Vereniging Nederlandse Poppodia en -Festivals (VNPF)’s Post

Het legitimeren van cultuurbeleid in Nederland gebeurt vooral op basis van het "inspirerende regime." Dit regime richt zich voornamelijk op klassieke esthetische criteria zoals 'artistieke kwaliteit', 'autonomie', 'vakbekwaamheid', en 'vernieuwing'. Dit leidt ertoe dat het Nederlandse cultuurbeleid een sterke nadruk legt op traditionele kunstvormen. Hierdoor worden niet-traditionele kunstvormen, zoals popmuziek, benadeeld omdat ze worden beoordeeld met dezelfde criteria die zijn ontwikkeld voor traditionele kunstvormen. Popmuziek voelt zich hierdoor niet altijd goed vertegenwoordigd in het huidige cultuurbeleid, omdat de gebruikte criteria zoals artistieke kwaliteit en klassieke esthetiek niet goed aansluiten bij de kenmerken en maatschappelijke betekenis van popmuziek. Ondanks dat er geen fundamenteel verschil is in hoe de waarde van traditionele muziek en popmuziek wordt bepaald binnen, bijvoorbeeld, de BIS, leidt de toepassing van dezelfde beoordelingscriteria tot een ondervertegenwoordiging van popmuziek in de subsidietoekenning. Wat de organisatie van het CPFE hierbij opvalt is dat er in het bovengenoemde (be)oordelen weinig plek is voor ‘geluk’. Geluk wordt te weinig gebruikt als een argument of doel in het legitimeren van (pop)cultuurbeleid. Als dit al gebeurt, dan vooral in beleidsdisciplines zoals volksgezondheid, welzijn, en in sociale wetgeving, waar het welzijn van burgers centraal staat. Geluk is ‘weird'. Nederland behoort tot de gelukkigste landen in Europa en staat in 2024 op de vijfde plaats in de ranglijst van gelukkigste landen ter wereld. Nederland staat ook op de zesde plaats in Europa als het gaat om het gebruik van antidepressiva per hoofd van de bevolking. Gelukkig hebben we een hoogleraar geluk Ap Dijksterhuis. Hij gaat het op het CPFE, 16 september in o.a. TivoliVredenburg allemaal uitleggen. Kom ook, registreer je, klik op het plaatje. Het belooft een zinnige dag te worden.