สะพานตัดรุ้งในพระราชวังต้องห้าม

สะพานตัดรุ้งสร้างขึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์หยวน เดิมมีชื่อว่าสะพานโจว ต่อมาในปีที่ 4 แห่งรัชสมัยหย่งเล่อของราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1406) ได้เปลี่ยนชื่อเป็นสะพานตัดรุ้ง สะพานนี้ตั้งอยู่เหนือแม่น้ำจินสุ่ยในพระราชวังต้องห้าม มีความยาว 18.7 เมตร กว้าง 9.2 เมตร เป็นสะพานโค้งหินอ่อนช่องเดียว ตัวสะพานมีการแกะสลักอย่างวิจิตรงดงาม มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมสูงมาก มีหลายทฤษฎีเกี่ยวกับที่มาของชื่อสะพานตัดรุ้ง ทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า ในช่วงต้นราชวงศ์หมิงมีการสร้างพระราชวังต้องห้ามใหม่ โดยรื้อสะพานสองแห่งออกไป เหลือไว้เพียงสะพานนี้ จึงเรียกว่า "สะพานตัดรุ้ง" อีกทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า เดิมสะพานนี้มีชื่อว่า "สะพานตัดวิญญาณ" เนื่องจากตามตำนาน เมื่อจักรพรรดิสวรรคต นางกำนัลต้องออกจากวังผ่านสะพานนี้ไปยังประตูซีหัว ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการ "ตัดวิญญาณ" ต่อมาจึงเปลี่ยนชื่อเป็น "สะพานตัดรุ้ง" เพื่อหลีกเลี่ยงคำที่ไม่เป็นมงคล สะพานตัดรุ้งไม่เพียงเป็นส่วนสำคัญของพระราชวังต้องห้าม แต่ยังบรรจุเรื่องราวทางประวัติศาสตร์มากมาย ตัวอย่างเช่น จักรพรรดิเต้ากวงแห่งราชวงศ์ชิงเคยสั่งให้คลุมผ้าแดงบนรูปปั้นสิงโตหินที่มีลักษณะพิเศษ กอดหัวและท้อง เนื่องจากคิดถึงพระโอรสที่พระองค์เตะเสียชีวิตโดยไม่ตั้งใจ เพื่อหลีกเลี่ยงการมองเห็นสิ่งของที่ทำให้นึกถึงพระโอรส เรื่องราวเหล่านี้เพิ่มสีสันทางวัฒนธรรมและคุณค่าทางอารมณ์ให้กับสะพานตัดรุ้ง สะพานตัดรุ้งไม่เพียงเป็นหนึ่งในสิ่งก่อสร้างที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังคงอยู่ในพระราชวังต้องห้าม แต่ยังมีชื่อเสียงจากศิลปะการแกะสลักหินอันงดงาม รายละเอียดการแกะสลักบนตัวสะพานแสดงให้เห็นถึงฝีมือชั้นสูงของช่างฝีมือโบราณและลักษณะเฉพาะของสมัยราชวงศ์หยวน คุณลักษณะเหล่านี้ทำให้สะพานตัดรุ้งเป็นหลักฐานสำคัญในการศึกษาสถาปัตยกรรมโบราณและประวัติศาสตร์วัฒนธรรม หลังจากเข้าพระราชวังต้องห้ามทางประตูอู่เหมิน ให้เลี้ยวซ้ายไปทางตำหนักอู่อิงเตี้ยน คุณจะเห็นสะพานตัดรุ้ง