Bij klassieke films horen deuntjes die je gelijk herkent. Bij horrorfilms horen bovendien tunes die gelijk je nekharen overeind doen staan. Deze filmmuziek hoort bij de engste films van de afgelopen decennia. Is de muziek eng omdat de films dat zijn? Of loopt het kijkers tijdens de films dun door de broek dankzij de perfecte muzikale begeleiding? Oordeel zelf, maar luister op eigen risico.