"We hebben hoop voor mensen"
Christina Kasbergen werkt als persoonlijk begeleider bij de Maatschappelijke Opvang & Herstart in Terneuzen.
“In deze functie begeleid ik deelnemers in hun traject. Gedeeltelijk is dat traject hetzelfde, we helpen de deelnemers om weer door te stromen naar een eigen huis. Maar daarnaast heeft iedere deelnemer weer zijn of haar eigen doelen. Bijvoorbeeld op het gebied van financiën, een verslaving of op relationeel gebied. Als begeleiders brengen we het probleem in beeld en zoeken we naar hulp die passend is. We kijken op welke gebieden iemand vastloopt en wat de mogelijkheden zijn om hieruit te komen. Daarbij is het belangrijk wat de deelnemer zelf wil.
Wat ik vooral mooi vind aan het werk is dat je mensen helpt om weer grip te krijgen op het leven. Het geeft voldoening als je mensen iets ziet opbouwen, als ze bijvoorbeeld uitstromen en een eigen sleutel krijgen. Ik heb een speciaal gevoel voor jongeren. Juist zij hebben hun toekomst nog voor zich en dan is het mooi als je hen kunt helpen om hun leven weer op de rit te krijgen. Ik wil hen de veiligheid bieden om dit samen op te pakken. Dat ze weten dat in welke problematiek ze ook vastlopen of welke fouten ze hebben gemaakt, ze dit kunnen bespreken met mij als persoonlijk begeleider. Juist ook als het even niet lukt en ze vastlopen.
Wat ik vooral mooi vind aan het werk is dat je mensen helpt om weer grip te krijgen op het leven.
Tegelijkertijd moeten mensen natuurlijk zelf keuzes maken. Het is fijn als je iemand begeleidt die keuzes maakt die goed zijn voor hem of haar. Maar dit is niet altijd het geval en als begeleider kun je mensen niet dwingen. Dat is wel een uitdaging en maakt het werk soms lastig. Je wilt mensen helpen, maar ze moeten dit zelf ook willen.
Wat maakt je een goede begeleider? Ik denk in de eerste plaats het hebben van een hart voor de mensen die je begeleidt. Pas waren er twee ervaringsdeskundigen, werkzaam bij het Leger des Heils, uitgenodigd op onze locatie. Zij waren jarenlang verslaafd, maar wisten ermee te breken. Nu proberen ze met hun ervaring anderen te helpen. Ik zag bij hen dat je door oprecht compassie te hebben voor mensen je ook echt wat gedaan krijgt. En dat zie ik ook terug bij ons werk bij het Leger des Heils. We hebben hoop voor mensen en geloven in mensen. We plakken hen niet een sticker op waarop staat ‘Je bent hopeloos’. Als je als begeleider die hoop uitstraalt en uitspreekt naar je deelnemer, dan heeft dit veel impact. De kans dat deze deelnemer positiever naar zichzelf gaat kijken is dan groot.
De uitdaging in mijn werk? Iedere deelnemer is weer anders. Wat je biedt, moet passen bij de persoon die je voor je ziet. Soms is dat een zoektocht. Het kan soms lastig zijn om mensen door te laten stromen. In Zeeland heb je daar wat minder mogelijkheden voor. En soms vallen mensen tussen wal en schip. Als je dan toch samen een oplossing vindt, dan geeft dat voldoening!
Af en toe ga ik met een deelnemer wandelen aan het strand. De rust, ruimte en het uitzicht geven ontspanning en je komt sneller tot een goed gesprek.
Ik kom uit Rotterdam, maar woon al ruim tien jaar in België. Zeeland voelt dan toch een beetje als thuiskomen. Vanuit België is het goed aan te rijden. En het is ook een hele mooie plek om te werken. Af en toe ga ik met een deelnemer wandelen aan het strand. De rust, ruimte en het uitzicht geven ontspanning en je komt sneller tot een goed gesprek!
Ook werken bij de maatschappelijke opvang in Terneuzen? Check de vacatures: