Showbizz, spektakel en zelfverzekerde nonchalance kleven aan Frank Sinatra, maar The Voice had ook geregeld een welgemeende traan in zijn blauwe ogen. Op de plaat ‘In the Wee Small Hours' (1955) kwam voor het eerst zijn affiniteit met zogeheten ‘torch songs' naar voren: sentimentele liederen waarin verloren liefdes en romantische decepties worden betreurd. Een gebroken hart klonk nog nooit zo goed.