“Ik heb fictie geschreven”, vertelt Andy Shauf aan Apple Music. “Toen ik The Party [uit 2016] maakte ging ik naar veel feestjes. Toen ik The Neon Skyline [uit 2020] maakte was ik aan het drinken in een bar die Skyline heet. Nu lijkt dat proces een beetje fantasieloos, maar ik denk dat ik deed wat ze zeggen dat je moet doen, namelijk schrijven over je eigen ervaringen. Ik realiseerde me dat als ik een stap vooruit wil maken, ik moet schrijven over iets waar ik niet in thuis ben.” Net als op zijn vorige albums zoomt de Canadese singer-songwriter op Norm in op de hoofdpersoon, maar de verhalen worden gebracht door diverse vertellers. Dat is deels omdat er nog geen concept bestond op het moment waarop Shauf begon te schrijven. “Ik wilde het album Norm noemen en het zou een normaal album worden, gewoon met een reeks nummers”, vertelt hij. Maar toen hij 'Telephone' had geschreven was het zaadje voor een conceptalbum geplant. “Het ging over iemand die ernaar verlangde om te bellen”, zegt hij. “Vervolgens schakelt het over naar het perspectief van de persoon die door het raam naar binnen kijkt tijdens het telefoontje en voelt het meer stalkerachtig aan. Ik besefte dat dit weleens een personage kon zijn en noemde hem Norm”, vertelt Shauf over zijn achtste soloalbum. Met hulp van een vriend zette hij het verhaal in elkaar over Norm, die zich steeds griezeliger gaat gedragen terwijl God hem gadeslaat. Daarnaast bespeelde Shauf zelf alle instrumenten en nam hij ook alles zelf op. “Volgens mij is Norm een redelijk normale gast”, zegt hij. “Hij is een beetje een loser en heeft een kant die los van de werkelijkheid staat. Hij heeft best serieuze problemen. Hij wordt geïntroduceerd als een herkenbaar persoon, maar op een bepaald punt kantelt dat beeld, wat je perspectief op alles wat er eerder is gebeurd kan veranderen.” Hieronder bespreekt Shauf nummer voor nummer hoe Norms verhaal vorm krijgt. Wasted on You “Ik las het Oude Testament en zocht naar verhalen waarvan ik het perspectief om kon draaien, zodat God de verteller wordt. Dan hoor je een soort van imperfecte God die zijn kant van het verhaal uitlegt. Ik beeldde me een gesprek tussen God en Jezus in. Door mijn vertrouwdheid met het christendom kwam het op me over als een bekend verhaal. Zo van: hier is God als verteller. Maar ik vind het fijn dat het een beetje vaag is.” Catch Your Eye “Hier ontmoeten we Norm. We zitten in zijn hoofd en we krijgen een beeld van zijn verlangens. Het is een subtiele introductie. Ik denk dat je tegen het einde van het nummer begint te beseffen dat het niet helemaal klopt wat hij aan het doen is.” Telephone “Ik schreef het een beetje als een grap. Tijdens de pandemie probeerde ik in contact te blijven met iemand en we belden vaak. En vaak raakten de gespreksonderwerpen op. Ik begon er tegenop te zien. Ik besloot een nummer te schrijven waarin het eerst lijkt alsof ik echt van het bellen hou en tegen het einde zet je daar een vraagteken bij. Je kunt het nog steeds interpreteren als een liefdeslied, misschien, als je niet oplet tijdens het tweede deel.” You Didn't See “Ik had een moment nodig waarop de relatie tussen Norm en God wordt uitgelegd. Je krijgt een idee van waarom Norm wegkomt met wat hij doet, tot op bepaalde hoogte, terwijl God toekijkt. Dus dit is een nummer vanuit het perspectief van God.” Paradise Cinema “Het is Gods perspectief op Norm die achter een boom staat terwijl God een oogje in het zeil houdt. Het is een soort van zondagse wandeling naar de bioscoop, met meer dan één persoon.” Norm “Aanvankelijk schreef ik dit over Norm die in de rij staat om een broodje te kopen, en toen realiseerde ik me dat het verhaal in het nummer niks was. Maar dat kwam ook omdat in elk verhaal waarin God voorkomt er een behoefte is aan een soort goddelijke interventie, dat God zichzelf kenbaar moet maken. Eerst hielp hij Norm en nu moet hij hem vertellen dat het niet goed is wat hij doet. Tegelijkertijd hangt Norm wat rond en kijkt hij naar The Price Is Right [een tv-programma].” Halloween Store “Ik dacht dat mijn volgende album een discoplaat zou worden. Op een bepaald punt besefte ik dat ik meer iets van tekenfilmmuziek aan het maken was. Ik werd een karikatuur van mezelf die iets maakte dat ik het best kan omschrijven als tekenfilmmuziek. Maar dit nummer heeft een hele snelle triangel en een dancebeat in vierkwartsmaat. Ik had de eerste twee coupletten al een lange tijd liggen en het bleef hangen tot ik er een plek voor had in de wereld van Norm. Dit is het punt in het verhaal waarop hetgeen Norm heeft gewacht eindelijk gebeurt, terwijl hij zich daar niet helemaal bewust van is.” Sunset “Het is een voortzetting van de gebeurtenis in de 'Halloween Store'. Het is te mooi om waar te zijn en te makkelijk. Ik wilde dat het zo simpel was dat je je afvraagt waarom het überhaupt mogelijk is. Of dat het verschrikkelijk is wat hier gebeurt, het resultaat van iets wat begon zonder slechte intenties, iets wat eerst onbelangrijk was. In het volgende nummer krijg je het tegenovergestelde perspectief ervan.” Daylight Dreaming “Dit was het moeilijkste deel van het album voor me. Dit is in feite iemand die een ander voor de gek probeert te houden. Deze mensen hebben een gedeeld verleden. En ook de grap heeft een verleden. Maar deze keer loopt het uit op iets wat helemaal niet de bedoeling was, en dat geeft Norm zijn kans.” Long Throw “We blijven bij hetzelfde perspectief. Ik worstelde met de verhaallijn en er gebeurde iets geks toen ik ter inspiratie naar Mulholland Drive keek en een bepaalde scène in de film bevroor. Ik keek er iets van vijf minuten lang naar met de gedachte dat ik naar iets keek dat zo bedoeld was. Het leek me een belangrijk moment in het verhaal van de film. Ik realiseerde me dat dit verhaal een einde heeft dat niet per se in de songtekst hoeft te staan, dat niet noodzakelijkerwijs verteld hoeft te worden. Het is een heel simpel verhaal en dit nummer is het einde ervan. Het derde perspectief is dat het telefoontje gewoon niet komt.” Don't Let It Get to You “Ik schreef veel met de synthesizer en probeerde zoveel mogelijk sfeer aan de nummers te geven. Dit nummer is een samenvatting van het verhaal, met veel toevallige incidenten en bepaalde beslissingen die impact hebben op andere beslissingen. Een wrede God zegt: “Dit gebeurt er allemaal en je moet je ervoor afsluiten”. Ik probeerde op dit album de melodieën in elkaar te zetten op basis van improvisatie. Ik speelde iets en dat werd dan de melodie, in plaats van dat ik een melodie schreef. Ik speelde het tot het moment voorbij was en herhaalde dat dan met misschien een harmonie erbij.” All of My Love “Dit zijn min of meer alle drie de perspectieven op het album. Als er een thema is, is het gebrekkige liefde, of een heel gebrekkig perspectief op wat liefde is of zou kunnen zijn. Elk van deze perspectieven stelt dezelfde vraag. Het heeft muzikaal gezien in feite dezelfde structuur als die van het eerste nummer, maar dan in een hele donkere versie. Naarmate het verhaal over Norm steeds donkerder wordt, wordt de muziek dat ook. Eerst klinkt het allemaal heel aangenaam, en gaandeweg de tweede helft wordt het allemaal wat duisterder. Er zit iets sinisters in.”