Misschien heeft iedereen wel eens gehoord van de legendarische toespraak van Steve Jobs aan Stanford University in 2005. De genoemde toespraak werd vrijwel onmiddellijk een cultus, en de toespraak zelf werd ook het onderwerp van een hele reeks analyses. Wat is er zo speciaal aan de toespraak van Jobs? Hoe verschilt het van een hele reeks andere, nauwkeurig beheerste manifestaties? Laten we de legendarische toespraak van Jobs in het artikel van vandaag niet vergeten.
Mogelijk bent u hierin geïnteresseerd
Nervositeit en voorbereidingen
Het was 12 juni 2005 en Steve Jobs kreeg de opdracht een toespraak te houden voor afgestudeerden van Stanford University. Jobs stond bij velen, vooral van Apple-conferenties, bekend als een zelfverzekerde, gevatte showman met het vermogen om te improviseren en boordevol humor. Zijn vrouw Laurene daarentegen zei in een interview voor het boek Becoming Steve Jobs dat deze specifieke toespraak haar man nogal nerveus maakte. 'Ik heb hem waarschijnlijk nog nooit zo nerveus gezien', gaf ze toe. De toespraak op Stanford was voor Jobs van groot belang en daarom heeft hij zich er ook lang van tevoren op voorbereid en getraind. De inspanning en urenlange voorbereiding die hij in de toespraak heeft gestoken, hebben uiteindelijk hun vruchten afgeworpen: de opname van de toespraak op het officiële YouTube-kanaal van de universiteit is tientallen miljoenen keer bekeken en tienduizenden lovende reacties, en het is nog lang niet voorbij.
Verrassend persoonlijk
Degenen die Steve Jobs persoonlijk kenden, waren naar verluidt verrast door de mate van intimiteit die Jobs in de toespraak legde. Er zijn maar weinig gevallen waarin Steve Jobs zijn privacy en verleden publiekelijk heeft onthuld zoals hij dat in 2005 op Stanford deed. In zijn toespraak deelde Jobs onder meer ook drie verhalen uit zijn persoonlijke leven. In de ene beschreef hij de omstandigheden van zijn afstuderen aan de universiteit, in de tweede sprak hij over zijn vertrek uit het bedrijf halverwege de jaren tachtig, en in de derde dacht hij na over de dood en het einde. De sfeer op Stanford was op dat moment begrijpelijkerwijs emotioneel. Ongetwijfeld speelde de onbetwiste persoonlijkheidscultus die verband houdt met Jobs in dit opzicht ook een rol, en als we hieraan toevoegen dat Jobs relatief gevoelige momenten uit zijn persoonlijke leven met het publiek deelde, waarmee iedereen zich op een bepaalde manier kon identificeren, het is duidelijk dat het succes van de toespraak gegarandeerd was, althans onder het huidige publiek.
Photo Gallery
Legenda tussen toespraken
De populariteit van de toespraak was ongetwijfeld ook te danken aan de lengte ervan. De toespraak duurde lang genoeg om Jobs alle essentiële zaken te laten verwerken, maar eindigde tegelijkertijd net op tijd, zodat niemand de tijd had om zich te gaan vervelen. Voor de overgrote meerderheid van de luisteraars was het absoluut geen probleem om de aandacht de hele tijd vast te houden. Dankzij de grondige voorbereiding, waar Jobs zich met zijn eigen pedanterie zeker aan heeft gewijd, slaagde hij er ook in om niet thematisch te verdwalen in de toespraak, maar integendeel alle drie de genoemde verhalen vakkundig met elkaar te verbinden. Voeg zorgvuldig gekozen woorden, goed beheerste intonatie en jarenlange spreekervaring in het openbaar toe, en je hebt een recept voor een succesvolle toespraak.
Mogelijk bent u hierin geïnteresseerd
Voor iedereen onvolmaakt
Last but not least vond de toespraak van Jobs zelfs weerklank bij degenen die nooit aan de universiteit hadden gestudeerd, geen ervaring hadden in het bedrijfsleven, of zelfs bij degenen voor wie technologie of business Apple ze zei helemaal niets. In zijn toespraak raakte Jobs een snaar die waarschijnlijk in ieder van ons verborgen zit. Hij kon er vakkundig op wijzen dat succes niet hoeft te worden vermeden, zelfs niet door degenen die worstelen met pech, slechte kaarten, degenen die tot nu toe vooral met mislukkingen te maken hebben gehad, of zelfs degenen die op de een of andere manier altijd anders zijn geweest en dat niet hebben gedaan. passen bij de meerderheid. Kortom, iedereen vond zijn eigen weg in de toespraak. Denkt u dat de toespraak van Jobs overschat of legendarisch is? Als je het leuk vond, welk onderdeel sprak je dan het meeste aan?
Je neemt Steve te serieus. Zonder een bekwaam team zou er niemand en nergens zijn... we horen er alleen niets over omdat ze niet voor de camera's van journalisten en leden van de raad van bestuur stonden... Iemand moet de tribute mascotte 🫃 Het ging niet meer alleen om hem in die garage (en uiteindelijk heeft de hal iedereen uit die garage weggegooid)