7.5.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 121/1

(1)

W celu uproszczenia otoczenia regulacyjnego wspólnej polityki rolnej (WPR) rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1) uchyliło i zastąpiło jednym aktem prawnym wszystkie rozporządzenia przyjęte przez Radę od wprowadzenia WPR w ramach tworzenia wspólnych organizacji rynku produktów rolnych lub grup produktów.

(2)

Zgodnie z motywem 7 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku uproszczenie nie miało prowadzić do kwestionowania decyzji politycznych dotyczących WPR podejmowanych w przeszłości, a zatem jego celem nie było wprowadzenie żadnych nowych instrumentów lub środków. W związku z tym rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku odzwierciedla decyzje polityczne podjęte do momentu przedstawienia przez Komisję wniosku dotyczącego tego rozporządzenia.

(3)

Równolegle do prowadzonych w ramach Rady negocjacji w sprawie przyjęcia rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku Rada przeprowadziła również negocjacje i przyjęła szereg decyzji dotyczących polityki w kilku sektorach, mianowicie w sektorze cukru, nasion oraz mleka i przetworów mlecznych.

(4)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (2) zostało zmienione głównie w celu osiągnięcia równowagi strukturalnej odnośnego rynku. Zmiany te zostały przyjęte i opublikowane na krótko przed opublikowaniem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

(5)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1947/2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze nasion (3) zostało zmienione w tym samym czasie, w którym przyjęto rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku. Wprowadzona zmiana polega na wstrzymaniu możliwości udzielania przez Finlandię pomocy krajowej w odniesieniu do nasion i materiału siewnego zbóż oraz aby umożliwić rolnikom w Finlandii przygotowanie się do sytuacji, w której pomoc krajowa nie będzie dostępna, na dopuszczeniu dodatkowego, ostatecznego okresu przejściowego, w którym pomoc krajowa w odniesieniu do produkcji nasion i materiału siewnego zbóż, z wyjątkiem nasion tymotki, może być przyznawana w Finlandii.

(6)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (4) zostało zmienione na krótko przed przyjęciem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, co polegało na wprowadzeniu szeregu zmian w zakresie programów interwencji publicznej i prywatnego przechowywania w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku, uchyleniu oferowanej siłom zbrojnym możliwości kupna masła po obniżonych cenach oraz ustanowieniu ryczałtowej stawki pomocy obejmującej wszystkie kategorie mleka dostarczanego uczniom w placówkach edukacyjnych.

Ponadto rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/97 z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiające dodatkowe przepisy w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych w odniesieniu do mleka spożywczego (5) także zostało zmienione równocześnie z rozporządzeniem (WE) nr 1255/1999, w wyniku czego zezwolono na wprowadzanie do obrotu jako mleka spożywczego produktów o zawartości tłuszczu innej niż uprzednio przewidziana w tym rozporządzeniu.

(7)

Wymienione zmiany muszą zostać włączone do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, aby zapewnić utrzymanie w mocy tych decyzji dotyczących kierunków polityki z chwilą rozpoczęcia stosowania przepisów tego rozporządzenia w odnośnych sektorach.

(8)

Równolegle do negocjacji i przyjęcia rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku Rada przeprowadziła również negocjacje i przyjęła reformę polityki w sektorach owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw. W tym celu przyjęto rozporządzenie Rady (WE) nr 1182/2007 z dnia 26 września 2007 r. ustanawiające przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw (6). Zgodnie z motywem 8 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku wyłącznie te przepisy obydwu wyżej wymienionych sektorów, które nie były przedmiotem reformy polityki, zostały od razu włączone do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, natomiast przepisy materialne, które były przedmiotem reformy, należy włączyć do tegoż rozporządzenia dopiero po wdrożeniu stosownych reform. Jako że warunek ten został spełniony, sektory owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw należy obecnie w pełni włączyć do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, uwzględniając w nim decyzje dotyczące kierunków polityki przyjęte w rozporządzeniu (WE) nr 1182/2007 w odniesieniu do wspólnej organizacji rynków produktów obydwu sektorów.

(9)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 700/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wprowadzania do obrotu mięsa pochodzącego z bydła w wieku do dwunastu miesięcy (7) ustanowiło nowe przepisy wprowadzania do obrotu odnośnych produktów. Celem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku było zebranie w jednych ramach prawnych wszystkich istniejących przepisów dotyczących wspólnej organizacji rynków, zastępując podejście sektorowe podejściem horyzontalnym. Ponieważ rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku zawiera przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu produktów w różnych sektorach, właściwe jest włączenie do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku nowych przepisów wprowadzania do obrotu ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 700/2007.

(10)

Włączenie tych przepisów do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku powinno nastąpić zgodnie z podejściem stosowanym podczas przyjmowania rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku; podejście to polegało na tym, że nie kwestionowano decyzji dotyczących kierunków polityki podjętych podczas przyjmowania tych przepisów przez Radę oraz uzasadnienia tych decyzji wyrażonego w odpowiednich motywach odnośnych rozporządzeń.

(11)

Należy zatem wprowadzić stosowne zmiany w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

(12)

Zmiany te powinny wejść w życie najpóźniej w dniu, od którego rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku stosuje się do odnośnych sektorów zgodnie z art. 204 ust. 2 tego rozporządzenia. Artykuł 204 ust. 2 przewiduje, że w odniesieniu do sektorów nasion, wołowiny i cielęciny oraz mleka i przetworów mlecznych rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem stosować się do wymienionych sektorów również od dnia 1 lipca 2008 r.

(13)

W odniesieniu do kilku przepisów rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku dotyczących sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw przepisy te stosuje się, zgodnie z art. 204 ust. 2, od dnia 1 stycznia 2008 r. Odnośne zmiany przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogłyby zatem wejść w życie z dniem rozpoczęcia stosowania rozporządzenia w odniesieniu do sektorów nasion, wołowiny i cielęciny oraz mleka i przetworów mlecznych, tj. z dniem 1 lipca 2008 r.

(14)

Artykuł 2 rozporządzenia (WE) nr 1152/2007 stanowi, że niektóre zmiany wprowadzone tym rozporządzeniem w odniesieniu do sektora mleka stosuje się dopiero od dnia 1 września 2008 r. Odnośne zmiany niniejszego rozporządzenia powinno się stosować od tego samego dnia.

(15)

Zgodnie z art. 204 ust. 2 akapit drugi lit. c) rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku rozporządzenie to w odniesieniu do sektora cukru stosuje się od dnia 1 października 2008 r. Odnoszące się do tego sektora przepisy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy zatem również stosować od dnia 1 października 2008 r.

(16)

Następujące rozporządzenia dotyczące sektora owoców i warzyw są nieaktualne i w związku z tym, dla pewności prawnej, powinny zostać uchylone: rozporządzenie Rady (EWG) nr 449/69 z dnia 11 marca 1969 r. w sprawie refundacji pomocy udzielanej przez państwa członkowskie organizacjom producentów owoców i warzyw (8), rozporządzenie Rady (EWG) nr 1467/69 z dnia 23 lipca 1969 r. w sprawie przywozu owoców cytrusowych pochodzących z Maroka (9), rozporządzenie Rady (EWG) nr 2511/69 z dnia 9 grudnia 1969 r. ustanawiające specjalne środki na rzecz poprawy produkcji i obrotu wspólnotowych owoców cytrusowych (10), rozporządzenie Rady (EWG) nr 2093/70 z dnia 20 października 1970 r. ustanawiające ogólne zasady stosowania art. 6 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2517/69 ustanawiającego pewne środki na rzecz reorganizacji produkcji owoców we Wspólnocie (11), rozporządzenie Rady (EWG) nr 846/72 z dnia 24 kwietnia 1972 r. wprowadzające specjalne środki na rzecz przyznawania umów na przetwarzanie pomidorów, które podlegały środkom interwencyjnym (12), rozporządzenie Rady (EWG) nr 1252/73 z dnia 14 maja 1973 r. w sprawie przywozu owoców cytrusowych pochodzących z Cypru (13), rozporządzenie Rady (EWG) nr 155/74 z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie przywozu owoców cytrusowych pochodzących z Libanu (14), rozporządzenie Rady (EWG) nr 1627/75 z dnia 26 czerwca 1975 r. w sprawie przywozu świeżych cytryn pochodzących z Izraela (15), rozporządzenie Rady (EWG) nr 794/76 z dnia 6 kwietnia 1976 r. ustanawiające dalsze środki na rzecz reorganizacji produkcji owoców we Wspólnocie (16), rozporządzenie Rady (EWG) nr 1180/77 z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie przywozu do Wspólnoty niektórych produktów rolnych pochodzących z Turcji (17), rozporządzenie Rady (EWG) nr 10/81 z dnia 1 stycznia 1981 r. ustalające w odniesieniu do owoców i warzyw ogólne zasady wprowadzania w życie Aktu przystąpienia z 1979 r (18)., rozporządzenie Rady (EWG) nr 40/81 z dnia 1 stycznia 1981 r. ustalające ceny podstawowe i ceny skupu mające zastosowanie w Grecji do kalafiorów i jabłek (19), rozporządzenie Rady (EWG) nr 3671/81 z dnia 15 grudnia 1981 r. w sprawie przywozu do Wspólnoty niektórych produktów rolnych pochodzących z Turcji (20), rozporządzenie Rady (EWG) nr 1603/83 z dnia 14 czerwca 1983 r. ustanawiające specjalne środki na rzecz zbytu suszonych winogron i suszonych fig pochodzących ze zbiorów w 1981 r. i przechowywanych przez agencje składujące (21), rozporządzenie Rady (EWG) nr 790/89 z dnia 20 marca 1989 r. ustalające poziom dodatkowej zryczałtowanej pomocy na tworzenie organizacji producentów oraz maksymalną kwotę pomocy stosowaną w celu poprawy jakości i obrotu w sektorze upraw orzechów i chleba świętojańskiego (22), rozporządzenie Rady (EWG) nr 3650/90 z dnia 11 grudnia 1990 r. w sprawie środków wspomagających stosowanie w Portugalii wspólnych norm jakości w odniesieniu do owoców i warzyw (23), rozporządzenie Rady (EWG) nr 525/92 z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie tymczasowej rekompensaty w związku z wpływem sytuacji w Jugosławii na przewóz niektórych świeżych owoców i warzyw z Grecji (24), rozporządzenie Rady (EWG) nr 3438/92 z dnia 23 listopada 1992 r. ustanawiające specjalne środki na rzecz przewozu niektórych świeżych owoców i warzyw pochodzących z Grecji (25), rozporządzenie Rady (EWG) nr 3816/92 z dnia 28 grudnia 1992 r. dotyczące zniesienia w sektorze owoców i warzyw mechanizmów wyrównawczych oraz środków pokrewnych w handlu między Hiszpanią i innymi państwami członkowskimi (26), rozporządzenie Rady (EWG) nr 742/93 z dnia 17 marca 1993 r. znoszące w odniesieniu do sektora owoców i warzyw mechanizm kompensacyjny w handlu między Portugalią i pozostałymi państwami członkowskimi (27), rozporządzenie Rady (EWG) nr 746/93 z dnia 17 marca 1993 r. w sprawie przyznawania pomocy w celu wsparcia tworzenia oraz ułatwienia działalności organizacji producentów w Portugalii przewidzianych w rozporządzeniach (EWG) nr 1035/72 i (EWG) nr 1360/78 (28), rozporządzenie Rady (WE) nr 399/94 z dnia 21 lutego 1994 r. dotyczące szczególnych środków w odniesieniu do suszonych winogron (29), rozporządzenie Rady (WE) nr 2241/2001 z dnia 15 listopada 2001 r. zmieniające cło autonomiczne Wspólnej Taryfy Celnej stosowane w odniesieniu do czosnku objętego kodem CN 0703 20 00 (30), rozporządzenie Rady (WE) nr 545/2002 z dnia 18 marca 2002 r. rozszerzające finansowanie planów poprawy jakości i obrotu w odniesieniu do niektórych orzechów i chleba świętojańskiego, zatwierdzonych na mocy tytułu IIa rozporządzenia (EWG) nr 1035/72 i przewidujące specjalną pomoc dla orzechów laskowych (31),

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 3 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„Jeśli to konieczne, lata gospodarcze w przypadku produktów sektora owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw ustala Komisja.”;

3)

w art. 6 ust. 2 skreśla się lit. c);

4)

artykuł 8 ust. 1 lit. e) ppkt (ii) otrzymuje brzmienie:

5)

artykuł 10 ust. 1 lit f) otrzymuje brzmienie:

6)

artykuł 15 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 15

Masło

1.   Skup masła w ramach interwencji publicznej otwiera się na okres od dnia 1 marca do dnia 31 sierpnia.

2.   Komisja może wstrzymać skup w ramach interwencji publicznej, jeżeli ilości oferowane w ramach interwencji w okresie przewidzianym przekraczają 30 000 ton. W tym przypadku skup może być dokonywany w ramach procedury przetargowej zgodnie z wymogami, które określa Komisja.”;

7)

artykuł 22 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 22

Masło

Bez uszczerbku dla ustalania ceny interwencyjnej drogą procedury przetargowej w przypadku, o którym mowa w art. 15 ust. 2, cena interwencyjna masła wynosi 90 % ceny referencyjnej.”;

8)

w art. 23 skreśla się akapit drugi;

9)

w art. 26 wprowadza się następujące zmiany:

10)

w art. 28 lit. a) otrzymuje brzmienie:

11)

artykuł 29 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 29

Warunki i wysokość dopłat do masła

Wysokość dopłat do masła ustala Komisja na podstawie kosztów przechowywania i prawdopodobnych tendencji cenowych na rynku masła świeżego i masła z zapasów.

Jeśli w chwili wycofania ze składu następuje niekorzystna zmiana na rynku, której nie można było przewidzieć w chwili wprowadzania do składu, dopłata może zostać zwiększona.”;

12)

w art. 31 wprowadza się następujące zmiany:

13)

skreśla się art. 35;

14)

w art. 50 ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:

„5.   Od przedsiębiorstw cukrowniczych, które nie podpisały umów przedsiewnych na dostawy buraków cukrowych po cenach minimalnych w ilości odpowiadającej ich kwocie, skorygowanej w razie konieczności w wyniku zastosowania współczynnika prewencyjnego wycofania ustalonego zgodnie z art. 52 ust. 2 akapit pierwszy, wymaga się zapłaty co najmniej ceny minimalnej za buraki kwotowe dla całości buraków cukrowych przetwarzanych przez nie na cukier.

6.   Porozumienia branżowe mogą przewidywać odstępstwo od ust. 3, 4 i 5 pod warunkiem zatwierdzenia ich przez dane państwo członkowskie.”;

15)

artykuł 52 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 52

Wycofanie cukru z rynku

1.   W celu zachowania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym zbliżonym do ceny referencyjnej, uwzględniając zobowiązania Wspólnoty wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, Komisja może podjąć decyzję o wycofaniu z rynku na dany rok gospodarczy tych ilości cukru lub izoglukozy wyprodukowanych w ramach kwot, które przekraczają wielkość progową obliczoną zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

2.   Wielkość progową wycofania, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oblicza się dla każdego przedsiębiorstwa z przyznaną kwotą, mnożąc tę kwotę przez współczynnik ustalany przez Komisję, najpóźniej do dnia 16 marca poprzedniego roku gospodarczego, na podstawie przewidywanych tendencji rynkowych. Na rok gospodarczy 2008/2009 współczynnik ten stosuje się do kwoty pozostałej po zrzeczeniu się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 320/2006 przyznanym najpóźniej w dniu 15 marca 2008 r.

Na podstawie uaktualnionych tendencji rynkowych Komisja może do dnia 31 października odnośnego roku gospodarczego podjąć decyzję o skorygowaniu współczynnika lub — gdy nie podjęto takiej decyzji zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu — o jego ustaleniu.

3.   Każde przedsiębiorstwo z przyznaną kwotą przechowuje na własny koszt do czasu rozpoczęcia kolejnego roku gospodarczego wyprodukowaną w ramach kwoty ilość cukru, która przekracza wielkość progową obliczoną zgodnie z ust. 2. Ilości cukru lub izoglukozy wycofane w danym roku gospodarczym uznaje się za pierwsze ilości wyprodukowane w ramach kwoty dla kolejnego roku gospodarczego.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, po uwzględnieniu przewidywanych tendencji na rynku cukru Komisja może podjąć decyzję o uwzględnieniu w bieżącym lub kolejnym roku gospodarczym całości lub części wycofanego cukru lub izoglukozy jako:

4.   Jeżeli zaopatrzenie rynku wspólnotowego w cukier jest niewystarczające, Komisja może podjąć decyzję o sprzedaży pewnej ilości wycofanego cukru na rynku wspólnotowym przed zakończeniem okresu wycofania.

5.   Jeżeli wycofany cukier uznawany jest za pierwszy cukier wyprodukowany w kolejnym roku gospodarczym, plantatorom buraków płaci się cenę minimalną dla tego roku gospodarczego.

Jeżeli wycofany cukier zostaje zaklasyfikowany jako cukier przemysłowy lub zostaje wywieziony zgodnie z ust. 3 lit. a) i b) niniejszego artykułu, nie stosuje się wymogów art. 49 dotyczących ceny minimalnej.

Jeżeli wycofany cukier zostaje sprzedany na rynku wspólnotowym przed zakończeniem okresu wycofania zgodnie z ust. 4, plantatorom buraków płaci się cenę minimalną dla bieżącego roku gospodarczego.”;

16)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 52a

Wycofanie cukru z rynku w latach gospodarczych 2008/2009 i 2009/2010

1.   W drodze odstępstwa od art. 52 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do państw członkowskich, w których doszło do zmniejszenia krajowej kwoty cukru w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, Komisja ustala współczynnik na lata gospodarcze 2008/2009 i 2009/2010 przez zastosowanie załącznika VIIc do niniejszego rozporządzenia.

2.   Przedsiębiorstwo, które zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 320/2006 zrzeka się ze skutkiem od następnego roku gospodarczego całości przydzielonej mu kwoty, na własny wniosek nie podlega stosowaniu współczynników, o których mowa w art. 52 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Wniosek składa się przed końcem roku gospodarczego, którego dotyczy wycofanie.”;

17)

artykuł 59 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 59

Zarządzanie kwotami

1.   Komisja koryguje kwoty określone w załączniku VI do dnia 30 kwietnia 2008 r. dla roku gospodarczego 2008/2009 oraz do dnia 28 lutego 2009 r. i 2010 r. odpowiednio dla lat gospodarczych 2009/2010 i 2010/2011. Korekty te wynikają z zastosowania ust. 2 niniejszego artykułu i art. 58 niniejszego rozporządzenia oraz art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006.

2.   Uwzględniając skutki systemu restrukturyzacji przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 320/2006, Komisja ustala, najpóźniej do końca lutego 2010 r., wspólny współczynnik procentowy konieczny do zmniejszenia istniejących kwot cukru i izoglukozy dla każdego państwa członkowskiego lub regionu w celu uniknięcia zachwiań równowagi rynku, począwszy od roku gospodarczego 2010/2011. Państwa członkowskie odpowiednio korygują kwotę w odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w odniesieniu do państw członkowskich, których krajowa kwota cukru uległa zmniejszeniu w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, Komisja ustala współczynnik procentowy zgodnie z załącznikiem VIIa do niniejszego rozporządzenia. Odnośne państwa członkowskie odpowiednio korygują współczynnik stosowany wobec każdego znajdującego się na ich terytorium przedsiębiorstwa, któremu przyznano kwotę zgodnie z załącznikiem VIIb do niniejszego rozporządzenia.

Akapitu pierwszego i drugiego niniejszego ustępu nie stosuje się do regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu.”;

18)

w art. 60 wprowadza się następujące zmiany:

19)

artykuł 64 lit. c) otrzymuje brzmienie:

20)

w art. 101 lit. b)–e) otrzymują brzmienie:

21)

artykuł 102 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Dopłaty wspólnotowe wynoszą 18,15 EUR/100 kg w odniesieniu do wszystkich rodzajów mleka.

Kwoty dopłat do innych kwalifikujących się przetworów mlecznych są ustalane z uwzględnieniem składników mleka w tych przetworach.”;

22)

po części II tytuł I rozdział IV dodaje się sekcję w brzmieniu:

„Sekcja IVa

Dopłaty w sektorze owoców i warzyw

Podsekcja I

Grupy producentów

Artykuł 103a

Pomoc dla grup producentów

1.   W trakcie okresu przejściowego dopuszczonego zgodnie z art. 125e państwa członkowskie mogą przyznać grupom producentów sektora owoców i warzyw utworzonych w celu ubiegania się o uznanie ich za organizacje producentów:

2.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), podlega zwrotowi przez Wspólnotę zgodnie z przepisami, które powinna przyjąć Komisja, dotyczącymi finansowania takich środków i obejmującymi progi, pułapy oraz zakres finansowania przez Wspólnotę.

3.   Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), ustalana jest dla każdej grupy producentów na podstawie wartości produkcji tej grupy wprowadzonej do obrotu i wynosi w pierwszym, drugim, trzecim, czwartym i piątym roku:

Te wartości procentowe mogą być zmniejszone w zależności od wartości produkcji wprowadzonej do obrotu przekraczającej ustalony próg. Do dopłat wypłacanych grupie producentów w danym roku można zastosować określony pułap.

Podsekcja II

Fundusze i programy operacyjne

Artykuł 103b

Fundusze operacyjne

1.   Organizacje producentów działające w sektorze owoców i warzyw mogą utworzyć fundusz operacyjny. Fundusz ten jest finansowany z:

2.   Fundusze operacyjne służą wyłącznie do finansowania programów operacyjnych zatwierdzonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 103g.

Artykuł 103c

Programy operacyjne

1.   Programy operacyjne w sektorze owoców i warzyw mają co najmniej dwa spośród celów, o których mowa w art. 122 lit. c), lub celów wymienionych poniżej:

2.   Zarządzanie kryzysowe i zapobieganie sytuacjom kryzysowym związane jest z unikaniem kryzysów i postępowaniem w sytuacji kryzysowej na rynkach owoców i warzyw i w tym kontekście obejmuje:

Środki zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego, w tym spłata kapitału i odsetek, o których mowa w akapicie trzecim, nie przekraczają jednej trzeciej wydatków w ramach programu operacyjnego.

W celu finansowania środków zapobiegania kryzysom i zarządzania nimi organizacje producentów mogą zaciągać kredyty na warunkach komercyjnych. W tym przypadku spłata kapitału i odsetek od tych kredytów może stanowić część programu operacyjnego i dlatego też może kwalifikować się do wspólnotowej pomocy finansowej na mocy art. 103d. Jakiekolwiek szczególne działanie w ramach zapobiegania kryzysom i zarządzania nimi jest finansowane z tych kredytów lub bezpośrednio, ale nie jednocześnie z obu tych źródeł.

3.   Państwa członkowskie gwarantują, że:

Działania na rzecz ochrony środowiska są zgodne z wymogami dotyczącymi płatności rolno-środowiskowych określonych w art. 39 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (33).

Jeżeli co najmniej 80 % producentów będących członkami organizacji producentów podlega na mocy tego przepisu przynajmniej jednemu takiemu samemu zobowiązaniu rolno-środowiskowemu, to każde z tych zobowiązań liczone jest jako działanie w zakresie środowiska, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a).

Wsparcie działań w zakresie środowiska, o którym mowa w akapicie pierwszym, obejmuje dodatkowe koszty i utracone dochody wynikające z danego działania.

4.   Ustęp 3 stosuje się w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii dopiero od dnia 1 stycznia 2011 r.

5.   Inwestycje zwiększające negatywny wpływ na środowisko są dozwolone wyłącznie w przypadku zapewnienia skutecznych zabezpieczeń mających na celu ochronę środowiska przed tym wpływem.

Artykuł 103d

Wspólnotowa pomoc finansowa

1.   Wspólnotowa pomoc finansowa jest równa rzeczywiście wpłaconej kwocie finansowych wkładów, o których mowa w art. 103b ust. 1 lit. a), ale jest ograniczona do 50 % rzeczywiście poniesionych wydatków.

2.   Wspólnotowa pomoc finansowa jest ograniczona do 4,1 % wartości produkcji wprowadzonej do obrotu przez każdą organizację producentów.

Ta wielkość procentowa może jednak zostać zwiększona do 4,6 % wartości produkcji wprowadzonej do obrotu, o ile wielkość przekraczająca 4,1 % wartości produkcji wprowadzonej do obrotu jest wykorzystywana wyłącznie w zakresie środków zapobiegania kryzysom i zarządzania nimi.

3.   Na wniosek organizacji producentów wielkość procentowa określona w ust. 1 wynosi 60 %, w przypadku gdy program operacyjny lub jego część spełniają co najmniej jeden z następujących warunków:

4.   Wielkość procentowa określona w ust. 1 wynosi 100 % w przypadku wycofania owoców i warzyw z rynku, których ilość nie przekracza 5 % wielkości produkcji wprowadzonej do obrotu przez każdą organizację producentów oraz których przekazanie odbywa się w drodze:

Artykuł 103e

Krajowa pomoc finansowa

1.   W tych regionach państw członkowskich, w których stopień zorganizowania producentów w sektorze owoców i warzyw jest szczególnie niski, Komisja może upoważnić państwa członkowskie, na podstawie właściwie umotywowanego wniosku, do wypłacenia organizacjom producentów krajowej pomocy finansowej równej maksymalnie 80 % wkładów finansowych, o których mowa w art. 103b ust. 1 lit. a). Pomoc ta stanowi uzupełnienie funduszu operacyjnego. W regionach państw członkowskich, w których organizacje producentów wprowadzają do obrotu mniej niż 15 % wartości produkcji owoców i warzyw i w których produkcja owoców i warzyw stanowi co najmniej 15 % ich całkowitej produkcji rolnej, pomoc, o której mowa w akapicie pierwszym, może być pokrywana przez Wspólnotę na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego.

2.   W drodze odstępstwa od art. 180 niniejszego rozporządzenia art. 87, 88 i 89 Traktatu nie stosuje się do krajowej pomocy finansowej dozwolonej zgodnie z ust. 1.

Artykuł 103f

Ramy krajowe i krajowa strategia programów operacyjnych

1.   Państwa członkowskie ustanawiają ramy krajowe w celu określenia ogólnych warunków w odniesieniu do działań, o których mowa w art. 103c ust. 3. Ramy te przewidują w szczególności, że takie działania spełniają odpowiednie wymogi rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, w tym określone w jego art. 5 wymogi dotyczące komplementarności, spójności i zgodności.

Proponowane przez siebie ramy państwa członkowskie przedstawiają Komisji, która w terminie trzech miesięcy może wystąpić o wprowadzenie zmian, jeżeli uzna, że propozycja nie umożliwia osiągnięcia celów określonych w art. 174 Traktatu oraz w szóstym wspólnotowym programie działań w zakresie środowiska naturalnego (36). Inwestycje w gospodarstwach indywidualnych wspierane w ramach programów operacyjnych również uwzględniają te cele.

2.   Państwa członkowskie ustanawiają krajową strategię na rzecz stałych programów operacyjnych na rynku owoców i warzyw. Strategia ta uwzględnia następujące elementy:

Strategia krajowa uwzględnia również ramy krajowe, o których mowa w ust. 1.

3.   Ustępów 1 i 2 nie stosuje się do państw członkowskich, w których nie działają uznane organizacje producentów.

Artykuł 103g

Zatwierdzanie programów operacyjnych

1.   Projekty programów operacyjnych są przedkładane właściwym organom krajowym, które je zatwierdzają lub odrzucają lub występują o wprowadzenie do nich zmian zgodnie z przepisami niniejszej podsekcji.

2.   Organizacje producentów przekazują państwu członkowskiemu informację o szacowanej wielkości funduszu operacyjnego na każdy rok oraz przedstawiają stosowne uzasadnienie oparte na szacunkowych danych dotyczących programu operacyjnego, wydatków w roku bieżącym i ewentualnie wydatków w poprzednich latach oraz, w razie potrzeby, szacowanej wielkości produkcji na rok następny.

3.   Państwo członkowskie powiadamia organizację producentów lub stowarzyszenie organizacji producentów o szacowanej kwocie wspólnotowej pomocy finansowej zgodnie z limitami określonymi w art. 103d.

4.   Wypłaty wspólnotowej pomocy finansowej dokonywane są na podstawie wydatków poniesionych z tytułu programów objętych programem operacyjnym. W odniesieniu do tych samych programów mogą być wypłacane zaliczki z zastrzeżeniem przedstawienia gwarancji lub zabezpieczenia.

5.   Organizacja producentów powiadamia państwo członkowskie o ostatecznej kwocie wydatków w roku poprzednim, załączając niezbędne dokumenty towarzyszące, tak aby mogła otrzymać pozostałą część wspólnotowej pomocy finansowej.

6.   Czas trwania programów operacyjnych i finansowania ich, z jednej strony, przez producentów i organizacje producentów, a z drugiej — przez fundusze wspólnotowe wynosi minimalnie trzy lata, a maksymalnie pięć lat.

Artykuł 103h

Przepisy wykonawcze

Komisja ustanawia szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszej sekcji, a w szczególności:

23)

w art. 113 wprowadza się następujące zmiany:

24)

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 113a

Dodatkowe wymogi związane z wprowadzaniem do obrotu produktów sektora owoców i warzyw

1.   Produkty sektora owoców i warzyw przeznaczone do sprzedaży konsumentowi jako produkty świeże mogą być wprowadzone do obrotu jedynie, jeśli są solidnej i właściwej jakości handlowej oraz jeśli zawierają informację o kraju pochodzenia.

2.   Normy handlowe, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu oraz w art. 113 ust. 1 lit. b) i c), mają zastosowanie do wszystkich etapów wprowadzania do obrotu, w tym przywozu i wywozu, chyba że Komisja postanowi inaczej.

3.   Właściciel produktów sektora owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw objętych normami handlowymi może wystawiać te produkty, oferować je na sprzedaż, dostarczać je i wprowadzać do obrotu na terenie Wspólnoty wyłącznie zgodnie z tymi normami i jest odpowiedzialny za zapewnienie takiej zgodności.

4.   Zgodnie z art. 113 ust. 3 akapit drugi i bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych przepisów, które Komisja może przyjąć zgodnie z art. 194, w szczególności w odniesieniu do spójnego przeprowadzania w państwach członkowskich kontroli zgodności, państwa członkowskie dokonują, w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw, selektywnej kontroli zgodności danych produktów z odnośnymi normami handlowymi, opartej o analizę ryzyka. Kontrole te skupiają się na etapie przed wysyłką z obszarów produkcji, obejmującym pakowanie lub ładowanie produktów. W przypadku produktów pochodzących z państw trzecich kontrole przeprowadzane są przed dopuszczeniem ich do swobodnego obrotu.

Artykuł 113b

Wprowadzanie do obrotu wołowiny pochodzącej od bydła w wieku do dwunastu miesięcy

1.   Bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w art. 42 ust. 1 lit. a) i ust. 2 oraz w załączniku V pkt A, warunki ustanowione w załączniku XIa, w szczególności ustanowione w pkt III tego załącznika opisy produktów rynkowych, które należy stosować, mają zastosowanie do wołowiny pochodzącej od bydła w wieku do dwunastu miesięcy, poddanego ubojowi w dniu 1 lipca 2008 r. lub później, niezależnie, czy została ona wyprodukowana we Wspólnocie czy przywieziona z państw trzecich.

Jednak mięso z bydła w wieku do dwunastu miesięcy poddanego ubojowi przed dniem 1 lipca 2008 r. może być nadal wprowadzane do obrotu bez wymogu spełnienia warunków ustanowionych w załączniku XIa.

2.   Warunki, o których mowa w ust. 1, nie mają zastosowania do wołowiny objętej chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym zarejestrowanymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (37) przed dniem 29 czerwca 2007 r.

25)

w art. 121 wprowadza się następujące zmiany:

26)

w art. 122 wprowadza się następujące zmiany:

27)

w art. 123 wprowadza się następujące zmiany:

28)

po części II tytuł II rozdział II sekcja I dodaje się sekcję Ia w brzmieniu:

„Sekcja IA

Przepisy dotyczące organizacji producentów i organizacji międzybranżowych oraz grup producentów w sektorze owoców i warzyw

Podsekcja I

Przepisy dotyczące zrzeszania się organizacji producentów i ich uznawania

Artykuł 125a

Przepisy dotyczące zrzeszania się organizacji producentów

1.   Przepisy dotyczące zrzeszania się organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw wymagają od producentów będących jej członkami w szczególności:

2.   Bez względu na postanowienia ust. 1 lit. c), w przypadku gdy organizacja producentów udzieliła zezwolenia i gdy jest to zgodne z przepisami i warunkami określonymi przez organizację producentów, producenci będący członkami mają prawo do:

3.   Przepisy dotyczące zrzeszania się organizacji producentów określają ponadto:

4.   Uważa się, że organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw działają w imieniu swoich członków oraz reprezentują ich interesy w kwestiach ekonomicznych.

Artykuł 125b

Uznawanie

1.   Państwa członkowskie uznają za organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw wszelkie podmioty prawne lub jasno określone części podmiotów prawnych, które wystąpiły o takie uznanie, pod warunkiem że:

2.   Państwa członkowskie:

Podsekcja II

Zrzeszanie się organizacji producentów i grup producentów

Artykuł 125c

Zrzeszanie się organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw

Zrzeszenie organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw powstaje z inicjatywy uznanych organizacji producentów i może realizować którekolwiek z działań przypisanych organizacji producentów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu państwa członkowskie mogą uznać, w odpowiedzi na złożony wniosek, zrzeszenie organizacji producentów, jeżeli:

Artykuł 125a ust. 4 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 125d

Outsourcing

Państwa członkowskie mogą zezwolić uznanej organizacji producentów sektora owoców i warzyw lub uznanemu zrzeszeniu organizacji producentów działającemu w tym sektorze, a także jego oddziałom, na outsourcing któregokolwiek z działań, pod warunkiem że dostarczą one odnośnemu państwu członkowskiemu wystarczających dowodów, że jest to właściwy sposób na osiągnięcie celów danej organizacji producentów lub danego zrzeszenia organizacji producentów.

Artykuł 125e

Grupy producentów w sektorze owoców i warzyw

1.   W państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub później, lub które są położone w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu, lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1405/2006, grupy producentów mogą być tworzone jako podmiot prawny lub jasno określone części podmiotów prawnych z inicjatywy rolników uprawiających co najmniej jeden produkt sektora owoców i warzyw lub produkty tego sektora przeznaczone wyłącznie do przetworzenia, w celu uzyskania decyzji o uznaniu ich za organizacje producentów.

Takie grupy producentów mogą skorzystać z okresu przejściowego w celu spełnienia wymogów niezbędnych do uznania ich za organizacje producentów zgodnie z art. 122.

W celu zakwalifikowania grupy przedstawiają one właściwemu państwu członkowskiemu podzielony na etapy plan dochodzenia do uznania, którego zatwierdzenie sygnalizuje początek okresu, o którym mowa w akapicie drugim, i stanowi wstępne uznanie. Okres przejściowy nie może przekraczać pięciu lat.

2.   Przed zatwierdzeniem planu uznawania państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich zamiarach i ich przewidywanych następstwach finansowych.

Podsekcja III

Rozszerzenie przepisów na producentów w określonym obszarze gospodarczym

Artykuł 125f

Rozszerzenie przepisów

1.   W przypadkach gdy organizacja producentów sektora owoców i warzyw, która działa w określonym obszarze gospodarczym, uznawana jest w odniesieniu do konkretnego produktu za reprezentatywną dla produkcji i producentów w tym obszarze, zainteresowane państwo członkowskie może na wniosek organizacji producentów zobowiązać producentów prowadzących działalność gospodarczą w tym obszarze, którzy nie należą do organizacji producentów, do przestrzegania następujących przepisów:

2.   Do celów niniejszej podsekcji »obszar gospodarczy« oznacza strefę geograficzną utworzoną z przylegających lub sąsiadujących ze sobą regionów produkcyjnych, w których warunki produkcji i wprowadzania do obrotu są jednolite.

Państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz obszarów gospodarczych.

W ciągu miesiąca od powiadomienia Komisja zatwierdza wykaz lub, po konsultacji z danym państwem członkowskim, podejmuje decyzję o zmianach, które muszą być przez to państwo wprowadzone. Komisja podaje zatwierdzony wykaz do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

3.   Organizacja producentów jest uważana za reprezentatywną w rozumieniu ust. 1, w przypadku gdy jej członkowie stanowią co najmniej 50 % producentów w obszarze gospodarczym, w którym ona działa, i gdy wytwarza ona co najmniej 60 % wielkości produkcji tego obszaru. Bez uszczerbku dla ust. 5 przy wyliczaniu wymienionych wartości procentowych nie należy brać pod uwagę producentów lub produkcji produktów ekologicznych objętych, do dnia 31 grudnia 2008 r., rozporządzeniem (EWG) nr 2092/91 oraz, od dnia 1 stycznia 2009 r., rozporządzeniem (WE) nr 834/2007.

4.   Przepisy obowiązujące wszystkich producentów w określonym obszarze gospodarczym:

5.   Przepisy nie mogą być wiążące dla producentów produktów ekologicznych objętych, do dnia 31 grudnia 2008 r., rozporządzeniem (EWG) nr 2092/91 oraz, od dnia 1 stycznia 2009 r., rozporządzeniem (WE) nr 834/2007, chyba że na taki środek wyraziło zgodę co najmniej 50 % tych producentów w obszarze gospodarczym, w którym działa organizacja producentów, a organizacja ta wytwarza co najmniej 60 % produkcji w danym obszarze.

Artykuł 125g

Tryb powiadamiania

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o przepisach, do których przestrzegania zobowiązały wszystkich producentów w określonym obszarze gospodarczym zgodnie z art. 125f ust. 1. Komisja podaje te przepisy do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

Artykuł 125h

Uchylanie rozszerzenia przepisów

Komisja decyduje, że państwo członkowskie musi uchylić rozszerzenie przepisów, o którym zdecydowało to państwo członkowskie zgodnie z art. 125f ust. 1:

Artykuł 125i

Składki finansowe producentów niebędących członkami

W przypadku stosowania art. 125f ust. 1 zainteresowane państwo członkowskie może zdecydować w oparciu o przedstawiony dowód, że producenci niebędący członkami są zobowiązani wobec organizacji producentów do płacenia części składek finansowych uiszczanych przez producentów będących członkami, jeśli są one wykorzystywane na pokrycie:

Artykuł 125j

Rozszerzenie przepisów zrzeszania się organizacji producentów

Do celów niniejszego rozporządzenia wszelkie odniesienia do organizacji producentów rozumiane są jako odniesienia do uznanych zrzeszeń organizacji producentów.

Podsekcja IV

Organizacje międzybranżowe w sektorze świeżych owoców i warzyw

Artykuł 125k

Uznawanie i wycofanie uznania

1.   Jeżeli uzasadniają to struktury państwa członkowskiego, państwa członkowskie mogą uznać za organizacje międzybranżowe w sektorze owoców i warzyw wszystkie podmioty prawne utworzone na ich terytorium, które złożyły odpowiedni wniosek, pod warunkiem że:

2.   Przed udzieleniem uznania państwo członkowskie powiadamia Komisję o organizacjach międzybranżowych, które złożyły wniosek o uznanie, dostarczając wszystkich istotnych informacji dotyczących ich reprezentatywności i różnorodnych działań, wraz ze wszystkimi innymi informacjami niezbędnymi do dokonania oceny.

Komisja może sprzeciwić się uznaniu w terminie dwóch miesięcy po powiadomieniu.

3.   Państwa członkowskie:

4.   Komisja określa warunki, w tym dotyczące częstotliwości, na jakich państwa członkowskie przekazują jej sprawozdanie w sprawie działalności organizacji międzybranżowych.

W wyniku przeprowadzenia kontroli Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego o wycofanie uznania.

5.   Uznanie stanowi upoważnienie do realizowania działań wymienionych w art. 123 ust. 3 lit. c), zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

6.   Komisja podaje wykaz uznanych organizacji międzybranżowych do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy, ze wskazaniem sfery gospodarczej lub obszaru ich działalności oraz działań realizowanych w rozumieniu art. 1251. Przypadki wycofania uznania są również podawane do wiadomości publicznej.

Artykuł 125l

Rozszerzenie przepisów

1.   W przypadku gdy organizacja międzybranżowa, działająca w określonym regionie lub regionach państwa członkowskiego, jest uważana za reprezentatywną dla produkcji lub handlu lub przetworzenia danego produktu, zainteresowane państwo członkowskie na wniosek zainteresowanej organizacji międzybranżowej może sprawić, by niektóre z porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk wewnątrz tej organizacji przez ograniczony okres obowiązywały inne podmioty, indywidualne lub grupowe, które nie należą do tej organizacji, a działają w danym regionie lub regionach.

2.   Organizację międzybranżową uważa się za reprezentatywną w rozumieniu ust. 1 w przypadku, gdy odpowiada ona za co najmniej dwie trzecie produkcji lub handlu lub przetwarzania danego produktu lub produktów w danym regionie bądź regionach państwa członkowskiego. W przypadku gdy wniosek o rozszerzenie jej przepisów na inne podmioty obejmuje więcej niż jeden region, organizacja międzybranżowa musi wykazać minimalny poziom reprezentatywności w odniesieniu do każdej z branż, które skupia w każdym z danych regionów.

3.   Przepisy, w związku z którymi można występować o rozszerzenie na inne podmioty gospodarcze:

Warunek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), nie ma zastosowania, jeśli odnośne przepisy pokrywają się z przepisami ujętymi w załączniku XVIa pkt 1, 3 i 5. W takim przypadku rozszerzenie przepisów nie może mieć zastosowania przez okres dłuższy niż jeden rok gospodarczy.

4.   Przepisy, o których mowa w ust. 3 lit. a) ppkt (ii), (iv) i (v), muszą być takie same jak przepisy określone w załączniku XVIa. Przepisy, o których mowa w ust. 3 lit. a) ppkt (ii), nie mają zastosowania do produktów wytworzonych poza danym regionem lub regionami, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 125m

Powiadamianie o rozszerzeniu przepisów i ich uchylanie

1.   Państwa członkowskie powiadamiają niezwłocznie Komisję o przepisach, do których przestrzegania zobowiązały wszystkie podmioty w jednym lub kilku określonych regionach zgodnie z art. 125l ust. 1. Komisja podaje te przepisy do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

2.   Przed podaniem przepisów do wiadomości publicznej Komisja informuje komitet ustanowiony na mocy art. 195 o każdym powiadomieniu dotyczącym rozszerzenia umów międzybranżowych.

3.   Komisja decyduje, że dane państwo członkowskie musi uchylić rozszerzenie przepisów, o którym ono zdecydowało, w przypadkach określonych w art. 125h.

Artykuł 125n

Składki finansowe producentów niebędących członkami

W przypadku gdy przepisy dotyczące jednego lub kilku produktów zostają rozszerzone i gdy uznana organizacja międzybranżowa prowadzi działalność jednego lub kilku rodzajów wymienionych w art. 125l ust. 3 lit. a) leżącą w ogólnym interesie gospodarczym osób, których działalność jest związana z jednym lub kilkoma przedmiotowymi produktami, państwo członkowskie, które udzieliło uznania tej organizacji, może zdecydować, że jednostki lub grupy, które nie są członkami tej organizacji międzybranżowej, ale które uzyskują korzyści z takiej działalności, płacą organizacji całość lub część składek finansowych uiszczanych przez jej członków w zakresie, w jakim składki te są przeznaczone na pokrycie kosztów bezpośrednio ponoszonych w związku z prowadzeniem przedmiotowej działalności.”;

29)

w art. 127 dodaje się literę w brzmieniu:

30)

w art. 130 dodaje się litery w brzmieniu:

31)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 140a

System cen wejścia w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw

1.   Jeżeli stosowanie stawki opłat celnych wspólnej taryfy celnej zależy od ceny wejścia partii przywożonego towaru, wiarygodność tej ceny jest sprawdzana poprzez zastosowanie zryczałtowanej wartości celnej w przywozie, obliczonej przez Komisję w odniesieniu do produktu i jego pochodzenia na podstawie ważonej średniej cen produktu na reprezentatywnych rynkach przywozu państw członkowskich lub, w razie potrzeby, na innych rynkach.

Dla weryfikacji ceny wejścia produktów przywożonych pierwotnie do celów przetworzenia Komisja może jednak przyjąć przepisy szczegółowe.

2.   W przypadku gdy zadeklarowana cena wejścia przedmiotowej partii towaru przekracza zryczałtowaną wartość celną w przywozie zwiększoną o ustaloną przez Komisję marżę, która nie może przekroczyć wartości zryczałtowanej o więcej niż 10 %, wymagane jest złożenie zabezpieczenia równoważnego należności przywozowej ustalonej na podstawie wartości zryczałtowanej wartości celnej w przywozie.

3.   Jeżeli cena przywozowa danej partii towaru nie została zadeklarowana w chwili odprawy celnej, zastosowana stawka celna wspólnej taryfy celnej zależy od zryczałtowanej wartości celnej w przywozie lub jest obliczana z zastosowaniem odpowiedniego ustawodawstwa celnego zgodnie z warunkami, które ma określić Komisja.”;

32)

w art. 141 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.   Do przywozu jednego z produktów sektora zbóż, ryżu, cukru, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego, jaj, drobiu i bananów lub większej ich liczby stosuje się dodatkową należność przywozową o stawce należności określonej w art. 135–140a w celu zapobieżenia lub przeciwdziałania niekorzystnemu wpływowi na rynek wspólnotowy, który może być spowodowany tym przywozem, jeżeli:”;

33)

w art. 153 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.   Tradycyjne zapotrzebowanie na cukier do rafinacji ustala się dla Wspólnoty na 2 424 735 ton na rok gospodarczy, wyrażonych w cukrze białym.”;

34)

w art. 160 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.   Jeżeli występują zakłócenia lub możliwe jest ich wystąpienie na rynku wspólnotowym spowodowane procedurą uszlachetniania czynnego, Komisja może na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy zawiesić w całości lub w części stosowanie procedury uszlachetniania czynnego w odniesieniu do produktów sektorów zbóż, ryżu, cukru, oliwek stołowych i oliwy z oliwek, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego, jaj, mięsa drobiowego i alkoholu etylowego rolniczego. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek od państwa członkowskiego, podejmie stosowną decyzję w jego sprawie w terminie pięciu dni roboczych od daty jego otrzymania.”;

35)

w art. 161 ust. 1 po lit. d) dodaje się litery w brzmieniu:

36)

w art. 174 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1.   Jeżeli występują zakłócenia lub możliwe jest ich wystąpienie na rynku wspólnotowym spowodowane procedurą uszlachetniania biernego, Komisja może na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy zawiesić w całości lub w części stosowanie tej procedury uszlachetniania biernego w odniesieniu do produktów sektorów zbóż, ryżu, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wołowiny i cielęciny, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego oraz mięsa drobiowego. Jeżeli Komisja otrzyma wniosek od państwa członkowskiego, podejmie stosowną decyzję w jego sprawie w terminie pięciu dni roboczych od daty jego otrzymania.”;

37)

artykuł 175 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 175

Stosowanie art. 81–86 Traktatu

Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, art. 81–86 Traktatu i ich przepisy wykonawcze mają z zastrzeżeniem art. 176–177 niniejszego rozporządzenia zastosowanie do porozumień, decyzji i praktyk, o których mowa w art. 81 ust. 1 i art. 82 Traktatu, które odnoszą się do wytwarzania produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a)–k) i m)–u) oraz art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, a także do handlu nimi.”;

38)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 176a

Porozumienia i uzgodnione praktyki w sektorze owoców i warzyw

1.   Artykuł 81 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk uznanych organizacji międzybranżowych mających na celu prowadzenie działalności, o której mowa w art. 123 ust. 3 lit. c) niniejszego rozporządzenia.

2.   Ustęp 1 stosuje się tylko pod warunkiem, że:

3.   Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki nie mogą wejść w życie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 2 lit. b).

4.   Za niezgodne z przepisami Wspólnoty uznaje się w każdym przypadku następujące porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki:

5.   Jeżeli po upływie dwumiesięcznego okresu określonego w ust. 2 lit. b) Komisja stwierdzi, że warunki stosowania ust. 1 nie zostały spełnione, podejmuje ona decyzję o stosowaniu art. 81 ust. 1 Traktatu do odnośnego porozumienia, decyzji lub uzgodnionej praktyki.

Decyzji Komisji nie stosuje się przed datą powiadomienia zainteresowanej organizacji międzybranżowej, chyba że organizacja ta podała nieprawidłowe informacje lub nadużyła zwolnienia przewidzianego w ust. 1.

6.   W przypadku umów wieloletnich powiadomienie dotyczące pierwszego roku obowiązuje w odniesieniu do następnych lat umowy. Jednakże w takim przypadku Komisja może w dowolnym momencie przyjąć z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego ustalenie o braku zgodności.”;

39)

artykuł 179 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 179

Przepisy wykonawcze odnoszące się do porozumień i uzgodnionych praktyk w sektorze owoców i warzyw oraz w sektorze tytoniu

Komisja może przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące stosowania art. 176a, 177 i 178, w tym przepisy odnoszące się do powiadamiania i publikowania.”;

40)

artykuł 180 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 180

Stosowanie art. 87, 88 i 89 Traktatu

Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej i w szczególności z wyłączeniem pomocy państwa, o której mowa w art. 182 niniejszego rozporządzenia, art. 87, 88 i 89 Traktatu mają zastosowanie do wytwarzania produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a)–k) i m)–u) oraz art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, a także do handlu nimi.”;

41)

w art. 182 wprowadza się następujące zmiany:

42)

w art. 184 dodaje się punkt w brzmieniu:

43)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 203a

Przepisy przejściowe w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw

1.   Systemy pomocy określone w rozporządzeniach (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 2202/96 z dnia 28 października 1996 r. wprowadzającym program pomocy wspólnotowej dla producentów niektórych owoców cytrusowych, zniesionym na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007 (38), nadal mają zastosowanie do wszystkich produktów w roku gospodarczym tych produktów kończącym się w 2008 r.

2.   Na mocy niniejszego rozporządzenia podtrzymuje się uznanie organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów, które zostały uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 jeszcze przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. W razie potrzeby dostosowują się one do wymogów niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2010 r.

Na mocy niniejszego rozporządzenia podtrzymuje się uznanie organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów, które zostały uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007.

3.   Na wniosek organizacji producentów program operacyjny, zatwierdzony na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1182/2007, może:

Artykuł 103d ust. 3 lit. e) i f) mają zastosowanie do programów operacyjnych, które zostały złożone w 2007 r., lecz nie zostały jeszcze zatwierdzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a które poza tym spełniają kryteria określone w tych przepisach.

4.   Grupy producentów, którym udzielono wstępnego uznania na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, nadal korzystają z tego wstępnego uznania na mocy niniejszego rozporządzenia. Plany uznawania zatwierdzone na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 zachowują ważność na mocy niniejszego rozporządzenia. Plany te należy jednak w razie potrzeby zmienić, tak aby grupa producentów mogła sprostać wymogom uznania obowiązującym organizacje producentów określonym w art. 125b niniejszego rozporządzenia. W przypadku grup producentów w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub później, stawki pomocy określone w art. 103a ust. 3 lit. a) mają zastosowanie do planów uznawania, począwszy od dnia stosowania niniejszego rozporządzenia.

5.   Umowy, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2202/96, obejmujące więcej niż jeden rok gospodarczy programu pomocy dla przetwórstwa owoców cytrusowych, które odnoszą się do roku gospodarczego rozpoczynającego się w dniu 1 października 2008 r. lub do kolejnych lat gospodarczych, mogą, za zgodą obydwu stron, zostać zmienione lub rozwiązane, tak aby uwzględnić uchylenie wymienionego rozporządzenia na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007, a w konsekwencji uwzględnić zniesienie pomocy. Na mocy tego rozporządzenia lub przepisów wykonawczych wobec zainteresowanych stron nie stosuje się kar, które mogłyby wynikać z wprowadzenia takich zmian lub rozwiązania umowy.

6.   W przypadku gdy państwo członkowskie stosuje rozwiązanie przejściowe na mocy art. 68b lub 143bc rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, przepisy przyjęte zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 lub art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2202/96 dotyczące minimalnych parametrów surowców przeznaczonych do przetworzenia oraz minimalnych wymogów jakościowych dla produktów końcowych mają nadal zastosowanie w odniesieniu do surowców zebranych na jego terytorium.

7.   Do czasu przyjęcia nowych norm handlowych dla owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw zgodnie z art. 113 i 113a nadal stosuje się normy handlowe ustanowione zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 2200/96 oraz (WE) nr 2201/96.

8.   Komisja może przyjąć środki mające na celu ułatwienie przejścia od stosowania uregulowań przewidzianych w rozporządzeniach (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 2202/96 i (WE) nr 1182/2007 do stosowania uregulowań ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w tym uregulowań zawartych w ust. 1–7 niniejszego artykułu.

44)

w załącznikach wprowadza się następujące zmiany:

a)

przepisy art. 1 pkt 3, 4, 5, 8, 12 i 13 stosuje się od dnia 1 września 2008 r.;

b)

przepisy art. 1 pkt 9, 14–19, 33 i 44 lit. b) i c) stosuje się od dnia 1 października 2008 r.