu/Hu Footwear.

(76)

FESI i EBFC twierdziły ponadto, że Guangzhou Panyu Xintaiy Footwear Industry Commerce Co., Ltd złożyło wniosek o MET lub IT oraz że wniosek ten powinien był zostać oceniony przez Komisję. Należy wyjaśnić, że wniosek o MET lub IT złożony przez to przedsiębiorstwo został oceniony. Przedsiębiorstwo nie spełniało kryteriów przyznania MET i IT i jego wniosek został odrzucony. W konsekwencji, ostateczne cło powinno zostać ponownie nałożone wobec tego przedsiębiorstwa i w związku z powyższym zostało ono wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z powyższym wniosek FESI i EBFC w tym zakresie zostaje odrzucony.

(77)

FESI i EBFC stwierdziły ponadto, że przedsiębiorstwo o nazwie Mega Power Union Co. Ltd złożyło wniosek o MET lub IT. Jednak Komisja nie odnotowała żadnych wniosków o MET lub IT złożonych przez to przedsiębiorstwo, a FESI i EBFC nie dostarczyły żadnych dowodów na to, że przedsiębiorstwo rzeczywiście złożyło takie wnioski. W związku z powyższym wniosek FESI i EBFC w tym zakresie zostaje odrzucony.

(78)

Wreszcie FESI i EBFC stwierdziły, że grupa o nazwie Evervan złożyła wniosek o MET lub IT oraz że grupa ta została zatem błędnie ujęta w załączniku III. Istotnie sześć przedsiębiorstw wymienionych w załączniku III ma w swoich nazwach słowo „Everan” (Evervan, Evervan Deyang Footwear Co., Ltd, Evervan Golf, Evervan Qingyuan Footwear Co., Ltd, Evervan Qingyuan Vulcanized, Evervan Vietnam), FESI i EBFC nie dostarczyły jednak żadnych dowodów na to, że stanowią one część grupy. FESI i EBFC nie przedstawiły również dowodów na to, że grupa ta jako całość rzeczywiście złożyła wniosek o MET lub IT. W związku z tym argument ten został odrzucony. Dla pełnego obrazu sytuacji należy podkreślić, że przedsiębiorstwo o nazwie Guangzhou Evervan Footwear Co., Ltd przedłożyło wnioski o MET lub IT, które zostały ocenione i odrzucone w rozporządzeniu (UE) 2017/1982. Nie istnieją żadne dostępne dowody na to, że istnieje powiązanie z innymi przedsiębiorstwami, w których nazwie zawiera się słowo „Evervan” wymienionymi w załączniku III.

(79)

FESI i EBFC twierdziły, że ciężar dowodu przy ocenie wniosków o przyznanie MET lub IT spoczywa na Komisji, jako że chińscy i wietnamscy producenci eksportujący wywiązali się z obowiązku w zakresie ciężaru dowodu, składając wnioski o MET lub IT w pierwotnym dochodzeniu. FESI i EBFC podnosiły również argument, że producentom eksportującym objętym obecnym postępowaniem wykonawczym należało przyznać takie same prawa procesowe jak prawa przyznane producentom eksportującym objętym próbą w pierwotnym dochodzeniu. FESI i EBFC twierdziły w szczególności, że przeprowadzono jedynie analizę teoretyczną zamiast wizyt kontrolnych na miejscu i że chińskim i wietnamskim producentom eksportującym nie dano żadnej możliwości uzupełnienia swoich wniosków o MET lub IT pismami w sprawie uzupełnienia braków.

(80)

FESI i EBFC argumentowały również, że producenci eksportujący objęci obecnym postępowaniem wykonawczym nie otrzymali takich samych gwarancji proceduralnych, jak te stosowane w standardowym dochodzeniu antydumpingowym, lecz zastosowano surowsze normy. FESI i EBFC stwierdziły, że Komisja nie uwzględniła czasu, jaki upłynął między złożeniem wniosku o MET lub IT w pierwotnym dochodzeniu, a oceną tych wniosków. Ponadto producenci eksportujący mieli w trakcie pierwotnego dochodzenia tylko 15 dni na złożenie wniosków o MET lub IT, zamiast standardowych 21 dni.

(81)

Na tej podstawie FESI i EBFC twierdziły, że podstawowa zasada przyznania zainteresowanym stronom możliwości pełnego korzystania z prawa do obrony, ustanowiona w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w art. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, nie była przestrzegana. Na tej podstawie twierdzono, że nie dając producentom eksportującym możliwości uzupełnienia niekompletnych informacji, Komisja dopuściła się nadużycia władzy i odwróciła ciężar dowodu na etapie wykonania.

(82)

Ponadto FESI i EBFC twierdziły również, że takie podejście byłoby dyskryminacyjne względem chińskich i wietnamskich producentów eksportujących objętych próbą w dochodzeniu pierwotnym, ale również innych producentów eksportujących w państwach o gospodarce nierynkowej, którzy byli przedmiotem dochodzenia antydumpingowego i złożyli w ramach tego dochodzenia wnioski o MET lub IT. W związku z tym chińskie i wietnamskie przedsiębiorstwa, których dotyczy obecne postępowanie wykonawcze nie powinny podlegać tym samym wymogom dostarczania informacji, jakie są stosowane w normalnym, trwającym 15 miesięcy dochodzeniu, i nie powinny być przedmiotem bardziej surowych norm proceduralnych.

(83)

FESI i EBFC stwierdziły również, że Komisja zastosowała w istocie fakty dostępne w rozumieniu art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, podczas gdy nie przestrzegała ona zasad proceduralnych określonych w art. 18 ust. 4 tego rozporządzenia.

(84)

Komisja przypomina, że zgodnie z orzecznictwem ciężar dowodu leży po stronie producenta, który chce złożyć wniosek o MET lub IT na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W tym celu w art. 2 ust. 7 lit. c) akapit pierwszy przewidziano, że wniosek złożony przez takiego producenta musi zawierać wystarczające dowody, jak określono w tym przepisie, że producent działa w warunkach gospodarki rynkowej. Tym samym, jak orzekł Trybunał w sprawach Brosmann i Aokang, instytucje nie są obarczone obowiązkiem udowadniania, że producent nie spełnia warunków przewidzianych dla skorzystania z tego statusu. Wręcz przeciwnie, zadaniem Komisji jest ocenienie, czy dowody dostarczone przez producenta objętego postępowaniem są wystarczające do wykazania, że kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego są spełnione, by móc przyznać temu producentowi MET lub IT (zob. motyw 49). W związku z tym należy przypomnieć, że ani w rozporządzeniu podstawowym, ani w orzecznictwie nie zobowiązano Komisji do umożliwiania eksportującym producentom uzupełnienia wniosku o MET lub IT wszystkimi brakującymi informacjami faktycznymi. Komisja może oprzeć swoją ocenę na informacjach dostarczonych przez producenta eksportującego.

(85)

W odniesieniu do argumentu, że przeprowadzona została jedynie analiza teoretyczna, Komisja zauważa, że analiza teoretyczna jest procedurą, w której wnioski o MET lub IT analizowane są na podstawie dokumentów dostarczonych przez producenta eksportującego. Wszystkie wnioski o MET lub IT podlegają przeprowadzanej przez Komisję analizie teoretycznej. Komisja może ponadto podjąć decyzję o przeprowadzeniu wizyt weryfikacyjnych na miejscu. Kontrole na miejscu nie są jednak wymagane, ani też nie są przeprowadzane w odniesieniu do każdego wniosku o MET lub IT. Inspekcje na miejscu, jeżeli są one przeprowadzone, zwykle mają na celu potwierdzenie pewnej wstępnej oceny dokonanej przez instytucje lub sprawdzenie prawdziwości informacji dostarczonych przez producenta eksportującego objętego postępowaniem. Innymi słowy, jeżeli dowody przedstawione przez producenta eksportującego wyraźnie wskazują, że przyznanie MET lub IT nie jest uzasadnione, dodatkowe opcjonalne inspekcje na miejscu nie są przeważnie przeprowadzane. Do Komisji należy ocena, czy wskazane jest przeprowadzenie wizyty weryfikacyjnej (27). Decyzja o wyborze sposobu weryfikowania informacji zawartych we wniosku o MET lub IT należy do tej instytucji. Tak więc w przypadku gdy, jak w niniejszej sprawie, Komisja stwierdzi na podstawie analizy teoretycznej dokumentów, że posiada ona wystarczające dowody do wydania decyzji w sprawie wniosku o MET lub IT, wizyta weryfikacyjna nie jest konieczna i nie może być wymagana.

(86)

W odniesieniu do twierdzenia, że w związku z decyzją Komisji o nieprzesyłaniu pisma w sprawie uzupełnienia braków, prawa do obrony nie były właściwie przestrzegane, należy, po pierwsze, przypomnieć, że prawa do obrony są prawami indywidualnymi i że FESI i EBFC nie mogą powoływać się na naruszenie prawa indywidualnego innych przedsiębiorstw. Po drugie, Komisja nie zgadza się z twierdzeniem, że stosuje praktykę polegającą na prowadzeniu wymiany informacji i szczegółowym procesie wypełniania braków w sytuacji stosowania analizy teoretycznej, w przeciwieństwie do sytuacji, kiedy przeprowadza się analizę teoretyczną oraz weryfikację na miejscu. W istocie FESI i EBFC nie były w stanie przedstawić dowodów, że tak nie jest.

(87)

Uwagi FESI i EBFC dotyczące dyskryminacji należy również oddalić jako bezzasadne. Należy pamiętać, że zasada równego traktowania jest naruszona w przypadku gdy instytucje unijne w odmienny sposób traktują podobne przypadki, co stawia niektóre podmioty gospodarcze w niekorzystnej sytuacji w porównaniu z innymi, a takie odmienne traktowanie nie jest uzasadnione występowaniem istotnych, obiektywnych różnic (28). Komisja robi jednak coś zupełnie przeciwnego; wymagając od chińskich i wietnamskich producentów eksportujących nieobjętych próbą złożenia wniosków o MET lub IT do ponownej oceny, zamierza postawić tych poprzednio nieobjętych próbą producentów eksportujących na równi z tymi, którzy zostali wybrani do próby w dochodzeniu pierwotnym. Ponadto, jako że rozporządzenie podstawowe nie określa w tym względzie minimalnego terminu, o ile termin ten jest rozsądny i daje stronom wystarczające możliwości zebrania (lub ponownego zebrania) potrzebnych informacji przy jednoczesnym zabezpieczeniu ich prawa do obrony, nie można mówić o dyskryminacji.

(88)

Jeżeli chodzi o argumenty odnoszące się do art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja chciałaby zwrócić uwagę na fakt, że w omawianej sprawie art. 18 rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania. W rzeczywistości Komisja przyjęła informacje przedstawione przez producentów eksportujących objętychpostępowaniem, nie odrzuciła tych informacji i oparła na nich swoją ocenę. Wynika z tego, że nie było konieczności przestrzegania procedury na mocy art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Procedura przewidziana w art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stosowana jest w przypadkach, gdy Komisja ma zamiar odrzucić niektóre informacje dostarczone przez zainteresowaną stronę, a zamiast nich wykorzystać dostępne fakty.

(89)

Inny importer, a mianowicie Sino Pro Trading Limited, stwierdził, że Komisja nie mogła mieć wystarczająco dużo czasu na zbadanie w okresie zaledwie kilku miesięcy wniosków o MET i IT złożonych przez 600 przedsiębiorstw oraz zarzucił, że dochodzenie przeprowadzone przez Komisję nie mogło zatem doprowadzić do wiarygodnych ustaleń. Ponadto strona ta twierdziła, że wynik tego dochodzenia, tzn. odrzucenie wszystkich ocenionych wniosków o MET lub IT, wskazuje, że dochodzenie Komisji było nieobiektywne. Z drugiej strony, strona ta wskazała również, że zbadano niewystarczającą ilość wniosków o MET lub IT, a mianowicie jedynie 70 spośród pierwotnych 600. Ponadto, ten sam importer twierdził, że biorąc pod uwagę ocenę przedsiębiorstw w motywach 49 do 72 dokonaną w formie anonimowej, zainteresowane strony nie miały możliwości powiązania ustaleń z konkretnymi przedsiębiorstwami. Wreszcie, importer ten utrzymywał, że jego dostawca mimo, że wymieniony w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, nie został objęty dochodzeniem, lecz jedynie przesłano mu kwestionariusz z niewystarczającym terminem na udzielenie odpowiedzi.

(90)

W odniesieniu do powyższych zarzutów, Komisja w pierwszej kolejności wyjaśniła, że otrzymała nazwy 600 przedsiębiorstw od niemieckich i niderlandzkich organów celnych lub od trzech importerów, o których mowa w motywie 29 jako o dostawcach obuwia z Chin i Wietnamu. Jak wyjaśniono w motywie 33, w przypadku większości tych przedsiębiorstw, Komisja nie odnotowała, że złożyli oni wnioski o MET lub IT podczas dochodzenia pierwotnego. W odniesieniu do znacznej liczby pozostałych przedsiębiorstw Komisja dokonała już oceny ich wniosków o MET i IT w poprzednich postępowaniach wykonawczych. Procedurę tę opisano szczegółowo w motywach 34 do 36, a odpowiednie przedsiębiorstwa oraz właściwe akty prawne zostały wymienione w załącznikach IV–VI do niniejszego rozporządzenia. Argument, że Komisja rzekomo objęła dochodzeniem 600 przedsiębiorstw w ramach obecnego postępowania jest nieprawidłowy, a zatem należy go odrzucić.

(91)

Ponadto Komisja wyjaśniła, że, jak wspomniano w motywie 17, wznowiła ona obecne postępowanie antydumpingowe na etapie, na którym wystąpiła niezgodność z prawem, oraz w związku z tym zbadała, czy w odniesieniu do producentów eksportujących objętych postępowaniem panowały warunki gospodarki rynkowej w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r., czyli w okresie objętym dochodzeniem, które doprowadziło do nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych w 2006 r. W związku z powyższym Komisja nie gromadziła nowych informacji, ale oparła swoją ocenę wniosków o MET lub IT złożonych przez odpowiednich producentów eksportujących w toku niniejszego dochodzenia. Wnioski z tej oceny zostały przekazane właściwym producentom eksportującym, którym wyznaczono termin na przedstawienie uwag. Jak wskazano w motywie 70 żaden z eksporterów objętych postępowaniem, w tym dostawca przedsiębiorstwa Sino Pro Trading Ltd., nie przedstawił żadnych uwag dotyczących ujawnionych informacji.

(92)

Wreszcie należy podkreślić, że informacje dostarczone przez producentów eksportujących w ich wnioskach o MET lub IT są uznawane za poufne w rozumieniu art. 19 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym ze względu na poufność informacji nazwy przedsiębiorstw zostały zastąpione numerami.

(93)

Dlatego wszystkie powyższe argumenty musiały zostać odrzucone.

(94)

FESI i EBFC twierdziły, że Komisja dopuściła się naruszenia art. 266 TFUE, ponieważ artykuł ten nie daje jej podstawy prawnej do ponownego otwarcia dochodzenia w odniesieniu do wygasłego środka. FESI i EBFC przypomniały również, że art. 266 TFUE nie przewiduje możliwości nakładania ceł antydumpingowych z mocą wsteczną, odnosząc się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-458/98 P Industrie des poudres sphériques przeciwko Radzie  (29).

(95)

W związku z tym FESI i EBFC twierdziły, że postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu obuwia z Chin i Wietnamu zakończone zostało w dniu 31 marca 2011 r. wraz z wygaśnięciem środków. W tym celu Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie dotyczące wygaśnięcia ceł w dniu 16 marca 2011 r. (30) („zawiadomienie o wygaśnięciu”), przemysł unijny nie skarżył się na kontynuację dumpingu, a wyrok Trybunału Sprawiedliwości nie unieważnił zawiadomienia o wygaśnięciu.

(96)

Ponadto te same strony twierdziły, że w rozporządzeniu podstawowym również nie było żadnych uprawnień, które umożliwiłyby Komisji wznowienie dochodzenia antydumpingowego.

(97)

W tym kontekście FESI i EBFC twierdziły również, że wznowienie dochodzenia i oceny wniosków o MET lub IT złożonych w związku z dochodzeniem pierwotnym przez chińskich i wietnamskich producentów eksportujących objętych postępowaniem jest niezgodne z powszechną zasadą przedawnienia. Zasada ta zawarta jest w Porozumieniu WTO i w rozporządzeniu podstawowym, w którym określono 5-letni termin obowiązywania środków oraz w art. 236 ust. 1 i 221 ust. 3 Wspólnotowego kodeksu celnego, w którym określono termin 3 lat, z jednej strony dla importerów na złożenie wniosku o zwrot ceł antydumpingowych, a z drugiej strony dla krajowych organów celnych na pobranie należności przywozowych i ceł antydumpingowych (31). Art. 266 TFUE nie zezwala na odstępstwo od tej zasady.

(98)

Twierdzono ponadto, że Komisja nie przedstawiła żadnego uzasadnienia ani wcześniejszego orzecznictwa na poparcie zastosowania art. 266 TFUE jako podstawy prawnej do wznowienia postępowania.

(99)

Jeśli chodzi o brak podstawy prawnej do ponownego otwarcia dochodzenia, Komisja przypomina orzecznictwo przytoczone powyżej w motywie 15, na mocy którego może ona wznowić dochodzenie dokładnie na tym etapie, na którym wystąpiła niezgodność z prawem. W każdym razie, tak jak rzecznik generalny przypomniał niedawno, art. 266 TFUE upoważnia Komisję do podjęcia działań w celu przywrócenia zgodności z prawem w sposób spójny z ustaleniami zawartymi w wyroku stwierdzającego nieważność danego środka, a także zobowiązuje ją do dostosowania jej działalności do treści tego wyroku (32). Sprawa Komisja przeciwko McBride i in.  (33), na którą powołują się EFSI i EBFC, nie ma zastosowania w niniejszym kontekście, gdyż we wspomnianej sprawie przepisy przyznające kompetencje do przyjęcia aktu (w celu zastąpienia aktu uchylonego) nie były już zawarte w prawie UE, podczas gdy w omawianym przypadku podstawa prawna wciąż istnieje, a jedyną zmianą jest to, że kompetencje zostały przyznane Komisji (34).

(100)

W zakresie w jakim dotyczy to uzasadnionych oczekiwań, należy przypomnieć, że zgodność z prawem rozporządzenia antydumpingowego powinno się oceniać w świetle obiektywnych norm prawa unijnego, a nie praktyki decyzyjnej, nawet jeżeli taka praktyka istnieje (co nie ma miejsca w niniejszej sprawie). W związku z tym wcześniejsza praktyka Komisji nie daje podstaw do uzasadnionych oczekiwań, co zresztą nie ma miejsca w tym przypadku: zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, uzasadnione oczekiwania mogą powstać jedynie w przypadku, gdy instytucje udzieliły konkretnych zapewnień, które pozwoliłyby zainteresowanym stronom zgodnie z prawem wyciągnąć wniosek, że instytucje Unii będą działać w określony sposób (35). Ani FESI ani EBFC nie próbowały wykazać, że w niniejszej sprawie takie zapewnienia zostały udzielone. Jest to tym bardziej słuszne, że wcześniejsza praktyka, o której mowa, nie odpowiada faktycznym i prawnym okolicznościom niniejszej sprawy, a różnice można wytłumaczyć faktycznymi i prawnymi różnicami w stosunku do niniejszej sprawy.

(101)

Różnice te są następujące: niezgodność z prawem stwierdzona przez Trybunał nie dotyczy ustaleń w zakresie dumpingu, szkody i interesu UE, a tym samym zasady nakładania cła, lecz jedynie dokładnej stawki celnej. Poprzednie unieważnienia, do których odnosiły się zainteresowane strony, dotyczyły natomiast ustaleń w zakresie dumpingu, szkody i interesu UE. Instytucje są zatem uprawnione do ponownego obliczenia dokładnej stawki celnej w odniesieniu do producentów eksportujących objętych postępowaniem.

(102)

W szczególności w niniejszej sprawie nie było konieczności pozyskiwania od zainteresowanych stron dodatkowych informacji. Wręcz przeciwnie, Komisja musiała ocenić informacje, które zostały jej przedstawione, ale nie zostały ocenione przed przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 1472/2006. W każdym razie, jak wskazano w motywie 99, wcześniejsza praktyka w innych przypadkach nie stanowi konkretnego i bezwarunkowego zapewnienia w odniesieniu do niniejszej sprawy.

(103)

Ponadto wszystkie strony, przeciwko którym skierowane jest postępowanie, tj. producenci eksportujący objęci postępowaniem, jak również strony w sprawach przed Sądem oraz stowarzyszenie reprezentujące jedną z tych stron, zostały poinformowane o ujawnieniu istotnych faktów, na podstawie których Komisja zamierza przyjąć niniejszą ocenę w sprawie MET lub IT. W związku z tym ich prawa do obrony są zachowane. W tym względzie należy zauważyć w szczególności, że importerom niepowiązanym nie przysługuje w ramach postępowania antydumpingowego prawo do obrony, ponieważ postępowania te nie są skierowane przeciwko nim.

(104)

Jeżeli chodzi o uwagę, że odnośne środki wygasły w dniu 31 marca 2011 r., Komisja nie dostrzega, dlaczego wygaśnięcie środka miałoby jakiekolwiek znaczenie dla Komisji w odniesieniu do możliwości przyjęcia nowego aktu, by zastąpić akt unieważniony w wyniku wyroku stwierdzającego nieważność pierwotnego aktu. Zgodnie z orzecznictwem, o którym mowa w motywie 15, postępowanie administracyjne powinno być wznowione w punkcie, w którym wystąpiła niezgodność z prawem. Komisja wznowiła dochodzenie dokładnie w tym punkcie w celu dokonania oceny, czy wnioski o MET lub IT, które nie zostały poddane ocenie, należało pozytywnie rozpatrzyć oraz czy ewentualnie należna była niższa stawka cła (co z kolei umożliwiałoby zainteresowanym przedsiębiorstwom złożenie wniosku o zwrot nadpłaconych ceł wraz z odsetkami za pośrednictwem ich właściwego organu celnego (36)). Zawiadomienie o wygaśnięciu, oficjalnie kończące postępowanie, nie może skutkować pozbawieniem tych przedsiębiorstw prawa do rozpatrzenia ich wniosków o MET lub IT – prawa, które należało się im podczas dochodzenia, jak uznał Trybunał w sprawie C&J Clark  (37). W związku z tym dochodzenie zostało wznowione w dniu 17 marca 2016 r. i zostanie zamknięte w drodze niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(105)

FESI i EBFC twierdziły również, iż procedura zastosowana do wznowienia dochodzenia i nałożenia cła z mocą wsteczną stanowi nadużycie władzy przez Komisję i narusza postanowienia TFUE. FESI i EBFC twierdzą w tym względzie, że Komisja nie ma uprawnień, aby ingerować w art. 236 ust. 1 Wspólnotowego kodeksu celnego uniemożliwiając zwrot cła antydumpingowego. Twierdziły one, że to do krajowych organów celnych należało wyciągnięcie konsekwencji z unieważnienia cła oraz że krajowe organy celne będą zobowiązane do zwrotu ceł antydumpingowych, które zostały uznane za nieważne przez Trybunał.

(106)

W związku z tym FESI i EBFC twierdziły, że art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego nie zezwala Komisji na odstąpienie od art. 236 Wspólnotowego kodeksu celnego, ponieważ oba przepisy są równoważne w porządku prawnym i rozporządzenia podstawowego nie należy postrzegać jako lex specialis Wspólnotowego kodeksu celnego.

(107)

Te same strony twierdziły również, że art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego nie odnosi się do art. 236 Wspólnotowego kodeksu celnego, a jedynie stanowi, że mogą zostać przyjęte przez Komisję przepisy szczególne, ale nie odstępstwa od Wspólnotowego kodeksu celnego.

(108)

Odpowiadając na powyższe argumenty, należy podkreślić, że art. 14 ust. 1 rozporządzenia podstawowego nie oznacza, że zasady unijnych przepisów prawa celnego automatycznie mają zastosowanie w przypadku nałożenia indywidualnych ceł antydumpingowych (38). Przeciwnie, art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego daje instytucjom Unii prawo do transponowania i zastosowania, jeżeli jest to niezbędne i użyteczne, unijnych przepisów prawa celnego (39).

(109)

Transpozycja ta nie wymaga pełnego wprowadzenia w życie wszystkich przepisów unijnego prawa celnego. Art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wyraźnie przewiduje przepisy szczególne w odniesieniu do wspólnej definicji pojęcia pochodzenia, co jest dobrym przykładem na sytuację, w której ma miejsce odstępstwo od unijnych przepisów prawa celnego. To na tej podstawie Komisja wykorzystała swoje uprawnienia wynikające z art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego i zwróciła się do krajowych organów celnych, aby czasowo wstrzymały się od jakichkolwiek zwrotów. Nie kwestionuje to wyłącznych kompetencji, jakie krajowe organy celne mają w odniesieniu do sporów dotyczących długu celnego: prawo do podejmowania decyzji należy nadal do organów celnych państw członkowskich. Organy celne państw członkowskich nadal podejmują decyzję, na podstawie konkluzji Komisji w odniesieniu do wniosków o MET i IT, czy zwrot powinien zostać przyznany czy nie.

(110)

W związku z powyższym, o ile prawdą jest, że żaden przepis unijnego prawa celnego nie pozwala na stawianie przeszkód na drodze do zwrotu niesłusznie zapłaconych ceł, nie można wydać tak ogólnikowego oświadczenia w odniesieniu do zwrotu ceł antydumpingowych. W związku z powyższym, a także z nadrzędną koniecznościąochrony środków własnych Unii przed nieuzasadnionymi wnioskami o zwrot oraz związanymi z tym trudnościami spowodowanymi później przez nieuzasadnione zwroty, Komisja musiała tymczasowo odstąpić od przepisów prawa celnego Unii, korzystając ze swoich uprawnień na mocy art. 14 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(111)

FESI i EBFC argumentowały również, że Komisja, z naruszeniem art. 296 TFUE, nie przedstawiła odpowiedniego uzasadnienia przyczyn ani nie wskazała podstawy prawnej, w oparciu o którą ponownie nałożono cła z mocą wsteczną i w związku z tym importerom objętym obecnym postępowaniem wykonawczym odmówiono zwrotu ceł. W związku z tym FESI i EBFC stwierdziły, że Komisja naruszyła prawo do skutecznej ochrony sądowej zainteresowanych stron.

(112)

SIEMES, jeden z importerów przedstawiających uwagi do ujawnionych ustaleń, twierdził również, że rozporządzenie wykonawcze Komisji nie zawiera odpowiedniego uzasadnienia i w konsekwencji narusza art. 296 TFUE, jednak nie podał dalszych wyjaśnień. Na poparcie swojego twierdzenia strona ta odniosła się do wyroku w sprawie T-310/12 Yuanping Changyuan Chemicals przeciwko Radzie  (40).

(113)

Komisja uważa, że obszerne uzasadnienie prawne przedstawione w dokumencie dotyczącym ujawnienia ogólnych ustaleń oraz w niniejszym rozporządzeniu, w tym odesłanie do podstawy prawnej obecnego rozporządzenia, należycie uzasadnia ten akt prawny.

(114)

FESI i EBFC stwierdziły też, że korygowanie z mocą wsteczną wygasłych środków narusza zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań. FESI utrzymywała, że po pierwsze strony, w tym importerzy, uzyskały pewność, że środki te wygasły z dniem 31 marca 2011 r. i że ze względu na czas, jaki upłynął od czasu pierwotnego dochodzenia, strony mogły mieć uzasadnione oczekiwania, że pierwotne dochodzenie nie zostanie ani wznowione ani ponownie otwarte. Podobnie chińscy i wietnamscy producenci eksportujący mogli mieć uzasadnione oczekiwania, że ich wnioski o MET lub IT złożone w pierwotnym dochodzeniu nie będą już przez Komisję poddawane przeglądowi, ze względu na fakt, że wnioski te nie zostały poddane ocenie w terminie trzech miesięcy, mającym zastosowanie podczas dochodzenia pierwotnego.

(115)

Jeżeli chodzi o uzasadnione oczekiwania zainteresowanych stron, że środki antydumpingowe wygasły, a dochodzenie nie zostanie wznowione, należy odnieść się do motywu 104, gdzie zarzuty te zostały szczegółowo omówione.

(116)

W odniesieniu do uzasadnionych oczekiwań chińskich i wietnamskich producentów eksportujących, że ich wnioski o MET lub IT nie będą już poddane przeglądowi, odsyła się do motywu 99, gdzie zostało to również wyjaśnione w świetle orzecznictwa Trybunału w tym zakresie.

(117)

FESI i EBFC twierdziły, że wprowadzenie środków antydumpingowych z mocą wsteczną stanowi dyskryminację (i) importerów objętych obecnym postępowaniem wykonawczym względem importerów, których dotyczyło wykonanie wyroków w sprawach Brosmann i Aokang, o których mowa w motywie 6 i którym zwrócono cła zapłacone od przywozu obuwia pochodzącego od pięciu producentów eksportujących, których dotyczyły wspomniane wyroki, oraz (ii) producentów eksportujących, których dotyczy obecne postępowanie wykonawcze, względem pięciu producentów eksportujących, których dotyczyły wyroki w sprawach Brosmann i Aokang, na których nie nałożono żadnego cła w następstwie decyzji wykonawczej 2014/149/UE.

(118)

Odnośnie do zarzutu dyskryminacji, jak wyjaśniono w motywie 87, Komisja przypomina przede wszystkim wymogi konieczne do stwierdzenia, że dyskryminacja zaistniała.

(119)

Należy też zauważyć, że różnica między importerami objętymi obecnym postępowaniem wykonawczym i tymi, których dotyczyło wykonanie wyroków w sprawach Brosmann i Aokang polega na tym, że ci ostatni postanowili zakwestionować rozporządzenie (WE) nr 1472/2006 w Sądzie, podczas gdy ci pierwsi nie.

(120)

Decyzja wydana przez instytucję Unii, która nie została zaskarżona przez jej adresata w terminie przewidzianym w art. 263 akapit szósty TFUE, staje się w stosunku do tego adresata ostateczna. Przepis ten opiera się między innymi na założeniu, że terminy, w których muszą być wszczęte postępowania prawne, mają na celu zapewnienie pewności prawa poprzez ochronę środków unijnych, które powodują skutki prawne, przed możliwością nieograniczonego zaskarżania (41).

(121)

Ta proceduralna zasada prawa Unii w sposób nieunikniony powoduje powstanie dwóch grup przedsiębiorstw: tych, które zakwestionowały unijne środki i które mogły w rezultacie uzyskać korzystną pozycję (np. przedsiębiorstwo Brosmann i pozostałych czterech producentów eksportujących) i tych, które tego nie uczyniły. Jednakże nie oznacza to, że Komisja potraktowała obydwie strony w odmienny sposób, z naruszeniem zasady równego traktowania. Przyznanie, że jakaś strona należy do tej drugiej kategorii ze względu na podjęcie świadomej decyzji o zaskarżeniu aktu unijnego nie jest w stosunku do tej grupy dyskryminujące.

(122)

Tak więc wszystkie zainteresowane strony korzystały przez cały czas z ochrony prawnej w sądach Unii.

(123)

Jeżeli chodzi o rzekomą dyskryminację producentów eksportujących objętych obecnym postępowaniem wykonawczym, na których nie były nałożone żadne cła w następstwie decyzji wykonawczej 2014/149/UE, należy zauważyć, że decyzja Rady, aby nie nakładać ponownie ceł, została w oczywisty sposób podjęta ze względu na szczególne okoliczności w konkretnej sytuacji, jaka istniała w chwili, gdy Komisja przedstawiła swój wniosek dotyczący ponownego nałożenia tych ceł, a w szczególności ze względu na fakt, iż przedmiotowe cła antydumpingowe zostały już zwrócone, i w takim zakresie, że pierwotne powiadomienie dłużnika o długu zostało wycofane po wyrokach w sprawach Brosmann i Aokang. Zdaniem Rady zwrot ten stworzył uzasadnione oczekiwania ze strony zainteresowanych importerów. Jako że żaden podobny zwrot nie miał miejsca w stosunku do innych importerów, nie są oni w sytuacji porównywalnej do sytuacji tych importerów, których dotyczyła decyzja Rady.

(124)

W każdym razie fakt, że Rada zdecydowała się na działanie w określony sposób, ze względu na szczególne okoliczności poprzedniej sprawy, nie zmusza Komisji do wykonania innego wyroku w dokładnie taki sam sposób.

(125)

Ponadto FESI i EBFC twierdziły, że Komisja nie posiada kompetencji, by przyjąć rozporządzenie ustanawiające cła antydumpingowe z mocą wsteczną w ramach obecnego postępowania wykonawczego, i że kompetencje takie należą w każdym razie do Rady. Twierdzenie to oparte było na argumencie, że w przypadku gdy dochodzenie zostaje wznowione dokładnie w momencie, w którym pojawiła się niezgodność z prawem, powinny mieć zastosowanie te same zasady, które miały zastosowanie w okresie pierwotnego dochodzenia, kiedy to środki ostateczne zostały przedsięwzięte przez Radę. Strony te twierdziły, że zgodnie z art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 37/2014 z dnia 15 stycznia 2014 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do procedur wprowadzania niektórych środków (zwanego również „rozporządzeniem Omnibus I”) (42), nowa procedura podejmowania decyzji w dziedzinie wspólnej polityki handlowej nie ma zastosowania do niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę fakt, że przed wejściem w życie rozporządzenia Omnibus I (i) Komisja przyjęła już akt prawny (rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych), (ii) konsultacje, które były wymagane na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej zostały wszczęte i zamknięte, oraz (iii) Komisja już przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie wprowadzenia środków ostatecznych. Na tej podstawie strony twierdziły, że powinny mieć zastosowanie procedury podejmowania decyzji przed wejściem w życie rozporządzenia Omnibus I.

(126)

Twierdzenie to opiera się jednak na dacie wszczęcia dochodzenia (co jest rzeczywiście istotne w odniesieniu do innych istotnych poprawek, które zostały wprowadzone do rozporządzenia podstawowego), ale nie uwzględnia się w nim faktu, że w rozporządzeniu (UE) nr 37/2014 przyjęto inne kryterium (tzn. wszczęcie procedury przyjęcia środków). Stanowisko FESI i EBFC jest zatem oparte na błędnej wykładni przepisu przejściowego zawartego w rozporządzeniu (UE) nr 37/2014.

(127)

W rzeczywistości, z uwagi na odesłanie w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 37/2014 do „procedur wszczętych w celu przyjmowania środków”, w którym określono przepisy przejściowe dotyczące zmian procedur podejmowania decyzji w odniesieniu do przyjmowania środków antydumpingowych, i z uwagi na znaczenie słowa „procedura” w rozporządzeniu podstawowym, do dochodzenia, które zostało wszczęte przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 37/2014, a w stosunku do którego Komisja nie rozpoczęła konsultacji z właściwą komisją w celu przyjęcia środków przed tym wejściem w życie, do procedury przyjmowania wspomnianych środków antydumpingowych stosuje się nowe przepisy. To samo dotyczy postępowania, w którym środki zostały wprowadzone na starych zasadach i dochodzi do przeglądu, lub w odniesieniu do środków, w przypadku których cła tymczasowe nałożone zostały na podstawie dawnych przepisów, lecz procedura przyjęcia ostatecznych środków nie została jeszcze rozpoczęta, kiedy rozporządzenie (UE) nr 37/2014 weszło w życie. Innymi słowy, rozporządzenie (UE) nr 37/2014 ma zastosowanie do konkretnej „procedury przyjęcia środków”, a nie do całego okresu danego dochodzenia lub postępowania.

(128)

Sporne rozporządzenie zostało przyjęte w 2006 r. Właściwym aktem prawnym mającym zastosowanie do niniejszego postępowania jest rozporządzenie (UE) 2016/1036. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(129)

Jeżeli chodzi o przedsiębiorstwo Clarks et al, najpierw stwierdziło ono, że Komisja nie ma podstawy prawnej do zbadania wniosków o MET lub IT złożonych przez producentów eksportujących w dochodzeniu pierwotnym. Przedsiębiorstwo Clarks et al argumentowało, że postępowanie, które zostało zamknięte przez wygaśnięcie środków z dniem 31 marca 2011 r., nie zostało unieważnione przez wyrok w połączonych sprawach C-659/13 i C-34/14, a zatem nie może zostać wznowione.

(130)

W odpowiedzi na powyższe uwagi Komisja odwołuje się do wyjaśnień zawartych w motywach 99 do 104.

(131)

Po drugie, przedsiębiorstwo Clarks et al twierdziło, że obecne postępowanie stanowi naruszenie zasad niedziałania prawa wstecz i pewności prawa zapisanych w art. 10 rozporządzenia podstawowego. Dodatkowo SIEMES, inny importer obuwia, twierdził, że nie istniała żadna podstawa prawna dla nakładania ceł antydumpingowych z mocą wsteczną oraz odniósł się do orzecznictwa, tj. sprawy C-458/98 P Industrie des poudres sphériques przeciwko Radzie  (43), a także do wcześniejszej praktyki Komisji w tym zakresie.

(132)

W odniesieniu do uwagi dotyczącej działania prawa wstecz opartej na art. 10 rozporządzenia podstawowego i art. 10 Porozumienia antydumpingowego WTO (WTO ADA) w art. 10 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, którego treść jest odzwierciedleniem treści art. 10 ust. 1 WTO ADA, określono, że tymczasowe i ostateczne cła antydumpingowe stosuje się wyłącznie do produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu po wejściu w życie środków wprowadzonych na mocy odpowiednio art. 7 ust. 1 lub art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W omawianym przypadku odnośne cła antydumpingowe stosuje się wyłącznie do produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu po wejściu w życie odpowiednio rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i spornego rozporządzenia (w sprawie ceł ostatecznych) uchwalonych na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Moc wsteczna w rozumieniu art. 10 ust. 1 rozporządzenia podstawowego odnosi się jednak wyłącznie do sytuacji, w której towary zostały wprowadzone do swobodnego obrotu przed wprowadzeniem środków, jak wynika z samego brzmienia tego przepisu, a także z wyjątku określonego w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(133)

Komisja zauważa również, że w niniejszym przypadku nie występuje ani naruszenie zasady niedziałania prawa wstecz ani naruszenie zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań.

(134)

Jeśli chodzi o działanie prawa wstecz, w orzecznictwie Trybunału przy ocenie, czy środki są stosowane z mocą wsteczną, istnieje rozróżnienie między zastosowaniem nowej zasady do sytuacji, która stała się ostateczna (zwanej także istniejącą lub ostatecznie ukształtowaną sytuacją prawną), oraz do sytuacji, która rozpoczęła się przed wejściem w życie nowej zasady, ale która nie jest jeszcze ostateczna (zwanej także sytuacją tymczasową).

(135)

W omawianym przypadku sytuacja związana z przywozem produktów objętych postępowaniem, która miała miejsce w trakcie okresu stosowania rozporządzenia (WE) nr 1472/2006, nie stała się jeszcze ostateczna, ponieważ w wyniku stwierdzenia nieważności spornego rozporządzenia, cło antydumpingowe mające zastosowanie do tych produktów nie zostało jeszcze ostatecznie ustalone. Jednocześnie importerzy obuwia zostali uprzedzeni, że cło takie może zostać nałożone poprzez publikację zawiadomienia o wszczęciu postępowania i rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem sądów Unii podmioty gospodarcze nie mogą mieć uzasadnionych oczekiwań aż do przyjęcia przez instytucje aktu kończącego procedurę administracyjną, który stał się aktem ostatecznym.

(136)

W niniejszym rozporządzeniu ustala się natychmiastowe zastosowanie w odniesieniu do przyszłych skutków trwającej obecnie sytuacji: cła na przywóz obuwia zostały pobrane przez krajowe organy celne. Na skutek wniosków o zwrot, których nie rozpatrzono jeszcze w sposób ostateczny, stanowią one trwającą sytuację. W niniejszym rozporządzeniu określa się stawkę celną mającą zastosowanie do tych przywozów, a zatem reguluje ono przyszłe skutki trwającej obecnie sytuacji.

(137)

Nawet gdyby doszło do działania prawa wstecz w rozumieniu prawa unijnego, co nie ma miejsca w tym przypadku, takie działanie prawa wstecz byłoby uzasadnione z następujących względów:

(138)

Przepisy prawa materialnego Unii można zastosować do sytuacji zaistniałych przed ich wejściem w życie w stopniu, w jakim z ich treści, celów lub systematyki wyraźnie wynika, że należy im przypisać taki skutek. W szczególności w sprawie C-337/88 Società agricola fattoria alimantare (SAFA) stwierdzono, że: „Chociaż zasadapewności prawa z reguły wyklucza, by środek wspólnotowy wszedł w życie w pewnym momencie poprzedzającym jego publikację, to w wyjątkowych przypadkach może być inaczej, jeżeli wymaga tego cel, jaki ma być osiągnięty, i jeżeli odbywa się to z należytym poszanowaniem uzasadnionego oczekiwania zainteresowanych osób.” (44).

(139)

W omawianym przypadku celem jest zgodność z obowiązkiem Komisji wynikającym z art. 266 TFUE. Ponieważ w wyrokach o których mowa w motywie 12 Trybunał ustalił jedynie niezgodność z prawem w odniesieniu do określenia stawki celnej mającej zastosowanie, a nie w odniesieniu do samego wprowadzenia środków (tj. ustalenia dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu UE), producenci eksportując objęci postępowaniem nie powinni byli mieć uzasadnionych oczekiwań, że nie zostaną wprowadzone żadne ostateczne środki antydumpingowe. W związku z tym wprowadzenie tych środków, nawet gdyby działało z mocą wsteczną, co nie miało miejsca, nie może zostać uznane za naruszające uzasadnione oczekiwanie.

(140)

Po trzecie, przedsiębiorstwo Clarks et al stwierdziło, że ponowne nałożenie cła antydumpingowego na siedemdziesięciu producentów eksportujących objętych postępowaniem byłoby dyskryminujące oraz naruszałoby art. 266 TFUE, zważywszy, że cło antydumpingowe nie zostało ponownie nałożone po wyrokach w sprawach Brosmann i Aokang.

(141)

Twierdzenie to jest bezpodstawne. Importerzy, którzy dokonywali przywozu towarów wyprodukowanych przez przedsiębiorstwo Brosmann i pozostałych czterech producentów eksportujących, których dotyczą wyroki w sprawach C-247/10 P i C-249/10 P, są w innej sytuacji faktycznej i prawnej, ponieważ ich producenci eksportujący postanowili zaskarżyć sporne rozporządzenie i otrzymali zwrot swoich ceł, tak więc byli oni chronieni na podstawie art. 221 ust. 3 Wspólnotowego kodeksu celnego. Inni nie wnieśli takiego pozwu ani nie uzyskali zwrotu. W tym względzie zob. również motywy 118–122.

(142)

Po czwarte, przedsiębiorstwo Clarks et al twierdziło, że wystąpiły nieprawidłowości proceduralne wynikające z niniejszego dochodzenia. Przede wszystkim, przedsiębiorstwo twierdziło, że producenci eksportujący objęci postępowaniem mogą nie być już w stanie dostarczać konstruktywnych uwag lub przedstawiać dodatkowych dowodów na poparcie wniosków o MET lub IT, które złożyli już kilka lat temu. Na przykład przedsiębiorstwa mogą już nie istnieć lub odpowiednie dokumenty mogą nie być już dostępne.

(143)

Ponadto przedsiębiorstwo Clarks et al argumentowało, że inaczej niż w trakcie pierwotnego dochodzenia, przewidziane przez Komisję środki miałyby formalnie i faktycznie dotyczyć tylko importerów, podczas gdy nie mają oni możliwości przekazania żadnych istotnych informacji i nie mogą wymagać od swoich dostawców współpracy z Komisją.

(144)

Komisja zauważa, że w rozporządzeniu podstawowym nie ma żadnego przepisu, który zobowiązywałby Komisję do umożliwienia przedsiębiorstwom eksportującym, które złożyły wnioski o MET lub IT, uzupełnienia brakujących informacji faktycznych. Istotnie i jak wskazano w motywie 88 ciężar dowodu leży po stronie producenta składającego wniosek o MET lub IT na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Prawo do bycia wysłuchanym dotyczy oceny tych faktów, ale nie obejmuje prawa do skorygowania niedostatecznych informacji. W przeciwnym razie producent eksportujący mógłby wydłużać ocenę w nieskończoność, dostarczając informacje stopniowo w częściach.

(145)

W związku z tym należy przypomnieć, że Komisja nie ma obowiązku zwracać się do eksportujących producentów o uzupełnienie wniosku o MET lub IT. Jak wspomniano w motywie 84, Komisja może oprzeć swoją ocenę na informacjach dostarczonych przez producenta eksportującego. W każdym razie producenci eksportujący objęci postępowaniem nie zakwestionowali oceny swoich wniosków o MET lub IT dokonanej przez Komisję i nie określili, do jakich dokumentów i do których osób nie mają już dostępu. Zarzut jest zatem tak abstrakcyjny, że instytucje nie mogą uwzględnić tych trudności, dokonując oceny wniosków o MET lub IT. Ponieważ argument ten opiera się na spekulacjach i nie jest poparty dokładnymi wskazaniami, jakie dokumenty i jakie osoby nie są już dostępne, oraz jakie znaczenie mają te dokumenty i osoby dla oceny wniosków o MET lub IT, argument ten zostaje odrzucony.

(146)

W odniesieniu do twierdzenia, że importer nie miałyby możliwości przedstawienia istotnych informacji, Komisja zwraca uwagę na następujące kwestie: po pierwsze, importerzy nie mogą korzystać z prawa do obrony, jako że środek antydumpingowy nie jest skierowany przeciwko nim, lecz wobec producentów eksportujących. Po drugie, importerzy mieli możliwość przedstawienia swoich uwag w tej kwestii już w toku postępowania administracyjnego poprzedzającego przyjęcie spornego rozporządzenia. Po trzecie, jeżeli importerzy byli zdania, że istniały nieprawidłowości w tym zakresie, powinni oni byli poczynić niezbędne ustalenia umowne ze swoimi dostawcami, aby zapewnić sobie dostęp do niezbędnych dokumentów. W związku z tym argument ten musiał zostać odrzucony.

(147)

Po piąte, przedsiębiorstwo Clarks et al stwierdziło, że Komisja nie zbadała, czy nałożenie ceł antydumpingowych byłoby zgodne z interesem Unii i utrzymywał, że środki byłyby niezgodne z interesem Unii, ponieważ (i) środki odniosły już zakładany skutek, gdy zostały wprowadzone po raz pierwszy; (ii) środki nie przyniosłyby dodatkowych korzyści przemysłowi unijnemu; (iii) środki nie miałyby wpływu na producentów eksportujących oraz (iv) środki znacząco obciążyłyby kosztami importerów w Unii.

(148)

Niniejszy przypadek dotyczy jedynie wniosków o MET lub IT, ponieważ jest to jedyny punkt, co do którego sądy unijne stwierdziły naruszenie prawa. W odniesieniu do interesu Unii ocena dokonana w rozporządzeniu (WE) nr 1472/2006 pozostaje ważna w pełnym zakresie. Ponadto uzasadnieniem przedmiotowego środka jest ochrona interesów finansowych Unii.

(149)

Po szóste, przedsiębiorstwo Clarks et al utrzymywało, że jeśli cło antydumpingowe zostanie ponownie nałożone, nie będzie można już go pobrać ze względu na upłynięcie okresu powiadomienia o długu celnym określonego w art. 221 ust. 3 wspólnotowego kodeksu celnego (obecnie art. 103 ust. 1 unijnego kodeksu celnego). Według przedsiębiorstwa Clarks et al sytuacja ta stanowiłaby nadużycie władzy przez Komisję.

(150)

Komisja przypomina, że zgodnie z art. 221 ust. 3 wspólnotowego kodeksu celnego/art. 103 ust. 1 unijnego kodeksu celnego okres powiadomienia o długu celnym nie ma zastosowania, jeżeli złożone zostaje odwołanie zgodnie z art. 243 wspólnotowego kodeksu celnego/art. 44 ust. 2 unijnego kodeksu celnego, tak jak we wszystkich bieżących sprawach, które dotyczą odwołania na podstawie art. 236 wspólnotowego kodeksu celnego/art. 119 unijnego kodeksu celnego. Okres odwołania w rozumieniu art. 103 ust. 3 unijnego kodeksu celnego, zgodnie z wyjaśnieniem w art. 44 ust. 2 tego rozporządzenia, rozciąga się od pierwszego zaskarżenia decyzji krajowych organów celnych nakładającej cła aż do prawomocnego wyroku wydanego przez sąd krajowy, z uwzględnieniem, w razie konieczności, wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym. Termin trzech lat ulega w związku z tym zawieszeniu od daty, w której złożone jest odwołanie.

(151)

Ponadto przedsiębiorstwo Clarks et al twierdziło, że po wygaśnięciu pkt 15(a)(ii) protokołu przystąpienia Chin do WTO w dniu 11 grudnia 2016 r., Komisja nie może już powoływać się na metodę stosowaną w celu określenia wartości normalnej w odniesieniu do chińskich eksporterów w dochodzeniu pierwotnym (tj. metodę państwa analogicznego zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego).

(152)

Sporne rozporządzenie zostało przyjęte w 2006 r. Właściwym aktem prawnym mającym zastosowanie do niniejszego postępowania jest rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(153)

Ponadto SIEMES twierdził, że długość procedury związanej z jego obecnym wnioskiem o zwrot ceł antydumpingowych złożonym przed niemieckimi organami celnymi narusza prawo do dobrej administracji zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Po pierwsze Komisja zauważa, że decyzje o zwrocie ceł antydumpingowych należą do kompetencji krajowych organów celnych państw członkowskich. Po drugie, Komisja wywnioskowała z przekazanych jej informacji, że wniosek o zwrot SIEMES z dnia 19 marca 2012 r. został odrzucony, ponieważ wyrok, na podstawie którego to przedsiębiorstwo złożyło wniosek o zwrot, był ograniczony do Brosmann i Aokang. Wyrok nie wywierał żadnego skutku w stosunku do innych producentów eksportujących w Chinach i Wietnamie. W dniu 4 lutego 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawach połączonych C-659/13 C & J Clark International Limited i C-34/14 Puma SE stwierdził nieważność spornego rozporządzenia w zakresie, w jakim dotyczy ono wszystkich producentów eksportujących produkt objęty postępowaniem (zob. motyw 12). Dopiero w tym dniu SIEMES został objęty wyrokiem Trybunału, zgodnie z powiadomieniem należycie przekazanym mu przez niemieckie organy celne w ich piśmie z dnia 7 września 2016 r. Komisja wykonała wyrok w odniesieniu do wielu producentów eksportujących, jak opisano w motywach 18–38 oraz w odniesieniu do importerów, którzy złożyli wnioski o zwrot do niemieckich organów celnych. W szczególności, jeżeli chodzi o przywóz, którego dotyczą wnioski przekazane Komisji przez niemieckie organy celne zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/223 (zob. motyw 30), Komisja w pełni przestrzegała terminu ośmiu miesięcy na wykonanie, jak określono w art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia. W związku z tym Komisja nie zgadza się z argumentem, że ta procedura naruszyła zasadę dobrej administracji. W związku z tym argument ten musiał zostać odrzucony.

(154)

Po uwzględnieniu i analizie przedstawionych uwag Komisja uznała, że rezydualne cło antydumpingowe mające zastosowanie do Chin i Wietnamu, tzn. odpowiednio 16,5 % i 10 %, powinno zostać ponownie nałożone na okres stosowania spornego rozporządzenia.

(155)

Jak wspomniano w motywie 28 Komisja zawiesiła oceny przedsiębiorstw wymienionych w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/423 do czasu dostarczenia Komisji przez importera wnioskującego o zwrot kosztów przez krajowe organy celne nazw i adresów producentów eksportujących, od których odpowiedni przedsiębiorcy nabyli obuwie lub, w przypadku braku odpowiedzi, do upływu terminu wyznaczonego przez Komisję na przekazanie tych informacji.

(156)

W art. 3 rozporządzenia (UE) 2017/423 Komisja poleciła również odpowiednim krajowym organom celnym, aby nie zwracały pobranych opłat celnych do momentu, kiedy Komisja zakończy ocenę odpowiednich wniosków o przyznanie MET lub IT.

(157)

W związku z tym, jak wspomniano w motywie 29, Pentland Brands Ltd., Puma UK Ltd. i Deichmann Shoes UK Ltd, zgłosiły się i dostarczyły informacje na temat swoich dostawców. Komisja zbadała wnioski o MET lub IT złożone przez dostawców określonych w niniejszym rozporządzeniu. Z powyższego wynika, że Komisja ukończyła ocenę sytuacji przedsiębiorstw wymienionych w załączniku III do rozporządzenia (UE) 2017/423. W rezultacie, w przypadku przedsiębiorstw wymienionych w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/423 Komisja nie posiada dowodów na to, że złożyły one wnioski o MET lub IT podczas dochodzenia pierwotnego. Nie należy zatem honorować roszczeń o zwrot należności celnych tych importerów, ponieważ w odniesieniu do nich nie stwierdzono nieważności spornego rozporządzenia. W celu ułatwienia Komisja zamieściła treść załącznika III do rozporządzenia (UE) 2017/423 w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

(158)

Producenci eksportujący objęci postępowaniem, importerzy, których dotyczyło powiadomienie niemieckich i niderlandzkich organów celnych, importerzy, którzy przekazali nazwiska i adresy swoich dostawców w Chinach lub Wietnamie, jak również wszystkie pozostałe strony, które zgłosiły się, zostały poinformowane o najważniejszych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić ponowne nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych na wywóz dokonywany przez 70 producentów eksportujących objętych postępowaniem. Wyznaczono również termin, w którym strony miały możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji.

(159)

Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,

—

„obuwiem sportowym” jest obuwie w rozumieniu uwagi 1 do podpozycji w dziale 64 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1719/2005 (47),

—

„obuwiem wymagającym zastosowania szczególnej technologii” jest obuwie, którego cena CIF za jedną parę wynosi nie mniej niż 7,5 EUR, wykorzystywane do uprawiania sportu, z jedno- lub wielowarstwową formowaną podeszwą niewtryskiwaną, wykonaną z materiałów syntetycznych zaprojektowanych do absorbowania wstrząsów pionowych lub bocznych oraz o cechach technicznych, do których należą hermetyczne poduszki wypełnione gazem lub płynem, części mechaniczne, które pochłaniają lub neutralizują wstrząsy, lub materiały takie jak polimery o małej gęstości, i objęte kodami CN: ex 6403 91 11, ex 6403 91 13, ex 6403 91 16, ex 6403 91 18, ex 6403 91 91, ex 6403 91 93, ex 6403 91 96, ex 6403 91 98, ex 6403 99 91, ex 6403 99 93, ex 6403 99 96, ex 6403 99 98,

—

„obuwiem z noskiem ochronnym” jest obuwie z noskiem ochronnym o poziomie odporności na wstrząsy wynoszącym co najmniej 100 dżuli (48) i objęte kodami CN: ex 6403 30 00 (49), ex 6403 51 11, ex 6403 51 15, ex 6403 51 19, ex 6403 51 91, ex 6403 51 95, ex 6403 51 99, ex 6403 59 11, ex 6403 59 31, ex 6403 59 35, ex 6403 59 39, ex 6403 59 91, ex 6403 59 95, ex 6403 59 99, ex 6403 91 11, ex 6403 91 13, ex 6403 91 16, ex 6403 91 18, ex 6403 91 91, ex 6403 91 93, ex 6403 91 96, ex 6403 91 98, ex 6403 99 11, ex 6403 99 31, ex 6403 99 33, ex 6403 99 36, ex 6403 99 38, ex 6403 99 91, ex 6403 99 93, ex 6403 99 96, ex 6403 99 98 i ex 6405 10 00,

—

„pantoflami i pozostałym obuwiem domowym” jest obuwie objęte kodem CN ex 6405 10 00.