ตามล่าหาสมบัติสี่วันในมณฑลซานซีตอนใต้: วัดว่านหรงจีหวาง

✅อาคาร "หวังเดียนติง" ที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่อยู่ที่ไหน? วันรงค์. ✅ในสถาปัตยกรรมจีนโบราณ "หลังคาเฉลียง" มีระดับสูงสุดและโดยทั่วไปจะใช้สำหรับอาคารหลักของพระราชวังและวัดเท่านั้น Hall of Supreme Harmony ในเมืองต้องห้ามในกรุงปักกิ่งเป็นอาคาร "หลังคาเฉลียง" ที่ใหญ่ที่สุดและงดงามที่สุดที่มีอยู่ มีหลังคาระเบียง 2 ชั้นและสร้างขึ้นเมื่อ Yongle ย้ายเมืองหลวงในสมัยราชวงศ์หมิง ✅แต่ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่โดดเด่นมากในเทศมณฑลหยุนเฉิง มณฑลซานซี มีอาคาร "พเนจร" อยู่ คำจารึกบอกว่าได้รับการซ่อมแซมในสมัยราชวงศ์จิน ตามการวิจัยของผู้เชี่ยวชาญ พบว่าสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ มันมีอายุมากกว่าซึ่งน่าทึ่งมาก ✅ตำนานเล่าว่า โหวจี พี่ชายของจักรพรรดิเหยา สอนประชาชนถึงวิธีปลูกพืช เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นชาวนาโดยเหยา เขาทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยเพื่อหว่านเมล็ดพืชหลายร้อยเมล็ดและเลี้ยงคนรุ่นหลังหลายพันคน ในฐานะเทพเจ้าแห่งการเกษตรและเป็นเทพเจ้าแห่งการเกษตรในประเทศจีน "บรรพบุรุษแห่งเกษตรกรรมและเทพเจ้าแห่งธัญพืช" เนื่องจากคุณงามความดีของพวกเขา จึงมีการเสียสละอย่างต่อเนื่องและมีวัดบรรพบุรุษหลายแห่ง โดยเฉพาะในซานซีและส่านซี 📍Wanrong "วัด Jiwang" ตั้งอยู่ในหมู่บ้าน Taizhao ทางตอนเหนือของเมือง ประตูไม่ชัดเจน แต่ลานกว้างค่อนข้างใหญ่ ล้อมรอบด้วยอาคารที่พักอาศัย 📍เมื่อเข้ามาที่ประตูจะมีเวทีที่นั่งแบบกลับด้าน ประตูศาลาเผยให้เห็นบรรยากาศอันโอ่อ่าของห้องโถงใหญ่อย่างคลุมเครือ มีความสง่างาม สวยงาม เรียบง่าย เหนือกาลเวลาโดยไม่สูญเสียความยิ่งใหญ่ ด้านหน้าเป็นทางเดินและผนังถูกรื้อออก ทำให้หลังคาดูกว้างขึ้นและชายคาก็กว้างขึ้น วงเล็บใต้ชายคาเชื่อมต่อกันเหมือนเชือกดอกไม้ ❤เดินไปรอบๆ ห้องโถง "ชิโตเสะ" ด้วยความเคารพ มีเอกลักษณ์จริงๆ ไม่มีคาน ทางเดิน และเสาหิน ห้องโถงใหญ่ไม่เหมือนกับโครงสร้างไม้สไตล์พระราชวังส่วนใหญ่ แต่กลับมีคานเล็กๆ กระจายอยู่บนเสาแทน สามารถอธิบายเป็นทางเลือกหนึ่งของอาคารไม้ได้ ห้องโถงหลักที่ประดิษฐานมีขนาดเล็กมากสร้างด้วยกำแพงรอบเสากลางเท่านั้น มีทางเดินรอบ ๆ บริเวณรอบนอกไม่ปิด . มีบทบาทอย่างครอบคลุมทั้งหอระฆัง หอกลอง และหออุทิศ ? ด้านหน้ามีอ่าวห้าแห่งและเสาหกต้น แต่มีเสาหินปานหลงเพียงอันเดียว มันแตกต่างจากเลขคู่แบบดั้งเดิมและนิสัยสมมาตรมาก ฉันไม่รู้ว่าทำไม? ❤พูดคุยสองสามคำกับชายชราที่ปกป้องวัด ห้องโถงหลักได้รับการซ่อมแซมในปี 1998 เปลี่ยนแปและกระเบื้องบนหลังคาและสร้างกำแพงใหม่เท่านั้น คานและเสาสามารถเสริมแรงได้ และบางส่วนก็ผุพัง ถูกแทนที่ แต่มันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ฉันไม่กล้าวางมันลง เพราะเมื่อรื้อออกแล้ว ตามระดับสถาปัตยกรรมโบราณสมัยใหม่ กรอบลำแสงที่ซับซ้อนเช่นนี้จึงไม่สามารถประกอบกลับคืนมาได้จริงๆ! ❤ฝังอยู่บนผนังคือ "คำนำสู่วัดหวู่เหลียง" ที่เขียนด้วยลายมือโดยชาวบ้าน พร้อมลงนาม "กลุ่มคุ้มครองพระธาตุวัฒนธรรมสมาคมเก่าไท่เจา" และวันที่คือ "30 มิถุนายน 1998" เป็นไปได้ไหมว่าการบำรุงรักษาจะดำเนินการภายในจริง ชาวบ้าน Taizhao เองเหรอ? เคลื่อนไหว!