De titel van het vierde album van het Britse folkrockduo Bear's Den werd geïnspireerd door een Marokkaans hotel dat de twee bezochten. Maar voor vocalist en gitarist Andrew Davie zit er een diepere betekenis achter. “Het Blue Hours-hotel heeft een prachtig atrium waar ook een beetje een griezelig aspect aan zit”, vertelt hij aan Apple Music. “Het leek me een coole naam voor de sfeer waar ik 's avonds in zat toen ik aan de muziek werkte.” Davie kwam geïnspireerd thuis en schreef de titelsong, een pulserend, door synthesizers aangedreven anthem. Het zette de toon voor Blue Hours. “Het had een sfeer die ons zowel muzikaal als tekstueel aansprak”, zegt hij. “We wilden kijken wat die aparte stemming voor ons betekent en wilden dat verder verkennen.” Het resulteerde in een album dat de gedetailleerde schrijfstijl van het duo combineert met een ruim opgezet sonisch palet, geïnspireerd door softrock uit de jaren 80 en nummers als 'The Way It Is' van Bruce Hornsby, een grote popsong die bombastisch en tegelijkertijd minimalistisch klinkt. Dat vormt een perfect platform voor de contemplatieve teksten over geestelijke gezondheid en het in je eigen wereldje zitten. “Ik heb altijd al de neiging gehad nummers te schrijven als ik niet precies begrijp wat er gaande is in mijn eigen leven, of als dingen ingewikkeld zijn”, zegt hij, “maar met dit album is dat bijna een thema op zich geworden. Het is het product van veel tijd alleen doorbrengen en proberen dingen te begrijpen.” Hier bespreekt Davie het compleetste album van Bear's Den tot nog toe. New Ways “Ik had een goedkope piano gekocht voor iets van 150 pond en ik was veel aan het schrijven tijdens de pandemie. Ik weet nog dat ik het eerst voor [bandgenoot] Kevin [Jones] speelde en zijn ogen gelijk oplichtten. Ik ben een groot fan van Bruce Hornsby, dus als ik achter de piano zit probeer ik altijd iets te schrijven wat een beetje aanvoelt als 'The Way It Is'. Hij is een genie. Ik probeerde een van zijn nummers te spelen en toen kwam ik op het arrangement voor 'New Ways'. Qua tekst voelde het een beetje als een missieverklaring voor het album. Het gaat over het vinden van nieuwe manieren om te overleven, om door het leven te gaan zonder dat je je vrienden kan zien en zonder dat je naar buiten kunt om dingen te doen.” Blue Hours “Dit was het eerste nummer waar Kev en ik een demo van maakten en we waren het erover eens dat het ook de titel van het album moest worden. Die twee woorden roepen een bepaalde sfeer op. Dit nummer heeft een hele reis doorgemaakt. De eerste demo die we maakten was compleet bizar. Mijn demo daarvoor was alleen op piano en daarna werd het iets groots waar we allebei veel in hebben gestopt. En toen stapte Ian [Grimble], onze producer, op de rem en gaf er richting aan.” Frightened Whispers “Dit is best een bizar nummer. Ik had een tijdje terug veel moeite met het schrijven van nummers en een vriend van me kwam met het idee om allebei een nummer in één dag te schrijven en het naar elkaar op te sturen. Ik schreef wat elektronische muziek en wat tekst en stuurde het op en daardoor kwam ik uit het ‘writer’s block’ waar ik in zat. Ik stuurde het naar Kev en hij had een hoop ideeën voor gitaar, bas en drums. Het ging als een trein en is voor ons allebei een heel belangrijk nummer geworden.” Gratitude “Ik schreef dit nadat ik het boek Catalog of Unabashed Gratitude van Ross Gay had gelezen, wat echt baanbrekend voor me was. Hij keek met dankbaarheid terug op de moeilijke momenten in zijn leven. Dat vond ik heel sterk en dat heb ik meegenomen gedurende het hele proces van het maken van het album. Het idee is dat je over dingen schrijft omdat het belangrijk voor je is en omdat de mensen waarover je schrijft je dierbaar zijn, en daar gaat veel dankbaarheid van uit. Je verdrinkt niet in zelfmedelijden maar je uit op die manier veel liefde en positiviteit.” Shadows “Dit gaat over hoe het is als iemand met wie je close bent worstelt met depressie, iets waar ik over mee kan praten. Ik heb meerdere vrienden en familieleden die te maken hebben gehad met depressie. Het is heel lastig om mensen om wie je geeft in die situatie te zien. Het is een nummer dat solidariteit toont, steun betuigt en erkent hoe ingewikkeld dat soort dingen zijn. Muzikaal gezien is het waarschijnlijk het nummer waar ik het meest trots op ben. Ik vind het heerlijk om dat pianostuk te spelen, en de wisselwerking tussen de strijkers, bas en drums is geweldig.” All That You Are “Het is redelijk lang geleden dat ik dit schreef, we vonden het niet passen op de eerdere albums. De combinatie van Kev op de Wurlitzer piano en ik rommelend op een elektrische gitaar voelde heel goed. De brug voelde als een mooie gelegenheid iets speciaals te doen met strijkers, dat hadden we nog niet eerder gedaan op een album.” Spiders “Ik schreef dit tijdens de pandemie, ik was net uit Londen verhuisd. Ik dacht dat al mijn problemen opgelost zouden worden en alles beter zou worden als ik zou verhuizen. Het nummer gaat erover dat problemen waar je mee zit je achtervolgen, waar je ook gaat. Het was zo’n nummer dat tijdens het schrijven heel somber aanvoelde, maar in de studio wilden we er zeker van zijn dat het album feestelijk zou worden.” Selective Memories “Ik ben vader geworden tijdens de pandemie en Kev ook. Dit gaat over het nieuwe vaderschap, maar mijn moeder kampt met dementie; daarom schreef ik ook over het maken van nieuwe herinneringen met mijn dochter terwijl er herinneringen met mijn moeder verloren gaan. Er zijn veel mensen om haar heen die moeilijke dingen doormaken, maar dat kan ze niet onthouden. Dus toen een vriend van me vroeg hoe het met haar gaat maakte ik er een grap van, ik zei: “Ik geloof dat haar geheugen een beetje selectief is.” Vervolgens ontstond het idee voor dit nummer rond de hoop dat mijn dochter de persoon kan leren kennen die ik kende. Dat was de achterliggende gedachte.” On Your Side “Dit is geïnspireerd door twee geweldige films, Paris, Texas en My Own Private Idaho. In My Own Private Idaho loopt het personage van River Phoenix door de woestijn alsof hij narcolepsie heeft, en Paris, Texas begint met iemand met geheugenverlies die in het midden van de woestijn gestrand is waar hij probeert de ontbrekende puzzelstukjes van zijn verleden te vinden. Met de pandemie voelde ik me voor het eerst in mijn leven een beetje alsof ik net wakker was geworden in het midden van de woestijn, waar ik uit moest zoeken wie ik was. Ik heb beide films vlak na elkaar gezien en toen schreef ik dit nummer.” All The Wrong Places “Dit is een nummer over het geheugen en hoe dat werkt. Op de gekste momenten kun je zomaar aan iemand herinnerd worden, bijvoorbeeld tijdens het kijken van een film. Ik vind dat fascinerend. Je onderbewustzijn slaat dingen op omdat die van belang zijn. Dat vind ik een krachtige gedachte en een mooie, intieme manier om het album mee af te sluiten.”