ਉਥੈਲੋ

ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ, ਵੈਨਿਸ ਦਾ ਮੂਰ
ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ, ਵੈਨਿਸ ਦਾ ਮੂਰ
	ਉਥੈਲੋ ਦੀ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼
ਲੇਖਕ	ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ
ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਦੀ ਤਾਰੀਖ	1622
ਮੂਲ ਭਾਸ਼ਾ	ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ
ਵਿਧਾ	ਦੁਖਾਂਤ

ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਦੁਖਾਂਤ, ਵੈਨਿਸ ਦਾ ਮੂਰ, ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਪ੍ਰਸਿਧ ਪੰਜੀ-ਅੰਕੀ ਦੁਖਾਂਤ ਨਾਟਕ ਹੈ। ਇਹ ਲਗਪਗ 1603 ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੰਥੀਉ (ਬੋਕਾਸੀਓ ਦਾ ਚੇਲਾ) ਦੀ 1565 ਵਿੱਚ ਛਪੀ ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਕਹਾਣੀ 'ਉਨ ਕੈਪੀਤਾਨੋ ਮੋਰੋ (Un Capitano Moro -"ਮੂਰ ਦਾ ਕਪਤਾਨ") ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਚਾਰ ਕੇਂਦਰੀ ਪਾਤਰਾਂ: ਵੀਨਸ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੂਰ ਜਰਨੈਲ, ਉਥੈਲੋ; ਉਸ ਦੀ ਨਵੀਂ ਨਵੇਲੀ ਪਤਨੀ, ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ; ਉਸ ਦੇ ਲੈਫੀਟੀਨੈਟ, ਕੈਸੀਓ; ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਮਤਾਹਿਤ ਅਫਸਰ, ਇਆਗੋ - ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ।

ਰਚਨਾ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਟਕਾਂ ਲਈ ਕਹਾਣੀਆਂ - ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਇਤਿਹਾਸ, ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਅਤੇ ਮਲਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਉਧਾਰ ਲਈਆਂ ਹਨ। ਉਥੈਲੋ ਇੱਕ ਮੂਰ ਸੀ। ਮੱਧਕਾਲੀ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਸਪੇਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚਲੇ ਮੁਸਲਿਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ - ਅਰਬਾਂ ਨੇ ਇਹ ਇਲਾਕੇ ਅਰਬੀ ਜਿੱਤਾਂ ਦੀ ਦੂਜੀ ਲਹਿਰ ਦੌਰਾਨ ਹਥਿਆ ਲਏ ਸਨ। ਉਹ ਚੰਗੇ ਮਲਾਹ ਅਤੇ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪ ਮੌਰੀਜੀਓ ਨਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਸਾਹਿਤਕ ਤਰਾਸਦੀ ਸੀ। ਉਹ 1505 ਤੋਂ 1508 ਤੱਕ ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਵਿੱਚ ਵੀਨਸ ਫ਼ੌਜ ਦਾ ਕਮਾਂਡਰ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ੱਕੀ ਹਾਲਤਾਂ ਚ ਉੱਥੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਰਵ ਹੈ ਕਿ ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਉਸ ਟਾਪੂ ਤੇ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫੈਮਾਗੁਸਤਾ ਵਿੱਚ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਉਥੈਲੋ ਗੜ੍ਹੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਬੜੇ ਤਤਪਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਪਾਤਰ

ਉਥੈਲੋ, ਮੂਰ: ਵੀਨਸ ਦੀ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਰਨੈਲ, ਨਾਇਕ
ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ, ਉਥੈਲੋ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਬਾਂਟੀਓ ਦੀ ਧੀ
ਇਆਗੋ, ਉਥੈਲੋ ਦੇ ਮਤਾਹਿਤ ਅਫਸਰ ਅਤੇ ਐਮਿਲੀਆ ਦਾ ਪਤੀ, ਖਲਨਾਇਕ
ਮਾਈਕਲ ਕੈਸੀਓ, ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਲੈਫੀਟੀਨੈਟ
ਐਮੀਲੀਆ,ਇਆਗੋ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਦੀ ਸੇਵਿਕਾ
ਬਿਨਾਕਾ, ਕੈਸੀਓ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ
ਬ੍ਰਾਬਾਂਟੀਓ, ਇੱਕ ਸੈਨੇਟਰ, ਅਤੇ ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਦਾ ਪਿਤਾ
ਰੋਡਰੀਗੋ, ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਲਗਨ ਵਿੱਚ

ਵੀਨਸ ਦਾ ਡਿਊਕ
ਗ੍ਰਾਟੀਆਨੋ, ਬ੍ਰਾਬਾਂਟੀਓ ਦਾ ਭਰਾ
ਲੋਡੋਵੀਕੋ, ਬ੍ਰਾਬਾਂਟੀਓ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਅਤੇ ਡੇਸਦੇਮੋਨਾ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਭਰਾ
ਮੋਨਟਾਨੋ, ਸਾਈਪ੍ਰਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਉਥੈਲੋ ਦਾ ਵੀਨਸਵਾਸੀ ਪੂਰਵਜ
ਕਲਾਊਨ, ਇੱਕ ਨੌਕਰ
ਅਫ਼ਸਰ, ਭੱਦਰਪੁਰਸ਼, ਸੰਦੇਸ਼ਵਾਹਕ, ਹੈਰਲਡ, ਮਲਾਹ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਨੌਕਰ ਆਦਿ

ਇਹ ਲੇਖ ਅਧਾਰ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਵਧਾਕੇ ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ ਦੀ ਮੱਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।