געווירץ
א געווירץ איז אַ מאַטעריאל צוגעלייגט צו עסנוואַרג צו פאַרבעסערן זיין געשמאַק, געווענליך אין קליינע צאָלן רעלאַטיוו צו אנדערע באשטאנדטיילן אינעם שיסל. די בשמים זענען געווענליך געמאכט פון הערבס. זיי קענען זיין ארויסגענומען פון פרוכט, זוימען, וואָרצל אָדער שאָלעכץ פון אַ געוויקס, געווענליך נאָך אַ פּראָצעס פון טריקענען, צוקלאַפּן און מער. געוויקסן געניצט ווי אַ געווירץ אָן קיין פּראַצעסירונג זענען גערופן הערבס אדער קרייַטעכץ. עס זענען אויך דאָ קינסטלעך געשאפענע געווירצן און זיי זענען גערופן פלעיווערינגס.
מינץ, פעננעל, פעפער זענען ברייט באניצטע געווירצן. זאַלץ ווערט אויך בדרך כלל פאררעכנט ווי אַ געווירץ, כאָטש עס איז נישט פון א געוויקס.
פיל געווירצן זענען אויך געניצט פֿאַר פּאַרפום.
באָטאַנישע קלאַסיפֿיקאציע
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]די בשמים זענען אַרייַנגערעכנט אין הונדערטער פאַרשידענע באַטאַנישע משפחות. די רייכסטע פאמיליעס אין די צאל בשמים זענען די ליפּנשטיקס ( מינץ, באַסיל, סאַגע, ראָזמערי, אאז"וו), די אַווינגס (קאָריאַנדער, קומין, פעטרישקע, סעלערי, אאז"וו), די קאָמפּלעקס, די רויזן און די גראז. אין עטלעכע געווירצן ווערט די געוויקס געגעסן ווי עס איז (געווענליך די גרין טיילן), און אין אנדערע פאַרשידענע טיילן פון עס זענען געניצט:
- זאמען, צום בייַשפּיל: מאָן, פעננעל, קאָריאַנדער
- ווארצלען למשל: ציבל, כריין, טורמעריק, אינגבער, קנאָבל
- בלום טיילן, פֿאַר בייַשפּיל: זאַפרען, נעגעלעך
- פרוכט, למשל: פעפער, קאַפּער
- בילן, למשל: צימערינג
באקאנטע געווירצן
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]דאס איז א רשימה פון געווירצן פון א באטאנישן אפשטאם וואס ווערן געניצט אין עסנווארג און געטראנקען, אדער צו געבן טעם אדער צו קאלירן.
- אינגבער ~ Ginger
- אלקאן ~ Alkanet
- אניס ~ Anise
- באזיליק ~ Basil
- גאלאנגאל ~ Galangal
- וואלדמייסטער ~ Sweet Woodruff
- וואניל ~ Vanilla
- זאפראן ~ Saffron
- זענף ~ Mustard
- טימיאן ~ Thyme
- לאווענדעל ~ Lavender
- מושקאט נוס ~ Nutmeg
- נעגעלע ~ Clove
- סאסאפראס ~ Sassafras
- סעסאם ~Sesame
- פענכל ~ Fennel
- פעפער ~ Black Pepper
- צימרינג ~ Cinnamon
- ציקאריע ~ Chicory
- קימל ~ Caraway
- ראזמארין ~ Rosemary
- שטשאוו ~ Borage
געשיכטע פון בשמים
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]
מענטשן האָבן געוויינט בשמים זינט די אוראלטע צייטן. לכאורה האט זיך אנגעהויבן ניצן בשמים אלס א מיטל פון אפהיטן עסן, ווען די בשמים האבן געמעגט אדער פארהיטן די אנטוויקלונג פון באשעפענישן אין די עסן, און אויך פארשטערט דעם טעם פון די פארדארטע עסן.
אַן אַרקיאַלאַדזשיקאַל לערנען ארויס אין 2013 דורך אַרקיאַלאַדזשיסס פון די אוניווערסיטעט פון יאָרק אין ענגלאַנד (אַרקיאַלאַדזשיסס Oliver Craig און Hailey Saul) געפונען זאָגן פון זענעפט נוצן אין עקסקאַווייטיד זייטלעך אין דייַטשלאַנד (נעוסטאַדט) און אין צוויי זייטלעך אין דענמאַרק . די שטודיע האט אונטערזוכט פראַגמענטן פון טעפּערייַ כלים, אויף וועלכע מען האָט געפונען פיטאָליטן פון פארשידענע בשמים און די פאָרשער האָבן געקענט קלאר אידענטיפיצירן דעם בייַזייַן פון קנאָבל זענעפט געקאָכט אין פּאַץ צוזאַמען מיט חיות און פיש. דאס איז די ערליאַסט דערגייונג פון די נוצן פון בשמים און זענעפט דיסקאַווערד צו טאָג. אַרטשאַעאָלאָגיקאַל פינדס אָנווייַזן אַז יומאַנז געוויינט בשמים אין אלטע צייטן. די מחברים פון דער שטודיע גלייבן אז דער זענעפט איז גענוצט געווארן אלס געווירץ און אויסגעמישט מיט די מאכלים וואס מען האט געקאכט אין טעפער, וואס ווערט געשאצט צו זיין טויזנטער יאר אלט. רעזאַדו פון כייַע פעט און פיש פעט געפונען אין פּאַץ זענען יידענאַפייד דורך כעמישער טעסץ פון ליפּידס . די בהמות וואס האבן געדינט אלס עסן זענען ווארשיינליך געווען מוס . זינט די ענערגיע ווערט פון זענעפט זאמען איז גאָר נידעריק, די ריסערטשערז גלויבן אַז זייַן הויפּט נוצן איז געווען פֿאַר געווירץ פודז אלא ווי אַ מקור פון עסנוואַרג. דאָס איז די ערליאַסט זאָגן פֿאַר די נוצן פון בשמים פֿאַר געווירץ עסנוואַרג אין קוקינג.
דער געווירץ האנדל האט זיך אנטוויקלט אין דרום- מזרח אזיע און מיטל מזרח ארום 2000 בק, און איינע פון די ערשטע געווירץ וואס מען האט געהאנדלט איז געווען פעפער, וואס איז געקומען בעיקר פון אינדיע, און צוליב זיין פרייז איז מען אמאל אנגערופן אלס "שווארצע גאלד ", און אפילו געדינט אלס א פארביי וואלוטע פאר דעם סוחר. (זע אויך בשמים פון די ווייט מזרח אין ביבלישע לענדער ).
ווייַל פון זייער פּראַזערוואַטיוו פּראָפּערטיעס, די מצרים געניצט בשמים פֿאַר עמבאַלמינג, און זייער פאָדערונג פֿאַר בשמים געהאָלפֿן סטימולירן וועלט האַנדל . מיט דעם פאַל פון די רוימישע אימפעריע און די ביזאַנטין אימפעריע ביז דעם סוף פון די מיטל עלטער, רובֿ פון די געווירץ האַנדל איז געהאלטן דורך די יסלאַמיק רעזשים, און דורך די איטאַליעניש שטאַט שטעט פון וועניס און גענאָאַ . ווייַל פילע בשמים קומען אין אַ טראפישן קלימאַט, זייער האַנדל איז געווען צווישן ווייַט געביטן. אינדאָנעזיש טריידערז געפארן איבער טשיינאַ, ינדיאַ, די מיטל מזרח און די מזרח ברעג פון אפריקע. אראבישע הענדלער האבן באפעלט די רוטס דורכן מיטל מזרח און אינדיע. דער געווירץ וועג, וואס האט געפירט פון דרום פונעם אראבישן האלבאינזל ביז די ברעגן פונעם מיטלענדישן ים, און איז געווען איינע פון די וויכטיגסטע און באקאנטסטע האנדלס-רוטס אין די אלטע צייטן, איז אויך גענוצט געווארן דורך געווירץ סוחרים.
די נויט פֿאַר בשמים איז געווען אַ הויפּט שאָפער פון אַרומפאָרן צו די מזרח אפילו אין די מיטל עלטער דורך אייראפעישע סוחרים, רייזע וואָס זענען מאל קאָמפּליצירט און געפערלעך. עס איז געווען די רייזע וואָס שפּעטער געפירט צו דער אנטדעקונג פון די אמעריקאנער קאָנטינענט, און די בשמים וואָס קומען פון אים. ביז היינט האנדלט מען אין דער וועלט בשמים אין גרויסע קוואנטים, און עס זענען פאראן בשמים ווי סאפראן אדער טראפלעס וואס ווערן באטראכט ווי באזונדער טייער.
געווירצן אין ספרי קודש
[רעדאַקטירן | רעדאַקטירן קוואַלטעקסט]עס זענען שוין דערמאנט עטלעכע בשמים אין די תורה: אַגרעסן, קומין, קראָקוס, צימערינג און מער. אין חז"ל קען מען אויך געפינען פאַרשיידענע רעפערענצן צו בשמים - סײַ אין הלכהדיגע דיסקוסיעס, סײ אין אַנדערע דיסקוסיעס ווי די באַרימטע משנה אין מסכת שבת (וואָס איז אויך דערשינען אין אַ ביסל אַנדערע נוסח אין בראשית רבה) וואָס פאַרגלײַכט שבת מיט אַ בשמים וואס פארבעסערט דער טעם פון עסן.
די קולטורעלע איינפלוס פון בשמים קען מען אויך זען נאכדעם וואס זיי זענען אריינגעקומען אין פארשידענע שפראך מטבעות און ווערטלעך. אויף העברעאיש איז דער ווארט "פעלט אים פעפער" פאר א טרוקענע מענטש. אויף אַראַביש "דער וואָס האָט חכם אונטער דער האַנט היט אַ קרענק אַוועק פון שטוב." א רוסיש שפּריכוואָרט זאגט "עסנוואַרג אין די שאָטן - פון זיבן צרות געראטעוועט".
רובֿ בשמים אַנטהאַלטן עיקרדיק בוימל אָדער אראַמאַטישע קאַמפּאַונדז וואָס געבן זיי זייער כאַראַקטעריסטיש אַראָמאַ און געשמאַק. כעמישער עס איז קיין פּראָסט דענאָמינאַטאָר צווישן זיי, כאָטש רובֿ פון זיי זענען אָרגאַניק קאַמפּאַונדז . למשל: דער שמעקן און טעם פון וואַניל קומט פון די וואַניל מאַלאַקיול, וואָס איז אַן אַלדעכייד, און דער כאַראַקטעריסטיש געשמאַק פון שוואַרץ פעפער, קומט פון די פּיפּערינע מאַלאַקיולז, וואָס איז אַן אַלקאַלויד . א גרויס טייל פון די מאַטעריאַלס איז אויך געניצט ווי גערוך אַדאַטיווז פֿאַר וויינז און ליקערז, פֿאַר פאַרשידן קאָסמעטיק פּראָדוקטן און מער. אין דערצו, פילע פון די סאַבסטאַנסיז זענען אַטריביאַטאַד פאַרשידענע מעדיסינאַל פּראָפּערטיעס. ווי פרי ווי 1000 בק, עס איז שוין מעגלעך צו געפֿינען מעדיציניש סיסטעמען באזירט אויף הערבס אין טשיינאַ, קארעע און ינדיאַ. אין אלטע צייטן, אין די מיטל עלטער און אַפֿילו שפּעטער, בשמים זענען געווען העכסט טייַער און געזוכט האַנדל זאכן, טייל ווייַל פאַרשידן בשמים זענען אַטריביאַטאַד היילונג פּראָפּערטיעס, וואָס געוואקסן זייער ווערט נאָך מער. א ביישפּיל פון דעם איז די דעקלאַראַציע פון די דאקטוירים פון עליזאַבעטהאַן ענגלאַנד (אין די 17 יאָרהונדערט ) אַז זייער מושקאַט מעדיקאמענטן זענען די בלויז זיכער היילן פֿאַר עפּעס. אפילו הייַנט, די אַקטיוו קאַמפּאַונדז אין פילע בשמים זענען געלערנט פֿאַר נוצן אין מעדיצין. טורמעריק, פֿאַר בייַשפּיל, האט פּראָווען אַנטי-קענסער פּראָפּערטיעס.