De patiënt als verslaafde, de dokter als dealer? Op de foto zie je ‘de vangst van de week’.
Met enige regelmaat leveren jongeren die besluiten te kiezen voor herstel hele voorraden pillen bij mij in.
Onverantwoord, vind ik, dat deze medicijnen zo rücksichtslos voorgeschreven worden aan jongeren. Tegen angstig zijn, onrust ervaren, snel agressief worden, slecht slapen of als vervanging van het misbruiken van alcohol of drugs.
Natuurlijk, als het kort en onder toezicht gebruikt wordt, lijkt het me verdedigbaar, maar maanden- of zelfs jarenlang aan de slaapmiddelen, angstdempers, antipsychotica of andere sufmakers zitten, dat is als een (nieuwe) verslaving.
Ik zie dat jongeren ze op verkeerde tijdstippen en om verkeerde redenen gebruiken. Bijvoorbeeld om even te kunnen vluchten voor hun problemen en om er stoned van te worden. Of ze sparen ze dus op om een overdosis te nemen.
Toen ik als tiener zelf in de kinder- en jeugdpsychiatrie en verslavingszorg verbleef, kreeg ik ze ook. En in hoge doseringen: quetiapine, haloperidol, verschillende benzodiazepines. Allemaal met een effect dat je slaperig, gevoelloos, suf, traag, vergeetachtig en futloos wordt.
Op die afdelingen leek het normaal: bijna alle jongeren die binnenkwamen, kregen zulke pillen. Wat een teken van machteloosheid!
Investeer meer in emotieregulatie. Wees beschikbaar om moeilijke dagen samen te verdragen (co-regulatie). Leer jongeren hulp en steun te vragen, in plaats van naar een verdovende oplossing te grijpen. Maar vooral: focus op onderliggende oorzaken van de problemen.