Door Sex, Love & Reggae (2013) van Gyptian weet je het zeker: die drie zijn één en hetzelfde. Zijn eerdere geslaagde pogingen om de grenzen van reggae vakkundig en feestelijk op te rekken naar het hitgevoelige domein van moderne pop, krijgen op zijn vierde album de apotheose via levenslustige lijntjes naar electropop als op het titelnummer met Diplo, soca op ‘Wet Fete’ en door duistere hiphopwolken omringde dancehall als op ‘I’m So’. Met een trendy geluid en een traditionele rastaspirit schept hij een spektakel dat Jamaica laat glimmen van trots.
