Zeg me hoe je me evalueert en ik zeg je hoe ik me zal gedragen...

De impact van evalueren wordt vaak onderschat. Dit scharniermoment inbouwen is cruciaal om te kunnen bouwen op je medewerkers. Dat is niet zo eenvoudig als het klinkt. De manier waarop je mensen evalueert stimuleert namelijk een bepaald gedrag. En net daar loopt het vaak mis.

Je zou denken dat tegenwoordig alle medewerkers geregeld worden geëvalueerd. Niets is minder waard. Nochtans is de evaluatie een belangrijke schakel in de samenwerking tussen leidinggevenden en werknemers. Goed functionerende evaluaties liggen aan de basis van duurzame relaties tussen medewerkers en directie. En: ze brengen de toegevoegde waarde van elk teamlid haarfijn in kaart.

 In slagvaardige organisaties worden problemen opgelost op het niveau waarop ze zich voordoen.

Toch betekent dat niet dat verantwoordelijkheden zomaar naar beneden kunnen worden verlegd - zeker niet als de medewerkers waar de beslissingsbevoegdheid uiteindelijk terecht komt, niet worden geëvalueerd. Als ze wél worden geëvalueerd, is de manier waarop dat gebeurt bepalend voor de slaagkansen van de transitie.

De criteria van evalueren zijn van groot belang. Want de manier van evalueren en de parameters waarop wordt gefocust, stimuleren een bepaald gedrag.

Organisaties die kampen met een "eilandjesmentaliteit" -en zo zijn er nogal wat- moeten zich bijvoorbeeld de vraag durven stellen waarop ze hun medewerkers aansturen én evalueren. Want als ze van die mentaliteit af willen geraken moeten ze niet alleen anders beginnen sturen: ze zullen ook anders moeten gaan evalueren.

“Organisaties die hun mensen niet evalueren maken zichzelf iets wijs” Kim Milants

De misvatting dat trouwe medewerkers met ettelijke jaren dienst geen evaluatie meer nodig hebben, vormt de grootste bedreiging op het vlak van duurzaam ondernemen. Maar ook de vaststelling dat medewerkers in meer dan 70% van de gevallen het bedrijf verlaten uit onvrede met hun directe leidinggevende, zou tot nadenken moeten stemmen. Daartegenover staat dan weer de Y-generatie: die wenst klare taal en geeft aan dat ze nood heeft aan structurele en regelmatige feedback. Een organisatie die dat dit niet ter harte neemt zal weinig  ‘young potentials’  kunnen houden.

Medewerkers zijn het weefsel van de organisatie en ze zijn in België - meer dan in andere landen - een gigantische investering. Niet evalueren betekent dan ook gewoonweg dweilen met de kraan open. En laten we eerlijk zijn: evaluatie als ‘window dressing’ is nog een grotere verspilling… omwille van de ‘verloren’ tijd en energie.