Erasmus+, dat is geven en nemen

Deze bijdrage werd geschreven door derdejaarsstudent Otto Vanagt (links op de foto hierboven), die zijn Erasmus+ uitwisselingsavontuur graag met ons wil delen.

Vijf maanden studeren in Valencia aan de privéschool ESIC Business & Marketing School was een kans die ik niet kon laten liggen. Inmiddels ben ik meer dan twee maanden hier en ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing. Het was wel even wennen in het begin, aangezien de Spanjaarden andere dagritmes hebben; mijn lessen beginnen namelijk pas om 16:30 uur en eindigen om 21:30 uur.

Ik volg hier de opleiding Digital Business, waarover ik zeer tevreden ben. Digitale business heeft me altijd enorm geïnteresseerd en nu kan ik me er nog verder in verdiepen. Zich ergens voor vijf maanden installeren biedt een unieke ervaring, die mij de kans geeft om mezelf beter te leren kennen en allerlei nieuwe dingen te doen die ik voorheen nooit zou hebben gedaan. Het is ook een stap buiten mijn comfortzone om in een land te zijn met andere culturen, gewoontes en een vreemde taal. Deze ervaring heeft me niet alleen academisch, maar ook persoonlijk enorm verrijkt.

Maar laten we eerlijk zijn, studeren in het buitenland draait niet alleen om de studie, zeker niet in een stad als Valencia. Zo lig ik binnen tien minuten vanuit mijn appartement op het strand, of kan ik naar de stad gaan en genieten van een terrasje in de zon die hier quasi elke dag schijnt. Ook het uitgaansleven hier is zeker de moeite waard.

Maar na al dat genieten werd Valencia plotseling getroffen door een hevige storm, bekend als LA DANA. Op 29 oktober kregen we te horen dat onze lessen voor de rest van de week afgelast waren. Diezelfde nacht werd de regio Valencia getroffen door hevige regenval (300liter per vierkante meter in korte tijd), wat enorme overstromingen veroorzaakte in de buitenwijken van Valencia; de stad zelf bleef gelukkig gespaard. Enkele dagen later werd duidelijk wat de schade van de storm was, en de volgende week werden mijn lessen wederom afgelast. We kregen de duidelijke boodschap mee: help als je kunt!

Ik voelde de verplichting om te helpen en wilde dit ook graag doen; de stad en de mensen hadden me goed ontvangen, dus het was tijd om iets terug te doen. Samen met enkele Spaanse klasgenoten besloten we naar Paiporta te gaan om de familiebusiness van een klasgenoot (een groothandel in meubels) op te ruimen na de storm. Paiporta was alleen bereikbaar met bussen die voor vrijwilligers werden ingezet. Eenmaal daar besefte ik pas echt de omvang van de storm. Tijdens de storm stond het water in het dorp Paiporta op schouderhoogte, wat voor enorme verwoestingen zorgde. De familiebusiness van mijn klasgenoot was bijna volledig vernietigd. Ze hadden enorm veel werk om al de modder en de vernietigde meubels uit hun magazijn te verwijderen.

Ik hielp mijn Spaanse klasgenoot vier dagen lang die week; daarnaast hielp ik ook in Valencia met het voorbereiden van noodpakketten voor de getroffen regio's. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel vrijwilligers er waren en hoe iedereen elkaar hielp.

Het is een onvergetelijke tijd die ik hier meemaak als IIM-student. Daarom raad ik iedereen aan om zulke kansen niet aan je voorbij te laten gaan en jezelf nog meer te ontdekken.

Groeten uit Valencia!

Otto Vanagt