MIM

“MIM de neymiş” diyenler olacaktır…

Bu… Geçen yüzyılın son yirmi yılı içinde başlayıp gelişen bir metal şekillendirme yöntemi… Klasik talaş kaldırma… Hassas döküm… Toz metal presleme/ Sinterizasyon gibi metodlarla uzun zamanda ve zor zahmet yapılabilecek parçaları… “Şıpın işi”… denemese de… Kullanıma hazır ahvalde kısa sürede hallediyor…

”Mucize İmalat Metodu” yani… Silah yapımında da şu aralar çok kullanılıyor…

Aslı… “Metal Injection Moulding / Metal enjeksiyon kalıplama” nın kelime baş harflerinden oluşuyor… Her tür çelik… Aluminyum… Titanyum…Berilyumlu bakır… Ivır zıvır madenin… Alaşımın neredeyse klasik yöntemlerle yapılamıyacak örneklerini üretiyor… Esasında bu da bir sinterizasyon işlemi… Eskisinden farklı olarak… Kalıplanan ürün… Presten nihai halini alarak çıkmıyor… İşlemin ilk safhasıyla çıkıyor…

Bunun için…

-Öncelikle alaşımın yahut metalin çok ince tozu, ısıda veya solventle eriyebilir plastik bir “Bağ maddesiyle”… Bildiğimize benzer enjeksiyon makinaları ve kalıplarda basılıp şekillendiriliyor…

-Sonra… Isı veya solvent tatbikiyle metal tozlarını bir bütün halinde tutan “Bağ maddesi”tamamen aradan çıkartılıp… Sünger gibi poröz… Darbe ve saire dış müdahalelere çok hassas ara mallar elde ediliyor…

-Daha sonra… Bu gözenekli mallar… Fırınlarda metalin ergime sıcaklığına yakın ısılarda iyice pişirilince…

Ne tesfiye… Ne başka bir müdahale istemiyen “Esas mal” … Yüzde doksan sekiz ana metal kesafetinde elde ediliyor… İsteyen ısıl işlem ve sair kaplama işlemlerini yapabilir…

Yalnız…

İlk bağlayıcı maddeyle basılmışla son ürün arasında… 1/3- 1/4 arasında bir “Hacim” farkı oluyor… Mal büzüşüyor yani… Bu… Yöntemin ağırlık ve boyut sınırlamalarının da esası… Metodu kullanacak olan hesabını ona göre yapacak…

E… Denilebilir ki… “Bu bildiğimiz sinter presleme… Onda da toz metal preslerde kalıplanıp fırınlanıyor… Bunda da… O kadar zahmete ne gerek var”…

Öyle değil işte… Onda preslemede toz metal kalıplanırken çevre ve iç bünye… Sürtünme farkıyla değişik mukavemet kazanıyor… Bunda bünye tamamen gözenekli bünye… Her bir yerde homojen… Dayanım super…

Batı’da… Bizde… Başlangıçtaki plastik kalıplama nedeniyle “Investment Cast/ Hassas Döküm”le bu metod karıştırılıyor… Tabancaların sürgü… Gövde gibi aksamının MIM Metoduyla yapıldığını sanıyor… Üreticilere saydırıyorlar…

Halbuki… Aynen elektrik manyetik akım ve akış yönünde olduğu gibi bunda da bir “Başparmak” kaidesi var… MIM yöntemiyle en büyük mal… Hörmetlice bir başparmaktan büyük olamıyor… Ekstrem şartlarda en ağır ürün… En çok 250 gram… En uzunu … 20 santim… Öyle tabanca sürgüsü ve sairenin bu yöntemle yapılması hayal… Hassas dökümün üst sınırıysa 200 Kilo civarı… Bugün tüm tabancayı hassas dökümle yapan kuruluşlar var…

MIM… karmaşık şekilli, hassas küçük parçalar için tercih ediliyor… Ateşleme iğnesi… Sürgü tutma mandalı… Takılma dişi… Tırnak… Tetik… Horoz… Sökme mandalı… Tetik kolu ve benzeri aksamı halen cümle tabancacılar bu yöntemle yapıyor… Bunların dayanım ve işlerlik yönünden talaşlı imalattan hemen hiç farkı yok… MIM parçasız tabanca da yok… Kornişçininkinde bile… Namlu kaidesi… Tırnağı… Ateşleme iğnesi bundan… Daha fazla olmamasının sebebi parça adedinin az olması…

Ha… Bakınca parça üstünde kalıp birleşim hatları… Çıkarıcı pim izleri görülebiliyor… Hatta… Plastik malzeme enjeksiyonunda iki milim optimum kalınlık limitinin getirdiği perde boşlukları da silah sökülürse fark ediliyor… Bu tamamen kalıp yapılanmasıyla ilgili…

Bu arada… Silah yapanlara ara sıra “Şu seri mallarda şöyle şöyle hatalı aksam var… Yollayın düzeltelim” dedirten de büyük ölçüde bu yöntemle… Kalitesiz üretilmiş parçalar… Lakin… Yerine geçecek başka metod yok… Elleri mecbur…

Kalıp ne kadar iyi tasarlanıp yapılmış… Toz metal ne kadar kaliteli malzemeden seçilmişse… MIM Parçalar da o kadar kaliteli ve işler oluyor…

MIM… Eskiden yapımı saç baş yolduracak kadar pahalı küçük parçaların…Tabii yeteri büyük seride… Ekonomik üretimine imkan veren harika bir yöntem… Mesela Amerikan Ordu tabancası “SigSauer 320”… MIM’le mümkün bir silah…

Saygılar.