(1)

Pandemia COVID-19 doprowadziła do gwałtownego spadku ruchu kolejowego z powodu znacznego obniżenia się popytu i bezpośrednich środków zastosowanych przez państwa członkowskie w celu powstrzymania pandemii.

(2)

Okoliczności te wykraczają poza możliwości kontroli ze strony przedsiębiorstw kolejowych, które wciąż borykają się ze znacznymi problemami z płynnością, poważnymi stratami, a w niektórych przypadkach są zagrożone niewypłacalnością.

(3)

Aby przeciwdziałać negatywnym skutkom gospodarczym pandemii COVID-19 oraz aby udzielić wsparcia przedsiębiorstwom kolejowym, rozporządzeniem (UE) 2020/1429 umożliwia się państwom członkowskim zezwolenie zarządcom infrastruktury na obniżenie, uchylenie lub odroczenie opłat za dostęp do infrastruktury kolejowej. Możliwość tę przyznano od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. i przedłużono ją rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/2180 (2) do dnia 30 czerwca 2021 r. („okres odniesienia”).

(4)

Ograniczenia nałożone na mobilność w okresie pandemii miały znaczący wpływ na korzystanie z kolejowego przewozu pasażerskiego. Skutki były też odczuwalne w sektorze kolejowych przewozów towarowych, ale w bardziej ograniczony sposób. Na podstawie danych przekazanych przez unijnych zarządców infrastruktury kolejowej można stwierdzić, że pandemia uderzyła mocniej w segment usług pasażerskich, a zwłaszcza w segment komercyjnych przewozów pasażerskich, który dokonał istotnej redukcji swojej oferty we wszystkich państwach członkowskich i wciąż nie powrócił do swoich poziomów sprzed 2019 r. W okresie od marca 2020 r. do lutego 2021 r. usługi przewozu pasażerskiego wyrażone w pociągokilometrach zmniejszyły się o 11,5 % w porównaniu z tym samym okresem w latach 2019–2020, zaś przewozy towarowe spadły o 6,1 %. W okresie od marca 2020 r. do lutego 2021 r. wielkość usług przewozu pasażerskiego w ramach obowiązku świadczenia usługi publicznej wyrażonych w pociągokilometrach zmniejszyła się o 5,9 % w porównaniu z tym samym okresem w latach 2019–2020, zaś komercyjne usługi przewozu pasażerskiego spadły o 33,1 %. W czwartym kwartale 2020 r. ruch pasażerski wyrażony w pasażerokilometrach spadł o 56 %, a liczba pasażerów zmniejszyła się o połowę w porównaniu z tym samym okresem w 2019 r. Trend ten może mieć znaczący wpływ na konkurencję na rynkach kolejowych przewozów pasażerskich, na realizację rzeczywistego jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, oraz w efekcie na przejście na bardziej zrównoważony transport, dzięki któremu zwiększy się przewóz kolejowy osób i towarów. W czwartym kwartale 2020 r. ruch towarowy wyrażony w tonokilometrach wzrósł o 5 % w porównaniu z 2019 r., a ilość ton przemieszczonych koleją wzrosła o 3 %.

(5)

Dane Światowej Organizacji Zdrowia pokazują, że liczba zarejestrowanych codziennie przypadków COVID-19 w Europie jest nadal bardzo wysoka, ponieważ tylko w dniu 9 maja 2021 r. liczba zgłoszonych przypadków wyniosła 107 253.

(6)

Pod koniec kwietnia 2021 r. Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób podkreśliło, że „Europa znajduje się w krytycznym momencie w walce z COVID-19. Wiele państw obecnie łagodzi ograniczenia, niektóre w kontekście rosnącej liczby przypadków i pojawiających się nowych wariantów, a jednocześnie nadal wdraża ogólnokrajowe programy szczepień”.

(7)

Spadek natężenia ruchu kolejowego w porównaniu z poziomem w analogicznym okresie w poprzednich latach utrzymuje się i prawdopodobnie utrzyma się co najmniej do czasu zakończenia procesu szczepień. Sytuacja ta wynika ze skutków pandemii COVID-19.

(8)

Dlatego też należy przedłużyć okres odniesienia określony w art. 1 rozporządzenia (UE) 2020/1429 do końca grudnia 2021 r.

(9)

Gdyby Parlament Europejski i Rada badały niniejsze rozporządzenie przez cały przysługujący im okres na wyrażenie sprzeciwu przewidziany w art. 6 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2020/1429, rozporządzenie to weszłoby w życie dopiero po zakończeniu okresu odniesienia przewidzianego obecnie w art. 1 rozporządzenia (UE) 2020/1429. W celu uniknięcia niepewności prawa, niniejsze rozporządzenie powinno zostać przyjęte w trybie pilnym przewidzianym w art. 7 rozporządzenia (UE) 2020/1429, i powinno wejść w życie niezwłocznie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

(1)

Szwedzka wersja językowa rozporządzenia Komisji (UE) nr 965/2012 (2) zawiera błędy w załączniku VII [część NCO] podczęść E sekcja 6 pkt NCO.SPEC.MCF.100, NCO.SPEC.MCF.110, NCO.SPEC.MCF.120 i NCO.SPEC.MCF.125 oraz w załączniku VIII [część SPO] podczęść E sekcja 5 pkt SPO.SPEC.MCF.100 i SPO.SPEC.MCF.125, dotyczące niepoprawnych nagłówków i niepoprawnego odesłania.

(2)

Należy zatem odpowiednio sprostować szwedzką wersję językową rozporządzenia (UE) nr 965/2012. Sprostowanie nie ma wpływu na pozostałe wersje językowe.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 127 rozporządzenia (UE) 2018/1139,

(1)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2014 (2) ustanowiono wykaz istniejących substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie na potrzeby ich ewentualnego zatwierdzenia do stosowania w produktach biobójczych. Wykaz ten obejmuje alkil (C12-16) chlorku dimetylobenzyloamonu (ADBAC/BKC (C12-C16)), którego nazwę w wyniku jego oceny należy zmienić na potrzeby niniejszego rozporządzenia na alkil (C12-16) chlorku dimetylobenzyloamonu.

(2)

Alkil (C12-16) chlorku dimetylobenzyloamonu oceniono pod kątem stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 3 (produkty biobójcze przeznaczone do utrzymywania higieny weterynaryjnej) i grupy produktowej 4 (środki odkażające powierzchnie mające kontakt z żywnością i paszami), zdefiniowanych w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) i odpowiadających grupom produktowym 3 i 4, zdefiniowanym w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)

Włochy zostały wyznaczone jako państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy i w dniu 10 września 2012 r. ich właściwy organ oceniający przedłożył Komisji sprawozdanie z oceny wraz z wnioskami.

(4)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1062/2014 w dniu 6 października 2020 r. Komitet ds. Produktów Biobójczych przyjął opinie Europejskiej Agencji Chemikaliów (4) („Agencja”), uwzględniając wnioski właściwego organu oceniającego.

(5)

Zgodnie z tymi opiniami można oczekiwać, że produkty biobójcze należące do grup produktowych 3 i 4 i zawierające alkil (C12-16) chlorku dimetylobenzyloamonu spełniają wymagania ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. b), c) i d) dyrektywy 98/8/WE, o ile przestrzegane są określone specyfikacje i warunki dotyczące ich stosowania.

(6)

Biorąc pod uwagę opinie Agencji, należy zatwierdzić alkil (C12-16) chlorku dimetylobenzyloamonu jako substancję czynną przeznaczoną do stosowania w produktach biobójczych należących do grup produktowych 3 i 4, z zastrzeżeniem przestrzegania określonych specyfikacji i warunków.

(7)

Należy przewidzieć odpowiednią ilość czasu, zanim substancja czynna zostanie zatwierdzona, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do spełnienia nowych wymagań.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania chorobom zwierząt przenoszącym się lub przenoszonym na zwierzęta lub na ludzi oraz przepisy dotyczące zwalczania takich chorób. W części IV tytuł I rozdziały 1 i 2 tego rozporządzenia określono przepisy dotyczące zakładów utrzymujących zwierzęta lądowe i wylęgarni oraz dotyczące identyfikowalności niektórych utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych w Unii. Rozporządzeniem (UE) 2016/429 uprawniono również Komisję do przyjęcia przepisów mających na celu uzupełnienie niektórych innych niż istotne elementów tego rozporządzenia w drodze aktów delegowanych.

(2)

Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/2035 (2) uzupełniono rozporządzenie (UE) 2016/429, ustanawiając przepisy dotyczące zarejestrowanych i zatwierdzonych zakładów dla utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych oraz dotyczące identyfikowalności niektórych utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych. Część III tego rozporządzenia delegowanego zawiera przepisy dotyczące identyfikowalności utrzymywanych zwierząt lądowych, a w szczególności w tytułach I i II części III ustanowiono przepisy dotyczące identyfikowalności utrzymywanych owiec, kóz i bydła.

(3)

Aby zapewnić jednolite stosowanie w Unii przepisów dotyczących identyfikowalności ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2016/429 i rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/2035, w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2021/520 (3) ustanowiono przepisy wykonawcze dotyczące identyfikowalności niektórych utrzymywanych zwierząt lądowych.

(4)

Zgodnie z Umową o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej („umowa o wystąpieniu”), w szczególności z art. 5 ust. 4 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej w związku z załącznikiem 2 do tego protokołu, rozporządzenie (UE) 2016/429, jak również oparte na nim akty Komisji, mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej po zakończeniu okresu przejściowego przewidzianego w umowie o wystąpieniu. W związku z tym przepisy ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2021/520 mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej. W celu zapewnienia jasności należy w art. 1 tego rozporządzenia wykonawczego wprowadzić odesłanie do umowy o wystąpieniu.

(5)

W art. 12 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/520 ustanowiono ponadto przepisy dotyczące konfiguracji kodu identyfikacyjnego utrzymywanych owiec, kóz, wielbłądowatych, jeleniowatych i bydła. Pierwszym elementem kodu identyfikacyjnego jest kod państwa członkowskiego, w którym po raz pierwszy zastosowano w odniesieniu do zwierząt środki identyfikacji, w formacie kodu dwuliterowego zgodnie z normą Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) 3166-1 w odniesieniu do kodów dwuliterowych, z wyjątkiem Grecji, w przypadku której stosuje się kod dwuliterowy „EL”, albo trzycyfrowego kodu państwa zgodnie z normą ISO 3166-1 w odniesieniu do kodów numerycznych. Ponieważ w normach ISO, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/520, nie ma regionalizacji Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej, należy zmienić to rozporządzenie w celu określenia, który kod państwa powinien być pierwszym elementem kodu identyfikacyjnego utrzymywanych owiec, kóz, wielbłądowatych, jeleniowatych i bydła zidentyfikowanych w tym regionie Zjednoczonego Królestwa.

(6)

W załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/1470 (4) określono nazewnictwo krajów i terytoriów na potrzeby statystyki europejskiej dotyczącej międzynarodowego handlu towarami oraz ustalono, że „XI” jest kodem dwuliterowym, który należy stosować, jeżeli zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich przepisach unijnych należy wyróżnić Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej. Należy zatem odnieść się do tego kodu w art. 12 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/520 w zastosowaniu do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej.

(7)

Ponadto nie określono odpowiedniego kodu trzycyfrowego do stosowania w przypadku, gdy należy wyróżnić Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej. Kod trzycyfrowy „899” nie jest przypisany w normie ISO 3166-1 w odniesieniu do kodów numerycznych. Należy zatem odnieść się do tego kodu w art. 12 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/520 w zastosowaniu do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do Irlandii Północnej.

(8)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/520.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w art. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:

„W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy odnoszące się do państw członkowskich (*1) dotyczące:

(*1)  Zgodnie z Umową o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, w szczególności z art. 5 ust. 4 Protokołu w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej w związku z załącznikiem 2 do tego protokołu, do celów niniejszego rozporządzenia odniesienia do państw członkowskich lub do Unii obejmują Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej.”;"

2)

art. 12 lit. a) otrzymuje brzmienie:

(1)

W dniu 12 grudnia 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/889/WPZiB (1) ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah).

(2)

W dniu 30 czerwca 2020 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2020/955 (2) zmieniającą wspólne działanie 2005/889/WPZiB i przedłużającą jego obowiązywanie do dnia 30 czerwca 2021 r.

(3)

W dniu 4 marca 2021 r. w ramach przeglądu strategicznego misji EU BAM Rafah Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) uzgodnił, że EU BAM Rafah należy przedłużyć o kolejny okres 24 miesięcy, do dnia 30 czerwca 2023 r.

(4)

W dniu 1 czerwca 2021 r. KPiB stwierdził ponadto, że, uwzględniając informacje przekazane przez Izrael i Autonomię Palestyńską, na tym etapie misję EU BAM Rafah należy przedłużyć o jeden rok, czyli do dnia 30 czerwca 2022 r.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić wspólne działanie 2005/889/WPZiB.

(6)

Misja EU BAM Rafah będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

1)

w art. 13 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EU BAM Rafah w okresie od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 30 czerwca 2022 r. wynosi 2 460 000 EUR”;

2)

w art. 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze wspólne działanie traci moc z dniem 30 czerwca 2022 r. ”.

(1)

W dniu 3 lipca 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/354/WPZiB (1), na mocy której misja EUPOL COPPS jest kontynuowana od dnia 1 lipca 2013 r.

(2)

W dniu 29 czerwca 2020 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2020/902 (2) zmieniającą decyzję 2013/354/WPZiB i przedłużającą jej obowiązywanie od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r.

(3)

W dniu 4 marca 2021 r., w ramach przeglądu strategicznego misji EUPOL COPPS, Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) uzgodnił, że EUPOL COPPS należy przedłużyć o kolejny okres 24 miesięcy, do dnia 30 czerwca 2023 r.

(4)

W dniu 1 czerwca 2021 r. KPiB stwierdził ponadto, że, uwzględniając informacje przekazane przez Izrael i Palestyńską Władzę Narodową, na tym etapie misję EUPOL COPPS należy przedłużyć o jeden rok, do dnia 30 czerwca 2022 r.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2013/354/WPZiB,

(6)

Misja EUPOL COPPS będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

1)

w art. 12 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUPOL COPPS w okresie od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 30 czerwca 2022 r. wynosi 12 600 000 EUR”;

2)

art. 15 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Niniejsza decyzja traci moc z dniem 30 czerwca 2022 r. ”.