Senin Hikayen?

Herkese merhaba,

Uzun bir süre aklımda olan konuları annemin trafik kazası geçirmesi nedeniyle yazamadım. Şükür şuan iyi ve normal hayatıma dönmeye başladım.

Geçenlerde havaların ısınması ile birlikte öğlen yemeğimi açık alanda yemeye karar verdim. Yemeğimi yerken, hepimizin yaptığı gibi bir taraftan da maillerime bakıyordum. Aynı anda iki kişin 'Allah rızası için ekmek parası' demesiyle irkildim. 

İrkilme sebebim, çok yakınımda söylemeleri ve 2 kişinin aynı anda el uzatması idi. Kısa bir şaşkınlık anından sonra kendimi toparladım. Aç mısınız ?dedim. Ses çıkarmadılar. Gelin size yemek ısmarlayayım dedim.

Bu sefer şaşkınlığı onlar yaşadı. Biri 11-12 yaşlarında diğeri 23-24 yaşındaydı. Gelip oturdular ama halen şaşkın bakışlarla bana bakıyorlardı.

Abla bize kimse değer vermiyor kötü davranıyor dedi büyük olan.

Nerede yaşıyorsunuz? dedim. Şişli parkında yatıp, kalkıyoruz .

Neden çalışmıyorsunuz? dediğimde bize iş vermiyorlar, bizde bunu yapmak zorunda kalıyoruz. Yaşı büyük olana seni bir yere yönlendirsem beni mahçup etmeden çalışır mısın? dedim.

Evet abla merak etme dedi. Kargo şirketi bayiliği yapan bir arkadaşım hemen aklıma geldi. Arayıp rica ettim bir görebilir misin? diye sağ olsun arkadaşım ilgilendi. 

Sonra küçük olan göğsünden cam silme aletini çıkartarak, abla ben çalışıyorum dedi.

Ailelerini sordum. Yurtta büyüdüklerini öğrendim. Hiç ailelerini tanımamışlar. Yaşı büyük olan 18 yaşına gelince yurttan çıkmak zorunda kalmış. Sonrası da sokaklar olmuş.Küçük olanda onu çok sevdiği için yurttan kaçıp, onunla sokaklarda yaşamaya başlamış.

Küçük olan 'Ne yapayım abla, onu sokaklarda yalnız bırakamazdım' dedi.  okuma yazma dahi bilmiyordu...

Sen bize yemek ısmarla masan, battaniye alsan olur mu? Sokakta yaşıyoruz ve gece birbirimize sarılarak, ısınmaya çalışıyoruz dediler. Bunları duyunca her gün hepimizin karşılaştığı 'Allah rızası için ekmek parasının' altında farklı hikayeler yattığını fark ettim. Öğrenmek lazım o hikayeleri, bunun içinde birbirimizi dinlemek ...

Tamam bekleyin, battaniye alayım dedim ve en yakın AVM'lerden birine doğru ilerlemeye başladık. Bir garip hissettim kendimi devamlı bana yol vermeye çalışıyorlardı.

Neyse AVM'ye girmek üzereyken, telefonum çaldı ve biraz geride kaldım. Onlar ise güvenlik noktasında takılmışlardı.

Güvenlik içeri almıyordu.. Onlarda 'bak şu abla bize battaniye alacak' diye beni gösteriyorlardı. Hemen telefonu kapatıp, evet benimle birlikteler dedim. İçeri girdik ve aklımda olan mağazaya gittik. Hangisini istiyorsanız alın dediğimde, her ikisi de ellerine ilk gelen battaniyeyi aldı.

Bir şeyler satarak para kazanmalısınız dedim. Küçük olan ama paramız yok abla ne satacağız dedi... Haklıydı. Hemen bir marketten selpak mendil aldık ve işte satacak bir şeyiniz var dedim.

Şu sıralar birbirimize en fazla desteğe ve yardımlaşmaya ihtiyacımız var. Güzel ülkemizde, farklılıklarımızı birleştiren tek şey yargısız,koşulsuz 'sevmek' ve birbirimizi anlamaya çalışmak ...

Birlik bilinci ile 'Sevgiyle' kalın