Przejdź do zawartości

Łukęcin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łukęcin
osada
Ilustracja
Plaża w Łukęcinie
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kamieński

Gmina

Dziwnów

Wysokość

18 m n.p.m.

Liczba ludności (2019)

147

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-400[2]

Tablice rejestracyjne

ZKA

SIMC

0774820

Położenie na mapie gminy Dziwnów
Mapa konturowa gminy Dziwnów, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Łukęcin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Łukęcin”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Łukęcin”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łukęcin”
Ziemia54°02′34″N 14°52′26″E/54,042778 14,873889[1]

Łukęcin (niem. Lüchenthin) – osada[3] letniskowa w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Dziwnów, położona między Dziwnówkiem a Pobierowem, na Wybrzeżu Trzebiatowskim[4].

Według danych z 31 grudnia 2009 r. osada miała 146 stałych mieszkańców[5].

Nad morzem przy wejściu na plażę w Łukęcinie wyznaczono letnie kąpielisko obejmujące 200 m linii brzegowej[6]. Na wschód od miejscowości w 2017 utworzono rezerwat przyrody Klif w Łukęcinie[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Znajduje się w niej klasztor ojców paulinów (pierwsza część domu zakonnego została oddana do użytku w 2002[8]), oraz kilka domów i ośrodków wczasowych. Przebiega tam też droga wojewódzka nr 102 z wydzielonym na niej DOL Łukęcin.

W latach 1974–2005 Łukęcin był uznany przez rząd za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa[9]. Na podstawie właściwości warunków naturalnych ustalono dla zakładów lecznictwa w Łukęcinie pierwszoplanowe kierunki lecznicze: choroby układu krążenia, choroby układu oddechowego. Kierunkiem drugoplanowym były choroby układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii oraz kierunek klimatyczno-usprawniający[10][11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 74056
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 762 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2010-03-16].
  4. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 181, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  5. Plan Odnowy Miejscowości Łukęcin na lata 2010–2017. Szczecin: Europejskie Centrum Doradcze, 2010-07, s. 7 (Uchwała Nr LXXXVII/572/2010 Rady Miejskiej w Dziwnowie z dnia 18 października 2010 r.)
  6. Uchwała Nr XXXVI/467/2013 Rady Miejskiej w Dziwnowie z dnia 27 marca 2013 r. ws. wykazu kąpielisk (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2013 r. poz. 1821)
  7. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2017 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Klif w Łukęcinie”. szczecin.uw.gov.pl, 24 stycznia 2017. [dostęp 2019-01-04].
  8. Parafia. Dom Zakonny Ojców Paulinów w Łukęcinie. [dostęp 2014-07-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-21)].
  9. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. nr 16, poz. 89)
  10. Zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 21 września 1981 r. zmieniające (Dz.Urz.MZ z 1981 r. Nr 10, poz. 38)
  11. Atlas uzdrowisk polskich. Warszawa – Wrocław: PPWK, 1990, s. 43. ISBN 83-7000-070-3.
  翻译: