Miejsce zamieszkania oznacza kraj, w którym zwykle mieszkasz, Twój kraj pochodzenia. Innymi słowy, to kraj, w którym znajduje się Twój ośrodek interesów życiowych. W art. 11 rozporządzenia wykonawczego 987/2009 znajduje się wykaz kryteriów ułatwiających instytucjom zabezpieczenia społecznego ocenę, który kraj można uznać za miejsce zamieszkania.

Kryteria te obejmują: czas trwania pobytu na terytorium poszczególnych krajów; sytuację rodzinną i więzi rodzinne; sytuację mieszkaniową i informację, czy sytuacja ta ma charakter stały; miejsce wykonywania działalności zawodowej lub działalności o charakterze niezarobkowym; charakter wykonywanej działalności zawodowej; kraj uważany za miejsce zamieszkania dla celów podatkowych; w przypadku studentów – źródło dochodów. W każdym razie decyzja dotycząca kraju, który będzie uważany za Twoje miejsce zamieszkania, jest podejmowana przez instytucje zabezpieczenia społecznego, a nie przez Ciebie.

Pobyt tymczasowy oznacza okres, podczas którego przebywasz w miejscu, które nie staje się Twoim ośrodkiem interesów życiowych, czyli w miejscu innym niż miejsce, w którym zwykle mieszkasz. Instytucje zabezpieczenia społecznego określają ośrodek interesów życiowych w celu ustalenia Twojego miejsca zamieszkania (zob. definicję miejsca zamieszkania powyżej). Do celów koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego pobyt tymczasowy nie jest ograniczony do ściśle określonego okresu, ale jest związany z pojęciem zamieszkania.

Na przykład faktu, że student kształcący się w innym kraju przez okres dłuższy niż trzy miesiące rejestruje się w organach administarcji lokalnej, nie można uznać za zmianę miejsca zamieszkania: jeżeli student zamierza wrócić do swojego miejsca zamieszkania po zakończeniu okresu studiów, jego pobyt uważa się za pobyt tymczasowy i tym samym może on posługiwać się europejską kartą ubezpieczenia zdrowotnego (EKUZ).

„Praca najemna” lub „działalność na własny rachunek” oznacza pracę lub sytuację równoważną, traktowaną jako taką do celów stosowania ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego kraju (kraje UE, Islandia, Lichtenstein, Norwegia lub Szwajcaria), w którym taka praca lub sytuacja równoważna ma miejsce (art. 1 rozporządzenia 883/2004).

„Pracownik transgraniczny” oznacza osobę pracującą w jednym z krajów UE, w Islandii, Lichtensteinie, Norwegii lub Szwajcarii, która mieszka w innym z tych krajów, do którego powraca z zasady codziennie lub co najmniej raz w tygodniu.

Zgodnie ze przepisami UE dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego „ubezpieczony” oznacza osobę spełniającą warunki wymagane na podstawie ustawodawstwa jednego z krajów UE, Islandii, Lichtensteinie, Norwegii lub Szwajcarii do posiadania prawa do świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego.

„Członek rodziny” oznacza każdą osobę określoną lub uznaną za członka rodziny przez ustawodawstwo jedneo z krajów UE, Islandii, Lichtensteinu, Norwegii lub Szwajcarii, na mocy którego przyznawane są świadczenia. >> W celu znalezienia instytucji, z którą możesz się skontaktować, skorzystaj z naszego wykazu.

Zgodnie z przepisami UE dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego określenie „bezpaństwowiec" ma znaczenie nadane mu w art. 1 Konwencji dotyczącej statusu bezpaństwowców, sporządzonej w Nowym Jorku, dnia 28 września 1954 r.

Zgodnie z przepisami UE dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego „uchodźca” ma znaczenie nadane mu w art. 1 Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, sporządzonej w Genewie, dnia 28 lipca 1951 r.