ทะเลสาบตะวันตกหางโจว |ไม่มีที่ไหนในชีวิต ข้างเงาสีเขียวของทะเลสาบตะวันตก

ทุกครั้งที่ฉันไปที่ West Lake ฉันมีอารมณ์ที่แตกต่างออกไป: ในตอนเช้า หมอกปกคลุมไปทั่วอากาศ และดูเหมือนว่าโลกถูกปกคลุมไปด้วยม่าน ในความเงียบสนิท มีเพียงเสียงนกที่ตื่นเช้าเป็นครั้งคราวเท่านั้นที่ดูเหมือนจะเรียกร้องให้ดวงอาทิตย์อันอบอุ่นมาถึง ในสระน้ำ ชั้นน้ำแข็งบางๆ ก่อตัวขึ้นบนผิวน้ำราวกับกระจก สะท้อนกิ่งก้านผอมๆ บนชายฝั่งและท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ปลาใต้น้ำแข็งอาจฝันถึงฤดูใบไม้ผลิ ในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์ทำงานหนักเพื่อทะลุเมฆ ทำให้เกิดแสงอ่อนๆ เล็กน้อย ในทุ่งนา พืชผลที่ครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตชีวาได้ถูกเก็บเกี่ยวมานานแล้ว เหลือเพียงพื้นที่เปิดโล่งที่มีหีบเปลือย พักผ่อนและพักฟื้นท่ามกลางลมหนาว วัชพืชบนสันเขาในทุ่งนาก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองและสั่นสะท้านไปตามสายลม แต่ก็ยังเกาะแน่นอยู่ ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปได้สูญเสียความเขียวขจีแบบเดิมไป และถูกแทนที่ด้วยเสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีเทาน้ำตาล ที่วางอยู่อย่างเงียบสงบระหว่างท้องฟ้ากับพื้นโลก ตัดกับท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว ในป่าต้นไม้ส่วนใหญ่มีใบและกิ่งก้านเหี่ยวเฉา เหลือเพียงลำต้นและกิ่งก้านแห้งชี้ขึ้นไปบนฟ้าราวกับบอกถึงความปรารถนาในฤดูใบไม้ผลิ มีเพียงต้นสนและไซเปรสเท่านั้นที่ยังคงเป็นสีเขียวและสูงเหมือนผู้พิทักษ์ที่ภักดีคอยปกป้องป่าบนภูเขาแห่งนี้ พื้นดินปกคลุมไปด้วยใบไม้หนาทึบที่ร่วงหล่นซึ่งส่งเสียงกรอบแกรบเมื่อก้าวขึ้นไป ราวกับว่าใบไม้ที่ร่วงหล่นกำลังกระซิบบทเพลงเกี่ยวกับวงจรแห่งชีวิต ในตอนเย็นพระอาทิตย์ตก ท้องฟ้าเป็นสีส้มแดง ควันจากหม้อปรุงอาหารม้วนขึ้น เพิ่มความอบอุ่นเล็กน้อยให้กับวันฤดูหนาวที่หนาวเย็น นกที่กลับมาร้องเจี๊ยก ๆ บนกิ่งไม้ แบ่งปันประสบการณ์ของพวกเขาในวันนั้น เมื่อตกกลางคืน ดวงดาวจะกระพริบตา และแสงจันทร์ก็ส่องประกายราวกับน้ำบนหิมะ เปล่งแสงสีเงินออกมา ฤดูหนาวไม่มีดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ ความกระตือรือร้นในฤดูร้อน หรือความสุขของการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง แต่มีความเงียบสงบและความลึกซึ้งที่เป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวและรู้สึกถึงความดื้อรั้นและความดื้อรั้นของชีวิตในความหนาวเย็นนี้ รอคอยการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิหน้า