CabaBLOOM’s Post

Opdat we herinneren hoe mooi de natuur nog is! [deel 27] Een knuffel lijkt misschien uniek menselijk gedrag. Want niet alle diersoorten hebben überhaupt armen. Dat is het niet. Bepaalde dieren knuffelen elkaar namelijk ook. Van een aantal dieren is bekend dat ze elkaar knuffelen: Van chimpansees is bekend dat ze, ondanks dat ze een agressiever temperament hebben, andere dieren knuffelen. Het is normaal dat ze dit gedrag vertonen na gespannen situaties. Bijvoorbeeld botsingen met andere chimpansees die soms voorkomen als ze hun eigen territorium bewaken. Bij bonobo’s zijn knuffels meer dan gewoon en ontwikkelen ze zich op dezelfde manier als bij mensen. In feite zijn hun sociale interacties gebaseerd op genegenheid, aangezien er bij deze soort nauwelijks sprake is van agressief gedrag. De knuffel is niets meer dan een bepaald gedrag om gevoelens en bedoelingen over te brengen. Het betekent empathie, troost en zelfs vrede. Deze psychologische processen zijn aanwezig in een groot aantal sociale diersoorten. Door elkaar te vlooien, te knuffelen en tegen elkaar aan te zitten, vinden apen bijvoorbeeld steun en geborgenheid bij elkaar. Dieren die elkaar veel vlooien, steunen elkaar ook in conflicten tegen andere groepsgenoten of tegen andere groepen, waardoor de groep stabieler is en op langere termijn veiliger. Leeuwen. De meest knuffelachtige uiting van genegenheid bij deze grote katten is wanneer ze hun kop tegen de kin van andere leeuwen wrijven. Zo versterken ze hun sociale banden. Paarden. Begiftigd met grote empathische capaciteiten, creëren paarden banden en troosten ze elkaar door gedragingen zoals hun hoofd tegen de nek van andere paarden wrijven of hun hoofd op de rug van familieleden laten rusten. Koala’s. Bij deze soort komt de band tussen moeder en nageslacht weer terug, aangezien het vrouwtje de baby in een buidel in haar buik draagt. Dit biedt bescherming en veiligheid aan het kleine buideldier. Zeehonden. Bij deze dieren wordt de knuffel weergegeven door een zeehond die de borstvin op de rug van een andere ondersteunt. Het is een affiliatief gedrag dat typisch is voor zeehonden die de voorkeur geven aan het gezelschap van anderen. Olifanten. Dit zijn diepzinnige en gevoelige wezens. Het equivalent van onze knuffel is het strelen en verstrengelen van hun slurf. Papegaaien. Deze familie van exotische vogels is gewend om in grote groepen te leven, en velen van hen vormen een blijvende band met anderen van hun soort. Het dichtst bij een knuffel is dat ze samen rusten, contact hebben of elkaar verzorgen. De video laat een moedervos zien die net als haar jonkies graag knuffelt! Kortom, we knuffelen allemaal! En dat is maar goed ook! #sdgs2030 #sustainability #deforestation #climatechange #biodiversity #biomimicry Bron video: Pauline Maring

Wow. ‘Gewonde exemplaren van de Amerikaanse ribkwal kunnen met elkaar versmelten tot een enkel, gezond individu. Ze versmelten niet alleen, binnen twee uur synchroniseren zelfs hun spiersamentrekkingen, net als hun spijsvertering. Dit wonderlijke vermogen duidt erop dat deze dieren op geen enkele manier onderscheid maken tussen zichzelf en hun soortgenoten. De afwezigheid van deze zogenoemde allorecognitie maakt het mogelijk om een ander organisme te accepteren als onderdeel van zichzelf.’ Bron: NOS, Current Biology https://lnkd.in/ephwANZQ

Opdat we herinneren hoe mooi de natuur nog is! [deel 157] Ontdek de Cephalopod (koppotige): meesters van camouflage en intriges. Cephalopoden zijn een klasse van ongewervelde waterdieren waartoe octopussen, nautilussen, pijlinktvissen en inktvissen behoren. Deze dieren behoren tot de stam Mollusca, waartoe ook verschillende andere ongewervelde soorten behoren, zoals tweekleppigen en slakken. Met betoverend octopusachtig gedrag boeien deze intelligente wezens met hun vermogen om van kleur en vorm te veranderen, en tonen ze hun raadselachtige ‘dans’ onder de golven. De rest van de natuur kon allang dansen voordat de mens het kon!

Bij de vangst van één tong worden nog 109 dieren meegevangen in het net: 21 andere vissen (te jong of onverkoopbaar) 67 zeesterren en slangsterren 14 zee-egels 6 krabben en kreeften Deze 109 dieren worden weer teruggegooid, maar velen overleven dit niet. Gemiddeld 38 van de 109 dieren sterven (zie overzicht in de foto). "Het tot wel twee uur lang samengeperst zitten in een net, het plotselinge drukverschil bij het omhooghalen van het net en het selectieproces aan boord wordt veel van deze bijvangst te veel." Dit blijkt uit een net verschenen studie van de economen Ben Vollaard en Aart de Zeeuw in ESB: https://lnkd.in/dk9Sn3VR Naast deze dode teruggooi, sterven er ook zeedieren die voor het omhooghalen uit het net weten te ontsnappen, of ze raken verminkt. En het ecosysteem op de zeebodem verandert, ten gunste van aaseters en ten koste van andere soorten. "Langlevende en zich langzaam voortplantende soorten zoals de wulk (een huisjesslak) en de noordkromp (een schelpdier dat honderden jaren oud kan worden) worden zeldzamer." Al deze schade zit níét in de prijs van de tong. Een reusachtig marktfalen dat om sterker overheidsingrijpen vraagt. En om bewustere keuzes door de consument! Bijvoorbeeld met behulp van de Viswijzer, een lijst van te vermijden soorten (waaronder sliptong, paling, Noordzee kabeljauw) en bijbehorende meer duurzame alternatieven: https://lnkd.in/dcjHE585

𝗢𝗼𝗶𝘁 𝘀𝗰𝗵𝗮𝗱𝗲 𝗶𝗻 𝗲𝗲𝗻 𝗱𝘂𝗶𝗸𝗲𝗿 𝘃𝗮𝗻 𝘇𝗼 𝗱𝗶𝗰𝗵𝘁𝗯𝗶𝗷 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗲𝗻? Hieronder is een video te zien van een duiker die op instorten stond en op sommige plekken al was ingestort. Gevaarlijk voor mensen, maar dan hebben we het niet over het betreden van de duiker. Dat is al helemaal uit den boze. Het gaat er ook om wat boven de duiker ligt. Met toenemend verkeer en zwaarder weer krijgt onze infrastructuur het flink te voorduren. En aangezien de meeste duikers al behoorlijk oud zijn, neemt dat risico's met zich mee. Duikers verbinden kleinere wateren en lopen onder fietspaden en autowegen door. Als zo'n duiker instort, is dat een groot probleem. Inspecteer daarom regelmatig! Voorkomen is altijd beter dan oplossen. Met ROV's inspecteren is snel, gemakkelijk én veilig. Bel ons op +31-26 3031270 of mail ons op info@h2o-drones.com en we helpen je graag verder. #Veiligheid #Verkeer #Weer #Infrastructuur #Inspecteer #Preventief

Zelden met zoveel instemming een nieuwsbericht van NOS gelezen. In één bericht worden dieren gezien voor wat ze zijn - bewust, voelend, net als mensen - en wordt AI netjes op de plek gezet. Da's gewoon geavanceerd gereedschap, meer niet. Dank Bas Rodenburg, Annabelle Dufourcq en Pim Haselager.

Opdat we herinneren hoe mooi de natuur nog is! (even met geluid kijken) [deel 188] Huilende wolven! We noemen de langgerekte, hoge tonen die wolven voortbrengen dan wel huilen, maar het gejammer heeft niets te maken verdriet, angst of geluk. Wolven huilen om met elkaar te communiceren over lange afstanden. Het oergeluid kan je tot kilometers ver horen!  Huilen is een uitstekende manier om een roedel op de hoogte te houden, bijvoorbeeld tijdens de jacht. Wanneer een mannetjeswolf een prooi heeft gevangen en weer op weg is naar z’n vrouwtje en kroost, kondigt hij z’n terugkomst aan met gehuil. Dat wordt beantwoord door de achterblijvers. Een andere reden waarom wolven het wel eens op een huilen zetten, is het informeren van nabije roedels over de territoriumgrenzen. Volwassen wolven zijn volleerde huilers, jongere welpen maken eerder jankende of keffende geluiden. Net zoals mensen elkaar herkennen aan de stem, kunnen wolven elkaars gehuil onderscheiden. Elk individu heeft zijn eigen toonhoogte en klankkleur. Bovendien huilt een wolf op een andere manier wanneer hij de conversatie start, dan wanneer hij antwoordt.  Het gehuil heeft trouwens ook een sociale functie. Hoe beter wolven met elkaar bevriend zijn, hoe meer ze naar elkaar huilen. Bovendien wordt er meer gehuild om het vertrek van een wolf die hoger staat in rang, dan wanneer een lager geplaatste wolf eropuit trekt. Maar wanneer wolven in elkaars gezelschap vertoeven, zullen ze zelden geluiden maken. Binnen de roedel communiceren ze door middel van lichaamstaal. Met de houding van hun bek, oren, staart enzovoort kunnen ze een heleboel boodschappen overbrengen, zoals angst en agressie, dominantie en onderdanigheid. Wolven huilen bij volle maan. Dat doen ze omdat het dan veel te licht is om te kunnen jagen. Wolven besluipen hun prooi namelijk het liefst in het pikkedonker. Hij heeft speciale ogen die alles haarscherp zien, hoe donker het ook is. Een mooi schouwspel!

Partij voor de Dieren vindt het voornemen van de Provincie Utrecht om een wolf af te schieten volstrekt onverantwoord. Er is op dit moment geen enkele feitelijke onderbouwing voor het verstrekken van deze vergunning. We weten nog steeds niet wat de omstandigheden zijn van de twee incidenten in Den Treek en in Austerlitz en of het beide keren om een wolf ging, noch of het om dezelfde wolf gaat. De wolf is een strikt beschermde diersoort onder Europese wetgeving, en er staan hoge straffen op het doodschieten van een wolf. Volgens Interprovinciaal Wolvenplan kan afschot pas overwogen worden als er sprake is van een probleemwolf, dat wil zeggen, een wolf die mensen meermaals zonder aanleiding agressief benadert; daar is bij deze twee incidenten geen sprake van. Statenlid Jesseka Batteau van Partij voor de Dieren: “We begrijpen dat het schrikken is voor de betrokkenen, en vinden het goed dat de Provincie nu oproept om niet de bossen in te gaan bij de Utrechtse Heuvelrug en mensen inlicht over wat veilig en passend gedrag is in de buurt van wolven. Zo voorkomen we dat mensen en wolven met elkaar in aanraking komen en creëren we rust voor de wolven en hun welpen.” “In een beschaafd land lossen we eventuele conflicten niet op met kogels maar met deskundigheid en creativiteit. We moeten handelen op basis van feiten, een zorgvuldige reconstructie van de incidenten en het advies van wolvenexperts. Op dit moment worden alle gebeurtenissen politiek gemaakt, maar belangrijker is dat we de wetenschap volgen, en ook inzetten op het juiste beleid: educatie en voorlichting, goede preventieve maatregelen en voldoende rust voor de wolven in de natuur. Dat hebben we als Provincie tot nu toe nagelaten, hoog tijd om dat dus wel te gaan doen.”

Zo brengt deze lamp gratis licht in het leven van een inheemse stam in Colombia