Royal Scottish National Orchestra

Met ijzersterke uitvoeringen van zowel de bekende klassiekers als onbekend en avant-gardistisch werk bewaakt het Royal Scottish National Orchestra zijn reputatie als Schotlands belangrijkste symfonieorkest. Het orkest werd in 1891 opgericht als het Scottish Orchestra en maakte naam dankzij een selectie van de beste muzikanten, die complimenten kregen van bezoekende dirigenten als Richard Strauss. Op de lijst van chef-dirigenten staan namen als die van John Barbirolli (1933-1936) en George Szell (1937-1939), die beiden hun carrières voortzetten in de VS. Onder leiding van Walter Süsskind (1946-1952) werd het gezelschap definitief een beroepsorkest, en werd de naam veranderd in Scottish National Orchestra (in 1950). De langst zittende dirigent, Alexander Gibson (1959-1984), wordt herinnerd om zijn sterke voorkeur voor werk van Sibelius en Nielsen, maar trainde het orkest om veeleisende hedendaagse werken te spelen. Zo gaven ze in 1961 de Britse première van Gruppen van Stockhausen, een werk voor drie orkesten waarvoor een samenwerking werd aangegaan met het BBC Scottish Symphony Orchestra en dirigenten Norman Del Mar en John Carewe. Gibson richtte in 1962 ook de Scottish Opera op, met het orkest als vast ensemble. Dankzij koningin Elizabeth kreeg het orkest in 1991 het koninklijke predicaat en dat leverde de huidige naam op, Royal Scottish National Orchestra. In recente decennia heeft het orkest uitgebreid opgenomen onder Neeme Järvi (hoofddirigent van 1984 tot 1988) en Marin Alsop, die veel Amerikaanse muziek vastlegde, zoals het gehele orkestwerk van Samuel Barber.