ลมทะเลพัดพาถ้อยคำแห่งฤดูหนาวและตกกระทบกับความโรแมนติกของทะเลสาบเอ๋อไห่

- ขณะนั้นเมืองต้าหลี่เริ่มมืดลงอย่างช้าๆ ความอบอุ่นที่เหลืออยู่ของดวงอาทิตย์ถูกดูดซับโดยฉัน ค่อยๆเดินออกจากต้นไม้อย่างช้าๆด้วยขั้นตอนที่ละเอียดอ่อน หันหน้าไปทางทะเลสาบเอ๋อไห่อันเงียบสงบ ฟังเสียงลมที่พัดผ่านหูอย่างเงียบๆ ท้องฟ้าบางๆ รวมตัวกัน เหลือเพียงความอ่อนโยนของดวงดาว ทุกสิ่งในดวงตาของฉันดูนุ่มนวลและโรแมนติก - พุ่มไม้ในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว ใบไม้สีทองที่ร่วงหล่นก็ค่อยๆ กลับคืนสู่ฝุ่นผง ฉันเห็นนกกระจัดกระจายยังคงกระโดดตามกิ่งไม้ บินไปรอบ ๆ ปีกที่ส่องสว่างจากดวงอาทิตย์ ดูเหมือนว่าจะมีแสงสีทองของมันเอง มันดูสวยงามมาก หัวใจอันอึกทึกที่แต่เดิมฝังอยู่ในเมือง ในขณะนี้ ร่างกายของฉันก็เข้าสู่ความสงบและได้รับการเยียวยาอย่างช้าๆ