Devr-i Süleyman

1967-68 Tiyatro sezonu.. Aydın Engin'in yazdığı bir politik oyun oynuyoruz ("Devr-i Süleyman").

Beş ortak bir tiyatro kurduk: Tuncel Kurtiz, Tuncer Necmioğlu, Aydın Engin, Umur Bugay ve ben..

Önce İstanbul, ardından Ankara ve sonra da büyük bir Anadolu turnesi. Görülmemiş bir başarı. Ankara'da savcıya ifade verip, Ayvalık'ta taşlanıp, Tunceli'de gözaltına alınıp, İstanbul'da tiyatronun yakılmasıyla sonuçlanan bir tiyatro macerası..

Oyunun galası Ankara Küçük Meydan Sahnesi'nde yapılacak. Ankara Valiliği oyunu yasakladı. Biz de adını değiştirip ("Devri Küheylan") galayı yaptık. Vali o oyunu da yasaklayınca Danıştay'a başvurduk ve lehimize sonuç alınınca oyunun finalinde "Bu oyun her gece burada Danıştay kararıyla oynanııır" diye bitirirdik oyunu...

Ankara Cumhuriyet Savcılığı hepimizi ifadeye çağırdı. Oyunda bir suç bulunmadığını, bizim oyunda adı geçen kişinin mahallenin muhtarı olduğunu, bunda hükümetin alınacağı bir durumu olmaması gerektiğini vurguladık. Takipsizlik çıktı hakkımızda. Fakat turneye çıktığımızda başımızın derde girdiği yöreler oldu. O partinin gençlik kolları işi sabote etmek istedi. Ama başaramadılar. Halka rağmen, halk için bir şey yapılamaz. İnsanlar bu oyunu sevdi ve akın akın izlemeye geldiler..

O, her ne kadar bu işten hoşnut olmadıysa da pek de üzerimize gelmedi. Gelemedi.. Nabız yokladı. Baktı ki işler onun lehine gelişmiyor, vazgeçti. Politikacılık böyle bir şeydir. Üstelik de meslekteki ilk yıllarıydı '60'lar.. Genç yaşta mühendis olmuş, Amerikan Morison firmasının Türkiye temsilciliğini üstlenmiş, ABD'nin de icazetini alarak başbakan olmuştu.. Süleyman Demirel gerçekten zeki adamdı.

Bir gün (1991) "MSM"yi (Müjdat Gezen Sanat Merkezi) açtım. Formalitelerim eksikmiş. Milli Eğitim Bakanlığı beni mahkemeye verdi. İki buçuk yıl hapsim isteniyor. Demirel bunu duydu. Bir adam ücretsiz okul açmak istiyor, Milli Eğitim Bakanı engel oluyor. Tamam bu adam muhalif, ama o bir mizah sanatçısı. Muhalif olmak, işinin temel unsuru... Bu iş dillendi. Ben de bakan ile canlı yayında bir kanalda tartıştım.

"Siz okulumu açtırmazsanız karşıki parkta ders yaparım, yine açarım bu okulu" dedim. Demirel'in kulağına gitti bu tartışma... Bir gün evde telefonum çaldı. Eşim açtı :

"Seni Başbakanlık'tan arıyorlar" dedi. "Buyrun" dedim ve karşımda Demirel...

"Kardeşim böyle bir iş yapıyorsun da neden bana söylemiyorsun?" dedi. "Sizi bunca işinizin arasında meşgul etmek istemedim" dedim.

"Benim asıl işim bu. Yarın mahkemen var. Git. Aklanacaksın. Bu işi tatlıya bağlayalım, okulunu da aç... Bir-iki formalite varmış, onu da hallederiz" dedi.

Mahkemeye çıktım, beraat ettim ve MSM resmen açıldı. Demirel'in yıllar "Devr-i Süleyman" adlı oyunda kendisini eleştirdiğimi bile bile, beni arayıp yardımcı olmasını unutamam...

Buradan politikacılara bir ders çıkabilir. Bu adam yıllar önce beni mahkum ettirmek için dava açmıştı. Şimdi ise bakanının açtığı davayı kaldırtıyor..

Politika böyle bir şeydir. Kin, nefret sevmez. Adamı alır götürüverir, şaşırırsın. Yedi kere gidip, yedi kere geri gelmek kolay iş değildir.

Süleyman Demirel çok zeki bir insandı. Onu hep rahmetle anacağım. Bu ülkeye ne kadar yarar, ne kadar zarar verdiğini sosyoloji ve siyaset bilimi ile uğraşanlar araştırırlar. Ben gönül adamıyım..

Nurlar içinde yat Demirel...

Yazar : Müjdat Gezen, "Tanıdıklarım", Ka Kitap, 2016