London Symphony Chorus

Er gebeurt iets bijzonders als het London Symphony Chorus (LSC) op volle kracht speelt. Het levendige geluid en de intense toewijding van het symfonisch koor zijn te danken aan de passie van de vocalisten. Hoewel de groep bestaat uit amateurs, in de zin dat ze niet betaald worden voor hun werk, overtreffen ze regelmatig professionele koren als ze bekend symfonisch koorrepertoire uitvoeren. In de vroege jaren zestig ontstond er een toenemende vraag naar nieuwe stereo-opnames, waardoor het London Symphony Orchestra een eigen koor nodig had. In 1966 nodigde dat orkest daarom John Alldis, een professor aan de Guildhall School of Music and Drama, uit om het LSC te formeren. Het koor scheidde zich in 1976 af van het moederorkest, maar blijft ermee optreden in het Londense Barbican Centre en op belangrijke tournees. Het LSC vestigde in de late jaren 80 hun internationale reputatie met dank aan een reeks opnames gedirigeerd door de charismatische Richard Hickox, en kreeg nog eens een boost dankzij de steun van Diana, prinses van Wales (1988-96). In 2012 nam de naam en faam nog verder toe dankzij het werk van koordirigent Simon Halsey, die veelgeprezen samenwerkingen aanging met Simon Rattle en het London Symphony Orchestra. Het LSC gaf de Russische première van Elgars The Dream of Gerontius in Moskou onder leiding van Jevgeni Svetlanov (1983). Het speelde Leonard Bernsteins Candide en nam dat werk op onder leiding van de componist zelf (1989). En het schittert met Colin Davis als dirigent in liveopnames van Berlioz’ Les Troyens, Brittens Peter Grimes Verdi’s Falstaff.