Italiana linguo
| {{{Nomo_en_Ido}}} | |||
|---|---|---|---|
| italiano | |||
| Parolata en: | Italia, Suisia, Vatikano, San-Marino, e komunitati en altra 26 stati | ||
| Regiono: | Europa | ||
| Quanto di parolanti: | 70 milioni (1ma e 2ma linguo) | ||
| Rango: | 27 | ||
| Klasifikuro: | Indo-Europana Romana lingui Westala grupo Italiana | ||
| Oficala stando | |||
| Oficala linguo en: | Italia, Suisia, San-Marino, Slovenia, Kroatia (Istria), Vatikano, Europana Uniono | ||
| Regulata da: | Accademia della Crusca | ||
| Kodexi | |||
| ISO 639-1: | it | ||
| ISO 639-2: | ita | ||
 | |||
| Videz anke: Indo-Europana linguaro – Linguaro | |||
Italiana linguo esas latinida linguo parolata da 65 700 000 milion personi, nome en Italia, Vatikano, San-Marino e sudala parto di Suisia (Tessin).
Historio
[redaktar | redaktar fonto]La nuna Italiana linguo originis en la regionio Toskania. Ol esas la dialekto Toskana, qua divenis oficala linguo di regiono plu vasta kam olua komencala regiono. Ca dialekto Toskana, parolata en Firenze, Pisa e Siena, divenis importanta nek por politikala, ekonomiala o militala motivi, vice pro kulturala prestijo. Ol esis la linguo uzata da Dante Alighieri por skribar La Divina Commedia, ed anke da Francesco Petrarca e Giovanni Boccaccio, la tri judikata kom la maxim importanta skriptisti ante Italiana Renesanco.
La motivo por la granda nombro di linguistikala varianti sen relati kun normala Italiana esas la granda disto inter rurala komunitati, la povreso e la politikala desuniono di Italia de la 6ma til la 18ma yarcenti. Segun kelka studii, en 1860 nur 2,5% de la habitantaro komprenis normala Italiano. La varietato Toskaniana adoptesis kom linguo normala da kulta personi, tamem la maxim multa membri di administrantaro preferis ne uzar ol. Vittorio Emmanuele 2ma, l'unesma rejulo di unionita Italia, ordinare skribis en la Franca, e parolis dialekto en la konsilantaro di ministri. Ilua unesma ministro, Cavour, ne povis parolar Italiano facile en la Parlamento.
En la transito de la 19ma til la 20ma yarcento, l'acelero di la ritmo di industriizo, la maxim indico di asistenco al primaria skoli, l'ekmigrado a l'urbi e l'expando di voyi, la fervoyi e la komunikaji, kontribuis al familiarigo kun nacionala linguo. Tamen, dum la komenco dil 20ma yarcento, l'uzo di normala Italiana esis tre limitita en multa regioni. Studio di 1910 montris ke la mezo di maestri devis donacar imperi en dialekto nam l'alumni ne komprenis l'Italiana.
Erste en 2011, l'Italiana unesmafoye divenis la linguo de la majoritato di Italiani, kom familiala linguo. Dum la komenco di 2012, l'Accademia della Cruscia informis ke 53% del Italiani ja uzas l'Italiana kom unesma linguo.
Fonologio
[redaktar | redaktar fonto]| Bilabiali | Labial- dentali |
Alveolari | Post- alveolari |
Palatali | Velari | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazali | m | n | ɲ | |||
| Plosivo | p
, b |
t̪
, d̪ |
k
, ɡ | |||
| Afrikati | t̪s̪
, d̪z̪ |
tʃ
, dʒ |
||||
| Frikativi | f
, v |
s
, z |
ʃ
, (ʒ ) |
|||
| Vibranti | r | |||||
| Laterali | l | ʎ | ||||
| Aproximanti | j | w |
La vokali dil Italiana linguo esas a, e, ɛ, i, o, ɔ ed u.
Extera ligili
[redaktar | redaktar fonto]- Dizionario Italiano-Ido (.pdf)
|
Oficala lingui di Europana Uniono |
|
|---|---|---|
| Angliana | Bulgariana | Chekiana | Daniana | Estoniana | Finlandana | Franciana Germaniana | Grekiana | Hispaniana | Hungariana | Irlandana | Italiana | Latviana Lituaniana | Maltana | Nederlandana | Poloniana | Portugalana | Romaniana Slovakiana | Sloveniana | Suediana | ||
| Fonto: Pagino di Europana Uniono | ||