Einstein’nin 4 Ünlü Sözü ile İş Hayatına Yaklaşım...
“Mutlu bir hayat yaşamak istiyorsanız hayatınızı bir amaca bağlayın, kişilere ve eşyalara değil...”
Evet aslında bu söz herşeyin başlangıç noktası bir nevi, hepimizin ortak sorunu, amaçsız olarak onsekiz yaşımızdayken yaptığımız bazen yanlış bazen düşüncesizce seçimlerimizin sonucu. Kimimiz ailemizin yönlendirmesi ile seçti bölümünü kimimiz puanımın yettiği en iyi bölüm olsun diyerek. Sanki fiyat/performans ürünü seçmek gibiydi tercihlerimiz. Birçoğumuza sorulmadı istediklerimiz, yeteneklerimiz ve en önemlisi amacımız, hayatta ki amacımız... Hepimiz yaptık tercihlerimizi, kimimiz mühendis kimimiz işletmeci olduk. Bazılarımız yeri geldiğinde adalet sarayında tutuklanmak için avukat, bazılarımız en ufak zamda ama 3 ay yatıyorlar diye eleştirilmek için öğretmen olduk. Bazımız bilgisayarları bile onarmak için makina mühendisi (!), bazılarımız bizim çocuğun ateşi çıkmış sen anlarsın diyenlere cevap vermek için veteriner olduk(!). Amaçsızca okuduk bu meslekleri sonu iyi bir yere çıkar diye, fakat ben ve benim gibi y-kuşağı (!) gençleri malesef hala amacımızı bulamadık. İsyanımızı ve hayatımızı, bir sabah müdürümüze bir sabah aldığımız maaşa bağlıyoruz. Çözüm mü...? malesef yok artık yok elimizden gelen çalışmak çalışmak ve çalışmak. Belki bindebirimiz bu ülkede hayatını bir amaca bağlayabiliyor ama geri kalanımız malesef bulunduğu durumu kabul edip başını öne eğmek zorunda kalıyor. Başımızdakiler sanıyor ki sorunumuz pozisyon ya da aldığımız maaş, hayır bizim sorunumuz malesef amacımızın olmaması, dersane hocalarında ya da ailelemizden sonra bizi yönetenlerinde bizi amaçsız bırakıp, ne yapmak istediğimizi sormaması...
“Aslında herkes dahidir ama siz kalkıp bir balığı, ağaca tırmanma yeteneğine göre yargılarsanız, tüm hayatını aptal olduğuna inanarak geçirecektir...”
Einstein’nin en sevdiğim sözlerinden birisi, sanki ülkedeki tüm eğitim sisteminin açıklaması... Zaten çoğunlukla yanlış yapılmış meslek tercihlerinin üstüne, bir de iş verenlerin pozisyona uygunluğa göre değil fiyatına göre eleman seçmesi ve sonunda sürekli iş değiştiren, isyanlarda bir genç nesil. Daha da kötüsü her değişimde kaybolan özgüven ve hırs. Çok mu zor acaba işin sadece iş olmadığını anlamak, altınızda çalışan insanlarında düşünebilen, fikirleri olan canlılar olduğunu hatırlamak... ama nasıl olsun ki, sanatçıların fikirlerini belirttiği için hapis yattığı, çocukların sus oğlum ayıp diyerek susturularak daha ufacıkken özgüvenlerinin kırıldığı, insanların bilmediklerini sorduklarında ayıplandığı bir toplumda; işhayatı gibi en çetin kulvarda mı bekliyoruz insanlarımızın özgürce fikirlerini beyan etmelerini... Yargı kelimesi kadar önemli, içi dolu olması gereken, kuvvetler birliğinin önemli bir kolu; anlamak için değil, dinlemek için değil, yorumlamak için değil; ceza vermek için; soyutlamak için; ayağını kaydırmak için kullanıldığı sürece ülke olarak kendimizi aptal olduğumuza inanarak geçirmeye ve çalışmaya mahkumuz.
“Eğer basit bir şekilde anlatamıyorsan, o konuyu iyi anlamamışsın demektir...”
İşverenlerinizin kalitesini ölçmek için çok önemli bir yaklaşım, Einstein’nın durumu özetlediği son noktalardan birisi. Müdürünüze, işverenenize, patronunuza karşı aklınızdaki olumlu ya da olumsuz düşüncelerinizi netleştirebileceğiniz çok güzel bir yol. Yarın karşılarına çıkıp, işle ilgili ortalama bir soru sorun ve cevap vermesini bekleyin. Gerçekçi, farkındalığa sahip, işinde uzman ve sizi doğru yönledirebilecek insanlar; sorunuzu örnekleme yaparak, temel noktaların üstüne basarak temiz bir şekilde anlatabilir fakat haketmediği halde o pozisyona gelmiş kişiler, birbiri ile alakasız, karışık cümleler kurarak direk kendilerini belli edeceklerdir.
“Ego=1/Bilgi”
Bizim ülkedeki karşılığı Ego=İlgi/1, ülkenin, toplumun, iş hayatının özeti, kısaca yorumsuz...
Oğuz Aydoğan