"Confiance à priori" : Ode aan de naastenliefde

Nu.

Zie daar het korte, doch daadkrachtige einde van de finale beslissing deze ochtend. Inderdaad, vergezeld van een ongeziene samenhorigheid en met een bijna unanimiteit werd er besloten geen tijd meer te verliezen. Onze winkels gingen dicht. 

Ik herhaal dat deze beslissing of dit schrijven niet de waarheid omvat, noch het de pretentie heeft om mensen te willen overtuigen. Maar ik wil wel graag m’n gevoel delen. 

In alle openheid. Zonder omwegen.

Uiteraard konden we wachten op de beslissing van de regering. Deze zal, naar alle waarschijnlijkheid en redelijkheid, ook zeer snel gemaakt worden. (@dierbare politici, het is het moment.)

Maar we besloten dit niet te doen. We besloten het heft zelf in handen te nemen.

Er is overigens niets mis met een keuze af te wachten. Wij, als retailers, doen dit met regelmaat van de klok. Het is vaak aangenamer vertoeven achter de benen van vadertje (Staat).

Maar voor ons was het duidelijk. De richtlijnen waren "om alle niet-essentiële reizen te vermijden". Tot op heden zien we ons als bedrijf, hoewel sporten levensnoodzakelijk is, niet als essentieel. Dus de beslissing was vrij eenvoudig. Niet?

@dierbare politici, het is het moment.

De regering heeft uiteraard ook al goede acties ondernomen.  Het is dan ook niet het moment, noch de bedoeling, om elkaar met de vinger te wijzen. Ieder strijdt op zijn domein (bedankt prof. Van Ranst) en volgens zijn beste mogelijkheden.

Daar geloof ik rotsvast in. 

Wij noemen het in ons bedrijf ‘confiance à priori’. Het vertrouwen moet niet verdiend worden. We geven het aan elkaar. Van bij de start van vele projecten. Dus heb ik zin om in dit onwaarschijnlijke project, dit vertrouwen ook aan de rest van onze medemensen te geven. 

Ik geloof in ons.  In warme naastenliefde. Ik besef dat dit dromerig en naïef kan overkomen. 

Het zij zo.

“Mathieu, lockdown party’s worden georganiseerd, mondmaskers worden gestolen, ..” Uiteraard stoot dit tegen de borst en gaat in tegen alle fatsoen. Maar laten we hen ook niet helemaal beschimpen. De kat en het nauw.

Ik geloof in ons. In warme naastenliefde. Ik besef dat dit dromerig en naïef kan overkomen. 

Ik geloof dus dat een beslissing van een retailer (/KMO, zelfstandige, ..) en haar medewerkers de “status-quo” kan challengen.  Dat ieder van ons zelf haar/zijn toekomst mag en kan bepalen. En dat we niet de enigen waren, toonden onze collega’s van JBC, Apple, ..

Ik besef ten volle dat het water aan de lippen staat/zal staan. En zeker van onze zelfstandigen. Aan hen steken we dan ook onze handen uit. Laten we hier samen onze krachten bundelen.

Maar bovenal ook een welgemeende ‘up’ voor ons zorgverlenende patriotten. Jullie doen uitstekend werk. Jullie zijn de echte helden in dit verhaal.  

Maar toch wilde ik een lans breken voor onze medewerkers deze ochtend. Omdat ze hebben durven beslissen. In naam van de medemens.

Dikke virtuele knuffel,

Mathieu